Woensdag 6 juli 2011; Medemblik Regatta Center. (52°46’102N/005°07’204E): Logstand 4487.

Vandaag om 14.00 uur op de boot aangekomen. Twee uur bezig geweest om alles efficiënt op te bergen. Ik speel met de gedachte om al direct uit te varen. Dat zou een record zijn! Toch eerst maar eens even voor de GPS gaan zitten, naar de kaarten kijken en bedenken hoe ik dat vorig jaar gedaan heb. In de GPS staan allerlei waypoints met nummer en al. Hoe kwam ik hier aan? Op de kaart kijkend herinner ik me weer, dat dit bij de boeien stond en ik ze één voor één heb ingevoerd. Ze staan er nog steeds is, maar staan ze nog op de goede plek?

Vroeg naar bed. Ben nog redelijk moe. De afgelopen dagen lekker thuis gebleven en wat in de tuin geprutst. Maandag zeer onverwacht de crematie van Marlise van Iperen, een nichtje van mij van 64 jaar. Als kind kwam zij altijd bij mijn ouders thuis, voordat ik geboren werd. Ton, haar oudere broer, lichtte me vorige week in. We ontmoeten Ton en Joke tijdens de crematie en ze gaan met hun dochter Tessa met ons mee naar huis. Tessa blijft maar kort, want ze heeft een volgende afspraak. Wij raken weer met zijn vieren in gesprek en de sfeer is heel goed en intiem. Dit smaakt naar meer. Op mijn verjaardag konden ze helaas niet komen en eigenlijk is dit nu veel beter. Nu hebben we de tijd voor elkaar. Ook de herinneringen van Ton aan vooral mijn vader: Hoe hij hem als achtjarig jongetje had uitgelegd waarom de eenden in de Schie aan het “vechten” waren: “Dat is nu de Daad”, Ton, “Denk daar maar eens over na!” Ik geef Joke vier van mijn fotoboeken met reisverslag mee om in de zomer te lezen.

Dinsdag alles in gereedheid gebracht en toen we zaten te eten op het terrasje aan het weiland, kwamen de buren, inclusief kinderen nog even langs. Thomas en Lotje al “vechtend” en onder een fleece deken in de strandstoel. Wij met zijn vieren aan een wijntje. Vervolgens kwam Hans, de man van Sanne om de fiets van Meine op te halen om deze zomer uit te proberen en misschien te kopen. Gezellig dus en morgen maar een beetje uitslapen.

Donderdag 7 juli 2011; Texel (52°02’607N/004°51’548E): Logstand 4511.

Vandaag een heerlijke dag gezeild. Vertrokken om 11.45 uur vanuit MEDEMBLIK en met een zuid west windje (kracht 4 en later afnemend) rustig naar TEXELgevaren. Daar om 18.00 aangekomen, net voor een klein buitje. Vannacht nog wel slecht geslapen. Kon niet in slaap komen. Heb nog niet de rust die bij vakantie hoort. Merkte dat ik het lastig vond om mijn telefoon echt uit te zetten. Dat is trouwens met een nieuwe Android ook niet zo gemakkelijk!

Vanmorgen toen ik vroeg wakker werd, was ik een aantal keren zeer duizelig en alles draaide als ik mijn ogen open deed. Dan maar weer ogen dicht en doorslapen! Stond uiteindelijk op met een slap gevoel. Even voor de duidelijkheid: “Er was geen drank in het spel!” Ik denk eerder toch wat zenuwen voor het begin van de reis. Ook toch nog last van opvliegers, als is het veel minder dan 6 jaar geleden. ’s Nachts ongeveer iedere 2 uur. Overdag minder. Ik ben nu vijf weken geleden gestopt met het slikken van hormonen. Als het zo blijft, dan ben ik helemaal tevreden.

Heerlijk gegeten bij de Compagnie, het restaurant bij de haven. “vegetarisch geitje”: gegrilde groente met geitenkaas. Max is mee. Op haar leeftijd (16 jaar) trekt ze nog steeds de aandacht, zoals ze rustig en alert om zich heen zit te kijken. “Wat een leuk hondje”.

1 2011 Denemarken westkust en Limjefjörd foto’s Deel 1

Vrijdag en Zaterdag 8 en 9 juli 2011; Vlieland (53°17’826N/005°05’384E): Logstand 4542.

