Inhoud van deze pagina.

In Ithaka zijn. wat betekent dat?

To-Do aan het schip

Verslag van de gehele reis

Nawoord

“In Ithaka zijn”

Ik bedenk me dat een zeilreis als deze echt een ultieme oefening in loslaten en niet plannen is, ook voor mij. Het beste is om steeds van het moment te genieten. Natuurlijk moet je wel een plan hebben waar je naar toe wilt, maar ook een plan “B” min of meer voorbereiden. De omstandigheden kunnen maar zo veranderen. De taakverdeling aan boord is overigens zo dat ik meestal bedenk waar we naar toe zouden kunnen gaan en op de GPS de noodzakelijke Waypoints en routes voorbereid. Als we ze dan nodig hebben, kunnen we ze gebruiken. Samen overleggen we steeds wat de beste optie is. Vervolgens navigeer ik er naar toe met altijd de papieren kaart in combinatie met de digitale. Soms is die digitale echt heel handig omdat je de positie van het schip ziet. Het grappige is wel, dat ik me er al een paar keer op betrapte, dat ik, om zicht op de werkelijkheid te krijgen, binnen op mijn plotter ging zitten kijken. De werkelijkheid is natuurlijk buiten op zee, maar de verleiding van de apparatuur is groot! Een aantal schippers in Nederland had het nu weer over AIS (Automatic Identification System), een extra hulpmiddel, waarop je kunt zien waar schepen naar toe op weg zijn en hoe snel ze zijn. Een soort radar, maar minder kostbaar. Op zich natuurlijk een handig hulpmiddel, zeker op routes waar de grote vrachtschepen varen, maar voor je het weet, zit je steeds beneden op je plottertje te kijken. Ons valt op, dat als je in de verte een zeeschip ziet naderen je vrij goed kunt in schatten, of deze voor of achter langs gaat. Meestal zie je ook dat ze hun koers een tikje verleggen ten gunste van jou.

To Do aan het schip.

Als voorbereiding op deze reis hebben we fors tijd en geld in haar geïnvesteerd (zie ook de uitgebreide checklist “Bijlage To Do winter 2013-2014” aan het eind). De belangrijkste zaken:

1. Een nieuwe spinaker, gemaakt door Aerosails uit Huizen met zeilmaker Jan Kooy. Nu na de eerste paar zeiluren, kunnen we al het vakmanschap van Jan eren. Perfect gesneden waardoor we vooral bij water hoger aan de wind veel rustiger varen. Het sturen en aan de wind varen gaat beter en ook nog sneller.
2. En dus ook een nieuwe Spiboom, aangezien de andere vorige jaar brak. Omdat ik tijdens Pasen tijdens het achteruit varen uit de box, bleef haken achter een meerpaal, (de boom zit vast aan de reling en steekt iets uit, doordat ze langer is dan de vorige) laten we ook de rail op de mast verlengen, zodat we de boom daar kunnen bevestigen bij geen gebruik.
3. 4 nieuwe zwemvesten, zowel voor bemanning als voor onze gasten.
4. Schip op de kant. Mast er af om te inspecteren. Antifouling aanbrengen.
5. Een grotere capaciteit voor de 2 boordaccu’s, zodat we langere stroom hebben.
6. Hetr overloopventiel van de boiler aanpassen, omdat we steeds water onder in het schip hebben.
7. Uitgebreid motor onderhoud en het vervangen van een aantal cruciale aandrijfriemen, filters e.d.
8. Een nieuwe Raymarine plotter binnen. Een A 77 met Wi-Fi en fishfinder. Dit heeft nogal wat tijd en hoofdbrekens van de installateurs gekost om e.e.a. goed te krijgen:
   1. Verbinden met bestaande apparatuur zoals Raymarine stuurautomaat. Het leek eerst onmogelijk. Toen lukt het wel en het werkt nu ook. Echter het buiten kunnen aflezen van Waypoint info zoals ETA, COG en SOG kan alleen nog maar op de display binnen.
   2. Verbinden met onze Navman Marifoon bleek onmogelijk. We hebben een aparte GPS antenne laten installeren, wat op zich ook best prettig is en extra zekerheid biedt.
   3. Fishfinder problemen. Er is een nieuwe transducer geïnstalleerd. Nadat de plotter ongeveer 2 uur had gefunctioneerd, kreeg ik een alarm: “DSM verbinding verbroken”, eer zeer irritante piep die zich iedere 20 seconden liet horen en ook niet uit te zetten was. Dit signaleerden we al tijdens het proefvaren met Pasen, maar het heeft uiteindelijk tot vrijdag 2 mei geduurd voordat de echte oplossingen er leek (!) te zijn. Na veel heen en weer bellen op 1 en 2 mei; wij met Rimare en Rimare met Engeland wordt besloten een nieuwe plotter te bestellen. Die zal er echter pas na het weekend zijn! Op maandagochtend zal dan de gehele nieuwe plotter vervangen worden door aan andere nieuwe. Dat gaat heel eenvoudig, want alleen een paar stekkers er in. We varen uit. Nadat het apparaat zo’n 2 uur heeft aangestaan en net als we de zeilen op het Hegermeer hebben gehesen, weer hetzelfde alarm!!LMN. zeilen naar beneden, bellen met Rimare en Eynte en terug naar de haven. Rimare zal gaan bellen met Engeland, maar daar willen we niet meer op wachten. We volgen het advies op van Eynte, dat Rimare overigens bevestigd en trekken de stekker er uit! Die van de transducer verbinding met de fishfinder wel te verstaan. Dan maar zonder op pad. Onze dieptemeter doet het immers nog. Het betalen van de rekening stellen we nog even uit.

Maandag 12 mei 2014; IJMUIDEN (52°27’477N/004°33’866E): periode 1 mei t/m 12 mei Logstand 8844-8971

We liggen nu sinds dinsdag 6 mei verwaaid in de Marina van IJMUIDEN. De wind giert Windkracht 5-6 uit het Westen tot Zuidwesten. Door al het gedoe met de installatie van onze nieuwe plotter (zie details paragraaf “To=Do aan het schip”) zijn we een aantal dagen later dan gedacht en is helaas met mooie weer met Oostenwind voorbij. Geen omstandigheden dus om uit te varen richting Engeland. Maar wel heb ik nu tijd om een begin te maken met dit verslag. Ook zal ik een aantal paragraafjes wijden aan onze voorbereiding, het schip zelf, de bemanning en een paar bijlagen toevoegen aan het eind met onze To-Do lijst van de afgelopen winter/voorjaar en wat tips tegen zeeziekte die ik heb gevonden in een ander zeilreisverslag. (ik weet helaas niet meer uit welke van de vele die ik de afgelopen winter heb gelezen, maar in ieder geval bedankt!). Mijn plan is deze stukken tekst ook af en toe op mijn blog “Ithakazeilt” te zetten. Tevens heb ik een nieuwe Canon EOD 6D camera gekocht met Wi-Fi en GPS voorziening. Dat betekent dat ik foto’s op de camera direct om mijn IPhone kan zetten en die weer gebruiken voor de kortere whats-appjes die ik af en toe verstuur. Met GPS aan wordt een log bijgehouden van de reis die de camera, en wij dus ook, maakt. De foto’s zijn dan vervolgens op bijv. Google Earth te zetten. Kortom, wel zaken waar vaak internet faciliteiten voor nodig zijn en ik heb me ook voorgenomen deze reis geen Wi-Fi stress te willen hebben. Dus maar even kijken wat werkbaar is. In ieder geval heb ik hier in het strandpaviljoen uitgebreid mogelijkheden voor gratis Wi-Fi gebruik. Top!

Hieronder volgt een verslag van onze voorbereidingen, de laatste weken van april en van onze eerste periode aan boord na vertrek begin mei.

Voorbereiding zeilreis Ithaka 2014 Wintermaanden 2013 t/m Pasen.

Al een hele tijd speel ik met de gedachte nu eens een écht grote zeilreis te maken en daarvoor lang vrij te nemen. Ook vanwege het feit dat, bij mijn weten, je maar één leven hebt en als je dromen hebt die waar moet maken. Bovendien zei ik vroeger altijd: als je ouders de 70 jaar naderen en je wilt of moet nog wat met hen, wacht dan niet te lang. Ik ben nog geen 70 (sinds een paar dagen wel 58), maar Meine wordt in juni 69 en ook al is hij nu nog steeds fit, hij en ik hebben wel onze meeste jaren achter ons liggen, dat valt niet te ontkennen. Vandaar mijn besluit om in augustus, direct na de vakantie met mijn baas hierover te gaan praten. Het zal er op neer komen dat ik met vele gespaarde vakantie dagen, ADV en nog een paar “ouderen-dagen”, uiteindelijk 6 weken onbetaald verlof moet opnemen om 4 maanden op pad te kunnen gaan.

Tijdens de kerstvakantie maken Meine en ik een plan en stellen we een eerste ToDo lijst op. De boot staat sinds november op de kant bij Eeuwe de Jong in HEEG, maar er moet veel gebeuren aan onderhoud en vernieuwing. Zie de bijlage voor de details. We spreken af dat Meine de vinger aan de pols houdt bij de werf om te zorgen dat alles op tijd gereed is. We willen dat de boot uiterlijk 1 april (het wordt 16 april uiteindelijk) in het water ligt zodat we tijdens de Pasen kunnen proefvaren met o.a. een nieuwe spinaker en een nieuwe plotter.

Ook bezoeken we vanaf januari een aantal vrienden met veel Engeland ervaring zoals Annet en Rainier begin februari 2014. Annet en Rainier hebben veel ervaring met zeilen naar Engeland en we kennen hen via Leef Je Droom. Ze geven heel veel leuke tips voor de eerste dagen nadat we in HARWICHzijn aangekomen. Het plan is namelijk om eerst naar Harwich te varen vanwege het invoeren van hondje Duca. (zie later bij “bemanning”) De WALTON BACKWATERS, waar veel visitors moorings schijnen te zijn. Met een bijbootje rondom HORSEY ISLAND varen. Tijdvlakken plannen van wat je van plan bent. Bijv. Harwich is heel leuk, maar dat kan ook in een ander jaar omdat je daar sowieso snel bent. Ons uiteindelijk doel is toch wel noordelijk: SCHOTLAND en eventueel de SHETLANDSen de ORKNEYSals het weer mee zit. Verder geven ze aan dat WHITBYheel leuk en ook het achterliggende land. De Zuidkust zelf heeft weinig verval. Vanaf BRIGHTON(6 meter!) wordt het minder. CHRISTCHURCHand the NEEDLES2 meter. De river RYE heeft veel verval en valt zelfs droog. Het lijkt me wel heel leuk om hier naar toe te gaan. Ooit maar ik een reisje met mijn moeder, die haar Engelse nicht ging bezoeken en ik kan me nog herinneren hoe leuk het was. (eigenlijk is de nicht verengelst. voor de oorlog zouden mijn moeder en zij na de middelbare school een tijdje naar Engeland gaan. De nicht ging eerder, de oorlog brak uit en ze kon niet meer terug. Ze deed daar een zogenaamd goed huwelijk en raakte helemaal in de chique Engelse paardenwereld. Mama en zij hebben steeds contact gehouden). Verder krijgen we nog allerhande technische tips, zoals Quick Tide programma, waar van veel havens de getijden zijn op te vragen. Om te gaan bloggen raden ze Google aan, maar uiteindelijk kies ik dus voor WordPress.com, omdat om op Google mee te kunnen lezen de lezer een Gmail account moeten aanmaken en daar wil ik natuurlijk niet min of meer verplichten. Overigens heeft WordPress weer een ander gedoetje, waar Johan mij op attendeert. Voor je het weet heb je als lezer iets aangeklikt, waardoor je zelf ook gaat bloggen. Als je dat niet wilt oppassen dus! Tot slot is het verslag van de Uisge Beatha (naam betekent levenswater) met de moeite van het lezen waard, omdat het ook heel veel over SCHOTLANDen whisky verslag en de tip voor het boek “psychologie aan boord” van Michael a. Stadler.

Ook gaan we op bezoek bij vrienden van Meine, nog uit zijn studietijd: Rob en Brigit, die in Heereveen wonen. Zij hebben jaren op een grote Koopmans gewoond en enorm veel zeilervaring. We lenen oude kaarten van hen om vast te oriënteren. Vanzelfsprekend gaan we recente aanschaffen voor de reis maar dit is ook al heel leuk. Van Olaf leen ik later 2 kaarten voor de aanloop van de SHETLANDS. Ook de tip van Erik om een heel oud (eerste druk 1956, mijn geboorte jaar) boekje aan te schaffen van Jack A Coote, East Coast River. Via Amazon schaf ik voor 6 pond een versie uit 1998 aan. Verder schaffen we in het voorjaar nog aan:

• De Cruising Almanak voor het gehele gebied.
• De Reeds hebben we nog uit 2012 en dat lijkt wel ok.
• Sailing around the UK and Ireland van Roger Oliver met heel veel praktische tips en waarschuwingen voor plekken en situaties waar je je gemakkelijk kunt vergissen. Hij voer trouwens geheel alleen.
• Inshore Britain van Stuart Fisher, eigenlijk meer gericht voor als je met de kano (!) rondom gaat. Het geeft echter heel veel interessante details van 62 gebieden langs de kust
• En tot slot laat ik me bij Datema in Amsterdam overigens zonder spijt verleiden tot de aanschaf van The Scottish Islands van Hamish Haswell-Smith. Een boek dat 500 pagina’s dat met behulp van prachtige tekeningen alle eilanden van Schotland beschrijft.
• En natuurlijk al vast Imray-kaarten C25, C1, C12, C30 nieuw gekocht

De laatste week van april.

De laatste dagen moest er nog veel gebeuren, zoals werk afmaken, huis op orde brengen voor de huurders die via de makelaar ons huis gaan bewonen. Dat betekende dat ik toch een aantal verhuisdozen heb ik ingepakt met emotioneel waardevolle zaken, wat belangrijke papieren, e.d. Dit naar de buren gebracht, die hier tijdens onze afwezigheid op zullen passen. Verder “moest” ik ook nog 2 feestjes geven; met familie en buren bij ons thuis op zondag 27 april. Precies om 15.00 uur toen het begon, gaf buienradar aan dat de buien voorbij waren en dat klopte ook. Op dinsdag 29 april was ik jarig en toe heb ik een groot aantal collega’s een borreltje aangeboden. Dat werd zeer op prijs gesteld en bovendien een mooie gelegenheid om informeel met elkaar van gedachten te wisselen. De opkomst viel me heel erg mee, aangezien het een vakantie week was. Met de CoBB BBQ, die ik van hen heb gekregen, ben ik zeer blij. Nu maar veel visjes vangen onderweg! De reden dat ik dit feestje ook heb gegeven, is dat ik bij mensen een “vonkje van verlangen” wil aansteken om in ieder geval zich te realiseren dat je (bij mijn weten althans) maar één leven hebt en als je een droom hebt, je die moet waarmaken! Van de ICT afdeling van mijn werk heb ik een extra smartphone kunnen lenen om in Engeland een telefoonkaart te kunnen kopen om de internet kosten niet uit de hand te laten lopen.

Maandagmiddag 28 april heb ik bij onze printafdeling de kleurenprint “luchtopnames” opgehaald (en betaald natuurlijk) die ik als project de afgelopen winter heb gemaakt. In januari bedacht ik me namelijk dat het leuk zou zijn om via Google Earth al vast kijkjes te nemen op plekken die we zullen gaan bezoeken. Dit deed ik op de iPad, zodat ik er direct een printfoto van kon maken. Ik ging als volgt te werk. Vanuit de Cruising Almanac 2014 selecteerde ik havens, zocht ze op via Google Earth, maakte er een print screen van. Vaak ook selecteerde ik een foto van de omgeving zelf. Dat leverde best veel interessante informatie op. Soms leek de schematische weergave in de Almanac heel interessant en bleek de omgeving bijvoorbeeld een industriegebied en dus minder aantrekkelijk. Andersom was ook het geval. Een feitelijk beeld van een plaats toonde soms een prachtige schoonheid van landschap en natuur. Vooral bij de Noordelijke plaatsten vaak het geval. De foto’s zette ik vervolgens op mijn laptop, maakte er jpg van i.p.v. png, zodat ik ze kon inlezen in Picasa. De volgens stap was het geven van een naam. Ik koos voor de plaatsnaam en nadat ik dit met 591 (!) foto’s had gedaan, maakte ik er een fotoalbum van, dat ik vervolgens als pdf file printen. Alles bij elkaar een hele klus, die ik naarmate de tijd vorderde toch wilde afmaken, dus vaak zat ik ‘avonds op de veranda lekker te googelen en weg te dromen bij de voorproefjes. Uiteindelijk heb ik zo alle havens en haventjes van ENGELAND, OOST IERLAND, SCHOTLAND, DE ORKNEYS EN SHETLANDSbezocht. Grappenmakers zeiden later dat we de reis niet meer hoefden te maken!

Donderdag/vrijdag 1 en 2 mei.

Rond een uur of 12.00 kwamen we aan boord. Onderweg passeren we de Volvo van Hinne en Lampkje. Ik moet 150 km rijden om hem in te halen! Leuk even zwaaien en later op de dag treffen we Hinne ook nog even in de haven. Daar was Eynte bezig om de aparte GPS antenne te plaatsen voor onze marifoon, omdat verbinding tussen de nieuwe plotter en de marifoon niet mogelijk bleek. Ook moest Eeuwe nog een aantal zaken doen, zoals het vervangen het eindblok op de giek, waar onze vier reeflijnen doorheen gaan. Het rechterblok liep niet goed, waarschijnlijk als gevolg van de aanvaring nachts die we een paar jaar geleden hadden met een boei op weg naar HELGOLAND. Ook was hij nog lang bezig met het aanbrengen van een langere rails voor op de mast voor onze nieuwe langere Spiboom. Maar het meest vervelende is het gedoe met de Raymarine plotter.

Vrijdagavond/zaterdag/zondag 3 en 4 mei. Logstand eind weekend 8896 – 41 mijl gevaren. “Uitgewuifd door deze en gene”

Mooi weer en we besluiten er het beste van te maken. Lekker een weekendje zeilen op het IJsselmeer richting MEDEMBLIK. Zodra het kan varen we op vrijdagavond uit en zeilen richting STAVOREN. We proberen nu pas echt de nieuwe genua uit en ze bevalt zeer goed. Om te overnachten vinden we een mooi MARREKRITEplekje aan de ingang van de Jan Broekervaart. Direct aan een weiland met de geur van vers gemaaid gras. Lekker nog even een korte wandeling en een paar mooie foto’s. Duca gaat uit haar dak.

De volgende dag rond 10.30 uur vertrek, door de sluis en voor het lapje naar MEDEMBLIK. We zijn er al om 14.15 uur, de zon schijnt en de wind is NW 2-3. Wel is het nog erg koud en ik ben natuurlijk te suf om mijn echte zeilpak aan te trekken. De Westerhaven is echter lekker beschut en snel zitten we lekker op te warmen in het zonnetje. Meine doet een tukje, ik een paar boodschappen. Onder andere een nieuwe sport BH want de plannen om te gaan hardlopen zijn er wel! Bij terugkeer breekt het zwarte trapje af, dat ik gebruik om vanaf de steiger op de boot te kunnen stappen. Met een zware boodschappentas hang ik aan de reling en heb niet de kracht mezelf op te trekken. Twee galante mannen schieten te hulp. Met één van hen maken we later nader kennis. Tjeerd Jan en Hendrika varen met de Entertainer, een blauwe Hanse van een meter of 12 met thuishaven GALAMADAMMEN. Leuke spontane jonge mensen die graag mee gaan lezen op mijn blog. Zodra ik weer een keer internet heb, zal ik ze uitnodigen! We lopen even naar de watersport zaak van Dico aan het Regattacenter. Ik zoek nieuwe bootschoentjes, zoals ik daar een jaar of vijf geleden gekocht heb en die water doorlaten, dus zeer geschikt voor al he mooie warme weer wat ons te wachten staan. En inderdaad ik vind ze, evenals een nieuwe fleece. In de oude waren wat gaten gevallen. Overigens draag ik nog steeds mijn 7 jaar oude shirt wat ik ook daar gekocht heb en waar ook de gaten in vallen. Ik kan er maar geen afstand van doen vanwege mooie herinneringen aan onze eerste zeereis in 2017 met IJsvogel. We eten later even bij de Chinees en gaan vervolgens naar het “Zwarte Wijfje”, of wel café Brakenboer. Altijd gezellig, en we zijn er door eerdere bezoeken toen we nog in het Regatta Center lagen, min of meer bekend. In de kelder speelt een bluesband life muziek. Het zijn mannen van onze leeftijd, maar het swingt er op los. Mijn Friese sjaal roept gelukkig ook hier in West-Friesland positiever reacties op. Een gezellige kroeg waar je gemakkelijk contact legt.

Zondag nog even naar de andere watersportzaak en ik koop een grillrooster voor mijn nieuwe CoBB. Om 14.00 uur vertrekken we weer richting de overkant. We willen de nieuwe Spiboom constructie uittesten, maar helaas is er zo weinig wind dat dit geen zin heeft. Wel ontdekken we dat de stopper op de rail verdwenen is en afgebroken lijkt. Misschien is het gebeurt toen Eeuwe het rubberblok dat de boom tegen de mast op zijn plaats houdt in het water liet vallen. (en waar nu een nieuwe per post onderweg is naar Laura en Jeroen). Later blijkt dat Eeuwe het heeft afgezaagd, vanwege het risico dat het schuifblok op de nu veel langere rails een keer hoog in de mast vergrendelt en we dan de mast in moeten. Best slim dus, achteraf gezien. Het was wel handig geweest als hij ons dat even had verteld! Er is zo weinig wind, dat er zelfs nu in het voorjaar direct al weer veel muggen op het water zijn! Als we de sluis van STAVORENuitvaren, deze keer vanuit de nieuw aangelegde kom met heel veel extra plaats, staat Johan toevallig op de wal en roept ons aan. Later treffen we hem weer in Heeg. We zijn net op tijd in de haven voor dodenherdenking.

Maandag 5 mei Logstand eind van dag 8924 – 28 mijl gevaren.

Vanmorgen vroeg even naar de bakker en dan wachten op Ruud van Rimare, die een nieuwe plotter komt installeren. Rond 10.30 toch maar even bellen, want Rimare heeft aan Meine doorgegeven, dat er geen afspraak bekend is. Gelukkig valt dat mee, maar heeft Ruud deze niet door gegeven. Vast geen gedeelde outlookagenda aldaar. Uiteindelijk arriveert hij om 11.30 en dan is het fluitje van een cent om e.e.a. te vervangen. Kastje open, stekkertjes los, nieuwe plotter er in, stekkertje vast. Hij helpt nog even met de set-up en nadat we 80 liter Diesel getankt hebben (en dus nu een volle tank van 150 liter hebben), we voor de van Eeuwe gehuurde (50 euro per maand en een mooie deal) Zodiac 2.85m bijboot met Honda motor een bankje hebben geleend, vertrekken we dan echt rond 13.30 uur. Zie verder bij To-Do LMN.

Uiteindelijk varen we dus om 15.00 uur uit, hijsen de zeilen en kunnen mooi aan de wind wederom richting de sluis. Bij GALAMADAMMEN, wordt er naar ons geroepen. De bemanning van de ENTERTAINERzwaait enthousiast. Leuk! Bij de sluis aangekomen kunnen we er zo invaren, dus dat gaat snel. Het stuk richting ENKHUIZENis mooi te bezeilen. Ook bij deze sluis kunnen we er direct in varen. We zijn het enige schip en dat is in de zomer wel anders! Meine heeft inmiddels de havenmeester van het kleine haventje BROEKERHAVENgebeld voor een plaatsje. De havenmeester is op de fiets nog even langs gekomen om ons de weg te wijzen. De boxen zijn een beetje klein en krap. Uiteindelijk gaan we aan de kade liggen, direct aan een landje. Avonds klinkt uit de loods na ons doedelzak muziek. Zijn we dan toch al in Schotland?

Dinsdag 6 mei Logstand eind van dag 8971 – 47 mijl gevaren. “Dag Bert!

We varen uit om 9.00 uur richting Amsterdam en uiteindelijk IJmuiden. De wind is pal tegen en aangezien we veel mijlen moeten afleggen varen we het gehele stuk op de motor. Een voorspoedige tocht en ruim de tijd om de nieuwe plotter te verkennen. De logica is het zelfde als onze voorgaande C70, maar vooral het Touch screen is even wennen. Voor je het weet heb je iets geselecteerd wat je niet wilt of een Waypoint gemaakt die je niet bedoelde. Ook experimenteer ik met de Wi-Fi verbinding met de iPad. Dat werkt goed. Als de verbinding eenmaal tot stand is gebracht, herkent de iPad de plotter steeds weer meteen. Met de waterdichte hoes er omheen, kan e.e.a. nu op de stuurkolom geklikt worden. Als de zon schijnt, heb je wel een goede zonnebril nodig om op het scherm te kijken, maar het werkt wel en ik kan ook via de iPad de plotter vanaf buiten bedienen. Een ook zorgen voor een goed opgeladen batterij, want het vraagt veel stroom. Als extra gadget is het in ieder geval leuk en onderweg misschien ook best wel handig.

Wat niet handig is, is dat ik op de stuurautomaat instrumenten bij het volgen van een track op de stuurkolom nu allerlei informatie mis, die ik eerst wel had: naam Waypoint, COG (Course on Ground), SOG (Speed on Ground), ETA (Estimated time op arrival). Een telefoontje met Eynte leer dat dit helaas klopt, omdat de verbieding tussen de oude en nieuwe apparatuur niet tot stand is gekomen. Ik hoop niet dat dit betekent, dat we nu ook buiten nieuwe displays nodig hebben. Dat had ik graag geweten toen we de nieuwe plotter aanschaften. Afijn, Eynte geeft aan, hier na de vakantie nog wel eens op te gaan studeren. Alles bij elkaar is het best jammer hoe onze ervaringen nu lopen met de Raymarine. In de winter besluit je een forse investering te doen, oriënteer je je uitgebreid en begin je je te verheugen op mooie moderne nieuwe apparatuur. Tot nu toe zijn er dus nog wel wat tegenvallers!

Bij de ORANJESLUIZENaangekomen, kunnen we er direct door heen. Er schijnt een klein zonnetje en het is altijd leuk om door AMSTERDAMte varen. Voorbij het station varend, hadden we afgesproken dat Bert (één van de bemanningsleden die met Meine mee gaat varen naar HARWICH) er zou staan om ons uit te zwaaien. Doordat we vanwege nieuwe regels écht de stuurboord wal moeten houden, zien we hem niet. We zwaaien dus een beetje in het wilde weg, want je weet maar nooit. Later via de sms lezen we dat hij ons wel degelijk gezien heeft. Dag Bert C.

Verder doorvarend maak ik foto´s van nieuwe architectuur, het nieuwe EYE gebouw (denk ik), een zeeschip met een enorme deuk, dat gerepareerd wordt en nog wat andere interessante plekjes. Ook maak ik een begin met dit verslag, want daar was ik nog niet aan toegekomen. Ook de sluis bij IJmuiden staat klaar om ons te ontvangen. Een grote HR met jonge bemanning vraagt of ze langszij mogen. Prima, maar eigenlijk niet nodig want er is plek genoeg. Ze varen echter zo hard, dat ze ons licht rammen, doorschieten en voor ons scheef in de sluis komen te liggen, pal achter een binnenvaartschip. Ze bieden hun verontschuldigingen aan. In ieder geval hebben we geen schade, maar wij varen pas de sluis uit als we zeker weten, dat ze los van de wal zijn. Om 16.50 uur leggen we aan in de haven. Het wordt slecht weer (harde wind uit het Westen/ZW en buien), dus we stellen de overtocht uit voorlopig. Nu schijn de zon en los van de harde wind is het best lekker. Het geeft wel de tijd om alle nieuwe apparatuur te leren kennen. Ik heb een nieuwe Canon Eos 6d gekocht met Wi-Fi en GPS en nog helemaal geen tijd gehad om hiermee te experimenteren. Het verbinden met de iPhone lukt en dat is leuk want dat betekent dat ik vanaf de camera foto’s direct op de iPhone kan zetten om die bijvoorbeeld te gebruiken voor whats appjes. Ook de GPS werkt!

Later gaan we naar het strandpaviljoen om wat te eten. We kunnen buiten op het terras zitten, maar we zien wel indrukwekkende buien aankomen. Onze Irish Coffee drinken we binnen op. Vanwege de gratis Wi-Fi heb ik allerlei weerberichten gedownload en ook naar de weervideo van Zilt gekeken. Echt een aanraden, omdat er precies wordt uitgelegd hoe het weer wordt. Daar door geïnspireerd zoek ik ook een weer-handleiding op, omdat ik ook wil leren hoe je weerkaarten interpreteert. Het is een erg gezellig café, met aardige mensen.

Woensdag 7 mei IJmuiden. “Alle eendjes zwemmen in het water”.

‘sochtends laat ik Duca uit. We vindt de wiebelende steigers nog steeds eng. Aan het eind van de lange steiger waaraan we liggen, springt ze spontaan in een bootje dat er ligt. Op het strand heeft ze het zeer naar haar zin. Bij terugkomst aan boord, denkt ze dat ze aan dek kan springen, neemt een sprong en stuitert a.h.w. terug. Kopje onder, maar ik heb haar snel te pakken. Gek dat ik vannacht een droom had (ik droom trouwens heel veel en van alles. Ik heb ook al met een tijger gevochten en die verslagen) dat Duca in een plastic zak over boord rolde en direct zonk. Ik stond er bij en keek er naar.

Later die dag, het is redelijk weer, gaan we op de fietsjes naar de visafslag en even naar watersportzaak Hermans. Wat een professionele zaak en zeker voor de visser (en Meine is dat soms best wel) een snoepwinkel. Ze verkopen er echt alles, t/m tenten en slaapbedden voor overnachtingen. Als in leger groen. De mans die ons helpt heeft ook veel kennis van zaken én humor. Hij weet het precies. We vragen naar lampjes voor in onze nieuwe BESTO zwemvesten en als we het type aangeven, blijkt dat die er ook in zouden moeten zitten! Wat ook blijkt, is dat ik wel een heel goede deal heb gedaan bij de Vrijheid in Loosdrecht. Een tientje afgedongen op de aanbieding van 189 euro. Hier kosten ze 259 euro. En het zijn echt de allernieuwste! Ook nog een paar voorraadbussen gekocht voor voer voor Duca, een thermometer voor de CoBB en Meine wel zogenaamde pilkers voor het vissen op zeebaars en makreel. (Wanneer kunnen ze op de CoBB?). Ook geeft de man in winkel nog tips over een echt goede viswinkel, waar je als toerist veilig een visje kunt kopen. Bij de afslag moet je in ieder geval 2 vissen kopen. 1 om op te eten en 1 om later aan de dokter te laten zien wat je hebt gegeten.

We eten aan boord en als ik later Duca ga uitlaten val ik letterlijk tussen wal en schip. Dat is een gekke ervaring. Ineens ga je kopje onder en weet je: ik moet naar boven. Gelukkig voelt het water niet koud aan (of is dat de adrenaline) en ik roep Meine. Die wil me uit het water trekken, maar handiger is om via de zwemtrap aan boord te komen. Dat lukt gemakkelijk. Helaas kan de iPhone er niet tegen en die is sinds dit voorval zo dood al een pier. Als ik ben omgekleed ga ik even naar het strandpaviljoen om te googelen wat te doen: direct uitzetten. Dat staat hij al. In een bak met rijst leggen om het vocht eruit te trekken. Dat doe ik, evenals het verwijderen van de simkaart, die ook nat is geworden. Achteraf weet ik dus niet meer of ik al op de stijger stond om Duca van boord te tillen, of dat het gebeurde toen ik van de boot afstapte. Zo’n incident aan het begin van onze reis maakt me in ieder geval extra alert. En we besluiten weer iets te maken aan de zwemtrap, waardoor je als je in het water ligt zelf het trapje kan ontgrendelen. Hier in deze haven zijn namelijk geen zwemtrappen op de kop van de steiger, zoals je elders vaak ziet. Navraag in het Havenkantoor leert, dat ze het daar vaak over hebben gehad, maar niet hebben aangelegd omdat de haven zo groot is.

Donderdag 8 mei IJmuiden. “Alle knijpers zijn op”.

Vandaag eerst maar eens met de helpdesk van mijn werk gebeld i.v.m. de dode telefoon. Na wet overleg besluiten Rody en ik dat het ‘t meest handig is, dat ik hier op zoek ga naar een nieuwe telefoon en deze later declareer. Na wat heen en weer gebel, fiets ik in de stromende regen naar de fa. Van Tol aan de Lange Nieuwstraat. Zij kunnen er een bestellen en ook mijn simkaart uit de geleende HTC telefoon laten halen. Die HTC heb ik van mijn werk geleend om straks in Engeland een prepaid kaart te kunnen komen, zodat de internet kosten niet te hoog worden. Gisteren heb ik mijn simkaartje daar in gestopt, maar ik wist niet dat er verschil in grootte is. De HTC slikte het kaartje a.h.w. in en ik kreeg het er niet meer uit. Morgen kan ik een nieuwe IPhone ophalen. Mooie zaak trouwens en het telefoongesprek vooraf gaf meer vertrouwen dan een andere telefoonwinkel, waar de medewerker amper Nederlands sprak.

De rest van de dag prutsen we op de boot. Meine probeert de verstopping bij het keuken fonteintje te verhelpen. Alles moeizaam los gekoppeld, maar nergens een verstopping te vinden. Het leidt alleen tot een pijnlijke rug en spieren. Het regent continue en constant halen we natgeregende kleding naar binnen om het vervolgens weer op te hangen. De kleding van mijn zwemtocht is nog nat en die van op het fietstochtje naar de winkel zijn ook nog nat. Twee paar natter schoenen ook en zie die maar droog te krijgen. Afijn, we stoken de verwarming lekker op

Vrijdag 9 mei IJmuiden. “De dagen gaan voorbij en er is geen haast”.

Vanmorgen met Duca een wandeling gemaakt in de duinen en vervolgens op het strand. Ze vindt het heerlijk en blaft nog steeds naar het standbeeld van Cornelis Vreeswijk. Lekker uitwaaien en daarna een Cappuccino in een andere strandtent. Daar kan ik ook 100 euro pinnen en dat is handig want de pinautomaten zijn hier aan zee weg gehaald. Weer zo’n mooi voorbeeld van in mijn vertaling “wijs voor een cent en stom voor een euro”.

Vanmiddag ga ik mijn telefoontje ophalen. Deze keer ga ik met de bus, want de buien blijven continue aanwezig. Als ik de zaak binnenkom, begint een medewerker luidkeels “Alle eendjes zwemmen in het water” te zingen en ik neem aan dat dit op mij slaat. Ik heb namelijk verteld waarom ik een nieuw telefoon nodig heb. Helaas is de koerier nog niet geweest, maar het is wel gelukt het simkaartje te verlossen uit de HTC.

We liggen hier nu al even en eigenlijk is dit best prima. Het leven aan boord vinden we heerlijk. Lekker koken met Radio 10 hard aan, zoals bijvoorbeeld de biologische entrecote van Nico van Os. Die hebben we ui de diepvries mee genomen en die liggen in de koeling lekker te besterven, zodat ze alleen maal malser worden. Heerlijk met zelf gemaakte kruidenboter van De Hondspol en slag aangemaakt met heerlijke Balsemico, gekocht op de markt in Barcelona. Heerlijk om de tijd te hebben, uit te slapen en te lezen. Ik heb net het boek De Benedenrivier van Paul Theroux uit, een aanrader van Hans Bakker.

Het gaat over een Amerikaan, die na pensionering én scheiding besluit om terug te gaan naar de plek in Malawi in Afrika waar hij 40 jaar geleden pas echt gelukkig is geweest. Hij werkte daar toen als leraar en moest terug om de zaak van zijn vader over te nemen. Ik vond het een ontluisterend, spannend en ook broeierig boek, dat me aan het denken zette over wat wij als westerlingen allemaal doen aan ontwikkelingshulp, die misschien meer gericht is op het helpen van jezelf dan van de ander. Alles waar hij zich toen oprecht voor inzette zoals een school en een ziekenhuisje zijn verwaarloosd. Er is geen langer termijn effect geweest. Het gaat volgens mij ook over gelijkwaardigheid. Als je een ander helpt vanuit je “hoge positie”, ontstaat er geen volwassen reactie en is het ook helemaal niet gek dat je uiteindelijk wordt uitgebuit. De TA-driehoek bij uitstek.

Zaterdag 10 mei IJmuiden. “De service van Van Tol gaat ver.”

Weer met de bus naar Van Tol, want het weer is nog steeds bar en boos. Nu is de telefoon er wel de terug geven de mannen me een lift omdat ze toch niet kant op moeten. Ze brengen me tot onder de luifel (het regent weer) van de Deka Supermarkt om wat boodschappen te doen. Ik had het boodschappenwagentje, wat ooit van mijn moeder was, meegenomen, dus ik kon aardig wat inslaan. Het graat trouwens snel met de afboekingen van onze Huishoud vakantierekening. Het liefst zou ik niet bijstorten tot onze reguliere maandelijkse overboekingen er weer op staan, maar dat duurt nog 17 dagen. En of we het redden met 300 euro is eigenlijk geen vraag. We betalen van deze rekening nu ook alle liggelden (hier in IJmuiden nu zo’n 175 euro, diesel, kleinere aanschaffen voor de boot, af en toe uit eten, enz. Ik ga wel bijhouden wat de reis zo’n beetje kost.

In ieder geval behoef ik het stukje bus van de supermarkt naar de haven niet te betalen, omdat de chauffeur zijn geldbakje al heeft opgeborgen, hij bij de volgende halte pauze heeft en zo wat meer tijd daar voor overhoud. Ik ruil bied ik hem een paar verse aardbeien aan.

Verder heb ik een groot deel van de middag door gebracht in het strandpaviljoen om de eerste grotere stukken tekst op mijn blog te zetten, foto’s te editen, verscheidene apps en informatie binnen te halen. In Zilt had ik gelezen over de app. “Zeeweer”, die voor 2,69 euro is halen bij de Appstore. Een aanrader voor als je meer inhoudelijk achtergrond informatie van het weer wilt. Het eerste wat ik trouwens doe is het operationeel krijgen van mijn nieuwe telefoon. Ik had van allerlei gedoe verwacht, maar het ging wonderwel gemakkelijk. De laatste IOS update die ik had gemaakt was van 6 april, dus alle appjes en dergelijke verschenen als vanzelf op de nieuwe telefoon. Apple blijft een geweldig merk.

Zondag 11 mei IJmuiden. “Wasdag en gezellig onverwacht bezoek”.

Meine is gisteren nog even naar de watersportwinkel geweest voor wat extra lampjes en andere kleine dingen. Bij de visafslag heeft hij een heerlijk broodje gerookte paling gegeten. Hij bracht voor mij ook mee, inclusief het bruine broodje dat apart moet worden afgebakken. Vanmiddag heeft hij het broodje voor me afgebakken. Een heerlijke lunch en met liefde klaar gemaakt.

Vandaag blijft het maar regenen en heel hard waaien. Vannacht hebben we allebei slecht geslapen door het gebonk van de wind en de harde regen. Tevens lag ik me zorgen te maken over onze kielbouten. Meine had namelijk verteld dat doordat we af en toe water in de boot hebben staan de kielbouten verroesten. Eeuwe had aangegeven dat deze volgend jaar vervangen zouden moeten worden! Het waterprobleem is trouwens nog niet geheel opgelost. Meine heeft er weer een emmertje uit gehaald. We dachten dat het de overloopventiel van de boiler was, maar die is vervangen. Ik blijf nog steeds denken dat het binnenkomt via de zwaardkast van onze ophaalbare kiel. Nu we weer op zout water zijn, kunnen we testen of het water zout proeft en dan weten we meer. Ik had dus vannacht allerlei negatieve fantasieën over dat we midden op zee de kiel verliezen. Rainier geeft later aan dat dit niet zo’n vaart zal lopen.

Vandaag maar eens even onze vuile was van de afgelopen dagen in de wasmachine. Het kan nu gemakkelijk want het is nog niet druk. De droogmachine is op zo’n dag als vandaag een uitkomst. Ik gooi alles behalve mijn zijden nachthemd er in en een paar uur later is alles weer schoon en droog.

Na mijn heerlijk broodje paling met een glaasje witte wijn moet ik wel uitbuiken en suf ik wat weg. Op buienradar zie ik dan rond 16.30 er een periode zonder regen zal zijn en ik ga er met Duca op uit naar het strand. Ook om de vette paling te verwerken. Het is enorm onstuimig buiten, het gehele strand ligt vol schuim en Duca vindt het heerlijk om daar doorheen te rennen en te proberen te wegvliegende vlokken te vangen. Ze ziet er daarna verschrikkelijk vies uit en gaat ook nog rollen in het zand. Bij de strandhuisjes zoek ik net zolang tot ik een aangesloten waterslang vind en spuit haar schoon. Bij elkaar ruim 1,5 uur op pad geweest en heerlijk uitgewaaid. Ik heb mijn mobieltje niet bij me en kan Meine niet bellen om even naar het strandpaviljoen te komen voor een biertje, maar ik kom hem bij de haveningang tegen. Hij had hetzelfde idee. In het café zit een groot familiegezelschap met kleine kinderen. Het blijkt Moederdag te zijn. Dat had ik me niet gerealiseerd. Duca die inmiddels weer droog is fungeert als levende knuffel voor een klein meisje. Haar moeder wil foto’s maken, maar haar telefoon zit vol. ‘avonds mail ik te foto’s naar haar toe en ik krijg een leuke reactie terug.

Een paar dagen geleden hebben we besloten om dinsdagochtend uit te varen. Althans de boot met Meine en Bert, Jeroen en Reijer. Het weer wordt dan beter en lijkt geschikt voor een overtocht. We gaan dus niet zoals eerder gepland vanuit Scheveningen, omdat het onzin is om nu eerst daar naar toe te varen. Ik ga maandag met Duca hier naar een dierenarts en leen dan de auto van Bert om dinsdag nog even naar huis te gaan en daar te slapen. Dan kan ik ook de paar dingetjes die we toch nog vergeten zijn ophalen.

S ’middags ben ik ook nog bezig met de plotter er ik krijg e.e.a. niet onder de knie. Meine zegt: bel Rainier even, die weet het zo. Ik vind het een beetje ver gaan om ze te storen op zondag, maar ik zoek wel het telefoonnummer op en blijkbaar heb ik even later toch op de belknop gedrukt, want ik hoor Annet ineens praten. Ik geef aan dat ik wel zal bellen als het me echt niet lukt. Om 20.00 uur bellen ze zelf weer met het voorstel om even naar boord te komen. Ze wonen in Santpoort en dat is maar een kwartiertje rijden. Gezellig! Ze maken het niet te laat, want ze moeten morgen werken.JOnze eerste gasten deze reis aan boord Rainier komt overigens ook niet uit mijn vraagstuk: het lijkt of het omzetten van een track naar een route niet werkt. Morgen dus toch maar even mailen met de supportdesk van Raymarine!

Ik wil morgenochtend ook een groot deel van dit verslag op mijn blog zetten.

Maandag 12 mei IJmuiden. “Voorbereiden voor de overtocht en Duca krijgt een geregistreerde wormenkuur”

En dan schijnt de zon! Meine maakt de achterplecht schoon en vetvrij en liggend vanuit het rubberbootje plak ik zo horizontaal mogelijk de plaatsnaam van onze thuishaven HEEGer op. Ook het spatzeiltje met de scheepsnaam ITHAKA gaat er aan bakboord op. Stuurboord kant zit al, maar door het slechte weer was het er nog niet van gekomen dit af te maken. nu zit ik weer in het paviljoen om dit allemaal op mijn blog te zetten en zo straks met Duca op de fiets naar de dierenarts. We hebben vanuit thuis een hondenmandje meegenomen voor op onze fietsjes en het past wonderwel. Ze heeft het fijnste dierenartsbezoek ooit. Eerst een grote lepel dierenpaté om te proeven of ze het lekker vindt. Wat denk je. Vervolgens nog een schep met het pilletje er in. Alle formaliteiten zijn nu in orde. We moeten tijdens onze reis natuurlijk niet even de Franse kust aan doen, want dan begint het gehele circus opnieuw!

Vanavond komen de mannen aan boord en zullen we hier in het paviljoen gezamenlijk eten. Bert belde net dat hij zijn paspoort niet kan vinden. Dat heb je wel nodig voor Engeland. We zullen zien. Wordt vervolgd en tot later.

Vrijdag 23 mei 2014; BEAULIEU RIVER (50°48’057N/001°25’316W): periode 13 mei en 14 mei Logstand 8971-9105

De wind giert buiten en het regent hard. Het is nu 10.30 uur en we liggen aan de steiger van BUCKLER’S HARD YACHT HARBOUR. Vannacht hebben we voor 20 pond aan de mooring gelegen een paar honderd meter hier vandaan. Een uurtje geleden wilden we uitvaren, maar de bocht uitkomend in de rivier, kreeg ik 26 knopen wind voor de kiezen en begon het te regenen. Gelukkig was Meine het direct me eens dat dit geen weer is om te gaan varen. Terug dus naar deze steiger waar we water hebben getankt en van waaruit we Duca hebben uitgelaten. Ze ging in het bos trouwens direct achter een konijn aan, maar luisterde wel toen ik haar riep. Misschien dat we in de loop van de dag nog uitvaren als het weer wat beter wordt. Moedig zijn, houdt ook soms in om terug te keren en je plan op te geven. We liggen weer even aan de walstroom, waardoor ik wat gemakkelijker de laptop oplaad en dit verslag kan bijwerken.

We zijn overigens al een tijdje op het westelijk halfrond, vandaag hier boven de rode W. Dit is voor ons voor het eerst in ons varende bestaan. We zijn dus de nulmeridiaan gekruist een paar dagen geleden. Bij GREENWICHdus, dat ergens aan de THAMESligt. Aangezien de regen is gestopt besluiten we een wandelingetje te maken. Later volgt het verslag vanaf 15 mei. Hieronder 13 en 14 mei: de oversteek met de Ithaka: Meine, Reyer, Bert en Jeroen. En met de Stenaline: Marianne en Duca.

Dinsdag 13 mei IJmuiden. “In een geweldige conditie naar de overkant”

Gisteravond hebben we tot een uur of 1.30 uur buiten in de kuip gezeten. Een prachtige nacht met volle maan en enorm gezellig met zijn vijven. Meine hield palaver en praatte de bemanning bij over de tocht, de veiligheidsmaatregelen en de taakverdeling. Eerder op de avond hebben we met zijn allen gegeven in het strandpaviljoen, waar we deze week zo’n beetje vaste gasten zijn geworden. Annemarie maakt een leuke foto van ons die ze direct naar me whats-apt. Ze vindt het ook leuk om mijn blog te lezen en dat via Facebook de wereld in te gooien. De bezoekers van het paviljoen, zijn ook vaak zeilers en misschien geïnteresseerd! Prima, ik ben er inmiddels aan gewend dat ik mezelf nu overal kan tegenkomen en dat mijn blog open is. Ik zal wel een klein beetje rekening houden met wat ik er op zet. Het palaver ging paradoxaal genoeg over het belang van in goede conditie zijn i.v.m. mogelijke zeeziekte. Ondertussen dronken we het ene na het andere borreltje, o.m. een vondst van Meine het “Maikäferflugbenzin”, 45% en in Duitsland als medicijn bij de apotheek te verkrijgen. Ik houd het bij “Schelvispekel”, slechts 35%. Dat drankje is bij ons aan boord populier. Ik dronk het voor het eerst in Rotterdam in de kroeg van Melief Bender, toen ik nog op de Pedagogische Academie zat. Een paar jaar geleden ontdekten we het weer bij Brakenboer in Medemblik en sindsdien zijn we vaste klant bij de Gall&Gall in Wijk, die wel 6 flessen per jaar verkoopt. Gelukkig blijft het in het niet officiële assortiment. De mannen zijn al om 06.00 uur op, hoor ik, maar zitten stil in de kuip. Meine en ik staan om 7.30 op. Het vertrek is gepland om 9.00 uur. Het is mooi weer en de vooruitzichten zijn goed. Als de mannen terugkomen van de sanitaire voorziening, brengen ze Rainier mee, die komt vertellen dat de Volvo Ocean Team Brunel straks om 9.00 uur binnenkomt i.p.v. morgen. Dat lijkt me interessant. We ontbijten nog even en voor de nacht heeft Meine gisteravond bij de Chinees e.e.a. gemakkelijk op te warmen eten gekocht. 4 dagen later eten we er nog van.

