Maandag 9 juli 2012; Borkum. (53°33’642N/006°44’829E): Logstand 6334.

Na een stevig tochtje in de nacht, waarover later meer, liggen we nu het slechte weer uit te liggen in de ons bekende BURKANAhaven op BORKUM.

Tijd dus om voor de eerste keer aan mijn verslag te werken. Er valt een heleboel te vertellen.

Dinsdag 3 juli 2012; Heeg, Jachthaven Eeuwe de Jong. (52°58’205N/005°37’073E): Logstand 6200.

Vandaag kwamen rond 1700 op de boot, die ligt in de jachthaven ven Eeuwe de Jong in HEEG. De boot heeft hier deze winter op de kant gestaan voor onderhoud aan het onderwaterschip, het repareren van het zwaard en het afsluiten van de schroefas, zodat er geen water meer binnen kan komen. Althans niet op die plek! Ook hadden we steeds problemen de laatste tijd met het warmte alarm van de motor, dat steeds afging omdat de motor te heet werd, zelfs al bij 2500 toeren. Er is al van alles aan gedaan, maar het probleem is nog niet opgelost.

Deze keer voor het eerst in jaren zonder ons scheephondje Max, die deze winter gestorven is toen ze 16 jaar en 7 maanden oud was. Volgens jaar misschien een nieuw hondje? Daan en Reni, waar we gisteren waren, boden ons nog aan hun hondje Sep mee te nemen. Dat hadden we graag gedaan, maar na een telefoontje met de dierenarts bleek, dat ze geen inentingen heeft voor het buitenland.

De afgelopen dagen hebben we veel in de tuin gedaan en heb ik rode, zwarte en kruisbessen ingemaakt. Op het laatste moment voor vertrek nog kapucijners geoogst. In ieder geval komen Petra en Peter in ons huis en ook Perry/Marion en Daan/Reni hebben een sleutel.

Het feit dat we bij Eeuwe in de haven liggen, heeft nog geleid tot een mooi toeval. Toen we in mei hier een weekje vakantie hadden, zag ik de boeier Njord liggen en ging een praatje maken. Zij vertelden mij dat op 23 juni het eeuw feest van Mientje gevoerd zou worden in Drimmelen, de boeier waar mijn ouders in 1962 eigenaar van waren. Ik was toen zes jaar oud en dat jaar heeft een onuitwisbare invloed op mij gehad. Lang verhaal kort. Op zaterdag de 23^ewaren Meine en ik eregasten van Maarten en Jori Vermeulen op de Mientje en hebben we een dag lang op de BIESBOSCHgevaren, te midden van wel 50 andere platbodems, die allemaal speciaal, sommigen via een dieplader, hier naar toe waren gekomen. Tijdens het feest, vlak voor dat de muziek begon, heb ik het gedicht voorgedragen dat mijn ouders op een koperen plaat hadden laten etsen en die op de mastplank zat. Daarna heb ik, tijdens een emotioneel moment, de plaat weer terug gegeven aan het schip. Een luid applaus volgde. Toen ik Eeuwe deze dagen vroeg, wat zijn binding met Mientje is (hij was ook even vanuit Friesland naar Drimmelen gereden!), bleek dat hij al 22 jaar het technisch onderhoud aan de Mientje doet!

Woensdag en donderdag 4 en 5 juli 2012; Heeg, Jachthaven Eeuwe de Jong. Logstand nog steeds 6200. Soms duurt op stoom komen lang.

Vanmorgen ben ik boodschappen gaan doen in HEEGen is Meine met Eeuwe gaan proefvaren, aangezien we al een paar jaar laste hebben van een te warm lopende motor en niemand het probleem tot nu toe heeft kunnen oplossen. Hinne heeft ons dit najaar Eeuwe aangeraden. Uiteindelijk is het hem inderdaad gelukt het op te lossen.

Maandag. Voordat we aan boord kwamen had hij de schelpinlaat van de watertoevoer voor de motor omgedraaid, omdat deze fout zat en dus niet genoeg water toeliet.

Woensdag. Eerste proefvaart. Na 15 minuten 2500 toeren: alarm

Woensdagmiddag. Thermostaat er uit om te kijken of deze kapot was. Hielp niet. Proefvaart. Motor startte niet. Nieuw relais besteld. Tijdens deze proefvaart wederom alarm. Toen de gehele warmte wisselaar eruit gehaald. Eeuwe vermoedde productiefout die inmiddels is opgelost bij nieuwere motoren van Yanmar. Warmtewisselaar blijkt vol troep te zitten. Yanmar bevestigt de zogenaamde modificatie.

Donderdagochtend. Meine en ik rijden naar Almere om een nieuwe warmtewisselaar op te halen bij de Yanmar fabriek. Ook al is er geen garantie meer, krijgen we deze gratis mee. Deze heeft twee maal zoveel buisjes waardoor het water kan afkoelen. Jammer voor ons is dat de monteurs in Andijk dit blijkbaar niet wisten. Zij hebben twee jaar geleden een nieuwe impeller-unit ingebouwd, die het probleem ook niet oploste. Donderdag middag wordt deze ingebouwd. Om 17.00 uur varen Meine en ik proef, een uur op 3000 toeren. Geen enkel probleem. Temperatuur blijft rond de 72 °C en koelt goed af. Eeuwe drinkt ’s avonds gezellig een borrel mee aan boord. Hij heeft inmiddels ook de startmotor er uit gehaald en een nieuwe laten halen in Sneek. Als de oude toch nog goed blijkt te zijn, zal hij deze na onze vakantie weer terug monteren.

Vrijdagochtend willen we vertrekken. Motor start niet. Het relaitje dat hij al had besteld, zal pas maandag arriveren. Uiteindelijk haalt hij er eentje af van een nieuwe motor van een collega jachtwerf aan de overkant. Om 13.30 varen we uit.

Ondanks al deze “tegenslagen”, voel ik me al zeer ontspannen en neem ik de ontwikkelingen zoals ze gaan.

Vrijdag 6 juli 2012; Workum in de kom bij de sluis. Logstand 6218.

Lekker gevaren met mooi weer met ZW kracht 4 op het fokje door de slootjes binnendoor naar Workum. We wilden naar STAVEREN, maar dat was tegen de wind in, dus dan maar stuurboord uit! Leuk om weer eens door het dorpje te varen. We lopen nog even het dorp in en merken dat er de nodig ophef is omdat de Koninging op bezoek is. Eerder die dag was ze al in HEEG, zo vertelde Eeuwe vanmorgen. Nu doet ze WORKUMdus aan. We gaan op een terrasje een wijntje drinken en zitten eerste rang als ze even later voorbij komt. De foto die ik van haar maak lukt goed. Daarna heerlijk gegeten bij Sluiszicht. We hadden er eindelijk zin in. Gezellig daarna geborreld met Gerrit en Marja, de mensen van de HR 36 naast ons. Deze is uit 1991 en te koop voor ongeveer een ton.

2012 1 Zeilreis Noorwegen foto’s Deel 1

Zaterdag 7 juli 2012; Vlieland voor anker. (53°17’329N/005°03’778E): Logstand 6252

Vandaag prachtig weer. Zon een ZZW wind beginnend met kracht 2-3 later toenemend naar 4. Er is in de verte nog een kleine bui, waardoor de wind bij ons naar het NW draait. Hierdoor moeten we kruisen in de geul, maar het zeilt heerlijk.  Rond een uur of 19.00 komen we aan bij VLIELANDen we besluiten daar in de geul voor anker te gaan. Weer 22 euro bespaard! Een kleine compensatie voor alle arbeidsuren van Eeuwe die we na de vakantie moeten betalen. Voordat we weggingen heb ik maar vast een voorschot van 1000 betaald, dan valt het na de vakantie niet zo tegen. Meine gaat nog wel proberen om het met de dealer van onze boot te bespreken. Ook zij hadden dit moeten weten.

Zondag 8 juli 2012; Varen naar Helgoland; Zorg altijd voor plan B.

We vertrekken rond een uur of 9.00 van onze ankerplaats op VLIELAND. Heerlijk rustig geslapen. Wel een keer wakker geweest door het klotsen vaan de golven omdat we met de kond op de wind liggen door de sterke stroming. Redelijk windje en de voorspellingen geven bij TEXELbuien aan, maar niet voor het Noorden. Richting HELGOLAND, is de verwachting ZO 4 draaiend naar ZW. Voor maandagavond wordt ZW 6 voorspeld, maar we verwachten rond een uur of 12.00 daar aan te komen. We zeilen een stukje tot we bij de bocht van VLIELANDkomen. We krijgen stroom tegen en de wind valt weg. Vanaf dat moment zal de motor aan staan tot een uur of 21.00 ’s avonds, een hele lange proefvaart zullen we maar zeggen. Het begint ook zachtjes te miezeren, maar in het Noorden is de lucht helder. Helaas blijkt de regen ons in te halen en we varen de gehele dag in de regen, zonder wind; grote druppels die in het water kletsen en van de deinende zee een somber plaatje maken. Rond een uur of 12.00 krijgen we de stroom een beetje mee. Om 15.30 is het bijna droog en kan de Genua er bij. Het lijkt op zeilen, maar dan wel met de motor bij. Na een tijdje neemt de wind zo ver af, dat we toch alles weer strijken en door de regen door motoren. Niet echt leuk. Tegen het eind van de middag begint in mijn hoofd een plan B (Borkum) te ontwikkelen. Als dit zo de gehele nacht door gaat, dan wordt het echt vervelend. Alles is inmiddels zeiknat. Ik reken uit dat we rond een uur of 00.30 in de haven van BORKUMkunnen zijn. Meine ziet dat toch niet zitten. Het is waar, het in- en uitvaren bij BORKUM, kost altijd veel tijd. We besluiten het rustig aan te doen. Rond een uur of 20.00 gaat Meine even slapen. Het wordt zowaar even droog en er komt een beetje wind. Ongeveer 8 knopen. Ik rol de Genua uit, maar die gaat toch behoorlijk klapperen. De koers is ook ronduit vervelend, met de wind van achteren. We schommelen behoorlijk. Ik zie toch wel erg op tegen de nacht.

Als Meine wakker wordt, stelt hij voor toch naar Borkum te varen. Ik zeg onmiddellijk ja en wil de route opzoeken in de GPS, die ik eerder in de middag maakte. (plan B dus). Echter in zeer korte tijd gaat het erg hard waaien en Meine steekt eerst twee reven voor we koers kunnen zetten richting het eiland. Dan zetten we de stuurautomaat aan. Aangezien ik geen waterstanden weet, gebruik ik mijn mobieltje even om als modem te dienen voor de i-pad en zo net met wat ontvangst zo buitengaats de HW tijden op te zoeken. Het lukt en bovendien is het gunstig. Het is nu 21.00 uur en rond een uur of 19.00 is het laag water geweest. Dat betekent dat we met de stroom mee, zo de vaargeul in zullen stromen. Het gaat wel steeds harder waaien en het lijkt er op dat de harde wind een etmaal eerder komt dat voorspeld. Het gaat enorm hard en we stuiven in het bijna donker op de boeien af. De koers die ik heb ingeplugd in de GPS klopt precies. Het naar bakboord sturen, de geul in naar de BURKANAhaven gaat met moeite door de enorme stroom. Het is bovendien een smal gaatje. Rechts groene boeien en het wad en links de grote strekdam die nog net boven water ligt. Ik moet enorm de motor bij zetten om niet tegen de grote groene boei aangeduwd te worden. Het lukt en direct na deze boei zitten we achter de strekdam en wordt het water iets rustiger. We hebben de Genua inmiddels ingerold, de stuurautomaat er al eerder af gehaald (ook omdat de reddingsboot met alle apparatuur onze GPS in de war bracht en we even alle instrumenten uit moesten zetten om weer te resetten. (dank u wel reddingsboot) en de motor staat al weer een hele tijd bij. In het donker varen we naar de haveningang die goed verlicht is en ook nieuwe kades heeft gekregen. Toch staat ook hier een stevige dwarsstroom en moet ik goed mikken om binnen te komen. Eenmaal binnen is het rustig, maar stikdonker met wat kleine lichten. Gelukkig zijn we hier al eerder geweest. De ligplaatsen helemaal aan het eind liggen met ZW wind zeer ongunstig en we zien de masten dan ook heen en weer gaan. We besluiten aan te leggen aan de steiger, waar normaliter de loodsen liggen. Het waait inmiddels zeer hard en een stel dat blijkbaar ook net is binnen gekomen, gezien hun zeilkleding, schiet ons te hulp. Om 00.30 uur liggen we “save and sound” en daar drinken we een borrel op. De gehele nacht gaat het enorm te keer, met ook veel regen. Plan B was dus zeer nuttig.

Maandag 9 juli 2012; Burkana haven de storm uitliggen

Lang geslapen tot een uur of 10.00 uur. Tegen de middag klaart het op. Klein wandelingetje naar de andere kant van de haven om bij het oude havenmeestertje brood te gaan kopen, maar zijn kleine winkeltje blijkt nu het kantoor van een nieuwe jonge havenmeester. Geen broodjes meer.

Morgen richting HELGOLAND.

Ik ben een hele tijd bezig om het spatzeiltje met de naam ITHAKAaan bakboord op dezelfde manier geknoopt te krijgen als aan stuurboord, want het “moet” netjes en eender. Een heel gedoe om als het ware omgekeerd dezelfde knopen te leggen. Mijn brein heeft er moeite mee: even aan SB kijken hoe de knoop loopt (rechts van achter naar voren en dan links doorsteken?), dit omdraaien, onthouden en toepassen aan BB.

Het Nederlandse stel dat ons gisternacht opving( ze waren ook net binnen en kwamen van CUXHAVEN, heb ik niet meer gezien. Jammer, ik had graag een praatje gemaakt.

Dinsdag 17 juli 2012; voor anker in de baai van Fur. (56°50’471N/009°04’132E): Logstand 6700, 500 mijl gevaren.

Het plan (zie later in dit verslag) om vanuit THYBORØNnaar NOORWEGENte varen, is “Mission Impossible” gebleken. Vandaar dat de nu in de LIMJEFJORDliggen.

Dinsdag 10 juli 2012; op de motor over een kalme zee naar Helgoland

We vertrekken vroeg om 7.30 uur om met de stroom mee BORKUMuit te kunnen varen. Om 9.30 zijn we buiten en kunnen we “de bocht om” richting stuurboord. De wind komt uit de goede hoek maar slechts met windkracht 2, dus de motor er bij. Zo zullen we uiteindelijk 13 uur varen en 78 mijl afleggen, het gehele stuk op de motor met een beetje zeil bij. Saai, maar het is niet anders. Het is af en toe redelijk zonnig, maar tegen het eind komen we toch nog in een miezerbuitje. De zee is kalm en deint. Aan de horizon een streep zonlicht. Daarboven donkere wolken. Af en toe zien we een zeehondje en tot tweemaal toen een bijna zwarte bruinvis. Ik kijk een hele tijd naar de zee, die zo kalm golft en ik geniet. Het is trouwens zo dat ik de gehele reis tot nu toe me zeer ontspannen voel en me gemakkelijk overgeef aan het “in Ithaka zijn”, zoals ik dat noem. Het gaat om de reis en de bestemming zien we wel.

We komen om 20.30 aan op HELGOLAND. De haven is leger dan anders en we vinden weer een plek in de haven van de vereniging. Ik maak snel een maaltijd klaar, die we opeten in de kuip, tijdens al weer een buitje. Als Meine en ik ons bord op de hoek van het tafeltje zetten kunnen we nog net droog onder de buiskap zitten. Onze rode wijn raakt natuurlijk wel redelijk aangelengd met regenwater!

