30 augustus. Het wereldberoemde Union hotel in Øye

Gasten van het wereldberoemde Union hotel (hier ging in het begin van de 20ste eeuw de high society voor het eerst op reis naar de Noorse fjorden) Hotel Union Øye worden ingevlogen per helikopter en ook gebracht met snelle motorboten. Ondertussen liggen wij hier rustig aan onze steiger. Deze fjord is te smal voor cruiseschepen. Ik kan niet ophouden met om me heen kijken naar de steile bergen. En foto’s en filmpjes maken natuurlijk. 

31 augustus Mooie wandeling van 10 km gemaakt met Max 136 meter hoogte. in Øye

Duca mee dus wat eten extra voor haar mee. Water vindt ze wel in de beekjes. Ze is al bijna 11 jaar maar het gaat goed. Geen schapen enzo in de buurt, dus we laten haar lekker los. Eten voor onszelf hadden we vergeten, maar bosbessen én bramen zijn er om te plukken. Toch werd ik een beetje flauw en keek uit naar een appelboom. Die zagen we mooi op tijd, dus Meine een paar appeltjes “geroofd”. 

Eerder op de dag spraken we een boer die zijn trekker dwars op het pas had gezet: hij moest zijn kalveren vangen en wilde niet dat ze er vandoor zouden gaan. We hadden een gesprek over “rules and regulations”. Als hij straks stopt (nu 63 jaar) mag hij niet zelf bepalen voor hoeveel hij zijn boerderij verkoopt. Een koper wil 6 miljoen betalen? De overheid zegt: nee 3 is genoeg. Hij vertelt ook dat het jachtseizoen op de herten morgen begint. Ze gaan dan hoog de bergen in. Ook daar regels natuurlijk. Vooraf wordt bepaald hoeveel er geschoten mag worden. In dit grote gebied totaal 60. Aan het eind van de middag spreken we een andere boer. Hij was net zijn wildcamera aan het checken. Het is hier wel een happening merken we, de start van het jachtseizoen. 

In de middag lunchen we luxe in het hotel. De ober Sigurd kennen we inmiddels, want hij zwemt ook iedere dag aan “onze“ steiger. Hij woont in Trondheim en komt ons zeker een keer bezoeken! 

1 september verlaten we dan na 5 nachten ons mooie plekje in Øye.

Ik betaal braaf en doe een enveloppe met 1200 Nok in de honesty box. Gek hoe gevoelens veranderen. Toen we hier een dag lagen en er steeds gasten met helikopter en RIB werden aangeleverd, dacht ik: ze hebben hier genoeg, dus ik betaal alleen voor stroom verbruik. Nu we hier 5 nachten hebben gelegen, ben ik dankbaar voor deze prachtige plek en is betalen vanzelfsprekend.

We varen op de motor en denken bij een bocht zeilwind te krijgen maar nee hoor. De wind draait mee en we hebben weer pal tegen. Behoorlijk sterk ook vanwege valwinden. We overwegen ergens eerder te stoppen omdat we zo wel heel veel diesel verbruiken: stroom en wind tegen en maar 3 knopen snelheid. Toch wordt het even later beter en we vervolgen onze reis naar Hareid, waar een grote supermarkt zit. Onderweg zien we nog een klassiek wit motorschip, de Polarstar, dat met toeristen vaart.

Als we in de Sullafjorden varen zien we net zoals een aantal dagen geleden een grote school grienden. 

In de haven van Hareid komt er een man aanlopen. Eerst nog wat aarzelend, maar dan spreekt hij ons aan. Hij vindt het een mooie boot! We maken een praatje en ik vraag hem of hij de boot wil zien vanbinnen. Heel graag! Hij vertelt dat hij boven op de heuvel woont en ons zag binnenvaren. “Daar moet ik even gaan kijken”, dacht hij. Zo bijzonder. Als hij een uurtje later weggaat nodigt hij ons uit om morgen met hem en zijn auto een rond rit rond het gebied te maken. Hij zal ons om 11:00 uur komen ophalen.