Om 9.00 uur zwaai ik de Ithaka uit en zie ik Team Brunel vanaf de pier binnenvaren, verwelkomd door bootje van de haven en een grote blusboot die hoge fonteinen spuit. Vanaf de wal fotografeer ik Ithaka en TM tezamen. Ik loop ook nog de gehele pier af om nog even verder uit te zwaaien, maar dat heeft geen zin. De pier is lang en de Ithaka verdwijnt uit het zicht voor ik aan het einde ben. Terug in de haven “lift ik mee” met een groep schoolkinderen en ga aan boord van de racer. Interessant om de Spartaanse condities te zien en hoe het schip echt alleen het hoognodige aan boord heeft. Zelfs naar de wc gaan doet met publiekelijk.

Aantekeningen Meine oversteek:

9.45 uur. Koers 267◦. Wind NW 4. Rond 11.45 uur een oproep via marifoon omdat we een gebied met windmolens naderden, waar we niet in mochten. Rond 12.20 koers verlegd naar 260◦. Vanaf 13.10 tot 19.30 ieder uur positie in kaart gezet. 20.20 uur koers 10◦ verlegd. Wind draait van NW naar W. rond 02.00 uur loopt de snelheid terug naar 2-2,5 knopen. Vanaf 04.15 motor er bij. Het grootzeil als steunzeil en de motor er bij. 10.30 bij de boei N-Shipwash. 14.00 SHOTLEY MARINE HARWICH. Weer helder met onderweg een prachtige volle maan en dus goed zicht. Bert die zonder paspoort is mee gegaan is niet gecontroleerd.

Om een uur of 10.00 ga ik met de auto van Bert richting Langbroek, om daar nog een nachtje te slapen, alvorens ik met de Stenaline over vaar. Ik bel Karel even om te horen of ze in ons huis zijn. Dat is inderdaad het geval en hij had al in mijn blog gelezen dat ik naar huis zou komen. Ik voel me wel een beetje vreemd om nu na 2 weken weer even naar huis te gaan. Voordat ik naar huis ga, rij ik eerst even naar WIJKvoor 2 flessen Schelvispekel. De buren zijn verbaasd als ze me zien. Met de hevige regen vorige week hebben we ook weer een overstroming gehad in de schuur. Niet zo erg als in het najaar, maar als we terug zijn moeten we echt een afwatering maken. dat is er voor ons vertrek niet meer van gekomen. Goed in ieder geval dat we geen vaste vloerbedekking meer hebben in het kantoortje. Met Karel en Toos is het heel gezellig en we eten in het zonnetje aan de glazen ronde tafel. Leuk ook dat ik hen nu ook beter leer kennen. De andere keren dat ze hier waren, was ik aan het werk, vandaar.

Woensdag 14 mei Langbroek- Harwich. “In een geweldige conditie naar de overkant”

Ik slaap heerlijk in het logeerbed en besluit toch nog een paar extra privé dingen op te ruimen, zoals de laptop van Meine. Toos zal, nadat ze deze bekeken heeft ook mijn fotoboeken opruimen en mijn “dure” porselein wegbergen. Rond een uur of 1100 rij ik naar HOEK VAN HOLLAND. Vlak voordat ik weg rij even een kleine aanvaring met onze buurvrouw, die even kost meldde dat ze binnenkort de schutting ging vernieuwen. Resoluut geef ik aan dat ze zal moeten wachten tot september. Voor ik het weet, ben ik weer 10 cm kwijt. Ze sputtert tegen dat ze niet wist dat we nu al weg gaan, ondanks de uitnodiging die ze een maand geleden heeft gekregen voor ons afscheidsfeestje. Ik beëindig het gesprek door weg te lopen en aan te geven dat als ze voor onze terugkeer er iets aan doet, ze in de problemen komt. Ik meld het Karel en Toos, met de vraag of de dit ook even willen doorgeven aan onze andere buren. Van dit soort ontmoetingen word ik toch altijd een beetje bibberig, omdat je voordat je het weet ruzie hebt. Ook vanwege het feit dat ik hier thuis ben en Meine op zee en geen contactmogelijkheden. Als ik op de doorgaande weg naar Bunnik ben, besluit ik even te stoppen op de P-plaats of ik alles bij me heb. Ik check ook even sms en zie net heeft Meine gemeld dat ze in de buurt van zijn van de N-Shipwash boei, de ingang van de vaargeul langs de zandbanken naar Harwich. Zo’n berichtje lucht toch wel op.

Rond een uur of 12.00 kom ik aan in Hoek van Holland. The Hook, zeggen de Engelsen. Ik word verwacht en men weet ook dat ik eigenlijk eerder zou komen. Aardige dame die de gegevens van Duca checkt en een fax opstuurt naar de autoriteiten in Engeland, dat alles met het hondje in orde is en dat ze dus “geïmporteerd” mag worden. De reis is zeer comfortabel, bijna niemand aan boord. Hier en daar een praatje. Duca een paar keer bezoeken in haar kennel. De klok een uur terug gezet en na 7 uur varen we Harwich binnen. Met Meine ge-sms’t hoe ik naar de overkant kan komen. Hij geeft aan dat ze met de boot naar HALF PENNY PIERkomen, aangezien de voetgangersferrry maar tot 1800 uur vaart. Ik door de douane. Geen hondencontrole omdat men weet dat de Stenaline alleen beesten mee neemt als alles in orde is. Ik moet nu een taxi zien te vinden aangezien het 45 minuten lopen is dwars over een industrieterrein. Eerst raak ik verzeild in een enorme groep Indiërs die blijkbaar een uitje hebben. Het lijkt een gehele familie en ik kom ze steeds tegen in de lift: “You again”? Uiteindelijk een taxi gebeld en die is er binnen 5 minuten. 10 minuten later ben ik aan de steiger. Het wordt al donker. Bert en Jeroen zijn even in de pub en ik drink een wijntje met ze. Meine en Reyer blijven aan boord. In het donker varen we terug naar de Marina. Ik heb nog niet gegeten en Bert warmt liefdevol de Chinese maaltijd voor me op. We drinken nog een drankje en maken het uiteindelijk toch nog laat, rond 00.30 uur.  De volgende dag nemen de mannen om 07.00 uur een taxi naar de overkant om de boot van 09.00 uur te halen. Meine gaat even bijslapen en maak een prachtige wandeling met Duca.

Maandag 25 mei 2014; LYME REGIS (50°43’191N/002°57’132W): 15 mei t/m 23 mei. Logstand 9105-9354:

Donderdag 15 mei. Mud, mud, glorious mud

Meine slaapt tot 12.00 uur. Duca is een beetje van slag: kotsen en diarree. Misschien hier een daar een “chips” van de straat gegeten? Het is schitterend weer. We veranderen de zwemtrap bevestiging, zodat je er bij kunt al je over boord gaat en het trapje zelf naar beneden kunt krijgen. Dat wilde ik al een tijdje, maar na mijn “tussen wal en schip raken”, heb ik nu blijkbaar pas de motivatie om het echt te veranderen. Overigens verwacht ik wel, dat als je echt in nood bent, je wel de kracht hebt, om jezelf op de achterplecht te trekken. Ook kopen we een extra stootwil en bevestigen het bankje in de bijboot.

Om 1400 varen we uit, of toch niet? De motor start nieten Meine en ik kijken elkaar aan met enige wanhoop in de ogen: Wat nu (weer)? Gelukkig krijgt Meine een ingeving en controleert de accu. Eén van de polen zit helemaal los, dus is alles snel opgelost. We varen heerlijk rustig en “voor het lapje” deRIVER ORWELLop voor een mooring plekje bij PINN MILL. ( een mooring is een grote boei, die meestal met een hele groot stuk beton verankerd is. Eraan vast zit een kleinere ketting met een kleine boei. Met een speciale haak, die we eerder voor SCANDINAVIEhadden gekocht’, kun je deze oppikken, meerlijn erdoor en klaar ben je voor een veilige nacht. Als je op deze wijze ligt hoef je niet de zwarte ankerbal te hijsen, omdat de plekken in principe bekend zijn en men hier ook in de nacht rekening mee houdt) Dat lukt en we liggen prima aan een mooring. Het is nog erg rustig in deze tijd, dus er zijn er vele vrij. Later op de avond met gaan we met de bijboot naar de bekende kroegTHE BUTT AND OYSTER” voor een pint. We landen op de zogenaamde “hard”, zoals men hier een strook beton noemt waar je kunt aanmeren om met eb een stuk van de modder te overbruggen. Aangekomen aan de wal, rent Duca direct achter de vogels aan, dóór de modder. Ze ziet er niet uit en ik spoel het ergste uit haar vacht in een klein stroompje. We vragen even hoeveel tijd we hebben, vóórdat de hard weer onder water loop. Ruim anderhalf uur, is het antwoord. We nemen het zekere voor het onzekere en gaan na een uur naar het bootje terug. Aangekomen zie ik de bijboot dobberen in de verte. Een groot gedeelte van de hard is al ondergelopen. gekozen. Ik besluit voorzichtig op het spekgladde beton richting het bootje te lopen. Het water komt uiteindelijk tot aan mijn knieën, maar het lukt. Even later realiseer ik me dat ik mijn IPhone in mijn broekzak had, net boven mijn knie. Dat is dus net goed gegaan, anders zou ik binnen een week een 2e kapot hebben gemaakt. Pfoehh, dit zou ik niet aan mijn werk hebben gemeld en op eigen kosten een nieuwe gekocht!

Dinsdag 16 mei. Mud, mud, glorious mud, deel 2

Prachtig weer. Meine krijgt een SMS van onze makelaar, dat vanaf morgen ons huis voor 6 weken verhuurd is aan een stel uit Utrecht, dat uit huis moet vanwege asbestverwijdering. Wel heel erg sneu voor Karel en Toos, die verwachtten de gehele maand mei in ons huis te kunnen zijn. Ik krijg inderdaad een mailtje van hen, waarin ze dat ook aangeven, maar dat ze zich ook realiseerden, dat dit “part of the deal” was. Ik mail terug en nodig hen uit om in ieder geval min september een keer te komen eten. Als een soort genoegdoening, maar vooral omdat het hele leuke mensen zijn.

Om 12.00 varen we naar IPSWICH. We doen hier boodschappen op de markt, maar het belangrijkste doel was om een extra sim card te kopen i.v.m. goedkoop internet gebruik. We gaan niet door de sluis de NEPTUNE MARINAin, maar liggen bij DEBEN YACHT SERVICE, een eenvoudig haventje met erg aardige mensen. Duca laten we even uit. Ik heb haar gisteravond na het modderavontuur nog even laten “zwemmen”, dat is laten watertrappen aan haar tuigje, dus ze is weer helemaal schoon. IPSWICH is een leuk stadje met prachtige oude gebouwen en gezellige straatjes. Ons doel is nu echter eerst de dingen van deze tijd. Nadat ik eerst in een hardware telefoonwinkel ben geweest, word ik door Vodafone heel goed door verwezen. Men begrijpt daar precies dat het me om internet gaat om te kunnen whats-appjes, mailen en weerberichtjes binnen te halen en niet om telefoneren. Ze verwijzen me naar Three.co.uk die mobile breedband verkopen. Ideaal! Een klein apparaatje waar maximaal 5 devices mee kunnen worden verbonden, dat 3 maanden geldig blijft en een tegoed heeft van 3G. Alles bij elkaar 75 euro en op te laden indien nodig. Het werkt perfect en zolang ik geen grote bestanden binnenhaal doe ik lang met het tegoed. Na dit doel te hebben bereikt lekker even lunchen bij een pub en op de markt groente en fruit gekocht. Vervolgens nog speciale batterijen gekocht voor de externe microfoon voor mijn nieuwe Canon camera. Ook koop ik daar een nieuw klein statief. Ik ben van plan om op mooie plekken ook filmopnames te maken deze reis.

Rond een uur of 15.00 varen we de WALTON BACKWATER. Daar gaan we voor anker op een prachtige plek. Met het bootje er op uit om Duca uit te laten. Dat lukt dus niet om dat er overal modder en slib is. Bij een poging samen met Duca toch naar de wal de lopen, blijf ik steken en val op mijn achterste. Alles nat en vies. Deze keer gelukkig niet de IPhone bij me. Om 2100 zij we terug aan boord: het hondje laat ik zwemmen en ik maak mezelf aan zwemtrap zoveel mogelijk schoon. Ook spoel ik al mijn kleren uit. Zelfs mijn slip is bruin van de modder. Meine maakt ons bootje schoon. We eten het inmiddels 4 dagen oude eten van de chinees en het smaakt heerlijk. Gisteren hebben we overigens een biefstukje van Van Os gegeten, heerlijk mals na 2,5 weken geseald besterven in de koeling. We hebben er nog 1 over. Daar wachten we niet al te lang meer me om te eten!

Woensdag 17 mei. Een dure haven en geen service

We staan om 6.30 uur op. Het is hier een uur vroeger licht en donker dan in Nederland. Dat bevalt me toch wel. De dagen worden daardoor lekker lang. ’avonds laat is er niet zo veel te doen en dan gaan we als vanzelf vroeg naar bed. Gisteravond hebben we wel nog even buiten gezeten met de olielamp aan.

Vandaag gaan we richting RAMSGATE. We varen 54 mijl, het is prachtig weer. We vetrekken om 7.30 uur en komen om 16.45 aan. Het is zonnig en ZO wind, kracht 2. Helaas hebben we dus eerst te weinig wind en de stroom tegen en dan later de stroom mee, maar de wind tegen. We moeten dus het gehele stuk de motor er bij houden. Ook hebben we Duca niet uitgelaten sinds gisteren 13.00 uur in Ipswich. Foei dus voor ons! Het duurt trouwens even voor ik gewend ben aan koers uitzetten en de gps. Het is weer voor het eerst dat ik werkelijk op zee vaar en dat is toch een beetje wennen. We komen om 16.45 aan en ik ga direct het hondje uitlaten. Ze doet 1 hele grote plas en 3 keer poepen. Alles netjes opgeruimd en daarna bij de pub biertje en vervolgens thuis koken. Pasta met groente en blikje tonijn. Morgen gaan we naar RYEals het kan, want deze rivier valt volldeog droog. Ramsgate is niet echt een leuke haven vinden we. Heel duur. 32 pond en geen service. Als we de havenmeester oproepen op het VHF kanaal is er geen reactie en slangen om water te tanken zijn er ook niet. We hebben trouwens de gehele dag de gele gloed aan horizon gezien van de smog van de diesel van vrachtvaart. Het schijnt dat ze volgend jaar allemaal over moeten gaan op schonere brandstof.

Donderdag 18 mei. A sentimental journey

Vandaag is het plan om naar RYEte gaan. Tot THE WHITE CLIFFS OF DOVERkunnen we zeilen. Dan valt de wind weg. Vervolgens komt er wind uit de verkeerde hoek, maar met de motor erbij lukt het net. Eigenlijk zijn we volgens de havenmeester net iets te laat. Je kunt hier tot ongeveer een 1 na HW beginnen met de rivier op te varen. Als je later bent, eindig je ergens midden in de rivier. We mogen direct doorvaren naar het stadje om daar droog te vallen. Ik vind het leuk om hier te zijn, omdat ik hier ooit met mijn moeder ben geweest, toen we haar nicht bezochten. Ooit was het plan dat beiden nichten na de middelbare school een tijdje naar Engeland zouden gaan. De nicht ging eerder, de oorlog brak uit en ze kon niet meer terug. En mijn moeder niet meer daar heen. Nichtje bleef in Engeland en deed een “goed” huwelijk en belandde in de Engelse upperclass- en paardenwereld. De reden van het Engeland reisje 20 jaar geleden was een huwelijk van een van haar kleinkinderen. Vanavond trakteer ik om uit eten te gaan wen we kiezen de SHIPS INN. Heel lekker, informeel en gezellig. Uiteindelijk liggen we droog gevallen behoorlijk scheef en druk ik Meine min of meer plat in de nacht. Hij gaat voorin slapen.

Vrijdag 19 Mei. Een prent naar Turner: Picturesque Views on the Southern Coast of England pub.1814–26

We slapen uit. Scheef slapen is toch niet zo comfortabel. Het is prachtig weer en we gaan eerst de dingen doen die moeten gebeuren, zoals water en diesel tanken. Voor het water leen ik een slang van een ander schip. De koppeling past niet, maar stevig vastgehouden met een klein straaltje duur het 30 minuten voor ik 120 l heb getankt. Daarna leen ik een steekkarretje van een verhuurbedrijf om diesel te gaan halen bij het benzine station. We moeten 2 maal op en neer naar het benzine station lopen. Hier koop ik trouwens een goede wegenkaart van Engeland, want ik heb uit andere zeiltochten geleerd, dat het heel handig kan zijn om te weten wat er zich een paar kilometer verder van de kust bevindt. Altijd handig als je ergens naar toe moet voor iets. Het andere aan de kade is afgebrand. Dit zijn zo de dingen waar je op een vrije dag mee bezig bent. Als Meine voor de 2e keer gaat, maak ik wandelingetje. Ik koop bij de Deli wat lekkere kaas en een natte cake voor Meine. Dan bezoek ik de MERMAID INN, waar ik met mijn moeder was. Nu een hele chique pub, met aardige mensen en ik maak wat foto’s. Later koop ik bij een antiquair een prent van Rye uit 1824. De man vindt hem zelf zo mooi, dat hij er niet uitgepraat over raakt. Hoe moeilijk dit soort prenten te vinden zijn, etc. en dat nadat ik al heb aangegeven deze te willen kopen. Misschien de ultieme verkooptechniek? In ieder geval vind ik 35 pond voor een mooi ingelijste originele gesigneerde prent niet te duur.

Als de vloed komt, kunnen we om 14.30 uitvaren. We stoppen bij de havenmeester om te betalen en gaan richting EASTBORNE. Het is een kort tochtje van 26 mijl en om 19.00 uur komen we aan, net voor een bui. Dit is zo’n hele grote nieuw gebouwde Marina met een enorm appartementen complex er om heen. We hadden gehoord dat het hier 40-50 pond zou kosten, dus uiteindelijk valt de 32 pond nog mee. We koken aan boord en ik ga zelf niet meer aan de wal. Meine laat de hond uit. Morgen een lange tocht. Vroeg naar bed.

Zaterdag 20 mei. Voor de tweede keer de korte broek aan.

We vetrekken om 08.00 uur richting CHICHESTER HARBOUR. Het is een heel eind, uiteindelijk 66 mijl en we zeil/motoren. Ik houd bij dat we ongeveer 5 mijl per uur aanhouden. We hebben gelezen dat men her nogal fanatiek is m.b.t. het voeren van een de zwarte driehoek, dus we hijsen deze achter in het wand. (voor de niet-kenners: een uit 2 stukken plastic gevormde driehoek, die je met de punt naar beneden moet ophalen als je vaart met de combinatie motor en zeil). We vinden een prachtige mooringplek tegenover een klein haventje ITCHENORaan de oostkant. CH is een grote natuurlijke haven, bestaande uit meerdere rivieren en meertjes, waar overal jachten liggen. We besluiten hier een dag rust te nemen. We zijn nu al zo’n week of 3 iedere dag in touw en dat is best vermoeiend. Het leven aan boord houd in dat je de gehele dag bezig bent. Meestal vroeg op, plek zoeken om Duca uit te laten, soms direct varen en onderweg ontbijten, ergens aankomen, koken, nog even buiten zitten en wat lezen en dan naar bed. Dat maakt ook dat ik achter ben geraakt met het bijhouden van dit verslag. Tijdens het varen, kan het niet en avonds ben ik er te moe voor of heb er geen zin in. Rustig aan de mooring genieten we van een prachtige zonsondergang en het geluid van heel veel vogels.

Zondag 21 mei. Een prachtige wandeling van 4 uur.

Het is mooi rustig weer. We weten niet zeker of we moeten betalen voor het liggen aan een mooring, maar we hanteren het principe van een vriend van ons: als ze geld willen, dan komen ze het maar halen. Het is nu nog zo vroeg in het seizoen, dat er nog veel plekken vrij zijn. Het even uitlaten van Duca leidt to een prachtige wandeling over een pad langs de kust. rustdag. We komen uit in een dorpje WEST WITTERING, waar we koffie drinken in een kleine moderne coffeeshop. Ik mag de iPad even gebruiken om te kijken waar we zijn en krijg ook direct het gehele levensverhaal te horen van de 46 jarige leuke spontane vrouw in de bediening: heel jong met een vriend naar de CARABBIAN.,daar een boot gekocht die opgeknapt en ondertussen gewerkt. Toen het schip klaar was, was de relatie ook voorbij. Naar FORT LAUDERDALEom als kok op schepen te werken, getrouwd. 3 kinderen. Gescheiden en alles behalve de kinderen achter gelaten. N terug in Engeland. Wil het liefst reizen, maar wil haar kinderen ook een normale jeugd geven. Geen pensioen, dus over een aantal jaren zoekt ze een man met boot.) In het dorpje boodschappen gedaan en bij een hele goede slager lekkere entrecote en puur gehakt laten sealen, een pie erbij voor de lunch en ook nog wat grote ganzeneieren. Terug aan boord geluncht met een glaasje witte wijn. Tijdens het maken van de lunch (pie in de oven, eieren in de pan), maak ik dezelfde fout als vorig jaar. Bij het openen van de oven trek ik het fornuis scheef, waardoor de gehele pan met eieren op zijn kop achter het fornuis beland. Met ovenwanten aan, weet Meine de pan er onder vandaan te halen. Eieren weer terug in de pan, ze waren gelukkig al redelijk gebakken en toch maar op eten. Hier krijg je weerstand van niet waar? In de avond zitten we weer buiten en ik maak filmpjes van kinderen die zeil-les krijgen en aan het eind van de avond jachtjes die met minimale wind een onderlinge wedstrijd houden. Van ver over het water klinkt af en toe de kreet: starboard!! Bij ons roepen ze “bakboord”, als je je voorrang opeist.

Maandag 22 mei. Een geslaagde peddel-over-boord manoeuvre en Sailing on the Solent in a thunderstorm.

Vannacht heeft het geregend, maar nu is het droog. Met de stroom mee, zeilen we met een klein windje de CH uit. Net op de plek waar ook wat zandbanken liggen, ziet Meine dat we een peddel zijn verloren van het bijbootje. Hij kijkt blijkbaar precies op het goede moment achterom, want het is net gebeurd. We zien hem drijven. Een paar maal vaar ik er langs en probeer Meine via het bootje de peddel te pakken, maar dat lukt niet. We besluiten dat Meine het probeert met het bootje los en peddelend met 1 peddel en dat ik hem daarna weer op pik. Dat lukt. Ik vaar steeds rondjes en let goed op de ondiepte en dat ik in de vaargeul blijf. Tenslotte pik ik Meine met het bootje op en is alles gelukt. Voortaan dus de peddels van het bootje af, als we varen! We evalueren direct hoe we dit gedaan hebben en ik weet ook direct dat ik een grote fout heb gemaakt. Ik had wel mijn zwemvest aan vanzelfsprekend, maar had me niet aangelijnd! Met de reling achter open en1 misstap, zou ik overboord hebben kunnen gaan en dan was het aan Duca om het schip terug te varen. Ik moet er niet aan denken. Onderweg doe ik een klein handwasje, wat betekent dat ik wat kleren in een emmer heet water (warm gemaakt op het vuur, want na een paar dagen zonder stroom is onze boiler niet meer warm) met Biotex zet en aan het eind van de dag uitspoel in zeewater om niet te groet aanslag te doen op onze watertank. We varen nu echt op de SOLENT, met aan bakboord het eiland WIGHT, dat we nauwelijks zien vanwege het sombere weer en de buien. Toch is het indrukwekkend en wordt er veel gezeild. Ook varen er enorme vrachtschepen, cruiseschepen en ferry’s, dus ik kan me voorstellen dat het in de drukke zomermaanden een behoorlijk gekrioel is.

Na een tijdje varen, verdwijnt het zicht bijna geheel e krijgen wen een echter onweersbui over ons heen. Gelukkig hadden we al een reef gezet, want je ziet zoiets aankomen. Er is eigenlijk niets aan de hand en met de motor bij, leidt Meine me via de gps plotter de goede kant op. Ik heb buiten namelijk nauwelijks zicht. Na 32 mijl varen komen we aan bij een mooring een paar mijl de BEAULIEU RIVERopgevaren. Een prachtige rivier met bossen en grote landhuizen. Ieder met hun eigen “hard”, dat je dus niet kunt gebruiken. We liggen iets voorbij BUCKLERS HARD, een jachthaven én een historische plek waar in de 17^een 18^eeeuw vele Royal Navy oorlogsbodems zijn gebouwd. Het begint te miezeren en na een tijdje komt het hulpje van de havenmeester met zijn Rib naar ons toe om havengeld te innen. 20 pond om aan deze mooring te kunnen liggen.

Woensdag 28 mei. Veertien dagen in Engeland “and we are loving it. Woensdag 28 mei 2014; BAAI BRIXHAM (50°24’239N/003°32’359W): 23 mei t/m 27 mei. Logstand 9345-9473: 629 mijl totaal gevaren!

Dinsdag 23 mei. Wel of niet uitvaren?

We staan om 07.00 uur op. Er zijn wolken, maar het is droog en de wind waait. We varen eerste even naar de haven om water te tanken en Duca uit te laten. Ik wil het weerbericht opvragen, maar heb hier om de een of andere reden geen bereik met mijn Wi-Fi apparaatje. Rond een uur of 9.00 varen we uit, maar bij de bocht van de rivier krijg ik direct 26 knopen wind en hevige regen voor de kiezen. Dit is niet leuk en ook niet verantwoord. We keren terug naar het ponton en melden de havenmeester, dat we nog even blijven liggen. Dat kan voor een zogenaamd “short stay” tarief van 13 pond. Vooruit dan maar. Blijven we hier vannacht liggen, dan kost dat 33 pond. We wachten nog even af en ik ga verder aan dit verslag. Na een tijdje lijkt het iets minder slecht te worden en gaan we de wal op. BUCKLERS HARDis behalve aan jachthaven ook een 18^eeeuws dorpje, dat is gerestaureerd en een maritiem museum heeft. Daar eerst maar naar toe. Duca mag echter niet naar binnen en dat is een mooi excuus om als krenterige Hollanders geen 6,50 pond p.p. te willen betalen voor dit toch wel kleine museum. Wel koop ik een leuke kaart voor Henk en Garmyn: “on an old ship, the only thing that is working, is the skipper”. Het regent weer, dus dan maar naar de pub! Het is verbonden aan het MASTER BUILDERS HOUSE HOTEL, en ik ontdek dat hier op deze plek oorlog schepen werden gebouwd in 18^een 19^eeeuw:

“On the now tranquil and picturesque banks of the river, Bucklers Hard was once a hive of shipbuilding activity, providing warships voor Nelson’s victory at Trafalgar. With the oaks of the new forest on its doorstep, BH was founded by John, 2^ndDuke of Montagu in the 1720’s as a centre for trade and shipbuilding. Its most celebrated launch HMS Agamemnon, was famed for being Admiral Nelson’s favourite warship.

In de pub hangt een houten boord met een overzicht van 1698-1818 van alle oorlogsbodems die hier zijn gebouwd, de grootste met 74 guns. Wel weer leuk chauvinistisch, dat er in de hal van het hotel een prent hangt van een Franstalig schip met Nederlandse vlag met 80 guns. We bestellen een heerlijke Fishermens plate ot share, zoals hier vaak op de kaart staat, met allerlei vis en andere lekkere hapje. Meine een Guinness en ik een witte wijn. Daarna wandelen we ondanks de miezer via een mooi pad langs de rivier naar het plaatsje BEAULIEU. We doen er ruim een uur over, maar het is een mooie wandeling. Als we het plaatsje naderen hangt er een bordje: Please put your dog on a lead for the next 400 yards. Sensitive creatures in the vicinity! Dat zijn dus blijkbaar de schoolkinderen van de dorpsschool, die we even later zien. In het kleine dorpje lopen we even naar het grote huis, dat zo te zien nog privé is en niet toegankelijk, behalve de kerk. Bij een mooi kleinschalig tuincentrum, dat ook een café heeft, nemen we even wat te drinken (ik maar eens thee, maar deze keer nog zonder melk en Meine koffie met scones). We wandelen terug en het weer klaart langzaam op. We krijgen beiden zo’n beetje tegelijk hetzelfde idee: aan de monding van de rivier voor anker. En dat doen we!

Woensdag 24 mei. Een doel bij gesteld.

We staan vroeg op en ik laat Duca uit op het land. Helaas springt ze niet aangelijnd direct uit het bootje achter de volgens mij honderden konijntjes aan. Na een tijdje roepen vind ik haar terug bij een hol. Te zien aan haar vacht, is ze er niet in geweest, maar de ingangen lijken groot genoeg. Ik zou haar niet graag kwijt raken in zo’n hol. Je hoort verhalen van hondjes die vast komen te zitten!

Rond 9.40 uur zeilen we de rivier uit. Het weer is goed. Lekkere wind. In de WEST SOLENTzeilen we een heel klein stukje gelijk op met de wedstrijdjachten, namelijk het moment dat ze ons aan lij zijde onder door voorbij varen. We hebben de stroom mee en het gaat hard door het NEEDLES CHANNEL naar buiten, 9,5 knopen. Het eiland WIGHTligt aan bakboord. De Needles zijn tegen de zon in te zien en ook het HURST CASTLE, in 1541 door Henry VIII gebouwd, schiet voorbij. Het is gebouwd met de stenen van een afgebroken abdij en bedoeld om de ingang van de Solent te bewaken. Het is echter nooit gebruikt. Vanaf B river willen we vandaag naar LULWORTH COVE, een natuurlijke baai. We zeilen een aantal uren heerlijk, maar krijgen dan stroom tegen. Het lukt zelfs met de motor er bij niet om langs ST ALBANS HEAD te komen en Meine gaat steeds moeilijker kijken. We overleggen en besluiten terug te keren, ook omdat er een bui aan lijkt te komen. Net om de hoek ligt een klein badplaatsje: SWANAGE. Binnen een uur liggen we aan een mooring bij de haven. Meine doet een tukje, ik lees wat en het wordt inderdaad vies regenachtig. Later als het droog is gaan we met het bootje naar de wal. In een gezellige tent buiten (beetje koud) ik mosselen en Meine krab gegeten. Ik besteld een fles witte wijn, maar het blijkt rosé, Meines favoriete drankje. Muziek en een varken aan het spit bij de plaatselijke roeiclub. Er waren vandaag wedstrijden. We hebben er nog een stukje van kunnen zien. Een stuk of 10 houten boten met iedere roeier aan 1 riem. Slanker dan onze roeisloepen in Nederland en meer elegant.

Later terug aan boord hebben Meine en ik het gesprek, dat blijkbaar altijd nodig is, na een week of twee op pad te zijn. Het thema is dat we niet zorgvuldig genoeg communiceren over wat de plannen zijn. Ik heb het gevoel, dat ik steeds Meines gedachten moet lezen, om er achter te komen wat hij denkt en voelt. Zoals vandaag onderweg als hij steeds “moeilijker” gaat kijken en ik écht moet doorvragen wat er speelt. Pas dan zegt hij dat het niet gaat lukken tegen de stroom in én dat hij zich zorgen maakt over de bui. Ook moeten we hier eigenlijk toch wel voordat we gaan varen palaver houden en precies bepreken wat we willen en vooral wat dit betekent voor vertrektijden en stroming. We zijn zo gewend vanuit SCANDINAVIE, dat we maar gewoon op weg kunnen gaan. Daar heersen immers geen getijden en de bijbehorende stromingen. Hier dus duidelijk wel. Een ander dingetje is dat ik soms aangeef ergens naar toe te willen, bijvoorbeeld naar een Marina en dat Meine er dan van uit gaat dat we dit ook hebben afgesproken. Ik wissel nogal wat wensen betreft, dus dat is voor hem weer lastig: “hij: maar we zouden toch naar …? Ik: “ja, dat zei ik een paar dagen geleden, maar dat was alleen maar een losse gedachte”. Kortom, goed om het hier over te hebben, want anders gaan we elkaar irriteren.

Donderdag 25 mei. Een juiste interpretatie van het woord “race” kan heel belangrijk zijn.

Het is prachtig weer met een lekkere wind. Zuid, kracht 3-4. Vandaag ronden we de beruchte BILL OF PORTLAND (een kaap onder WEYMOUTH), waar de ‘Portland Race’ langs en omheen stroomt. Daar is al menig schip in opgeslokt en daar ten zuidoosten van zijn de zogenaamde SHAMBLES,rotsen onder water waar je goed uit de buurt moet blijven. Ook zijn er hele steile overgangen van heel diep naar minder diep. Je kunt ook tussen de kust en de rosten door varen maar met deze aanlandige wind doen we dat niet. We zeilen heerlijk maken goed vaart. Op het juiste moment vertrokken, zullen we nu uren lang de stroom mee hebben. Ik had een halve mijl ten zuiden van West Shambles Kardinale boei gekoerst en daarbij de getekende golfjes op de kaart genegeerd. Daar kwamen we dus midden in. Het zag er inderdaad uit als spelende dolfijntjes op een afstand, zoals ik later las. Het duurde maar kort, maar met WK 4-5 kwamen de golven toch van alle kanten en een paar dus van achter in de boot. We houden dus blijkbaar toch onvoldoende afstand van de kaap. Dus allebei een beetje nat. Even daarna was het met ruime wind richting LYME REGISin een kalme zee. We leggen de gehele afstand van 52 mijl af in 8 uur, dus ongeveer 6,5 knoop gemiddeld per uur. Voor ons een hele snelle tijd. Ik had dus vooraf wel erover gelezen, maar me geconcentreerd op de SHAMBLES. Het stuk dat over de “race” ging interpreteerde ik als een klassieke zeilrace ging vanuit de SOLENTnaar de kaap.

Om 16.10 uur zijn we in de haven, althans aan een ponton, die hier liggen van mei tot oktober. Dat kost 20 pond. Aan de mooring 10 en dan heb je recht op een retourtje met de rib van de havenmeester. Alles is spiksplinternieuw en misschien ook wel een beetje een hobby van de harbourmaster? Met de harde wind die er nu staat, nog behoorlijk wiebelig om over heen te lopen. Meine doet een tuk, ik laat Duca uit en daarna maken we een wandeling langs The Cobb, een grote stevige pier, die nu hersteld wordt vanwege de schade opgedaan in de voorjaarsstormen hier. De zon schijnt, de scheepjes liggen droog te vallen op het zand in de haven. Dus deze keer geen blubber, maar toch besluiten we buiten aan de ponton te blijven liggen, in de beschutting van de pier. Vanavond zal de wind afnemen, dus dan liggen we hier heerlijk rustig. We blijven hier een dag. We zijn best moe en ik mijn hele lijf doet zeer van het heftige zeilen vandaag en het je continue moeten staande houden. Er heerst een heel gezellige zondagse drukte. Veel dagjes mensen en kinderen. Overal Fish and Chips. Wij eten in de lokale pub voor weinig geld.

Hieronder een stukje over de Bill of Portland Race van het internet.

Waar krachtige zeestromen door kapen of riffen worden gedwongen van hun vaste koers af te wijken, ontstaan soms gevaarlijke en angstaanjagende golfvormingen. De onstuimige getijen, sterke stromingen, en stroomversnellingen die er het gevolg van zijn, zijn plaatsen die door jachten vermeden dienen te worden. De plaatsen waar zij zich bevinden, zijn zeer wel bekend en op kaarten aangegeven, en de behoedzame zeeman blijft er zo veel mogelijk uit de buurt. Portland Bill, Colve Ohracium en Pentland Firth bezitten alle getijen die bij bepaalde combinaties van stroom en wind gevaarlijk worden. Zij die gevangen raken in dergelijke springvloeden zijn zelden in staat hun ervaringen in woorden uit te drukken. Het relaas van Hilaire Belloc zal duidelijk maken waarom dit zo is. En dus opnieuw het ronden van de “Bill” – iets waarvoor ik altijd bang geweest ben, want Portland Race is een vreselijke geschiedenis. Portland Race zou terecht het meest beruchte verschijnsel van alle wereldzeeën genoemd moeten worden. Ik zal u zeggen waarom. Het is een afschuwelijke, onverwachte, enorme, unieke gebeurtenis welke dwars over de hoofdweg van onze reis ligt: het is het wonder van onze wateren. Het is mij bijna steeds gelukt gebruik te maken van het smalle, kalme gedeelte in de nabijheid van deze kaap, maar het is mij ook wel overkomen dat dit kalme gedeelte mij in de steek liet, waardoor ik gedwongen werd door het uiteinde van Portland Race te varen. Een half dozijn maal had ik hem van nabij gezien en tweemaal was ik er bijna in terecht gekomen. Maar ditmaal maakte ik het “Ding an sich” in werkelijkheid mee. Het kan één van Gods Werken genoemd worden.
Portland Race is gelegen in een groot ovaal, soms drie, vier, soms vijf mijl van Portland Bill als een oorijzer bengelend aan het lelletje van een demon. Het ovaal zal groter zijn – of kleiner – naar gelang de wind zeewaarts of landwaarts waait, maar het is steeds geweldig met een doorsnede van twee of meer mijlen. Hij woelt, huppelt, kookt of ziedt als water in een ketel boven een vuur, maar dan gemeten in voeten en met druppels die tonnen wegen. Hij strekt zich uit in het Kanaal om daar het Atlantische getij uit te dagen. Hij is de poort tot de nauwe zee. Daarbuiten bevindt men zich – ondanks de naam – in feite binnen de sfeer van de Oceaan die uitzicht biedt op de beide Amerikaanse continenten. Voordat ik hem jaren geleden voor het eerst hoorde brullen, dacht ik dat ik goed wist wat de “Race” betekende. Wat ik er toen van wist, wist ik slechts op een vage, abstracte manier. Ik kende hem uit beschrijvingen op papier. Ik kende hem zoals hij op kaarten staat aangegeven en zoals hij in de “Channel Pilot” staat beschreven. Maar toen ontmoette ik hem in levenden lijve en ervoer hem met mijn zintuigen. Ik had hem op een afstand van vele mijlen horen brullen als een troep leeuwen in een natuurreservaat. Ik had tijdens een kalme dag de afschuwelijke woestenij van witschuimend water gezien toen ik er – op honderd meter afstand of zo – langs scheerde. Maar er bestaat geen groter verschil dan het kennen ervan op bovengenoemde wijze en de ervaring van er zich middenin te bevinden! Hij die bij kalm weer en in een kleine boot slechts maar de randgebieden ervan doorkruist, zal weten waarvan ik spreek en voor zulk een enorme toename van feitelijke ervaring is zelfs dit ruimschoots de moeite waard.
De zee bij Portland Race kent geen toe- of afnemen van het getij, geen af- en aanvloeien van het water, geen zich met regelmaat voortdoend hoog en laag water. Hij bestaat uit een chaos van kolossale golven die onverwachts omhoogrijzen en vooraf niet te bepalen zijn. Het is geen aanval – eer een schermutseling; een worstelpartij van duizend tegen één. En hij brengt opzettelijk een geraas voort om zijn tegenstander in het diepst van zijn wezen te doen sidderen. Door het gegrom en gehuil doet hij het meest denken aan een gigantische troep bloedhonden – en dit alles op een bijzonder angstaanjagende manier. Zijn doel is te doden, doden uit woeste trots en àl deze dingen zal men ervaren als men ermee te maken krijgt, varend in een kleine boot.
Misschien is het feit dat Portland Race niet de vooraanstaande plaats in de Engelse literatuur inneemt die hij verdient, te wijten aan het feit dat zij die daarin thans de lakens uitdelen, er nooit doorheen zijn gevaren – behalve misschien in vaartuigen zo groot als steden – passagiersschepen en dergelijke. Zelfs dit soort schepen is respect ervoor bijgebracht, want gedurende de oorlog slokte Portland Race een schip van 14.000 ton met een lading machines op en als men een lijst zou samenstellen van alles wat door Portland race is verzwolgen, zou hij kunnen wedijveren met de Orcus. Portland Race is één van de meest angstaanjagende verschijnselen die er bestaan.
De Saksische en Deense zeerovers uit de duistere middeleeuwen moeten er doorheen gevaren zijn (om er, God zij dank, vaak te vergaan). Iedereen die gedurende de afgelopen tweeduizend jaar vanuit Frankrijk op weg naar Dorset was, moet dit waagstuk hebben ondernomen. Vandaag leidt de koers van ontelbare schepen die vanuit Southampton op weg zijn naar de oceaan via de Start en de Lizard er vlak langs. Niettemin wordt er in onze letteren geen gewag van gemaakt – behalve misschien de toespeling van de heer Hardy wat betreft de geesten die er boven ronddolen. Maar er bestaat geen geest of spook dat daar kranig genoeg voor zou zijn! Misschien heb ik met het woord ‘Southampton’ wel de spijker op de kop geslagen. Totdat Southampton dè haven werd voor schepen die naar Noord- en Zuid-Amerika voeren, lag de Race buiten de reisroute. Niemand die het Kanaal afzakt, behoeft in aanraking met de Race te komen – evenmin zij die er noordwaarts doorheen koersen. Zelfs zij die het gehele Kanaal op-en-af kruisen, kunnen overstag gaan voordat het gebroken wateroppervlak wordt bereikt, en voor-de-wind-zeilende schepen behoeven er niet in de buurt van te komen. Stoomschepen behoeven er zich niet druk over te maken – behalve die stoomschepen die gedurende de laatste jaren gebruik zijn gaan maken van ons enige binnenwater in het zuiden bij het Eiland Wight.
Vertrouw niemand die de Portland Bill niet heeft gerond met een vaartuig van iets minder dan tien ton. Stel geen enkele man in staat een positie van enige betekenis in de regering te bekleden tot hij de Portland Bill zeilend heeft gerond in een boot van iets minder dan tien ton. Maar bovenal: geloof niemand – zelfs niet wanneer u het op deze bladzijden gedrukt ziet – die beweert dat hij dat gedaan heeft! 

Zondag 26 mei. “We call her duchess here in Britain.

Ik sta vroeg op om een uur of 08.00 uur. Meine slaapt nog even verder. Ik laat Duca uit aan het strand vol kiezels. Men noemt dit gehele deel van de zuidkust de ‘JURRASIC COAST”, van wege de vele fossielen en prehistorische skeletten die hier zijn gevonden. Nog steeds kun je redelijk gemakkelijk langs het strand lopend, fossielen vinden. Ik houd het bij een paar mooie stenen.

Een rustdag tijdens het varen betekent eerst boodschappen doen en nu ook na zo’n twee weken een plek om de kleren te wassen. En ook even naar Imray mailen voor dealerlijst aan de zuidkust. We hebben nieuwe kaarten nodig voor SCILLIES, IERLAND, & DE ENGELSEWESTKUST.

Eerst maar de boodschappen, dan hebben we dat gehad. Meine rijdt alles in ons karretje naar de boot en ik ga naar de Laundrette, waar we eerder vanmorgen de vuile was hebben achter gelaten. Als ik om 13.00 uur terug kom, kan ik het zelf doen. Vanwege de Bankholliday vandaag hebben de mensen geen tijd om het voor ons te doen. Ze hebben hier grote professionele machines en voor 12 pond is binnen het uur een witte en een bonte was schoon en droog. Ik lees op een stoeltje buiten in de zon wat bladen en besluit twee 1 jaar oude outdoor wandelbladen mee te nemen. Er staan allerlei korte wandelingen in van gebieden waar wij verwachten in de buurt te komen.

In een hondenwinkel kopen we een nieuw tuigje voor Duca dat beter past en ook sterker is voor aan de lifeline. Overigens worden we, net als destijds met Max veel aangesproken door mensen en kinderen die het zo’n “cute little dog” vinden. En dat is ze ook. Af en toe noemen we haar hier in Engeland “Duchess” i.p.v. Duca. Ik zie kleine meisje die ons tegemoet komen een soort instant verliefde blik in de ogen krijgen als ze haar zien. Ik zie ze dan aarzelen om wel of niet haar te aaien. Dan is het moment voorbij en zijn we elkaar gepasseerd.

Op te terugweg koopt Meine 2 pies, ik maak salade en we lunchen rond een uur of 14.30 in de kuip met nu een lekkere fles rosé, die ik op mijn verjaardag had gekregen. We zitten lang buiten met een olielampje aan, want het is een prachtige avond. Ik wilde eigenlijk voor het eerst Cobben, hier aan The Cobb, dat leek me toepasselijk, maar daar werd het uiteindelijk te laat voor.

Hier een linkje naar mijn YouTube kanaal met een film over de eerste periode van onze reis. https://youtu.be/L2p6R70OxuI

Dinsdag 27 mei. Zo heerlijk rustig. Voor het eerst Cobben!

Om 10.45 zijn we vertrokken richting SALCOMBE, 47 mijl verder op. Na een half uur heerlijk zeilen met ruime wind, valt de wind weg. We doen de motor er dus weer bij. hopelijk komt er straks meer wind. dat is wel voorspeld! Dit wordt dus de gehele dag op de motor, als we niet uitkijken en eerder hadden we juist afgesproken dit niet meer te doen. Tenzij het écht moet. We stellen dus het plan bij en gaan niet naar SALCOMBE, maar naar een ankerplek bij BRIXHAM, hier zo’n 24 mijl vandaan. We vallen af tot we een zeilbare koers hebben en kunnen dan met een klein windje zeilen met beetje stroom mee toch 4,5 knopen varen, dus dat is prima.

13.50 Heerlijk rustig zeilen we nog steeds met een beetje stroom mee. Binnen doe ik wat administratie, boek mijn vakantiegeld over naar mijn spaarrekening, want hier moet ik zuinig mee zijn en van leven tijdens de onbetaald verlof periode later. Ook heb ik een beetje opgeruimd, de koeling schoon gemaakt en de voorraden gecheckt. We hebben nog veel, behalve de wijn gaat er snel door heen. We hebben nog maar 2 flessen wit en nog zo’n 14 flessen rood. We hadden 48 rood aan boord, dus dat is iedere dag wel 1 fles zo’n beetje! Maar we hadden in het begin natuurlijk veel gasten aan boord en die kunnen drinken zeg! Ook kijk ik even hoe het met mijn wifidata gaat. Het speuren op internet en het YouTube filmpje bekijken over de PORTLAND BILL RACE, heeft veel data gekost, dus dat doe ik niet meer, tenzij we ergens vrij Wi-Fi hebben. Ik heb nu nog 1900 MB over van de 3000, maar heb gezien dat ik gemakkelijk en niet al te duur meer kan kopen via de website.

Ik ga weer even naar buiten en Meine bakt pannenkoeken. Heerlijk met knakworst, stroop en mosterd! Tot 15.30 zeilen we nog steeds lekker door en m aken een slagje richting BRIXHAM. Nog steeds in de snelheid 4 knopen en is het nu zogenaamd “slack”; geen stroom mee of tegen. Ik heb zojuist trouwens ook een Excel sheet gemaakt van alle dag afstanden en liggelden tot nu toe.