Woensdag 11 juli 2012; inkopen doen en wachten op iets beter weer

Vanmorgen een beetje uitgeslapen. Meine was de afgelopen dagen erg vermoeid en heeft eindelijk goed geslapen. Ik merkte zijn vermoeidheid omdat hij gisteren aangaf niet de Spinnaker te willen zetten en een paar uur later zei hij dit jaar geen zin te hebben in de 24uurs. De huidziekte, die hij nu al vier maanden heeft, breekt hem aardig op zo af en toe en Meine moet altijd erg op zijn weerstand letten. Vorig jaar na de 24 uurs kreeg hij gordelroos. Ik heb hem in ieder geval verteld, dat ik niet persé naar Noorwegen hoef. Ook het puzzelen zoals nu en steeds weer een stapje verder komen is voor mij ook vakantie. Trouwens, ook ik wil niet uitgeput raken. De tocht vorige jaar van 150 mijl naar THYBORØN, staat me nog helder voor de geest, evenals de koortsuitslag op mijn bil, waar ik voor naar het ziekenhuis van LEMVIGmoest.

Lekker ontbijtje samen. Daarna ga ik eens poolshoogte nemen bij het restaurantje aan de haven, waar ik vorige jaar gratis hun Wi-Fi (code 87654321) mocht gebruiken. Dat kan nog steeds en ze laten het ook ’s avonds open staan, zodat iedereen die wil het kan gebruiken. Ik vertel van onze tocht afgelopen zondag en de barman vertelt dat het die nacht heel erg is geweest. Zijn zware Duitse strandstoelen zijn weg gewaaid en er is die nacht geen schip binnen gevaren. Nogmaals ben ik blij met ons Plan B!

Ook nog even naar de Havendienst gegaan, om een Gezeitenkalender 2012 te bemachtigen. Deze zijn niet hier te verkrijgen maar wel bij de watersportwinkel verderop bij de Diesel tankstelle.

Daarna samen met Meine boodschappen doen bij de Edeka en brood bij de warme bakker. Bij de watersportwinkel inderdaad de getijdentabel gekocht én een overzichtskaart van het SKAGERRAK, die ik nog niet had. Wel de Noordkust van Denemarken en de zuidkust van Noorwegen in detail, maar niet van het totaal. Handig voor het overzicht en om te zien hoe de Internationale vaarroutes van de grote schepen zijn. Handig om te weten dat ze hier bijna alle kaarten verkopen, ook zonder BTW. Vervolgens voor Meine een taartje en voor mij een cappuccino. Om een uur of 16.30 ga ik naar het restaurant om onder het genot van een droge witte wijn te internetten: de kranten binnenhalen, via KPN interactief een aflevering van Mad Man programmeren (heel handig dat dit nu kan, het is mijn favoriete serie en ik zou net de laatste 2 delen missen. Goed opletten dat ik het volgende week niet vergeet te doen), banksaldi bekijken, de database van Wififinder downloaden, een app., die was aanbevolen in het FD en die offline aangeeft waar een open Wi-Fi netwerk is en tot slot het meest belangrijke: de weerberichten via WindGuru! Ik schrijf een heel lijstje op voor de komende drie dagen voor SYLT, ESBJERG, HVIDE SANDE en THYBORØN. Bijna overal buien, westenwind 5-6. Dat betekent in ieder geval dat we geen nacht door zullen varen. Te vermoeiend en te risicovol. Het weer is te onstuimig en te vera(n)derlijk. Het valt namelijk ook op dat de weersvoorspellingen steeds wat eerder of juist wat later waar blijken te worden. Dat geeft ons te veel spanning. Hierna ga ik nog even naar de meteorologische dienst die boven het havenkantoor is gevestigd. Aardige mensen en ik krijg een kopie van de nieuwst voorspellingen mee.

Even later komt Meine er bij en drinken een glas wijn in de strandstoelen, met ons gezicht in de zon. Ondank de buien de gehele dag had ik me voorgenomen om rond een uur of 17.00 daar in de zon te zitten, net als andere jaren. Tot slot nog even inkopen doen. Meine koopt 10 flessen whisky voor deze en gene en voor zichzelf. Ik twee parfummetjes en een lekker geurtje voor Meine.

Donderdag 12 juli 2012; vroeg op en weer een stapje verder, nu richting Sylt

Vannacht is het nog enorm te keer gegaan met veel buien en harde wind. Nu vanmorgen lijkt het beter. We gaan eerst even Diesel tanken, want we hebben veel verbruikt. Aantrekkelijke prijs € 1,11 per liter. Om 10.00 varen we de haven uit. We zien achter ons nog enkele buien over het eiland gaan. Wij hebben er geen last van. De wind is ZW kracht 5 tot 6 en het gaat lekker snel. Behoorlijk hoge golven, maar doordat het hard waait, loopt de boot goed. Vanmorgen had ik trouwens wel pijn in mijn buik van de zenuwen voor de overtocht. Het is steeds zo onstuimig en onvoorspelbaar. Ook vandaag is de wind weer harder dan voorspeld. We komen om 16.30 aan in HÖRNUM, het zuidelijkste haventje van SYLT. Eenmaal aangelegd vraagt een echtpaar “hoe het buiten was en hoe hoog de golven waren”. Op een dergelijk moment vind ik mezelf wel weer heel stoer.

We gaan nog even wandelen en eten in het strandtentje een eind verder. Eindelijk mijn Wiener Schnitzel, die ik zo graag één keer op vakantie eet. Veel honden hier op het strand en het blijft een beetje gek dat Max er niet bij is. In mijn zeilbroek vond ik een paar dagen geleden nog een plastic hondenpoepzakje van vorig jaar.

Vrijdag 13 juli 2012; 11 uur op de motor naar Nordby.

Vanmorgen uitgevaren om 9.00 uur, nadat ik even verse broodjes heb gehaald bij de havenmeester. Het “Vrijdag de 13^egevoel” bezworen door na vertrek wat noodprocedures door te spreken en Meine te vragen de instructie voor de marifoon bij het apparaat te plakken. We varen uit met windkracht 3, maar al snel verslapt deze naar windkracht 1. Dus de motor er weer bij en zelfs de zeilen naar beneden. Tussen de middag bakt Meine pannenkoeken met knakworstjes en voor mij met wat mosterd er bij. Heerlijk.

Als we tussen SYLTen ROMØzijn hijst Meine de Deense vlag in het want, een reden voor een filmpje.

Omdat het best mooi weer is, krijg ik weer een nieuw plan. Bij het eiland FANOonderlangs over het Lundvig Lob wad naar het haventje NORDBYvaren, dat tegenover ESBJERGligt. Ik heb de koers al aangepast als Meine ontdekt dat er op de kaart net nog een klein stukje groen op de route ligt. Wat betekent een wantij en aangezien het verschil tussen HW en LW hier niet zo groot is, komen we er waarschijnlijk niet over heen.

Dus toch maar om het eiland heen, maar wel naar het klein haventje i.p.v. de industriële omgeving van ESJBERG. Via een kleine vaargeul, langs een paar prikken, die een zandbankje mét zeehonden markeren varen we in een miezer regen om 20.00 uur het haventje in. Toch nog een bui vandaag gelukkig. Aan de haven heeft zich een klein circus (Circus Mascot) opgesteld. Ik had graag daar nog wat rondgelopen en foto’s gemaakt., ook al blijft het een beetje een karikatuur: foto’s maken van een circus in de regen. NORDBYblijkt een prima haventje. Wel klein, maar van alle gemakken voorzien, een computer om te gebruiken en achter de dijk direct een klein plaatsje voor de nodige boodschappen en om even wat Deens geld te pinnen. Gisteravond aten we laat (opgewarmde bietjes uit eigen tuin met runder levertjes en gebakken aardappelen. Daarbij zelfgemaakte rabarber, ook nog uit de tuin). Daarna niet meer de wal op geweest.

Zaterdag 14 juli 2012; een dag heel stevig zeilen met de wind op de kop

We vertrekken om 9.20, nadat ik snel vers brood heb gehaald en wat advies heb gevraagd rondom onze bestemming voor vandaag HVIDE SANDE, 63 mijl verder op. Deze haven staat erom bekend dat bij westenwind het zeer moeilijk, zo niet onmogelijk is om de haven in te varen, vanwege de branding en grondzeeën, die dan ontstaan als gevolg van de geringe diepgang voor de kust. Onze vaarwijzer van René Vleut zegt letterlijk: “Hier wil je eigenlijk niet zijn. De haven kan uitsluitend met oostweer als tussenstop dienen”. Toch besluiten we het er op te wagen. De voorspellingen geven aan dat in de loop van de middag de wind minder wordt en NNW zal zijn. Bovendien willen we verder. Als het echt niet lukt, dan toch maar een nacht door en verder varen naar THYBORØN. Rond 11.20 uur zijn we buiten op zee. De zeilen gaan er bij en we varen een voor de ZW wind goede koers. Helaas veel te weinig wind, dus weer de motor er bij. Dan draait rond 13.00 uur de wind plots naar NW en wakkert behoorlijk aan. Precies voordat we het HORNS REV invaren, een plek met veel ondieptes, waar het zeer onstuimig wordt. Het wordt WK 5-6 en krap aan de wind varen we met de motor erbij door. Ik neem een anti zeeziektepilletje. Zo zeilen en motoren we een aantal uren door. Even denk ik nog dat we terug moeten en ik overleg met Meine. Aan de andere kant, echte buien vallen mee. Het waait gewoon hard en wind tegen en stroom mee is altijd onstuimig. In de middag zie ik onze nieuwe rechter landvast op “half zeven” hangen aan de SB reling voor. Ik besluit dubbel aangelijnd naar voren te gaan, om de lijn te halen en zo te voorkomen dat deze helemaal los raakt en in de schroef komt. Met een deel van de lijn vast aan de gele band en het andere deel aan de reling, kruip ik naar voren. Helemaal vooraan moet ik me goed vast zetten met mijn voeten om niet overboord te glijden. Vandaar een tweede korte lijn aan de hoge kant van de reling. Door een overspoelende golf word ik zeiknat, maar het lukt uiteindelijk de lijn mee te krijgen. Eigenlijk vind ik dit heel leuk en geen moment eng. Op de terugweg zie ik dat Meine en fotoreportage van de actie maakt. Ik ben benieuwd.

Uiteindelijk wordt het een prachtige dag. De zon komt er bij, geen buien meer en inderdaad, de wind zwakt af naar WK 4. Om 19.00 stromen we met de vloed de vissershaven in. Er zijn een paar steigertjes voor jachten, waar nog precies plek is voor ons. Een Engelsman die daar ook ligt spreekt ons direct aan en vraagt hoe het was. Even later komt uit een Noorse boot een Nederlander, die zichzelf en zijn twee kinderen voorstelt. Hij woont in Noorwegen en is op vakantie met hen. Vandaag zijn beide jachten niet naar buiten gegaan.

Wij drinken een biertje en gaan op zoek naar iets te eten. In een klein tentje eten we wat vis en daarna vroeg slapen. Beetje moe.

Zondag 15 juli 2012; heerlijk gezeild op een perfecte koers

Om 10.15 vertrokken, nadat ik eerst nog wat verse vis heb gekocht bij een visser die vanmorgen kwam binnen varen. Zijn zoontje helpt mee met de verkoop. HVIDE SANDE is echt een grote vissershaven met veel schepen, ook aan de overkant van de rivier. Gisteravond waren een paar mannen bezig met nettenboeten. Leuk om naar te kijken.

Over deze dag valt weinig te vertellen, behalve dat het een top zeildag was. Precies de juiste koers, zon, windkracht 5-6 en dus geen moment de motor aan. Om 18.15 komen we aan in THYBORØN. Lekker een biertje, het visje klaarmaken en daarna lang lezen in het prachtige boek “Tonio”, de requiem roman die A. F. Th, van der Heijden over zijn verongelukte zoon geschreven heeft.

Maandag 16 juli 2012; even naar Lemvig voor een I-pad kabeltje en een scheur in de Genua.

Vanmorgen een praatje gemaakt met de mensen van het Nederlandse schip, dat gisteravond laat binnen kwam. Ik ben benieuwd waar ze vandaan kamen en wat hun plan is. We willen nu namelijk oversteken naar MANDALin Noorwegen, maar hebben wel behoefte aan wat advies. Het weerbericht is nog steeds veranderlijk en het SKAGERRAKstaat erom bekend heel ruig te kunnen zijn, zeker met westenwind. Het blijkt dat zij in 36 uur 260 mijl hebben afgelegd en nu dus direct van Texel komen. De gehele tocht hebben ze goed halve wind gehad en snel door gezeild. Hun schip is wel een 40 voeter en langkieler, dus dat loopt meer comfortabel, maar hier zie je ook aan hoe verschillend het weer kan zijn. Zij zijn een week later dan wij vertrokken en konden onder gunstige omstandigheden achter elkaar doorvaren. Tegelijkertijd, vind ik dat ook het leuke van een tocht als dit (beetje balen deed ik natuurlijk wel), omdat alles niet te plannen is. Iedere keer weer bijstellen en bedenken wat vanaf het beste is om te doen. Dat maakt de dagen absoluut niet saai en daardoor duurt het lang. Wij zijn nu pas twee weken onderweg, maar voor mijn gevoel al veel langer.

We gaan eerst even wat boodschappen doen, niet te veel en dan richting Lemvig. We hebben besloten dat we woensdag waarschijnlijk uit kunnen varen naar MANDAL, en we willen geen twee dagen hier in deze haven blijven liggen. Bovendien is de oplaadkabel van de I-pad stuk (het is gelukkig de kabel. Dat kon ik even checken m.b.t. het kabeltje van de Nederlanders uit Texel en waarbij de I-pad wel oplaadde). Het plan is voor anker te gaan daarna in de baai bij LEMVIG, waar we vorige jaar ook zo heerlijk gelegen hebben. Dan vervolgens terug en woensdagmorgen vroeg uitvaren. De wind zal dan iets minder zijn en draait bovendien later op de dag naar het ZO aan de overkant van het SKAGERRAK.

We varen om 14.00 uur uit en zeilen alleen met de Genua. Ook nu poeiert de wind weer behoorlijk en krijgen we een bui over ons heen. “die rotwind ook de gehele tijd”, hoor ik mezelf denken. Terwijl we zo varen, wordt het steeds aantrekkelijker om door de LIMJEFJORDnaar het oosten te varen en dan misschien vanuit SKAGENde oversteek naar bijvoorbeeld naar NOORWEGEN of de westkust van ZWEDEN te maken. Het weerbericht is er ook naar: Noordwesten wind de komende dagen en dat is precies tegen voor de lange koers naar het Noorden. Ik overleg met Meine en hij vindt het ook een goed idee. Er valt een last van me af en bovendien varen we richting het Oosten en hoeven daarna niet meer terug. We vervolgen onze weg, alleen nu iets zuiderlijker en in een beschut gebied. Het plan was namelijk om vanaf de zuidkust NOORWEGENnaar het oosten te varen en dan zo via de westkust van Zweden terug. Nu bedenken we dat we ook een rondje kunnen varen: zuidkust NOORWEGENen dan naar het oosten naar de westkust van ZWEDENen zo weer naar het zuiden. Mocht er dan oosten wind zijn, dan kunnen we via deLIMJE FJORD erug en buitenom weer naar huis. Vaak is dat gemakkelijker varen dan helemaal via de DUITSE BOCHT, waar je met slecht weer slecht uit komt.