2 september De volgende ochtend doen we eerst onze boodschappen bij de extra. We slaan veel in. Herland

En zorgen dat we op tijd terug zijn. En inderdaad om 11:00 uur Staat Sveinung klaar. Hij neemt ons mee naar plekken van vroeger, waar hij zijn jeugd heeft doorgebracht. Zoals het plaatsje Kjelsund, aan de andere kant van het eiland. Een prachtige plek waar wij trouwens zelfs ook met ons schip zouden kunnen komen en waardoor kinderen gekanood wordt en waar een oud mooi gebouw staat wat afgehuurd kan worden, er liggen wat oude vissersschepen, en iets verderop is een verlaten haringrokerij. Daar kijken we ook even binnen, een grote puinhoop maar wel interessant om te zien. Vervolgens neemt hij ons mee naar een plek waar met de hand een Viking huis wordt gebouwd. Ze zijn er nu een jaar aan bezig en het is bijna klaar. Daarna bezoeken we nog een winkel waar we een krabben net kunnen kopen voor weinig geld en tot slot gaan we naar de konditorei in het stadje om hem iets aan te bieden en lekker koffie te drinken. Hij wil nog wel verder met ons, maar het is een mooie dag en we willen eigenlijk ook nog een stukje varen.

Om 2:00 uur ‘s middags gooien we los om richting Lepsøya te varen. We kunnen zelfs een beetje zeilen. Alleen met de kluiver.

Het is een erg klein haventje en tot het laatste moment is het me onduidelijk of we er ook echt kunnen liggen. Bovendien komen we met eb aan. Het haventje staat niet in de gidsen maar op mijn Navionics is het wel te zien. Het is rustig weer dus we proberen het. Er is een lange steiger met net een plekje voor ons vrij. En er is elektriciteit. Het gaat slecht weer worden dus we zullen hier wel weer even een paar dagen liggen. Ook deze keer komen er direct een paar mensen naar ons toe om naar de boot te kijken. Één van en is Magne Kjerstad. Hij nodigt ons uit om morgen een rondje over het eiland te rijden. Geweldig!

3 september. Magne rijdt ons over het gehele eiland Lepsøya.

Hij weet veel is hier geboren was vroeger onderwijzer en vind het erg leuk om nieuwe mensen te ontmoeten. Eerst rijden we naar de grote vuurtoren wadden nu ook mensen wonen, dan bezoeken we een oud gebouw waar in de kelder een heel museum is ingericht. Het was vroeger het gebouw waar de priester woonde. Hij vertelt over een priester uit de tijd van rond 1700 die altijd dronken was. Hij wilde ook dat hij op een wit paard naar de kerk werd gebracht. Op een bepaald moment was hij zo dronken dat hij besloot zelf op het paard te berijden en het niet te laten leiden. Hij is nooity aangekomen in de kerk en is later gevonden. Het bleek dat hij zich had vastgereden tussen twee gebouwen, waartussen doorgang steeds nauwer werd. Het was winter en hij bevroor. 

Het museum is geweldig. Er zijn het oude winkeltje, de schoenmakerij, en meerdere inmiddels verdwenen plekken van het eiland prachtig mooi verzameld. Daarna gaan we naar een plek waar het wild dat geschoten is wordt verzameld. Het is inmiddels 1 september geweest en het jachtseizoen is geopend. Er hangen in een gekoelde container een drietal karkassen. Bijzonder om te zien en het doet me denken aan de Wild workshop die we ooit in Cothen deden. Terwijl wij zo rondrijden vertelt hij van alles en wijst de stukken grond aan die zijn eigendom zijn en waar zijn schapen grazen. Ook rijdt Magne nog even met ons door de nieuwe tunnel die Lepsøya verbindt met Haramsøya. Geopend in 2021, 3500 meter lang en 112 meter diep!