Het laatste uur varen we dan toch op de motor om dat de wind nu helemaal weg valt en we de stroom tegen hebben. Tijdens het motoren repareert Meine de houten handgreep bij de ingang van de kuip, die is komen los te zitten. Dat betekent dat een plafond paneeltje los moet. Hiervoor moet weer de aluminium rand los geschroefd worden. Meine vermoedt namelijk en krijgt ook gelijk dat de bouten door en door gaan door het dek en met moeren vast zitten. Het hele klusje is klaar als we ankeren. Alles zit weer muurvast. Het is de gehele dag bewolkt, met ieder moment de zon, die zich wil laten zien, maar het niet lukt. Eigenlijk best wel een beetje koud dus. We zien nog een viertal kardinale boeien, die een rechthoek vormen en die niet op de kaart staan. Wat zou daar liggen onder water? Om 18.20 laten we het anker vallen, helemaal achter in de baai van BRIXHAM, op een prachtige plek, dicht onder een steile beboste wand. Meine ziet wat vissen die aan het jagen en vene later zie ik een grote zeehond. Hier zou dus vis moeten zitten! Vanavond nemen we voor het eerst de Cobb BBQ in gebruik. Ik maak 2 pakketjes in folie van aardappelen en 1 van groente met kaas en we grillen de biologische worstjes die ik in RYEheb gekocht. Wat een geweldig apparaat! Direct heet, geen gedoe en heerlijk eten. Collega’s bedankt!

We zitten nog even buiten, maar zijn beiden moe. Om 22.15 liggen we in onze kooi.

Woensdag 11 juni. PENBROKE RIVER (MILFORDHAVEN)(51°41’104N/004°58’548W): 28 mei t/m 10 juni. Logstand 9473-9776: 303 mijl in deze periode. 880 mijl totaal gevaren!

Woensdag 28 mei en 29 mei. Een hardnekkige “aan de wal gewoonte”.

Van de baai BRIXHAMwillen we vandaag naar SALCOMBE. We liggen op een mooie plek anker tegen bos rand. Eerst ga ik het hondje uitlaten. Het is een zeer steile klim naar boven en ik vraag me af of ik nog wel veilig beneden kom. Dat lukt uiteindelijk door heel voorzichtig en soms op mijn knieën naar beneden te klimmen/glijden. We vetrekken om 11.45 uur. Misschien heb ik Duca te kort uitgelaten, want tijdens het varen wordt ze ziek. Ze loopt rond, wil van boord en is onrustig. Ik doe haar naar binnen, maar ze blijft rondlopen. Uiteindelijk doet ze een grote plas, kotst en heeft diarree. Ik dep alles op met keukenrol en gooi het in de wc zoals ik thuis zou doen. Het papier is echter veel steviger en de wc raakt verstopt. Ik trek nog een stuk er uit en Meine lukt het om alles weg gepompt te krijgen; naar buiten dus! Suf dat ik het niet direct over boord heb gegooid.

We komen om 18.30 aan gekomen en krijgen hier in SALCOMBEgoede service. De havenmeester vaart ons tegemoet, vraagt wat we willen, begeleidt ons naar een mooring en doet zelf van uit zijn bootje de lijn voor ons er door heen. We verwachten de hoofdprijs. Echter slechts £14.50, maar dit is wel het laag seizoen tarief tot 1 juni. Ik kook en we eten aan boord. We gaan niet meer naar de wal, maar lekker slapen. De volgende ochtend gaan we even over boord voor de eerste keer. Het is koud, miezerig en er staat geen wind. Vandaag hebben we wel lekker kunnen zeilen trouwens!

De volgende ochtend naar de wal, hondje uit, een heerlijk stokboord gekocht en lekker vlees van een goede slager. Hij sealt ons vlees op verzoek, zodat we het lang kunnen bewaren. Ik koop ook Black Pudding en de kaas, die we zo lekker vinden. Deze heet Black Bomber. Vervolgens lopen we een heel eind in de regen gelopen voor de shipchandler. Hier koop ik vier Imray Charts gekocht: C7: SCILLIESen de ZUIDKUST VANAF FALMOUTH. C 56 en C57: ZUIDKUST IERLAND oost en west. Ook KERRYzit hier bij en het zou leuk zijn als we daar nog terecht zouden komen vanwege onze prachtige wandeling daar ooit: DE ROUND OFKERRY.Het ligt wel behoorlijk westelijk, maar wie weet. Tot slot de C62: DE IERSE ZEE, het noordelijk gedeelte. De C61, het zuidelijk deel heeft hij niet. Bij reddingmaatschappij kopen we als vorm van sponsoring een vlaggetje, sokken en een mok. We drinken koffie bij de Royal Salcombe Yachtclub en schrijven ons naam in het gastenboek.

Met laag water ga ik met het bootje naar overkant voor een lange wandeling met Duca over strand. Ik leg het bootje bij de hard waar, ook de kleine ferry aan legt en moet wel opletten, want bij hoog water komt het bootje onder water als je het vastlegt en op de bepaald moment komt het water heel snel. De Ferryman biedt aan oogje in het zeil te houden. Duca gaat weer uit haar dak. “Too much sugar”?, vraagt een jongetje.

Vrijdag 30 mei. Heerlijk zeilen met een Z.O. wind.

Om 8.50 gaan we weg richting PLYMOUTH, waar we om 13.30 aankomen en weer eens in een Marina gaan liggen. Ik wil veel internet gebruiken en hier in Marina is gratis Wi-Fi en ook redelijk snel. Ik heb namelijk gemerkt dat als ik met mijn eigen Wi-Fi netwerkje foto’s uploadt, dit toe weg veel MB vraagt. Ook ben ik op zoek gaan naar een aantal nieuwe Imray kaarten, omdat we binnenkort de zuidkust zullen verlaten en “het hoekje om gaan” bij LANDS END, richting het Noorden. We hebben besloten niet naar DE SCILLIESte gaan. Het weer is steeds te onstuimig en veranderlijk, dat dit niet leuk is om te doen. Daar is weinig bescherming en met wisselende sterke winden, ben je steeds bezig een andere beschutte ankerplek te zoeken. Bovendien is deze eilandengroep ook goed te bereiken tijdens een normale vakantie. Ik ben dus nog op zoek naar de C61 kaart: Ierse Zee zuidelijk gedeelte. Daarom zijn we ook zo vroeg weg gegaan vanmorgen, zodat we de middag ook nog hebben. Dan behoeven we maar 1 nacht in deze dure Marina. Het is de duurste tot nu toe £ 34.50, maar wel met veel service, een linnen tasje met allerlei informatie, een pen en een drijvende sleutelhanger. Altijd handig. Het is een keten van YACHT HAVENSaan de zuidkust met ook 1 in Zeeland. Ik zet mijn gehele verslag tot nu toe en foto’s op mijn blog.

Rond 18.00 uur gaan we toch nog even naar de stad. We gaan liever nu dan morgen, want ook als is het een stad met grote betekenis, zoals de Beagle, de Mayflower, en veel nautisch verleden, hebben wij beiden nooit zo’n interesse in musea e.d. We eten heerlijk en niet duur bij een Nepalees restaurantje.

Zaterdag 31 mei. Toch nog bijna Wi-Fi-stress.

Eerst “even” boodschappen doen en dat blijkt een heel eind lopen naar een kleine supermarkt, zoals zo vaak hier in combi met postkantoor. Ik kan in ieder geval de belangrijkste (groente, fruit, zuivel en 2 flessen witte wijn) zaken kopen. Het is een heel eind weer terug lopen, maar net op dat moment komt de bus aan die naar MOUNT BATTEN POINT gaat, vlak bij onze Marina. Daarna besluit ik mijn Wi-Fi apparaatje op te waarderen en dat blijkt niet te kunnen met een Nederlandse creditcard. Ik bel de winkel in IPSWICHwaar ik alles heb gekocht. Zij verwijzen me door naar de technische dienst, maar die kunnen niet helpen. Het blijkt dat ik toch vouchers moet hebben en gelukkig is hier in de stad een vestiging van hun winkels! Gelukkig ontdek ik het nu en liggen we bij een grote stad. Dan maar op zaterdag middag naar The Mall. In de winkel staan men niet echt open voor mijn feedback, want het ik ben best wel ontstemd. Men had dit toch kunnen vertellen en dat had ik direct vouchers gekocht. De prijs valt namelijk best mee: 3 voor 15 pond per stuk en 3g per stuk. Iedere voucher blijft vanaf het moment dat ik deze via site inzet, een maand geldig.

Ik ben alleen op pad en alles bij elkaar bijna 4 uur onderweg. Uiteindelijk vind ik in de shipchandler bij de QUEEN BATTERY MARINA de Imray 61. Dan weer helemaal terug rondom de haven lopen en later bedenken, dat ik het pad over de sluisdeuren had kunnen nemen. Om 16.50 uur ben ik weer aan boord. We tanken Diesel en varen om 17.30 uit om 5 mijl verderop een prachtige ankerplek bij COWSANDte vinden. We eten rijst met broccoli en gebakken black pudding met uien, lekker. Daarna zitten we nog lang buiten met de olielamp aan. Het valt ons steeds weer op dat iedereen in de avond bijna altijd binnen zit. Zitten ze tv te kijken of zijn het gewoon koukleumen?

Zondag 1 juni. Een gouden tip.

Vanmorgen maken we eerste met zijn drieën een lange wandeling en een steile klim naar 97 meter. Daar hebben we een prachtig uitzicht! De mensen van het bootje dat vanmorgen hun visnetten aan het ophalen waren, zijn op het strand bezig hun netten leeg te halen. Het zit vol met krabben, platvis, een mul en een andere vis. Het zijn privé personen zonder vergunning dus mogen ze helaas niets verkopen.

Om 12.30 varen we uit richting POLPERRO, waar we om 18.00 uur aankomen na een heerlijke zeildag. Er is weinig wind, maar met een aantal grote slagen geheel te bezeilen. We zeilen eerst zo’n mijl of 5 zuidelijk de zee op, om dan een mijl of 12 naar het westen te varen. De tegenstroom werkt a.h.w. mee aan het eind doordat deze ons naar het zuiden duwt in de richting van de haven. Windkoers alleen was net te krap geweest.

Onderweg heb ik even gebeld met havenmeester en ik kreeg zijn vrouw aan de lijn, die vertelde dat er op het moment geen havenmeester is, maar dat ze me het nummer van haar man zou geven. Die gaf goed advies, nl. niet de haven in, maar buiten aan een mooring liggen met voor en achter vast. We brengen onze Scandinavische lange lijn met het bootje naar een ketting aan de wal en liggen rustig. Na het eten even naar de pub. Ik pik wat chips, die van 2 mannen bleken te zijn. De man met de paardenstaart had ik al eerder gezien toen hij naar buiten voer en recht vooruitkijken voorbij voer. Het is me al eerder opgevallen dan de Engelsen eerst even moeten ontdooien voor je contact legt. Het “pikken” van zijn frietje breekt het ijs hij vertelt dat hij even zijn nieuwe boot ging testen en tegelijk wat makreel wilde vangen. Voor ons een teken om door te vragen, omdat het ons nog nooit gelukt is varend vanaf het schip vis te vangen. Je moet “feathers” hebben, blijkt en die 60 feet diep hangen, terwijl je min of meer stil ligt. Te koop bij de postkantoor. Als hij weg gaat roept hij: “Remember: 60 feet deep”. Later in de kuip maakt Meine een kaasplankje en we drinken een de PX sherry van Bert.

Maandag 2 juni. Ze schieten!

We staan vroeg op en gaan met het bootje naar de kant voor boodschappen, koffie in de pub met vrij Wi-Fi voor een weerbericht, want ik heb hier geen bereik op de ankerplek met mijn apparaatje. Het is miezerig en grauw weer, maar uiteindelijk wordt het een topdag. We vertrekken om 10.00 uur en we zeilen 7 uur lang kruisend richting het zuidwesten. Alleen de laatste 2 uur tegen de stroom en wind op de motor richting HELFORDRIVER. Vandaag losten de buien zich op voor ze bij ons kwamen of gingen achter ons langs. Het waren geen buien waar wind in zat overigens. De gehele dag zo’n beetje rond de 10 knopen wind. Soms wat meer met maximaal 16 knopen en soms minder met 5 knopen. Halverwege onze tocht is er een schietoefening van de Marine, te volgen op Kanaal 72. Er zijn steeds helikopters in de lucht en een groot marineschip lost een stuk of 20 schoten. Toch wel een beetje beangstigend. Overigens hebben zeiljachten toch een soort voorrang, al wordt je wel gemaand weg te gaan. Wij blijven steeds net buiten de zone, maar we hoorden op de marifoon dat een jachtje door een RIB van de marine naar veiliger zone werd geloodst. De restjes eten zijn snel opgewarmd en ik ga vroeg slapen om 10.00 uur. Ik heb de vorige nacht slecht geslapen aan de mooring en was om 4.30 wakker. Vanwege het gewiebel en ” herrie” heb ik voor de eerste keer deze reis mijn oordoppen gebruikt.

Dinsdag 3 juni. Beet!

Voordat we vertrekken houden we palaver. Vandaag is het nog een redelijke dag, geven zowel Windguru als met.gov.uk aan, maar er nadert een lage druk gebied. We willen vandaag in ieder geval “de bocht om” LIZARDS ROCKen  richting NEWLYNen dan daar het slechte weer afwachten. Het weer is zo’n beetje hetzelfde als gisteren en tot 14.45 uur kunnen we lekker zeilen. Bij de kardinale boei MANACLEvaren we nog een hele tijd richting het zuiden om wind te pakken en een goede stroming. Dan maken we nog een slag richting de wal en BUMBLE ROCK. We worden erg terug gezet en zetten de motor er bij. Bijna geen wind meer ook trouwens en ik bedenk me dat ik nu wel eens de feathers, die we in Polperro hebben gekocht kan testen. We doen de motor uit en dobberen met de stroom mee richting NEWLYN. Het is hier diep genoeg dus ik laat de lijn met alle haken en kleurige “fliebertjes een heel eind zakken. Direct voel ik dat ik beet heb en inderdaad binnen een 2 minuten een vis gevangen. Het is geen makreel, maar een kabeljauw, ook helemaal prima. Als een kind zo blij, haal ik binnen, Meine maakt een foto, haalt de vis er af en vangt 20 minuten later onze 2^ekabeljauw vandaag. Dat wordt smullen op de COBB vanavond!

Het is nog steeds grauw en miezerig en de wind is zo’n beetje helemaal weg gevallen. We naderen NEWLYNen varen de haven binnen, maar als we in een box afmeren worden we beleefd en met alle excuses geweigerd. Vanwege de visserij en daarmee de voedselindustrie mag men geen honden toelaten. Even denk ik te maken te hebben met de plaatselijke “Willempie”, want hij praat een beetje vreemd, maar het is echt waar. Dus op naar PENZANCE, dat even verder ligt. De zogenaamde “wet-dock” haven is nog dicht en gaat rond 2 uur voor HW open. Dat is over een uurtje. Speciale moorings liggen er (die wat later blijkt net vorige week zijn geplaatst) om even te wachten. Als we naar binnen varen krijgen we direct een plaatsje aangewezen, we zijn het 6^eschip naast een ratjetoe van boten, een modern jacht, een mooi onderhouden klassiek jacht en 3 bijna overleden boten, waarvan ik me afvraag hoe ze überhaupt nog blijven drijven. Er brandt wel licht binnen, dus ze worden bewoond. Van één ervan is het potdeksel volledig afgebroken.

Gelukkig is het weer enigszins droog, dus we kunnen onze vissen, gevuld met een home made marinade heerlijk garen op de BBQ. Samen met groente een aardappelen een heerlijke maaltijd.

Woensdag t/m vrijdag 4-6 juni. Prachtige wandelingen door Cornwall!

Het is mooi weer, maar het waait enorm. we lopen wat rond. Gisteravond zijn we nog even in de pub geweest voor een biertje en een rode wijn. PENZANCEis een leuk stadje met alle voorzieningen. De haven is behoorlijk in bedrijf en er zijn verder op 3 droogdokken, waar aan schepen gewerkt kan worden. Ook ie er wat handel, doordat iedere dag een redelijk grote coaster binnenvaart, die van alles vervoert, ook vanaf DE SCILLIES. In de middag gaan we langs het strand wandelen richting SAINT MICHAEL’S MOUNT, te vergelijken met MONT SAINT-MICHEL inFRANKRIJK, maar dan wel kleiner. Het is een plek met veel geschiedenis, genoemd door de ROMEINENen de KELTEN, die de rots respectievelijk ICTISen de “GROTE ROTS IN HET BOS” noemden. Nu is deze streek heel kaal, maar vroeger waren hier dus bossen. Ook wordt er in 325 v Chr. gesproken over handel in tin. Inderdaad zijn we hier in het gebied met vele verlaten tin en kopermijnen. Als we aankomen is het LW en het pad er naar toe te bewandelen. Veel dagjesmensen. Het pad naar het eiland, Een prachtige dag maar wel met windkracht 6-7, dus te veel voor ons! We zijn nu IS WEST CORNWALLhet is echt prachtig. Ook de kliffen, die we vanaf de zee steeds zien zijn indrukwekkend. We lopen terug via een pad dat wat hoger langs te kust voert en zijn totaal 4.5 uur onderweg en dus pas om 19.30 terug. We besluiten in een oude pub te gaan eten. Erg lekker, maar ook erg lang wachten en uiteindelijk best duur.

Donderdag vroeg op. Ik ga naar het toeristenbureau om een echte wandelkaart te vragen. Het idee is om misschien 2 dagen te wandelen en onderweg een B&B aan te doen, omdat de weervoorspellingen nog steeds heel slecht zijn. Ik koop een goede 1:25000 kaart, maar we besluiten niet in een B&B te gaan. Degene die ik bel zijn of fully booked, of nemen geen honden. Bovendien vind ik 120 voor een nachtje wel veel. Daar komt dus ook nog het pub eten bij.

We gaan dus gewoon lekker op pad, met het idee naar het noorden te gaan en het schiereiland, dat LANDS ENDeigenlijk is te doorkruizen. We willen richting ZENNOR HEAD, ook om vast te zien hoe het er aan de andere kant uitziet, als we al zeilend rondom lands end zullen gaan. Het wordt een prachtige wandeling met veel afwisseling. Dit is het soort wandelen waar meine en ik van houden. Een beetje moeten zoeken naar een pad, verdwalen in langere tijd niet gebruikte paden, die overwoekert zijn. Mijn benen zijn aan he eind van de dag helemaal geschramd. In het begin bij TREVAYLOR STREAM, kunnen we het pad niet vinden. We lopen door een prachtig bos, maar de overgang over het stroompje is niet te vinden. Uiteindelijk steken we ergens over waar het doorwaadbaar is, maar dan komen we in een nat gedeelte. Meine is al ver vooruit en ik loop verkeerd en zit ineens tot aan mijn knie in een soort moeras vast. Het lukt me niet om mijn been, met schoen en al vrij te krijgen. Meine komt er bij en neemt mijn camera over, zodat ik mijn handen vrij heb. De enige manier om lof te komen is het mos en modder met mijn handen weg te scheppen. Dit lijkt heel vies als jet het leest, maar het viel best mee en de modder ruikt heerlijk aards én dat past bij mij. Later op de wandeling komen we vrij hoog in veel leger gebied met hooguit struiken en wild groeiende rododendron. Prachtig, want ze staan nu in bloei. Uiteindelijk bereiken we ZENNOR.Nu is de vraag hoe terug te komen. De bushalte die precies naast het pad is waar we uitkomen, geeft aan dat de laatste bus rond een uur om 15.00 uur is gegaan. Dan maar naar de pub om een taxi o.i.d. te regelen. Als we net om de hoe zijn komt er een busje aan van de community service, een plaatselijk vervoersbedrijf en die neemt ons meet naar ST JUST.Daar nemen we 10 minuten later de bus terug naar PENZANCE. Alles bij elkaar dus best snel en ook nog een goede indruk gekregen van de rest van het landschap. Vandaag een uur of 6 gelopen, dus ik voel mijn benen wel. Onderweg bedenk ik trouwens dat wandelen voor mij toch de beste manier is om in het hier en nu te zijn.

Vrijdag rommelen we wat, nog wat water tanken, paar kleine boodschapjes, een korte wandeling en dan om 21.45 uur de haven uit als het Lock open staan om buiten voor anker te gaan. We willen nl. morgen héél vroeg weg omdat een grote afstand willen overbruggen, nl. naar PADSTOWzo’n 60 mijl. Helemaal buiten aan de mooring is het erg onrustig vanwege de harde wind gisteren en de lage wal. Van de havenmeester mogen we voor de haveningang tussen de pieren voor anker. Dan liggen we in ieder geval redelijk beschut.

Zaterdag 7 juni. Gewoon heerlijk zeilen zoals het hoort.

We staan om 05.30 uur op en varen om 06.00 uur. Onze routine is met dit soort vroeg vertrek altijd dat we wel even wassen/douchen en een kop koffie/thee nemen en dan direct gaan varen. Iets later onderweg volgt dan een ontbijt. Duca kunnen we nu niet uitlaten, maar Meine heeft haar gisteravond op een zo laat mogelijk tijdstip uitgelaten. De lucht is nog steeds grauw, maar de wind is goed en komt uit de goede hoek. Vannacht is die gedraaid naar het zuiden en aangezien wij als we straks om lands end heen zijn, richting het noorden gaan, komt dit goed uit. Om 7.50 ronden we de kardinale boei ten zuiden van GANNEL ROCK, een zogenaamde brulboei en we horen hem goed. We zeilen, maar hebben vanwege de scherpe koers en nu nog stroom tegen, wel de motor erbij. Rond 08.15 komen we aan bij LANDS ENDen zien de zogenaamde LONGSHIP VUURTORENduidelijk liggen. Het is een groepje rotsen, met de toren er op. Vanaf een uur of 9.00 zie ik een blauwe streep aan de horizon verschijnen en een tijdje later schijnt te zon! Met een ruime wind en zonder de motor zeilen we echt heerlijk, één maal zelfs 9,7 knopen. De wind neemt wel toe en om 10.30 uur zetten we een reef in het grootzeil. Om een uur of 11.00 zien we ST. IVESliggen en hebben we al 32 mijl er op zitten. Om 12.20 uur bak ik tosti’s, want we liggen door de harde wind (wk4-5) redelijk stabiel en dan kan ik binnen wel in de kombuis wat doen. We hebben wel beiden een anti-zeeziekte tabletje genomen. Tot nu toe trouwens, maar 2 keer eerder en gelukkig heb ik weinig last van zeeziekte. Alleen een schommelige koers, met weinig wind van achter wil me nog wel eens zeeziek maken. We varen in een stuk door en alles is geheel te bezeilen. Aangezien de haven van PADSTOWeen stukje de rivier op ligt, die een Bar (hier heet deze de DOOMBAR,dus dat belooft weinig goeds. Het zijn zandbanken in rivieren, die hier vaak zijn en in het verleden al tot heel wat schipbreuk hebben geleid. heeft en voor een groot gedeelte droog valt, heeft ook deze haven weer een wet-dock. Daarvoor zijn we te laat, maar de almanak geeft aan dat er even voor de ingang een mooie ankerplek is, die bij deze wind beschut is. Inderdaad ankeren we om 15.15 in deze POLVENTON BAY. Net als we liggen gaat het hevig regenen, dus mooi op tijd. Even snel spaghetti met pasta koken, eten en dan gaan we samen met het bootje nog even naar de wal om Duca uit te laten. Doen in zo’n situatie ook altijd onze zwemvesten aan en nemen oom de roeiriemen mee, voor als het motortje weigert. De hond binden we tegenwoordig ook vast in het bootje, want het moment dat ze land ziet en ruikt, heeft ze de neiging om al ver uit de kust gewoon uit het bootje te springen. Eén keer eerder probeerde ze dat namelijk, maar gelukkig had ik haar toen vast. Ze zou gewoon uit het bootje zijn gesprongen! Er blijkt toch wel branding te staan als we aankomen (die zie je moeilijk vanaf de boot) en het kost ons beiden een natte broek om heel en zonder te kapseizen te landen. In ieder geval kan Duca los! Om 21.30 liggen we al in bed. Beiden zijn we behoorlijk moe, omdat we de nacht voor anker bij de haveningang slecht hebben geslapen. Zelfs daar beschut was het behoorlijk ruw en was het moeilijk om in slaap te komen. Om 03.00 uur toch maar de oordoppen in gedaan.

Zondag 8 juni. Een gezellige heksenketel

We slapen wat uit tot een uur of 09.00 uur, gaan even overboord voor onze ochtend wasbeurt. Het water is echt nog heel koud, dus het is even snel onderdompelen aan het zwemtrap, wat zeep er bij, afspoelen en klaar. Wel heel lekker verfrissend trouwens. Het bevalt prima. ik ben wel benieuwd of we deze reis ook nog aan echt zwemmen toe gaan komen. Toen we wakker werden zagen we trouwens dat de bijboot, nog maar aan 1 lijn vast zat. De andere bevestiging was toch los geraakt ondanks de stevige knoop. Straks dus even anders oplossen.

Met het bootje naar de wal voor een wandeling langs de kliffen. Mooi uitzicht vanaf hoog over de zee. De laatste tijd laten we Duca aangelijnd zitten, want de kliffen zijn hoog, de konijntjes talrijk en Duca onstuimig.

Om 13.00, een uur voor HW vertrekken we naar padstow. De rivier erheen is mooi en weids. Overal zijn bootjes aan het zeilen, een heerlijke zonnige zondagmiddag. Als we de haven binnenvaren voelen we ons a.h.w. overvallen door de gezellige drukte. Op de kade speelt een jazzbandje, overal dagjesmensen en terrasjes. Dit hadden we nu helemaal niet verwacht, maar het is wel leuk, alleen een overgang als je zo uit de natuur komt. We gaan even een pintje pakken, kopen een paar pasteitjes en eten verder restjes aan boord.

Maandag 9 juni. Weer 2 vissen.

Eerst maar weer eens douchen en haren wassen in een échte douche aan de haven. Dan boodschappen en vooral vers brood. Het valt op dat hier “Rick Stein” alom vertegenwoordigd is in delicatessen, restaurantjes, etc. Aan het eind van de haven is een geweldige en grote Rick Stein Deli, en ik het lukt hier eindelijk om een groot stuk Parmezaanse kaas te kopen. En nog wat andere heerlijke specialiteiten uit CORNWALL.Ik ben ook even alleen op pad want binnenkort is Meine jarig en ik koop her en der een cadeautjes. Dat is zo onze gewoonte geworden. We geven elkaar meestal een aantal kleine “dingetjes” één groter dingetje. Ik ben de laatste weken al goed geslaagd, maar dat vermeld ik hier natuurlijk niet. 0m 13.00 verlaten we de Haven zodra het “slot er af is. We gaan ankeren in weer een andere baai, om morgen weer heel vroeg te kunnen vetrekken richting MILFORD HAVEN, hier zo’n 60 mijl ten noorden van ons. We zullen dan het BRISTOL CHANNELkruisen, een hele brede rivierstroom die mijlen diep het land in gaat. Dit stuk van Engeland slaan we over. We willen nu eigenlijk graag naar IERLANDen dan richting SCHOTLAND.Voordat we ankeren gaan we echter spelevaren, een tweetal uren al dobberend op zee met onze feathers vissen en jawel ook deze keer weer 2 vissen, een makreel (he he eindelijk) en een ander prachtige vis. Vanavond in de pan.

Dinsdag 10 juni. Een topdag!!!

Om 06.00 uur op, even over boord. Gisteravond zo laat mogelijk Duca uitgelaten. Dat kan nu niet, omdat het water te hoog staat en we nergens aan de wal kunnen. Het is zonnig en er waait een stevige zuiden wind. Weer uit de goede richting. We vertrekken om 06.30 uur en kunnen een koers van 66 mijl uitzetten in de richting van de turbot bank boei, vlak voor milford haven. Met andere woorden één rechte lijn naar het doel met aan stuurboord Wales. Na een tijdje zien we nergens meer land en ik kijk op de kaart om te ontdekken dat we aan bakboord New Foundland op een afstand van 1960 mijl! Een bijzondere ervaring om zoveel open zee naast je te hebben. De deining is trouwens ook behoorlijk en het is echt genieten! Dit is zo’n dag waar je alleen maar op kunt hopen. Prachtig weer, goede stevige wind en de zon in het gezicht. Niet-zeilers vragen zich misschien af wat je zoal doet op zo’n tocht van 12 uur. Ik vind het heerlijk om naar de zee te zitten kijken, wat te mijmeren, de deining van de zee te voelen. Er valt eigenlijk niet zo veel te doen, behalve zeilen en zijn. Ik denk terug aan andere zeilreizen, waar bij mij het verlangen groeide om een heel lang op pad te zijn. Nu ik dit aan het doen ben, merk ik een verlangen om helemaal compleet vrij te zijn en de tijd volledig aan ons zelf te hebben. Nu blijft het toch een beetje plannen en kiezen wat doen we wel en wat niet. In ieder geval merk ik de laatste dagen wel dat dit van een vakantie overvloeit naar een manier van leven. We worden echt een soort zwervers en

binnen ons grotere richting (Schotland) kiezen we elke dag weer opnieuw wat te doen.

Als Meine dan opeens dolfijntjes ziet, wordt een droom werkelijkheid. Dit is wat ik altijd in verslagen heb gelezen, maar nog nooit heb mee gemaakt. Een stuk of 15 dolfijnen zwemmen met ons mee, springen op, schieten heel snel wentelend onder de boot door en het is een feest om er naar te kijken. Ik ben op een bepaald moment ook echt geraakt. Dit is toch een beetje waar we het voor doen, dit soort ervaringen. Een paar uur lang blijven deze dieren, of steeds weer andere, ons vergezellen en soms zit ik alleen maar in het gangboord ademloos naar ze te kijken. Natuurlijk heb ik eerder al foto’s en filmpjes gemaakt.

Ondertussen vorderen we snel. Ook vandaag halen we een hoog gemiddelde. Uiteindelijk 80 mijl in bijna 13 uur. En dat met aan het eind twee reven in het zeil en een hele kleine genua, want de wind loop soms op tot 6. Het laatste stuk milford haven in, is erg onstuimig. Het is daar lager wal en gelukkig is de havenmonding heel breed, maar vanwege veel beroepsvaart mogen we niet overal varen en Meine moet behoorlijk sturen om koers te houden. Uiteindelijk vinden we om 19.30 een goede mooring die redelijk beschut is. We zijn bekaf en kunnen ook hier niet naar de wal voor het hondje. Na wat aandringen van Meine doet ze haar behoefte buiten in de kuip, maar ‘Snachts hoor ik haar trippelen en wat janken en doet ze ook wat binnen. Het is niet anders. We moeten haar echt aanleren om aan boord in de kuip haar behoefte te doen, voor die momenten dat we niet aan wal kunnen. Overigens hebben we niet het gevoel dat ze er onder lijdt, maar écht gezond is het natuurlijk niet.

Woensdag 11 juni. Een rustdag, een échte!

Heerlijk geslapen, om 08.15 uur op gestaan en om 09.00 te varen, dieper de rivier op, om een mooie ankerplek te vinden voor een dagje niets. Niets betekent op de boot: technische klusjes doen en door Meine in de mast gehesen worden om de lazy jacks opnieuw te bevestigen, hondje uitlaten, Meine brood bakken, me bedwingen een wasje te doen, want we hebben genoeg schone kleren, teennagels lakken en mijn wenkbrauwen verven en tot slot dit verslag bij te werken. Morgen gaan we naar IERLAND, waar we vrijdag in een Ierse pub Meines verjaardag gaan vieren. Dat lijkt me leuk!

Donderdag 19 juni. CAPE CLEAR ISLAND (ZUID-IERLAND) (51°25’00N/09°30’13W): 11 juni t/m 18 juni. Logstand 9776-10016: 240 mijl in deze periode. 1161 mijl totaal gevaren!

We liggen hier in een prachtige baai voor anker bij een heel klein eiland, dat ik gisteren “gevonden” heb op de kaart. We blijven hier een dag. Het weer is stralend! Hieronder wat we de afgelopen week allemaal beleefd hebben!

Donderdag 12 juni. Natuur al om en we beginnen met mist.

We staan om 06.00 uur op want vandaag varen we naar Ierland een lange oversteek. Echter het mist enorm, dus uitvaren kan niet. Nog even een uurtje slapen. Uiteindelijk vertrekken we pas om 8.30 uur, twee uur later dan gepland. Het is een prachtige dag met veel zon, maar helaas te weinig wind uit de verkeerde hoek. De gehele dag motor-zeilen we dus. De stroming hier in het SAINT GEORGE CHANNEL is sterk en de gehele dag voor ons dwars. Eerst dwars tegen en dan dwars mee. De IERSE ZEEis hier maar 42 mijl breed en dus redelijk nauw en vandaar de stroming. We varen langs een eiland (GRASSHOLM?) dat een broedplaats is voor de gannets, de grote zeevogels die hier leven. Als we dichtbij het eiland zijn, vliegen ze af en aan en ik maak heel veel foto’s, waarvan er uiteindelijk een paar mooi lukken. We passeren THE SMALLS, een groep rotsen op ruime afstand en naderen de traffic Lane. Her is niet druk en we verleggen maar 1 keer de koers voor een schip dat we tegen komen. Ook vandaag zien we weer dolfijnen. Nu zijn het er maar een paar, die even om de boot cirkelen en vervolgens hun weg naar het noorden vervolgen. Ze hebben duidelijk een doel en ook dit is mooi om te zien: de regelmatige gang van de zwemmende dieren. Later meen ik ook een soort fontein te zien en ik denk aan een walvis. Die zitten hier ook. Ik zie twee maal een fonteintje, dan een hele tijd niets en uiteindelijk een heel stuk verder de zwarte rug van duidelijk een walvis traag boven water komen en weer verdwijnen. Twee maal eerder in mijn leven heb ik dat gezien: een hele grote op GROENLANDen een groep grienden bij de CANARISCHEeilanden, waar ik toen ook nog mee gezwommen heb. Na een wandel/zeiltocht die ik toen maakte, was ik een paar dagen langer aan boord gebleven en de schipper wilde verkennen of dit kon. Prachtig toen om onder water te zien hoe de dieren verticaal en heel traag de diepte van de oceaan in verdwenen.

Om 16.00 uur gaat de Ierse gastenvlag in het wand, want we zien op de kaart dat we de grens over zijn. We doen dit altijd met een beetje ceremonieel, gewoon omdat we dat leuk vinden. Tegen het eind van de tocht vandaag], begint onze stuurautomaat te haperen en Meine probeert hem beter af te stellen, maar dat lukt niet. Hij vermoedt dat er iets stuk is.

Om 20.45 komen we aan in KILMORE QUAY,een echte vissershaven met een mogelijkheid ook voor jachten. Direct komt een jongen naar ons toe om te helpen met aanleggen. Gelukkig heeft hij rood haar, want dat hoort in hier en het ius leuk om het Ierse dialect te horen. Ik ga direct Duca uitlaten en kom terecht op een volgens mij net nieuw aangelegde kade met heel veel herdenkingstekens voor hen “lost at sea”. Dit is een echte vissershaven en ik kan me voorstellen dat het hier kan spoken en al veel schepen door de eeuwen hier zijn vergaan. Bij een tentje dat nog open is, haal ik voor het eerst “: Fish and chips”, die heerlijk smaakt aan boord. We hadden nog niet gegeten, behalve om 18.00 noedels. Er rijden hier auto’s af en aan om vis te halen en later lees ik in mijn pilot, dat de kwaliteit “outstanding” is. Dat klopt! We zitten nog even buiten en voor we gaan slapen douche is uitgebreid en was mijn haren. We hebben nu weer genoeg mogelijkheid om water te tanken dus ik hoef niet zuinig te doen. De pomp hapert wel behoorlijk. Wat is dit nu weer?

Vrijdag 13 juni. Meine jarig!

De drie cadeautjes die ik heb gekocht vallen in de smaak gelukkig. (een in PLYMOUTHgekochte verzilverde bierbeker en in padstow katoenen zomerschonen en een nieuwe aftershave). Eerst gaan we naar de shipchandler, die hier zeer uitgebreid voorzien in. Ik koop een nieuwe Imray kaart C63 The FIRTH OF CLYDE(zuid Schotland), dan heb ik die maar vast en twee pilots. De IRISCH SEA PILOT, die ik eerder had gezien en niet gekocht en SOUTHERN IRELAND CRUISING COMPANION. We willen vanwege het mooie weer eerst een tijdje naar het westen om de zuidkust te verkennen, voordat we richting Schotland gaan.

We krijgen hier ook een nummer van een Raymarine monteur, die naar onze autopilot kan kijken. Hij moet morgen toch vanuit CORKhier zijn en beloofd om 8.30 even langs te komen. Dat is heel fijn! De havenmeester, waar ik me ga melden, overlaadt me met informatie. Hij treedt op als toeristen bureau. Wel erg leuk. We moeten ook echt net de bus naar wexford, want dat is een interessant stadje met veel musea en winkels. Wij blijven liever hier. Om onder andere maar een hele uitgebreide was te doen, inclusief al het beddengoed. Tegen de tijd dat alle klusjes gedaan zijn, is het 14.30. meine doet een tukje en ik zet vanwege het gratis Wi-Fi ook heel veel foto’s op mijn blog. (sorry lezers, dat jullie bij iedere foto een mailtje krijgen, maar dit gaat automatisch). We hebben trouwens helemaal geen euro’s meer, ontdekken we en hier is geen cashmachine, maar bij het plaatselijk kruidenierswinkeltje, dat o.a. heerlijk stevig brood verkoopt, kan ik een aantal maar 5o euro opnemen. Later gaan we uit eten en de verjaardag vieren in de pub met inderdaad levende Ierse muziek. Als we binnenkomen, staat het 4-1 voor Nederland Spanje en iedereen complimenteert ons! We drinken nog even een borreltje met een kaasje in de kuip en zetten dan de wekker, want morgen komt onze monteur.

Zaterdag 14 juni. Een bolletje over het hoofd gezien

De monteur is stipt en ziet snel dat de aandrijfband gebroken is. Hij belt met een collega uit CORKen die heeft hem op voorraad. Omdat ze toch die kant op willen, besluiten we die zelf te gaan halen aanstaande maandag. Onze waterpomp is trouwens ook stuk en de shipchandler heeft direct een nieuwe voor ons. Ze zijn vrij standaard en hier trouwens veel goedkoper, namelijk maar 78 euro. Meine monteert de nieuwe pomp, ik laat Duca uit en koop verse brood en om 11.30 uur kunnen we al uitvaren. Dat is allemaal veel sneller gegaan dan verwacht. Bij de havenmeester heb ik de eerste 30 pagina’s van mijn verslag geprint. Handiger om te lezen dan via de laptop en dan kan Meine het ook lezen. Weet hij ook wat we hebben mee gemaakt! Even serieus, het schrijven van dit verslag houdt alle herinneringen wel levendig, merk ik altijd. Niet alleen nu, maar ook later na een reis.

De wind is noord en heel weinig, maar we hebben geen haast. Om 16.00 uur maak ik verse lasagne. Dat kan nu het zo rustig varen is. Een uurtje later, vaar ik weer even en ineens loopt de snelheid terug, kan ik niet meer sturen en doet onze dieptemeter raar. Wat is dit nu? Meine komt er bij en denkt dat onze stuurkabel gebroken is. Hij begint al de afdekdop in de kuip open te maken, waaronder een aansluitingsmogelijkheid zit om met een ijzeren helmstok, direct te sturen, mochten de kabels gebroken zijn. Terwijl hij bezig is, kan ik eigenlijk niet geloven dat dit de reden is. Ik vaar rustig toch even een rondje en zie dan een oranje bal achter het roer meegesleept worden. Ik ben over een visboei gevaren! Hoe goed we ook steeds uitkijken, nu is het toch een keer gebeurd. Uiteindelijk snijdt Meine de lijn door met ons nog nooit eerder gebruikte zeer scherpe kartel nood-mes. Gewoon loskrijgen lukt niet. De witte ton drijft weg en we trekken de hele boei nog even boven water. Wie weet wat er aan hangt. Geen net dus, maar alleen een verzwaarde ton als anker. Als Meine het weer loslaat, blijft de oranje boei gelukkig drijven, dus hebben niet gezorgd voor bodemvervuiling van de zee gelukkig.

Heel rustig verder zeilend en zonder motor leggen we toch nog 38 mijl af en meren de boot om 21.00 tijdens een hele sterke ebstroom af bij de ponton van de zeilclub van DUNGARVAN. We worden direct ook hier zeer gastvrij welkom geheten. Als men hoort, dat we naar CORKmoeten maandag, biedt iemand direct aan ons er morgen heen te rijden. Aan de kade is het druk met uitgaansleven en muziek. Wij blijven aan boord en eten de verse lasagne, die ik onderweg gemaakt heb.

Zondag 15 juni. Factor 30 en heerlijk spinnakeren

We vertrekken om 09.40. Het is prachtig weer en het aanbod om ons morgen per auto naar Cork te brengen slaan we vriendelijk af. Het is te mooi weer om niet te zeilen. Wel even een paar boodschappen in de supermarkt, direct aan de kade. Zeer groot en ik raak de weg een beetje kwijt tussen al het aanbod. Meine gaat op zoek naar wijn, maar die is hier vanwege belasting zo duur, dat we niets kopen. 50% afgeprijsde wijn kost nog 8 euro. Twee uur na de vloed stromen we de river af. Wel jammer, dat ik het hier nu niet bij eb heb gezien, maar dat was om 02.00 uur in de nacht. Er is heel weinig wind en met deze ruime koers heeft zeilen dan geen zin. Gelukkig kan ik Meine overtuigen om het met de spinnaker te proberen. Dat gaat best goed. Bij een windje van 5-6 knopen, bereiken we een snelheid van 3-4 knopen en dat is heel redelijk. Heerlijk varen dus. Af en toe denk ik grote vistonnen onder water te zien, maar het blijken hele grote kwallen te zien, die net onder heb wateroppervlak voorbij zweven. Mooi gezicht.

We varen heerlijk, de zon schijnt uitbundig en brandt dus ook goed. Tot 15.00 uur kunnen we met de spinnaker varen, dan draait de wind te scherp en de laatste paar uur varen met het grootzeil als steun op de motor. We hebben besloten om in crosswater te gaan liggen. Dit is aan he begin van de Cork Harbour en misschien kunnen we hier morgen een bus pakken om naar Cork te rijden om de nieuwe aandrijfriem voor de autopiloot te halen. Dat is aantrekkelijker en waarschijnlijk sneller, dan 7 mijl heen en weer naar de (industriële) stad te varen. Cork is wel een interessante stad, maar we zijn meer geïnteresseerd in ontmoetingen met “locals” en zo de Ierse cultuur op te snuiven, dan via musea e.d. Het Memorial voor de Titanic zullen we dan ook niet bezoeken. Cork is de laatste haven die ze aandeed, voordat ze op de ijsschotsen liep. Rond een uur of 17.00 varen we de baai binnen, om direct bakboord uit richting CROSSWATEReen mooring boei te zoeken. Meine ziet echter iemand wuiven vanaf een grote RIB, die duidelijk motor problemen heeft. We pikken Alan en Patricia op en slepen hen de haven in. We praten wat en ik vertel dat we morgen naar Cork moeten. Ik moet toegeven dat ik dit doe met de gedachte van wie weet, kan hij ons helpen. En inderdaad, Alan, biedt aan ons er morgen naar toe te brengen. Geweldig. We meren rond 18.30 af aan een geleende mooring in de CLEARWATER RIVER.

Maandag 16 juni. “One good deed for another”

Vroeg op en eerst de Raymarine man bellen of deze de riem inderdaad heeft, vervolgens Alan, die erg vriendelijk is en aanbiedt naar de royal yachting club Cork te komen, zodra we klaar zijn met diesel tanken. Fantastisch. We varen naar de ponton, tanken diesel, mogen er blijven liggen tot alles geregeld is. Ik bel Alan en even later haalt hij Meine op met de auto. Ik krijg bij de ontmoeting direct 2 zoenen en het is of we elkaar al een tijdje kennen. Echt heel aardige mensen, die Ieren! Ik ga even wat internet dingetjes doen (mijn Three dongel werkt hier niet) en Meine en Alan gaan op pad. Alan blijkt hier 10 minuten vandaan te wonen en we hadden ons al zien liggen aan het einde van de rivier, toevallig net naast hun eigen mooring. Alan heeft een eigen telecom bedrijf en werkt op maandag en vrijdag thuis. De rest van de week is hij in Dublin. Hij heeft drie kinderen en vertelt dat ze op school verplicht les krijgen in de GAELICtaal, iets wat hij prima vindt. Ondertussen doe ik een aantal internet dingetjes in de yachtclub en maak een praatje met één van de jongere staf medewerkers. Het is me al opgevallen, dat we zoveel jongeren nu zien die zeil-les krijgen en dus blijkbaar vrij zijn. Inderdaad de zomervakantie duurt hier 3,5 maanden. Hij geeft me nog wat internet tips en ik nodig hem uit voor mijn blog voor de foto’s. de Nederlandse tekst vertaald hij wel via google, geeft Alan aan.

We varen om 13.15 uit richting het westen. De zon schijnt, maar te weinig wind om écht te zeilen. We varen nog langs THE OLD HEAD OF KINSALENvuurtoren en gaan de baai van COURTMACSHERRYin om daar in de rivier te ankeren of een mooring te vinden. We dobberen nog even om te vissen met onze feathers, maar helaas verspelen we de lijn. Toch te diep laten zaken en waarschijnlijk vast gekomen in zeewier. We komen aan rond een uur of 18.30 en er staat een sterke vloedstroom. Bij het kleine ponton is het druk en bovendien is er net een ander jacht aan het manoeuvreren. Dan maar naar een mooring. We krijgen hier al echt handigheid in en ondanks de stroming, liggen we snel vast. Wel liggen we op een plek, waar het water te laag gaat staan en we misschien vast gaan lopen. Eerst maar even eten en slack, periode stroming vrije periode wanneer het vloed of eb is, afwachten. Rond een uur of 21.00 varen we naar de ponton en meren aan langs het andere jacht. Aardige mensen. We laten Duca lang uit en drinken nog een pintje in de LIFEBOAT INN. Wat me opvalt hier in IERLANDis dat men veel aandacht geeft aan het verleden, door bijvoorbeeld herdenkingsplaquettes voor “those lost at sea”, maar ook d.m.v. boorden, die bijvoorbeeld aangeven dat uit dit dorp mensen hebben mee gedaan aan de Noordpool expeditie van Scott.

Dinsdag 17 juni. “de koers verlegd”.

We varen om 08.15 uur uit. Eerst nog even water getankt en Duca uit gelaten. Het plan is om naar BALTIMORE BAYte gaan en vandaar uit via THE SOUNDlater door te steken naar de long island bay. We ronden SEVEN HEADS, varen langs TOE HEADen vervolgens tussen de rotsen van THE STAGGSen het vaste land door. Om 13.03 uur en op een positie van 51°29’962N/09°06’993Wvaren we door de 9999 grens van ons log heen. Ithaka heeft 10.000 mijl gevaren, waarvan wij 8815. Gewoon leuk om te weten. Overigens houdt ons log vanaf nu niet meer de 10den bij. Op de kaart lijken de afstanden altijd kleiner en als je terplekke komt, dan blijkt er bijvoorbeeld zoals hier nu nog ruim een halve mijl ruimte te zijn. En dat is met rustig weer en geen op de kaart aangekondigde races prima om te doen. Als we zo’n beetje op de hoogte zijn om de baai in te varen, ontdek ik een ankerplek op een eiland zo’n 7 mijl verder, waar nu de condities goed zijn (geen zuidenwind) om te gaan liggen. Het is het kleine eiland CAPE CLEAR, iets ten noord oosten van FASTNET ROCK, de vuurtoren, die ook bekend is vanwege de Fastnet zeilwedstrijd. We ankeren in de SOUTH HARBOURen komen op een prachtige ruige plek terecht! Het eiland is bewoond door een kleine gemeenschap. In de winter kunnen de condities hier extreem zijn, mar nu is het prachtig: an island of individuality and scenic beauty, lees ik later in mijn pilot. Het is deel van de WEST CORK GAELTACHT, ofwel het IERSsprekende gedeelte van IERLAND.We zijn vandaag ook eens een beetje vroeg, namelijk rond 17.00 uur en dat is ook wel fijn. Laat aankomen, betekent altijd snel koken, laat eten en verder niet veel meer kunnen doen. Nu warm ik de lasagne op en om 19.00 uur ga ik aan land om te verkennen. Ik loop naar de NORTH HARBOUR, waar 1 jachtje ligt en het café al dicht is, maar de plek zelf is stil en sereen. Dit zijn de soort plekken waar ik graag ben.