Vandaag van TEXELnaar VLIELANDgezeild via de PAARDENHOEK. Er gingen weinig jachten naar buiten vanwege de slechte weersvoorspellingen. Met de stroom mee varen we 7,5 knopen, ruim 2,5 extra. Achter ons trekken buien en gerommel richting Friesland. Houden we het droog? Nee dus. Een stevige bui over ons heen met ruim windkracht 7. Even hebben we geen zicht. Meine heeft op tijd de Genua ingerold en het houdt trouwens vanzelf weer op. Ik merk dat ik er weer in begin te komen en ontspannen raak. We zijn om 11.00 uur vertrokken en kwamen om 17.00 uur aan en werden door de havenmeester geholpen aan een plek langszij een andere 35Voeter, zoals hij aangaf. De haven ligt nu alweer vol. Het blijft een drama in de zomermaanden; mensen die hun boot als een caravan parkeren in de haven en drie weken vakantie vieren met de kinderen. Toch besluiten ook wij een dagje te blijven omdat Vlieland ongeveer het enige eiland is, waar je vanaf de haven zo het strand op kunt lopen. ’s Nachts nog veel wind en regen, maar de volgende dag klaart het in de loop van de morgen op. We wandelen ruim 4 uur, incl. terugtocht via het dorp voor boodschappen. Met de Ipad ga ik nog even naar het restaurant om WindGuru te raadplegen en de NRC “op te halen”. Onder ons gezegd vind ik het restaurant aan de haven wel een “ballentent”. Een plek om rustig even te zitten, ook al neem ik een consumptie is er bijna niet. Ik mag 15 minuten blijven zitten, omdat alle tafeltjes gereserveerd zijn. Geen zeilerscultuur dus. Zouden de investeringen van de nieuwe haven terug verdiend moeten worden. Ook de liggelden van bijna € 26,50 per nacht, lijken daar op te duiden. Afijn genoeg volk, wat zich er niet aan stoort.

Morgen richting HELGOLAND.Ik neem rustig de tijd om weer alle kaarten te bestuderen en de waypoints in te voeren in de plotter en een route te maken. Dit ingeval van slecht weer en geen zicht.

Maandag 11 juli 2011; Helgoland (54°10’596N/007°53’662E): Logstand 4667.

Gisteren 10 juli vertrokken van VLIELANDnog net met de stroom mee om 8.50 uur, anderhalf uur voor laag water. Dat begint in ieder geval lekker snel. Het weer ziet er goed uit. De wind komt uit het zuidwesten en is bij vertrek windkracht 4. Mooi dus. De voorspellingen zijn echter dat er veel minder wind zal zijn later het etmaal. Om 12.30 uur hijsen we de spinnaker. Het duurt altijd even voordat we daar toe besluiten, zoals altijd in het begin van de vakantie. De procedure zit nog niet in onze routine. Wel mooi dat we nu een rail op de mast hebben met een nieuw oog voor de spinnakerboom. Deze brak af vorig jaar tijdens onze vakantie en het was even uitdenken hoe we zonder te veel kosten e.e.a. konden vervangen. Duco van de watersporthaven heeft het materiaal geleverd en de rails voor een zeer schappelijke prijs gemonteerd. Tot een uur of vijf zeilen we heerlijk, maar dan valt de wind weg en de rest leggen we af op de motor. Ik bedenk me dat ik helemaal niet over het eten heb nagedacht. Meestal doen we een gemakkelijke hap als we een nacht door varen, maar die heb ik niet aan boord. Omdat het rustig is en we op de motor varen, besluit ik een verse hartige taart te bakken, van allerlei groenten, vis, kaas, kwark, etc. Prima gelukt. We eten er twee dagen van. Aan boord vind ik het extra leuk om goede, gezonde en vindingrijke maaltijden op tafel te zetten. In het gewone werkzame leven is het tegenwoordig meestal Meine, die het eten verzorgt. Hij vindt koken aan boord vreselijk, dus dat komt goed uit.

Ter hoogte van Borkum komt een snelle zwarte RIF op ons toe gevaren met drie mannen er in. Het blijkt de douane te zijn die alle scheepjes checkt. Een blik op Meine en mijzelf is blijkbaar al genoeg. We zijn niet verdacht! In de verte vaart het grote Douane schip.