Rond 16.30 komen we aan in LEMVIG. Het was toch nog een forse tocht met harde wind. We besluiten onze boodschappen te doen, het snoertje te kopen en een scheur in de Genua te laten repareren. Bij navraag blijkt dat zeilmakers hier niet zijn. Wel in THYBORØN, maar daar komen we net vandaan. Morgen weer “even” 26 mijl op en neer? Ik dacht het niet. Ik repareer de volgende morgen zelf het zeil wel even.

Nog lekker een glas witte wijn op een terrasje gedronken en uiteindelijk toch “thuis” gegeten. Restaurants zijn hier duur en we hadden er niet echt veel zin in. Bovendien heb ik nog een goede kogelbiefstuk uit HEEGin de koeling, die vacuüm getrokken is en nu na 14 dagen in de koeling waarschijnlijk mooi rijp en bestorven is geworden. Inderdaad het smaakt heerlijk.

Dinsdag 17 juli: heerlijk gezeild en eindelijk weer eens voor anker.

Vanmorgen eerst twee scheuren in de Genua gerepareerd m.b.v. het boekje “Schiemanswerk” uit de jaren zeventig. Dat boekje heb ik al jaren. Vroeger bij mijn ouders aan boord, zat ik met slecht weer alle knopen te oefenen en allemans-eindjes te maken, die ik daarna voor “grof” geld verkocht. Ook kan ik me herinneren dat ik armbandjes maakte met de Turkse Knoop.

We varen om 10.30 uit en zeilen de gehele dag heerlijk. Het waait nog steeds fors, winkracht 5-6, maar de zon schijnt en we hebben de wind van achteren. Een heerlijke dag. We gaan te anker in de baai bij FURom 17.30. Er ligt nu maar 1 enkele motorboot, terwijl normaal in de zomer dit een zeer gewilde plek is. Ik ga aan mijn verslag werken en Meine kookt voor zichzelf. Ik snack en drink glaasjes wijn. Heerlijk. Later in de kuip nog even gelezen en naar prachtige regenbogen en een onstuimige wolken gekregen. Met de fleecedeken over me heen is het net uit te houden. Ik schat dat het hooguit 12 graden is.

Woensdag 18 juli 2012; een heerlijke rustdag, 11 uren gevaren en 53 mijlen afgelegd.

Het lijkt tegenstrijdig wat hierboven staat, maar het is echt waar. Vannacht nog wat buien en harde wind, maar vandaag waait een windje 3-4 en schijnt de zon. We vertrekken om 10.00 van onze ankerplaats richting HALS. Het lijkt er op dat er ietsje minder wind staat en er ietsje minder donkere wolken zijn.

Vannacht gedroomd dat ik met Iselien aan de VENNEMEER was. Het clubhuis was er nog met beneden de douches. Alleen waren die nu heel luxe. Enorm grote ruimte met achter een glazen wand een prachtig ligbad. Grote ramen met daarachter gras met volop tulpen. De steiger waar mijn Centaur altijd lag was nu bevolkt met hele luxe speedboten, die alle een zonnedek hadden dat een kopie leek van ons bed thuis. Opeens bedacht ik me dat we mijnheer Schuil (de vroegere havenmeester) nog moesten betalen.

Na de kardinale boei bij het eiland LIVO, een eindje verder kunnen we heerlijk zeilen richting LOGSTAR, waar we vorig jaar inkopen gedaan hebben. De wind is precies goed, maar we verwachten dat straks in het smalle stuk van de fjord het gedaan is met zeilen vanwege een koers pal voor de wind. Om 12.30 komen we aan bij de brug over de AGGERSUND. Er liggen vanuit de verte gezien heel wat jachten te wachten, vooral die ons tegemoet komen. Wij zijn de laatste die vanaf de westkant aankomen. Precies als we bij de brug komen gaat deze open en mogen we er als eerste door. Geen wachttijden dus en slechts de Genua ingerold. De signalen hier zijn als volgt: één rood licht betekent brug gesperd, doorvaart verboden. Twee rode knipperende lichten: de brug gaat open voor schepen die vanuit het Noorden dan wel Oosten komen. Twee rode lichten: brug is open. Idem met drie rode lichten voor schepen vanuit het Zuiden of Westen. Het blijkt in de praktijk dat beide kanten tegelijkertijd door de brug mogen.

Om een uur of twee zeilen we nog steeds heerlijk rustig voor het lapje met de boom in de Genua door de fjord. Prachtig weer en ik krijg voor het eerst het gevoel van een rustdag. Lekker een paar klusjes doen, die ik al een hele tijd wil: Koeling uitruimen, schoonmaken en opnieuw inrichten. Eetvoorraad inspecteren en herverdelen, met een roodgloeiende zeilersnaald twee kleine gaatjes smelten in de poten van mijn zonnebril, zodat er een koordje door kan, dat niet steeds loslaat én zelfs mijn teennagels knalroze lakken, zonder het potje nagellak om te kieperen over het teakdek!

Rond een uur of half vijf wordt de wind echt minder en gaan de zeilen naar beneden. Ik reken uit dat als we hard varen net de brug bij AALBORGkunnen halen. Die gaat meer eens per uur. Het zijn er eigenlijk twee: eerst een spoorbrug en dan een gewone. We stomen even lekker door op ongeveer 3800 toeren. Dat kan nu sinds de koeling van de motor is gerepareerd. Ik verwacht nog wel steeds het alarmsignaal te gaan horen, maar dat gebeurt niet. Fijn dat we nu kunnen vertrouwen op de motor en als het moet kunnen “gassen”. Bij de spoorbrug aangekomen, brandt er één licht. Wat nu? Het blijkt dat de brug niet zozeer gesperd is, maar ontmanteld. We kunnen zo doorvaren. Vanaf een afstand is die bijna niet te zien, omdat de brug erna op dezelfde hoogte ligt en het dus lijkt of deze brug gesloten is. Precies om 17.00 uur zijn we bij de andere brug, die direct open gaat. We varen lekker rustig door en ik maak veel foto’s van alle industriële objecten langs de kust. Ik vind het mooi om hier abstracte foto’s van te maken. Rond een uur of zeven maak ik van restjes en wat verse groente en Mozzarella kaas een lekkere ovenschotel, die we tijdens het varen in de kuip opeten. Dat kan ook als het zo rustig is en ik geniet er van, na alle dagen onstuimig varen. Om 20.20 komen we aan in HALSen leggen we aan aan de oost wal, dus niet in de haven. De haven zelf is behoorlijk druk en hier liggen we aan de grote kade, net achter de plek voor de pilotboot. Er staat nergens dat het niet mag en bovendien liggen achter ons ook nog twee jachten.

’s Avonds nog even een wandelingetje gemaakt in inmiddels weer miezerregen. De tentjes aan de haven zijn stuk voor stuk strak ingerichte cafetaria en niet echte gezellig. De enige bruine kroeg die ik zie is een gebouwtje van de Marine vereniging, dat alleen op vrijdag en zaterdag alleen voor leden open is. We lopen nog even naar het dorp, waar ik me een Ierse pub herinner tegenover het Toeristenbureau. Inderdaad is er wel een café, maar weinig Iers en met harde muziek. We lopen wat verder door het dorp. Midden in een groot grasveld met daarop een grote vlaggen mast en een bijna vergane poort van een walviskaak.

2012 2 Zeilreis Noorwegen foto’s Deel 2

Woensdag 25 juli 2012; voor de kade van Tønsberg, wachtend voor de brug. (59°16’058N/010°24’199E): Logstand 6988, 788mijl gevaren.

Even deze paar uurtjes gepakt om een en ander op te schrijven. Buiten zitten is nu te warm in de zon. Ja ja, her is zover. We hebben mooi weer én we zijn in Noorwegen aangeland een aantal dagen geleden. Nu zijn we op weg naar OSLO, want we hebben besloten deze stad toch maar eens aan te doen. Normaal doen we dat niet zo graag, maar dit vind ik wel bijzonder, zo ver noordelijk. We zijn nu zelfs al een heel stuk noordelijker dat tijdens onze reis naar ZWEDEN, toen we ARKOSUNDhaalden, (58°29’289N/016°56’571).

Donderdag en vrijdag 19/20 juli 2012; dan maar in één keer doorvaren naar Noorwegen

Om 6.45 uur word ik wakker van een paar dreunen tegen ons raampje, een wel heel erg vroege havenmeester die zijn “harbourdues” komt opeisen. Gisteren waren we te laat, omdat het kantoor dicht was. Hier is ook geen automaat zoals in andere havens. Als ik heel eerlijk ben, begrijp ik hem wel. We liggen aan de andere kant van de jachthaven, gewoon aan de kade waar ook de Pilot afmeert en waar nog een plekje vrij was. Ook hier staat een bordje dat je moet betalen, maar ik weet zeker dat ik vanmorgen zonder te betalen zou zijn weg gevaren.

We varen om 9.30 uur uit richting SKAGEN, ongeveer 45 mijl vanaf hier. Windkracht 1 en miezer, maar de zon komt door. Voor dat we uitvoeren, ben ik even snel broodjes gaan halen bij de supermarkt. Meer hebben we niet nodig. Het plan is om misschien een dagje in SKAGENte blijven. Het is daar het meest noordelijke stukje van DENEMARKENen het heeft een mooi strand. Zoiets als VLIELAND, vermoed ik. Bovendien moet de genua toch echt door een professional gerepareerd worden. De scheur zit er al weer in.

We varen op de motor vanwege geen wind en om 11.00 besluiten we maar direct door te varen naar de overkant. Het belooft een rustige nacht te worden en waarschijnlijk alles op de motor, maar dan zijn we er maar vast. Ik kijk op de overzichtskaart wat de kortste oversteek is: TVEDERSTRAND, ongeveer 105 mijl vanaf nu. Dat is goed te doen. We komen hier nog net aan op een plek waar de kust nog steil en hoog is en je de bergen kunt zien. Bovendien is de beschrijving in de gids leuk. 6 mijl een OKSEFJORDinvaren om het kleine stadje te bereiken. Het ligt nog in de provincie SØRLANDen je vaart hier door de mooiste wateren, volgens René Vleut. Hij krijgt gelijk, maar wij moeten eerst nog het SKAGERRAKover.

Om 15.00 maken we een tussenstop in FREDERIKSHAVN, om diesel te tanken. Noorwegen is wel goedkoper (je mag er belastingvrij rode diesel tanken), maar het risico om zonder te komen zitten is te groot.

Om 17.00 komt er wat wind en kunnen we zeilen. Het zal de gehele nacht windkracht 4 waaien uit het Noordwesten, een iets te krappe koers, waardoor we wel steeds de motor bij hebben staan. We houden wel deze bestemming aan en wijken niet uit naar het Westen, want de ervaring leert dat de wind nog wel een keer draait. Dat gebeurt inderdaad, maar het  blijft toch krap. Meine blijft de gehele nacht, die niet lang duurt, want het wordt zelfs niet helemaal donker paraat. Ik duik een aantal uren mijn bed in, maar slaap maar heel even. Om 05.00 uur kom ik er uit, bak voor mezelf een eitje en los hem af. Hij gaat nu lekker slapen. Meine houdt van de nacht en vindt het ook wel leuk om dan zo alleen bezig te zijn. Ik doe natuurlijk amper een oog dicht omdat ik de angst van een ongeluk niet van me af kan zetten. Hij kan alleen varend doen alsof hij helemaal in zijn eentje de boot door de nacht vaart en dat is wel stoer natuurlijk.

Qua drukte met grote schepen viel het trouwens wel mee. Alleen boven de kop van DENEMARKENwas het druk, maar toen was het nog licht. De doorgaande route ten zuiden van NOORWEGEN,is niet bevaren als wij er varen.

Om 10.30 uur komen we aan bij de groene boei die de ingang van de OKSEFJORDaangeeft. Het is prachtig weer met een strakblauwe lucht en ik maak een foto van onze barometer die nog op stand DENEMARKENstond en nu in een keer naar stand NOORWEGEN is gegaan. Terwijl ik vaar moet ik wel een beetje janken van ontroering, dat we het uiteindelijk toch gehaald hebben én zonder brokken. Een stukje uit het boek van Vleut:

“Na de oversteek over het SKAGERRAK, worden we omarmd door de Noorse scheren. Deze omgeving heeft een duidelijke boodschap. De vriendelijke houten huisjes en de popperige vuurtorentjes lijken te zeggen: Rust maar lekker uit zeilertje, hier ben je veilig voor de nukken van de grote zee.

We varen door de prachtige fjord naar TVEDERSTRANDen overal staat het vol met kleine en grote witte vakantiehuizen. De Noren varen heel hard in hun motorboten en dat is wel even wennen.

Om 12.00 uur leggen we aan in de haven aan de steiger. Er is nog net een plakje vrij en we hoeven niet rijen dik. Een beetje rond gelopen om te kijken waar we zouden kunnen eten, maar alles ziet er zeer duur uit en bovendien zijn we ook te moe. Meine doet nog een tukje en ik ga ’s avonds om 21.00 uur naar bed en word de volgende ochtend om 9.00 uur wakker.

Zaterdag 20 juli 2012; lekkere verse broodjes van de havenmeester.

Prachtig weer als we wakker worden. Ik ga de havenmeester betalen en kom hem tegen als ij net zijn rondje doet om alle boten te voorzien van verse broodjes en een krantje. Het is dus echt waar wat er in ons boek staat. Meine heeft ontdekt dat hij ook de was doet voor schepen en ik besluit dat nu maar eens te laten doen. Ik heb al eerder een handwasje gedaan, maar handdoeken en andere grote stukken is veel werk. Meestal ben ik een middag kwijt met het vinden van een vrije wasmachine en vervolgens een vrije droger, dus dit is wel fijn.

Intussen gaan we boodschappen doen, geld pinnen en we kopen verse wilde zalm voor vanavond. Tevens ook even een wegwerp BBQ gekocht, voor je weet maar nooit.

Ik merk dat ik het moeilijk vind om het nu ineens rustig aan te doen. We hebben alle tijd, maar de afgelopen weken moest alles toch steeds snel en efficiënt. Het me realiseren, helpt al om tot rust te komen. Het is nu echt vakantie en we hebben nog alle tijd om te genieten. Nadenken ov er de terugtocht kan wel even uitgesteld worden. Om 14.00 varen we uit op zoek naar een mooie ankerplaats. Het wordt de baai van LYNGØR. Deze plek is een verzameling van vier eilandjes en als we aan komen varen doet het me denken aan de drukte vroeger van het KAAGDORP. We vinden een mooie ankerboei en gaan daar heerlijk liggen. Aangezien even daar boven drie stoeltjes staan en er een mooie platte windstille rotsplek is besluiten om nu maar eens te gaan liggen zoals de Noren doen”: met onze anker rol vast aan de boei en met een lijn op de punt vast aan de rots. Dat lukt en even later hebben we de BBQ en de etenspullen al ter plekke. Ik vermoed dat het een privéplek is, maar nergens staan dit. We doen het maar gewoon. Een paar uur laten zitten we met prachtig uitzicht over de baai, een Colin Archer en aan stuurboord de open zee. Een foto hiervan sms ik naar een aantal intimi. Het is een onwerkelijk mooi plekje.

Als we later in bed liggen, horen we plots een paar harde bonken. De wind draait iets en nu lopen we met de punt op de rotsen. Dus toch maar even beiden in actie komen en de boot weer aan de boei leggen, maar nu niet met onze haak, want dat voelt niet safe. Hij zou vrij gemakkelijk kunnen losschieten.

Zondag 22 juli 2012; toch maar eens uit eten.

We blijven hier vandaag liggen om lekker te lezen, uit te rusten en Meine wil nu wel eens vissen. Jammer, dat het nu toch bewolkt is en dat het later begint te miezeren. Wel goed visweer, want Meine vangt een kleine Makreel en is daar heel gelukkig mee. Eindelijk een keer gelukt. Het visje wordt weer los gelaten in zee.