4 september. Inmiddels is het hier bar en boos geworden. Er komt weer een “Hansje” storm voorbij. 

Veel regen en wind tussen Beaufort 7 en 9. In de ochtend belt Magnus met de vraag of we bij hen willen eten rond een uur of 1500. Natuurlijk! Als hij komt helpt hij ons nog even met wat extra lijnen en vooral om ervoor te zorgen dat wij niet zoals destijds op Terschelling de bolders uit de steiger trekken. In veel havens zie je hier trouwens dat men met lijnen extra lussen door de vlonders heeft getrokken. Die kun je dus ook gebruiken om aan vast te maken.

De gehele middag in hun mooie huis de storm uitgezeten. Heerlijk echt Noors gegeten en kennis gemaakt met zijn beide zoons die ik even langskwamen. Magnus vond mijn film erg mooi en daarom hebben we ook naar meer YouTube filmpjes gekeken. De hele serie van onze rondreis rond Engeland. Zelf ook blij om het weer eens te zien. Wat hebben we die reis veel gezeild. Ik heb in deze films een Nederlandse ondertiteling En het leuke was dat we weer ontdekten dat zoveel woorden hetzelfde zijn. Hij vond het erg leuk om nu eens de plaatsen te zien waar de vissers het altijd over hadden, zoals Stornoway (Hebriden) en Stromness (Orkneys)

Het was een heel erg fijn contact! Zo fijn dat ik me kan voorstellen dat we hier wel zouden kunnen wonen als we stoppen met varen. Prima locatie dichtbij Ålesund en de huizen zijn hier niet duur! Als we vertrekken rond een uur of 19:30 uur krijgen we nog een paar mooie stukken ingevroren heilbot mee en viskoekjes plus nog een grote zak met pruimen. Wat een rijkdom.

5 september. Het zeehondje naast de boot is Meine natuurlijk.

In de nacht gaat de wind liggen en de volgende ochtend is het hier rustig en zonnig. We hadden ook nog een ander natuurfenomeen: een aalscholver die de gehele nacht op onze reling zat. We verlaten onze veilige haven en de liefdevolle mensen die we ontmoet hebben. 

Vandaag varen we naar Finnøya, 17 mijltjes noordelijk. Via de gepensioneerden mannen die iedere dag naar de haven komen om gezellig te kletsen, (het is ook overal hetzelfde) regel ik dat ik kan betalen, een tientje per dag.

Het wordt een prachtige zeildag! Eerst dacht ik nog dat de zee misschien nog ruw zou zijn vanwege de harde wind gisteren. Dat valt erg mee omdat we binnendoor varen. Aan stuurboord zien we de gehele dag het vasteland in de wolken en regen. Wij krijgen een klein beetje mee. Maar steeds meer richting het eiland wordt het zonnig. Maar belangrijker nog, we kunnen zeilen! Met kluiver en grootzeil varen op een bepaald moment 6,5 knopen. Echt heerlijk. Het waait zuidwest 4 tot 5.

Met windkracht 5 stoven we op de smalle ingang van de baai bij Finnøya af. Tegelijkertijd met de veerboot. Dat voelt niet goed dus in overleg met Meine toch maar even overstag om ruimte te geven. Als de veerboot aangelegd heeft hebben wij alle tijd om af te tuigen. De ingang van de jachthaven is ten westen van de veerkade. Ik wacht nog even maar de veer blijft lang liggen dus naar binnen. Het lijkt smaller dan het is. Kleine vingerpiertjes én een grote drijvende steiger voor ons. Mooi! Nog even de wal op en het uitzicht over zee is helder en schitterend in de zon. We zien in de verte het vuurtoreneiland Ona liggen. 

Hopelijk kunnen we hier eindelijk eens genieten van een in zee zakkende zon, maar helaas. Wolken aan de einder, dus niet veel te zien.