Misschien nog even interessant om te schrijven hoe onze reisplanning werkt. Op de lange termijn hebben we een plan gemaakt om uiteindelijk naar SCHOTLANDte gaan. Dit kon bij wijze van spreken ook thuis en zonder écht op de plek te zijn. Nu hier varend en het land verkennend, hebben we besloten om toch nog eerst naar de zuidkust van Ierland te gaan. Ierland bevalt ons erg goed, de mensen zijn enorm gastvrij én het huidige weer is goed. Op hele korte termijn, ontstaat vervolgens zo’n plan als vandaag om niet naar Baltimore bay te gaan, maar naar deze plek. Ik merk trouwens dat ik weinig geduld heb bij korte termijn doelen. Het invaren van deze baai en de nieuwsgierigheid hoe het zal zijn, maakt dat ik bijna het laatste stuk op de motor wil varen om er snel te zijn. Gelukkig weet ik me met een beetje “hulp” van Meine te bedwingen.

Later op de avond zien we wat vinnetjes en we denken dat het duikers zijn, die aan het snorkelen zijn, maar als ik goed kijkt, lijkt het wel een dier, maar geen dolfijn. Navraag de volgende dag leert dat er een BASKIN SHARKis, een plankton etende haai, die nu zeer uitzonderlijk deze baai aandoet, vanwege de weelderige plantengroei onder water. Het is zo veel vanwege het mooie weer, vertelt iemand me. Ook voor de eiland bewoners bijzonder dus. Ze vertellen me ook dat er eerder een MINKY WHALEin de baai was. Ook bijzonder. Vlak voor dat het donker wordt, ontstaat er heel ver onrust in het water van vissen.MEEUWENverzamelen zich en GANNETS maken duikvluchten het water in om vissen te vangen. Met de verrekijker een prachtig gezicht om naar te kijken.

Woensdag 18 juni. Een prachtige dag op een eiland.

Schitterend weer, heerlijk dobberen aan het anker, zeer helder water. We blijven hier een dagje. Eerst even zwemmen, althans onderdompelen, want het water is koud. Vervolgens ga ik eerst dit verslag bij werken, maakt Meine de kuip schoon en installeert de gerepareerde autopiloot. Ik ga wandelen met Duca en het eiland verkennen en uitzoeken of ik hier toch in Ierland mijn Three dongel kan gebruiken. Bij de North Harbour, koop ik brood, bekijk het weerbericht via het vrije Wi-Fi en koop ik voor 5 euro een voucher voor de Ierse Three. Ik krijg het echter niet aan de praat en na een uurtje heb ik er genoeg van en ga terug naar de boot. Ik kom de Nederlanders tegen die vanmorgen vanaf de SCILLIESmet hun Koopmans zijn binnen gevaren. Ze maken ook een rondje Engeland en denken nu, net als wij na of ze toch langs de westkust van Ierland zullen gaan. We hebben nog niet definitief besloten en in ieder geval heb ik dan nieuwe kaarten nodig. Terug op de boot is het heel warm en ik ga maar eens zwemmen en zelfs snorkelen om met het onderwater cameraatje wat foto’s te maken. het water is heerlijk als je er eenmaal aan gewend bent. Ik blijf onder water kijken eng vinden, dus ik ben blij dat ik geen vissen zie. Wel kan ik even inspecteren dat onze roeren vrij van zeewier zijn.

Later in de middag gaan we even wandelen. Echter, er zijn hier steekvliegen, dus we keren terug, lopen naar de andere kant van de baai, om daar omhoog te gaan, maar keren terug om “dan maar” naar het café te gaan. Lekker een biertje een beetje kletsen met de eigenaar. Hij vertelt dat de bouw activiteiten aan de NORTHHARBOURtot doel hebben een wet Lock te maken en alles te vernieuwen. Deze haven is heel oud en soms kan de veerboot bijna niet binnenvaren, omdat er te weinig water staat. Deel 2 van het plan is om ook een kleine Marina te maken voor zo’n 20 jachten. Dat zou voor de plaatselijke economie heel goed zijn, ook al wil men het kleinschalig houden. Afgelopen zondag, vertelt hij, lager en veel schepen buiten de haven aan het anker, omdat ze niet naar binnen konden. We kopen nog een brood, dat hier in Ierland overal heel stevig is en lang houdbaar. En het is ook nog eens heel lekker.

In het andere café, waar we gisteravond een biertje dronken, eten we heerlijk wilde zalm en gaan dan naar de boot terug. Deze keer geen walvissen, haaien of jagende gannets helaas. Men heeft ons zien liggen en ook het andere Nederlandse schip en we horen dat dit uitzonderlijk is. Er schijnen hier bijna nooit Nederlanders te komen. Aan het eind van de dag besluiten we inderdaad WEST OM IERLANDte gaan. Het is te mooi weer en te bijzonder dat dit kan. Onderweg nieuwe kaarten kopen. Mijn huidige kaart gaat t/m KERRY! Leuk trouwens om daar waar we gewandeld hebben, het nu ook eens vanaf de zee te gaan zien.

Zaterdag 28 juni. SLIGO (NW-IERLAND) (54°14’57N/10°05’02W): 19 juni t/m 27 juni. Logstand 10016-10399: 383 mijl in deze periode. 1539 mijl totaal gevaren!

Donderdag 19 juni. Een dode walvis.

Meine is Duca uitlaten en straks gaan we varen. We hebben het hier heerlijk gehad en leuke gesprekken met de plaatselijke bewoners, zoalsNEIL

O’REGAN, de uitbater van het café, bistro, winkeltje, postkantoor aan de haven. Dit eiland is een nog Iers sprekende gedeelte van Ierland en de vele jongeren die we hier steeds zagen bij de jeugdherberg tegenover onze ankerplek zijn hier 3 weken om GAELICte leren. Ik zie er trouwens altijd een beetje tegen op om een veilige plek te verlaten en weer de open zee op te gaan en tegelijkertijd trekt een nieuwe zeiltocht en de ontdekkingen die daar bij horen enorm. Waar zullen we vanavond liggen en hoe zal het daar zijn is iedere ochtend weer een stimulans om er op uit te gaan. We vertrekken om 11.55 uur en rond 13.00 hebben we FASTNET ROCK gerond, bekend van de Fastnet zeilreis. Op het eiland hebben we trouwens een herinneringssteen gezien van de het drama in 1979 toen er een hurricane over kwam en de wind zeer snel van 30 naar 60 knopen ging. 16 boten zonken en 15 zeilers kwamen om het leven. De moeite waard dus om even als eerbetoon omheen te varen. Vanaf hier gaat het voor de wind met de boom in de genua en om 15.00 komen we voorbij MIZEN HEAD. Even later zie ik iets drijven en toevallig varen we er vlak langs. Het is een dode walvis, waar de meeuwen zich als aaseters tegoed aan doen.

Aangezien we geen kaarten hebben van het gebied ten noorden hiervan, kijk ik in de gids waar in de buurt een mogelijkheid is om eventueel te kopen. Dat blijkt in CASTLETOWN BEREHAVEN en ik bel de eigenaresse Lili Zwaan, die later geen Nederlandse blijkt te zijn. Handig dat in mijn pilot ook dit soort telefoonnummers staan. Ze heeft in ieder geval de C55 en de C54 en zal die voor me bewaren. We ankeren in de buurt, zodat we morgen even snel op en neer kunnen. Weer een mooie plek: DUNBOY BAY. Er ligt hier een groot Frans jacht en een motorboot. Meine gaat aan de wal en ik doe de afwas.

Vrijdag 20 juni. Een schitterende omgeving en natuur alom!

We staan om 8.30 op en zwemmen weer even. We doen dit al weer bijna een week en het begint te wennen. Het water is koud en dus ook heerlijk verfrissend. Ik spoel me altijd wel even af met onze buitendouche. Om 9.30 varen we uit om naar CASTLETOWN BEREHAVEN te gaan om de kaarten op te halen en wat boodschappen te doen. Het wordt een bliksembezoek en een investering in de plaatselijke economie met 120 euro. De kaarten zijn heel duur (27 euro, terwijl in KILMORE QUAY ik 18 betaalde). Ook kopen we weer nieuwe feathers voor onze aan de waterplanten geofferde vislijn. Trouwens Meine verspeelde gisteren de lijn van zijn werphengel, zag deze nog wel drijven en ging het ophalen met het bootje. Dat lukte, want even later deed het motortje het niet meer en bleek de lijn in de schroef. Weer een klusje.

We varen om 11.40 uur weer uit en hebben een prachtige dag. De wind is Oost en we kunnen zeilen. Ik zie deze keer een levende walvis. Meine ziet hem van heel dichtbij en ik een tijdje later van veraf, maar het lukt wel om een glimp op de foto te zetten. De omgeving en de kusten zijn hier schitterend. Alleen al het langzaam er langs zeilen is prachtig. Zo’n hele dag komen we overigens zelden een ander schip tegen. Soms een paar kleine vissersbootjes en een enkel ander zeilschip. Heerlijk die rust. De namen van alle kapen en eilandjes hier zijn trouwens ook interessant! Zo varen we er een drietal voorbij, genaamd, THE CALF, THE COW EN THE BULL en inderdaad met veel fantasie zou je die in de vorm van het eiland kunnen herkennen. Dan hangt het er natuurlijk wel van af van welke kant. Dat is trouwens best leuk. Eerst zie je alleen een heuvel en even later blijken er doorgangen en gaten in het eiland te zitten.

We varen vandaag naar een baai die DERRYNANE HARBOUR, heet en die er mooi en verlaten uit ziet. Voordat we daar zijn, laten we de boot een tijdje dobberen om te vissen. We hebben vanmiddag allebei onze nieuwe feathers aangebracht. Meine aan het oud houten plankje, dat we al jaren aan boord hebben en nog nooit tot resultaat heeft geleid, maar nu wel. Binnen het uur vangt hij in twee keer 8 makrelen, dus vier tegelijk en aan iedere haak één. Twee vallen er af, maar zes is meer dan genoeg voor vanavond om te grillen. Het zijn trouwens hele mooie visjes, vind ik. Ik vang niets.

Om 18.45 liggen we voor anker in de baai. De ingang is een beetje lastig met alle rotsen die er liggen, maar met die goede weer geen enkel probleem. Het is hier druk, er liggen wel 6 andere jachten. Na onze voortreffelijke maaltijd van gegrilde vis, gegrilde groente en aardappels in folie, ga ik aan de wal om Duca uit te laten. De geur van de zeevogels maakt haar helemaal gek en ze rent achter ze aan. Helaas voor haar, heeft ze niet door dat zeewier niet om over te lopen is en plonst ze in het water.

Zaterdag 21 juni. En dan ontdek dat je ineens bruin bent.

Vroeg op, zwemmen en uitgebreid op het prachtige strand Duca uit laten. Ze rent zich een rotje. We worden trouwens nog even vermaand door de mensen van de SAR (Save and Rescue) dinghy dat we onze lifejackets aan moeten trekken, maar dat vinden we onzin. Het is een klein stukje met het bootje en het water is ondiep. Trouwens, Duca springt al over boord als ze land ziet, dus die heeft weer een extra zwem ervaring, waar ze volgens mij wel van geniet. Ik stap ook eerder uit, want het water is heerlijk en een heel stuk alleen maar zand en zo’n 30 cm diep. Samen trekken we het bootje naar de wal. Het is hier prachtig ook weer. De baai is al bijna helemaal leeg. Iedereen is al aan het varen behalve het rode jacht. Die slapen waarschijnlijk hun roes uit, want om 03.30 uur werd ik wakker van harde muziek die uit hun schip kwam. Ik dacht eerst dat er een feestje aan de wal was, vanwege de start van de zomer of zo. We wandelen heerlijk langs het strand en bezoeken ook nog even het kerkhofje, dat zeer lieflijk gelegen is in de duinen. In het oude kerkje, dat geen dak meer heeft, liggen ook grafzerken. De teksten hier zijn zeer summier: eigenlijk alleen de stervensdatum. Een beetje apart staand simpel houten kruis valt me op: “PAVEL URBAN, 1977-2006. BE LOYAL TO YOURSELF”. Hier ben ik het mee eens en gedenk hem op deze wijze door hier te vernoemen. Maar 29 jaar geworden.

Om 10.00 uur varen we weg en hebben even wind. Dan is het afgelopen en moet de motor er bij helaas. Om 11.40 gaan we langs BOLUS HEADen rond 12.00 uur passeren we THE SKELLIGeilandjes. Dit zijn twee hele spitse rotsen, waarvan de grootste 200 meter hoog is. Het schijnt dat hier het grootste eiland bewoond was door monniken, tot ze na 600 jaar het eiland moesten verlaten a.g.v. een soort kleine ijstijd. Het kleine eiland wordt tot op de dag van vandaag geregeerd door de Gannets. Mijn pilot geeft aan: “needless to say, landing is not on the agenda”. Dat doen we dus ook niet. Meine bakt ondertussen pannenkoeken met de laatste gebakken ontbijtspek uit Nederland.

We hebben besloten om door de BLASKET SOUNDte varen omdat dit sneller gaat, aangezien de wind is aangettrokken (fijn), maar pal tegen is (jammer). We varen met een windkracht 4-5 en stroom 2,5 mijl tegen op de motor door de sound. Geen enkel probleem, hooguit gaat het wat langzaam. Vandaag is dus een goede dag voor onze accu’s. Ze laden helemaal op, net als wij. Om 18.00 uur ankeren we in SMERWICK HARBOUR, redelijk dicht bij de pier, maar nog wel onder invloed van de oceaan deiningen. Hopelijk valt het vannacht mee en kunnen we goed slapen. Ik ga even een paar dagen verslag bijwerken. Dat is echt wel even een uitdaging, want liever borrel ik met Meine in de kuip. Ik heb me echter voorgenomen vaker wat op te schrijven. Straks gaan we nog even aan de wal, ook om het hondje uit te laten. Ik heb overigens net ontdekt dat ze loops is, dus dat wordt uitkijken! Stel je voor, pups (ik had net trouwens pubs getikt, niet verwonderlijk in deze contreien toch?) op de boot. Dat kan natuurlijk niet. Na het eten gaan we nog even naar de wal en de pub. Ook om even internet te hebben. Ik zoek op de Imray site waar kaarten verkocht worden en ontdek dat er tussen DINGLE, waar we al voorbij zijn en BELFASTgeen kaarten verkocht worden. Dat wordt dus een puzzeltje, want ik mis nog de kaarten voor NOORD IERLAND! Heel gezellige ontmoetingen trouwens weer. Het is erg druk met jongeren die een verjaardag vieren van iemand die 18 is geworden. Bijna alle meisjes heel slank, met hele korte rokjes en héle hoge hakken. Ze zijn zich vast aan het indrinken en als de jarige, wat onhandig en verlegen samen met zijn ouders aankomt, wordt er luid gezongen. In de pub kan ik 20 euro opnemen en meer niet. Ons cash geld raakt op!

We moeten ook een beetje een planning gaan maken hoe lang we er over willen doen om Ierland te “ronden”. Het is best een afstand, zo’n 400 mijl vanaf hier en we hebben nog 9 dagen voordat het 1 juli is, onze datum dat we in SCHOTLANDwillen zijn. Dat is natuurlijk niet een hele strakke datum, en die gaan we waarschijnlijk dan ook niet halen. Wel komen we nu ook wel weer wat noordelijk uit en genieten bovendien erg van de ruige en tegelijkertijd lieflijke IERSE WESTKUST.

Vandaag begint de zomer, maar voor ons is dat dus al een tijdje aan de gang. Heerlijk die zon op mijn lijf. Ik word ongemerkt bruin, zonder er veel voor te hoeven doen. De heerlijke crème, die ik voor mijn verjaardag heb gekregen is dan wel fijn om voor het slapen gaan op te smeren.

Zondag 22 juni. Verse kreeft.

Om 08.00 uur op, even zwemmen en haren wassen met zout water én de speciale zeewater zeep/shampoo, die ik een paar jaar terug in Zweden kocht. Nog even Duca uitlaten. Ik raak aan de praat met een visser, die net is aangekomen met zijn bootje en hij is bereid me 2 kreeften te verkopen voor totaal 15 euro. Ze zijn eigenlijk voor het restaurant bedoeld, maar hij verwacht er straks nog wel een paar uit een lobsterpot te gaan halen. Die zijn hier trouwens veel en met het varen moet je opletten. Hij geeft even aan hoe te koken: opzetten met koud zeewater en een beetje extra zout. 10-15 minuutjes zachtjes laten koken en ze dan direct in koud water laten “schrikken”, zodat het kookproces stopt en ze niet taai worden. Wat een heerlijk vooruitzicht voor vanavond!

Wat overzichtelijk is het leven aan boord toch en zo dicht bij de natuur! Even over boord, korte broek aan met hetzelfde shirtje. Het lijkt of kleren hier ook minder snel vuil worden. Ik was ook minder vaak mijn haren, borstel ze 1 maal als ze nat zijn en de volgende dagen even “met de handen door het haar” haarband er in en klaar. Meine scheert zich nog maar 1 keer per week en zijn baardje staat hem goed! We hebben het samen heel goed en ontwikkelen zo ons eigen taaltje en humor. Zo van: “Wie weet wordt dit een dag”, of “Het is wel druk hier”, als we ver aan de horizon een ander schip ontdekken. “Die onzekerheid ook, dat je ‘sochtends niet weet, waar je ‘savonds bent”. Kortom allemaal uitdrukkingen die het omgekeerde bedoelen te zeggen. Het feit dat het hier zo leeg is en we bijna niemand tegen komen is precies wat we zochten tijdens deze reis! Het nadeel is dan wel weer dat er geen plaatsjes zijn waar je bij een shipchandler kaarten kunt kopen. Duca er bij maakt het nog gezelliger trouwens. Ze is heel aanhankelijk en komt zo eens in de paar uur even buurten als we aan lange tocht maken. Vaak laten we haar binnen, van wege de zon en dan geeft ze soms aan dat ze naar buiten wil. Het is een beetje ons kind.

We gaan om 09.45 uur weg en hebben de wind 4-5 tegen. Op de motor de baai uit en dan eerst 7 mijl de zee opzeilen om een kruisrak te maken. Ons doel van vandaag ligt precies daar waar de wind vandaan komt. En we moeten er echt naar toe, want andere ankerplekken die met deze wind beschut zijn, zijn er niet. Om 11.15 gaan we weer over stag richting de kust. Om 12.15 gaat het reef er uit en rollen we de genua vol uit. De wind wordt minder, maar draait wel gunstig. We kunnen precies langs de kust zeilen en die is prachtig! We varen voorbij BRANDON HEAD. De zon schijnt, de noordenwind is fris en ik verheug me op de kreeften! Ze staan in een emmer water in de bakskist met een dweil er over heen. Om 16.00 moet toch echt de motor er bij om langs KERRY HEADte komen, want de wind wordt weer minder. Tot aan de SHANNON RIVIER, waar we ankeren bij een heel klein plaatsje, CARRIGAHOLT,blijft de motor bij staan. Op het smalst van de rivier, waar de stroom het sterkst is, worden we verwelkomd door grote bultneusdolfijnen! Toch hebben we vandaag ook heel veel kunnen zeilen. We zijn er om 19.15 en we maken de kreeften klaar en eten ze binnen op, want ik verwacht dat ons buitentafeltje te wankel is om het gereedschap dat we klaar hebben liggen (hamer en tang) te verdragen. Ze zijn echt heerlijk en inderdaad van donkerblauw naar mooi rood gekleurd. Het is de eerste keer dat ik zelf kreeften kook.

Maandag 23 juni. 12 uur varen en enig organiseerwerk tussen door.

We staan om 06.00 uur op, want we hebben een lange tocht voor de boeg. Ik ga nog even naar de wal, maar een paar foto’s van de 5 verdiepingen ruïne, die is gebouwd door de MAC MAHON LORDSaan het eind van de 15^eeeuw. Het is een toren en dat was toen in de mode. Het doet me denken aan de torens in ST. GIMIGNANOin Italië. Stammen die uit dezelfde tijd?

We varen om 07.00 uur. Er is geen wind en we hebben even de stroom mee en daarna toch weer tegen. Het lijkt net of de planningen die we steeds maken m.b.v. onze pilots niet kloppen. Volgens de boeken zouden we nu mee moeten hebben. Om 09.00 uur ronden we LOOP HEAD, waarvan de naar ook weer een verwijzing is naar Italië. De rots zou op een wolf lijken en de naam voor wolf in het Italiaans is LUPO.Dat weet ik nog precies doordat ik eens in de ABRUZZENeen wolf in het wild heb gezien. We kruisen weer wat, maar gaan eerder terug naar de kust. Ook vandaag blijkt dat we later op de dag kunnen zeilen en a.h.w. steeds een beetje kunnen oploeven, waardoor we steeds langs de kust kunnen blijven varen. Die is hier prachtig trouwens. Ruig en steil met rechtop uit het water stekende wanden.

Ondertussen mail ik via mijn iPhone en op momenten dat ik bereik heb met de commercieel directeur van Imray in ST IVESover het feit dat er nergens hier kaarten te koop zijn. Dat klopt helaas, maar ze kunnen ze ons wel sturen. Met Pip van Sales regel ik uiteindelijk de aanschaf van de C 53, 64, 65 en 66 en pilot van de noordkust van Ierland. Ik betaal d.m.v. mijn Visa Credit Card. Het duurt 3-4 dagen voor ze hier zijn. Maar waar is hier? Op de kaart kijkend is de laatste plaats die nog op een kaart staat die we hebben het plaatsje SLIGO.Ik google wat en kom zo aan het adres van het COUNTY HOUSE. Daar bel ik naar toe en spreek met Jo Anne, die nog nooit zo’n vraag heeft gekregen, maar zeer bereid is het pakket voor me in ontvangst te nemen. Wij hebben zeker die vier dagen nodig om daar te komen, dus dat zou goed moeten gaan. Pip van Imray bedank ik nog even door haar een foto te sturen van het moment waar we zeilen, blauwe lucht met de kust op de achtergrond. Ik schrijf haar dat hun kaarten dit soort zeilen mogelijk maken. Ze (denk ik) reageert spontaan dat ze jaloers is en vast zit in een “hot land locked office”. Het lijkt me toch leuk dat ze daar zien waar ze het uiteindelijk voor doen, deze kaarten en pilots samenstellen.

We zijn op weg naar de ARAN EILANDEN, een plek die ik associeer met de strips die ik als kind las van Prince Valiant, een Noormannen prins, die allerlei spannende avonturen beleefde in verre onwerkelijke landen. Morgen gaan we het daar een dagje verkennen. De wind is straf en we kunnen een heel eind oploeven naar de vuurtoren van het eerste eiland. Dan zeilen we in de luwte van de eilanden richting KILLEANY.Het is nog even uitkijken daar, want rond de vuurtoren zijn wat rotsen en ik zie ver uit de kust nog golfjes die ondiepten aanduiden. Meine loodst me m.b.v. de gps naar binnen. Om 19.00 leggen we aan bij een mooring en hebben dan 12 uur gevaren. We eten restjes en gaan dan naar de wal. Overal zijn vuren die worden aangestoken. Ik had al wat geroken toen we hier naar toe aan het varen zijn. Het blijkt dat men hier op deze manier ST JANSDAGviert, een oud gebruik hier om overal vuren te ontsteken. Ik word een beetje emotioneel want mijn vader Jan had altijd zijn verjaardag op 24 juni en zei dan altijd dat St Jansdag voor hem bedacht was. Ik had vandaag al veel aan hem gedacht (hij is nu 25 jaar geleden overleden) en de vrouw die ons dit verteld zegt dat het dan bedoeld is voor mij om hier vandaag te zijn. Hoe verleidelijk het meemaken van dit volksfeest ook zou zijn, we gaan terug naar de boot om vroeg (23.00 uur) te slapen, want best een beetje moe. Bovendien hebben we geen bier bij ons, en ieder neemt op zo’n feest zijn eigen drank mee. Morgen gaan we het eiland verkennen, boodschappen doen, geld pinnen, water en eventueel diesel tanken.

Dinsdag 24 juni. St Jansdag en de vis wordt duur betaald.

We staan om 08.00 uur op en het is weer prachtig weer. Heerlijk geslapen aan de mooring. Eerst maar boodschappen doen, want alles is zo’n beetje op. Ondertussen informeert Meine waar water en diesel te krijgen is. Water kan aan de kade en we kunnen een slang lenen van een Frans jacht dat hier ligt, omdat ze een paar dagen geleden op de rotsen is gevaren bij de vuurtoren! Ze hebben hun roer beschadigd. Diesel gaat via iemand die we kunnen bellen en die dan langs komt. Met een tankwagen blijkt later! Net als destijds op TEXELtijdens een winterreis. In ieder geval is dat wel verantwoord en lopen we geen risico op vervuilde diesel zo. Boodschappen bij de Spar en toch maar wat wijn gekocht, ook al is het duur. Iedere fles heeft 20% belasting plus per fles nog 2 euro. Boodschappen doen gaat prima en onze ING kaart wordt hier weer wel door het systeem geaccepteerd. Dat is heel fijn, want de ATM machine om geld te pinnen en de enige op het eiland is kapot. De dame van de winkel scheldt op “de banken”, die helemaal niet geïnteresseerd zijn of zij nu wel of niet haar service kan verlenen. Hopelijk komt er vandaag met de ferry iemand om te repareren. Alle boodschappen naar de boot gebracht en vervolgens naar de kade gevaren voor water. Beide tanks zijn leeg, dus we hebben wel écht nodig. Aan de kade ligt ook een visser, die vraagt of we verse vis willen. Natuurlijk! Meine kiest een paar kleine voor op de BBQ, een Monk vis en nog twee grotere. Als we willen betalen, mag dat niet: No, no money! Meine maakt de vis schoon en ik marineer ze voor vanavond. Bij de winkel die Ierse gebreide spullen verkoopt, koopt Meine 2 paar sokken en ik een mooie cape/sjaal met KELTISCH/IERSEmotieven. Vanmiddag gaan we het eiland verkennen en niet zoals hier sterk wordt aanbevolen op gehuurde fietsjes, maar lekker wandelend langs een mooi pad. Heerlijk! Soms via een weg (en dan komen we constant toeristische paarden karretjes tegen) en soms op een pad, waar Duca los kan. Om een uur of 16.00 hebben we 8 kilometer gelopen en komen op een plek, waar alles in gereedheid wordt gebracht voor de door Red Bull gesponsorde WK Cliff diving, die dit weekend plaats vinden. Dat zoeken we later wel op via YouTube! We wandelen nog een stuk door naar een heel oud fort: DUN AONGHASA, waarvan de eerste gedeelten dateren uit 1000 BC! Er zijn veel van dit soort plekken in Ierland en ook in Schotland, maar dit schijnt wel een bijzondere te zijn. Het staat ook op de UNESCOlijst van wereld erfgoederen. Het is nog een hele klim er naar toe, maar wel de moeite waard. Imposant hoe men met de stenen hier dit alles bouwde. De binnenste ring is het meest nieuw en dateert uit de middeleeuwen, toen men al wist hoe ment steunberen moest bouwen. Het fort eindigt aan de klif, zo’n 100 meter steil boven de zee en ik durf niet echt over het randje te kijken. Het is wel een interessante plek om te zijn en te lezen hoe de ontwikkelingen zijn geweest. In de 19^eeeuw is er veel veranderd en opnieuw opgebouwd. Dat was volgens mij de tijd dat archeologen erg veel fantasie gebruikten bij hun interpretatie van hoe iets vroeger was. In diezelfde tijd is volgens mij ook het paleis van Mykonos op KRETAopnieuw opgebouwd. Toch is hier nog veel oorspronkelijk. Zoals een heel veld met ophoog staande stenen, die dienden als een “tank wal” in tijdens van oorlog, maar dan voor paarden. Ik maak nog wat inspirerende foto’s van hoe je ook muurtjes kunt bouwen, voor de vrienden van Meine in FRANKRIJK, waar ze al een hele tijd muurtjes aan het repareren zijn van een huis van één van hen.

Dan weer terug naar beneden en een biertje/wijntje bij het café. We hebben afgesproken met een taxibusjes, dat deze ons om 17.45 komt ophalen. Helemaal terug wandelen is best ver nog en ik wil voor 19.00 naar de Spar om geld te pinnen, als de machine gerepareerd is. Dat blijkt half/half, maar bij mij werkt het gelukkig. We hadden onze laatste 20 euro aan de taxi besteed, maar hij bood aan het terug te geven, als we geen geld konden krijgen. Niet nodig dus. Dan naar de boot om de visjes te Cobben. Heerlijk. We gaan vroeg naar bed.

Woensdag 25 juni. De zon schijnt, de wind verdwijnt en de zee deint.

Om 08.00 uur liggen we aan de kade voor het “oliemannetje”, die stipt op tijd is. 70 liter voor 75 euro is niet duur. Om 9.00 uur varen we uit. Er is bijna geen wind en uiteindelijk varen we de gehele dag op de motor. Mooi is het wel, een deinende zee, de kusten en de vogels. Gek dat je je op zo’n dag ook niet verveelt. Ik zit veel voor me uit te kijken. Om 15.00 uur ronden we SLYNE HEAD, daarna door de HIGH ISLAND SOUND. Allemaal heel kalm en zonder echte stroming. De eilanden zijn trouwens maar 23 meter hoog. Ik mail nog even met Jo Anne van het County House in SLIGO,om te vragen of ze mijn pakje aan de havenmeester wil geven, omdat wij waarschijnlijk pas in het weekend daar aankomen en het kantoor dan gesloten is. We varen naar INISHBOFIN, een klein eiland, dat een beschutte kom heeft. Om 17.45 komen we daar aan en “lenen” wederom een mooring. We betalen nu al 10 dagen achtereen geen havengelden. Na een tijdje komt een vissersbootje binnen dat naast onze mooring gaat liggen. Met een klein bootje varen ze vervolgens naar een paar kleine visboeien. Hieraan liggen grote buns, waar de vandaag gevangen kreeften in gegooid worden. Handig om te weten.

Na het eten gaan we nog even naar de wal. Voor het eerst in 14 dagen is het bewolkt en miezert het. We belanden nog even in een mooie en gezellige pub. Helaas mag Duca niet naar binnen, dus we binden haar buiten vast aan een tafeltje. Geen succes. Ze keft naar iedereen, dus na 1 drankje verlaten we het pand.

Donderdag 26 juni. Stoere zeilers en onze eerste valwinden.

We vertrekken om 8.45. De wind is Zuidwest en wij gaan naar het noorden. Prima dus. Het is wel bewolkt, maar er is goede wind. Nadat we om het eiland heen zijn, kunnen we direct zeilen. Eén rechte koers naar ons doel. De weersvoorspelling geeft wel aan dat het zeer veranderlijke weer wordt met wisselende winden. Ook in deze baai lagen we met een paar andere jachten, die meestal groter zijn dan wij. Nog steeds denk ik dan, tsjé die zijn stoer en vergeet dat wij dat ook best zijn. De echtparen, die je op zulke boten ziet, zien er net zo uit als wij: mannen met grijs haar en een baardje in korte broek, vrouwen met verwilderd grijs, of in mijn geval door de zon geblondeerd haar. Soms kan ik niet geloven dat wij ons aan dit soort zeilers kunnen meten. Veel Fransen trouwens en misschien varen zij alleen maar op en neer tussen Ierland en Frankrijk. De baai PORTNAFRANKACHwaar we nu naar toe gaan wordt omschreven als: A small inlet, providing a port of call on the direct route for yachts sailing around Ireland”. Wij dus.

Om 12.00 uur zetten we de spinnaker bij, omdat de wind afneemt en de koers goed is. Na een half uur staat ze, maar ik vertrouw het niet. De boom staat behoorlijk krom af en toe en we hebben er vorig jaar ook één verspeeld. Ik overtuig Meine om direct weer in te nemen. Gelukkig maar, want even later hebben we 19 knopen wind. Veranderlijk dus vandaag! Een uurtje later ronden we ACHILL HEADen gelukkig buiten om en niet tussen de rots en een klein eilandje CARRICKAKIN in, wat Meine van plan was. We varen dus best ruim om de kaap heen, maar krijgen even later toch voor het eerst te maken met valwinden. De kaap is 111 meter hoog en steil naar de zee toe. Samen met donkere wolken creëert dit opeens een windsnelheid, die van 6 knopen naar 21 gaat. Meine zet de motor bij. Weg hier. Rare onstuimige golven en onbetrouwbare wind. De rest van de middag zeilen we echt heerlijk. Goede stevige wind en het gaat snel. Ik moet altijd even wennen aan dit onstuimige zeilen, maar vanaf het moment dat ik zelf stuur, vind ik het heerlijk. We ankeren om 17.15 uur, terwijl het regent in de kleine baai van PORTNAFRANKACH. Vanmiddag heeft Meine kans gezien om de vis te marineren en hij gaat vanavond zorgen voor de maaltijd. Ik heb net een mailtje gekregen dat mijn pakketje is aangekomen en afgeleverd zal worden aan de havenmeester in SLIGO. Toch mooi geregeld, als zeg ik het zelf.

Vrijdag 27 juni. When the going gets rough.

Vroeg op en om 08.00 uur varen we. We hebben een lang eind voor de boeg, het weer is vies en de wind tegen. We hebben in deze kleine baai wel heerlijk rustig gelegen en goed geslapen. Bovendien moeten we een paar kapen om, waar rare stroming staat. De eerste 8 uur zijn ronduit vervelend. Op de motor tegen de wind in maken we een snelheid van net 5 knopen. Dat is op zich genoeg. Het is heel ruw varen, dus ik neem in de middag toch maar een zeeziekte pilletje. Het helpt wel, maar alleen word ik er altijd zo moe en slaperig van.

Meine vaart hele stukken en met de hand sturend. Dit zou te zwaar zijn voor onze stuurautomaat. Toch wen je hier ook weer aan. Rustig blijven zitten in de kuip buiten en om me heen kijken. We passeren we heel veel ruige rotsen, die hier scherp zijn en als een tafelblad zijn afgevlakt. Mooi gezicht. We wind neemt toe tot Bft 5, een prachtige wind dus, als je de andere kant op wilt, maar goed dat hadden we gisteren. Het weer is dus best veranderlijk en de windrichtingen ook. Vanaf een uur of 14.00 zie ik wel dat de bewolking dunner wordt, het miezeren, houdt op en af en toe zie ik een streepje blauw. Om 16.00 kan het grootzeil bij als steunzeil en klaart het echt op. Bovendien komen we nu in de beschutting van DONEGAL BAY en varen we naar de hoge wal. Om 19.45 vinden we een mooring aan het begin van de geul naar SLIGO. Ineens zijn we in een prachtige lieflijke en groene omgeving met glooiende heuvels, bossen en weilanden, waar schapen en koeien grazen. Een enorme overgang, maar wel een goede. Ondanks dat ik best moe ben, toch even snel koken en restjes vis (Meine) en Lamskoteletjes (ik) eten. Tijdens het eten is de SAR aan het oefenen in en ze varen even langs om ons een betere mooring te wijzen. Deze waar we nu aan liggen, schijnt al 3 jaar niet gecheckt te zijn en met de stevige stroming zou dat fout kunnen gaan. We verkassen even verderop, Meine laat Duca uit en ik ga even uitgebreid douchen en haren wassen. Dat kan nu, want door het water is de boiler goed warm en morgen kunnen we water tanken.

Maandag 7 juli. PORTRUSH (NOORD-IERLAND) (55°12’42N/06°39’5W): 28 juni t/m 6 juLi. Logstand 10399-10594: 195 mijl in deze periode. 1734 mijl totaal gevaren!

Zaterdag 28 juni. Zodiac loopt leeg en er zit geen gaatje in.

Om 12.00 uur komt havenmeester mijn pakketje brengen. Daarna boodschappen doen en in een bio winkel lijnzaadolie gekocht (heel duur 18 euro) voor mijn ontbijtje. En ook de lekkere nieuwe ontbijtgranen die ik in DOORNkocht. Het komt uit IERLANDen nu heb ik weer een goede voorraad. Meine maakt het bootje schoon, want he heeft na 2 maanden heel wat groene aanslag. Ook loopt het de laatste tijd steeds leeg. Het lijkt alsof het ventiel niet goed is. De afgelopen 2 maanden ging het goed. Aan het einde van de dag varen we met hoog water de rivier weer af om aan een mooring liggen van onze buurman uit sligo. We roeien met het bootje naar HARRY’S PUBom heerlijk te eten. Omdat er een hele sterke eb-stroming staat zijn we met het bootje een stuk verderop gevaren, zodat we vanavond de stroming mee hebben. Ook nemen we onze zwemvesten en de pomp mee. In de pub gegoogeld naar dealers van ZODIAK en er screenshots van gemaakt. Om een uur of 10 begint een optreden van een troubadour. We luisteren 2 nummers en het is jammer dat we dan weg moeten. Meine drinkt zijn eerste whisky deze vakantie BUSHMILL. Hij ziet uit naar SCHOTLANDen dan vooral de whisky uit kleine plaatsjes, want de bekende kent hij allemaal wel. Wie weet kan hij misschien wat kopen, net als destijds in de ABRUZZEN. We dronken daar de zelf gestookte groene GRAPPA in een klein kroegje en dat van onder de toonbank kwam. We varen terug met de toch wel erg sterke stroming en mikken op een plek tussen de boeg van de boot en de mooring in. Dat gaat heel goed, ook al komen we met een enorme vaart aan. Ik grijp een lijn en samen geleiden we het bootje naar de achterkant om uit te stappen. We doen het allemaal zeer voorzichtig en in nauw overleg, want dit zijn toch een soort “procedures”, die snel verkeer kunnen aflopen, zeker als je een wijntje hebt gedronken. Vanmiddag ben ik trouwens gestruikeld over het bootje en nu heb ik een blauwe plek aan binnenkant van hand en natuurlijk weer een schaafwond op mijn been. De reflexen zijn blijkbaar nog goed en ik stak mijn handen uit om de val te breken, zodat ik niet viel op mij gezicht viel.

Zondag 29 juni. Een glorieuze zeildag en wedstrijdboeien zijn geen moorings!

Het slechte weerbericht voor de dagen na woensdag ziet er al weer beter uit. Nu is het prachtig weer, dus even zwemmen. Als we willen vertrekken, start de niet; de accuklem is weer los getrild. Om 10.00 uur weg en vanaf 11.00 kunnen we lekker zeilen. Er is een klein windje, de zon schijnt en vandaag gaan niet zo ver weg. We gaan naar de overkant van DONEGAL BAYom te ankeren in TEELIN BAY, 18 mijl verder op, maar het wordt wel een kruisrak. We leggen uiteindelijk de dubbele afstand af, maar wat is het heerlijk en wat is de omgeving hier mooi! We zeilen op een betaald moment zo rustig, dat ik na jaren weer eens toekom aan ouderwets ambachtelijk schiemanswerk. (steken, knopen, splitsen en sierwerk). Mijn horlogebandje is stuk en ik maak een TURKSE KNOOPvan kleurig touw. Vroeger als ik kind, zat ik op de boot allerlei sier schiemanswerk te maken en verkocht die dan later.

Vanaf een uur of 13.00 komt er meer wind. Heerlijk en we varen soms 7,5 knopen. Steeds wat meer oploeven en uiteindelijk in één keer naar de baai. Dat is heel wat anders dan eergisteren. Ik vergelijk dat soort varen een beetje met bergwandelen, als je veel moet stijgen en afzien. Je weet dan, dat als je steeds maar door blijft gaan je na een aantal uren toch uiteindelijk de top bereikt. Het is schitterend weer en het verbaast ons dat we op zondag geen ander jachtje zien de hele dag, terwijl we toch overal wel jachtjes aan moorings zien liggen.

Rond een uur of 17.00 komen we aan in TEELIN BAY. We zien de visitors moorings al liggen. Deze keer zijn ze gekleurd en wat kleiner dan anders. Als we de baai invaren, komt er plots een oranje rib op ons af, waarvan de schipper gebaart, dat we uit de weg moeten. Ik denk eerst aan een onverwachte ondiepte o.i.d., maar het blijkt dat er roei wedstrijden zijn en de “moorings” zijn de boeien waarom heen gekeerd wordt! Met veel excuses geeft de man aan dat we zeer welkom zijn straks aan land te komen. Hij wijst ons de moorings en biedt zelfs aan even te helpen, maar dat hoeft niet. Inderdaad de visitors moorings liggen iets verderop en zijn het gebruikelijke geel en er zijn er vier. Ook hier zijn we het enige jacht. Het is hier echt schitterend! Groene heuvels en weiden. Ik ga Duca uitlaten, maar laat haar gezien haar loopsheid nu niet meer los. Ze is erg eager om er op uit te gaan.

Maandag 30 juni. Net niet op YouTube gekomen.

7.30 op en om 8.30 varen. Om een uur of 11.00 varen we op de motor door DE SOUNDtussen RATHLIN O’BIRNE ISLAND EN MALIN BEG HEAD. Het is heel rustig weer en toch is het water woelig. De diepte gaat hier vanaf de oceaan 60 meter in een keer naar ongeveer 20 en dat geeft altijd wat ruwe zee. We zijn er inmiddels aan gewend en in deze conditie gaat het prima. Na de sound zeilen we een kruisrak in eerste instantie naar (weer een) aran island en vervolgens willen we naar TORY ISLAND.In mijn nieuw pilot staat het beschreven en het ziet er prachtig uit. Er wonen zo’n 200 mensen en heel langs was dit de meest afgelegen gemeenschap van Ierland. Het heeft een kleine haven met een kade waar je beschut kunt liggen. In mijn pilot staat een foto van een zeiljachtje, dus het kan. Deze plek wordt overigens niet beschreven in de REEDS of CRUISING ALMANAK. Daar is het te klein voor. Maar vandaag gaan we dit uiteindelijk niet halen, want de wind en de stroom zijn pal tegen, dus we besluiten al kruisend naar aran island te zeilen. In het begin wat onrustig vanwege wind en stroom tegen, maar later heerlijk. De zon schijnt, een lekker windje 3-4 zoals voorspeld en wederom zien we geen enkel ander schip. Ongelofelijk hoe rustig het hier is. Ik ben benieuwd of dit de komende tijd gaat veranderen i.v.m. vakantie periodes. Na 55 mijl varen om een afstand van 25 te overbruggen, gaan we voor anker in CHAPEL BAYaan de zuidkant van het ARAN EILAND, met uitzicht op het kerkhof. Deze keer dus geen mooring, maar op ons eigen anker. Dat vertrouwen we door de jaren heen inmiddels zo goed, dat het net zo zeker voelt als een mooring.

Vandaag heb ik ook nog even gegoogeld naar “BASKIN SHARK AT CAPE CLEAR ISLAND”, omdat we een paar dagen geleden gehoord hebben, dat het bezoek van deze haai aan de baai, toen we er lagen, het nieuws heeft gehaald. Het was blijkbaar echt bijzonder! En inderdaad, als je hiernaar googelt, vind je zowel foto’s als een YouTube filmpje. Leuk om te zien! Omdat het water daar zo helder is, kun je het heel goed zien. Wij staan er niet op helaas. Wij zagen het vanaf de hoogte van onze boot en dan zie je alleen maar wat vinnen, maar van bovenaf ziet het er indrukwekkend uit. Ik wist niet dat het dier zo groot was!

Morgen is het plan, om waarschijnlijk op de motor naar TORY ISLANDte gaan. De windverwachting is “1”, dus vandaar. Ik zit hier trouwens te schrijven met op de achtergrond THE DUBLINERS. Ik herinnerde me ineens, dat ik die op de iPod heb. Daarna nog tot 00.00 uur geluisterd naar JOHNY CASH(american recordings) en VAN MORRISON(avalon sunset). Heerlijk zo in de avond buiten zitten en het wordt maar niet donker trouwens. In nl is het nu 01.00 uur. Toch gaan we uiteindelijk maar naar bed. Morgen weer een eind varen.

Dinsdag 1 juli. Een “ones in a lifetime experience…….for this year!

Weer schijnt de zon en is er weinig wind. Als we net op pad zijn en de baai uit en “vangen” dan weer een visboeitje. Deze keer lukt het Meine om de lijnen met de pikhaak onder de roeren te duwen. Het is trouwens een los drijvende kluwen van lijnen en boeien en was erg moeilijk te zien. Gelukkig hoeven we niet direct onze nieuwe wetsuit te gebruiken. Die hebben we in SLIGOgekocht voor 79 euro, omdat ik ergens gelezen heb, dat mocht je langere tijd over boord moeten voor een reparatie o.i.d., het water dan veel te koud is. Vanaf 12.00 uur wordt het weer motorzeilen. De wind en de stroming tegen is te veel om vooruit te komen.

Ik ben nu op de helft van mijn sabbatical en ik krijg ook zin om af en toe wat meer reflectief te schrijven, maar daar komt het nog niet zo van. Daarvoor moet je wat langer ergens zijn, heb ik het gevoel. We voelen ons wel allebei zwervers en liggen al meer dan 14 dagen aan mooring of anker. Een heerlijk vrij leven! We komen ergens aan, laten Duca uit, koken en eten en dan soms nog even naar de wal of anders in de kuip. Vervolgens slapen en de volgende dag weer verder. Eigenlijk is het best druk, zo’n sabbatical!

Om een uur of 15.00 zijn we ter hoogte van BLOODY FORELANDen om 17.00 uur komen we aan bij TORY ISLANDen het is precies zoals ik verwachtte. Onderweg hebben we trouwens 3 zeiltjes gezien en twee hele snelle grote wedstrijdjachten die ons voorbij voeren. We horen later dat dit de jaarlijkse zeilrace rondom Ierland is. De vissers hier zijn heel behulpzaam en we kunnen gaan liggen waar we willen. We zijn een hele tijd bezig met hele lange lijnen te leggen, plus 2 kruislijnen, omdat we nu aan de kade liggen en het verschil tussen HW en LW, zo’n 4 meter, moeten opvangen! We lopen nog even wat rond en drinken een pint in het hotel, waar we een leuk gesprek hebben met een oudere en jongere man, die zijn wezen vissen vandaag en niets hebben gevangen. Veel gelachen ook als de jongere een smsje krijgt van de vrouw van de oudere met de vraag of ze nog steeds op zee zijn. “Now, here is a moral dilemma”, zegt hij. Liegen tegen de vrouw van een ander of eerlijk vertellen dat ze in de bar zitten en naar het voetbal kijken. Het wordt het laatste. We praten nog even over onze reis en ik vertel, dat we wel heel goed kunnen wennen aan deze wijze van leven. Een “ones in a lifetime experience…….for this year!, is zijn conclusie. Dat is inderdaad de kern zoals ik me nu al een tijdje voel. Hoe moet dat straks als ik weer aan het werk ben en de zomervakanties hun gebruikelijke duur hebben?

Woensdag 2 juli. Storm en regen.

Vanmorgen rond een uur of 04.00 begon dan eindelijk te storm die verwacht werd en wat ook de reden is dat we nu niet aan een mooring of anker liggen. Het was duidelijk voorspeld. Het gaat behoorlijk te keer, maar we liggen hier prima. De vissersbootjes varen wel allemaal gewoon uit en in de middag kan ik weer 2 kreeften en een aantal krab poten kopen. Onze watertanks zijn gisteren heel snel leeg gegaan en Meine controleert: geen lekkage. Hij concludeert dat de overloop van de boiler niet goed is afgesteld, om misschien niet goed sluit? Als we op de motor varen zoals gisteren, vult de pomp automatisch onze boiler, omdat deze alleen warm wordt tijdens motorvaren of als we aan de walstroom liggen. Blijkbaar heeft onze pomp dat gisteren tijdens het varen te veel gedaan en is het water via de overloop weg gestroomd uit het schip. We hebben dit deze winter later veranderen, omdat eerst de overloop loosde in en boot zelf. Beide watertanks zijn nu leeg en we lenen een slang in het hotel om in ieder geval 1 tank te vullen.