Met Max gaat het zeer goed onderweg. Vlak voor we vertrokken heeft ze nog even geplast en we geven haar zeer weinig eten. Zielig misschien, maar het werkt wel. Vanzelf drinkt ze dan ook minder water. Om 14.30 in de kuip laten plassen en de rest van de nacht haar niet meer gehoord. In de avond een tijdje bij ons in de kuip in haar mand liggen slapen. Vanochtend ook niet echt wakker te branden. Vlak voordat we de haven van HELGOLANDinvaren, haar weer ruim water gegeven, zodat ze plassen moet en dit in de kuip doet. Dat werkt. Alternatief is dat ze altijd opgewonden raakt bij het aanleggen en dan niets meer kan ophouden. Heel verhaal, maar het is natuurlijk wel wat, dat we haar op haar 16^e“Sweet Sixteen” nog steeds mee kunnen nemen. We komen om 11.00 uur aan op het eiland en ik kan zo een box van de WSV invaren. Zeer luxe dus, aangezien je meestal rijen dik ligt in deze haven. Meine gaat slapen en ik zwem even in het koude water van de haven. Haren wassen met het speciale Zweedse zoutwater zeep, afspoelen met warm water vanuit onze buitendouche (luxe!), het zonnetentje opgezet en lekker een paar uur gelezen in het zeilboek “De wereld is rond”, van de Belg JEAN HEYLBROECK. Ik voel me redelijk fit, want ik heb vannacht een aantal uren kunnen slapen. Midden in de nacht rond 02.30 uur nog even aan dek geweest. Een prachtige nacht: halve maan, sterren, lichtjes van boeien en een oplichtende fosfor zee.

Woensdag 13 juli 2011; Husum (54°28’383N/009°02’778E): Logstand 4723.

Vandaag een verregende, verwaaide en toch heerlijke dag gehad. We liggen in het kleine droogvallende jachthaventje van HUSUMaan het eind van de rivier de HEVER. Gisteren al kondigde het slechte weer zich aan. Via WindGuru zag ik het aankomen. In Nederland heel veel wind en veel regen.

Wij vertrekken dinsdag met prachtig weer en een lekker noordwesten windje kracht 2 vanuit HELGOLAND om 11.45 uur richting de HEVERen het middeleeuwse Duitse stadje HUSUM. Daarvoor nog even internet geraadpleegd bij een restaurantje aan de haven, dat nog niet open was, maar van de koksmaat mocht ik hun Wi-Fi gebruiken. In datzelfde gebouw huist ook de toilet/douche gelegenheid, die beheerd wordt door een oude ex zeeman, die continue zeemansliederen speelt op zijn “gettoblaster”. Een leuk sfeertje dus, om te toiletteren! Nog even wat boodschappen gedaan; verse vis gekocht “Noordzee zalm” en toch nog maar een flesje Spaanse Brandy, omdat ik vergeten ben mijn fles uit van Van Wees uit Amersfoort mee te nemen en water getankt. De rij bij het diesel tanken vinden we te lang, ook als is het 20 eurocent per liter goedkoper dan thuis.

Dinsdag 12 juli: Van Helgoland naar Husum. 47 mijl.

Dit is voor ons het begin van onze zwerftocht door het Noord-Duitse waddengebied! Vanuit HELGOLANDkunnen we net een zeil bijzetten voor de koers naar de eerste boei bij de ingang van de NORDEHEVER. Er is zeer weinig wind en het eerste stuk varen we op de motor. NO windkracht 2. Na anderhalf uur komt er meer wind en we kunnen de zeilen hijsen. Uiteindelijk valt het gehele traject te bezeilen. Heerlijk varen, beetje lezen, beetje in de zon zitten. Ik heb uitgerekend dat we rond 18.00 uur bij de monding van de rivier moeten aankomen, om de stroom mee te hebben en gebruik te kunnen maken van hoog water. We kunnen dan rond 21.00 uur in HUSUMzijn. Echter gedurende het varen neemt de wind steeds meer toe en gaan we dus steeds sneller. Bijna 8 knopen. We varen eerst naar boei waypoint 3164 en dan tussen SÜDEROOGSAND en ST PETER ORDING de rivier op. Ten noorden van de LORENZENPLATEgaat het oostwaarts en dan ten zuiden van NORDSTRAND. We varen langs een aantal kleine drooggevallen haventjes. We komen een uur te vroeg aan bij de HEVERingang. Echter vandaar uit is het nog 20 mijl naar HUSUM, over het wad en door de geul. Meine brengt een reef aan en neemt de Genua in, vanwege windkracht 5. Naarmate we meer het wad opzeilen, wordt het water toch rustiger, ondanks de harde wind. We varen binnen de beschutting van de eilanden. De boeien zijn goed te zien (voor de zekerheid had ik de waypoints in de GPS gezet) en het gehele stuk kunnen we zeilen. We zijn het enige jacht. Onderweg komen we nog een garnalenvisser tegen die het deurtje van zijn kombuis opent, om naar ons te zwaaien. Een leuk scheeps gebaar dat we zeer waarderen. Ik zet hem op de foto.