We lopen nog een rondje langs de kust en komen in een verlaten fabriek. De huidige Finnøya Gear & Propeller AS is gevestigd in een nieuw pand. In het oude pand ligt nog van alles. 

6 september. Met prachtig stil en zonnig weer naar Åndalsnes. De bergen in!!

Er is prachtig stil weer voorspeld en dat wordt het ook. Finnøya valt me een beetje tegen: weinig authentiek, klein en met een autoweg dwars eroverheen. We besluiten te gaan varen naar Åndalsnes, 38 mijl verderop, maar eerste vlieg ik nog even met de drone, een beetje buiten het dorp vanwege de privacy. We vertrekken om 09.15 uur en varen in precies 8 uur door een schitterende bladstille omgeving. De bergen in de verte worden steeds meer zichtbaar. 

8 september. Goedemorgen, nog steeds kortebroekenweer hier in Noorwegen 🇳🇴.

We liggen al een paar dagen in Åndalsnes. De was moest weer eens gedaan worden, kletsen met leuke mensen zoals Malachi uit Nieuw-Zeeland die hier woont en aan het oefenen was met zijn foilerbord. (En blij was met het filmpje dat ik maakte). Malachi werkt in de filmindustrie. Hij doet stunts en coacht acteurs die dat moeten doen. Op Facebook vind ik filmpjes van hem samen met Tom Cruise!! (Mission impossible dead reckoning part 1). Ja zeggen ze, je bent vaak maar 1 handdruk verwijderd van een bekend persoon! 

Åndalsnes is de thuisbasis van pareltjes als de Trollveggen, de Romsdalseggen-bergkam en de Noorse schilderachtige route Geiranger-Trollstigen. Beroemd om zijn hoge toppen en lange geschiedenis van bergbeklimmen, staat de stad Åndalsnes in het noordelijke deel van Fjord-Noorwegen bekend als het bergdorp aan de fjord. Gisteren met de gondel (49 euro p.p. retour!!) naar boven voor een wandelingetje en magnifieke uitzichten. We besluiten in het restaurant te eten. Magnifiek uitzicht en lekker!!

9 september. Zon en bladstil tochtje naar Midsund. 

Rond 9.00 vertrekken we richting Midsund, naar het zuiden! Apart maar we gaan terug naar Ålesund omdat dit de handigste plek is om onze nieuwe accu’s te laten plaatsen. Het is niet zo ver om en voordeel is dat Andrej, die alles gecheckt heeft eerder het kan doen als hij beschikbaar is. Een paar dagen geleden kregen we namelijk goed bericht van Øyvind: Volledige garantie van Victron. Onze systemen zijn in orde. Op afstand via Victron Remote is alles gecheckt. Er zijn nu nieuwe accu’s u besteld! Die worden waarschijnlijk dinsdag geleverd.

Rond 1600 komen we aan in Midsund, een klein plaatsje precies op de helft richting Ålesund. We gaan aan de buitenkant liggen, want het is druk en weekend en zomer.

10 september. Goed dat je hebt doorgepakt gisteravond schat zegt Meine de volgende ochtend.

De weer berichten gaven aan dat er veel regen zou gaan vallen, maar over de wind was het niet zo duidelijk. Veel verschillen: Windy gaf aan op deze specifieke plek 3 tot 4 en de Noorse app YR 6 tot 7 Beaufort. En lagerwal. Die laatste weerupdate heb ik dus helaas genegeerd. Vanaf een uur of 22.00 uur gaat het los. We liggen dan net in bed en slapen komt er dus niet van. Althans bij mij. Meine is alweer vertrokken. Ik ben er niet helemaal gerust over en om een uur of 2300 zeg ik dat tegen hem. Dan moet je wat doen zegt hij. En slaapt verder. Ik ga er toch maar uit doe mijn lenzen in en even checken hoe het buiten is. Er is nog niet heel regen maar het waait fors. Een van de stootwillen komt al een beetje omhoog. Ik had ook de andere van bakboord meegenomen om ertussen te proppen maar dat lukt me niet. Ik roep Meine toch maar even uit bed. Hij komt met jack aan, maar in zijn blote kont. Niemand die het ziet, maar het lijkt me wel frisjes. Om 24:00 uur liggen we weer in bed, ik neem een glaasje rode wijn om de adrenaline te laten zakken en we gaan slapen. Twee uur later is de harde wind gaan liggen.