In de middag mindert de wind, maar dat betekent wel dat “the sea is building up” en de wind houdt ons nu niet meer van de kade. De vissers helpen ons de boot goed te leggen met extra lijn van henzelf. Één van onze lijnen is ook al door geschavield op de betonnen rand. Onze lijnen en stootwillen zijn eigenlijk niet geschikt voor dit weer.na een tijdje liggen we redelijk stabiel in die zin, dat het schip niet meer tegen de muur knalt. Een gedeelte van onze ankerbevestiging is daarbij kapot gegaan. Later in de middag komt er toch nog een jacht binnen. Het is de VIVACEuit FAHANmet vader JIMen zoon THOMASaan boord. Ze komen van MALIN BAYen hadden niet gedacht dat het zo ruig zou zijn op zee. We helpen hen met het langszij komen bij ons en nadat ze zijn bijgekomen raken we aan de praat. Ik vertel van mijn nieuw pilot van Noord Ierland en wat blijkt, een vriend van hen heeft die geschreven én een gedeelte ervan met hun schip gevaren! En inderdaad, de foto in het boek met het jacht dat hier aan de kade ligt hier, is hetzelfde schip dat nu naast ons ligt. Wat een toeval! Aan het eind van de avond gaan we met zijn vieren naar het hotel om een pintje te drinken. Erg gezellig.

3 juli. Door de koning welkom geheten.

Omdat het zo bijzonder voelt hier te liggen, volgt hieronder een beschrijving uit Wikipedia:

TORAIGH OF TORY ISLAND is een afgelegen eiland voor de kust van County Donegal, noordwest-Ierland. Het eiland ligt op 12 kilometer van Cnoc Fola (Bloody Foreland) en is ongeveer 5 km lang en 1 km breed. Er leven ongeveer 200 mensen in twee nederzettingen: An Baile Thiar (de Westelijke Nederzetting ) en An Baile Thoir (de Oostelijke Nederzetting). Toraigh heeft behalve een aantal kliffen met spectaculaire vergezichten ook een rijke en een gevarieerde geschiedenis.Het eiland werd 4500 jaar geleden voor het eerst bewoond zoals een dolmen uit de steentijd bewijst. Het fort van Dun Bhaloir was in de ijzertijd volgens de lokale folklore de zetel van Balor na Sile Nirnhe (Balor met het boze oog), een mythische heerser over het eiland. In de 6de eeuw na Christus werd op het eiland een klooster gesticht door St. Colmcille, afkomstig uit Gartan in het huidige Glenveagh National Park. Het klooster organiseerde de landbouw en visserij op het eiland maar was regelmatig het doel van aanvallen door piraten. In 1595 werd het klooster platgebrand. De vlucht van de Gaelic stamhoofden uit Ierland in 1607 voor de Engelsen bracht een aantal volgelingen er toe om toevlucht te zoeken op Toraigh in 1608. Maar de Engelsen achtervolgden hen tot op het eiland en brachten 60 van hen om. Het bloedbad leeft tot op de dag van vandaag voort in de herinnering van de eilandbewoners. In 1653 werd John Stafford, een officier van Oliver Cromwell, de eigenaar van Toraigh en de eilandbewoners werden gedwongen om belasting en huur te betalen. Na de komst van de aardappel bloeide de landbouw op. De grote hongersnood van 1845 op het vasteland van Ierland zorgde voor een stijging van het aantal inwoners tot 400. Tijdens de rebellie van 1798 vond vlak bij Tory een zeeslag plaats tussen de Engelse en de Franse marine. De uitkomst was dat een geplande invasie van Ierland door de Fransen en Ierse ballingen werd voorkomen.

De aardappelziekte bereikte het eiland niet, maar de bevolkingsgroei kon eigenlijk niet worden opgevangen door de landbouw op het eiland. De eilandbewoners leefden in armoede en weigerden nog langer hun belasting te betalen. In 1884 werd het Engelse oorlogsschip HMS Wasp naar het eiland gestuurd om de achterstallige betalingen te innen, maar het schip strandde op het eiland vlakbij de vuurtoren. 52 opvarenden verdronken. Ter nagedachtenis aan het ongeluk richtten de eilandbewoners de Cursing Stone op. Verhalen over schipbreuken en smokkelen zijn een belangrijk deel van de eilandfolklore.

Bij de volkstelling van 1911 leefden er nog maar 311 bewoners op het eiland. Zoals veel Ieren waren veel bewoners vertrokken naar Amerika. Andere eilandbewoners trokken voor seizoenwerk naar Schotland. Als gevolg daarvan daalde de landbouwproductie op het eiland. In 1980 kreeg het eiland elektriciteit, stromend water en werd een dagelijkse veerverbinding met het Ierse vasteland ingesteld.

De Koning van Tory: Het eiland heeft een koning, die wordt gekozen door de bewoners. De Rí Thoraí (Iers voor Koning van Tory) heeft geen werkelijke macht maar fungeert als woordvoerder van de bevolking op het eiland. Zo verwelkomt hij bezoekers op het eiland. De huidige koning is Patsy Dan Rodgers

Vanmorgen maar eens uitgeslapen tot een uur of 9.00 uur. Gisteravond hebben we ons helemaal “zat” gegeten aan 2 kreeften en 6 krabpoten. Wat was dat heerlijk! Dan even boodschappen doen in het kleine winkeltje en een paar appels gekocht. Later op de dag komt de veerboot en zal er weer vers fruit en groente zijn. Zo gaat dat hier! Als ik de winkel uit kom, spreekt een oudere man met een gouden oorring me aan, inderdaad de koning die me welkom heet. We praten een tijdje. Hij is in Amsterdam geweest om zijn eiland te promoten en een foto tentoonstelling te openen. Dit is nog de enige plek in Ierland waar men als bevolking een koning kiest, meestal iemand die zeer gewaardeerd wordt. Hij is dit nu al 25 jaar. Vroeger regelde de koning zaken al verdelen van de schaarse landbouwgronden, die steeds wisselden van eigenaar, zodat iedere bewonen evenveel recht had op goed stukken.

In de middag wandelen we naar de vuurtoren en het westelijk gedeelte van het eiland. Hier zijn enorme kliffen en we blijven ver van de rand. De grond is niet overal te vertrouwen. Ook Duca is aan de lijn. Later horen we een verhaal van een JACK RUSSELvan bewoners die met kalm weer aan de wandelen waren en bij de klif stonden. Plots kwam er een meeuw van onder de klif omhoog vliegen en de hond sprong er naar toe, de diepte in. Het weer verslechtert en de wind neemt weer toe. Het weerbericht, dat ik even in het hotel ophaal, geeft aan dat we hier nog wel even een dagje zullen liggen. De rest van de middag lezen we wat en later haal ik een kant-en-klaar pizza in de shop. Vanavond even niet zelf koken en vroeg naar bed. We zijn allebei best moe.

Vrijdag 4 juli “Stuck on Tory and we love it”

Uitslapen tot 9.00. het regent en de wind is gedraaid. We liggen nu tegen de kade aan en de stootwillen moeten anders. De boot ligt te beuken tegen de wal en beschadigt op deze manier. Dan naar de winkel om te kijken of het brood is mee gekomen met de veerboot. Ik maak een praatje met een vader en een zoontje en hij verontschuldigt zich en zegt: “He do’s not speak english yet”. “Well I’m not speaking Gaelic yet”. Ik vertel dat ik wel verslaafd kan raken aan deze manier van leven en het zwervend bestaan. Hij vertelt een mooi verhaal van een jachtje van een meter of 9 dat hier onlangs was. De man alleen kwam van IJSLANDen was met pensioen. Hij had 5000 euro pensioen gekregen en tegen zijn vrouw gezegd, ik ga wat varen op de Ierse zee. Vervolgens ging toch maar de GOLF VAN BISKAIE, SPANJE, PORTUGAL, CANARISCHE EILANDen uiteindelijk DE AZOREN en ach waarom niet oversteken in 15 dagen. Toen NEWFOUNDLANDen vervolgens IJSLAND. Hij was een jaar onderweg inmiddels en had nog 3000 euro over. Hij belde wel af en toe met zijn vrouw.

Nu zitten we in het hotel om verder te schrijven, wat financiële dingen te doen en een paar belastingzaken. De man van het hotel komt weer even een praatje maken. Het is vandaag stil op het eiland, want heel veel zijn naar de wal vanwege een huwelijk. Ook vertelt hij dat het lichaam van een zeiler vandaag is geborgen in een baai hier 12 mijl vandaan. Niet omgekomen vanwege het slechte weer, maar waarschijnlijk al een dag of 10 geleden. Het schip lag in een baai voor anker en na een aantal dagen vonden de bewoners het vreemd dat er geen teken van leven was. Ze gingen aan boord en vonden niemand, maar wel papieren en gebeld met de familie. Die gaf aan dat er 1 persoon aan boord moest zijn. Toen is er gisteren alarm geslagen en ik heb de helikopter inderdaad zien vliegen. Met heeft eerst zijn dinghy gevonden in de baai en later het lichaam. Waarschijnlijk is hij bij het aan land gaan uit het bootje gevallen en hij had geen life jacket aan. Zo zie je maar, hoe voorzichtig je moet zijn. Het is zo gebeurd!

Ook al liggen we hier verwaaid, het is fijn om hier een aantal dagen te zijn. Ik lig liever hier zo afgelegen dat ergens aan de vaste wal bij een stadje. Dan ga je toch maar winkelen en geld uit geven. Dit is veel meer bijzonder en zo langzamerhand kennen we best wat mensen hier. De zon begint te schijnen. We gaan wandelen en morgen varen waarschijnlijk. De wandeling is prachtig, helemaal naar de hoge kliffen aan de oostkant van het eiland. We nemen deze keer Duca maar niet mee. We besluiten vanavond in het hotel te eten en het is heerlijk en niet duur. Zelfs niet met een fles rode wijn uit de Abruzzen.

Zaterdag 5 juli. Ik heb er vrede mee.

We zouden om 06.00 uur opstaan, maar beiden hebben we slecht geslapen vanwege piepende stootwillen. We staan om 08.00 uur op, doen het rustig aan en vertrekken uiteindelijk om 10.00 uur. Doel vandaag is PORTRUSH, zo’n 60 mijl hier vandaan en helemaal aan de noordkust van IERLAND.Vandaar is het nog maar een klein stukje naar SCHOTLAND. Het is prachtig weer en tot aan MALIN HEADzeilen we heerlijk met een gemiddelde van 5,5 knopen. De wind komt wel erg van achter, dus de genua staat niet bij en het is ook een “wiebelkoers”, maar daar ben ik inmiddels wel aan gewend.

In de verte verdwijnt TORY ISLAND (TORAIGH)steeds verder op de achtergrond. Het was heerlijk om er te zijn en mee te gaan in het ritme van deze plek. Het deed me denken aan heel lang geleden toen ik in een klein dorpje in SPANJEwas en we de tijd maten a.d.v. het feit of de koeien al bij de bron waren geweest. Nu relateerden we de tijd aan de komst van de veerboot. Verhalen vertellen is hier belangrijk en het houdt me bezig. Gister vertelde een man dat een vriend van hem nu aan het zeilen is en dat hij een foto van onze boot naar hem heeft gestuurd: “wij hebben hier nu ook een zeilboot”! het heeft voor mij iets speciaals om onderdeel van een verhaal te zijn en dat soms wel of niet te weten. Het doet me denken aan mijn CAMINOdestijds, daar gebeurde dat ook. Na de ronding van malin head zeilen we wat scherper aan de wind en het is heerlijk. Ik bereken dat we met deze koers en snelheid nog zo’n 4 uur zullen varen en rond 20.00 zullen aankomen. Tijdens het zeilen komt er een gevoel van vrede over me t.a.v. het feit dat er een eind zal komen aan deze reis. De afgelopen weken, hield dat me bezig en zag ik er erg tegenop om weer te gaan werken. Nu voelt dat opeens goed. Het is goed zo. Nu leid ik dit leven en op 1 september begint er weer een ander leven. Het gevoel is fijn en ik ben er dankbaar voor! Misschien komt het wel door de invloed van het verblijf op TORAIGH!Ik hoorde gisteren dat de priester die hier nu woont en die ooit is neergeschoten in BELFAST,dit THE HEALING ISLANDnoemt. Een prachtige omschrijving. Het raakt me zelfs nu ik het opschrijf. Terwijl ik zo zit, moet ik ook denken aan het verdriet van de familie die vandaag te horen heeft gekregen dat hun man of vader dood gevonden is.

Een uurtje later verandert plots de wind en is ze pal tegen en we horen later, dat dit vaak gebeurt rondom MALIN HEAD! De regenbuien, die ons de gehele dag zijn gepasseerd draaien om en treffen ons vol. Even later, draait de motor ineens een stuk minder sterk. We hebben een lobster pot gevangen en deze keer waarschijnlijk in de schroef. Ik bel met de havenmeester van PORTRUSH, die ik net aan de telefoon had om een plekje voor vanavond te reserveren aan het ponton en hij zal de kustwacht waarschuwen. Die roepen ons even later op, maar het lijkt dat ze ons niet kunnen horen. Ik bel weer de havenmeester, hij geeft mijn mobiele nummer door aan de kustwacht en ze bellen mij. Goed dat ik bereik heb! De reddingsboot is onderweg vanuit GREENCASTLEen zal er over een kwartiertje zijn. Het is rustig weer en we drijven niet naar de kust, omdat we vast zitten een de lobster boei. Het is echt zo lastig ze te ontwijken. Deze had keurig 2 grote boeien en die zag Meine ook, maar vervolgens dreef er nog een hele lange lijn aan en die hadden we dus te pakken. Even voordat de lifeboat aankomt, zie ik de boeien verdwijnen. Door het deinen zijn we los geraakt! Meine start de motor en we kunnen de lifeboat tegemoet varen. Die blijven ons nog wel even escorteren, om te checken of de schroef het inderdaad goed doet. ook checken we onze marifoon. We zijn goed te horen bij hen, maar niet bij Malin Head. Om 22.00 uur komen we in de regen aan in de haven. Onderweg had ik een pizza opgewarmd, dus we hebben wel wat gegeten. Om een beetje warm te worden, gaan we een wijntje drinken in de YACHTCLUB, die ook open is voor andere bezoekers. Het is er erg druk, maar omdat we zeilers zijn, krijgen we onze drankjes tegen kostprijs. We tekenen het gastenboek en maken het laatste stukje van de WK kwart finale mee. Holland gaat via penalty’s met zijn hakken over de sloot door!

Zondag 6 juli. Een leuke ontmoeting.

We slapen een beetje uit en vannacht heeft het veel geregend. Goed voor de boot om al het zout er weer eens af te hebben. De barometer gaat weer vooruit, dus dat is ook mooi. Eerst maar eens boodschappen doen bij de Lidl een half uur lopen verder op. We hebben veel nodig, dus terug hopelijk met de bus. Als we klaar zijn met o.a. 12 flessen wijn, want die was al een tijdje op en we hebben zo onze prioriteiten, spreekt een man ons aan. Hij heeft ons gisteren gezien in de bar en zag ons ook binnen komen varen. Hij biedt aan om ons een lift te geven naar de haven. Geweldig. Ik vertel van mijn handwas die aan het doen ben en zijn vrouw zegt, dat als we elkaar eerder hadden ontmoet het bij hun op het vakantie camperpark had gekund! Allemaal erg aardig.

We zijn hier trouwens weer in Engeland, dus betalen met ponden en mijn Wi-Fi-apparaatje werkt weer. Direct maar even via de vouchers die ik in Plymouth kocht, mijn tegoed op waarderen. Het werkt prima.

In de middag komt een ander jacht naast ons liggen de “PARAMOUR DE MER”van IAN EN VIVIAN. We hebben elkaar al twee keer eerder gezien, voor anker liggend in een baai, maar nog nooit gesproken. Ook zij zijn al een week of drie aan het zwerven en ervaren net als wij een soort culture shock om weer in een stadje met alle drukte te zijn. PORTRUSHis een badplaats en de vakanties zijn begonnen. Later willen ze uit eten gaan bij de Italiaan, maar het is daar zeer druk en veel lawaai dus ze keren terug naar de boot. Laat ik nu verse lasagne hebben gemaakt en genoeg voor 4 personen! We nodigen ze uit aan boord en wisselen ervaringen uit. Zij varen al jaren, zijn de gehele wereld rond geweest en hebben daarvoor hun huis verkocht en vervangen door een klein appartement. Ze zijn beiden 62 jaar. Aardige mensen en Ian vertelt dat hij gisteren via de marifoon hoorde dat we problemen hadden. De kustwacht had het over 2 Duitsers en een hond en hij dacht: “hé, ik ken Ithaka en het zijn Nederlanders”. Weer een mooi verhaal dus. Zij geven ook aan dat de lobsterpot een grote ellende zijn en dat is ook de reden waarom er hier door de jachten niet in het donker wordt gevaren. Je kunt ze eenvoudig niet zien. Hij vertelt van een gebruik bij zeilers om de pot op te halen, de lobster er uit te halen en er een plastic fles met geld voor in de plaats te doen. Een mooie win-win!

We hebben trouwens problemen met boiler en waterpomp. Als we op de motor varen of aan walstroom liggen, wordt er water in de boiler gepompt om op te warmen. Echter we merken nu steeds dat de pomp blijft lopen en het water via de overloop weer uit de boiler wordt gepompt, de zee in. Daardoor raken de watertanks natuurlijk erg snel leeg. Het is geen cruciaal probleem, maar wel lastig, want nu zetten we steeds de pomp uit, omdat we niet willen riskeren dat de tank leeg raakt en de boiler toch verwarmt. Hier kan dit niet opgelost worden, we moeten er voor naar een echt marine center en ik heb er een gevonden op de kaart: ARDFERN MARINE CENTER, die ook kaarten en pilots verkoopt én dealer is van Zodiac, dus misschien kunnen we daar over een paar dagen 3 vliegen in één klap slaan. Morgen ga ik ze bellen.

Vrijdag 11 juli. ARDFERN LOCH CRAIGNISH (SCHOTLAND) (56°10’96N/05°31’7W): 7 juli t/m 10 juli. Logstand 10594-10704: 110 mijl in deze periode. 1844 mijl totaal gevaren!

Maandag 7 juli. Varen zonder dieptemeter geeft een beetje stress, maar gelukkig een super professionele fellow-yachtsman.

Mooi weer en weer eens lekker douchen en naar een echte wc. Voor landrotten een vanzelfsprekendheid, maar niet voor ons. Met name het doorpompen iedere keer van de wc kost veel inspanning. Het gaat vaak stroef en we overwegen om toch maar eens te investeren in een elektrische pomp. Over elektriciteit gesproken, we hebben veel gedoe met onze walstroom oplader. We hebben al heel lang niet aan de walstroom gelegen en nu lijkt het alsof de stroom kabel van de wal de elektriciteit uit ons zuigt i.p.v. Andersom. Onze eerste klus is het vinden van onze acculader. Waar zit die ook al weer. Meine zoekt overal op logische plaatsen en uiteindelijk blijkt het achter da wand onder de kaartentafel te zitten. Dus de kaartentafel weghalen en een wandje demonteren. Inmiddels heeft meine eeuw in Heeg gebeld voor advies. Naar de zekering hebben we natuurlijk al gekeken en voor de zekerheid vervangen. Het lijkt er op dat het helemaal niet werken en onze accu’s lopen leeg. Gelukkig hebben we een aparte voor de motor, dus starten kan altijd. Omdat hier geen oplossing te vinden is, besluiten wel te gaan varen. Het is mooi weer en hier kan het probleem toch niet opgelost worden. We vertrekken om 15.00 uur richting RATHLIN ISLAND, zo’n 17 mijl verder op. In het begin hebben we veel last van de grote swells oceaan. Zelfs meine wordt beetje zeeziek. Aan dit strand komt a.h.w. De gehele Atlantische oceaan binnen en daarom is het ook zo populair voor surfers. We zeilen wel heel lekker ruime wind. Eerst langs THE SKERRIES, rotsen net onder de lust en vervolgens langs BENBANE HEAD, al weer een prachtige kust. Vanaf hier gaat her wat meer aan de wind en dus rustiger. Wel moet de gehele tijd de motor bij blijven staan. Ondertussen lopen onze accu’s steeds verder leeg. De motor laadt blijkbaar ook niet op via de acculader. Het wordt zo erg, dat we rond de 5 ampère, de instrumenten verliezen. Ze gaan een voor een uit en zelfs de diepte meter. Niet zo leuk hier in deze wateren! Gelukkig weten we via punten die we altijd m de zoveel tijd op de kaart zetten, waar we zitten. Richting de baai van RATHLIN, kunnen we steeds verder oploeven, zoals we al vaker hebben gehad langs deze kusten. Na een tijdje doet in ieder geval de dieptemeter het weer. De gps blijft uit. We hebben trouwens alles wat stroom trekt uit gezet, zoals de koelkast.

We komen aan om 21.00 uur in de baai van RATHLIN, en leggen aan de ponton aan. Onderweg is onze dieptemeter het toch weer gaan doen, maar de accu’s zijn helemaal leeg. Ze geven nog zo’n 5-7 Volt aan, i.p.v. de gebruikelijke 12-13! We moeten zo snel mogelijk in ARDFERNzien te komen, want daar is een goed en grote Marina met alle reparatie faciliteiten. Ik heb ze gebeld en we kunnen komen zodra het lukt. Naast ons ligt een Engelsman, die leen aan het varen is, Richard, die woont op THE ISLE OF MAN. Ik vertel hem van ons probleem en hij biedt aan even te kunnen kijken. Hij heeft allerlei apparatuur aan boord. Hij blijkt chemisch technoloog te zijn en als hobby een radioamateur, dus hij weet van wanten. Hij is hier nu omdat er vanavond een radio-contest op het eiland is. MARCONIheeft eind 19^eeeuw hier zijn eerste experiment gedaan met het seinen van radiogolven van hier naar BALLYCASTLE, aan de overkant van de sound op het vasteland. Richard komt aan boord en 2 uur later heeft hij onze accu’s weer tot leven gebracht door ze op te laden via zijn eigen oplader en de boten met een snoer te verbinden. Ik heb er geen verstand van, maar zie wel dat het goed gaat. Met behulp van een heel dun draadje en een lampje als weerstand ertussen is hij bezig. Waltstroom werkt nu niet en we kunnen dus niet opladen via dat systeem. Morgenochtend zal hij daarmee aan de slag gaan. Het is duidelijk dat hij het leuk vindt zo’n technische uitdaging!

Dinsdag 8 juli. Schotland, here we are at last!

Toch nog een beetje uitslapen tot 8.30. We zijn beiden moe en gisteravond was het 23.45 voordat we uiteindelijk in bed lagen. Richard is al wakker en na het ontbijt gaat hij verder. De accu’s hebben het goed gehouden vannacht. Tijdens het vervolg van het opladen, kan ik nu ook weer de koeling aanzetten, onze grootste stroomtrekker! Gelukkig zal ons eten niet bederven. Om toch in staat te zijn op te laden, direct via de motor maakt hij twee draadjes, verbonden met een stekker die we aan en uit elkaar kunnen trekken. Als de motor aan is kunnen we op deze manier opladen, zonder onze officiële oplader, die het nu niet lijkt te doen, te gebruiken. We moeten wel opletten, dat we het uit zetten als de motor niet aan is, want dan zouden we onze start accu leeg kunnen trekken. Rond een uur of 12.00 is alles opgelost en we geven als dank een fles wijn, wat hij heel leuk vindt. Daarna gaan we nog even koffie drinken. Hij heeft nog wel mooie verhalen. Zo heeft hij een eigen lobsterpot, die hij een nacht overboord hangt, met een blikje kattenvoer met 2 gaatjes er in. Dit is genoeg om de kreeften aan te trekken! Ook hijst hij regelmatig zijn Wi-Fi apparaatje in een plastic fles in de mast, om signaal op te kunnen vangen. Een mooie tip, want we komen later in een gebied waar dit steeds lastiger.

We varen uit met een geruster hart om 12.30 uur en het wordt een prachtige zeildag. Gelukkig kunnen we genieten ook als zijn onze technische problemen nog niet opgelost. Vandaag steken we over naar SCHOTLANDen kruisen de volledig lege Traffic Lane bij de NORTH CHANNEL. We zijn op tijd vertrokken en hebben stroom mee en er staat goede wind, meer dan verwacht. We zeilen een heel stuk langs de MULL OF KINTYRE. Om 20.00 uur komen we aan in de baai van GIGHA en alle 14 moorings zijn bezet! We hebben het al weken niet zo druk met jachten gezien en is duidelijk dat de vakanties begonnen zijn. De baai is echter groot genoeg en we gaan voor anker. Meine laat Duca uit en ik blijf lekker aan boord.

Woensdag 9 juli. Een groene boei houd je toch aan stuurboord?

Weer even over boord, ook al is het koud en dan naar de wal om het eiland te bekijken. We bezoeken de tuin van ACHAMORE HOUSE, want als je in Engeland bent, moet je op zijn minst één keer een tuin bezocht hebben. Het schijnt heel bijzonder te zijn, ook vanwege het speciale micro klimaat hier op het eiland, maar wij hebben te weinig verstand van tuinen om dit te kunnen herkennen. Op weg er naar toe worden we trouwens door heel veel vliegen belaagd. Gelukkig steken ze niet. Om 12.30 lekker weer zeilen! De wind is tegen, maar we komen een heel eind. Om 13.30 uur ben ik even heel boos op Meine. Ik zit binnen en als ik naar buiten kom, zie ik dat hij een groene boei aan bakboord passeert! Ja, dat kan best hier, want het is overal 25 meter, zegt hij! Echter, als hier boeien staan, betekenen ze ook wat. In dit geval een rots onder water, die we, zie ik op de GPS rakelings op 60 meter afstand gepasseerd zijn. Verder gaat het prima en we steken met de motor bij om niet te veel hoogte te verliezen recht de SOUND OF JURAover tot vlak bij een kleine vuurtoren. Vervolgens kunnen we in één slag naar LOCH NA CILLEvaren. Een stuk voor de ingang, staat sterke stroming en we hebben 4 knopen tegen. Het water is hier ook onrustig, maar dat wisten we van te voren. Met deze wind zeilen we er gemakkelijk tegen in. Het is een prachtige baai en er ligt maar 1 jachtje.

Donderdag 10 juli. En nu niet gaan haasten!

Vandaag varen we een kort stukje op de motor naar ARDFERN, voor onze reparaties. Er staat geen wind vandaar. Her is een prachtige tocht. De groene heuvels bestaan uit vele kleurschakeringen en het is echt schitterend. Dit is het SCHOTLAND, zoals we het verwachten! Bij de ingang van LOCH CRAIGNISHwil Meine nog even vissen en binnen een uur hebben we weer 4 makrelen om te BBQén! Zo gemakkelijk gaat dat hier. De baai eindigt bij de Marina, waar onze reparaties zullen plaatsvinden. Als je dan ergens moet liggen voor reparaties, is dit wel een prachtige plek. We zijn er al om 15.00 uur, dus kunnen al e.e.a. doen. Er wordt naar de Zodiac gekeken, maar het lek is blijkt in de avond nog niet gevonden. Wel kunnen we hier 2 nieuw dolhouders kopen die veel sterker zijn dan de plastic oude modellen. Verder kan ik de ontbrekende kaarten kopen ook nog 2 pilots. Aan boord gekomen, denkt Meine dat ik al besloten heb, dat we Noord om Schotland heen zullen varen, maar dat is niet zo. Dat is ons verschil in karakter. Ik ben meer extrovert en uit ieder idee, dat ik heb en Meine is meer introvert en denkt dat mijn uitingen ook al direct definitief zijn. Goed dus om het over te hebben, want we zeiden beiden toe aan een aantal dagen zo maar ergens zijn. We weten nu dat we hier zeker in de komende jaren nog wel terug willen komen en we willen niet de fout maken zoals in 2012 in NOORWEGEN, dat we in tijdnood komen. We gaan dus goed kijken hoe we de komende 3 weken hier in SCHOTLANDwillen invullen en dat kan betekenen dat terug gaan via het CALLEDONINAL CANAL! Na de visjes nog even naar de pub en we raken aan de praat met een gezin met 3 dochters. De 2 kleinsten zijn helemaal verrukt van Duca en als we gezamenlijk terug lopen naar de haven, mogen ze om beurten de lijn vasthouden.

Zaterdag 19 juli. RONA (TEN OOSTEN VAN SKYE) (57°32’291N/005°59’10W): 11 juli t/m 18 juli. Logstand 10814-10861: 158 mijl in deze periode. 2017 mijl totaal gevaren!

Vrijdag 11 juli. Een heleboel vliegen in één klap.

Vandaag liggen we dus in de haven voor onze reparaties. Onze walstroom oplader werkt weer en de technische mannen zijn het met ons eens, dat dit nu in orde is. Waarschijnlijk lukte het opladen niet meer omdat de accu’s zo leeg waren. Blijft nog wel de vraag hoe dat komt, maar we hebben nu de noodverbinding, die Richard heeft aangelegd. De boiler is nog een ander verhaal. Uiteindelijk blijkt toch dat de pomp die we in KILMORE QUAYhebben gekocht, waarschijnlijk toch te zwaar was en in de loop van 3 weken het ventiel van de boiler kapot heeft gemaakt. Er komt dus een weer een nieuwe pomp in en een nieuw ventiel. De oude nieuwe verkopen we wel via markplaats! Verder lukken ook alle andere dingen die moesten gebeuren:

1. Zodiac: nieuw ventiel plus toch een gaatje, twee nieuwe “doll locks” van een nieuw type (Deze zijn nu van RVS) en 2 bevestigingsplaatjes voor het bankje, die passen bij ons type bootje.
2. Life jacket Meine: nieuw tablet erin zodat we zeker weten dat het opblaast indien nodig.
3. 2 nieuwe kaarten en 2 nieuwe pilots.
4. Toch nog een extra gasfles. We hebben de ervaring dat in het buitenland gasflessen vullen bijna niet mogelijk is en dat we dan een nieuwe moeten aanschaffen. In Zweden kostte dat bijna 100 euro. Daarom hadden we in begin 3 volle flessen i.p.v. bij ons. De 3^ebewaren we in onze bakskist. Echter die is nu toch ook al aangebroken. Men is hier een stuk gemakkelijker. Als we een ventiel hadden gehad dat ook gas inlaat i.p.v. alleen uitlaat hadden we hier met behulp van een slang het gas van een fles over kunnen laten lopen in onze fles. We zouden dan alleen de inhoud betaalt hebben. Helaas hebben we niet zo’n ventiel en we kopen dus een extra fles plus aansluitventiel. Echter, alles bij elkaar de helft goedkoper dan in Zweden.
5. En het vrouwtje een nieuw truitje.

Hier in de haven ligt trouwens ook het zeilschip van `The princess Royal`, zoals ze hier prinses Anne noemen, `but we are not supposed to know`! Het is een mooie blauw schip van een meter of 14, dus eigenlijk heel bescheiden. Dat verwacht je ook eigenlijk wel van échte Royalty. Terwijl men bezig is met de reparaties, gaan Meine en ik even lunchen in een klein café. Het geeft geen vergunning om wijn te schenken, maar het is hier gebruikelijk dat je dit zelf koopt in het winkeltje verder op. Ze verschaffen wel glazen en een flesopener. Handig dus. Doet me denken aan de regeling in RUSLANDbij het BAIKALMEER,toen ik daar met mijn moeder was. De vissers aan de kade rookten visjes, maar hadden geen gelegenheid om ergens te zitten. Het café wel en dan werd er van je verwacht dat je er wel een biertje bij bestelde. Gelukkig kunnen Meine en ik ons altijd goed overgeven als we ergens op moeten wachten en e.e.a. niet kunnen beïnvloeden. Aan boord gekomen, varen we zonder bootje (dat ligt nog op de wal om te checken of het lek echt dicht is) naar een baaitje verder op waar we een mooring pikken.

Vanmiddag heb ik trouwens nog een leuk filmpje gemaakt van een schaapsherder met slechts één hond en een hele kudde schapen, die hij over een al netiets te ver onder gelopen stuk land moesten drijven. Dat was een hele klus voor de hond, want steeds ontsnapte er weer een schaap, maar uiteindelijk lukte het.

Zaterdag 12 juli. Onze eigen lobsterpot.

We slapen lekker uit en varen dan terug naar de haven om alles af te rekenen en ook nog even wat boodschappen te doen. We willen ook veel cash hebben, voor het geval dat later niet meer zo gemakkelijk lukt. Alles bij elkaar zijn we toch nog wel even bezig en we gaan lunchen in de pub. Daar raak ik in gesprek met een gezellige man, die veel zaken heeft gedaan in Nederland en dat is hem altijd goed bevallen. Een echte SCHOT, met geruit overhemd en een geruite pet op. Ik vertel hem van onze avonturen en hij vindt het echt geweldig! Ik laat het ook wat foto’s zien, die ik zojuist dankzij vrij en sterk internet op mijn blog heb gezet. Als hij weg gaat maken we nog even een praatje en ik zeg dat wij ook zo’n petje gaan kopen. Hij laat het Meine passen, het pub meisje zegt `It suits you`! en de Schot zegt `keep it`, as a present for my Dutch Friends. Dat is ons 2^ecadeau vandaag! Eerder wilden we een lobsterpot kopen en werden verwezen naar Bruce van de village store. Wij er heen, hij heeft er één en ik vraag wat het kost. Hij heeft geen idee en geeft het ons. Ik ben erg benieuwd of we kreeften kunnen vangen. Het is inmiddels heel vies weer geworden en in de regen varen we voor de 2^ekeer naar `onze` mooring. In de stromende regen zet Meine later met het bootje de pot uit dicht bij de rotsen. Aan het eind van de avond klaart het op en kunnen we weer even buiten zitten. Vandaag heb ik ook Daan gesproken, want de geboorte van hun eerste kind is uitgerekend op 16 juli. Het gaat allemaal heel voorspoedig en ik hoop dat ik tegen die tijd bereikbaar ben!

Zondag 13 juli. Een zonnig Loch, helemaal alleen voor ons!

Vanmorgen hadden we een heleboel kleine krabben en twee zeesterren, die we allebei weer terug in zee hebben gegooid. Duca vond het echt spannend al dat gekriebel in de kuip. Ons plan is nu om geen grote afstanden te gaan afleggen, meer hier de SCHOTSE EILANDEN te verkennen, bijvoorbeeld rondom SKYE varen en dat via de OUTER HEBRIDS weer terug in de richting van het CALLEDONINAL CANAL. Ik sprak vandaag iemand, die hier al 22 jaar vaart en nog steeds nieuwe plekken ontdekt. Meine heeft hier trouwens in het winkeltje voor het eerst een whisky gekocht, nl. van ROBERT BURNS, the national poet of Scotland, gebotteld op THE ISLAND OF ARRAN.

We varen om 10.30 weg van onze mooring op zoek naar een nieuw mooi plekje. Het is mooi rustig zeilweer en we varen zonder moeite en alleen met het zeil door de beruchte DORUS MOR, waar veel stroming kan staan. Wij komen echter, dankzij een goede planning er gemakkelijk langs. Wel zijn er kabbelingen zien, maar dat is altijd in dit water. Vervolgens zeilen we door de SOUND OF LUING en ook dit ligt precies op de goede koers. Dan gaat het verder naar het noorden. Het zeilen is hier heerlijk en schitterend. Overal zijn wel goede ankerplekken! Dus als je het op een bepaald moment genoeg vindt voor de dag, dan stop je gewoon. Voor ons is dat vandaag LOCHE SPELVE, aan de oostkant van het eiland MULL. We varen helemaal naar de westkant van het Loch en vinden daar zelfs een mooring. We liggen hier schitterend en helemaal alleen. Een heel klein bootje meert ook aan; een familie die een dagje is wezen varen en nu naar huis gaat. Eén voor een worden de 3 kinderen in een opblaasbaar bootje over gezet naar de wal. Wij gaan wat later wandelen in de richting van een zoetwater meertje LOCH UISG. Het staat hier vol met prachtige varens en vooral rododendrons. In het voorjaar moet dat schitterend zijn. In de avond gaat Meine vissen om lokaas te vangen voor onze lobsterpot en zowaar, direct weer raak: een grote makreel, die we bewaren om zelf te eten en een kleinere, die in stukken in de pot gaat. Al met al is Meine bezig tot een uur of 23.00 en hij moet ook wel een beetje om zichzelf lachen. De volgende ochtend is de vangst weer een heleboel krabben, vijf zeesterren en een mini langoustine lijkt het wel. Allemaal terug over boord vanzelfsprekend!

Maandag 14 juli. Varen langs groene heuvels die we niet zien.

Vandaag is het weer bewolkt en een beetje somber. Het lijkt wel of de dagen elkaar afwisselen. We varen vandaag langs het eiland MULL, verder naar het noorden richting TOBERMORY,een klein plaatsje dat eind 19^eeeuw is opgezet t.b.v. de haringvangst. Dat plan is mislukt, maar het heeft wel een leuk klein stadje opgeleverd met allerlei gekleurde huizen. Voor een regenachtige dag een prima bestemming. We vertrekken om 10.45 en eigenlijk is het een prima zeildag. We varen alleen op de genua en hebben soms slecht zicht. Des te mooier is het, als het dan even opklaart en je kunt zien in welke omgeving je vaart. Bij het uitvaren van ons Loch staat er een stevige race en de motor moet op 3000 toeren en dan gaat het prima. Meine geleidt me weer net als gisteren via de GPS naar buiten, omdat de ingang hier heel smal en kronkelig is en er veel rosten zijn. Ondieper dan 4 meter wordt het echter niet. Via de FIRTH OF LOIN gaan we de SOUND OF MULL binnen. We hebben heel slecht zicht en onze dieptemeter doet weer erg raar. Op een gegeven moment vertrouw ik het niet en vraag Meine om binnen even precies onze positie te checken. Ondertussen ga ik overstag en om terug te varen. Het beste wat je kunt doen: dezelfde koers terug. Uiteindelijk blijkt alles oké en was het alleen onze dieptemeter die gek deed. Om 17.15 komen we aan in de baai van TOBERMORYen het ligt helemaal vol met jachten. We vinden nog een lege mooring en zijn vervolgens enorm aan het prutsen. Meine krijgt de lijn niet te pakken en ik zie niet waar de kleine boei is. (meestal heb je een grote boei, wat de feitelijke mooring is, die aan de grond verankerd is, dan een lijn naar een kleinere boei. Die draad moet je oppikken en aan boord trekken om zo vast te leggen). Uiteindelijk is het zo erg, dat ik over de lijn heen ben gevaren, die vervolgens onder ons schip vast komt te zitten. Een man van een Nederlands (!) jacht achter ons schiet te hulp en weet onze lijn in ieder geval vast te maken, zodat we vast liggen. Ik bel de havenmeester om advies te vragen, maar tegelijkertijd is het Meine toch gelukt de boot nog een keer te draaien en komen we los. De havenmeester komt nog even langs met zijn bootje om te checken of we de mooring niet hebben beschadigd en waarschuwt ons vervolgens, dat deze sinds lange tijd niet gecheckt is en we op eigen risico liggen! Beetje inconsequent lijkt ons. Haal een mooring dan weg, als je het niet vertrouwt. Wij blijven in ieder geval liggen, want we hebben al vaker zo maar een mooring ergens opgepikt en het gaat altijd goed. De man van het Nederlandse jacht is trouwens van een erg hoog “ons soort mensen” gehalte en wij behoren daar blijkbaar niet toe. Een praatje zit er niet in, behalve zijn woorden: “Ik doe ook wel eens wat doms”. Na het eten gaan we nog even naar de pub, ik maak een foto van de distilleerderij en Meine drinkt en Tobermory biertje. Het bezoeken van een whisky distilleerderij trekt hem niet. Althans nu nog niet.

Dinsdag 15 juli. Een eiland dat Tolkien inspireerde.

De zon schijnt en de mooring heeft het gehouden. Leuk is dat het grote cruise schip WINDSURF in de baai is komen te liggen. Ze heeft vijf masten en in 2012 kwamen we haar tegen in de OSLO FJORD. Eerst even boodschappen doen en een verjaardagskaart voor Tibbe Duuk posten. Hij krijgt een speciaal verjaardagstempel. We zijn lekker vroeg, maar als ik om 09.30 uur wil afrekenen in de supermarkt, blijkt dat de 4 flessen wijn pas om 10.00 uur verkocht mogen worden. Dus ik laat mijn gehele karretje even staan, en ga op zoek naar Meine, die Duca aan het uitlaten is. Dan maar in de bakkerij die door GLENGORM CASTLE, weer tot leven geroepen is, een taartje eten. Helaas moet ik dat buiten doen, want Duca mag niet naar binnen. Rules en Regulations hier in Schotland! Heerlijk taartje trouwens. Dan weer terug naar de supermarkt waar ik een voorbeeld van Britse humor mee maak. Een oude dame, voor wie ik de deur open houd, omdat ze met krukken loopt, zegt dat de speciale knop om de deur automatisch te open: “In theory good is, but the results are disastrous”! It does not give me time and I get the door in my behind and then are swirled outside”.

We varen om 11.00 uur uit en het is goed weer. Ze kunnen heerlijk zeilen, maken een slagje en ronden vervolgens POINT OF ARDNAMURCHAN, waar de wind weg valt en we even de motor bij moeten zetten. Vervolgens voor het lapje richting THE SOUND OF SLEAT. Er staat prima wind om de spinnaker te hijsen en dat gaat steeds meer geroutineerd. Helaas is er op een gegeven moment zo weinig wind, dat zelfs hiermee we geen voortgang maken. Alle zeilen gaan naar beneden en we varen richting het eiland EIGG, waar we voor de haveningang voor anker gaan. Een prachtige plek in de zon en 2 spelende zeehonden die ons verwelkomen. Er ligt een mooi klassiek houten jacht naast ons en even later komt de WINDSURF, zeilend voorbij. Ik heb echter het weerbericht gezien en het wordt vannacht vanaf een uur of 04.00 uur heftig. We besluiten straks 2 uur voor hoog water naar binnen te varen en vannacht droog te vallen op het harde zand van de haven. Toen we voor anker gingen, deed plots onze ankerlier net niet meer. Meine ontdekt, na het weghalen van een paneeltje voor in de boot, dat de motor naar beneden is gevallen! Alle 4 de moeren waar deze mee vast zit, zijn in de loop der jaren los getrild. Gelukkig hebben we een hele voorraad moeren en is het klusje snelt geklaard. Als we rond 19.00 in de haven liggen, staat er 1.80 meter water en het is ongelofelijk hoe helder dat is. EIGGis in 1997 door de 80 bewoners aangekocht via een vorm van crowd funding (toen heette dat nog niet zo denk ik) en men is behoorlijk, in de goede zin van het woord, idealistisch bezig. Bijvoorbeeld door de vele watervallen te gebruiken voor groene stroom en niet meer afhankelijk te zijn van generatoren. In 1798 woonden er 500 mensen en in 1997 68, waarvan 21 kinderen. Dat is het hoogste percentage kinderen van alle Schotse eilanden, lees ik. In 1840 zijn hier de fossiele overblijfselen van een zwemmende dinosaurus gevonden. Het sfeertje bevalt ons wel. In mijn mooie boek THE SCOTTISH ISLES, dat ik voor deze reis kocht, lees ik veel over het eiland. Dit boek beschrijft alle Schotse eilanden, voor zover ze bewoond zijn. Erg leuk en interessant en verluchtigd met prachtige aquarellen. Zo lees ik dat TOLKIEN, hier ooit vakantie heeft gehouden en hierdoor geïnspireerd zou zijn voor het schrijven van THE LORD OF THE RINGS. Als ik later met Duca aan de wal ga, kan ik me hier wel wat bij voorstellen. Donkere bossen met weelderige varens en een steile bergtop, die je al van verre ziet: AN SHURR. Misschien morgen verkennen?

Woensdag 16 juli. We zijn geen mooi weer zeilers! Maximaal 34 knopen wind gehad vandaag!

Vannacht prima geslapen en niets gemerkt van de droog vallen. Toen ik om 4.30 even wakker was, lagen we kaarsrecht op het harde zand. Het waaide inmiddels behoorlijk en het regende, dus ik ben niet om de boot heen gelopen om alles even te “inspecteren”. We slapen uit en ik kijk naar het weerbericht. In dit kleine baaitje heb ik plotseling gratis internet. Voor het gebied ten zuiden van ons geldt een “Galewarning”, maar hier lijkt het ergste achter de rug te zijn. De windkracht is ook niet te vergelijken met eerder op TORY ISLAND. Ook al regent het, we besluiten toch te gaan varen. In de regen en nevel een eiland verkennen is ook niet aantrekkelijk. De wind is zuidwest 4-5 en we kunnen dus met de genua alleen prima varen met de wind van achter. Er varen vandaag niet zo veel jachtjes. Na een tijdje ontdekken we er één die ook onze richting uit vaart. We varen namelijk door de SOUND OF SLEAT, richting de hele smalle SOUND KYLE RHEA, berucht om zijn sterke stroming en tunnel effect van de hoge heuvels, waardoor de wind plots zeer krachtig kan zijn. We hebben echter goed gepland, dat we er zullen aankomen op het moment dat de Noordelijke stroming begint. Dat staat allemaal in onze pilots en kun je dus berekenen. Je moet daar de stroom niet tegen hebben, zeker als er redelijk harde wind het gat in blaast. Na een tijdje klaart het op en we zien zelfs de zon. We zijn blij dat we zijn gegaan. Ergens ter hoogte van ISLE ONRNSAY HARBOUR, verliezen we de fix van onze GPS. Het kan zijn door de magnetische storingen die hier veel voorkomen, maar het viel ook samen met het moment dat ik even zat te mailen met de iPhone er naast. Uit eindelijk duurt het 1,5 uur voor we weer een positie hebben en dat is nádat we door de smalle sound zijn gegaan. Gelukkig doet onze hand held GPS het wel! Het weer verslechtert namelijk weer en het zicht wordt minder. Gelukkig zien we 2 jachtjes voor ons en dat geeft een goed gevoel. Net alsof je samen op weg bent en dus ook weet dat onze timing niet verkeerd is. Vlak voor de Sound wordt het inderdaad heel heftig en toch ook enorm sensationeel. De wind neemt soms toe tot 34 knopen (dat is ongeveer windkracht 8), we hebben de motor bij staan en een hele kleine genua. Ik stuur en Meine regelt het zeilt, dat steeds anders moet worden gezet. Het geeft wel een kick om zo te varen en met mijn zeillaarzen aan sta ik ook redelijk stabiel, want dat is wel nodig. De diepte gaan hier heel snel van 60 naar 20 en naar 11 meter en de breedte van de sound is op deze plek maar 0,26 mijl, terwijl de sound daarvoor bijna 1 mijl breed was. Dus een behoorlijke fuik. We komen er goed door heen, zijn blij dat we ook andere schepen zien en het is goed te ervaren, dat dit dus kan met deze windkracht. Weer een ervaring rijker. Overigens schiet onze diepte meter ook steeds heen en weer tussen bijvoorbeeld 125 meter diep en dan direct 9 meter. ik maak me daar inmiddels geen zorgen meer over, want ik weet dat war we varen het diep genoeg is. Ergens lees ik dat dit ook een onderzeeër kan zijn, die hier veel oefenen en onder schepen onbereikbaar willen zijn voor satellieten. Een sterk verhaal lijkt me, maar de volgende dag zien we inderdaad wel een onderzeeër varen. Uit de sound komend blijft het hard waaien en ook hier hebben we last van wind die vanuit LOCH ALSH zo uit de bergen naar beneden raast. Ook regent het weer. Het is mooi geweest en om 17.00 leggen we aan langszij een IERS jacht in het haventje van KYLEAKIN. Na de spaghetti deze keer, gaan we nog even naar het klein dorpje en belanden in SAUCY MARY’Spub, waar net de elektriciteit is uit gevallen. Lastig voor het bandje dat muziek gaat spelen! Ze doen het echter wel en ik heb vooral respect voor de zanger die zijn stem behoorlijk moet overschreeuwen. Nog even aan de praat met een stel jonge backpackers uit AUSTRALIË.Als ik vertel dat het we uit Nederland komen, krijgen ik een high five, want het blijkt dat de ene jongen Nederlandse voorouders heeft en hij studeert nu in DELFT.