Vandaag is Tibbe Duuk één jaar geworden en het is een jaar geleden dat Breitvik zijn aanslag pleegde hier. Ik zie hier precies één vlag halfstok. Later begrijp ik dat dit een debat geweest is, waar de Noren direct na de aanslag mee begonnen zijn. De meesten zijn van mening dat men zich er niet wil door laten beïnvloeden en vandaar dus deze vlagvoering.

’s Middags doet Meine een tukje en ga ik met de sportyak “de buurt” verkennen. Eerst naar de plek waar we tegenover liggen. Hier blijkt een gedenkteken uit de Napoleontische oorlog. In 1812 zijn hier de Deense en de Engels oorlogsschepen in veldslag geraakt, waarbij ongeveer 150 Denen omkwamen. Dit wordt nog steeds herdacht, zoals blijkt uit het nieuwe aanlegsteiger en het kiezelpaadje. In mei van dit jaar was en koninklijk bezoek.

Nog even wat gewandeld, maar overal eindig ik bij privé plekken. Wel krijg ik uitzicht op weer een andere ankerbaai. Vervolgens naar de overkant geroeid op zoek naar de Blå Laterne de beroemdste kroeg aan deze kust naar het schijnt. Hij ligt op het eilandje ODDENen ik roei er maar eens naar toe. Het waait ondertussen al vrij hard en ik word dan ook bemoedigend toegewuifd door de mensen op de snelle motorbootjes. Roeien is hier niet gebruikelijk. Ik vind de kroeg uiteindelijk, hij is open, maar er is niemand binnen. De sleutelbos hangt aan de binnenkant van de deur. Het is inderdaad een leuke kleine kroeg en ik maak een foto. Ik had gehoopt hier vanavond te kunnen eten. Dan wat rondgewandeld over dit kleine eiland met alle popperige huisjes. Het schijnt op de Unesco wereld erfgoedlijst te staan. Vervolgens in de regen naar het vierde eiland, ik doe ze allemaal aan, realiseer ik me later. Hier is ook een kroeg, met daarboven de Doyle-Lyngør Seilmakerverksted, handig want we hebben nog steeds een scheur in de Genua. Binnen is het warm en erg gezellig. Hier kun je wel eten. Ik reserveer voor vanavond 19.00 uur, want het lijkt druk en roei weer terug.

Later varen we met de boot naar de steiger, leggen aan en genieten van een peperdure, maar waarlijk culinaire maaltijd: Harder met witte zomertruffel. Met een flesje wijn er bij en Irish Coffee toe, rekenen we € 255,- af. Maar goed erg lekker, gezellig, een kok Ruud, die een show van maakt en me af en toe knuffelt omdat we het goede gerecht met bijpassende wijn gekozen hebben. Ach ja, dat hoort er allemaal bij. Wij raken ook in gesprek met een jong Noors stel die zeilen aan het leren zijn op een zeer oude met tape afgeplakte HR 22. Als wij vertellen dat we een HR 29 hadden, raken ze verrukt, want dat is hun droom volgende boot.

Maandag 23 juli 2012; een echte vis aan de haak.

Vanmorgen ons zeil laten repareren door de beste zeilmaker van Noorwegen Fredrik Brodersen en vervolgens weer naar onze ankerboei. Meine gaat weer vissen en vangt een grote 50 cm lange Kabeljauw. Die slachten we en tijdens dit proces komt uit de maag een klein visje tevoorschijn. Dat vinden we zielig, want voor niets gestorven?

Voordat ik ga koken, gaan we toch maar even de boot verleggen iets verder op, want met de harde wind nu en de opening naar zee, liggen we aardig te deinen. Even verder is een rustige baai, waar we kunnen aanleggen naast een steile rots in 9 meter diep water. Meine klautert naar boven en maakt de lijnen vast. Even later genieten we van een heerlijk ovenmaaltijd met vis. Voor het eerst eet ik iets dat we zelf gevangen en gedood (Meine via een hamerslag op de kop) hebben.

Dinsdag 24 juli 2012; ietsje verder dan gepland.

Het plan is om een stukje verder te varen naar een volgende ankerplek. Het weer wordt echter steeds beter en we maken er een heerlijke afwisselende zeiltocht van. Eerst buitenom naar RISØR,dat we niet aandoen, maar we varen direct door naar KRAGERØ.Dat schijnt “het Mekka” van de Noorse zeilsport te zijn, met de oorsprong van de Colin Archer. Wij zien echter alleen moderne gebouwen en bovendien is het te mooi weer om vroeg te stoppen. We varen binnendoor via de smalleLANGERRAARSUND, alles met het windje mee en gaan dan vervolgens buiten om naar STAVERN. Het waait inmiddels weer windkracht 4 en met de wind van achter gaat het heerlijk. Om 18.30 leggen we aan in de drukke haven naast een Noors jacht en hebben we toch nog 48 mijl gevaren. We gaan na het eten even de wal op om naar het oude Marinewerf uit 1776 te kijken en wat rond te lopen.

We betalen aan de havenmeester 230 NK en gaan lekker slapen. Alles gaat weer even op stroom om op te laden na vier nachten op anker en aan een klein steigertje

Zaterdag 28 juli 2012; varend door de regen richting Frederikstad. (59°28’326N/010°34’929E): Logstand 7097, 897 mijl gevaren.

We zijn al weer op de terug weg vanaf Oslo, waarover later meer. Het is echt kutweer, want het regent continue en er is geen zicht. Daarom heb ik zojuist waypoints in de GPS gezet en een route gemaakt. Meine is op dit moment het schip aan het schoonmaken. De regen spoelt het zoute water weg en hij is toch al nat nu, althans zijn zeilpak is dat. Ik heb net maar even lekker warme gebakken eieren voor hem gemaakt. Zelf ben ik nu bezig aan mijn verslag. We varen namelijk op de motor, dus ik heb stroom voor de laptop en verder is het rustig weer. Gelukkig was het op de heenweg de OSLOFJORDin prachtig weer en hebben we veel gezien. Ook heb ik maar weer eens even de drankvoorraad geïnspecteerd. We hebben nog steeds ongeveer twaalf flesjes Belgisch bier en 4 dozen wijn. Ik vermoed dat dit niet allemaal op komt, tenzij we nog heel vaak mensen aan boord uitnodigen. Deze kans is er overigens niet veel. We liggen vaak voor anker en de mensen die we tegen komen, gaan vaak zelf de ook weer snel op pad. Het is even een praatje en dat is het dan.

Woensdag 25 juli 2012; overal in Europa zon?

We vertrekken om 10.15 in de mist richting de ingang van de OSLOFJORD. Het gaat nu dan eindelijk gebeuren, het ziet er naar uit dat we de stad gaan bereiken. Vandaag staat in de NRC aangegeven, dat geheel Europa zonnig zal zijn. Hier nog even niet en ik baal een beetje. We zullen een stukje over zee varen, dan de TONSBERGFJORD in, door dit plaatsje varen en vandaar uit pas echt de OSLOFJORDin. Vanmorgen had ik er moeite mee om de route uit te zetten. Het mist, het weer is onvoorspelbaar en de kaarten van Noorwegen vind ik niet echt duidelijk. Bovendien zijn er veel ondiepten. Tegelijkertijd weet ik inmiddels, dat op het water het meestal meevalt en de route zich als vanzelf wijst. Het lijkt er ook op dat de mist optrekt. Ik zie een waterig zonnetje. Waarschijnlijk wordt de mist veroorzaakt door het feit dat het nu ineens wat warmer aanvoelt en het zeewater nog koud is. Dat laatste merken we iedere ochtend trouwens, wanneer we voor anker liggen en even gaan zwemmen. Ondanks de kwallen en de kou doen we dit toch, want het is ook lekker.

Inderdaad rond 12.00 uur is de mist bijna opgetrokken en is de zon te zien die in de verte op de kale rotsen schijnt. Ik zie een streepzonlicht, met daaronder de zee en de kust. Daarboven is alles nog betrokken. Als we de TONSBERGFJORDinvaren, gaat Meine brood bakken. De wind is ZW kracht 2 en we kunnen lekker rustig zeilen. Het is de eerste keer deze reis, dat hij er aan toekomt. Na een uur of drie, Meine bakt ambachtelijk met twee maal rijzen, een heerlijk stuk warm brood met Hondspol roomboter, die nog steeds niet ranzig is.

Rond een uur of vier komen we in TONSBERG aan, waar we aanleggen om te wachten tot de brug draait om zes uur. Volgens de beschrijving is dit het oudste stadje van Noorwegen, maar dat is niet goed te zien. Alle oude houten gebouwen aan de kade zijn er nog wel, maar zonder uitzondering veranderd in eettentjes.

Ik wandel even naar de Havendienst, omdat ik nog steeds op zoek ben naar een gids (zoals de Seljerens van Denemarken en Duistland) van de havens in Noorwegen en zie een zomer kantoor van de Noorse SAR, de Redningsselskapet en besluit hen te vragen om informatie over de OSLOFJORD. Die krijg ik in ruime mate, eerst een dun boekje met een aantal havens erin en vervolgens een dik boek van 670 pagina’s met alle 600 Noors havens én mooie ankerplekken. Hier was ik naar op zoek, het equivalent van de Seljerens. Het blijkt, dat ze dit vorige jaar gemaakt hebben, maar dat het veel te duur is uitgevallen, om in ruime mate te verspreiden. Omdat men toch een aantal exemplaren overheeft krijg ik er 1 gratis mee. Ook als is de tekst in het Noors, het boekje is enorm handig omdat er alle plattegronden opstaan inclusief de faciliteiten. Ik ben er erg blij mee.

Om 18.00 gaan we door de brug en varen nog even het stadje uit op zoek naar een mooie ankerplek. Die vinden we in een kleine baai ten westen van het eilandje HUSØY. De plek staat niet op de kaart aangegeven, maar door goed een kaart te bestuderen en de windrichting in acht te nemen, vinden we vaak zelf ook mooie plekjes. Wel zo leuk. We liggen heerlijk rustig. Meine eet de rest van zijn vis en ik heb in de supermarkt een pizza gekocht. Met sla er bij, had ik daar nu eens echt trek in. We zitten tot laat in de avond nog buiten te genieten van de zonsondergang, een borreltje met sigaar en niet te vergeten van elkaar. Het is uiteindelijk een prachtige (zeil) dag geworden.

2012 3 Zeilreis Noorwegen foto’s Deel 3

Donderdag 26 juli 2012; Oslo: ons meest Noordelijke punt bereikt ooit: (59°54’608N/010°42’074E)

Prachtig weer als we wakker worden, maar de wind is wel gedraaid. Dat betekent straks pal tegen richting Oslo. We vertrekken om 9.00 uur en varen vandaag 48 mijl, volledig op de motor. Het is wel een mooie tocht, zo door deze lange diepe fjord. Op sommige momenten wordt ze heel smal, overigens niet te vergelijken met het smalle van de scherenkust, want hier kunnen nog steeds zeeschepen door. Wel varen we dicht langs de kust en gaan dus af en toe door redelijk nauwe ondiepe gaatjes. We komen langs de plaatsen HORTENen DRØBAK, dan door een smalle sund, steeds verder naar het Noorden. Tegen het eind haalt een groot nieuw cruiseschip (de Wind Surf), met vijf masten en zeilen daarop. Een imposant gezicht en veel kleine bootjes varen er op af. Ook hier is dit schip blijkbaar een bijzonderheid. Rond een uur of 17.00 komen we aan bij OSLOen we besluiten eerst maar eens rustig de baai door te varen en alles een beetje te verkennen. Er zijn hier vele jachthavens en we zijn van plan om vannacht nog voor anker te gaan en dan morgen een haven zoeken om de stad in te gaan. Het is prachtig zonnig en het Rathüs teken zich al van verre af. Ik kan het me nog herinneren van 35 jaar geleden, toen ik hier was aan het eind van mijn NOORDKAAPreis. Ik weet nog dat ik toen zo onder de indruk was van alle zeiljachten en heb toen nog een Nederlands jacht gefotografeerd, de Hades, ik weet het nog precies. Nooit gedacht dat ik nu nog eens met mijn eigen schip hier zou zijn. We varen langs het museum eiland, de Noorse Zeilclub, de nieuwe moderne kade bij het Rathüs en vinden vervolgens een mooie ankerplek iets verder op in een baai. Heerlijk even gezwommen en vervolgens maar eens een kippetje klaar gemaakt met de kruiden die ik vorig jaar gekregen heb van Tseyang.

Het water is hier wel druk en naarmate de avond vordert deint het steeds meer. We zijn nog maar het enige jacht dat hier ligt, van de zeker 15 eerder op de avond. Ik vermoed echter dat het vannacht wel rustig wordt en inderdaad is dat zo. Ik slaap weer heerlijk en wordt pas om 7.30 wakker van de eerste deining.

Vrijdag 27 juli 2012; stadsbezoek Oslo

Vroeg op, nog even gezwommen. Meine wordt gebeten (heet dat zo?) door een kwal. Hij voelde eerst wat slijm en toen ging het prikken. Gelukkig zie ik vanaf de boot (ik ben net op tijd uit het water) het grote roze exemplaar, zich van Meine verwijderen, zodat hij snel via het zwemtrapje aan boord kan. Het prikt nu nog steeds.

We varen richting de Koninklijke, om daar te gaan liggen, maar geen mens te zien, dus dan maar een haven verder op. We vinden een plekje bij de Frognerkilens Båtforening uit 1860. Als ik naar de havenmeester wil, kan ik het grote hek niet door. Ik kan de haven niet af! Meestal heb je alleen een sleutel nodig om een steiger op te komen, maar hier is het allemaal anders. Hoe moet ik me nu melden? Gelukkig ligt er nog een Nederlands schip, de derde deze vakantie die we tegenkomen, en de vrouw aan boord loopt met me mee om het hek te openen. Bij het havenkantoor, dat helemaal nieuw en modern is, meld ik me en krijg een magneetsleutel. Ik behoef geen borg te betalen, de kosten (150 NK) vallen erg mee én er is goed werkend gratis internet. De havenmeesters lijken bijna verbaasd en reageren overigens onhandig als ik wil betalen. Het blijkt ook later dat ze niet in de gaten houden welke box we genomen hebben, want als we aan het eind van de dag weer aan boord komen, hangt er een keurig briefje van Lars, de eigenaar van de box met het verzoek onze boot te verplaatsen. Dat doen we natuurlijk direct. Ook vanmorgen toen Meine de sleutel weer ging inleveren, moest er een havenmeester meelopen om het hek weer voor hem te openen aangezien hij op de terugweg natuurlijk geen sleutel meer had. De logica hiervan ontgaat ons, tenzij deze haven pas sinds kort gasten toe laat. Dat zou natuurlijk kunnen, ook gezien hun nieuwe gebouw.

We hebben besloten om eerst naar het museum eiland BYGDØYte gaan om het Zeevaartmuseum en het FRAMmuseum te bezoeken. Hiervoor moeten we naar de AKERBRUGGEhaven lopen om daar een pontveer te nemen. In het begin een onaantrekkelijke wandeling tussen een drukke weg en de hekken van de haven gebieden door. Wanneer we bij de moderne Waterfront komen is het een gezellige drukte. Overal luxe terrassen en restaurants, moderne gebouwen en de jachthaven ziet er mooi uit. Hier hadden we ook kunnen gaan liggen, maar waren dan waarschijnlijk 350 NK kwijt geweest. We vinden het pontje dat ons over het water gaat brengen snel. Het scheepje blijkt ooit in Nederland in Landsmeer gebouwd te zijn.