Het plan is om hier vandaag te blijven en Meine gaat het met het bootje vissen. Gisteravond heb ik nog een hele tijd in het donker naar iemand zitten kijken die liep te rommelen aan de overkant en ondertussen aan het mompelen was. Wat ik natuurlijk niet kon verstaan. Was hij misschien dronken? Er kwamen ook af en toe mensen bij hem staan om een praatje te maken. Op een gegeven moment ging hij op zijn buik liggen met zijn handen naar beneden van de kade af. Dat gaat hij nu doen dacht ik. Al snel bleek dat hij met veel moeite een krabben korf omhoog aan het trekken was. De volgende morgen vertelde de havenmeester mee dat deze man bekend is en niet alles op een rijtje heeft. Maar hij wordt er wordt goed voor hem gezorgd en hij doet niemand kwaad. Als je hem weg wilt hebben, moet je hoesten en zeggen dat je ziek bent. Daar is hij doodsbenauwd voor.

In het begin van de middag kijk ik weer eens naar het weerbericht en weer wordt het slecht. Als we morgen naar Ålesund zouden varen hebben we waarschijnlijk veel regen en wind tegen. Ik bel Meine in het bootje met het voorstel om nu maar direct te vertrekken. Gelukkig neemt hij tegenwoordig de telefoon op. Hij is het helemaal eens en komt terug. We vertrekken om 15:45 uur ‘s middags en komen rond een uur of negen aan in Ålesund. Het is een prachtig toch tochtje weinig wind en geen regen. In de haven is plaats genoeg. Het seizoen is voorbij.

11 September. Ålesund.  A fish called?!.

Inderdaad regen en niet zo weinig ook. We besluiten met de bus en een stukje lopen naar het grote Atlantic Seapark te gaan. Dat was ons al eerder aanbevolen maar toen kwam het er niet van. Het is echt de moeite waard. Hele grote bassins met rustig zwemende vissen. Ik word er helemaal “Zen” van! Ook het voederen van de otters is leuk om te zien. https://g.co/kgs/AXuizC

14 September “Winter is coming. This morning the first snow was in the mountains”, zegt de man van de diesel pomp. 

En inderdaad, onderweg zien we de bergtoppen van Åndalsnes bedekt met een dun laagje verse sneeuw. 

Voor we vertrekken ga ik nog even naar de slager die ik gisteren heb ontdekt. Er zijn er namelijk niet zoveel in Noorwegen. En dit is echt een kwaliteit ‘s winkel. Dus ik ga nog even terug om twee mooie Sirloin Steaks te kopen, een rendier entrecote, en wat toastjes. 

Vervolgens gaan we sinds Helgoland weer een keer 400 liter diesel tanken ⛽️ voor 1,52 per liter. Dan vertrekken we richting Vestnes. De windvoorspelling klopt niet. Tegen beaufort 3 i.p.v. 1 en stroom tegen. Dit gaat dus wel even duren.

Echter niets is hier zo veranderlijk als de wind en rond 1600 uur is het weer bladstil en hebben we stroom mee! We besluiten 15 mijltjes verder te tuffen naar het eilandje dat Rob en Marga aanbevolen hebben. Veøya.  Rond 19.45 komen we aan nog net voor donker. Inderdaad zien we onderweg de ons inmiddels bekende bergtoppen van Åndalsnes bedekt met een dun laagje sneeuw. 