Donderdag 17 juli. Leuke nieuwe ontwikkelingen

Het is volkomen windstil als we wakker worden en de weerberichten zijn heel gunstig. Het wordt mooi weer met een oosten wind. Prima dus om naar de OUTER HEBRIDSte varen. Om 10.00 bel ik met Caroline en Gert, want ze hebben ge-sms’t, dat ze van plan zijn in SCHOTLAND, ter hoogte van CAPE WRATHte gaan wandelen. Misschien dat we elkaar kunnen ontmoeten? We spreken af dat we contact houden en dat we ergens rond 30 juli zouden kunnen afspreken in de vissershaven van KINLOCHBERVIE, net ten zuiden van de kaap. Misschien kunnen ze zelfs wel met ons mee varen richting DE ORKNEYS, want ja onze plannen zijn weer veranderd. We willen eigen toch wel graag buiten om en via het noorden terug naar huis en niet door het kanaal. We hebben nog veel tijd, het weer is gunstig en de ruige verlatenheid van het echte noorden spreekt ons erg aan. De afstand van hier terug naar het kanaal wordt trouwens zo langzamerhand net zo lang als buiten om. Het kanaal trekt ons ook niet zo omdat we verwachten, dat het er in augustus best druk en toeristisch zal zijn. We varen nu op de motor in de richting van PORTREE, voor een tussenstop voor boodschappen en internet en willen dan vervolgens vandaag in één van de baaien van het eiland RONA gaan liggen. Daar vandaan is het maar zo’n 30 mijl naar het noordelijk deel van de OUTER HEBRIDS!

Rond 17.00 komen we aan met laag water en kunnen de rotsen goed zien liggen. Er liggen nog 2 andere scheepjes, dus plek genoeg voor ons. Het is een kleine baai en ik hoor later dat het maximum aantal jachten vorige jaar 22 was! Meine brengt de lobsterpot uit en gaat daarna vissen. Hij is pas rond 22.45 uur terug met het bootje en het is best koud geworden.

Vrijdag 18 juli. Spic and Span!

Prachtig weer en we liggen in de natuurlijk haven van RONA, vroeger een rovershol van piraten. Vandaag blijven we hier liggen en een beetje het kleine eiland verkennen. Er woont een echtpaar Bill en Loraine, dat het onderhoudt en in dienst is van de DEENSEeigenares, die het in 1995 kocht en meerdere gebieden in eigendom heeft met als doel Wildlife Reservation. Het is 930 ha groot en de rotsen hier behoren bij de oudsten van SCHOTLAND, ontstaan zo’n 2500 miljoen jaar geleden. Het eiland ligt ten oosten van SKYE en heeft ook een interessant blog. Isleofronalog.wordpress.com

Dit is zo’n dag die we altijd wel een keer meemaken, als een vakantie als wat ver gevorderd is. Eerst maar even wat verstelwerk doen, wat meestal draag ik steeds het zelfde en dat slijt natuurlijk! De combinatie van prachtig stil weer en zon en een schip dat zo langzamerhand onbehoorlijk vuil begint te worden, maakt dat ik dan meestal begin met schoonmaken en Meine gelukkig mee doet. ik begin binnen met onze douche/wc, dan alle plafonds, waar behoorlijk wat vliegen lijkjes tegen aan zitten en vervolgens sleep ik alle zit kussens naar buiten om écht goed te reinigen. Dat hebben we eigenlijk nog nooit gedaan. Ze zijn van een crème kleurig skai en we zouden ze het liefst ooit vervangen door mooie stof. Meestal begin ik aan zo iets, zonder voor te bereiden en gaat het van kwaad tot erger. Dus na een mooie wandeling van bijna 2 uur op het eiland, waarbij naar de110 meter hoge BEINN NA H-LOLAIRE lopen om telefoonverbinding te hebben met Daan en Reni, begin ik in de middag aan de ‘buitenboel”. Dat is altijd wat zwaarder werk, maar het resultaat is er een aantal uren later dan ook. Meine doet intussen de romp van het schip, die ook wat te lijden heeft gehad van het liggen op TORY ISLAND. Hij verwijdert met Commandant o.a. de rode verf van een vissersboot waar we toen tegen aan waren geknald.

Om 16.00 uur zijn we klaar en komt Iain naar ons toe roeien. Ik ontmoette hem vanmorgen toen ik Duca een het uitlaten was en hij ligt hier samen met zijn vrouw Fiona met hun mooie klassieke zeiljacht AITHNE. Hij nodigt ons uit voor de borrel straks!

Dat wordt dus erg gezellig. Leuke mensen, die hier al jaren komen en hun thuishaven in Ardfern hebben. Ze hebben een mooring in de lagoon daar. Wie weet hebben wij daar wel gebruik van gemaakt een weekje geleden! Daarna aan boord verse tuinbonen met lamskoteletjes, die ik vanmiddag al gemarineerd had, eten.

Vrijdag 25 juli. STORNOWAY (LEWIS HEBRIDEN) (58°12’000N/006°23’00W): 19 juli t/m 25 juli. Logstand 10861-10983: 122 mijl in deze periode. 2139 mijl totaal gevaren!

Zaterdag 19 juli. Faas geboren!

Vanmorgen om 08.00 uur heeft Daan gebeld, zie ik. Zou er nu toch ineens iets gaan gebeuren in de buik van Reni? Toen ik haar gisteren sprak waren ze in de Bijenkorf en ze had het gevoel dat het kindje het heel erg naar zijn zin had daar binnen. Ze voelde nog helemaal niets! Helaas heb ik geen bereik, zelfs niet in de lodge van Bill, waar ik wel even mijn verslag van de laatste week op mijn blog kan zetten. Maar even wachten tot we op open water zitten. We varen om 11.00 uur uit. Vanochtend scheen de zon, maar het wordt als snel bewolkt met laaghangende bewolking. Er staat wel wind genoeg om te zeilen gelukkig en we varen hier in een gebied waar je op één dag zeehonden, Gannets, Papegaaiduikers (moeilijk te fotograferen, want ze duiken steeds onder), een zeearend, dolfijnen en een walvis kunt zien. Ongelooflijk wat een natuur hier om ons heen! Ook het feit dat Meine iedere keer als hij gaat vissen beet heeft, zegt natuurlijk iets over zijn voortreffelijke visserman vaardigheden, maar vooral geeft het aan hoeveel vis hier zit! Om 10.00 uur heb ik een sms’je van Daan gekregen, zie ik als ik mijn bereik even check. Vanmorgen om 07.00 uur is Faas geboren. Gelukkig kan ik hem nu direct bellen. Wat fijn dat alles goed is met beiden! Het is heel snel gegaan. Vannacht om een uur of 24.00 had Reni toch een gevoel dat er iets ging gebeuren, om 01.30 uur naar het ziekenhuis en om 07.00 uur was hij daar, een mooi ongeschonden jongetje van 3,2 kg en 52 cm lang. Hopelijk komen er snel foto’s. Met Reni gaat het goed. Ze is niet al te veel vermoeid geraakt en dat is belangrijk voor haar vanwege haar MS! Vanzelfsprekend ben ik best emotioneel als ik Daan spreek. Wat fijn dat de onzekerheid over hoe de bevalling zou gaan, nu voorbij is.

Intussen varen we verder richting het meest noordelijk stuk van SKYEen we gaan tussen het eiland en ELLEAIN TRODDAYdoor. Hier staat geen stroming. Een eind verder wel, maar vandaag steken we de LITTLE MINCHrichting HARRIS, nog niet over. We ronden een klein kaapje RUBBA HUNISHen gaan ankeren in DUNTULM BAY.Het weer is inmiddels verslechterd en het miezert nu. In de baai liggen we beschut, ook al is er niet echt slecht weer voorspeld. Meine gaat in de regen vissen en komt thuis met 6 vissen, deze keer Pollack. Daarna zet hij de lobsterpot uit met 2 visjes er in. De andere 4 eten we morgen. Vanavond eten we de grote garnalen die ik op RONAkocht. Terwijl het al aardig regent gaat Meine, compleet in zeilpak en met lifejacket om, Duca uit laten. Als hij terug komt, pakt hij i.p.v. de lijn van het bootje het witte lijntje waar we ons altijd aan vast houden. Gevolg: bootje drijft weg en snel ook, gezien de stroming. Ik heb nog mijn korte broek aan en ben eerder uitgekleed dan Meine, dus ik ga het water in. Het is koud, maar het gaat prima. Geen kramp of zo en alles bij elkaar ben ik hooguit 15 minuten in het water (ongeveer 11◦C). We gaan iedere ochtend ook wel even over boord, maar dan heel snel. Dipping in and out, zoals de Engelsen zeggen.

Zondag 20 juli. Een beetje strandjutten.

Nog steeds bewolkt maar geen regen meer. Eerst ga ik Duca uitlaten en vind aan de kustlijn een groot stuk visnet (4m² schat ik), dat er goed en schoon uitziet. Altijd handig. De praktijk leert met dit soort vondsten, dat je het een tijd bewaart en dan toch weg gooit. Op TORY,was het handig geweest om de dikke boeien, die geen aanhechtingsstuk meer hadden, in te pakken! We vertrekken laat rond, 11.30 en het klaart een beetje op. Vandaag steken we wel THE LITTLE MINCH over, waar ook weer een traffic zone van vrachtschepen is. Maar zoals tot nu toe de gehele reis is het niet druk en we zien maar 1 schip en in de verte weer een onderzeeër. Nu een hele grote.

We kunnen heerlijk zeilen met ruime wind en varen rustig in 3,5 uur naar LOCH STOCKINISH. In dit gedeelte van de zee zijn veel kleine eilandjes en daardoor stroming, maar met dit lichte weer is het rustig. We passeren FLADDA CHUAIN en zien in de verte de SHIANT ISLANDSliggen. Wat ik van de laatste begrijp is dat het een soort SCILLIES zijn, maar dan veel kleiner. Je kunt er alleen naar toe met mooi weer! Wie weet later. Wij varen echter het Loch in via een hele smalle doorgang van maar 26 meter bij POLL CROTT, waar alleen een kleine ponton is en een paar vissersboten liggen. Het weer is weer grauw en miezerig geworden en de aanblik van deze plek doet me erg denken aan GROENLAND. Daar waren de huisjes van hout en was er veel armoe, maar de sfeer van de kale rotsen en de verlatenheid lijkt er op. We varen nog even door naar ankerplek achter in het Loch bij een heel kleine natuurcamping. Eerst gaan we even aan een mooring liggen, maar die is erg klein en op de digitale kaart ziet ik dat we op de rand van een ondiepte met rotsen liggen. Bovendien hangt even verder op een elektriciteitskabel slechts 9 meter (wij zijn 15.5 meter) hoog en ik moet er niet aan denken, dat de mooring niet houdt en we er tegen aan drijven. Dus gaan we ietsje verder op voor anker. We Cobben weer een keer met de 4 visjes die Meine gisteren ving en gaan dan even naar de wal, via de camping. Eerst even een wandeling door de ruige natuur met Duca aan de lijn. Schapen zijn hier overal en ze lopen los. Daarna nog even een praatje gemaakt bij het kampvuur. Men is erg geïnteresseerd in onze tocht en stelt veel vragen. De camping (bij LICEASTO, voor de geïnteresseerde) is erg mooi aangelegd als een tuin met allerlei planten als beschutting en kleine horizontale standplaatsen voor trekkerstentjes.

Daarna bel ik nog even met Daan, want ik heb hier bereik en ben erg benieuwd. Alles blijft gelukkig goed gaan, ze hebben een kordate kraamhulp die van wanten weet en de borstvoeding begint op gang te komen. Daan heeft lekker lang vrij nu en kan er erg van genieten. Reni heb ik nog niet gesproken, want die moet veel rusten.

Maandag 22 juli. Een dag met tussenstops.

Het is opgeklaard en met zonnig weer varen we het Loch weer uit. We stoppen bij de ponton om water te tanken en ons afval in een container achter te laten. Het ziet er nu met de zon ineens zeer pittoresk uit! We zien overigens geen mens en ik voel me een beetje bezwaard dat we hier alleen maar water komen halen en afval achter laten, maar dat kan soms niet anders. Op RONA hebben we niets achter gelaten, omdat de afvoer daar niet zo eenvoudig is. We hadden dus wel weer wat rommel verzameld. Onderweg komen we weer langs een zalmkwekerij en één van de mannen, een Griek blijkbaar, wenst ons in zijn taal goedemorgen. Hij heeft de naam van onze boot gezien.

Ik heb gelezen over HARRIS,het eiland waar we nu zijn, dat hier in de 19^eeeuw de productie van Harris Tweed is geïntroduceerd en dat Lord Leverhulme (zeep magnaat) veel heeft gedaan voor de visindustrie en de plaats STORNOWAY aan de bewoners heeft gegeven. Van zijn andere goed plannen bleef na zijn overlijden helaas niets over, omdat zijn erfgenamen alles te gelden maakte. De armoe die hier op volgde leidde tot het vertrek van zo’n 1000 jonge manen richting de VS. De weg die hier langs de kust loopt, wordt trouwens THE GOLDEN ROAD genoemd, omdat het zo vreselijk duur was om aan te leggen. Verder schijnen hier in het wild Minks rond te lopen, die in de jaren vijftig ontsnapt zijn uit Minkfokkeijen en nu de vogelstand behoorlijk decimeren. Tot slot schijnt de westkust van de OUTER HEBRIDS heel mooi te zijn met vele stranden en wie weet komen we daar een andere keer wel. Er groeien daar in het voorjaar zoveel bloemen, dat de melk van de koeien geparfumeerd ruikt. Allemaal gelezen in mijn prachtige THE SCOTTISH ISLANDS boek.

Ik ben ook erg blij met de 2 nieuwe pilots die ik in ARDFERNkocht, omdat ze erg veel informatie geven over ankerplekken en de aanvaar routes hiervan. Zeker ook, omdat onze kaarten niet zo gedetailleerd zijn. De informatie klopt altijd tot nu toe. Als er bij voorbeeld staat dat er een hose (slang) is bij de ponton om water te tanken, dan kun je daar van op aan. Voor ons belangrijke informatie omdat we niet zelf een slang hebben. Vervolgens varen we naar TARBERTom wat boodschappen te doen. We liggen even voor anker bij de ferrykade, waar veel auto’s staan, o.a. die van de moeder en 2 kinderen die ik gisteren sprak bij de camping. Het meisje is helemaal enthousiast dat ze ons weer ziet en vertelt over de lange reis terug naar EDINBURGHvandaag. Ze zullen pas in de nacht aan komen. Na de boodschappen en de aanschaf van een gedetailleerde landkaart, varen we weer verder naar een mooie ankerplek: PLOCAPROOL, ietsje verder op. Het is een mooi plekje, maar ligt dichtbij ook weer een viskwekerij en we horen de hele avond het gespring van de zalmen. Er draait iets rond in de grote bekkens en ik vermoed dat dit is om de zalmen te laten springen, zodat ze spiermassa ontwikkelen en zo op wilde zalm lijken. Een groot nadeel is dat het water hier verontreinigd is van alle uitwerpselen en het ziet er troebel uit. Gelukkig stinkt het niet, maar we gaan niet meer ankeren in de buurt van zo’n kwekerij.

Dinsdag 23 juli. Omringd door zeehonden. De mooiste ankerplek van deze reis?

Weer mooi weer, maar helaas daardoor ook geen wind. Gisteren hoorde ik van een Nederlander dat hier een hittegolf is voorspeld. Inderdaad ziet het weerbericht er t/m zaterdag heel rustig uit met weinig bewolking. We doen het nu ook zeer rustig aan, want de afstanden hier zijn klein. Het is moeilijk kiezen tussen alle mooie ankerplekken en vaak is de volgende maar 2-3 mijl verderop. We hebben bedacht dat we uiterlijk vrijdag in STORNOWAYwillen zijn om daar nog even inkopen te doen, een nieuwe kaart van de Noordoost kust van SCHOTLANDen ENGELANDte kopen en uitgebreid kleren te wassen. Dat is nu echt weer nodig en zeker ons beddengoed heeft verfrissing nodig. Ook heb ik bedacht dat ik toch even naar de kapper wil. Eerst dacht ik dat ik niet zou doen en met een verwilderde kop terug zou willen komen, maar het begint me nu te irriteren. Het wordt te lang en ik wil er de ergste strokleuren uit laten knippen. Van daar steken we dan de NORTH MINCHover naar de westkust van SCHOTLAND, om daar nog wat plaatsen aan te doen voor we eind juli in KINLOCHVERBIECaroline en Gert zullen ontmoeten. Zij wandelen daar nu in de buurt en we houden via sms contact.

We varen weer om 11.00 uur, er is wederom geen ander zeiljacht te zien en vanwege het gebrek aan wind pruttelen we rustig op de motor. Op zee en op goede diepte vist Meine weer even, nu met een wat grotere haak. Hij wil een keer een grote vis vangen! Ik hoop dat het hem niet lukt, want wat moet je er mee. Hij moet maar eens “the old man and the sea” lezen! Afijn, het lukt inderdaad niet en de vangst bedraagt 1 makreel. Die eet ik vanavond op en Meine het restje vis van gisteren.

We varen LOCH SEAFORTHin, een hele diepe Loch bijna 9 mijl lang, omringd door hoge heuvels tussen de 200 en 500 meter én erg groen. Op de Landranger kaart (1:50000) die ik gekocht heb, zie ik dat er zelfs een bos is. Dat is wel leuk, dat het hier erg afwisselend is. De ene keer vaar je langs kale rotsen en nu dus langs glooiende groene heuvels. Er steekt bij het begin van de Loch ook een windje op en met de genua alleen zeilen we heerlijk. Ondertussen lukt het me eindelijk een goede foto van een Papegaaiduikertje te maken. Ik vind het grappige vogeltjes. Ze hebben een kleurige snavel en kleine vleugeltjes, waarmee ze, als ze te laat in de gaten krijgen dat er gevaar dreigt een heel stuk over het water krabbelen om dan onder te duiken.

In de Loch staat meer wind en we kunnen het gehele eind zeilen. Halverwege ligt een jacht voor anker, maar wij varen door, tot het niet verder kan. De plek waar we uiteindelijk ankeren is echt schitterend. Volledig verlaten, geen huisje te zien en de baai wordt bewoond door zo’n 20 zeehonden. Ze liggen her en der verspreid op het zeewier in de zon. Met de verrekijker zie ik ook veel ”huilers”, die nog drinken bij hun moeder. Echt een prachtig gezicht. We besluiten hier morgen te blijven om te gaan wandelen in de heuvels.

Voor het eten maak ik voor Meine viskoekjes en die lukken wonderwel. Een mooie korst gemaakt van ei, meel en geïmproviseerd paneermeel door een cracker fijn te malen. De zonsondergang is schitterend en met de telelens maak ik detail foto’s van de schitteringen in het water. We zitten lang buiten. Als het donker wordt, hier zo rond een uur of 23.00 lijkt het te beginnen met regenen, maar ik voel geen water. Het blijken allemaal visjes die aan de oppervlakte komen! Vandaar ook als die zeehonden!

Woensdag 23 juli. Vanuit de hoogte een grote roofvogel bewonderen.

We slapen weer uit tot 8.30 uur en doen het rustig aan. Even over boord, ontbijten, insmeren met “anti horzel” spul, mijn verslag en foto’s bijwerken en rond een uur of 11.30 gaan we naar de wal. Duca springt ruim voor we aan de kant zijn van het bootje in het water. Dat mag deze keer, want hier kan het geen kwaad. Als we aan de wal zijn liggen er heel dicht bij een stuk of 7 zeehonden vanuit het water naar ons te kijken. Op de wandelkaart heb ik gezien dat er een meer in de buurt is. Later zie ik overigens dat het hier stikt van de meren, maar het is leuk om een doel te hebben om naar toe te lopen. Er is hier helemaal niks. Geen paden, geen schapen, geen konijnen en ook geen steekvliegen! Heerlijk ook voor Duca, die hier los kan lopen. Er zijn voor haar geen luchtjes om achter aan te gaan. Er groeien hier ook de witte pluimen die ik ook in GROENLANDzag, maar helaas niet zoals daar allemaal eetbare besjes. We wandelen eerst naar het meer en op een hoogte van 100 meter is het te zien. Ik heb mijn Garmin hardloophorloge meegenomen (en nee, deze reis nog niet hard gelopen. Dat komt het eenvoudig niet van). Het lijkt me leuk om later de gegevens up te loaden en te kijken wat de GPS er van heen gemaakt. Het is warm, maar naarmate we wat hoger komen is er ook wind. Heerlijk! We wandelen een stuk de SIDHEAN AN AIRGIDop, een heuvel van 387 meter. Helemaal naar boven gaan we niet, want het wordt te steil en er zijn ook redelijk diepe kloven waardoor watervallen en riviertjes stromen. Op 200 meter hoogte zitten we een hele tijd. Wat een prachtig uitzicht! Heerlijk dat windje en alle schakeringen groen. Plots zien we een grote roofvogel en met de verrekijker is deze mooi te volgen. Leuk om eens een keer van boven er op neer te kijken. Je ziet dan heel goed de verenpracht. Na weer een tijdje ziet Meine wat bewegen in de vlakte beneden ons en het blijkt een roedel herten te zijn, bestaande uit een stuk of 6 dieren met ook een kleintje er bij. We hadden als sporen gezien, die duiden op hertachtigen, maar om ze nu van verre te zien is mooi. Na een uur of 3 wandelen we weer rustig terug naar de boot. Duca is duidelijk moe, want ze gaat steeds zitten. Voordat we met het bootje terug varen, plukt Meine nog wat mosselen van een grote steen. Heerlijk om morgen te eten als ze 24 uur in schoon zeewater zichzelf hebben gefilterd van eventueel zand. Na even gerust te hebben gaat Meine vissen en ik hang voor het eerst deze reis onze hangmat uit tussen voor- en zij stag. Heerlijk in het windje en uit de zon een beetje schommelen. Het is echt prachtig weer nu. Om 22.00 uur gaan we slapen. Ik ben behoorlijk moe en morgen willen we rond een uur of 07.30 op om het Loch uit te varen voordat de wind hier opsteekt. Die hebben we dan namelijk tegen!

Donderdag 24 juli. Geen wind, maar niet saai!

Inderdaad vroeg op gestaan en rond 9.00 uur gaan varen. Net even in een bocht van het Loch, waar een beetje GPRS was op te vangen, heb ik foto’s van Faas ontvangen. Wat een pracht en geluk! We varen rustig op de motor het Loch uit en ik werk dit verslag bij en orden mijn vele foto’s. Ik heb er deze dagen veel gemaakt. Gelukkig doe ik dit bijwerken zeer regelmatig en geef ze ook een naam. Na een paar weken is dat niet meer te doen. Heel veel gooi ik weg. In mijn Recycle Bin staan op dit moment zo’n 2000 foto en filmpje!) Per maand heb ik nu een kleine 200 foto’s bewaard en eventueel wat bewerkt.

In de Loch staat aardig wat wind, maar zodra we op open zee komen is het oppervlak glad als een spiegel. Als we tijdje zo heel rustig op de motor varen zien we walvissen! Niet één maar overal in de verte om ons heen en een enkele van dichtbij. Op een gegeven moment hoor ik een plons en is er één vlak voor de boeg. Machtig! We doen de motor uit en drijven een tijdje in stilte om te genieten én om foto’s te maken. Zo in de stilte hoor je ook duidelijk hun gesnuif. Na een tijdje is het ook weer allemaal voorbij en zijn ze verdwenen.

We naderen de SHIANT ISLANDS, waar we nu vanwege het rustige weer kunnen ankeren. Deze groep eiland bestaat uit 3 grote eilanden (GARBH EILEAN en EILEAN AN TIGH), die met elkaar verbonden zijn door een smalle strook strand, bestaande uit gladde kiezels. Alleen met storm en springtij loopt dit onder water. Ten noordoosten hiervan ligt EILEAN MHUIRE en met zijn drieën vormen ze een beschutte baai. Daarnaast zijn er rondom de eilanden ook nog een reeks puntige rosten GALTA MOR en GALTA BEAG. Niet zo steil en hoog als TORY,maar wel te vergelijken. Dat is nu trouwens wel mooi. Nu we zo lang onderweg zijn en al zoveel hebben gezien, kunnen we veel plekken vergelijken en dat voelt wel rijk! De ene plek is uniek door de natuur en het uiterlijk. Een andere weer door de historie zoals op ARAN ISLAND, met de oude nederzetting. TORY vind ik bijzonder vanwege de lokale gemeenschap en de mensen die we hebben ontmoet. Afijn, ik ben nog niet toe aan een reflectie op de gehele reis, maar het is wel mooi om zo af en toe te kunnen terug blikken.

Op deze eilanden wonen geen mensen, alleen is er een kudde schapen en nestelen er zeer veel vogels. Als we de baai invaren is het een lawaai van jewelste. Het blijkt dat hier zo’n 240.000 Puffins broeden, samen met nog vele andere vogels. En niet alleen broeden, ze schijten ook! De stank valt gelukkig mee, maar als we er net zijn, moet ik wel wennen, dat het steeds even “regent”, meestal in het water, maar soms ook op de boot. Het lijkt alsof een groepje vogels dat samen vliegt ook tegelijk poept. Het zijn maar hele kleine drupjes, en als hier reigers hadden gezeten, waren we wel snel vertrokken. Hier weegt het bijzonder van de plek op tegen het ongemak om straks de boot te moeten afspoelen. Het schijn dat hier op de eiland ook zwarte ratten (vroeger geassocieerd met de pest) leven. Men heeft ze door middel van de introductie van wilde katten proberen uit te roeien, maar blijkbaar hebben de ratten, de katten opgevreten. Toen men een tijd geleden het opnieuw wilde proberen, bleek dat de zwarte rat zeldzaam is en heeft met de pogingen gestaakt. Het eiland is eigendom van de familie van Nigel Nicholson, een publisher en schrijver, die hier in de jaren 30 eenzaamheid zocht om te schrijven. Zijn hut is het enige gebouwtje op het eiland en ook nu nog goed onderhouden. Als we er later langslopen is het een heel mooi plekje om een tijde te bivakkeren. Het ziet er ook gebruikt uit. 100 meter verder is een bron met helder water. Er ligt een deksel op en er ligt een pannetje naast. We proeven even. Inderdaad heerlijk! Op het kiezelstrand maak ik een paar detailfoto’s van restanten van vogels, waar de veren nog aan zitten.

Maandag 4 augustus. STROMNESS (ORKNEYS) (58°57’891N/003°17’750W): 25 juli t/m 4 augustus. Logstand 10983-11209: 226 mijl in deze periode. 2365 mijl totaal gevaren!

Vrijdag 25 juli. Go to Harris!!!

Prachtig weer en nu al warm. Voor we gaan varen, ga ik eerst met Duca naar de kant en later met camera even terug om foto’s te maken van alle vogels hier. Ze zitten op alle kliffen boven me en heel blijven gewoon zitten. Degene die weg vliegen gaan rakelings langs en over me heen lijkt het wel. De Puffins blijven grappig om te zien. Met hun kleine vleugeltjes en oranje pootjes die achter hen aan bungelen. Er zijn hier naast meeuwen en aalscholvers ook nog andere kleine eendachtige vogeltjes, maar ik weet nog niet welke. Gisteren doken ze rondom de boot en door het water heen zag ik ze zwemmen. We zijn hier trouwens niet over boord gegaan, vanwege de grote rode kwallen, maar ook omdat het water vies is van alle vogelpoep. Hier op het kleine kiezelstrandje vind ik nog een bijna geheel gave zee-egel, althans het omhulsel.

We varen om 9.30 uit richting STORNOWAY, dat is maar een mijl of 22. Het bereiken van deze noordelijke havenstad is voor mij altijd een doel met een betekenis geweest. Zo ver naar het Noorden en zo ruig. Het is net zoiets, als ooit helemaal noordelijk de BOTNISCHE GOLFin, naar OULOen BOTTENVIKEN, tussen FINLANDen ZWEDENin. Nu we hier zijn, is het weer niet wat bij die verwachting hoort, want de wind zou hier moeten gieren. Dat vinden we niet zo erg trouwens. De havenmeester die ons welkom komt heten en vertelt wat er allemaal hier te doen is, zegt ook dat men hier een beetje in de war is van het warme en stille weer. Hij vertelt van een jacht dat pas naar ST KILDA, ten westen van HARRIS, is geweest, waar je normaliter niet gemakkelijk de haven inkomt vanwege de turbulente zee. Nu konden ze op een bladstille zee voor anker gaan en met de dinghy aan de pier gaan liggen. Het is inderdaad heet, er is geen wind, dus op de motor. Ik doe de laatste dingen aan mijn verslag en foto’s onderweg, zodat ik straks weer veel op mijn blog kan zetten. Het geeft altijd een goed gevoel als ik weer helemaal “bij” ben. Om 15.00 uur varen we de haven binnen en de havenmeester verwelkomt ons zeer gastvrij. We hadden trouwens niet binnen mogen varen, omdat er duikers aan het werk zijn hier aan de nieuwe pontons. Deze zijn net vorige maand geïnstalleerd en heel erg mooi. Er is nu plaats voor 70 jachten, met walstroom, waterslangen en gratis Wi-Fi. Als we binnen zijn ga ik direct op zoek naar de Laundry service, die een eind verder in een community center is en niet commercieel is. Meine verzameld ondertussen alle vuile was, inclusief het beddengoed. Er heen lopend, zie ik een kapper en ik kan morgenochtend om 8.30 terecht voor knippen en een kleurtje. Het wassen gaat snel. Het zijn grote professionele machines en ik heb extra vlekken verwijderaar er bij gedaan. Een uurtje later is alles schoon en droog. Heerlijk!

Boodschappen doen, lukt niet meer en we eten de laatste restjes op. Toch maar niet uit eten, daar heb ik helemaal geen behoefte meer aan, merk ik. Het si erg warm en benauwd, maar in het bos bij LEWIS CASTLEis het koel. We hebben net een groot muziek festival gemist en ik weet niet of ik dit erg vind. Alhoewel, de kwaliteit schijn heel goed te zijn. Vorig jaar was Van Morrison hoofdgast. Daarna nog even naar de pub, gerund door een dame: Mc Neal’s pub en het wordt erg gezellig. Er komen 2 mannen, Kevin en Kelly bij ons aan tafel zitten. De een maakt al 30 jaar lobsterpotten en is al een beetje dronken. Hij wil wel over het hek klimmen vannacht om er eentje voor ons te jatten. Onze plastic pot stelt natuurlijk niet voor! De ander is net als Meine een whisky kenner en liefhebber en het is geweldig om die 2 verhalen en ervaringen te zien uitwisselen. Kevin drinkt nooit in huis, maar heeft daar wel een hele goed fles staan, die hij ooit voor een klus gekregen heeft van een tevreden klant. Eén keer in de week kijkt hij er verliefd naar. Aan het eind van de avond fluistert hij met oe dat hij Meine die fles wel wil geven, maar gelukkig komt het daar niet van. Als Meine een rondje wil geven (hij moet nu een whisky kiezen voor de beide mannen), blijkt de bar al gesloten te zijn. Het is pas 5 over 12! Voor ons wel goed, eigenlijk want anders hadden we echt dronken geworden, vrees ik. We hebben het trouwens ook over het referendum in september over de onafhankelijkheid van Schotland. Ze zijn beiden voor en vinden dat Schotland zag goed kan onderhouden alleen al door de olie en de whisky. Ze weten ook dat het niet gaat gebeuren en volgens hen komt dat doordat en zoveel Engelsen hier wonen die hun eigen belangen hebben. Zo komen veel Engelsen naar Schotland op het moment dat hun kinderen de leeftijd krijgen om te studeren. Dat is hier namelijk gratis. Je ziet hier op de huizen en vissersboten veel uitingen van het toekomstig stemgedrag, zoals een geschilderde Schotse vlag iof een sticker UK-Ok! Wij gaan het natuurlijk goed volgen straks in het najaar. Kelly is de hele avond bezig mij ervan te overtuigen dat we naar HARRIS moeten gaan. Dat is pas echte prachtig met alle witte stranden. Het is het eiland ten zuiden van LEWIS, waar we nu zijn, maar wij zijn inderdaad niet aan de wetskust geweest! De uitspraak “Go to Harris” wordt een soort mantra en bij het afscheid gaan we met die woorden uiteen.

Zaterdag 26 juli. Gezellig samen met een paar dolfijnen en zeehonden in een kleine beschutte baai.

Ik moet vroeg op voor de kapper en heb wel een kleine kater. De “manageress, zoals ze zichzelf noemt in een half uurtje eerder begonnen, zodat er plek voor mij in het schema is om mijn haar te laten verven en knippen. Ondernemende en lieve dikke dame! Ze zou ook om 07.00 uur beginnen, als dat voor een klant goed uitkomt.

1,5 uur later verlaat ik de kapper en volgens mij hebben ze het prima gedaan. Eerst gaan we naar het havenkantoor om te betalen. Ook hier weer een Griek, die de naam van onze boot leuk vindt. Bij een kantoortje verder op, dat er niet uit ziet als een winkel, kan ik weer een Imray kaart kopen, nu nr. 23 van de noordoost kust van Schotland en een pilot van de Noordkust. Fijn dat dit weer gelukt is. Daarna boodschappen doen een heel eind verder op bij een grote Tesco. 182 pond later verlaten we het pand mét een karretje om alles weer naar de boot te brengen. We hadden deze keer weer veel nodig! Dan nog even koffie drinken met een taartje voor Meine en om 14.00 uur varen we uit in de regen in de richting van LOCH MHARABH, hier zo’n 6 mijl vandaan. Het regent en is weer wat vies weer. Het baaitje waar we gaan liggen is klein en intiem en we zijn weer het enige jachtje. Meine gaat vissen en Duca uitlaten. Ik werk al mijn filmpjes bij die ik gemaakt heb de laatste tijd en geef ze net als de foto’s een naam. Alle stukken aan elkaar zijn zo’n 55 minuten, maar ik moet dat natuurlijk nog editen. Dat is veel werk en ik vrees daar deze reis niet aan toe te komen, maar wie weet! Later in de avond wordt het droog en we zitten ademloos te kijken naar een paar dolfijntjes en zeehonden, die een soort privé show voor ons uitvoeren. Ze zijn aan het jagen en dartelen daarbij uitbundig.

Zondag 27 juli. The Summer Isles doen hun naam eer aan.

We varen om 10.00 uur en gaan deze keer over de NORTH MINCH, weer terug naar de westkust van SCHOTLAND. Het is nog steeds somber en onderweg regent het hard. Geen wind, dus op de motor. Halverwege de 30 mijl klaart het op en even later komt de zon tevoorschijn. Meine ziet beweging in het water verder op en het blijken dolfijnen te zijn, die op ons toe komen, naast en onder de boot door duiken en dan weer snel verdwenen zijn. Prachtig, maar te snel om mijn camera te pakken. Een uurtje later komt er weer een groep aan. Nu wel een stuk of 40 en die blijven wat langer rond de boot. Het zijn deze keer behoorlijk grote en ik zit aan dek te kijken als ze met een aantal tegelijk op ons afstormen en dan onder ons door duiken schitterend! Deze keer had ik natuurlijk wel de camera met telelens in de aanslag. Hij staat op de sportstand en maakt veel opnamen achter elkaar. Van de 90 die ik zo maak, zijn er paar écht heel goed gelukt, zoals een foto van een dolfijn die opspringt en als het ware op het puntje van zijn staart staat. Ook een aantal filmpjes zijn scherp en niet al te veel bewogen. Meine en ik zeggen allebei min of meer tegelijk, dat het hier nooit saai is, ongeacht het weer en dat er altijd weer iets bijzonders gebeurt. In de volle zon komen we aan bij de SUMMER ISLES, ook weer een groep van rotsige kleine eilandjes met verschillende ankerplekken. Er ligt al een jacht als we binnen komen en later komen er 2 bij, maar het blijft stil. Ik ben zo gaan liggen, dat we naar het zuiden uitzicht hebben vanuit de baai naar het vaste land en de hoge pieken van de HIGHLANDS, sommige meer dan 1000 meter. De toppen zijn gehuld in wolken, maar tegen de avond trekt het open. We eten later op de avond de entrecote, die ik 10 dagen geleden kocht in PORTREEen vacuüm heb laten trekken, zodat het vlees nog een tijdje kan besterven en heerlijk mals wordt. Dat was dus een hele goed slager! Ook de pastei die we daar kochten en een paar dagen geleden hebben gekocht was heerlijk en gevuld met alleen maar draadjesvlees ragout. Hier leer ik van dat je pastei moet kopen bij de slager en niet bij de bakker!

Maandag 28 juli. Voor het eerst een saaie dag, of toch niet?

De zon is weer weg en er is geen wind. Op de motor varen we uit om 11.00 uur voor een tocht van zo’n 30 mijl richting het noorden. Het is bewolkt, af en toe miezert het en een aantal keren denken we dat er wind genoeg is om te zeilen, maar dat is niet zo. We zijn van plan om naar LOCH A CHAIRNte varen, maar op de foto zien we dat er een brug is, die hoog genoeg is, maar dus ook wegen en bebouwing. Op het laatste moment varen we vlakbij en iets ten noorden er van LOCH SHARKin. Hier ligt een rotsje in het midden van de ingang en de doorgang is zeer smal. Meine staat voorop en geleidt me naar binnen. Het baaitje is bijna helemaal rond en voor het grootste gedeelte omringd door bos. Als Meine Duca gaat uitlaten, komt hij terug met een afgekloven stuk hertenpoot. Helaas lag er geen gewei bij de resten. Het geweldige uitzicht dat je hier hebt op de QUINAG, een berg van zo’n 900 meter, hebben wij helaas niet aangezien hij de gehele tijd dat we hier liggen in de wolken zit.

Dinsdag 29 juli. Bakken vol met vissen. De oceaan raakt leeg.

Somber weer maar er is wel wind eindelijk. Vannacht om een uur of 04.00 uur werd ik wakker van de wind die eindelijk begon. Het wordt uiteindelijk een stevige wind kracht 5-6, maar we varen ruim aan de wind en het is heerlijk. Af en toe laat de zon zich even zien. We gaan nu rechtstreeks naarKINLOCHVERBIE, omdat we eindelijk mobiel contact hebben gehad met Caroline en Gert en zij daar morgen kunnen zijn. Zij hebben net 4 dagen gewandeld in de omgeving van CAPE WRATHen of zij of wij hadden geen bereik. Gelukkig lukt het om contact te hebben. Overigens zou ik er wel op vertrouwd hebben, dat ze sowieso naar de haven waren gekomen, omdat onze afspraak duidelijk was: wij zijn 29, 30 of 31 juli daar in de haven. Caroline bevestigt later, dat ze dat inderdaad van plan waren, ook al zouden we geen mobiel contact gehad hebben. Leuk dat ze komen en ik hoop dat ze ook willen mee varen. We varen eerst langs de vuurtoren van CAPE STOERen vervolgens langs het hoge los staande rots, die THE OLD MAN OF STOER, genoemd wordt, ook weer zo’n mijlpaal die je in vele pilots tegen komt. Daarna langs het eiland HANDAen vervolgens gaat het begeleid door de zon LOCH INCHARDin. Aan bakboord ligt een rif en met de zon en het spattende blauwe water is het een schitterend gezicht. Om 14.00 meren we aan de ponton aan. Lekker vroeg en alle tijd om water te tanken en nog wat boodschapjes te doen. Het is wel weer vies weer geworden met regenbuien en een hardere wind. Dit plaatsje was vroeger een hele drukke vissershaven waar wel 60-70 schepen lagen die visten op de ATLANTISCHE OCEAAN. Een tijdje geleden is dat helemaal ingestort en er komen nu nog maar 2-3 grote vissersschepen. Hier is nog wel een veiling voor en als ik later in de grote koel loods wandel, wordt ik bijna onpasselijk van de grote hoeveelheid vis, die hier in grote bakken met ijs ligt. Als één schip als zoveel binnen haalt is het niet moeilijk je te realiseren dat de zee nog steeds wordt leeg gevist.

Woensdag 30 juli. Caroline en Gert aan boord.

Om 09.00 uur komt de bus aan uit DURNESSen stappen Caroline en Gert uit. Wat ontzettend leuk dat ze er zijn. Ik heb zelfs even tranen in de ogen, omdat dit de eerste keer is sinds 3 maanden, dat we contact hebben met thuis en alles dat er bij hoort. Het waait hard vandaag en het is vies weer met heel veel regen, dus we besluiten niet direct te gaan varen, ook om hen de gelegenheid te geven een beetje “in te slingeren”. Ze hebben vanaf de kaap gezien hoe ruig het kan zijn rondom CAPE WRATH en ook ikzelf hoef niet direct in hele hoge golven de kaap te ronden. In plaats daarvan gaan we wandelen naar een prachtig wit strand OLD SHORE MOOR en ook al worden we doornat, het is een prachtige wandeling.

Daarna gaan we voor anker aan het einde van de Loch en we praten lekker bij. Caroline vertelt hoe ze ons aan het volgen was op de blog en het plan kregen om naar IERLANDte gaan. Gelukkig lezen ze wat later dat we inmiddels SCHOTLANDzijn en ze dachten even dat ze “de boot gemist hadden”. Ze hebben nu een kleine week gewandeld vanaf FORT WILLIAMS naar CAPE WRATH. Daarna hebben ze gekampeerd in DURNESS aan de noordkust en gelukkig heel mooi weer gehad.

Donderdag 31 juli. Cape Wrath, een keerpunt op onze reis.

Vandaag ziet het er beter uit, dus we varen om 09.30 uit om de kaap te gaan ronden. Voor Meine en mijzelf is dit wel een soort keerpunt, want vanaf hier begint onze terugreis. Die gaan we nog wel een beetje rekken met een aantal dagen op de ORKNEYS,hoop ik, maar uiteindelijke zou het mooi zijn om 24 augustus weer in NEDERLANDte zijn! Het is erg leuk, dat we dit beleven in gezelschap van goede vrienden! Ik ben erg blij, dat we toch helemaal rondom gaan en niet door het kanaal. Hopelijk gaan we het qua tijd allemaal redden, maar we hebben nog wel even. Als het weer nu maar mee werkt! Tijdens het zeilen is er eigenlijk te weinig wind (Windkracht 2), dus we moeten veel motoren. Hierdoor wordt het toch nog wel wat onstuimig en de boot rolt behoorlijk. Als een grap zeg ik op een gegeven moment, dat ik om 15.00 uur de dolfijnen heb besteld en inderdaad om 15.10 komen ze langs. Erg leuk voor C&G, dat ze dit nu ook meemaken! Caroline is wel onder de indruk, dat ik zelfs afspraken met dolfijnen kan maken! Om 17.45 varen we LOCH ERIBOLLbinnen, een diep Loch, zowel qua water diepgang (120 meter) als landinwaarts. Zodra we wat verder zijn, wordt het direct rustig en vinden we een mooie ankerplek in de luwte en bij een strandje. Meine en Gert gaan in het bootje direct vissen vangen en komen terug met 4 makrelen. Ondertussen heb ik op de Cobb een pittig gemarineerde kip van 1,9 kg gelegd en na 1,5 uur is deze heerlijk gaar. We eten lekker buiten en kunnen we met een drankje er bij lang nagenieten van het rustige weer.

Vrijdag 1 augustus. De target net niet gehaald.

Het waait hard en er is veel wind, dus we blijven hier vandaag liggen. We “sturen” de mannen er op uit om weer 8 makrelen te vangen. Een tijdje later komen we terug met “slechts” 6 makrelen! Toch jammer! In de middag wandelen en scharrelen we wat aan de wal. We zoeken mosselen, maar die zijn hier niet. Meine maakt nog een praatje met een Nederlander, die de kust van Engeland langs aan het fietsen is. Vervolgens gaan in een aantal fases alle 10 de makrelen op de Cobb en eten we die binnen op. Wat we overhouden, bewaren we voor later.

Zaterdag 2 augustus. 11 uur lang ruig varen.

Vandaag schijnt de zon en na het zwemmen, varen we uit om 11.00 uur. Het is een heel eind en de koers is krap, maar het grootste deel van de dag kunnen we zeilen. We gaan naar SCRABSTER, omdat HOY/ORKNEYS, met deze wind niet te bezeilen valt. Ook vandaag komen er dolfijnen langs! Gert en ik sturen afwisselend en het is best intensief om de gehele tijd te staan. Bovendien is het koud. Om 20.15 uur komen we aan in de haven en varen we naar de ponton. Daar “krijgen we op ons kop” van de havenmeester dat we niet eerst hebben opgeroepen op kanaal 12. We kunnen hier niet blijven liggen en worden naar de kade verwezen. Na een uur bezig te zijn met lange lijnen en kruislijnen, vanwege het verval van 2,5 meter liggen we uit eindelijk prima. Ondertussen hebben Caroline en ik snelle en heerlijke maaltijd uit hun rugzak klaar gemaakt en we eten rond 22.00 uur. Daarna snel naar bed, want we zijn best moe. SCRABSTERbij nacht levert overigens wel mooie industriële foto’s op.

Zondag 3 augustus. Schitterend zeilen in zon en zeemist.

Vannacht gierde de wind en regende het af en toe behoorlijk, maar als we opstaan, klaart het snel op. Heerlijk weer even die zon. We gaan allemaal douchen in de yachtclub van de haven, waar we een sleutel van krijgen. We lagen trouwens heel rustig vannacht, wand de wind hield ons van de kade af. We varen uit om 11.00 richting eiland HOYvan de ORKNEYS. We komen waarschijnlijk precies rond slack aan, hebben we uitgekiend, dus dat zal weinig stroming geven hopelijk. Die kan daar heel sterk zijn! Het wordt een [prachtige tocht. Mooie ruime wind, zon en af en toe wat laag hangende bewolking, waardoor het lijkt dat we even in de mist varen. Als het eiland opdoemt, blijkt het een van de mooie kusten te zijn, die we tot nu toe gezien hebben. Prachtige stenen en zon op de groene heuvels. Dit is één van hoogste eilanden van de ORKNEYSen de OLD MAN OF HOY, is een begrip. 135 meter hoog staat de smalle hoge rots voor de kust. Ooit is er een stuk grond ingestort, waardoor deze los kwam te staan. We komen om 16.00 aan in STROMNESS, en gaan naar de Marina. Inderdaad hadden we geen stroom tegen, dus alles ging heel eenvoudig. Caroline en Gert nodigen ons uit om te gaan eten in het THE STROMNESSHOTEL,(ooit genaamd Mackay Stromness hotel) en het blijkt een heel gezellige plek met heerlijk eten. De whisky toe nemen we aan boord.

Maandag 4 augustus. Weer met zijn drietjes.

C&G zijn druk doende om als hun spullen weer te verzamelen, want zo straks gaan ze van boord, om hier nog een dag te wandelen en vervolgens naar huis te vliegen via EDINBURGH. Even is er nog paniek omdat 1 van de slaapzakken over boord rolt en gezonken lijkt, maar gelukkig dobbert het pakketjes nog onder de steiger. We nemen afscheid en laten iemand van ons vieren een foto maken. Wat was het leuk en gezellig en wat een mooie gesprekken hebben we gevoerd. Ik ben heel blij dat ze in deze korte tijd veel verschillende dingen hebben mee gemaakt en een indruk van ons bestaan een boord hebben gekregen. Het zeilen gisteren in de zon was echt een toetje.