Het scheepvaartmuseum valt tegen, maar het museum rondom de FRAMis indrukwekkend. Het blijkt sinds kort vernieuwd en veel is interactief. Zo wordt aan dek geregeld het Noorderlicht geprojecteerd, is er aan aantal digitale schilderijlijsten, waarin verschillende foto’s van hoofdpersonen worden afgebeeld. Het leukst vind ik de oude foto’s die men heeft nagespeeld en vervolgens gefilmd. Zo zie je het klaar maken van de sledes waar Amundsen uiteindelijk mee naar de Noordpool is gegaan vanaf het ingevroren schip. Er is daar destijds een groot huis van ijs gebouwd, waar deze werkzaamheden plaats vonden. (naaien van de zeilen, maken van de houten voorraadkisten, vullen er van en het vastbinden op de slede). Steeds een nieuw gemaakt filmpje van iemand die duidelijk in de kou staat (althans je ziet hem duidelijk zijn warme adem uitblazen) te werken met de oorspronkelijke foto er naast.

Daarna met de bus terug naar de stad. We denken dat dit goedkoper is, maar dat is niet zo. Wel hebben we een leuk ritje over dit schiereiland en door de stad Oslo. We stappen middenin de stad uit. We lopen wat rond en nemen een drankje op een terras. We besluiten vanaf hier naar het VIGELANDpark te wandelen. De stad zelf met alle moderne gebouwen en winkelstraten vinden we niet interessant en zo maar een beetje doelloos rondlopen is ook niets. Het is ruim een uur wandelen door achteraf straten en steeds rustiger wordende wijken, waarin soms nog van die prachtige oude houten villa’s staan, die goed zijn onderhouden. Het park is leuk om weer te zijn. In 1977 (35 jaar geleden!) was ik hier ook tijdens mijn reis naar de NOORDKAAP.Het park en trouwens ook het MUNCHmuseum maakten toen grote indruk. Ook nu weer. Het is lekker weer en we lopen verder wat rond tot we een leuk terras vinden, waar we toch maar wat eten, ook al is het hier duur. De kwaliteit is echter prima, inclusief die van de Rioja wijn. Ik een heerlijke biefstuk en Meine vis. In het park onder ons zie ik een pup die aan het spelen is. Het verlangen naar een nieuw hondje wordt steeds groter.

Via de twee meertjes kunnen we bij helemaal tot aan de haven lopen langs een watertje, dat naar beneden afloopt door een bosachtig park. Een mooie wandeling en we zijn snel bij de boot. Inmiddels hebben we bedacht om morgenochtend toch ook nog even naar het Noors Volksmuseum en het Vikingschip te gaan. Dat laatste heb ik in 1977 ook gezien. We sluiten de dag door eens naar alle filmpjes te kijken die ik inmiddels heb opgenomen: 45 minuten vooral veel water, wind en regen met af en toe mooie zonnige stukken ertussen. Ik besluit om voor de rest van de vakantie wat minder vaaropnames te maken, want die lijken toch wel veel op elkaar. De filmpjes die ik gisteren in het FRAMmuseum heb gemaakt zijn goed geluk. Ik filmde net tijdens de animatie van het Noorderlicht en met de muziek er bij geeft het een mooi beeld.

Zaterdag 10 augustus 2012; varend door het Kielerkanaal: Logstand 7571, 1371 mijl gevaren.

De laatste jaren is het een gewoonte geworden om tijdens deze lange motortocht door rustig water mijn verslag bij te werken. De condities hiervoor zijn ideaal. Buiten is het saai en kan ik het zo langzamerhand wel, we varen op de motor, dus de laptop kan opgeladen worden tijdens het schrijven en we liggen rustig in het water. Ik had verwacht dat, gezien de barometer het nu stralend weer zou zijn, maar het is bewolkt met weinig wind. Dus de behoefte om weer eens in de zon te zitten is er ook niet. Gisteravond trouwens mijn benen maar eens ingesmeerd met “bruin zonder zon”, want door de koude (lange broek) en het slechte weer, zijn ze weer redelijk wit geworden.

De laatste keer dat ik schreef was een dag of 14 geleden, of wel 474 mijl geleden. Het waren drukke dagen met vroeg opstaan, veel varen, laat aankomen, koken, eten, lezen, slapen. Tijd en ruimte in mijn kop om te schrijven, had ik niet. Dus gaan we terug in tijd en plaats naar zaterdag 28 juli, OSLO. Gelukkig heb ik wel vaak aantekeningen gemaakt en alle foto’s en filmpjes verwerkt en van een titel voorzien. Dat helpt letterlijk om de film terug te draaien. Ook haal ik er regelmatig de kaarten bij om wat detailinformatie op te zoeken over onze afgelegde route.

Zaterdag 28 juli 2012; in de stromende regen de fjord uit. 53 mijl, 9 uur varen

Gisteren was ik al een beetje depressief door de steeds maar slechte weersvoorspellingen en ja hoor, het regent als we wakker worden. In de nacht is het weer enorm gaan regenen en dit zet door in de ochtend. Bovendien is de wind gedraaid en zullen we dus weer met tegenwind en op de motor moeten varen, net als toen we de fjord in gingen. Na de vakantie zal ik eens bekijken hoeveel geld we dit keer aan diesel hebben uitgegeven!

We besluiten dus om niet meer op de fietsjes naar de (openlucht!) musea te gaan en in één keer de fjord uit te varen, mijlen maken! We vertrekken om 10.00 uur voornamelijk Meine is degene die stuurt. Hij staat 53 mijl en 9 uur in de regen. Zijn zeilpak is doorweekt aan het eind van de dag en ik had een foto van zijn volledig gerimpelde vingers moeten maken. Ik ben voornamelijk binnen om aan mijn verslag te schrijven, lekkere gebakken eieren voor Meine te maken enzovoort.

We willen vandaag naar FREDERIKSTAD, dat is een stukje de VESTERELYA SUND in naar het Noordoosten en vandaar uit komen we mooi in het scherengebied van de NOORSE EN ZWEEDSE kust via de ØSTERELVAnaar het Zuidoosten. Als we echter door deze fjord aan het varen zijn, zie ik steeds aan bakboord kleine stille haventjes, die me zeer aantrekkelijk lijken. Als het kleine haventje van VIKERKILEN, opdoemt is Meine het met me eens en varen we naar binnen. Er liggen wat vissersbootje en kleine houten motorbootjes. Als we zoek naar een plekje, roept iemand vanaf een huis op de heuvel ons toe, dat we aan een nieuwe aanlegsteiger kunnen gaan liggen. Hier liggen we prima beschut en kan Meine eindelijk opwarmen. We stoken de kachel flink op, zodat het in de WC ruimte snel warm wordt en daar hangen we zijn zeilpak te drogen. De volgende ochtend is het nog steeds niet helemaal droog en ook zijn kleren er onder waren nat geworden. Een dag als deze kan zelfs een kwaliteitspak van Musto niet aan!

Na het eten lopen we nog een klein stukje. De stilte is “oorverdovend”, we zien geen mens en er is niets te beleven. Daar houden wij van. Zeker na een stad als OSLO. Dat bezoek viel ons allebei wat tegen, doordat we ons verheugden op kleine gezellige kroegjes en oude huizen. Die waren er niet, of we hebben we niet gevonden. Wel vind ik het mooi dat we het als doel gehaald hebben. Zo ver Noordelijk zijn we nog nooit geweest.

Zondag 29 juli 2012; bezoek aan de vestingstad Gamlebyen. 28 mijl

We vertrekken om 10.30 uur. Het weer is redelijk en we kunnen zelfs met de genua de fjord in zeilen. We gaan namelijk even naar het Noorden, dus tijdelijk de wind mee! We tanken diesel in een kleine haven even voor de brug meren later aan de kade aan om te wachten tot de brug open gaat voor ons. In de gidsen staat dat deze om 12.00 uur draait. Dat blijkt nu 13.00 te zijn en het zijn er inmiddels drie in plaats van één. Wel draaien ze keurig achter elkaar. De kade is een aaneensluiting van terrasjes en restaurantjes, die allemaal vol zitten. De zon schijnt en iedereen geniet.

Na de bruggen besluiten we om een bezoekje te brengen aan het vestingstadje GAMLEBYEN. We leggen met moeite aan een houten steiger aan. In de gids staat, dat de stroom heel sterk is en daarom kiezen we er voor om met de punt van de boot tegen de stroom te gaan liggen. Echter de wind blijkt sterker en de boot draait weg. Uiteindelijk lukt het om de boot met de hand te draaien en ze toch met de kop op de wind te leggen. Het stadje lijkt erg op NAARDEN, maar dan een zeer toeristische uitgave er van. De oase van rust die in de gids staat, valt in ieder geval op een zonnige zondagmiddag niet te ontdekken. Het klopt wel, dat het stadje gewoon bewoond is en inderdaad is het een wereld “tussen kunst en kitsch met een vleugje hippiesfeer”, zoals Vleut beschrijft. Veel muziek, kleurige festival tenten en marktkraampjes. We kopen en versturen een ouderwetse huwelijkskaart voor Marja en Paul, die binnenkort trouwen. Dat waren ze 35 geleden ook al van plan, maar toen ging het mis en nu zijn ze elkaar via de sociale media weer op het spoor gekomen en doen het alsnog. Een tijd geleden hebben Meine en ik bij hen gegeten en ik ben heel erg blij voor haar, omdat het al die jaren niet zo goed lukte in de liefde. Ze moest 60 jaar worden om het alsnog mee te maken. Ik hoop echt dat ze nog lang en gelukkig zullen leven!

Vervolgens staan we ongeveer 45 minuten in de rij om bij de Konditorei een simpel brood te kopen en om 15.30 uur varen we weer verder. We kunnen zelfs rustig zeilen en ik besluit een verse lasagne met vis te maken. Hier heb ik de lang houdbare melk in HEEGvoor gekocht, zodat ik een goede bechamelsaus kan maken.

We varen naar het Zuiden door het Noorse scherengebied van HVALER, door de SINGLEVfjord en de grens met Zweden over, langs het eiland SANDØY. Om 20.00 uur ankeren we net over de grens in ZWEDEN in een kleine baai ten oosten van het eiland SYD-KOSTER, even voorbij EKENÅS,waar ik een filmopname maak van het hele drukke volle haventje en het luide optreden van een muziekband. We liggen op een prachtig plekje met behoorlijk wat andere schepen, die het lawaai waarschijnlijk ook ontvlucht zijn. Hier net achter de heuvels hoor je niets. De zon komt door en ik geniet van het mooie licht. De lasagne is heerlijk.Maandag 30 juli 2012; richting Zweden en mooie ankerplekken. 45 mijl en 10 uur varen

Meine maakt me om 04.45 uur wakker, want we verlijeren op het anker. Dar gebeurt zelden, maar blijkbaar is de grond hier heel modderig. Toch staat deze plek op de kaart aangegeven als ankerplek. We liggen nu wel heel dicht bij een andere boot. We verleggen het schip en gaan weer slapen tot een uur of 9.00.

Ik droom heel heftig over een kind van een jaar of 7, dat in het water ligt en vrolijk roept dat hij hier zo heerlijk kan zwemmen én slapen. Vervolgens zie ik hem in slaap vallen en onder water verdwijnen. Ik ben er op tijd bij en haal het kind er uit. Het wordt meegenomen naar het ziekenhuis, maar in mijn droom hoor ik niets over hoe het gaat. Als ik wakker word, maalt het nog een tijdje door. Even later landt dicht in de buurt een trauma helikopter, komt de reddingsboot aangevaren en wordt er iemand overgedragen op een brancard. Bizar hoe dit lijkt op mijn droom. Het zien van een dergelijke gebeurtenis is altijd indringend en ik zie van meerdere boten mensen met verrekijkers. Je hebt geen idee wat er aan de hand is, maar zo’n helikopter is nooit een goed teken. Ik prijs me gelukkig, dat wij tot nu toe zonder brokken zijn gebleven. Dit gevoel en de droom blijven die dag lang bij me.

Voordat we gaan varen, nog even heerlijk zwemmen. We doen het altijd als we voor anker liggen, ook al is het koud. Ik hoop in Zweden weer een nieuw flesje zout water zeep SJØ&HAV te kopen. Heerlijk spul dat we 2 jaar geleden hebben leren kennen en dat ook goed voor het milieu is.

De wind is Zuidwest en we kunnen het eerste stuk redelijk zeilen, maar wel met de motor er bij. Het is hier heel druk en we varen door smalle sunds. Het is mooi varen en ik kijk mijn ogen uit. In de smalle HAVSTENSUNDleggen we even om boodschappen te doen en water te tanken. In deze winkel kan ik inderdaad een nieuw flesje zeep kopen. In het kantoortje er achter vraag ik een weerbericht, want het weer blijft heel wisselend. Vervolgens varen we verder, gedeeltelijk over open water met zicht op de zee en dan weer door smalle sunds. Helaas wel steeds op de motor. Voor de sund bij HUNNEBOSSTRANDbuigen we af naar zee om buitenom naar de MALMØ FJORDte varen. Vlak hierbij is een mooie ankerplek. De rotsen zijn hier heel kaal en grillig met weinig bomen. Als hier een sterke westenwind staat kan het hier behoorlijk spoken en dat is ook de reden dat er zo weinig begroeiing is. Inmiddels is het weer bewolkt en grauw. De ankerplek bij het eiland BRANDSKÅRis echter prachtig en doet me denken aanUTKLIPPAN.Met wat hulp van een Zweed die er al ligt ankeren we netjes met de punt op de rotsen en ons hekanker uit via de nieuwe anker rol met de lange lijn. We proberen het eerst met onze gewone ankerlijn, maar die blijkt te kort. Er liggen hier nog drie andere scheepjes, maar ons buurman vertelt dat het hier het afgelopen weekend helemaal vol en druk was. Iedereen aan de rots en langszij aan elkaar!

Later breng ik met de nodige moeite nog een lijn uit vanaf de achterkant van de boot naar de rotsen, zodat we met de harde wind, die verwacht worden niet tegen onze buurman aankomen. Vervolgens wil ik een wandeling over het eiland maken, maar dat valt tegen. Te hoge rotsen om te beklimmen en met de paar wijntjes, die ik inmiddels op heb, lijkt me dat geen goed idee. Wel maak ik een filmpje rondom. De meeuwen maken veel lawaai. Op de hoge rotsen nestelt een hele kolonie. Mooi zo’n afgelegen plek!

Dinsdag 31 juli 2012; tegenwind en een goed gesprek. 55 mijl en 11 uur varen

Vandaag waait het inderdaad behoorlijk. Windkracht 4-5 en tegen. Bovendien moeten we kiezen welke route we nemen. Buitenom wordt zeer onstuimig en om een beetje te kunnen zeilen, zullen we een heel eind de zee op moeten om een slag te maken. Dat schiet niet op en is ook niet leuk zo, hier aan lager wal. We besluiten om binnendoor om het eiland TJÖRN te varen. Waar het mogelijk is, zetten we het zeil bij als steunzeil. Na de hele smalle MOLLÖSUND, maken we in een heftige regenbui met weinig zicht een fout en varen te ver door naar buiten. Op zich niet erg, maar je ziet hoe snel je een fout maakt. Gisteren maakten we op zee ook bijna een fout. Meine gaf me een koers aan, die ik niet wilde volgen, omdat ze recht richting de rotsen ging. Hij zei dat daar een doorgang was. We kregen bijna ruzie, omdat ik weigerde en ik volgens Meine niet wist waar we waren. Nadat hij binnen onze positie had bepaald, bleek dat ik deze keer wel gelijk had en dat gaf hij ook ruiterlijk toe. Gelukkig gaan Meine en ik gelijk op in onze vergissingen en dat maakt dat het goed is om af en toe niet mee te bewegen, ook al is dat even niet leuk voor de sfeer.