15 september. Veøya. Goedemorgen! Eindelijk weer aan een privé steigertje zonder walstroom! 

Zojuist lekker (nou ja het was frisjes) in ons blootje even over boord geweest. Viel mee. Meine doet het iedere ochtend, maar ik alleen in de vrije natuur. Eergisteren zijn de nieuwe Victron accu’s geplaatst onder volledige garantie!! Erg blij mee. Alle systemen aan boord zijn getest en bleken in orde. We hebben ook nooit te ver ontladen. 1 van de accu’s was kapot en de andere 5 aangetast; dus alle zes vervangen. De reden is onduidelijk. Misschien beschadigd bij transport of gewoon pech. Of deze batch was niet in orde, want het is uitzonderlijk dat Victron garantie verleend. PS. Ik deel dit om iedereen op de hoogte te brengen en degenen die mee heeft gedacht te bedanken. Dit hele gebeuren heeft ons sinds eind juni best beziggehouden ook al hebben we veel ondernomen en prachtige plekken gezien. Ankeren en aan een steigertje zoals nu was echter niet mogelijk

Veøya – het heilige eiland! Het is een heilige en ook een pelgrimsplek. Ik heb er zelfs een stempel kunnen scoren. Die staat nu in het logboek. De kerk die er staat stamt uit 1200. Helaas op slot. Toen wij langs de Högakusten voeren in Zweden, waarin dit soort kerkjes open en te bezichtigen. De ijzeren sleutel hing dan aan de deurpost. Nu dus niet en ook een camera die iedereen in de gaten houdt. Het is niet anders. Nu in het najaar is het echt heel erg rustig en je voelt de sterkte van de mystiek. Ook is het er heel erg stil. ‘s Nachts geen licht en heerlijk slapen. Soms kom je op dit soort plekken die je dan heel lang in gedachte houden. Af en toe vliegt er een white tailed eagle voorbij. Mooi!! De laatste keer dat we er een zagen was bij Florø. Veøya had een vroege nederzetting en werd in de Middeleeuwen een belangrijk machtscentrum in Romsdal. Hier was zowel het gerechtsgebouw als de marktstad. Het eiland is idyllisch gelegen in de Romsdalsfjorden. Er staat hier een unieke stenen kerk uit de 12e eeuw. Hieronder een wat uitgebreide tekst voor wie geïnteresseerd is. De plek heeft mij zeer aangesproken. 

Veøya is a small island in the Romsdalsfjord It is just over 1 km 2. The word woe is Norse for “holy” and the name Veøy means the holy island or the island with the sanctuary. “Woe” was used in pre-Christian times. The island’s two parts are connected by a narrow strip of land that was formerly the seabed. In the Middle Ages there was a Kaupang or market town on the island, and several apartment buildings are mentioned in documents from the Middle Ages. What may be Christian graves from the 9th century have been identified, Brit Solli concludes that the earliest Christian burials may have been in the middle of the 9th century.

The island was strategically located as a hub for boat traffic in the Viking Age . At the time the fjord was the road, Veøya was centrally located. The climate is relatively mild and the island has good harbor conditions. The Viking ships rarely crossed Hustadvika but rather went an inner route into the Romsdalsfjorden and further into today’s Åndalsnes if they were going to Eastern Norway or into the Langfjorden if they were going further north towards Nidaros . In the middle of this intersection lies Veøya, and the location led to the creation of a kaupang there, Romsdal’s first settlement – an economic, administrative, and religious centre. In the Middle Ages, the island was the seat of the Raumsdøla county. Veøya is mentioned by Snorri in connection with the battle of Sekken in 1162 , where King Håkon Herdebrei fell against Erling Skakke . The Baglers attacked the Birkebeiners at the island in 1206.

In 1375 a king’s farm on Veøy was mentioned, this was probably a trading farm which was also a collection point for taxes and fees. Kaupangen had at most around 300 inhabitants but lost its importance towards the end of the Middle Ages. The decline in the Veøy purchase price probably began before the Black Death.