Als ze van boord zijn, doe ik nog een wasje in de machine (snel, goedkoop en écht schoon deze keer). Ik werk ook dit verslag en de foto’s bij. Zo straks varen we uit naar een mooie baai. De weersvoorspelling is eindelijk weer eens goed, de barometer straat op 1005 en gaat vooruit. Het plan is om nog een paar dagen hier op de ORKNEYSte blijven en dan in één keer van een noordelijk eiland naar WICKte varen aan de noord oostkust van SCHOTLAND.

Maandag 11 augustus. “The beginning of the end” PETERHEAD (57°29’753N/001°47’437W): 5 augustus t/m 11 augustus. Logstand 11209-11448: 239 mijl in deze periode. 2593 mijl totaal gevaren!

Dinsdag 5 augustus. De meest ultieme zeildag tot nu toe!

Gisteren zijn we om 17.45 uitgevaren om enkel op de genua voor de wind 7 mijl verder te ankeren in HOUTON BAY. Het waait hard en met wel 25 knopen zeilen we de baai binnen, die van alle kanten beschut is. Tegen de avond neemt de wind af en liggen we hier prima. In de haven hebben we nog even gesproken met een stel uit BOSTON, dat nu al 7 jaar aan het varen is en hun 2 kleine kinderen tijdens de reis hebben gekregen. Hij is 50 jaar, advocaat en gaat soms voor een grote zaak terug en vervolgens varen we weer verder. Ook zijn we nog even het dorp in gegaan om wat keramiek te kopen, wat we iedere reis eigenlijk wel doen. Ik vind 2 mooie ruige donkergroene kommen, die glanzend zijn afgewerkt met een goudachtige glans. Daarna ga ik nog even alleen op pad met de camera. STROMNESSis een leuk plaatsje en vooral aan het eind van het dorp zijn de huisjes mooi gerestaureerd zonder het popperig te maken. De verschillende kleuren grijs van de huizen past hier goed.

Vandaag schijnt de zon en is de wind precies goed. Het wordt een geweldige dag, misschien wel de mooiste zeiltocht van deze reis. We varen weer terug door de SOUND OF HOY, waar STROMNESSligt te schitteren in de zon. De steile heuvels van HOY,zien er bij mooi weer ook heel anders uit en we pikken nog net een stukje van THE OLD MAN, mee. Dan naar het noorden, helemaal om het MAINLAND heen. We passeren nog een groot afgezet gebied, waar men experimenteert met “getijden-energiewinning”. Dan langs KITCHENER memorial en de vuurtoren van POINT OF BUCKQUOYen vervolgens oploeven om langs het eiland ROUSAYte zeilen. We hebben steeds veel stroom mee en alles is te bezeilen, zelfs het stuk door de WESTRAY FIRTH. We komen nog even wat turbulent water tegen, maar dat valt mee, want het is precies slack. Zelf het zeilen rond een klein eilandje om bij FERSNESS BAYte komen gaat precies! Tot slot zeilen we helemaal tot 1 mijl voor het witte zand van de baai en gaan voor anker. We hebben 40 mijl aan één stuk kunnen zeilen, m.u.v. van op- en aftuigen. Een schitterende dag en toch ook hier weer geen ander jacht gezien. Hoe is het mogelijk, dat we zo weinig andere schepen tegen komen? Wel zien we steeds heel veel grote en kleine ferry’s. Het lijkt er op dat de ORKNEYSvooral door wandelaars, kampeerders en mensen met caravans worden bezocht! We liggen nu op de meest noordelijke plek van onze reis (59°11’737N/002°47’389W)en vanaf hier gaat het alleen nog maar naar het zuiden. Hopelijk hebben we nog een paar mooie weken met goed weer. Hier in het noorden is de zon wel warm, maar toch scheelt de temperatuur zeker zo’n 10 graden. Ook wordt het al snel vochtig ‘avonds.

Woensdag 6 augustus. De eerste etappe van de terugweg.

Vandaag verlaten we ons meest noordelijke positie tijdens deze reis en we beginnen nu echt aan onze terugreis. De zon schijnt en ik ga eerst met Duca naar het prachtige witte strand. Voordat we er zijn, sprint ze al uit het bootje en zwemt naar de kant. Dat mag deze keer. De boot ligt er bij als of we ergens op een CARIBISCHEplek zijn. Mooi dat we dit nog hebben mee gemaakt en nog zo noordelijk de ORKNEYS hebben kunnen in varen. We vetrekken om 12.00 uur en het is een korte afstand naar een baai in deDEERSOUND, die ik heb gekozen, omdat we vandaar uit gemakkelijk richting het vaste land kunnen. Er staan een mooie wind uit de goede hoek en we kunnen weer prachtig zeilen. In de FALL OF WARNESS krijgen we 5 knopen stroom tegen, het meeste dat we ooit hebben gehad. Het is een smalle straat tussen het eilandEDAYen MUCKLE GREEN HOLM. Ook hier experimenteert men met het opwekken van stroom via de getijden. We varen langs een paar boeien, waar het water met een enorme snelheid langs stroomt. Dan gaan we door de STROMSAY FIRTH naar een baai ten zuidwesten van het eiland DEERNESS. Daar komen we aan om 15.45 uur. Ook hier is het water weer enorm helder!

Donderdag 7 augustus. We zouden naar Wick.

We kabbelen rustig langs de beruchte PENTLAND FIRTH. Aan SB liggen the PENTLAND FERRIESmet een witte vuurtoren. Steeds als ik hier in de ORKNEYS,denk een ander jacht te zien, blijkt het een vuurtoren!

Vanmorgen om 08.00 uur vertrokken met perfecte wind, die vannacht naar het westen is gedraaid. Precies volgens de voorspelling. Zo kunnen we mooi 40 mijl naar het zuiden varen richting wick. We varen al een tijdje met vol tuig, omdat de wind steeds verder afneemt. Wel lekker rustig, zo, een beetje zon er bij en in de kuip hier aantekeningen maken op de Ipad.

Het was erg fijn om toch nog een paar dagen the Orkneys te kunnen verkennen. Het zijn eilanden met oneindig veel mooie ankerplekken, waarvan wij er drie hebben meegemaakt. Dit gebied alleen al is goed voor een gehele vakantie.

De Orkneys Wikipedia

De Orkney-eilanden of Orcaden (Schots-Gaelisch: Àrcaibh, Engels en Schots: Orkney of Orkney Islands) vormen een groep van ongeveer 200 kleine eilanden die 16 km ten noorden van Caithness in Noord-Schotland voor de kust liggen. De Orkney-eilanden vormen één van de raadsgebieden (council areas) en lieutenancy areasvan Schotland. Het grootste eiland staat bekend als Mainland. In totaal zijn ongeveer 20 van de eilanden bewoond. Mainland (Stromness) is bereikbaar met een veerboot vanaf Thurso in Schotland. De eerste mensen vestigden zich op Orkney in het vierde millennium voor Christus. Het Neolithische Hart van Orkney, bestaande uit Skara Brae, de Stones of Stenness, de Ring of Brodgar en de tombe Maes Howe, is een werelderfgoed dat een goed overzicht geeft van de steentijd. Tevens zijn er op de Orkney-eilanden vele archeologische vondsten gedaan die betrekking hebben op de bronstijd en de ijzertijd, zoals de brochs en Earth Houses. Voorbeelden hiervan zijn de Broch of Gurness, gelegen op het noordelijk deel van Mainland, en het Grain Earth House in Kirkwall. Bewoners uit deze laatste periodes zijn de Picten. In de 8ste en 9de eeuw werden de eilanden gekoloniseerd door Vikingen. Zo werd Orkney door de kolonisatie het centrum van de Vikingbeschaving van Groot-Brittannië. De geschiedenis van Orkney staat opgetekend in de Orkneyinga Saga. De invloed van de Vikingen gaat zo ver dat tot in de 19de eeuw hier Norn werd gesproken in plaats van Gaelisch. Ook stammen vele plaatsnamen uit het Norn. Aan het einde van de middeleeuwen werd Orkney als bruidsschat aan Schotland gegeven. Deze periode wordt gekenmerkt door wanorde. In de 18de eeuw was er een bloeiperiode dankzij de productie van potas door verbranding van zeewier. Potas werd gebruikt als bestanddeel in de glasindustrie. De Orkney eilanden speelden een belangrijke rol in beide wereldoorlogen, omdat ze een natuurlijke haven en beschutte baai vormden voor de Britse vloot met de naam Scapa Flow. In 1939 is een Duitse U-boot Scapa Flow binnengedrongen en deze heeft het oude slagschip HMS Royal Oak tot zinken gebracht, waarbij 833 opvarenden omkwamen.

Iets anders interessants is dat ene prins Henry Sinclair in 1398 met 2 Venetiaanse vrienden en 12 schepen naar New Foundland zeilde en daar de Mi’Kmaqs Indianen ontmoette. Later is gebleken dat deze indianen vanaf dat moment met “Europese” visnetten begonnen te vissen. Hoe zo Columbus ontdekte Amerika.

Pats! Zojuist duikt naast ons een Gannet het water in om te vissen. Ik kan niet zien of hij wat gevangen heeft. Vannacht werden we rond 01.30 uur wakker, omdat het begon te waaien. We lagen in een beschutte ankerbaai, maar gelukkig bemerkte Meine aan een ander dan normaal geluid, dat we aan het verlijeren waren, dusdanig ons ankerplek afdreven dat hebben we in de vele (31) keren dat we hebben geankerd nog niet eerder meer gemaakt. Dus snel kleren aan, zwemvest aan en lenzen in ook al is het stikdonker. Meine haalt het anker op en geleidt me vanuit binnen de juiste richting op. Ik zie niets en het lichtje van het kompas blijkt het niet te doen. Wel kan ik op de stuurautomaat zien welke koers ik vaar. 10 minuten later ankeren we weer ietsjes verder op in dieper water. We lagen daarnet in maar 2 meter diep water en het was precies LW en nu liggen we weer in 5 meter! Dat voelt iets geruster. We gaan weer naar bed en even later hoor ik het bootje tegen de achterplecht klappen. Het ligt te strak op de boot vandaar. Meine gaat er weer uit en past het aan. Gelukkig zet hij ook de GPS nog even aan en ziet dat we weer aan het verlijeren zijn en wel met een snelheid van 1 knoop, dus dat is best snel. Weer de zelfde procedure. Het is nog steeds donker en nu zet ik het anker drift alarm aan op 75 meter. Wijken we meer af, dan zal het alarm af gaan. Het is nu 0.300 uur en Meine blijft waken. Ik ga proberen te slapen. Achteraf bleek natuurlijk het geluid van het bootje een teken, dat we achteruit dreven en wij dus tegen het bootje aangingen i.p.v. andersom!

Hij valt op de bank in slaap, komt om 5.30 weer in bed en we slapen tot 7. Dan staan we wel op omdat we vandaag graag naar WICKwillen varen. De zon schijnt, ik laat snel het hondje uit en om 8 varen we met een mooi windje de baai uit. Dit wordt de eerste etappe van onze thuisreis, maar wel voor door ons onderkend gebied, dus ik hoop dat we nog mooie dingen zullen beleven. En ook dat het weer iets minder wisselvallig is. De laatste twee weken was het iedere dag anders, met gelukkig wel mooie dagen er tussen.

Intussen blijft het rustig, maar in de verte zie ik toch wat kabbelingen, de bekende golfjes en rafelingen van de PENTLAND FIRTHrace, de doorgang tussen de noordkust van SCHOTLANDen deORKNEYS. Het is mooi om te zien hoe de zee kalm is en er een strook tussen is waar veel turbulentie is. We hebben dit nu al vaker mee gemaakt en besluiten er gewoon met de motor er bij dwars door heen te varen. Ik film de overgang van glad water naar de rafelingen. Uniek dat het zo rustig is. Vanaf dit moment zeilen we wel met de motor er bij, want we krijgen stroom tegen. Uiteindelijk draait de wind ook nog naar zuid en dus pal tegen. Het is echter mooi weer en soms is het niet anders dat je op de motor moet. We nemen afscheid van de Orkneys en zien in de verte het vaste land al liggen. Het is een heldere dag! WICKis een stad met een haven en een Marina en eigenlijk vinden we dat niet leuk. We besluiten 12 mijl verder door te varen naar een kleine beschutte vissershaven LYBSTER. Om 18.00 komen we daar aan na 57 mijl gevaren te hebben. Het haventje is haast niet zichtbaar langs de grillige kust. Pas op het laatste moment doemt de kleine witte vuurtoren op. De ingang is smal, slechts 9 meter en alleen in deze rustige condities voor ons te doen. Een visserman groet ons en helpt aanleggen in deze beschutte have. Het is echt een uniek plekje. Ik koop 2 kreeften van hem, die we zo straks gaan eten.

Vrijdag 8 augustus. Onverwacht dankzij een koersaanpassing de hoogste snelheid deze reis.

Het water waar we nu door heen gaan en moeten overbruggen is de MORAY FIRTH, die in het westen eindigt inINVERNESS, de ingang van het CALEDONISCH KANAAL. Een maand geleden toen onze planning nog was hier door heen te varen, wilden we hier op 10 augustus zijn, om dan nog 14 dagen te hebben om thuis te komen. Vervolgens nog een weekje vrij en dan weer aan het werk. We liggen dus goed op schema, maar zijn wel afhankelijk van het weer en dat is de laatste tijd redelijk onvoorspelbaar.

We hebben heerlijk geslapen in dit stille haventje. Rond 22.30 lagen we in bed, want e nacht daarvoor hadden we weinig nachtrust gekregen door het krabben van het anker. Om 9.30 varen we uit en de verwachting is heel weinig wind en tegen. Dat wordt dus op de motor varen helaas. Om 11.10 komt er meer wind, ongeveer 16 knopen en zonden om tegen in te varen op de motor. We verleggen de koers naar lossiemouth, iets meer naar het westen en goed te bezeilen. We varen heerlijk, er is niet veel zeegang, dus de boot snijdt door de golven. De maximum snelheid die we zo behalen is op een bepaald moment 8,7 knopen! Dan is het niet zo erg dat we 2 knopen stroom tegen hebben!

Het gaat allemaal lekker snel en we komen om 16.45 aan in de haven en dat is maar goed ook, want de lucht boven land zie er dreigend uit. Ik heb de havenmeester gebeld om te vragen of we naar binnen kunnen. We komen nl. precies met LW aan en dan staat er volgens de pilot maar 1 meter water in de haveningang. Dat zou wel kunnen met onze ophaalbare kiel, maar er is ook wat zeegang recht de haven in en het waait WK 4-5. Vandaag blijft er echter zo’n 1,5 meter staan, dus dat is prima. Het is een stoere haven met 2 jachthaventjes. We vinden een visitors plek in de East Basin, direct aan een ponton met walstroom en waterslang ” voor de deur”. Ook wel eens lekker. In de STEAMBOAT INNkunnen we betalen en een sleutel halen die toegang geeft tot de haven en de wasgelegenheid. We gaan er direct maar even heen voor een wijntje en een pint. Leuke kroeg, gericht op de zeevaart. Vroeger ook op de vissers, want ook dit was een vissershaven, waar in de jaren 70 de visserij is ingestort. We raken aan de praat met een zeiler, die hier woont en net een paar uur binnen is nadat hij 8 weken alleen rond de Orkneys heeft gezeild. Vanmiddag was hier een enorme bui en lag hij net te slapen. Alles hing buiten om te luchten, maar gelukkig werd hij tijdig wakker gemaakt door een maat. Terwijl wij in de kroeg zitten, regent het ook weer even heel hard, zoals voorspeld op Windguru. Totnutoe zijn die voorspellingen behoorlijk accuraat en ook vissers maken er gebruik van. Wij zagen die bui van uit zee, maar ze ging langs ons heen. Ik krijg nog even een handige website door, waar je kunt zien elke wind te verwachten is: magicseaweed.

In de pub wordt muziek gedraaid van Johnny cash en de barman zingt en danst luid mee. Gisteren was hij 10 jaar getrouwd en zijn vrouw is er ook. Het lijkt of ze een kater van het feest (ze drinkt Fanta) en ze kijkt afkeurend naar haar man. Dan terug naar de boot om onze 2e lobster op te eten. Heerlijk en bovendien kunnen we toch weer buiten eten. We gaan vroeg (22.15) naar bed.

Zaterdag 9 Augustus. Galewarnings all over the place!

Het is droog, we staan om 08.00 uur op en gaan eerst met Duca langs het prachtige witte strand lopen. Het is een van de aantrekkelijkheden van dit stadje. 7 mijl wit strand. Dan even snel een paar boodschapjes doen en om 10.45 varen we uit. De wind is gedraaid naar west zoals voorspeld en dat is heel gunstig. We moeten nl. naar het oosten en of vandaag naar FRASERBURG, of nog iets verder rondom RATTRAY HEAD naar PETERHEAD. Waarschijnlijk lukt dat laatste niet, want we vertrekken redelijk laat nu. Op dit moment zeilen we voor de wind met het grootzeil aan BB en de genua uitgehouden door de boom aan SB. We varen zo’n 6 knopen en hebben nu wat stroom mee.  Maar eens kijken wat het wordt vandaag. Echt plannen, hebben we afgeleerd omdat de omstandigheden toch veel wijzigen gedurende de dag. In ieder geval gaat het nu voorspoedig en zo rustig dat ik binnen op de Ipad zit te schrijven.

Omdat de lucht heel dreigend is in de verte en de weersvoorspellingen zo wisselend zijn en ongeveer een week geleden voor dit weekend zeer harde wind en veel regen was voorspeld, check ik ook even de website van de met.off.uk en zie dat er toch heel slecht weer op komst is. Mij 3G apparaatje doet het hier nu weer, terwijl we langs de kust varen. In LOSSIEMOUTHhad ik geen enkel bereik. “Galewarnings all over the place!!” Direct maar even de nieuwe website uitproberen en na wat gezoek, zie ik inderdaad een simulatie van de windverwachting vanaf nu tot een week vooruit. En ja, uit het zuiden komt vandaag een storm opzetten, waarvan het randje FRASERBURGH, zal aan doen. We besluiten dus eerder te stoppen en koersen richting WHITEHILLS. Rond een uur of drie kunnen we daar zijn. Ik heb zojuist de havenmeester gebeld en we zijn zeer welkom. Zojuist hebben we de genua al vast binnen gehaald. We gaan snel genoeg: 7.1 knopen met alleen het grootzeil. Langzaam voelen we de wind toenemen. Het is nu tussen WK 4 en 5, prima te doen dus.

Om 15.00 uur komen we aan bij het haventje. Er staat 23 knopen wind en een behoorlijke swell de haven ingang in. Bovendien is de doorgang nauw en moet ik direct een scherpe bocht naar BB maken als ik niet wil eindigen op de slip. De havenmeester staat boven aan de kade en roept me dit toe. Alles gaat goed en constant een beetje bijsturend, komen we zonder brokken te maken de kleine havenkom binnen. Het is er op dat moment te onstuimig en te klein om de boot te keren en met de kop in de wind te gaan liggen. Meine prijst later mijn stuurmanskunst. We leggen aan langszij een groter en toevallig Nederlands schip. Die liggen hier al vanaf dinsdag. Als we net liggen komt er een kleiner jachtje binnen, dat weg geblazen wordt en tegen ons aankomt. Gelukkig geen schade! Wat opvalt, is dan Engelsen redelijk onvoorbereid een haven invaren. We hebben dit al eerder gezien. Meestal wel stootwillen buiten boord, maar geen lijnen klaar. Op deze boot net zo. Als ik vraag om een lijn, krijg ik gewoon de gehele lijn in mijn handen gedrukt, die niet vast zit aan het schip. Dat helpt natuurlijk niet! Een tijdje later zien we een ander schip ongeveer het zelfde doen. Met zijn tweeën aan boord, keurig wel in de wind gedraaid om langszij te gaan bij een ander schip. De 2e man stapt zonder lijn in de hand op het andere schip en staat even later daar alleen, omdat hij de boot niet kan houden en deze afdrijft!

Later komt de havenmeester aan boord om ons welkom te heten en ons wegwijs te maken in het kleine stadje. Hij geeft me zijn kaart uit zijn fototoestel. Hij heeft ons gefotografeerd toen we binnen kwamen! Dat is wel heel erg leuk, want je hebt zelden een foto van de boot, waar Meine en ik beiden opstaan. We gaan even boodschappen doen in het winkeltje en steken dan de straat over voor de zeer aangeprezen Fish and Chips. Het is pas 17.00 uur, maar we hebben trek. We zijn trouwens net op tijd, want het tentje is fully booked. De eigenaar is dezelfde als de eigenaar van de winkel, dus je kunt hier de wijn drinken die je daar hebt gekocht. Laten we nu net een paar flessen gekocht hebben!

Terug aan boord doen we een tukje, want de zon en de 2 glazen wijn hakken er in. De maaltijd was lekker, maar ligt wat zwaar op de maag. Het haventje is heel druk vandaag, omdat de jaarlijkse regatta plaats vond. We zagen de jachten al zeilen buiten. Eventueel kunnen we ook naar het feest komen als we onze eigen drank meenemen. We gaan echter met Duca wandelen en nog wat drinken in de pub van het hotel. Erg gezellig met locals. Een mooie jonge jongen met blond haar zit samen met zijn vriendinnetje naast meine. Zij heeft haar been in het gips, vanwege een klein ongelukje thuis. Hij knuffelt de hele avond Duca!

Zondag 10 augustus. Hurricane Bertha komt er aan!

We staan vroeg op en varen om 8.30 uit. Vandaag is het nog goed weer, maar morgen komt de storm dan echt. We varen vandaag naar PETERHEAD, om daar beschut het slechte weer af te wachten. Drie uur lang kunnen we zeilen en dan moet een uurtje de motor bij om rondom RATTRAY HEADte komen. De wind is vandaag zeer wisselend en veranderd continue van koers en sterkte. We willen ook niet te laat aankomen, omdat vanaf een uur of 19.00 vanavond al buien met regen te verwachten zijn. Tijdens dit uurtje saai varen op de motor worden we begeleid door een groepje dolfijnen. Nog steeds mooi om mee te aken. Dat bedoelde ik nu eerder. Het is nooit saai! Rond een uur of 13.00 kunnen we meer zuid varen en kan de motor uit. We hebben de stroom gunstig mee. Om 17.00 uur varen we de grote haven van PETERHEADbinnen om door de baai naar de marina te gaan. We zijn precies op tijd want even later begint het te regenen en de rest van de avond plenst het. Gelukkig heb ik de boot met de kop in de wind gedraaid en liggen we hier goed. Er liggen hier nog 5 andere NEDERLANDSEjachten te wachten tot het weer verbetert en we naar het zuiden kunnen. Ook liggen er schepen uit KOPENHAGEN,ROSTOCKen eentje van de DUITSE HALLGEN. Bij alle denk: Been there, done that! Het zijn allemaal plaatsen waar we in eerdere reizen zijn geweest.

Maandag 11 augustus. Windkracht 10 op zee en wij liggen veilig

Inderdaad is het nu echt mis met het weer. Ik heb de barometer nog nooit zo slecht zien staan: op Storm en 980 millibar! Het giert en regent buiten! Later vind ik op internet dat dit de naweeën zijn van HURRICANE BERTHA:

Stormy conditions were set to continue as driving rain and winds of up to 50mph sweep across northern England and Scotland. Weather warnings have been issued, urging caution as remnants of hurricane Bertha continue to move across the country. While Wales and southern England were drenched on Sunday, northern parts will endure the unpleasant conditions on Monday. By early Monday, the town of Lossiemouth in Moray, Scotland, had recorded almost a month’s rainfall in 12 hours, while Aberdeenshire saw gusts of 50mph. The Environment Agency has issued six flood warnings and 47 flood alerts across England and Wales, while the Scottish Environment Protection Agency (Sepa) has 12 flood alerts in place.

Hopelijk kunnen we morgen weer varen!

Zondag 16 augustus. HARTLEPOOL (54°41’26N/001°11’90W): 11 augustus t/m 16 augustus. Logstand 11448-11648: 200 mijl in deze periode. 2796 mijl totaal gevaren!

Dinsdag 12 augustus. Een dagje Aberdeen

Gisteren zijn we vanwege de storm naar PETERHEADgewandeld. Het is een plaats die positief gezegd haar eigen charme heeft: de drukste haven van Europa die “White Fish” verhandelt en verscheept, die echter vanwege de Europese quota sterk onder druk staat. Verdere bronnen van inkomsten zijn een kerncentrale en een “high security prison”. De Marina ligt in de baai van de grote havenkom en je moet van tevoren aanvragen om naar buiten/binnen te gaan vanwege de drukke scheepvaart. We verkennen het plaatsje dat behoorlijk robuust en grijs is, maar uiteindelijk vinden we toch een brasserie, waar we heerlijk lunchen. In de Marina liggen op dit moment nog 5 andere Nederlandse schepen, die net als wij wachten om uit te varen richting NEDERLAND.

Ook vandaag gaan we niet varen. Het is nog te onstuimig weer met buien tot WK 8 en veel regen. Dan maar een dagje naar ABERDEENmet de bus. Best leuk om door het glooiende landschap te rijden. Veel akkerbouw en schapen zien we onderweg. Het gras is al gemaaid en staat in dikke goudgele rollen op het land. Een mooi gezicht. ABERDEENis ook gebouwd van grijs graniet en heeft een druk levendig centrum, met een aantal mooie gebouwen. Wij lopen naar de haven om het Maritiem museum te bezoeken. Het concentreert zich op de visvangst van vroeger en op de olie en gasboringen op de NOORDZEE. Best interessant en modern, dus interactief aangepakt. Daarna wandelen we naar een oud vissersdorp FOOTDEE, helemaal aan het eind van de haven bij de ingang. We wandelen door het drukke havengebied en dat is altijd interessant!

Hieronder wat informatie over FOOTDEE, omdat ik het zeer de moeite waard vond daar rond te lopen.

Footdee is an area of Aberdeen, Scotland known locally as “Fittie”. It is an old fishing village at the east end of the harbour. The name is actually folk etymology. Far from being “Foot of the Dee/Fit o the Dee”, it is actually a corruption of a former dedication to a “St Fothan”. The area has had a settlement as far back as the medieval times and the first recorded reference to the area of Fittie was in the year 1398. Footdee is a particularly interesting example of a planned housing development purpose-built to re-house Aberdeen’s local fishing community. Laid out in 1809 by John Smith, then Superintendent of the Town’s Public Works. Smith went on to establish himself as one of Aberdeen’s key architects. Occupying an isolated spit of land to the SE of Aberdeen’s city centre, its regimented squares have been described as a cross between the neo-classical aspirations of Aberdeen and the close-knit fishing communities of the north-east. The two squares of ‘Fish Town’ (known as Footdee), originally contained 28 single-storey thatched houses although this increased when the later Middle Row (circa 1837) and Pilot Square (circa 1855) were added. The entrances on each of the North and South squares were filled in the 1870s by William Smith. He also added additional storeys to the East and West sides of South Square creating a tenement feel. This was an attempt to ease crowding resulting from an influx of fishing families from other less prosperous areas and to help try to enforce the ‘one-house-one-family’ rule. The Town Council decided to start selling the dwellings to occupiers in 1880, beginning a period of incremental development and reconstruction. Additional storeys and dormers were added piecemeal by the new owners as funds allowed. The result is one of individuality expressed within the constraints of a strictly formal plan and is a contributing factor to the special architectural and historical interest of Footdee as a whole. Throughout the 19th century, ‘tarry sheds’ were added to the communal land within the squares opposite each dwelling and now every dwelling has its own shed. Originally constructed from drift wood and other found materials, the sheds have been built and rebuilt in an idiosyncratic manner over the years in a variety of materials with rendered brick now predominating slightly (2006). Some timber built sheds remain, predominantly on the North side of North Square. The entire Footdee village was added to the statutory list in 1967 as a single entity. The village was subsequently given Conservation Area status in 1968. On Tuesday 25 September 2012, Footdee became covered in foam from the sea after experiencing strong wind and rain conditions. The effect was like a blanket of snow and this made the UK national news.

Vervolgens hebben we trek gekregen en zien we aan de kop van de havenmonding een goed visrestaurant, THE SILVER DARLING. We zijn net op tijd, want 5 minuten later is de tijd om een lunchmenu te bestellen voorbij! We genieten enorm van culinaire gerechtjes en een goede fles wijn. Op al onze vakanties komt het altijd één keer voor dat we echt culinair uit eten gaan. We plannen dit nooit, maar vandaag was het blijkbaar hét moment. Heerlijk.

Als we terug gaan met de bus, soezen we een beetje weg. Om 17.00 uur zijn we weer in de Marina en ik word aangesproken door de vrouw van het zeilschip VITA, dat we zo’n maand op 2 geleden ontmoetten op CAPE CLEAR. Ontzettende leuk en wat een toeval! Destijds twijfelden zij ook of ze west om IERLANDzouden gaan en ik heb de afgelopen tijd vaak gedacht of ze dit ook gedaan hebben. Ja dus, zelfs 1,5 maand gezworven langs de kust en via het kanaal terug! Ze hebben al veel hier in deze streken gevaren en wilden nu IERLANDuitbreid verkennen. Ze verwachten niet nog een keer de westkust te kunnen doen. S’ Avonds drinken we bij hen een wijntje en wisselen ervaringen uit. Gezellig! Ze attenderen me op een blog van SY ACQUARIUS: rondom IERLAND in 80 dagen. Dat ga ik zeker binnenkort bekijken.

Woensdag 13 augustus. Een maximum van 9 knopen snelheid

We staan vroeg op en varen om 07.00 uur uit samen met de andere 5 NEDERLANDSEschepen. Het is nog best onstuimig en vies, maar de voorspelling is goed, dus dan ga je gewoon! Tot een uur of 13.00 blijven er miezer-buien overkomen en is het zicht niet altijd geweldig. ABERDEENpasseren we rond een uur of 13.00 en zien we soms even wel en dan weer niet door de regen. Er liggen veel schepen op de rede, maar die zijn zo groot, dat die wel zichtbaar blijven. Toch merk je dat het opklaart. Steeds een groter stukje blauwe lucht te zien en geen regen meer. De wind blijft wel en soms winstoten van 32 knopen, dus ruim WK 8! Echter steeds van achter, alhoewel de koers die we moeten varen scherper is dan voorzien. De wind zou draaien naar noord west, maar doet dat nog niet. Om 17.30 komen we ruim op tijd aan voor de wetlock van het haventje ARBROATH, dat helemaal vol ligt met schepen die wachten op beter weer. Wij zijn blij dat we gegaan zijn. Prachtig gezeild en 65 mijl afgelegd 10,5 uren, een record voor ons.

We gaan op zoek naar een pub, maar kunnen geen leuke vinden. In plaats daarvan laten we Duca maar eens goed uit langs het strand. Ze ontpopt zich steeds meer als een “zeehond”. Als ik een stok in het water gooi, gaat ze er eerst aarzelend (met 1 poot in het water en dan terug deinzend) en vervolgens steeds enthousiaster achter aan. Daarna terug naar de boot, eten koken en vroeg slapen. Morgen willen we weer een mooie afstand afleggen.

Donderdag 14 augustus. Op een heilig eiland

Vandaag vertrekken we om 08.00 uur en het plan is om naar HOLY ISLAND te gaan en daar een dagje te blijven. Het is mooi weer en we willen wel weer eens ankeren te midden van natuur. De laatste dagen waren we voor ons gevoel noodgedwongen te vaak in een Marina. En het bezoeken van een stad als ABERDEEN is best leuk, maar iets wat we toch een beetje doen om de tijd te doden als we niet kunnen varen.

De zee is spiegelglad en de verwachting is niet meer dan WK 2. Ongelofelijk hoe anders dan een paar dagen geleden! De gehele 69 mijl varen we op de motor. In het begin nog even met het zeil er bij en ook proberen we te spinnakeren, maar de wind valt echt te veel weg. Het is niet anders. Wat mooi is, is dat ook hier nog veel Gannets zijn en ze vliegen in prachtige bogen en golfbewegingen met wel 40-50 stuks langs ons heen. Een enkele kan ik mooi fotograferen. We varen nu over het stuk zee, THE FIRTH OF FORTH, dat in het zuid westen eindigt bij EDINBURGH, een doel voor een andere keer. Hier zijn meerdere eilanden waar veel vogels naar toe trekken. Een stuk verder dan de HOLY ISLANDS liggen de FARNE ISLANDS, waar we later lang zullen komen. Ook dit is een broedplaats voor vogels. Na een paar uur passeren we BELLS ROCK, en rots dus midden in zee en 10 mijl uit de kust. Gelukkig staat er een grote vuurtoren. InPETERHEADlas ik in de brasserie dat er een familie STEVENSONis geweest, die alle vuurtorens in SCHOTLANDin de loop van een eeuw heeft gemoderniseerd en dus veel heef bijgedragen aan de veiligheid op zee. Dat varen op de motor is natuurlijk best saai en we doen ons best om toch te genieten en veel om ons heen te kijken. Het is sowieso een beetje een mindere dag omdat we vandaag afscheid nemen van SCHOTLAND, in het begin van deze reis ons grote doel. Dat hebben we zeker gehaald en meer. Toen we in ons restaurant in ABERDEENzaten, was ik plots behoorlijk emotioneel en nu tijdens het schrijven trouwens weer. Wat een geschenk is deze reis en wat hebben we veel beleefd! Nog nooit naar ENGELANDgeweest met de boot en dan er ineens helemaal om heen varen, inclusief de OUTER HEBRIDESen de ORKNEYS. We “Circum-navigated England”! Best wel een prestatie, ook al ging het daar niet om. Nog een dag of 10 en dan plannen we thuis te zijn via IJMUIDEN. Deze keer dus niet nog een paar dagen lummelen op de wadden, want dat ligt nu te veel uit de route en zou te veel tijd kosten. Precies om 20.00 uur komen we aan bij ons doel van vandaag, HOLY ISLAND, ofwel LINDISFARNE. Het kasteel is al duidelijk te zien en we koersen via 2 kardinale boeien en een groene boei naar THE OUSE, een baai bij het eiland waar we gaan droogvallen. Dat hebben we deze reis nog maar heel weinig gedaan en ik heb er zin in. Bovendien liggen we dan veel rustiger, want de stroming is hier heel sterk. We komen nu aan 1,5 uur na HW en het stroomt behoorlijk. Ik ga liggen op 2,5 meter diepte en Meine laat het anker vallen. We liggen tussen een paar andere bootjes, maar allemaal locals, zo te zien, want er is niemand aan boord. Het is een prachtige stille avond en ik kijk vast uit naar vallende sterren, maar dat was volgens mij rond 12 en 13 augustus. Als het bijna donker is vallen we droog en gelukkig behoorlijk recht. In het donker laten we Duca uit.

Vrijdag 15 augustus. Eindelijk een doedelzak.

Vandaag blijven we een dagje hier, vanwege de mooie plek en de rust, althans tijdens de vloed! We zijn heel rustig drooggevallen en hebben prima geslapen. Als we wakker zijn, maar weer eens een keer over boord. De afgelopen dagen in de Marina’s kon dit niet. Het water hier aan de oostkust is helaas net zo koud als aan de andere kant. Vervolgens naar de wal, om voordat de toeristen komen het eiland te verkennen. Zodra het eb wordt is het nl is het eiland te bereiken via een verhoogde causeway en wordt het druk. Daarom gaan we eerst naar het kasteel. Duca mag niet mee naar binnen en blijft onder de hoede van de vrijwilligsters. Dit kasteel is best interessant om te bekijken. Het is in het begin van de 20^eeeuw door de oprichter van Country Life Magazine Edward Hudson en met behulp van een van Nederlandse origine architect Edwin Lutyens, van een verlaten kasteel omgevormd tot een vakantiehuis voor de familie. Het leuke is dat deze inrichting nog helemaal compleet is en overal liggen de gebruiksvoorwerpen uit die tijd, tot en met ivoren dominostenen op een bankje in de slaapkamer. En allemaal aan te raken (en dus mogelijke ook mee te nemen). Dat zegt waarschijnlijk iets over het keurige gedrag van Engelsen, dat dit zomaar kan. Helemaal boven in het kasteel heb je een prachtig uitzicht. Een vrijwilligster laat door een sterke kijker zien, waar nu de zeehonden liggen. Ook onze boot is mooi te zien. Ook zie ik in de verte dat het op de CAUSEWAY, inmiddels druk aan het worden is. Een stoet van auto’s nadert het eiland en uit de verte lijken het net mieren. Wij hebben het kasteel min of meer voor ons zelf gehad en gaan even koffie drinken en een paar boodschapjes doen. Bij de uitgang staat een doedelzak speler zijn best te doen, mooi in vol ornaat en als ik er naar kijk en luister, ben ik weer tot tranen toe geraakt. Wat hebben we een reis gemaakt helemaal rondom. Om 17.00 uur wordt het weer rustig. We kunnen nu lopen naar de boot terug en moeten er aan denken om tijdig de bijboot op te halen, want die ligt nu droog aan de pier.

Uiteindelijk gaan we niet meer naar de pub, want we willen vroeg en ver gaan varen morgen. We zitten heerlijk in de kuip en genieten van de rust die is weer gekeerd. Inde verte horen we de branding en de zeehonden brullen. Het “zwervers in de natuur” gevoel, wat ik de afgelopen dagen een beetje was kwijt geraakt, komt weer terug.

Zaterdag 16 augustus. De zee is grijs, de lucht grauw en de wind vlagerig.

En het is maar goed dat we vroeg gingen slapen! Allereerst worden we om 05.00 uur wakker. De wind is gedraaid en we hebben het anker na het droogvallen niet gecheckt. Nu drijven we, als we loskomen van het zand, langzaam tegen een ander jachtje aan dat hier ook ligt. Snel de motor gestart en ietsje verder op weer opnieuw geankerd. Het is al bijna licht. De zon komt op om 05.40! We besluiten om niet meer naar bed te gaan, maar vroeg te gaan varen. We willen vandaag ver komen! Het liefst naar een ankerplek vlakbij WHITBY,waar we vanwege de windrichting zouden kunnen liggen: RUNSWICK BAY. In het begin is er weinig wind en we kabbelen met een beetje stroom mee langs de FARNE ISLANDS. We weten nu al dat we niet snel genoeg gaan om onze bestemming, zo’n 75 mijl zuidelijk te halen. Bovendien gaat het vandaag en morgen steeds harder waaien. Geen condities om, ook al is het aan de hoge wal, te ankeren! Ook wil ik goed slapen met oog op de nachtelijke overtocht naar IJMDUIDEN, die in het verschiet ligt. Ik kijk op de kaart naar een andere meer haalbare plek. Het wordt HARTLEPOOL. Al vrij snel raakt het bewolkt en wordt het grijs. Gelukkig krijgen we de gehele dag geen regen, maar wel veel wind te verstouwen. Tot maximaal 34 knopen aan het eind van de dag. De koers is niet zo krap, dus het gaat wel snel. Op zee valt er weinig te zien: geen dolfijnen meer en de kust wordt ook redelijk saai. In het begin nog mooie duinen en witte stranden, maar later op de dag meer verstedelijkt. Na 12 uur varen komen we aan bij de haveningang. We hebben er 66 mijl op zitten. De wind poeiert enorm en gelukkig is het de hoge wal waar we naar toe gaan. Meine roept de havenmeester op van de Marina die de sluis voor ons klaar maakt. Als het groene licht brandt kunnen we naar binnen. Ik zie hem rennen naar de steiger binnen de sluis om ons op te vangen. Hij snapt dat het best wel heftig is buiten. Ook het welkom later is warm. Men doet hier zijn best om visitors aan te trekken, o.a. met lage tarieven. We krijgen een mooie plek aan een buitensteiger in deze enorme Marina: 500 plaatsen, inclusief 100 voor gasten. Hier liggen we morgen veilig als het écht begint te waaien. Er zijn weer Galewarnings! De Marina maakt deel uit van een enorm groot havencomplex, aangelegd tussen 1850 en 1875 voor de export van de kolen en de import van ijzererts. Vervolgens is het in de 20^eeeuw, zoals zoveel plekken vervallen, maar recentelijk dus weer revitaliseert. Appartementen, een museum schip en talloze restaurantjes.

Als we later Duca gaan uitlaten en even ergens naar binnen willen om een wijntje te drinken (wat niet kan, omdat honden niet zijn toegelaten) word ik aangesproken door een man die zegt dat ik eruit zie alsof ik net van een lifeboat af kom. Inderdaad heb ik mijn zeilkleding nog aan en een zeer verwaaid hoofd. Meine komt er ook even bij (hij ziet er net zo verwilderd uit) en we hebben een leuk gesprek met het viertal dat hier zit te dineren. Ze zijn zeer geïnteresseerd in onze verhalen en vinden onze reis rondom fantastisch. Het blijft leuk om Engelsen te ontmoeten! Inderdaad val ik wel uit de toon als ik zie, hoe vooral de dames zich hier op zaterdag avond mooi maken! Morgen blijven we dus waarschijnlijk een dagje hier. Vervolgens is het nog zo’n kleine 20 mijl tot LOWESTOFTen dan 105 naar IJMUIDEN. Wie weet dus in een weekje thuis!

Donderdag 21 augustus. WELLS NEXT THE SEA (52°59’67N/000°54’190)): 17 T/M 21 augustus. Logstand 11648-11805: 153 mijl in deze periode. 2909 mijl totaal gevaren!

Zondag 17 augustus. Een dagje verwaaid.

Vandaag waait het weer hard en er zijn Galewarnings. Minimaal WK 8 en er gaat niemand naar buiten. Wij slapen uit tot 09.00 uur, want we zijn best moe van het heftig varen gisteren. Daarna besluit ik toch nog maar even een wasje te draaien. Meine maakt het schip schoon en dan gaan we even naar een mega supermarkt een behoorlijk eind verder lopen. Vermoeiend niet door het wandelen, maar door het enorme aanbod! Ik raak overweldigd door alles. Hele straten met alleen maar zuivel. Terug aan boord ga ik even slapen, daarna eten koken en vroeg naar bed.

Maandag 18 augustus. Laveren tussen alle visboeitjes.

We vertrekken om 12.15 omdat daarvoor nog steeds een Galewarning geldt. Dat geeft ons tijd om even de historische nautische kade te gaan bekijken. Daar wordt op een interessante manier de geschiedenis van deze stad ten toon gesteld. Echt heel leuk gedaan. Vanaf de prehistorie staan er levensgrote foto’s van acteurs die de rol spelen van een bewoner destijds en hun eigen verhaal doen. De typecasting vind ik erg goed gedaan. Daarna varen we uit en de zee is nog behoorlijk ruw en er staan hoge golven. Ook vandaag sturen we met de hand. De stuurautomaat kan dit soort golven niet aan. Er staat gelukkig nog een goede wind en we kunnen bijna de gehele dag zeilen. De wind is west en komt uit de goede hoek. Af en toe zie ik nog een enkele Gannet. Wat blijven het mooie vogels! Verder zien we geen dolfijnen of zeehondjes meer, maar dat kan ook door de hoge golven komen.

Het is vandaag erg opletten met alle visboeitjes. Er staan er hier veel. We varen langs de zogenaamde COBLE COAST, genoemd naar de traditionele houten vissersbootjes, die nog steeds gebruikt worden, al zijn ze wel aangepast met een motor. De kust is hier weer mooi met redelijk hoge kliffen, die groen zijn. Een hele tijd hangt er een bui voor ons die in dezelfde richting beweegt als wij. Wij varen in de zon en steeds zie ik een stuk kust voor me helemaal grijs en dan oplichten door de zon. Een prachtig gezicht. Onderweg is er een alarm oproep van de kustwacht. Men heeft een “Spoken May Day” oproep ontvangen, maar zonder positie. Ik had hen daar al naar horen vragen. Nu worden alle schepen in de buurt en wij dus ook opgeroepen zich te melden, als ze iets gehoord of gezien hebben. Wel een vreemd idee, dat er hier in de buurt iemand in nood is en dat je niet weet waar en dus niet kunt helpen. De kustwacht houdt de schepen op de hoogte en na een tijdje krijgen we te horen dat men onderzoek heeft gedaan en dat de melding niet meer geldt. Of dat betekent dat het een fake oproep was, of dat het loos alarm was, vermeldt men niet.

Om 20.15 komen we aan in SCARBOROUGH(je weet wel van het zoete liedje van Simon & Garfunkel) en mooi op tijd qua getij. De havenmeester geeft ons een plekje langszij en ander schip en komt direct aan boord. Het blijkt een honden liefhebber, dus is erg enthousiast over Duca. Ik moet hier 27,74 pond betalen en precies afgepast. Meine gaat nog even aan de wal voor het hondje, maar we hebben beiden geen zin om ons te begeven in de kermis van dit badplaatsje.

Dinsdag 19 augustus. Toch nog kunnen zeilen.

Eerst ga ik Duca uitlaten en op zoek naar een pinautomaat. Dar levert me een mooie wandeling door het stadje op. Het is een victoriaanse badplaats met prachtige oude gebouwen. Een heel groot hotel “The Grand Hotel”, torent boven het stadje uit. Het strand is groot, breed en wit. Graag had ik er Duca over laten rennen, maar dat mag niet in deze periode. Ik loop nog even langs de vissershallen om te kijken of ik hier nog verse kreeft kan kopen, maar die is niet beschikbaar na de afgelopen 3 ruige dagen. Men is niet de zee op geweest om de potten op te halen.

Daarna hebben Meine en ik een hele puzzel op te lossen om te kijken waar we heen kunnen vandaag. Er zijn aan deze kust ten noorden van de HUMBER weinig havens en zeker geen plekken om te ankeren. Bovendien is voor dat laatste de zee nog steeds te ruw. De havens die er zijn, zijn zeer getijdengevoelig en dus alleen een aantal uren rondom HW te bereiken. Nu is het ook nog zo dat in deze periode HW zeer ongunstig valt, rond het middag uur en in de nacht tussen 01.00 uur. Ga je dus overdag een haven in, dan leg je een te korte afstand af en kun je er ook in de nacht weer uit of tijdens het volgende middag uur. Hier ‘snachts varen zien we niet zo zitten vanwege alle visboeitjes die dan niet zichtbaar zijn. We besluiten uiteindelijk naar GRIMSBY te varen, wat we zeer waarschijnlijk niet gaan halen op het juiste HW tijdstip, omdat de wind ook steeds minder zal zijn. Onderweg zullen we advies vragen aan de havenmeester van deze haven en van BRIDLINGTON.

We vertrekken rond 9.30 en tot aan FLAMBOROUGH HEAD, deint de zee nog enorm met hoge golven en is er te weinig wind. Dus varen we op de motor. Voorbij de kaap wordt onze koers anders, meer zuid, en varen we dus aan de hoge wal. Dat maakt de zee rustiger en heeft ook tot gevolg dat we vanaf 12.30 kunnen zeilen. En dat is meer dan we vandaag verwacht hadden. Ondertussen bel ik met de beide havenmeesters en uiteindelijk besluiten we te gaan ankeren an de monding van deHUMBER, die daar ook voor staat aangegeven. Er schijnen ook moorings te liggen. We moeten ons dan wel melden bij “traffic control Humber”, maar volgens de havenmeester kunnen we daar vannacht prima liggen. Het is nu 15.30 en we zeilen nog steeds. Nu geheel voor de wind die meer naar noord is gedraaid, maar nog steeds met een kleine 5 knopen snelheid. Als dit zo doorgaat komen we precies met LW aan bij de rivier en zal er dus ook weinig stroming staan. Uiteindelijk kunnen we tot 16.30 echt zeilen, dan moet de motor erbij en vanaf 18.00 gaan de zeilen naar beneden omdat de wind echt helemaal weg is. En inderdaad 45 minuten na LW om 20.15 komen we aan bij de grootste mooring waar we ooit aan hebben gelegen, het is er een bestemd voor de grote vaart en Meine kan er a.h.w. boven op stappen. We bevestigen onze lijn door de hele dikke lijn van de mooring te trekken, zodat we goed afstand houden. Gelukkig is de boei wel afgedekt met rubberen randen. Ik meld me bij de TCHumber, maar krijg geen antwoord. Ze hebben het te druk met alle binnen komende en uitgaande vaart. Leuk om een tijdje naar te luisteren en zo’n uitdrukking te horen als “we want to break some waves”, als aanduiding om toestemming te vragen om uit te varen. Meine gaat snel Duca uitlaten, omdat het al bijna donker is. In de verte zie ik haar op het prachtige verlaten strand rondjes rennen en tegen Meine op springen. Ze is door het dolle heen. De laatste dagen zit er voor haar niet veel wandelen in. Vanmorgen wel 45 minuten met haar gelopen, maar aan de lijn en ze mocht niet op het strand. We eten heerlijk de sirloin steak die we in KINLOCHVERBIE, kochten 3 weken geleden en nu mooi rijp, dankzij de vacuüm verpakking. Lekker met vers gedopte erwtjes en tagliatelle.