We varen weer een paar mijl terug. De ingang naar de STRÖMSUNDten noorden van het eiland BJÖRHOLMENis inderdaad heel moeilijk te zien, doordat de sund kronkelt en vanaf een afstand zie je alleen rotsen. Het tochtje door de HÄSTESKÄRfjord is mooi en beschut. Bovendien varen we naar het oosten…. en kunnen we dus zeilen! Vandaar door de HAKEFJORDbinnendoor naar MARSTRAND, het mekka van…… Tijdens het varen heb ik voor de eerste keer deze reis weer eens tosti’s gebakken, die Meine uiteindelijk toch wel heel erg lekker vindt. Zeker in de kou en regen.

Door het ALBREKTSUNDSKANAL, dat heel smal is varen we naar de baai van de haven. Eerst was het plan daar te ankeren, maar gezien de harde wind en de toch wel onbeschutte plek, gaan we de haven in. Het is hier druk en duur (320 kronen voor een nachtje), maar dan lig je ook in het COWESvan Zweden en iedere zich zelf respecterende zeiler móet hier een keer geweest zijn, vindt René Vleut! En inderdaad een mooi stadje met heel veel watersportwinkels i.p.v. de gebruikelijke souvenirwinkels en ook prachtige oude houten bijna koloniale gebouwen. Omdat we pas om 19.30 aankomen en moe zijn, maak ik even snel een kant en klare boerenkool hap klaar. Daarna gaan we nog wel even een borrel drinken. Na wat moeite vinden we een verwarmd terras. Meine neemt een biertje en ik drink 2 glazen rode wijn van 14 euro per stuk. … We raken in gesprek over de nog af te leggen afstand en het slechte weer met steeds maar tegenwind. Op de heenweg naar het Noorden tegen, bij de zuidkust van NOORWEGENredelijk mee, de Oslofjord in én uit met tegenwind en zelfs nu draait de wind steeds met ons mee in de verkeerde zin. De kust van Zweden wijkt steeds meer naar het oosten en dus zou je met zuidenwind meer moeten kunnen zeilen. Echter de wind gaat ook steeds mee naar het westen i.p.v. het zuidwesten. Ook de vele buien en de kou maken het niet echt leuk. Belevenissen hebben we natuurlijk genoeg, maar steeds warme kleren aan en ’s avonds in de kuip de fleecedeken over me heen (trouwens één van de betere beslissingen om deze deken op het laatste nippertje nog van huis mee te nemen), maken dat we vaak tegen elkaar zeggen; “Nee, het is nog geen zomer”. Als dit zo door gaat komen we nooit op tijd thuis, tenzij we gaan jakkeren en misschien onverantwoorde beslissingen gaan nemen door bijvoorbeeld met wind tegen nachten door te varen. Ook bedenken we dat misschien iets te ambitieus zijn geweest, gezien de weersomstandigheden. Hadden we bij HALSniet beter naar de westkust van ZWEDENkunnen varen en niet naar NOORWEGEN? Moeilijk te beantwoorden. Dan hadden we de ervaring van het overvaren van het SKAGERRAKgemist. Na veel wikken en wegen, kom ik tot de conclusie dat ik een weekje langer vakantie moet opnemen. Dat kan op zich prima, want ik heb de eerste week dat ik werk nog geen afspraken. Toch breek ik me er het hoofd over en mijn verantwoordelijkheidsgevoel weegt zwaar. In eerste instantie besluit ik Jan Willem een mail te sturen, waarin ik dit meld en aangeef het na de vakantie toe te lichten. Hij is echter ook nog in die week op vakantie en ik wil hem ook niet storen. Bovendien is het mijn verantwoordelijkheid en wil ik hem hiermee niet belasten. Ik besluit morgen Rob even te bellen en hem in te lichten en hem te vragen collega’s die er zijn het even te vertellen. Rob werkt deze zomer door en neemt voor ons waar.

2012 4 Zeilreis Noorwegen foto’s Deel 4

Woensdag 1 augustus 2012; iets meer rust in de kop. 44 mijl en 8 uur varen

Afgelopen nacht heel slecht geslapen doordat we onrustig liggen in deze haven. Steeds maar weer beukt de boot tegen de steigers en bovendien is er een enorm irritante gepiep van lijnen of een stootwil. Pas tegen de ochtend rond een uur of 06.00 uur komt Meine er achter dat dit niet de lijnen van de buren zijn, maar onze eigen lijn die scharniert. Met de rechtlijnigheid (leuke beeldspraak in dit verband trouwens) die Meine eigen is, had hij gisteravond geweigerd er iets aan te doen, omdat hij niet op een boot van een ander iets wil aanpassen.

Het is redelijk weer. We doen nog even een paar boodschappen en ik ga nog met mijn fototoestel op pad. Uiteindelijk loop ik toch nog helemaal naar boven naar de burcht. Ook maak ik wat foto’s van oude panden, vooral van de verwaarloosde. Een aantal wacht op renovatie en is ingepakt met blauwe netten om te voorkomen dat er stukken afbreken. Het lijken wel kunstwerken van Christo!

We varen uit om 11.00 uur en de wind is zuid windkracht 4. Het eerste uur kunnen we zeilen en dan gaat de motor weer aan. Bij MARSTRANDgaan we naar het zuidwesten tussen twee kleine eilandjes naar buiten: ÄRHOLMENen KLÅVERÖN. Dan buitenom richting de KÄLLÖFJORD. Dan door weer een prachtige smalle sund langs het plaatsje BJÖRKÖnaar het zuiden. Vervolgens een stukje naar het oosten (3 mijl zeilen) door een smalle sund langs het plaatsje STYRSÖ.  Dan helemaal naar het zuiden richting een mooie ankerplek, die ik op de kaart meen te hebben ontdekt. Dat klopt gelukkig ook. De MALÖHAMN is een heel kleine stille baai waar we rustig liggen. Op de weg hiernaar toe hebben we besloten om hier een dagje te blijven en in alle rust bij te komen van het varen en de opgebouwde stress. We waren al bijna zo ver dat we deze vakantie als “mislukt” gingen beschouwen en dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. Even afstand nemen is dan goed.

Als we goed liggen, zelfs aan een ankerboei, komt er een ander schip binnen varen: de “Leef je droom” van Olaf Oosterman, waar we ooit mee gesproken hebben op de Hiswa te water in IJMUIDEN.

Donderdag 2 augustus 2012; rustdag en een mooie ontmoeting

Weer gedroomd! Deze keer ben ik dan eindelijk afgestudeerd met gemiddeld een 8. Als ik op andere momenten deze vaak terugkomende droom heb, gaat het er altijd om dat ik vergeten ben te studeren, me niet heb voorbereid, etc. Moet je voorstellen, bijna 30 jaar na mijn afstuderen is dit nog steeds een soort thema. Zou ik er dan nu vanaf zijn en heeft het te maken met de beslissing die ik heb genomen om nog een week vakantie te nemen?

Vandaag gaat Meine vissen en ik vaar met het bootje even naar de wal. Ik loop naar de hoogste plek en maak een 360° filmpje. Het piepkleine rode huisje blijkt ook een vakantiehuisje te zijn.

Terug bij mijn bootje peddel ik terug en zie Olaf op een steigertje zitten, samen met een vrouw en kind. Ik raak aan de praat met hem en Petra en haar dochtertje Maren. Vervolgens drinken we een kop koffie bij hen aan boord met zelf gebakken chocolade koekjes. Prachtig schip, 14 meter lang, Multi knik en geheel door hem zelf gebouwd. We raken niet uitgepraat. Ik zit een paar uur aan boord. Hij vertelt zijn verhaal. (chronische ziekte van Marfan, vele operaties, zelf schip gebouwd, stichting opgericht om dit te bekostigen en nu varen met chronisch zieke jongeren, die hij wil helpen meer zelfstandig te worden en te leren inzien dat heel veel mogelijk is.) Ze hebben nu vier weken vakantie en varen het schip terug vanuit Noorwegen, waar hij 2^eis geworden met een zeilrace vanaf Nederland met dit keer vier jongeren aan boord. Het mooiste is om ze aan boord te hebben als ze tussen twee levensfasen in zitten en na de reis met een schone lij kunnen beginnen hun ervaringen in de praktijk te brengen. Ook hebben we het over levenslopen en hoe dankbaar ik voor het leven ben.

Hun plannen zijn om ook naar KOPENHAGENte gaan. Terug op de boot heeft Meine alleen kwallen en zeewier gevangen. Aan het eind van de avond varen Olaf en Petra uit. De kleine slaapt en het wordt een rustige nacht. Wij gaan pas de volgende ochtend vroeg.

Vrijdag 3 augustus 2012; 74 mijl, 12 uur zeilen, waarvan 7 uur zonder motor

We staan om 5.30 uur op en we varen om 5.50 uur. Kwestie van even snel douchen, ankerboei los en gaan. Meine en ik krijgen nog even een verschil van mening over de uit te varen route. Deze keer heeft hij gelijk. Ik heb niet goed op de kaart gekeken en dacht dat we eerst nog tussen twee eilandjes door moesten tegen de wind. We kunnen echter aan de boei het zeil omhoog doen en varen zo naar buiten.

Vandaag trouwen Marja en Paul en ik hoop dat onze kaart ze tijdig heeft bereikt.

Om 9.30 schijnt de zon en hebben we al zo’n 18 mijl afgelegd. Het is heerlijk varen. Wel gaat af en toe het alarm van de GPS, vanwege “battery low”, maar dan laten we de motor even een half uurtje stand-by draaien en dan is het opgelost. Twee nachten voor anker en het ankerlicht dat nog steeds aan stond is de verklaring hiervoor.

Na een prachtige dag zeilen komen we om 19.30 uur aan in HORNBÆK, een klein druk haventje waar we een plek vinden langs een oude Super van Craft, de Albatros uit Sneek, bewoond door Denen. We eten aan boord en ik ben te moe om de wal op te gaan. Ze hebben gevraagd of we een paar aanduidingen aan boord voor hen in het Deens te vertalen en we zullen dat morgenochtend doen. Als we dat nu doen, zitten we voor we het weten te borrelen en daar hebben we nu even geen zin in.

Zaterdag 4 augustus 2012; Wonderfull Copenhagen. 43 mijl, 7 uur varen.

Boodschappen doen, water tanken, ligplaats betalen en weerberichten binnenhalen evenals vijf dagen NRC. Het internet is hier snel en gratis. Ik ben benieuwd naar “onze” sporters bij de Olympische spelen. In de krant van vorige week las ik de positieve recensie over de opening ceremonie en nu ben ik wel benieuwd naar de resultaten en belevenissen. De rest van het nieuws interesseert me niet zo. Ergens lees ik dat Nederland vooral resultaten behaalt in of op het water. Zelfs het goud voor het fietsen werd tijdens regenbuien behaald!

Het is prachtig weer, weinig wind en we hebben haar mee. Tijd voor de spinnaker? Meine heeft er nooit zo veel zin is, omdat het een heel gedoe is om alles voor te bereiden. Toch doen we het maar. Het eerste stuk gaat niet goed, omdat de boom verkeerd staat. Het leek dat we eerder een slag zouden maken. We halen hem weer binnen en wachten tot we HELSINGØRgepasseerd zijn. Het prachtige slot ligt er in de zon mooi bij.

Later film ik van dichtbij een oefening van de Marine waarbij een helikopter steeds aanvliegt en vervolgens laag boven het Marineschip hangend, iemand ophaalt of neerzet. Leuk om zo van dichtbij te kunnen zien.

We kunnen daarna inderdaad even heerlijk met de spinnaker varen, wel is waar met weinig wind, maar we komen vooruit. Om 15.00 begint de SPI enorm te klapperen en ineens draait de wind. Dus weg met dat ding en gewoon aan de wind zeilen. Dat lukt gelukkig wel. Uiteindelijk draait de wind volledig naar zuid en neemt ze in kracht toe. Meine doet een reef in het zeil en met windkracht 5-6 varen we door. We besluiten nu maar eens te laveren. Het kan hier, het is breed en diep genoeg. Tot slot krijgen we ook nog een enorme bui vlak voor KOPENHAGEN.

Om 18.00 uur hebben we een felbegeerd plekje gevonden in de CHRISIANSHAVN, midden in de oude havenwijk en het is inderdaad alsof we midden in de grachten van AMSTERDAMliggen. Hele brede rondvaartboten varen af en aan, het carillon klingelt en de sfeer is geweldig. Veel studenten, jonge mensen en roering. Wat is dit leuk en een heel andere sfeer als OLSO! De havenmeester komt langs met zijn hondje en ik moet 150 kronen betalen. Dat valt ook nog eens mee.

We drinken een biertje aan boord (de voorraad is nog steeds redelijk), knappen ons een beetje op en gaan op zoek naar leuk restaurantje. Dat is hier niet moeilijk en we belanden bij café Wilder, een hippe tent met kleine tafeltjes, waarvan er net 1 vrij komt als we binnenkomen. Het is lekker weer, de pui staat open en we zitten precies op de rand tussen binnen en buiten. Heerlijk eten, lekker kaas toe, mooie wijn en een prijs die meevalt. Te vergelijken met Nederland voor een dergelijke plek. Daarna nog een wandelingetje gemaakt en we belanden bij de WSV van CHRISTIANSHAVN, waar net het jaarlijks havenfeest voor leden gegeven wordt. Na een ballotage achtig gesprekje, mogen we een drankje bestellen. De jazz muziek rondt net af (gelukkig voor Meine) en we zitten nog even na te genieten van het heerlijke eten. Later nog heerlijk in de kuip gezeten, sigaartje gerookt en mijn pruimenbrandewijn van Van Wees gedronken. Zelfs Meine begint dit lekkerder dan whisky te vinden.

Zondag 5 augustus 2012; Wonderfull Wonderfull Copenhagen!

Lekker geslapen tot 9.15. en haren gewassen in de douche bij de haven. Veel schepen varen uit of zoeken een beter plekje in deze overvolle haven. Net tegenover ons vertrekt een boot uit een box van de w.s.v. en ik vraag aan de dame van het schip er naast, of ze denkt dat de box vrij is. Haar man is zo aardig om even voor ons naar de havenmeester te lopen (omlopen voor ons zou namelijk een hele afstand zijn) en even later komt de havenmeester aan en wijst ons een goede beschikbare box aan. We verleggen de boot, ik ga afrekenen (nu 200 kronen) en Meine maakt de fietsjes klaar. We gaan op pad.