Rond een uur of half acht komen we aan bij de monding van deHUSUMER AU. Bij de dijk bevindt zich een drooggevallen zwembad en meerdere mensen zijn daar aan het flaneren. We gaan meerdere malen op de foto, zie ik. De SPERR-WERKE staan open en we varen zo door. De brugwachter doet zijn raampje open en zwaait naar ons. Hij zal vandaag niet zoveel schepen gezien hebben! We naderen het middeleeuwse stadje, varen langs meerdere werven en andere bedrijven. Er staat twee meter water midden in de vaargeul. Bij het stadje aangekomen, draait de spoor brug niet meer en we wijken uit naar het haventje van de WSV HUSUM. De timing kan niet beter! Precies als we aan komen varen staat er in een beschikbare box 1 meter water en ik kan er zo invaren. Leuk klein haventje. We liggen naast een stoer jacht, wat continue in onderhoud lijkt te zijn, de schipper geeft ons de code van de wc/douche en ik laat Max uit. Direct aan de haven is een grasveldje en ze gaat uit haar dak: plassen, poepen, weer plassen, overal aan ruiken en niet gehoorzamen. Ze wil niet meer aan boord.

Woensdag 13 juli: Een verwaaide, verregende én toch heerlijke dag in Husum.

We slapen lekker uit tot een uur of 10.00. Daarna douchen in het clubhuis gebouw, ontbijten en wandelend naar het stadje. Het is vies weer en het waait inderdaad hard, zoals voorspeld was. Eerst maar even Kaffee und Kuchen (Meine), dan naar de VVV voor informatie en even WindGuru raadplegen. Vervolgens naar de boekhandel om een klein getijdentabellenboekje te kopen van de gehele Noordzee kust. Fijn dat we dat nu weer hebben. Van hieruit kunnen we ook alle getijden van de kleinere plaatsen berekenen en ben ik niet meer afhankelijk van internet. Inmiddels stortregent het en we besluiten naar het SEEFAHRTMUSEEte gaan, een goede beslissing. Een prachtig historisch pand met vier verdiepingen vol over historie, walvisvaart, SAR, opgravingen, etc. We brengen er ruim twee uur door en kopen aan het eind twee kleine maritieme souvenirs. Buiten regent het nog steeds en we lopen even naar het Slot, maar daar is niet veel te zien, behalve een keurige SCHLOSS-CAFÉ, waar dames thee drinken en taartjes eten. Dan maar even naar de plaatselijke bierbrouwerij. Rond een uur of zes naar boord waar ik de vis, in Helgoland gekocht heb, verwerk tot een smakelijke ovenschotel met groente, etc. Vanmorgen had ik de vis al in een marinade gelegd en het smaakt heerlijk. Handwasje gedaan en in de kuip te drogen gehangen, met oog op naderend droog weer. Helaas het regent de gehele nacht.

2 2011 Denemarken westkust en Limjefjörd foto’s Deel 2

Donderdag 14 juli: over het wad van Husum naar Amrum met windkracht 5-6.

Wanneer we wakker worden rond 9.30 uur regent het nog steeds. Wat te doen? We besluiten in eerste instantie nog een dagje hier te blijven. We kunnen ook naar één van de kleine haventjes varen waar we gisteren voorbij kwamen. Uiteindelijk besluiten we maar gewoon te gaan. Bij de eerste mogelijkheid om uit te varen, gaan we de box uit, nagezwaaid door een paar watersporters. Het miezert en er staat toch nog een aardig windje. We hebben besloten om via het wad naar AMRUMte varen. Ik schat in ongeveer 35 mijl. Het blijken er later 47 te zijn geweest. Bij de zandplaat ENGDE, varen we richting het noorden de NORDERHEVERop, onder het eiland PELLWORMdoor en langs de kleine HALLLIGE SÜDFALL, 50 hectare groot en in de zomer wordt het bewoond door één echtpaar. Het is met een dijkje met het vasteland verbonden. Dan een stuk via een smalle vaargeul en langs de kust over het SANDHÖRN. Inmiddels is het steeds harder gaan waaien, maar het zicht blijft redelijk. Geen regen, slechts een grauwe lucht. Als de windmeter steeds vaker 27 knopen windkracht aangeeft, gaat een tweede reef in het zeil. Dat vaart toch een stuk rustiger. We varen zeer ruim aan de wind met hoge golven achter ons. Het gaat zeer snel, ook al hebben we hier (richting NO) weer even stroom tegen. Op het vaste land zien we de zogenaamde HALLIGEN, terpen met één of een aantal boerderijen erop, die hoog en droog staan. Dit gebied is in het verleden zeer geteisterd door allerlei overstromingen. Zo is ook het eiland PELLWORMontstaan. Het was eerst vasteland. Ook het feit dat HUSUMrechtstreeks met de zee verbonden is een gevolg van overstromingen.