Woensdag 20 augustus. De laatste keer dipping in en out?

De windrichting vannacht was west en dan lig je op deze plek niet zo rustig. We dachten echter dat de wind helemaal weg zou blijven en dat het wel zou kunnen. Vanaf een uur of 24.00 trekt die echter toch aan en we schommelen behoorlijk met alle bijgeluiden van dien. Toch is het lang zo erg niet als destijds voor de haveningang van PENZANCE, toen lag ik echt te rollen in mijn bed. We slapen beiden dus toch nog redelijk. Gisteravond tijdens het eten kregen we wel een grote golf van een schip te verwerken, waardoor onze, gelukkig afgesloten, fles wijn van de tafel duikelde.

We staan om 08.00 uur en gaan toch maar even over boord. Misschien wel de laatste mogelijkheid hier in Engeland. Het lijkt iets minder koud. Het is trouwens schitterend weer, een strak blauwe hemel en helaas weinig wind. Dat was voorspeld. Misschien vandaag weer een beetje bij bruinen? Dat gaat helaas maar voor 2 uur op. Dan komen we in een miezerbui terecht die de verdere reis gezellig met ons mee gaat. Het aankomen in WELL NEXT THE SEA is anderhalf uur na HW. De wind staat nu een beetje aanlandig en dat geeft hoge swells. Ik moet echt door een stevige branding varen en dat betekent goed sturen. Dat de eerste SB groene boei van de vaargeul dan niet zichtbaar is, omdat deze te klein is en onder water wordt getrokken helpt niet echt. Op het laatste moment zie ik hem toch behoorlijk ver aan BB liggen. Snel die richting op gestuurd en in de vaargeul gekomen. Het water werd al behoorlijk ondiep en Meine haalt het zwaard nu helemaal op.

Aangekomen krijgen we een mooie plekje langszij bij iemand en gaan direct naar het strand. Dit is nog wel even een toegift! Een prachtige breed wit strand met allemaal leuke en verschillende kleine houten badhuisjes. Duca mag hier wel op het strand en als ik een steen in het water gooi gaat ze er achter aan. Ze blijft er naar zoeken en wil steeds terug. We doen haar aan de lijn, want we zijn bang dat ze wordt mee getrokken door de eb stroom. De vaargeul loopt hier nl. direct langs het strand (voor de kenners nog veel meer dichterbij dan bij VLIELAND). Dan pakken we even een pintje op het dek van DE ALBATROS, een Nederlands vrachtschip dat hier als laatste vracht naar toe heeft vervoert. Nu is het een cafë. Meine haalt Fish and Ships en ik maak salade. We eten nog een keertje buiten, lezen wat en gaan om 21.30 naar bed. Morgen om 06.00 uur op om naar LOWESTOFTte gaan.

Donderdag 21 augustus. Op de valreep nog een miscalculatie.

We worden allebei tegelijk wakker om 06.00 uur. Even het hondje uitlaten en dan varen. onze buurman komt er even bij en vraagt zich af of het nog wel kan en we niet vast komen te zitten. We besluiten het toch te proberen. In het ergste geval lopen we aan de grond en moeten we op het anker wachten op hoger water. En ja hoor, na nog geen 10 minuten varen loop ik vast in de vaargeul, dus we laten het anker vast vallen en wachten op wat gebeuren gaat. Het is prima weer en het zand is hard en droog. Na een tijdje liggen we echt vast. Ik ga even met het bootje naar de wal om te overleggen met de havenmeester. We liggen nl. in de vaargeul voor de vissers, maar die kunnen er ook niet uit of in. De havenmeester geeft aan dat we rond 15.00 los zullen komen en dan in de Outer Harbour mogen liggen zodat we morgen snel naar buiten kunnen. Deze haven is normaal alleen voor werkschepen. We hoeven die nacht niet te betalen. Ik ga nog even wandelen in het stadje, dat best leuk is en nu nog zeer rustig. Rond een uur of 11.00 ga ik terug naar de boot en ik zie Meine en Duca al op het strand. We liggen hier eigenlijk prachtig alleen een beetje scheef. De zon schijnt, dus ik doe nog even de korte broek aan en pak mijn camera om het zand op te gaan. Helaas doe ik dat allemaal weer veel te gehaast en glijd ik uit over ons zwemplateau en kom in het water terecht. Niet diep, maar ik heb wel mijn camera in de handen. In een reflex houd ik die omhoog en Meine pakt hem aan. Hij is wel even nat geworden, want onder water geweest. Dus snel weer aan boord, uitzetten, geheugenkaart en accu er uit. Dan zo goed mogelijk drogen met keukenpapier. En afwachten en niet voor de verleiding bezwijken om te kijken of tie het nog doet. Dat kan nu juist kortsluiting geven. Ik hang de camera in het wand te drogen. Er verschijnt condens op de display, maar dat is aan het eind van de dag verdwenen. Een goed teken, maar we zullen zien. Tijdens mijn glij partij heb ik een behoorlijke striem in mijn oksels opgelopen omdat ik met mijn arm in een lijn bleef hangen. Ook mijn knie lijk ik een beetje verdraaid te hebben. Gelukkig heb ik een knieband, want in het begin van de reis had ik last van mijn rechter knie. De rest van de middag zitten we lekker rustig in de kuip te lezen.

Om 15.00 uur roep ik de haven weer op om aan te geven dat we weer drijven. De dinghy van de beach patrol zal ons begeleiden door de vaargeul, want het luistert nauw. Een geweldige service, die ze aan ieder jacht dat dit wil aanbieden. Morgen dus naar LOWESTOFT. De weersvoorspellingen zijn nog steeds goed, dus hopelijk overmorgen richting IJMUIDEN!

Maandag 25 augustus. Varend over IJsselmeer richting Staveren: 22 T/M 25 augustus. Logstand 11805-11995: 190 mijl in deze periode. 3089 mijl totaal gevaren!

We varen nu op de motor op het IJsselmeer van onze ankerplek vannacht bij de HOUTRIBSLUIZENnaar STAVORENen vervolgens naar onze thuis haven in HEEG. Het miezert vanmorgen even, maar gisteren hadden we nog een prachtige zonnige zeildag. Eerst door het NOORDZEEKANAALen toen vanaf de ORANJESLUIZEN5 uur heerlijk gezeild. Nog lekker een keertje voor anker en vanmorgen nog maar even over boord. Het water is hier ook koud. Hieronder volgt nog een verslag van de overtocht, wat interessante statistieken en een kort nawoord.

Vrijdag en zaterdag 22 en 23 augustus. En toen waren we ineens in IJmuiden.

Vanmorgen werden we iets eerder wakker dan gepland (05.00 uur i.p.v.06.00 uur) vanwege de werkschepen die alle uitvoeren. We blijven nog even liggen en staan dan op zodat we echt genoeg ruimte hebben om uit te varen en niet weer aan de grond te komen. Meine laat Duca uit en ik kijk naar de route. Als ik zie dat het vanaf hier 135 mijl direct naar IJMUIDENis, lijkt me dit wel een goed plan. Het weer is prima en de voorspellingen ook. Meine had er ook al aan gedacht, dus we besluiten dit te toen. Ik hoef niet persé naar LOWESTOFT, dat komt wel een andere keer. Hoe eerder we gaan hoe beter, want voor na het weekend zijn weer depressies voorspeld in NEDERLANDen voor het zelfde geld komen die eerder!

We varen om 6.20 uit en kunnen direct zeilen. Dat valt niet tegen. We varen een heel stuk voor de wind met de boom in de genua. Om 12.20 moet de motor erbij i.v.m. sterke tegenstroom. Die kunnen we trouwens niet zien, want door het droogvallen op het harde zand is ons logwieltje weer eens vast komen te zien. Omdat het log dus snelheid 0 aangeeft, interpreteert de gps het gehele verschil met 0 aan stroming. Dit blijft de gehele overtocht zo. Om 13.50 kunnen we de koers verleggen omdat we dan om de zandbanken van HAISBOROUGHzijn. Nu gaat het meer halve wind en kan de motor weer uit. Uiteindelijk kunnen we tot een uur of 18.00 zeilen. Dan valt de wind weg. De gehele dag hebben we prachtig weer en veel zon, terwijl het om ons heen er niet zo goed uit ziet. Ook de nacht is prachtig, al varen we op de motor. Een zeer heldere sterrenhemel, die we beiden op ons rug liggende in de kuip met de verrekijker bekijken. Schitterend om zo te varen en de MELKWEG en daarin o.a. De PLEIADENte herkennen. (het enige sterrenstelsel dat we kennen).

Wel is de zee erg ruw met heel veel golven en deining. Het valt bijna niet te doen om te koken, maar het lukt wel, “een vul de maag maaltijd” van lasagne met gebakken uien, champignons en black pudding.

Meine gaat het eerst even slapen als het donker aan het worden is. Ik moet weer enorm wennen aan varen in de nacht. Eigenlijk vind ik het griezelig met al die lichtjes en het drukke scheepvaart verkeer. Ik moet 2 TRAFFIC LANESkruisen, maar na een tijdje heb ik de routine weer te pakken en kan ik snel herkennen, welke kant een schip opvaart. Na een uurtje komt Meine er weer bij en ik besluit deze keer maar eens wakker te blijven. Het is ons laatste tochtje en ik wil het helemaal meemaken. Meine doet af en toe een tukje in de kajuit, terwijl ik vaar. In het zuiden zijn steeds flitsen van onweersbuien, maar die blijven gelukkig uit de buurt. Ook zie ik in de richting van NEDERLAND de gehele nacht een gloed oplichten. Is dat de RANDSTAD? Later lijkt het SCHIPHOL te zijn.

Om 04.00 uur trek ik het niet langer en moet ik toch even een uurtje slapen. In mijn bed en naast de ronkende motor val ik zo in slaap. Na een uurtje sta ik op om Meine af te lossen. Die staat met de hand gps te kijken waar we zijn. Onze Raymarine is voor de zoveelste keer deze reis weer uitgevallen. Toen ik naar bed ging, dacht ik nog: goh, hij blijft het deze gehele trip doen! Zo’n 20 mijl voor IJMUIDENkomen we dan toch nog n een bui terecht die ook veel wind geeft. Daardoor kunnen we nog een halfuurtje lekker zeilen met alleen de genua. Dan is het afgelopen met de wind. Tijdens de bui kwam trouwens de zon bloedrood op, een prachtig gezicht, omringd door buiige wolken.

Duca heeft zich de gehele tijd trouwens prima gehouden. Ze hield zich rustig en slaapt de gehele tijd. We hebben haar weinig eten gegeven (zielig?!), zodat ze geen aandrang krijgt. Vanmiddag mag ze zich weer een rotje rennen op het strand!

Om 10.00 uur Engelse tijd komen we aan. Als ik de haven zie, ben ik behoorlijk ontroerd. Het is zo’n rijkdom om dit allemaal te hebben meegemaakt en nu veilig de haven in te kunnen varen! Ik heb een beetje hetzelfde gevoel als 10 jaar geleden toen ik SANTIAGObereikte. Ik stuur een paar whats appjes naar het groepje. Een aantal reageert blij dat we er weer zijn. Annet en Rainier stellen voor vanavond een hapje te eten in STRANDPAVILJOEN NOORDZEE. Heel erg leuk! We gaan eerst even een paar uur slapen, dan met Duca naar het strand en vervolgens naar het Paviljoen. Het is ontzettend fijn om zo vers na de reis onze verhalen kwijt te kunnen. Zij zeilen ook en zouden ook wel ooit zo’n reis willen maken. Ze zijn wel al vaak in ENGELAND geweest, maar nog nooit zo lang. De tips die ze ons voor onze reis hebben gegeven, waren dan ook heel bruikbaar.

Even voor de statistieken.

Zie ook logboek hierna.

• We zijn totaal 111 dagen onder weg geweest. Daarvan lagen we 19 dagen verwaaid of ergens vanwege een kleine reparatie. 14 dagen kozen we vrijwillig om ergen een dagje langer te blijven. Totaal hebben we dus 78 vaardagen gehad en daar in 602 uur gevaren. In die periode legden we 3098 mijl af, met een gemiddelde van 40 mijl per dag. We voeren gemiddeld 8 uur er dag en met een gemiddelde snelheid van 3,3 mijl per uur. Dat lijkt heel weinig, maar hier is alles mee gerekend, ook het in en uitvaren van havens en het varen met tegenstroom.
• Totaal hebben we 732 liter diesel verbruikt en dat valt me heel erg mee. De hebben behoorlijk vaak kunnen zeilen met een wind uit de goede hoek. Ook de thuisreis (16 dagen tot IJmuiden en 700 mijl) vanaf ons noordelijkste punt op de ORKNEYS was bijna altijd met gunstige wind.
• We lagen 33 keer in een Marina, 19 keer aan een kade of ponton, 25 keer aan een mooring en hebben 34 keer geankerd. Totaal koste deze reis ons zo’n kleine € 9000, waarvan € 500 aan reparaties, € 1119 kwijt havengelden, € 800 aan pilots en kaarten en € 700 aan diesel. Zo’n € 6000 waren dus kosten voor proviand. We zijn zo’n 15 keer uit eten geweest en de rest aan boord gekookt.

Nawoord

• Het is een prachtige reis geweest en we hebben enorm veel geluk met het weer gehad. Eigenlijk nu in deze maand augustus is het minder, maar als ik onze verhalen vergelijk met die van mensen in Nederland, dan hebben we in Engeland en Schotland nog best heel goed weer gehad. De foto’s laten dit ook zien.
• Aan schade en gebreken aan de boot is het is heel erg mee gevallen. Onze motor heeft ons nooit in de steek gelaten en dat is wel heel erg belangrijk op een reis als deze. Onze beste investering vooraf is het laten maken van een nieuwe Genua! De boot zeilde zoveel beter dan daarvoor met de uit gelubberde oude. De slechtst investering was de aanschaf van onze nieuwe GPS. Ik heb een heel logboek bijgehouden van alle weigeringen en positieverlies. Daar gaan we nog mee aan de slag met de leverancier. Een gadget als Wi-Fi en zo de ipad verbinden lijkt leuk, maar is niet praktisch. Of het werkt niet, of de Ipad heeft een lege batterij, of er schijn te veel zon.
• Dat we Duca hebben mee genomen is heel goed bevallen. Het hondje heeft zich geweldig gehouden, is nooit zeeziek geworden en heeft zich ontwikkeld tot een zee-hond, die van water houdt. Ook voor ons beiden was het erg gezellig. Het is toch een beetje alsof je een klein, maar zeer gemakkelijk kind bij je hebt.
• Bloggen vond ik erg leuk en zeker ook door alle reacties die ik er op kreeg. Ik schreef altijd al wel verslagen maar het op deze manier “de wereld ingooien”, was erg leuk. De herinnering blijft op deze manier nog heel lang levend. Zojuist heb ik de ondertitel veranderd van “Engelandvaarders” naar “rondom Engeland en Ierland”. Dat durfde ik nu pas te doen, ook al was het ons doel. We hebben het écht helemaal gedaan en het is goed gegaan. Best wel stoer om de eerste keer dat je naar Engeland vaart er ook maar direct helemaal omheen te varen! Ook heb ik de in mijn ogen mooiste foto er op gezet. Die van een dansende dolfijn!
• Gevaarlijke situaties waren er niet echt (of we hebben het niet geweten), wel een paar die de adrenaline liet bruisen, zoals bij de RACE BIJPORTLAND BILLen door de SOUND KYLE RHEA, maar dat is ook waar het met zeilen om gaat, zoals Annet gisteren zei. Het moet af en toe wel spannend zijn. In ieder geval hebben we nooit een te groot risico genomen.
• Ongelofelijk dankbaar ben ik dat we de WESTKUST VAN IERLANDhebben kunnen meemaken. Dat was eigenlijk nog mooier dan ons oorspronkelijk doel Schotland. Dat we nu al deze plekken met elkaar kunnen vergelijken voelt erg rijk. Dat wordt volgend jaar nog moeilijk kiezen waar we naar toe gaan, want een 2^ekeer naar Engeland zal zeker wel gaan gebeuren.
• Ook de planning om thuis te komen lukte en we hebben geen tijdnood gehad. Ik heb deze week nog vrij en wilde graag 24 augustus weer terug in Nederland zijn en dat was ook zo. Die doel had ik me al lang geleden gesteld en het is mooi om te merken, dat als zo’n doel echt voor je leeft, het min of meer vanzelf te realiseren valt. 10 augustus in INVERNESSzijn (als we door het CALEDONISCH KANAALwaren gegaan) was ook zo’n datum die klopte. Inclusief orkaan Bertha en het verwaaid liggen daardoor hebben we 16 dagen nodig gehad voor de thuisreis. Totaal 4 maanden de tijd hebben is dan ook heel goed. We hebben dus eigenlijk 3 weken over. De eerste 2 weken van Mei en nu deze laatste week van Augustus.
• Ik weet uit ervaring dat dit soort reizen (Santiago, Nepal, Trans Siberië Express) na verloop van tijd bij mij een steeds diepere betekenis krijgen. Een echte reflectie zal dan ook wel wat tijd vragen en wie weet schrijf ik daarover nog wel een keer iets op het blog. Samen met Meine was het heel fijn en vertrouwd en dit lange samenzijn heeft wat mij betreft onze relatie ook weer extra verdiept.

•  

Bijlage Logboek

Datum	Vertrek	Aankomst	Uren	Dagen	Niet	Verwaaid	Vertrekhaven	Overnachthaven	Log	Log	Mijlen	Liggeld
5-mei	15:15	20:50	5,50	1	0	0	Heeg	Broekerhaven	8855	8924	69	€ 18,00
6-mei	9:05	16:50	7,80	1	0	0	Broekerhaven	Ijmuiden 7 dagen	8924	8971	47	€ 175,00
7-mei	9:45	14:15	28,50	7	0	7	Ijmuiden 7 dagen	Harwich Shotley Marine	8971	9105	134	€ 30,94
15-mei	14:00	16:30	2,50	1	0	0	Harwich Shotley Marine	Pinmills: River Orwell	9105	9114	9	€ 0,00
16-mei	15:00	18:00	3,00	1	0	0	Pinmills: River Orwell	Walton Backwater	9114	9132	18	€ 0,00
17-mei	7:30	16:45	9,20	1	0	0	Walton Backwater	Ramsgate	9132	9186	54	€ 39,68
18-mei	7:45	15:30	7,70	1	0	0	Ramsgate	Rye	9186	9233	47	€ 30,94
19-mei	14:30	19:00	4,50	1	0	0	Rye	Eastborne	9233	9256	23	€ 39,68
20-mei	8:00	19:10	11,10	1	0	0	Eastborne	Chichester Harbour	9256	9322	66	€ 0,00
21-mei			0,00	1	1	0	Eastborne	Chichester Harbour	9322	9322	0	€ 0,00
22-mei	9:10	16:10	7,00	1	0	0	Chichester Harbour	Beaulieu River	9322	9354	32	€ 24,80
23-mei			0,00	1	0	0	Beaulieu River	Beaulieu River short stay	9354	9354	0	€ 16,12
23-mei			0,00	1	0	1	Beaulieu River short	Beaulieu River	9354	9354	0	€ 0,00
24-mei	10:15	19:00	8,70	1	0	0	Beaulieu River	Swanage Bay	9354	9392	38	€ 0,00
25-mei	8:15	16:15	8,00	1	0	0	Swanage Bay	Lyme Regis	9392	9444	52	€ 24,80
26-mei			0,00	1	1	0	Lyme Regis	Lyme Regis	9444	9444	0	€ 24,80
27-mei	10:45	18:20	7,60	1	0	0	Lyme Regis	Brixham Baai:	9444	9473	29	€ 0,00
28-mei	11:45	18:30	6,70	1	0	0	Brixham Baai:	Salcombe	9473	9498	25	€ 18,60
29-mei			0,00	1	1	0	Salcombe	Salcombe	9498	9498	0	€ 18,60
30-mei	8:50	13:30	4,60	1	0	0	Salcombe	Plymouth	9498	9518	20	€ 43,40
31-mei	17:30	18:15	0,70	1	0	0	Plymouth	Cowsand	9518	9523	5	€ 0,00
1-jun	12:30	18:00	5,50	1	0	0	Cowsand	Polperro	9523	9544	21	€ 0,00
2-jun	10:30	19:50	9,30	1	0	0	Polperro	Helford River	9544	9584	40	€ 0,00
3-jun	10:15	19:30	9,20	1	0	0	Helford River	Penzance	9584	9624	40	€ 12,40
4-jun			0,00	1	0	1	Penzance	Penzance	9624	9624	0	€ 12,40
5-jun			0,00	1	0	1	Penzance	Penzance	9624	9624	0	€ 0,00
6-jun	22:10	22:25	0,30	1	0	1	Penzance	Penzance haveningang	9624	9624	0	€ 0,00
7-jun	5:55	15:00	9,00	1	0	0	Penzance haveningang	Polventon Bay	9624	9679	55	€ 0,00
8-jun	13:00	15:15	2,20	1	0	0	Polventon Bay	Padstow	9679	9684	5	€ 26,04
9-jun	13:00	17:00	4,00	1	0	0	Padstow	Portquin Bay	9684	9691	7	€ 0,00
10-jun	6:30	19:30	13,00	1	0	0	Portquin Bay	Milford Haven Angle Bay	9691	9770	79	€ 0,00
11-jun	9:00	9:45	0,80	1	0	0	Milford Haven Angle Bay	Pembroke River	9770	9865	95	€ 0,00
12-jun	8:30	20:45	12,20	1	0	0	Pembroke River	Kilmore Quay	9865	9865	0	€ 25,00
13-jun			0,00	1	1	0	Kilmore Quay	Kilmore Quay	9865	9865	0	€ 25,00
14-jun	11:30	21:00	9,50	1	0	0	Kilmore Quay	Dungarvan	9865	9904	39	€ 15,00
15-jun	9:40	19:30	9,80	1	0	0	Dungarvan	Owenboy River Cork	9904	9947	43	€ 0,00
16-jun	13:15	18:30	5,20	1	0	0	Owenboy River Cork	Courtmacsherry	9947	9976	29	€ 0,00
17-jun	8:15	17:00	8,60	1	0	0	Courtmacsherry	Cape Clear Island	9976	10016	40	€ 0,00
18-jun			0,00	1	1	0	Cape Clear Island	Cape Clear Island	10016	10016	0	€ 0,00
19-jun	11:55	18:15	6,20	1	0	0	Cape Clear Island	Dunboy Bay	10016	10041	25	€ 0,00
20-jun	9:30	18:45	9,20	1	0	0	Dunboy Bay	Darrynane Harbour	10041	10069	28	€ 0,00
21-jun	9:55	18:00	8,00	1	0	0	Darrynane Harbour	Smerwick Harbour	10069	10112	43	€ 0,00
22-jun	9:55	19:10	9,20	1	0	0	Smerwick Harbour	Carrigaholt	10112	10166	54	€ 0,00
23-jun	7:00	19:00	12,00	1	0	0	Carrigaholt	Aran Killeany Bay	10166	10233	67	€ 0,00
24-jun			0,00	1	1	0	Aran Killeany Bay	Aran Killeany Bay	10233	10233	0	€ 0,00
25-jun	9:00	17:45	8,80	1	0	0	Aran Killeany Bay	Bofin Harbour	10233	10281	48	€ 0,00
26-jun	8:45	17:15	8,50	1	0	0	Bofin Harbour	Portna Frankagh	10281	10327	46	€ 0,00
27-jun	8:00	19:45	11,80	1	0	0	Portna Frankagh	Sligo Bay	10327	10394	67	€ 0,00
28-jan			0,00	1	1	0	Sligo Bay	Sligo Bay	10394	10394	0	€ 0,00
29-jun	10:00	17:15	7,20	1	0	0	Sligo Bay	Teelin Bay	10394	10440	46	€ 0,00
30-jun	8:30	17:30	9,00	1	0	0	Teelin Bay	Chapel Bay Aran	10440	10494	54	€ 0,00
1-jul	9:30	17:00	7,50	1	0	0	Chapel Bay Aran	Tory Island	10494	10532	38	€ 0,00
2-jul			0,00	1	0	1	Tory Island	Tory Island	10532	10532	0	€ 0,00
3-jul			0,00	1	0	1	Tory Island	Tory Island	10532	10532	0	€ 0,00
4-jul			0,00	1	0	1	Tory Island	Tory Island	10532	10532	0	€ 0,00
5-jul	10:00	22:00	12,00	1	0	0	Tory Island	Portrush	10532	10594	62	€ 24,80
6-jul			0,00	1	1	0	Portrush	Portrush	10594	10594	0	€ 24,80
7-jul	15:00	21:00	6,00	1	0	0	Portrush	Rathlin Island	10594	10613	19	€ 17,36
8-jul	13:00	20:00	7,00	1	0	0	Rathlin Island	Gigha	10613	10653	40	€ 0,00
9-jul	12:30	18:15	5,80	1	0	0	Gigha	Loch na Cille	10653	10688	35	€ 0,00
10-jul	10:00	15:00	5,00	1	0	0	Loch na Cille	Ardfern	10688	10704	16	€ 29,76
11-jul			0,00	1	1	0	Ardfern	Loch Craignish	10704	10704	0	€ 0,00
12-jul			0,00	1	1	0	Loch Craignish	Loch Craignish	10704	10704	0	€ 0,00
13-jul	10:30	15:30	5,00	1	0	0	Loch Craignish	Loch Spelve Mull	10704	10735	31	€ 0,00
14-jul	10:45	17:15	6,50	1	0	0	Loch Spelve Mull	Tobermory	10735	10767	32	€ 0,00
15-jul	11:00	17:00	6,00	1	0	0	Tobermory	Eigg	10767	10794	27	€ 0,00
16-jul	11:30	17:15	5,80	1	0	0	Eigg	Kyleakin	10794	10828	34	€ 0,00
17-jul	11:00	18:00	7,00	1	0	0	Kyleakin	Rona	10828	10861	33	€ 0,00
18-jul			0,00	1	1	0	Rona	Rona	10861	10861	0	€ 0,00
19-jul	11:00	16:00	5,00	1	0	0	Rona	Duntulm Bay	10861	10882	21	€ 0,00
20-jul	11:35	15:45	4,20	1	0	0	Duntulm Bay	Loch Stockinish	10882	10906	24	€ 0,00
21-jul	11:20	19:00	7,70	1	0	0	Loch Stockinish	Plocrapool	10906	10919	13	€ 0,00
22-jul	11:00	16:00	5,00	1	0	0	Plocrapool	Loch Seaforth	10919	10937	18	€ 0,00
23-jul			0,00	1	1	0	Loch Seaforth	Loch Seaforth	10937	10937	0	€ 0,00
24-jul	9:30	15:30	6,00	1	0	0	Loch Seaforth	Shiant Islands	10937	10962	25	€ 0,00
25-jul	9:30	15:00	5,50	1	0	0	Shiant Islands	Stornoway	10962	10984	22	€ 24,80
26-jul	14:00	15:30	1,50	1	0	0	Stornoway	Loch Mharabhig	10984	10992	8	€ 0,00
27-jul	10:00	17:30	7,50	1	0	0	Loch Mharabhig	Summer Islands	10992	11026	34	€ 0,00
28-jul	11:00	17:15	6,20	1	0	0	Summer Islands	Loch Shark	11026	11056	30	€ 0,00
29-jul	10:45	14:00	3,20	1	0	0	Loch Shark	Kinlochverbie	11056	11075	19	€ 23,56
30-jul	16:00	17:00	1,00	1	0	1	Kinlochverbie	Loch Inchard	11075	11080	5	€ 0,00
31-jul	10:00	17:45	7,70	1	0	0	Loch Inchard	Loch Eriboll	11080	11120	40	€ 0,00
1-aug			0,00	1	0	1	Loch Eriboll	Loch Eriboll	11120	11120	0	€ 0,00
2-aug	9:30	20:15	10.8	1	0	0	Loch Eriboll	Scrabster	11120	11181	61	€ 16,12
3-aug	11:00	16:00	5,00	1	0	0	Scrabster	Stromness	11181	11209	28	€ 28,52
4-aug	17:45	19:15	1,50	1	0	0	Stromness	Houton Bay	11209	11216	7	€ 0,00
5-aug	9:30	16:30	7,00	1	0	0	Houton Bay	Fersness Bay	11216	11253	37	€ 0,00
6-aug	12:00	15:15	3,20	1	0	0	Fersness Bay	Deersound	11253	11278	25	€ 0,00
7-aug	8:00	18:00	10,00	1	0	0	Deersound	Lybster	11278	11335	57	€ 18,60
8-aug	9:30	16:45	7,20	1	0	0	Lybster	Lossiemouth	11335	11380	45	€ 24,80
9-aug	10:45	15:00	4,20	1	0	0	Lossiemouth	Whitehills	11380	11403	23	€ 12,40
10-aug	8:30	17:15	8,80	1	0	0	Whitehills	Peterhead	11403	11448	45	€ 21,08
11-aug	0:00	0:00	0,00	1	0	1	Peterhead	Peterhead	11448	11448	0	€ 21,08
12-aug	0:00	0:00	0,00	1	0	1	Peterhead	Peterhead	11448	11448	0	€ 21,08
13-aug	7:00	17:30	10,50	1	0	0	Peterhead	Arbroath	11448	11513	65	€ 28,52
14-aug	8:00	20:00	12,00	1	0	0	Arbroath	Holy Island	11513	11582	69	€ 0,00
15-aug			0,00	1	1	0	Holy Island	Holy Island	11582	11582	0	€ 0,00
16-aug	6:15	18:15	12,00	1	0	0	Holy Island	Hartlepool	11582	11648	66	€ 24,80
17-aug			0,00	1	0	1	Hartlepool	Hartlepool	11648	11648	0	€ 24,80
18-aug	12:15	20:15	8,00	1	0	0	Hartlepool	Scarborough	11648	11699	51	€ 34,72
19-aug	9:30	20:15	10,75	1	0	0	Scarborough	Spurn Head	11699	11756	57	€ 0,00
20-aug	9:00	16:45	7,75	1	0	0	Spurn Head	Wells Next the Sea	11756	11805	49	€ 28,52
21-aug			0,00	1	1	0	Wells Next the Sea	Wells Next the Sea	11805	11805	0	€ 0,00
22-aug	6:20	10:20	28,00	1	0	0	Wells Next the Sea	Ijmuiden	11805	11954	149	€ 25,00
24-aug	11:00	20:15	9,20	1	0	0	Ijmuiden	Houtribsluis	11954	11994	40	€ 0,00
25-aug	12:00	17:00	5,00	1	0	0	Houtribsluis	Heeg	11994	12031	37	€ 0,00
totaal			596	112	14	19			totaal		3176	€ 1.096
Dagen	gevaren	79				Keren	ankeren	34
Dagen	verwaaid	19				Keren	mooring	25
Dagen	gebleven	14					diesel liters	582
	afstand /dag	40					havengelden	1096
	uren per dag	8					snelheid	7:56

To do aan het schip

X	Accu nieuwe of twee grote.	Nieuwe start accu begin aug 2013. Eeuwe besproken
Nee	Afdek beschermers bouten luiken
	Ankergewicht en Neuringlijn	Meine
X	Antifouling	Eeuwe in maart.
	Babystag aanpassen/verwijderen?	Nee. Bevestiging aanbrengen om eenvoudig los te kunnen maken
	Batterij GPS ontvanger? Nieuwe plotter. 19/4 geïnstalleerd door Eeuwe.   ·      Marifoon ontvangt GPS signaal niet. ·      Vaak geen fix. Toch externe antenne? ·      Geen verbinding met Transducer. DSM verbinding verbroken. Digital Sound Module. is de transducer. geeft alarm.	Nieuwe plotter enz. aanschaffen via Rimare. Eeuwe bespreekt met Dieter. NB geen plotter buiten. IPad waterdicht maken voor buitengebruik. Zie offerte Kniest voor keuze apparatuur. In maart transducer monteren. Alle prijzen incl. btw, excl. 10% korting   ·      Raymarine A67 5,7”MFD met Wi-Fi en fishfinder €919 > grotere uitvoering 7 inch? ·      Navionics card update. €119,50. MvI via Rimare 18/4 ·      P79 In Hull Diepte transducer € 179 ·      Seatalk 1 naar NG converter € 119 ·      Kabel set om plotter te verbinden met stuurautomaat. €125
X	BB beschermstuk roer.	Eeuwe!
16/4	Boot te water	Uiterlijk 1 april 2014
half	Brandstoftank schoonmaken. Rubber tankdop checken, extra filters mee, schroef af?	Tips Rainier. Extra filters e.d. mee van Eeuwe
X	Buitendouche afsluiten in de winter.
X	Cleaneren en in de was zetten	Eeuwe! Boot in maart uit het water.
	Dol Sportyak, Scheur Sportyak.	Rubberboot en BB gehuurd van Eeuw. Zodiac 260 meter en een 2 PK Honda voor 50 euro per maand. Mooie deal dus. Wel even bijverzekerd natuurlijk! En een hangslot met kabel gekocht.
X	Eeuwe vragen om rekening	Eeuwe zal rekening sturen met kosten tot nu toe. Ook liggelden enz. Laatste rekening d.d. 24/9/2012. Ontvangen 17/2. 2560 euro. Incl. hellingen, winterstalling, etc. Bij vertrek 1 mei aanbetaling gedaan van 2000 voor alle werkzaamheden en materiaal voorjaar 2014
X	Gasleiding vervangen.	Ja! Eeuwe deed dit bij fornuis. Meine heeft leiding bij gaststank vernieuwd
X	Gastenvlaggetjes kopen?	Zowel Engeland als Ierland binnen.
X	Genua achterlijk herstellen.	Nieuwe genua laten maken door Jan, Aerosails. Proefvaren en hijsen in april
X	Grootzeil en huik inspecteren	Is gedaan door Aerosails.
Nee	Leeslampje hoek kombuis.	Stopcontacten? 12 volt leiding? Zelfde lamptype in nieuwe catalogus. Niet nu
	Lieren onderhoud.	Meine begin augustus beide genua lieren met WD 40 ingespoten. Eeuwe uit elkaar halen?
X	Mast checken en verstaging	Eeuwe heeft dit gedaan bij plaatsen mast
X	Motor winterklaar en onderhoud en in 2014 nieuwe schroefas afdichting.	Eeuwe doet dit
X	Nieuwe sprayhood?	Meine tijdens vakantie een groot deel gerepareerd. In najaar alle naden laten vernieuwen door Aerosails en nieuwe plastic ramen
X	Overloopventiel boiler	Eeuwe vervangt. Overloopleiding via overloop zwaardkast? Is dan ook andere ontluchting waardoor gootsteen gemakkelijker door loopt.
X	Parketlak op vloer en tafel	Direct na 24uur luiken (los en vaste delen) meenemen naar huis om te schilderen. 25/1
	Plaatsnaam ligplaats op achterplecht.	Watersportwinkel Heeg. Plaatsnaam HEEG. zeer donkerblauw. AGaramondBold.   ruimte in cm op achterplecht: 142 bij 30 hoog. zwemtrapje meegerekend.
X	Reddingsboot check in 2015
X	Rolfok systeem loopt erg moeizaam.	Lijkt opgelost door nieuwe smallere takeling boven in genua val. Nu veel dunner en korter.
X	Scepter scheef	Recht gebogen.
X	Schijf reef achterstuk giek zit scheef. Meest stuurboord schijf van de vier.	Eeuwe heeft geheel nieuw giek achterstuk met 4 blokken geplaatst
X	Schuifluik soepel laten lopen	Meine
X	Spiboom gebroken.	2e keer nu. Garantie?! Zwaardere uitvoering is inmiddels gekocht. Beslag is over gezet. Vlak voor vertrek plaatsing verplaatst van langs de railing naar aan de mast voor. Hiertoe de rail verlengd en systeem aangebracht om met lijntjes de boom tegen de mast te trekken. Rubber stop die geplaatst zouden raakte te water. Nieuwe besteld. Gestuurd naar Laura in Scheveningen.
X	Stootwillen opblazen	Bij Eeuwe
X	Strips langs koeling en bakskisten	Meine
	Stuurautomaat onderhoud	Zelf doen
X	Uitzoeken of er iets bestaat om het weer uit delen van de wandbekleding in de kajuit weg te krijgen.	Gordijntjes 25/1 mee genomen naar huis en gewassen. Zijn opgeknapt. Meine heeft het weer uit de wanden kunnen halen na tip Ton Schuurman.
X	Vastzetten stuurkolom	Meine
X	verbanddoos vernieuwen, vullen	Marianne
X	Verloopstekker UK	Marianne
Nee	Verwarming onderhoud?	Niet doen
X	Waterafvoer fonteintje	Meine heeft rubber ontstopper gekocht. Helpt iets. Op een ander moment een keer loskoppelen
Nee	Watertanks ontluchten en eventueel reinigen	Plastic schroefdoppen muurvast> Eeuwe. Laten zitten. Zijn niet los te krijgen
Nee	Wi-Fi installeren?	Bespreken met Rimare. Niet doen. Wi-Fi versterker installeren en in Engeland aparte simkaart kopen. Meine schaft zelf IPhone o.i.d. aan.
X	Windmeter contactje los?	Draad doorgemeten door Eeuwe. Functioneert weer. Sowieso bij mast onderhoud alle kabels gecheckt.
X	Wrijfhout	Meine gemaakt
X	Zeekaarten kopen of lenen	Imray C25, C1, C12, C30 nieuw gekocht. Van Olaf aanloop Shetlands geleend.
Nee	Zwarte plekjes in teak op plekken waar boutjes c.q. schroeven zitten. Verroest? Iets mee doen?	Niets aan doen
X	Zwemvesten check	2*2 nieuwe gekocht voor onszelf en maximaal 2 gasten.

GPS gedoe.

Een nieuwe Raymarine plotter binnen. Een A 77 met Wi-Fi en fishfinder. Dit heeft nogal wat tijd en hoofdbrekens van de installateurs gekost om e.e.a. goed te krijgen:

1. Verbinden met bestaande apparatuur zoals Raymarine stuurautomaat. Het leek eerst onmogelijk. Toen lukt het wel en het werkt nu ook. Echter het buiten kunnen aflezen van Waypoint info zoals ETA, COG en SOG kan alleen nog maar op de display binnen.
2. Verbinden met onze Navman Marifoon bleek onmogelijk. We hebben een aparte GPS antenne laten installeren, wat op zich ook best prettig is en extra zekerheid biedt.
3. Fishfinder problemen. Er is een nieuwe transducer geïnstalleerd. Nadat de plotter ongeveer 2 uur had gefunctioneerd, kreeg ik een alarm: “DSM verbinding verbroken”, eer zeer irritante piep die zich iedere 20 seconden liet horen en ook niet uit te zetten was. Dit signaleerden we al tijdens het proefvaren met Pasen, maar het heeft uiteindelijk tot vrijdag 2 mei geduurd voordat de echte oplossingen er leek (!) te zijn. Na veel heen en weer bellen op 1 en 2 mei; wij met Rimare en Rimare met Engeland wordt besloten een nieuwe plotter te bestellen. Die zal er echter pas na het weekend zijn! Op maandagochtend zal dan de gehele nieuwe plotter vervangen worden door aan andere nieuwe. Dat gaat heel eenvoudig, want alleen een paar stekkers er in. We varen uit. Nadat het apparaat zo’n 2 uur heeft aangestaan en net als we de zeilen op het Hegermeer hebben gehesen, weer hetzelfde alarm!!LMN. zeilen naar beneden, bellen met Rimare en Eynte en terug naar de haven. Rimare zal gaan bellen met Engeland, maar daar willen we niet meer op wachten. We volgen het advies op van Eynte, dat Rimare overigens bevestigd en trekken de stekker er uit! Die van de transducer verbinding met de fishfinder wel te verstaan. Dan maar zonder op pad. Onze dieptemeter doet het immers nog. Het betalen van de rekening stellen we nog even uit.

Logboek bijgehouden tijden de reis:

• 12 mei Mail gestuurd naar Raymarine. Nog geen antwoord. Tekst email:

• Dag allen, vrijdag heb ik even telefonisch contact gehad met Jeroen over onze nieuwe plotter.
• b.t. klachten zie hieronder een beschrijving van wat er is mis gegaan bij het installeren. Via Rimare Sneek en gedaan op de werf van Eeuwe De Jong in Heeg. bijgaand een foto van het serienummer e.d.
  • Verbinden met bestaande apparatuur zoals Raymarine stuurautomaat. Het leek eerst onmogelijk. Toen lukt het wel en het werkt nu ook. Echter het buiten kunnen aflezen van Waypoint info zoals ETA, COG en SOG kan alleen nog maar op de display binnen.
  • Verbinden met onze Navman Marifoon bleek onmogelijk. We hebben een aparte GPS antenne laten installeren, wat op zich ook best prettig is en extra zekerheid biedt.
  • Fishfinder problemen. Nadat de plotter ongeveer 2 uur had gefunctioneerd, kreeg ik een alarm: “DSM verbinding verbroken”, een zeer irritante piep die zich iedere 20 seconden liet horen en ook niet uit te zetten was. Dit signaleerden we al tijdens het proefvaren met Pasen, maar het heeft uiteindelijk tot vrijdag 2 mei geduurd voordat de echte oplossingen er leek (!) te zijn. Na veel heen en weer bellen op 1 en 2 mei; wij met Rimare en Rimare met Engeland wordt besloten een nieuwe plotter te bestellen. Die zal er echter pas na het weekend zijn! Op maandagochtend zal dan de gehele nieuwe plotter vervangen worden door aan andere nieuwe. Dat gaat heel eenvoudig, want alleen een paar stekkers er in. We varen uit. Nadat het apparaat zo’n 2 uur heeft aangestaan en net als we de zeilen op het Hegermeer hebben gehesen, weer hetzelfde alarm!! Zeilen naar beneden, bellen met Rimare en Eynte en terug naar de haven. Rimare zal gaan bellen met Engeland, maar daar willen we niet meer op wachten. We volgen het advies op van Eynte, dat Rimare overigens bevestigd en trekken de stekker er uit! Die van de transducer verbinding met de fishfinder wel te verstaan. Dan maar zonder op pad. Onze dieptemeter doet het immers nog”
• Hulp voor een aantal zaken nu we onderweg zijn:
  • hoe krijg ik de cursor positie beeld als ik er mee over het scherm beweeg om bijvoorbeeld een WP op een bepaalde positie neer te zetten?
  • bij het zoeken naar gegevens bronnen, zoals datum en tijd krijg ik de volgende foutmelding. zie bijgaande foto.
  • tijd instellen. het gekke is dat de tijd (op plus 1 gezet nu we nog in Nederland zijn) goed wordt aangegeven als ik een WP heb geplaatst. maar als ik op de balk de tijd “local” selecteer, staat deze nog steeds een uur te vroeg.
• Meest belangrijk voor onze aanstaande tocht rondom Engeland: het maken van route van een track lijkt niet te lukken. zie bijgaande 3 foto’s. hij maakt de route wel, maar vervolgens lijkt deze “leeg”.
  • 17 mei. Beeldscherm vast. Opnieuw aan. Duurt lang voor fix. Later nog een keer no fix alarm.
  • Nog steeds verkeerd tijd. Utc plus 1. Local tijd klopt. Tijd van creëren Waypoints en routes een uur te laat.
  • 25 mei tijdens zeilen. Uit. Duurt lang voor weer een fix ongeveer 10 minuten.
  • 9 juni. Tijdens varen. Harde wind. Ingang milford haven. Na aanraking Touch screen tijdens navigeren: lijkt op kortsluiting. Gps uit. Dan even een soort van klokje eb weer aan. Na 15 minuten nog steeds geen positie. Uit gezet. Even verticale strepen en onduidelijk beeld. Na een paar minuten weer aan gezet en vervolgens binnen normale tijd weer positie. Echter in een situatie als deze heel vervelend dat er zo lang geen positie is. Er kwam ook nog een bui met verminderd zicht en dan heb je het beeld echt nodig om je te oriënteren.
  • 12 juni. Scherm op slot om 12.30. Uit gezet. 15 minuten laten pas weer fix. Heb steeds het gevoel dat er een soort kortsluiting ontstaat. Vochtige vingers moet toch kunnen. Om 12.50 ook even no fix. 12.52 weer fix. Raymarine man, die naar onze stuurautomaat komt kijken, in Ierland zegt later dat je nooit, maar ook nooit je fix mag kwijt raken.
  • ook oppassen als ik met onze transformer bijv. Ipad aan het opladen ben, dan het snoertje niet langs het scherm hangt.
  • 27 juni niet scrollen op het scherm. Wel vergoten en verkleinen, maar niet cursor bewegen naar een doel verder op de kaart.
  • 29 juni. Scherm opeen zwart tijdens maken van een route. Linksboven op het scherm een zwart streepje. Toen een zwart scherm met allemaal witte lettertjes. Voordat ik foto ervan kon maken verdween het. Las in ieder geval: panic occured. Alles uit en na een tijdje deed tie het weer.
  • 1 juli even no fix. Dat gebeurt regelmatig en herstelt zich direct.
  • 16 juli. Een tijd voor de ingang van Kyle Rhea sound bij Schotland, vaak achter elkaar no fix. Start om 15.00 uur. We varen in gebied waar magnetische storingen voorkomen, maar ik heb het idee, dat het komt omdat ik met mijn iPhone in combinatie met ipad zit te mailen. Ipad is via Wi-Fi verbonden met gps. In ieder geval duurt het 1,5 uur voor ik weer positie heb! En dat bij slecht zicht vanwege een bui en gevaarlijke passage met heel veel stroming. Gelukkig doet ons handheld gps het wel.  Als alles het weer doet, zit er ook weer een foute datum in, als ik op zoek ga naar getijden in de buurt. I.p.v. 2014 worden de gegevens van november 2011 gegeven. Gelukkig heb ik het in de gaten. Als ik later op de home bij instellingen naar datum ga, is dit weer verholpen. Overigens kom ik er later achter dat dit te maken heeft met no-fix. Zodra er positie is, is de datum ok.
  • 29 juli no fix. Verkeerde datum: 21/03/2011
  • 31 juli. Diverse malen no fix. Bij uit zetten verticale strepen.
  • 10/8 vier keer achter elkaar no fix
  • 18/8 no fix herhaalde malen. Vrachtschip in de buurt.
  • 23/8 vlak voor IJmuiden in een bui een gehele tijd no fix. 3 mijl van de track ongeveer gemist.
  • Bij no fix als je op dat moment een track naar een Waypoint vaart, ben je de track ook kwijt en moet je iedere keer weer “go to Waypoint” aanklikken.
  • Bij het maken van een nieuwe Waypoint m.b.v. positie gegevens. Als je vervolgens gaat naar “toon op de kaart”, kom je meestal ergens aan de andere kan van de wereld terecht. Pas bij de 2^ekeer zie je de WP op de juiste plek.