Met behulp van een plattegrond fietsen we langs het water, zien in de NYHAVNde boot van Olaf liggen, drinken een goede espresso op een terras langs de kade en fietsen vervolgens langs het AMALIENBORGgebouwen richting “De kleine zeemeermin”, die ik toch wel wil zien. Van verre zie je al waar het is, vanwege de hoeveelheid mensen. Het beeld staat op een paar rotsen in het water en meerdere mensen springen daar naar toe om zich te laten vereeuwigen samen met het beeldje. Toch lukt het me een foto te maken waar zij alleen op staat. Vervolgens terug via de citadel en naar de KONGENSHAVE, de “tuin van de koning”. Hier vinden we een goed terras voor de lunch die ik iedere vakantie een keer aan Meine aanbied. We komen terecht bij de “Orangeriet”, een kwaliteitsrestaurant bekroond met een gouden medaille van Bocuse. De serveerster vertelt dat wij een goede havenplek hebben gevonden. De haven waar Olaf ligt is heel druk, veel toeristen én dronkaards ’s avonds. We verblijven daar een kleine drie uur. Het is heerlijk zo te zitten, te midden van voornamelijk Denen die hun zondagse lunch hier gebruiken, vaak samen met familie. Eén daarvan heeft een jonge Schnautzer bij zich en ik maak een praatje met de eigenares. Eens een Schnautzer, altijd een Schnautzer zegt ze en ik ben het eens. Naast ons zit een Spaans stel met een kleine baby van 6 maanden oud. Ze staan aan het begin van een cruise van een week. Het blijken mensen die dit vaker doen en het zich duidelijk kunnen permitteren. Als wij vertellen dat we met de boot zijn, geven ze aan in ALICANTEte wonen en daar een motorboot van 22 meter te hebben. Ook zijn ze aan boord geweest van de Nederlands zeiljacht van 50 meter met de langste mast ter wereld. Kortom, sommige Spaanse mensen lijken het nog goed te hebben.

Vervolgens fietsen we terug en komen nog langs een terrasje waar drie oude mannen goed oude jazz ten beste geven, muziek zoals in ENKHUIZEN.

We gaan zitten op het terras en nemen een biertje. Hier raken we aan de praat met een stel uit België en na een tijdje blijkt dat zij dezelfde cruise gaan doen als de Spanjaarden van zojuist. Nadat zij zijn weg gegaan komt er een duidelijk dronken man bij ons zitten die hen eerder “lastig viel”. Gelukkig hebben wij ons biertje ook bijna op en staan we op. Toch praat ik even met de man en hij vraagt of ik weet wat “posh people” zijn, waar hij een hekel aan heeft. Ik antwoord dat dit mensen zijn met “too much of everything” en hij is het helemaal met me eens. Als ik hem tot slot een hand geef noemt hij me een “very decent lady” en ik denk: “Het is zo gemakkelijk om ook zo iemand met respect te behandelen, waardoor het gevoel van eigenwaarde bij hem misschien voor de verandering weer eens een positieve impuls krijgt”.

Van bier moet je plassen en we fietsen snel naar de boot. De fiets ven Meine klikt niet goed in de vergrendeling, waardoor hij helemaal scheef fietst. Ik geef hem mijn fietsje, want zijn nood is hoger. Als ik op de boot kom, heeft hij al vast maar een plasje in de kuip gedaan. Ik bleek de sleutel bij me te hebben.

Daarna ga ik naar Tino’s pizzeria, zeer in trek en ons ook aanbevolen door de dame van het restaurant en ik st 30 minuten in de rij voor twee heerlijke pizza’s die we allebei maar voor de helft opeten. Wat wil je ook na een uitgebreide lunch, waarbij we allebei twee maal het nagerecht van Deense kaas hebben genomen, inclusief een oude Aquavit.

2012 5 Zeilreis Noorwegen foto’s Deel 5

Maandag 6 augustus 2012; een bijna bezeilbaar traject. 58 mijl. 12 uur gevaren

We vertrekken om 6.45 uit de haven. Het is heiig en het zicht is niet zo goed. De wind waait zuid oost kracht 2-3 en ze gaat draaien. In welke richting valt moeilijk te voorspellen. De grote brug over de SONT, die DENEMARKEN en ZWEDEN verbindt is amper te zien in de mist. Een foto maken lukt niet. Ik verwacht er onder door te gaan, maar onze route loopt over het deel dat een tunnel is. We willen langs de klif van STEVNSen daarna om MONSKLIMTheen varen en dan binnendoor vanwege te verwachten zuidwester storm via het SMÄLANDSWATERnaar KIEL.We verwachten daar drie dagen over te doen. Totaal zo’n 170 mijl. Na een tijdje blijkt dat we moeten afbuigen en besluiten we door de ondiepe FAKSE BUCHT te varen. Hier staat minimaal 2 meter water en met onze ophaalbare kiel moet dat lukken. Pas bij heel harde westenwind loopt het water daar weg en wordt het ondieper.

Om 10.40 gaat de motor weer aan om een uur of 14.30 klaart het wat op.

De route door de ondiepte is heel duidelijk aangegeven. Ook nu weer een voorbeeld van het feit dat de beschreven route er vaak heel ingewikkeld uit ziet en in de praktijk valt het mee. Echter in het donker of met zwaar weer is dit volgens mij niet te doen.

Als we bij KALVEHAVEzijn, leggen we even aan om diesel te tanken. Ook haal ik even snel het weerbericht en een paar kranten op. Het gaat harder waaien.

We willen graag ankeren ondanks de wind en zoeken een goede beschutte plek. Die is moeilijk te vinden, maar uiteindelijk ligt er een ankerboei ten noorden van het eilandje TÆRO. Het lijkt te veel in de wind, maar onze ervaring is dat op dergelijk ondiep water het wel mee valt met de deining. Vorig jaar op de SCHLEI was dat ook het geval. Inderdaad liggen we hier prima en toch ook lekker zeker aan zo’n boei. Met het anker en deze grond hier weet je he maar nooit. Voor je het weet wordt je wakker, omdat de boot tegen de pijlers van de brug klapt.

Ik heb zin om lekker te koken en bedenk een recept met de ingrediënten aanwezig: KipKerry, gemarineerd met bosbessen en honing, samen met sajoer bloemkool met gebakken zonnebloem en pompoenpitten met gesmolten Mozzarella. Dat is lekker!

Dinsdag 7 augustus 2012; een gedwongen maar wel heerlijke rustdag. 7 mijl. 1,5 uur gevaren

De wind is vannacht afgenomen tot windkracht 3 en we lagen heerlijk rustig. Even zwemmen en om 9.00 uur varen. We komen niet ver. Het waait snel met kracht 6-7 en we hebben stroom tegen. We moeten de STORSTRØMbrug bij VORDINGBORGonder door om op het SMÅLANDWATERte komen. Dat betekent dat we eerst nog even over een zeer ondiep stuk water moeten, waar nu waarschijnlijk de diepte minder is vanwege opstuwing door de harde wind. Dus zullen we door de draaibare MASNEDBURGmoeten, die volgens de gegevens pas om 12.00 uur draait. We besluiten te wachten in de jachthaven iets voor het stadje. Even later besluiten we zelfs de storm, want dat wordt het wel, hier af te wachten. Het SMÅLANDWATERis behoorlijk ondiep en bij harde westelijke wind (nu dus) is het wild water met veel stroom tegen. Gecombineerd met de harde windkracht 8 en de te verwachtte buien, is dit geen goed idee. Ook omdat het een heel lang stuk varen zal zijn voordat we ergens naar binnen kunnen zonder al te veel om te varen. Een goed besluit blijkt later, bovendien omdat ik bij het invaren van de haven de boot van Olaf zie liggen en met drijfnatte zeilpakken meren we langszij aan. We worden zeer hartelijk begroet door Olaf en Petra en uitgenodigd voor koffie en door Maren zelf gebakken chocolade koekjes. Heel gezellig aan boord en we hebben ook wederom een mooi gesprek.

Van de website “Leef je droom”:

Olaf Oosterman is initiator van Leef Je Droom en vaste schipper. Ondanks zijn eigen ziekte heeft hij eigenhandig het aangepaste zeiljacht Live Your Dream gebouwd.

Olaf heeft het marfansyndroom, een bindweefselafwijking. Bij hem is de hele aorta (de grootste slagader in het lichaam) vanaf het hart tot in zijn liezen vervangen door kunststof. Zijn oorspronkelijke droom – een wereldreis met zijn eigengebouwde zeiljacht – heeft hij door de vele operaties letterlijk moeten laten varen.

Toch ging hij niet bij de pakken neerzitten. Hij heeft zijn droom bijgesteld en zeilt nu zeilen met jonge lotgenoten. Dat vereist durf en doorzettingsvermogen. Zijn motto: ‘kijk naar wat je wel kunt en niet naar wat je niet kunt.’ Olaf kan als geen ander jongeren enthousiasmeren en motiveren. Als gediplomeerd zeilinstructeur kan hij ze opleiden tot volwaardig bemanningslid.

Op 24 november 2008 is Olaf Oosterman in Lelystad verkozen tot vrijwilliger van het jaar. Citaat van de jury: ‘De heer Oosterman zorgt er door zijn onvoorwaardelijke inzet bij de stichting Leef Je Droom voor dat jongeren met een levens beperkende hart- en vaatziekte gemotiveerd worden om hun grenzen te verkennen en te verleggen.

Hij is een groot voorbeeld voor de jongeren en zorgt er met zijn positieve instelling voor dat de jongeren zijn motto: ‘kijken naar wat je kunt en niet naar wat je niet kunt’ delen. Als gezicht van de stichting zorgt hij ervoor dat Leef Je Droom op de kaart wordt gezet zodat deze ook in de toekomst een belangrijke rol zal spelen in het leven van deze groep jongeren.’

Meine vertelt over de kanker die Laura als meisje van 15 heeft gehad en waar ze geheel van genezen is. We praten over mentale kracht, goede menselijke doctoren, die naar je luisteren, zelf weten wat je wilt in een dergelijke situatie en inderdaad kijken naar wat wel kan!

Later op de dag gaan we het stadje in. Het blijkt inderdaad een heel leuk rustig stadje met een mooie burcht (die we niet bezoeken) en een aantal winkeltjes. We bezoeken ook de zogenaamde Rode Kruis vrijwilligerswinkel, waar Olaf en Petra mooie handgemaakte tafelkleden hebben gekocht. Meine koopt er voor 3 euro een poloshirt van zachte stof, die niet zo schuurt. Hij heeft nog steeds af en toe last van zijn huiduitslag. Ik koop een mooi bierglas van ROSTOCK bier, omdat we daar geweest zijn en het er toevallig in het gesprek over hebben gehad. In een fantastisch kaaswinkeltje, kopen we een paar heerlijke Deense kazen. Later bij de haven verse Botervis en Forel bij een zeer goed gesorteerde viswinkel.

Later in de boot leggen Meine en ik weer eens een kaartje. Even leek het erop dat hij deze keer ging winnen!

Zondag 19 augustus 2012; Langbroek en een hittegolf. Logstand 7873, 1673 mijl gevaren.

Sinds woensdagavond zijn we weer thuis en het is prachtig weer. We zijn zonder brokken thuis gekomen en alles is goed gegaan, maar gisteravond struikelde ik over het paaltje van de moestuin, nadat ik de groene paprika liefdevol had toegesproken om maar flink te rijpen en ik heb nog nooit in mijn leven zo’n grote buil op mijn scheenbeen gehad. Ondanks ijs erop zwelt deze enorm op en dus maar met mijn been omhoog. Meine doet de resterende voorbereidingen aan de BBQ. We zijn niet van de BBQérs, maar vanmorgen heb ik de AGA maar eens uitgezet, vanwege de hittegolf. Heerlijke stukjes biologische vlees, gepofte aardappels en Portabello paddenstoelen met blauwe kaas. De tuin valt mee dankzij goede zorgen en de oogst ook. De afgelopen dagen veel “uit de tuin” gegeten. De tuinbonen, die een voorjaarsgroente zijn en die ik eind mei toch nog maar gezaaid heb, hebben het goed gedaan en smaken, ook als zijn ze groot, erg goed. Verder paprika, uien, andijvie, een kleine knoflook en mooie rode aardappels. Er zitten weinig appels aan de boom en nagenoeg geen peren. Het voorjaar was koud en de weinige bloesem is niet bevrucht. Het tomaten oerwoud moet ik wel behoorlijk ontrafelen, maar ik verwacht dat nu met het mooie weer en toch nog wel een paar rijp zullen worden.

Het is nu nog niet zo warm en met de ventilator aan valt het goed te doen in mijn kantoortje, dus nu maar dit verslag afmaken, anders blijft het liggen.

Woensdag 8 augustus 2012; over een nog steeds onstuimig SMÅLANDWATER. 59 mijl. 12 uur gevaren

We vertrekken om 9.15, Olaf en Petra kunnen nog niet weg. Het water is inderdaad weg gestuwd tot 1.90 meter en zij steken 2.40 meter. Hun boot ligt dan ook aan de grond. Eerst varen we 6 uur op de motor tegen windkracht 5-6 en stroom tegen. Dan is de koers iets anders en kunnen we motorzeilen. De laatste drie uur hebben we stroom mee en met de genua erbij en zonder motor maken we een snelheid van 8.1 knopen. Jammer genoeg moeten we nog even de klif bij BAGENKOPronden en gaat het weer tegen de wind in. Om 20.30 komen we daar aan. De haven is behoorlijk vol en we kunnen langszij bij een Duits jacht. Lekker de Forellen gegeten en vroeg slapen. We zijn hier eerder geweest in 2010, ook met harde wind.

Donderdag 9 augustus 2012; de echte terugreis vangt nu aan: op naar Kiel!

We vertrekken om 9.30 uur. Ik koop snel wat vers brood bij het bakkertje aan de haven en Meine vult de watertanks. We betalen deze keer maar niet. Ik ben geen eens op de haven geweest om de havenmeester/automaat te zoeken na onze late aankomst gisteren. Het is mooi weer de wind is zuidwest 3-4 en we hebben stroom mee. Kortom ideale omstandigheden om heerlijk te zeilen en dat doen we dan ook. Jammer dat de afstand met deze perfecte omstandigheden maar zo’n 30 mijl bedraagt. We leggen nog even aan in HOLTENAUvoor de sluis om een pinautomaat te zoeken. Alle euro’s zijn op en die hebben we nodig voor het betalen bij de sluis straks. Ik wandel een heuvel op en af door een zeer rustige woonwijk met alleen staande villa’s waar veel mensen aan het tuinieren zijn. Eén daarvan wijst me de weg naar de Sparkasse, waar ik slechts 100 euro kan pinnen omdat onze rekening te veel rood staat. In de sluis liggen behoorlijk wat Nederlandse schepen, allemaal op weg naar huis en we maken een praatje. Hun ervaringen lijkt erg op die van ons: veel slecht weer en wind tegen! Wat ook interessant is om te horen, is dat meerderen twijfelen aan hun barometer. Die gaat namelijk al dagen vooruit en het zou veel eerder goed weer worden. Bovendien wordt oostenwind verwacht en dat zou ideaal zijn om in één keer terug naar VLIELAND of AMELAND. Na de sluis ankeren we om 17.30 in de FLEMHUDERSEE, aan het begin van het kanaal. Heerlijk zwemmen en Meine gaat vissen, maar verliest zijn blinkertje in de waterplanten. De afstand KOPENHAGEN tot HOLTENAUblijkt totaal 152 mijl te zijn, inclusief onze “tussenstops”. Handig om te weten, want die oude stad is ons zeer goed bevallen en vraagt om een tweede bezoek.

Vrijdag 10 augustus 2012; een routine tochtje door het kanaal, 71 mijl gevaren

Lekker nog even zwemmen en we vertrekken om 9.00 uur. Het is miezerig en dit is volledig in tegenstelling met de stand van de barometer!

Meine vaart en ik werk aan mijn verslag. Ik haal ook de kaarten er bij om precies op te zoeken waar we allemaal geweest zijn en wat de route was. Ik schrijf totaal 8 pagina’s verslag en dan zijn we als in BRÜNSBÜTTEL! Het lijkt deze keer sneller te gaan dan anders. Wellicht omdat we nu met de herstelde motor continue 3000 toeren kunnen varen en dat schiet op! Voor dat we de sluis in gaan tanken we nog even diesel. (Thuis heb ik alles op geteld en het blijkt dat we dit jaar voor 677 euro diesel getankt hebben en dat is erg veel. Geen wonder dat onze vakantierekening “rood” staat). In het haventje zien we hecht schip van Olaf liggen. Er is kermis met onder andere een reuzenrad en dat zal Maren wel leuk vinden. We zijn blij dat we besloten hebben om direct door te varen naar CUXHAVEN,18 mijl verderop. Dan maar geen goedkopen Duitse wijn bij de Aldi gekocht!