Vervolgens weer richting zee met de wind in ons rug. Door de beschutting van de eilanden is het water zeer rustig en het gaat dan ook heel snel. Prachtig zeilwater dus. Met stroom mee, bereiken we een maximum van 9.8 knopen. Overigens zien we de gehele dag geen enkel ander jacht. Alleen wat vissersboten, kustwacht en politie. Het laatste stuk boven het eiland HOOGElangs, dat ik graag zou bezoeken. Ik zie er allerlei kleine gekleurde boerderijen op hun terp staan. Dan nog even het zeegat uit om de bocht te kunnen maken naar de vaargeul van de haven. We komen 1 uur voor droogvallen binnen varen en er staan al aardig wat zandplaten droog. Ik ben blij dat ik vooraf de beschrijving goed gelezen heb. Je moet namelijk nadat je langs de aanlegplaats van de veerboot bent gevaren, helemaal richting het strand naar een smalle vaargeul tussen het strand en een zandplaat in. Aan beide zijden staan prikken. We varen het haventje binnen en ik kan nog net aan de Noord kade bedoeld voor de werkboten aanleggen. Een poging om bij de noord steiger van de haven aan te leggen verzand letterlijk in het slib. Ik sla achteruit en kom nog net vrij. Er staat 1.1 meter water!

Vrijdag 15 juli 2011; Witdünn, Amrum (54°37’890N/008°22’961E): Logstand 4776.

Gisterenavond heerlijk gegeten in het haven restaurant van de WSV AMRUM te WITTDÜN. We kwamen om 20.15 aan na een stevige zeildag van wederom 47 mijl. Ik werk mijn verslag bij tot vandaag. Na vandaag blijkt het achteraf bijna een week te duren voor ik er weer aan toe kom. Om niet alle belevenissen te vergeten, maak ik wel vaak aantekeningen in een blocnote.

Donderdag 21 juli 2011; Limjefjord, zeilend. (56°35’380N/008°23’241E): Logstand 4950.

Inderdaad, nu pas tijd en ruimte in het hoofd om verder te schrijven. We varen een stuk op de motor en ik besluit er maar even voor te gaan zitten. Als ik het nu niet doe, komt het er niet meer van en achteraf vind ik het altijd leuk om een uitgebreid verslag te hebben. Het zonnetje schijnt, windje 3 Noordwest en we komen vanaf een ankerboei bij het plaatsje LEMVIG. Om 8.30 uur opgestaan, even het water in om wakker en schoon te worden; koud!! Daarna Max met bootje uitgelaten. Het gaat nog steeds goed met haar, ook als is ze net als vorig jaar weer incontinent. Dus hebben we haar mand weer van een plastic zak voorzien en er een dichtgenaaide grote handdoek omheen gedaan. Die spoelen we iedere ochtend uit en laten drogen. Overdag mag ze in de kuip en uit de zon op een oud kussen liggen.