Olav Håkonson ordered in 1384 that the trade had to take place in cities and fixed trading posts: Borgund for Sunnmøre, Veøy for Romsdal, Trondheim for Nordmøre. In documents from 1519, Veøy is no longer referred to as a market town.

17 september. Op weg naar Bud. 

Na drie nachtjes aan de steiger zonder Walstroom verlaten we het prachtige eiland. We liggen nu aan het steigertje met dat aan landerige wind. Dat betekent even goed afspreken hoe we hier weg zullen varen. Meine hangt alles stootwillen aan één kant en ik houd er een paraat. Zo kan ik als er zich toch nog ergens een lastig plekje voor doet de stootwil direct ertussen hangen. Heel langzaam vaart Meine achteruit. Toch komen er nog wel een paar stootwillen omhoog. 

Nou ja nog even over dat stille: vrijdagavond, de tweede avond dat we hier lagen kwamen er drie Noorse motorbootjes aan. Met een aantal kerels en een dame. Ze gingen aan het bier en hadden het erg gezellig samen. Toch hadden ze met ons consideratie. Af en toe hoorde ik ‘s nachts de muziek aangaan en iemand anders het weer uitzetten.

Het weer is het wisselend zonnige en regendagen wisselen elkaar af. Vandaag schijnt de zon weer uitbundig. Gisteren de hele dag regen, maar op de mooie plek waar wij lagen is alles mooi. Vanmorgen werd ik wakker met een gespannen gevoel in mijn maag. Ik had ook nog beelden van een droom. Ik ben een erg heftig boek aan het lezen dat handelt over de Spaanse burgeroorlog. Daar weet ik natuurlijk wel wat vanaf maar toch grijpt het me aan.

We liggen nu in Bud, de laatste haven voordat we de beruchte Hudstavika gaan bevaren. Zo berucht vanwege de vele ondiepe plekken. Het is rustig stil weer en vandaag erg zonnig. Het weerbericht voor morgen ziet er goed uit. Zeilen wordt het natuurlijk niet, maar dat zijn we inmiddels gewend. Vanmiddag ben ik vast even gaan kijken, want ik was wat onrustig geworden van alle ruige verhalen. 

Naast ons ligt nu een Franse García 68, die met gasten vaart: Lifesong. We lijken plots heel klein. Het kleine meisje wil direct bij ons aan boord mét haar mama dat wel. Als ik de hoes van het stuurwiel afhaal en haar uitnodig om achter stuur plaats te nemen glundert ze. Later komt de schipper met zijn moeder die een tijdje mee vaart aan boord ons schip bekijken.

18 september. Ik sliep redelijk goed ondanks de spanning die ik aan het opbouwen was. 

We varen in zeer rustige condities door het gevaarlijke gebied. In 2019 kwam hier in cruiseschip Cruise ship Viking Sky accident Hudstavika in de problemen, door dat de motor uit viel. Het grote anker, dat hier nu in Bud ligt, hield het gelukkig op haar plek. Het weer is wat somber, maar het is droog. Na een uur of 3 bereiken we de hoge brug van de Atlantic Road. Inmiddels schijnt de zon weer. Ergens ankeren? Toch maar niet, want het wordt slecht weer met veel wind en regen en dus varen we door naar Eide, een kleine haven waarvandaan ook veel kleine vissersbootjes varen de Kornstadfjoren en de Kvernesfjorden bevaren. 

Het weer staat hier de laatste dagen “aan of uit”: een dag zon en droog en een dag regen met wind wisselen elkaar af.

Are you going south? No north! 

Mijn antwoord schept wel verbazing de laatste tijd, want niet veel vakantiegangers zijn nog op weg en zeker niet naar het noorden! We zijn dan ook geen vakantiegangers, wij zijn “liveaboards”!