Om 18.00 gaan we door de sluis en we maken nog even een aardige mensen van een grote Swan, de Switch. We hebben stroom tegen, maar al snel blijkt dat de genua er bij kan. Wat later kan ook het grootzeil er bij en met de motor aan gaat het snel. Van het groepje jachten dat de sluis verliet, zijn we als eerste in de haven en dat is mooi, want er liggen veel jachten te wachten tot ze kunnen oversteken. Alle lege boxen hebben bovendien een rood bordje, maar daar trek ik me nu maar eens niets van af. Om 21.00 meren we af langszij een Duitser met een oudere Nederlandse Contest met de naam “Olle Use”. Hij zal morgen om 8.00 vertrekken i.v.m. hoog water en gunstig tij. Wij zijn dat ook van plan, dus dat komt goed uit. Als we even met hem doorpraten blijkt hij met zijn schip ook bij Euwe in HEEGte liggen. Een behoorlijk toeval en zullen elkaar wel vaker zien dus. Meine en ik hebben inmiddels besloten om de boot daar permanent te leggen. We kennen hier nu al meer mensen, dan in 13 jaren in het Regatta center: Hinne, Johan, deze mensen nu en Mientje is er in onderhoud.

Snel nog even naar het havenrestaurant. Daar lijkt een andere en veel betere bediening te zijn aangetreden dan vorig jaar en we eten heerlijk. Meine heeft het rode bordje omgedraaid in groen. We verwachten niet dat er vannacht nog een schip haar plek zal opeisen.

Zaterdag en Zondag 11 en 12 augustus 2012; een prachtige zeiltocht en een heldere sterrenhemel. 137 mijl. 28 uur gevaren

Om 8.00 uur verlaat een hele Armada van voornamelijk Nederlandse jachten de haven, allemaal op weg naar huis. Wederom niet betaald omdat we gisteren te laat en nu te vroeg voor de havenmeester zijn. We hijsen de spinnaker, maar moeten die een paar uur later weer weghalen bij gebrek aan wind. De aangekondigde oostenwind waait niet en komen bovendien uit het zuidwesten. We varen dus op de motor. Het is mooi te zien, hoe iedereen haar eigen koers vaart en na een tijdje zien we dan ook nog maar een enkel schip. De zon schijnt uitbundig. Heerlijk! Water komt de wind er toch bij en we kunnen de spinnaker weer gebruiken. We varen 2,5 uur heerlijk met een behoorlijke snelheid. Om 17.45 geeft zonder aanwijsbare oorzaak (geen grote schepen in de buurt) de GPS No-fix aan, dus alle apparatuur even aan en uit. Het lastige is dat de route die ik heb ingevoerd nu weer helemaal opnieuw wil beginnen en de boot dus terug wil naar CUXHAVEN. Gelukkig heb ik inmiddels door dat via het knopje “volgend waypoint” de waypoints die we al “gehad hebben”, kan overslaan. Het gaat lekker en de eerste 47 mijl leggen we af in 9.45 uur, bijna een gemiddelde van 5 mijl per uur. Als we dit vol kunnen houden, zullen we op een goed moment bij AMELANDaankomen, namelijk net na laag water en kunnen we met stroom mee de Waddenzee invaren. We hebben besloten om nog even droog te vallen bij AMELANDen het drukke VLIELANDof TERSCHELLING over te slaan.

Om 18.30 breekt plots de spinnaker boom, ondanks slechts 10 knopen (windkracht 2-3), maar wel veel schommelen. Het gekke is dat we net daarvoor afspraken om niet ’s nachts met de spinnaker te varen, vanwege een verhoogd risico als er iets gebeurt. Ook zat ik net hiervoor te denken, wat de verzekering nog zou uitkeren na 4 jaar, als er iets kapot zou gaan. Blijkbaar voel je intuïtief toch iets.

Meine en ik handelen in dit soort situaties gelukkig altijd als een team zonder veel woorden nodig te hebben. Het is nog wel even oppassen, want als hij op het voordek is, is de boom inmiddels helemaal door geknapt en het bovenste gedeelte zwaait met een scherp gekartelde aluminium rand boven Meines hoofd. Gelukkig heeft hij het ook gezien en hij gaat in het gangboord zitten om de spinnaker in de hoes te trekken. Dat is nog wel even een klus omdat de boom de Spi nu niet meer naar beneden houdt en er dus wind in blijft komen. Uiteindelijk gaat alles goed en ruimen we direct ook maar de lijnen op.

Het fijne is dat er nu inmiddels genoeg wind is om gewoon met vol zeil te zeilen, bijna voor het eerst deze vakantie. Dit voelt als een beloning na alle tegenwind en buien. Uiteindelijk kunnen we zeilen tot we de volgende ochtend de ingang van de vaargeul naar AMELANDbereiken. Voordat de zon ondergaat zitten we samen te genieten van deze tocht en ik maak met een goed vastgemaakte camera een foto van ons beiden, die goed lukt. Om 21.00 uur “sist” de zon als een grote rode bol in zee. Meine gaat even slapen en er volgt een prachtige nacht met veel sterren, een zeer heldere Melkweg en ook aan aantal vallende sterren. Ik moet altijd even wennen aan het ‘s nachts varen en alleen de verantwoordelijkheid dragen, maar onder deze omstandigheden gaat dat prima. Rond 22.30 is het donker. De felle witte lichten, die ik voor een vissersboot houd, maar die niet bewegen, blijken naar een paar uur te horen bij een boorplatform voor de kust van BORKUM. Varende vissersschepen, waar je goed voor moet opletten omdat ze in tegenstelling tot de grote containerschepen een onvoorspelbare route hebben, zijn goed te herkennen aan de felle witte lichten op de achterdek.

Rond middernacht komt Meine er weer bij. Hij heeft lekker geslapen en is uitgerust. Ik blijf nog even op mijn rug op de bank liggen om naar de sterren te kijken en ga dan rond een uur of 01.00 slapen. Om 05.15 sta ik op. Het is ligt en de zon begint te schijnen. Een paar uur later zijn we bij de boei voor vaargeul. We komen 45 minuten na laag water aan. Het is zondag en er zijn veel snelle catamarans aan het varen. Spectaculair. Om 12.15 gaan we voor anker op een plek een stuk voor de haveningang. We hebben besloten om niet droog te vallen, omdat er wederom harde wind verwacht wordt. Het wad is nog gedeeltelijk droog en met de sportyak, ga ik op pad om kokkels te oogsten, maar dat lukt niet. Waarschijnlijk is het tijdstip niet goed. Wat ik vind is leeg en opgegeten door de vogels. De gehele middag heerlijk zonnebaden, zwemmen en nog een middagdutje. Heerlijk, het lijkt wel vakantie.

Het waait inmiddels toch wel weer kracht 4-5 en het is altijd een aparte ervaring als de stroom toch nog sterker blijkt dan de wind. We liggen dan namelijk met de kont op de wind in plaats van met de kop. Ik maak een laatste verse maaltijd. Al het eten is zo’n beetje op, inclusief de wijn, het bier en de spa.

2012 6 Zeilreis Noorwegen foto’s Deel 6

Maandag 13 augustus 2012; toch nog spelevaren en genieten in “gestolen tijd”

We doen het lekker rustig aan. Eigenlijk zou ik nu beginnen met werken en ik bel nog even naar kantoor om te kijken of de boodschap dat ik een week later aankom, ook echt de inmiddels werkende collega’s heeft bereikt. Ook laat ik ons computer centrum mijn Out of Office aanpassen.

Het is prachtig weer en weinig wind en we gaan binnendoor over het Wantij naar TERSCHELLINGen het wordt weer spelevaren zoals in 2009. We zijn er te vroeg, lopen aan de grond, anker uit tot de water gestegen is, een uurtje wachten en dan weer een stukje. Aan de andere kant van de ondiepte zien we ook jachtjes, die het zelfde doen. Dit jaar heb ik voor het eerste getijdengegevens via de digitale kaart, die ik speciaal voor ENGELANDhad gekocht, omdat we eerder van plan waren daar naar toe te gaan. Deze kaart beslaat ook geheel Nederland en Duitsland tot aan SYLT. Ik heb inmiddels ontdekt, dat ik ook getijde gegevens kan opvragen door op een rood T-symbool te drukken op de kaart. Erg handig, zeker omdat ik deze kaart nog 2 jaar digitaal kan vernieuwen via de site van Navionics! Om 18.45 meren we aan in een overvolle haven van TERSCHELLING. We liggen driedik naast een heel aardig Vlaams gezin. Zij varen vaak naar BRETAGNE, NORMANDIE en de KANAALEILANDENen zijn zo enthousiast, dat ik al weer een bestemming heb voor volgend jaar.

De dame van het schip voor ons heeft nog wel even moeilijk gedaan, omdat ze vond dat we te dichtbij lagen. Volgens Meine had ze een theorie, dat als je twee boten dichter dan een meter naar elkaar kunt trekken, dat niet kan. Die theorie kent Meine niet en bovendien liggen we helemaal nog niet definitief vast. We laten ons er niet door beïnvloeden en brengen bovendien ook nog een voor- en achterlijn vanuit onze boot naar de wal en dan liggen we echt prima en ver genoeg verwijderd. Dit incidentje geeft nu precies aan waarom je hier in de zomer niet moet zijn. Altijd wel iemand die zich druk maakt. Als je na het heerlijke eten van de Brandaris ’s avonds weer aan boord komen, is boot vertrokken. We zullen nooit weten of dit inderdaad met het incident te maken heeft.

Dinsdag 14 augustus 2012; nog een laatste tochtje naar een ankerplek en een lasagnedrama

Vandaag vertrekken we om 10.00 uur. Het zonnetje schijnt en het eerste stuk kunnen we zeilen met stroom mee. Dan wordt de koers te scherp en even voor de sluis van KORNWERDERZAND valt de wind weg. Na de sluis ankeren we voor het natuurgebied bij WORKUM.Het is warm, de kleine IJSSELMEERvliegjes zijn er weer en toch is het heerlijk, weliswaar met een wit laken over me heen. Later op de avond is het bladstil met schitterende turquoise, roze en gele luchten. Ook nu zien we de zon weer ondergaan. Als ons eten is nu echt op en met de laatste uien, een halve paprika, één tomaat en een blikje tonijn maak ik een lasagne ovenschotel. Als deze klaar staat om de oven in te gaan, gebeurt waar ik wel eens bang voor ben. Door een onverhoedse beweging stoot ik tegen de oven en de gehele schotel glijdt op zijn kop achter en onder de oven. Eén grote rode brij. Ik denk niet lang na en roep Meine er bij om te helpen alles met blote handen weer in de schaal te scheppen. Gelukkig heb ik een paar dagen eerder de oven plus omgeving (er lagen nog beschimmelde brokken van Max achter) goed schoon gemaakt en in onze weerstand door het vele buiten zijn vast aardig toegenomen, dus dat durf ik wel aan. Met gebruik van een hele rol keukenpapier maak ik daarna alles schoon en een uurtje later smaakt de lasagne prima. Meine eet er later in Langbroek nog 2 keer van!

Woensdag 15 augustus 2012; terug naar Heeg en een korte epiloog

Anker op en we varen binnendoor WORKUMterug naar HEEG. Nog even bij Sluiszicht aangelegd en koffie met appeltaart gegeten en om 14.00 komen we aan in de haven. Eeuwe heeft nog een mooie plek voor ons en is zichtbaar blij om ons te zien. In 2 uur tijd ruimen we de boot leeg. Een paar dagen geleden had ik de boot en vooral het keukengedeelte al grondig schoon gemaakt (ik zag één vlekje en vervolgens was ik twee uur bezig), dus nu heb ik niet veel werk. Om 16.00 zijn we klaar, we douchen nog even en zoeken een terrasje in HEEGop. Gezellig druk daar aan het water vanwege het mooie weer, lekker witte wijn en bitterballen. Om 20.00 uur zijn we in LANGBROEK.

Epiloog

• Het was geen vakantie, maar een reis, zoals Meine bondig samenvatte. Het echte tot rust komen en lang op één plek kunnen verblijven zat er niet in deze keer.
• We hebben bijna 1700 mijl, dus ongeveer 3000 km afgelegd in 5,5 weken. Veel afwisseling mee gemaakt, veel geleerd over nieuwe plekken. Keerzijde is het vele motorvaren, wat ons ruim 670 euro aan diesel heeft gekost.
• Nog een paar andere afstandsgegevens:
  • Thyboron-Lemvig-Hals 106 mijl
  • Kopenhagen-Smalandswater-Bagenkop-Holtenau 152 mijl
  • Brünsbüttel-Cuxhaven 18 mijl
  • Vlieland-Helgoland (2011) 131 mijl
  • Sylt-Nordby 63 mijl
  • Ameland-Terschelling via het wad 29 mijl
  • Terschelling-Heeg 45 mijl
• In het hier en nu zijn en op signalen letten is zeer belangrijk. Dat ging voornamelijk goed. We voelen allebei meestal op het juiste moment aan, dat we nu echt even goed op de kaart moeten kijken, onze positie moeten peilen en eventueel de koers moeten wijzigen.
• Het hebben van een plan-B om te kunnen aanpassen, is daarom noodzakelijk gezien onze ervaring aan het begin van de reis richting Helgoland
• We hebben uiteindelijk toch nog vaak geankerd: 14 keer.
• Meine en ik zijn een echt team, vooral in moeilijke omstandigheden.
• “Het tweegesprek”, dat we meestal wel een keer hebben, was deze keer laat in de vakantie, volgens mij tijdens ons etentje in Kopenhagen. Ik denk omdat we er eerder amper de rust hadden er voor hadden. Tijdens dat gesprek bleek dat Meine zich vaak ergert aan mijn gebrek aan zelfvertrouwen als ik hem bijvoorbeeld vraag mee te kijken naar een boei die ik nog niet zie. Ikzelf had daar ook al over nagedacht en ontdekt dat ik mijn “onzekerheid” soms min of meer speel. Ik weet het wel, maar vind het ook leuk om het aan Meine te vragen. Op andere momenten zie ik het echt niet en heb ik moeite om me logisch te oriënteren. Ik “denk” bijvoorbeeld niet tijdens het varen, maar “doe” gewoon. Dit is volgens mij ook het gevolg van de verschillende manieren waarop Meine en ik hebben leren zeilen. Ik spelenderwijs zonder theorie, hij m.b.v. een goede cursus. Een voorbeeld is bijvoorbeeld het trimmen van de zeilen. Meine weet technisch precies waarom en wanneer het moet, ik doe het op gevoel. Een tekenend incident, was toen we na Kopenhagen ergens voeren en de zeilen weer gehesen zouden worden. We hadden afgesproken om wat te gaan laveren en Meine vroeg voordat hij de genua uitrolde welke koers we gingen varen. Ik snapte hem niet, omdat de genua nu al aan stuurboord was en ik er vanuit ging dat hij hem daar ook zou uittrekken. Als we dan eenmaal gang zouden hebben, zou ik wel zien welke koers te kiezen. Kortom een verhelderend gesprek,
• We zijn heelhuids thuis gekomen, we hebben geen onnodige risico’s genomen en als het nodig was goed gecommuniceerd en daar ben ik best een beetje trots op.