Intermezzo We hebben al weer heel wat mijlen achter ons liggen sinds afgelopen vrijdag. Even de balans opmakend: Inmiddels zijn we 14 dagen onderweg. Daarvan hebben we er 5 niet gevaren: dagje VLIELAND, dagje HUSUM tijdens de regen, twee dagen AMRUM vanwege storm en gisteren een dag voor anker in de baai bij LEMVIGom uit te rusten. Totaal tot nu toe ongeveer 440 mijl gevaren. Vergeleken met vorig jaar veel meer zeiluren dan motoruren! In tegenstelling tot vorig jaar, waait het namelijk nogal! Het weer is behoorlijk onvoorspelbaar en er zijn veel buien. Hetzelfde is ook in Nederland het geval. Stabiel zomerweer zullen we waarschijnlijk niet meer krijgen. Daarom hebben we gisteren onze plannen iets bijgesteld. Eerder dachten we een rondje LIMJEFJORDte varen en dan buitenom weer via HELGOLANDterug naar NEDERLAND. Echter aangezien er veel zuidwesten wind is (nu even niet trouwens), kan dat weer een stevige uitputtingsslag worden. (Zie het verslag hierna van onze tocht van AMRUNnaar THYBORØN.) Nu zullen we ongeveer een week nemen om deze fjord te verkennen. (Een lengte van ongeveer 90 mijl, de westkust van DENEMARKEN, verbindend met haar oostkust). Daarna gaan we dan via het KATTEGATterug. Afhankelijk van het weer varen we ten oosten van SJǼLLAND, of langs de kust, ten westen van FUNENrichting KIEL. Maar eerst nog even wachten op een zogenaamd “weergat”, een gunstige korte periode dat het redelijk weer is om de overtocht te maken. We moeten ook weer niet al te lang wachten, want na het weekend is het de voorspelling dat de wind gaat draaien naar noord! Zie het plaatjes hiernaast. Na zeer hevige regenval (7.4 mm) op zondag ochtend, wordt het vanaf 11.00 uur minder en komt er een onbewolkte periode. Vanaf maandag 11.00 gaat het weer hard waaien met uitschieters tot windkracht 7. De voorspelling komt precies uit, zal later blijken. We varen dus in ieder geval droog! Althans tot vlak voor THYBORØN!

Vrijdag 15 juli en zaterdag 16 juli: de storm uitliggen op het eiland Amrum; er zijn slechtere plekken!

Na het heerlijke eten in het havenrestaurantje rond een uur of 9.00 opgestaan en er een rommelig dagje van gemaakt. Tot twee maal toe de boot verlegd. Eerst vanaf de kade, waar we de dag ervoor aankwamen en ik vanwege het laag water niet verder kon, de boot verlegd naar de noord steiger. Het verschil tussen hoog en laag water is hier ongeveer 3,50 meter. Gisteren bijvoorbeeld moesten we een hele klim maken langs een trap om Max uit te laten. Voor het gemak haar even in de Albert Heyn tas gedaan en Meine hees haar aan zijn arm zo naar boven. Ze blijft rustig zitten, maar ze loopt eenmaal op de kant dwars (rechtervoorpoot en rechterachterpoot naar voren), alsof ze ook de stroom tegen heeft. Die heeft zich tijdens de overtocht dus ook regelmatig schrap gezet. Dit is na een dag overigens weer oké.

Het stijgende water komt hier trouwens heel snel. Dat merkten toen we in het restaurantje zaten en iemand ons kwam waarschuwen, dat de lijnen te strak stonden. Gelukkig waren we net klaar met eten (ik mijn traditionele Wienerschnitzel, als ik voor het eerst in Duitsland eet) en Meine gaat direct naar de boot om de lijnen aan te passen.

Nadat we zojuist aan de Noord kade hebben aangelegd met een voor ons nieuwe procedure, krijgen we toch de waarschuwing om met hoog water echt het droogvallende haventje in te gaan, vanwege de naderende storm. Die zal waarschijnlijk recht de haven in waaien en ook al liggen we met de kop op de wind, ons relatief lichte schip, zal dan zeer oncomfortabel liggen en wij dus ook. Die nieuwe procedure houdt trouwens in dat we twee hele lange lijnen vanaf het midden bolder van het schip naar voren en naar achteren aan de wal vastmaken, zodanig dat de boot niet voor of achteruit kan. Door de lengte van de lijnen kan het schip het stijgen en dalen van 3,50 meter goed aan. Vervolgens nog twee lijnen wat meer in een haakse hoek, die via een stalenpaal langs de grote steigerpaal naar boven en naar beneden kan zakken. Tot slot gebruik maken van een zogenaamd Fenderbrett, een houten plank die we tussen de stootwillen en het schip hangen en die er voor zorgt dat de stootwillen tijdens het stijgen en dalen op de juiste plek blijven. Deze planken hangen voor passanten klaar om te gebruiken. Een mooie service. Schepen die hier veel varen, hebben ze vanzelfsprekend zelf aan boord. Hier alles bij elkaar een uurtje mee bezig geweest en toen maar naar binnen gegaan. Het indraaien in de box kostte me nog wel even wat moeite, omdat het haventje klein en is de breedte van de box niet overal gelijk. De eerste die ik uitkoos, bleek toch te smal, dus weer achteruit slaan, stukje terug en een volgende proberen. Er staat nu zeker windkracht 5 dus gelukkig kregen we wat hulp van andere schippers. Een jongen die steeds rondvaart in een rood speedbootje vraag ik even de achterlijn om de achter paal te doen. Goed dat ik het even vraag, want hij bevestigt de lijn niet om de paal, maar door een ronde kabel met een plastic boei die langs de paal omhoog en omlaag kan rollen. Nu liggen we echt lekker comfortabel en hoeven niet meer op het getij te letten. Laat de storm maar komen!

We wandelen nog even naar het dorp AMRUM, en gaan terug via een natuurpad over een houten vlonder, dat langs de NOORDZEEKUSTloopt. Daarna een biertje en een wijntje bij het havenrestaurant. Deze keer gaan we daar niet eten, want ik kook aan boord.

Via het Wi-Fi abonnement van de haven (7 dagen 3 euro), kan ik regelmatig aan boord op de Ipad het weerbericht bekijken en ook de krant downloaden.

Zaterdag weer van alles gedaan, een echt lummel dagje. Wasje, boodschappen, lekker lezen in mijn mooie zeilboek. Meine gaat nog een paar uur met de fiets op stap om het eiland te verkennen. De weervoorspellingen zijn nog steeds heftig, dus we varen nog niet uit. We luisteren weer naar DP07 op het plaatselijke kanaal. We hebben ook besloten om niet meer naar SYLTen RØMØte gaan, omdat we nu al een aantal dagen hier vast liggen, maar ook omdat we het wel gezien hebben. Nu het weer steeds zo onstuimig is, valt het “wad varen” tegen in die zin, dat het “spelevaren”, wat we in 2009 op het Duitse wad deden, nu niet aan de orde is. Ook droogvallen is er niet bij. We zullen dus in één keer naar THYBORØNvaren, een afstand van ongeveer 150 mijl. Ik besteed de middag met het inpluggen van relevante waypoints en zet een koers uit buiten om het HORNS REV. Volgens mijn berekening zullen we daar in de nacht aankomen en dat is niet aan te raden. De route is dan lastig en in DENEMARKENliggen minder lichtboeien dan in DUITSLAND. Ook leg ik de kaarten die we nodig hebben in de juiste volgorde klaar.

Vrijdag 22 juli 2011; Vilsund, voor anker liggend in de regen. (56°50’708N/008°36’748): Logstand 4988.

Ik vervolg mijn verslag van gisteren, inmiddels liggend op een nieuwe ankerplaats. Buiten waait het redelijk en het regent. Een mooi moment om ook al mijn foto’s en filmpjes bij te werken.

Zondag 17 en maandag 18 juli: Van Amrum naar Thyborøn; 27 uur en 151 mijl, voor ons een record!

Goed dat we de vrijdag niet vertrokken zijn, het heeft de gehele nacht hard gewaaid en enorm geregend. Als ik buiten kom, liggen er grote plassen water op de paadjes. De twee zee kanoërs, die gisteren hun tentje hebben opgezet bij het clubhuis, stappen er enigszins verwilderd uit en kijken om zich heen. Wat later in de ochtend begint te zon te schijnen en we besluiten definitief om vandaag te vertrekken. Eerst nog even wachten tot onze boot los komt van het slib.

12.00 uur. We vertrekken uit de haven. Er staat net 1.20 meter water dus het kan. Mooi weer, lekker windje. We doen er ongeveer 2,5 uur over om echt buiten op volle zee te komen. We hebben stroom tegen en moeten ook nog laveren. De golfslag valt mee. Ik herinner me hoe we in 2007 opboksend tegen de golven het zeegat van BORKUMuitvoeren. Dat was wel wat heftiger. Na een tijdje halen we het 2^een vervolgens het 1^ereef uit het zeil.

16.00 uur De wind neemt verder af. We zetten de spinnaker erbij en halen te Genua in. Het grootzeil laten we bij staan.

19.15 uur. Het gaat niet echt snel. Met de spinaker er bij en halve stroom tegen varen we 4.9 knopen. Nog 37 mijl te gaan voordat we bij waypoint 6009 aankomen, de westpunt van het HORNS REV. Daarna nog ongeveer 71 mijl tot THYBORØN.Zojuist heb ik de kant en klare lasagne in de oven gedaan voor een warme vette hap straks. Dat hebben we wel nodig voor we de nacht ingaan.

20.15 uur: Een buitje met daardoor meer wind. Uit voorzorg de spinnaker naar beneden. Nu gaat dat nog relatief gemakkelijk. Als er veel meer wind zou komen, kost het Meine meer kracht.

20.35 uur. We lopen 6-7 knopen. Windkracht 4 met vol tuig. Nog steeds komt de wind uit het zuidwesten en varen we dus “Achterlijker Dan Dwars”, een term van Meine. Het is een koers waar het schip veel bij schommelt. Meine doet ondertussen een dutje en ik blijf buiten om niet zeeziek te worden. Voor deze tocht heb ik een pilletje (placebo?) ingenomen. Overigens gaat het dit jaar heel goed. Ik kan veel binnen zitten, koken, lezen en dergelijke, zonder ergens last van te hebben. Behalve dan natuurlijk met deze “A.D.D” koers!

22.00 uur. De zon gaat onder en de bijna volle maan komt er mooi bij. Voorlopig zal het niet echt donker worden. Overigens hebben we tot nu toe nog geen schip gezien. Ook geen vrachtvaart. Lekker rustig dus.

Maandag 18 juli 00.15 uur. Ook ik ga even liggen, ook al schommelen we nog veel. Het is een herrie van jewelste van alle potjes en pannetjes, die wel zeevast staan, maar toch behoorlijk rammelen. Op de bank in de kajuit lig ik het meest rustig en ik val zowaar af en toe even in slaap.

02.00 uur. In de verte zie ik al wat lichtjes van het windmolenpark nabij HORNS REV.

03.30 uur. Inmiddels zijn we het rif gepasseerd. Veel eerst rode en later wit wordende (vanwege de hoek zoals we er langs varen) lichten van het windmolen park. Nog 70 mijlen te gaan. We liggen inmiddels weer wat rustig, want de wind is toegenomen. We varen 7 knopen, dat schiet op! Het is donker met af en toe een bijna volle maan.

05.10 uur. Het wordt licht. Toch altijd weer een fijn idee. Ik zelf heb het niet zo met ‘s nachts varen. Deze keer viel het mee, omdat het rustig was, qua andere boten.

07.30 uur. We hebben 107 mijl gevaren. Nog ongeveer 39 te gaan. Het gaat er stevig aan toe met de wind. Continue windkracht 5-6 met een enkele uitschieter naar boven. Er zitten weer 2 reven in het zeil en de Genua staat heel klein. Af en toe lijkt de boot wel te planeren. De eigenlijk wel hoge (niet huizenhoog, maar toch wel tuinhuisjes hoog) golven rollen mooi onder de boot door. Wat Meine en mijzelf betreffen is het aftellen wel begonnen nu. Als is het maar dat de gehele tijd in het zeilpak zitten mij een opgesloten gevoel geeft. Ook vanwege de vele opvliegers die ik vandaag heb. Meine komt na een uurtje binnen zitten (we wisselen elkaar nu ieder uur af) weer naar buiten en ziet dat de sportyak als een duikboot op zijn kop achter de boot vaart. Ik had niks in de gaten. Meine zei later dat hij het al zo vreemd vond dat we niet zo snel gingen met deze windkracht. Nog een wonder dat het lijntje niet gebroken is. Met veel moeite krijgt Meine het bootje weer omgekeerd, als ik de kop in de wind gooi. Dan merk je pas ect hoe hard het waait!

09.30 uur. Nog 29.3 mijl te gaan. We hebben stroom mee en het zonnetje laat zich voorzichtig zien. Max wordt wakker, doet een plas in de kuip en slaapt weer verder.

11.00 uur. Nog 20 mijl en 4 uur te gaan. Wat soms een dag-afstand is, is nu het laatste eindje. In de verte komt nog een bui op zetten. We zien al een gehele tijd de kust van Denemarken. Vanzelfsprekend heeft Meine al veel eerder het Duitse gastenvlaggetje verwisseld door het Deense!

13.00 uur. Voor de zekerheid plug ik ook nog maar even de waypoints in de GPS van de boeien die in de haveningang van THYBORØNliggen.

15.15 uur. We leggen aan in de haven. Op het laatst kregen we nog een enorme bui met veel wind en regen. En nauwelijks zicht toen we na waypoint 6009 de haveningang in moesten. Goed dat ik dus de rode en groene boei nog even in de GPS had gezet. We zijn blij dat we veilig in de haven liggen. Het was een forse tocht en af en toe ben ik eigenlijk wel even bang geweest, of alles wel goed zou aflopen. Maar de weersvoorspellingen klopten dus gelukkig. Wel veel wind, maar geen enorme buien met onweer. (Zojuist vertelde Meine me dat hij ’s nachts op de marifoon had gehoord dat er een galewarning was, maar daar heeft hij toen maar niet naar geluisterd, onder het motto dat je toch niets kunt doen als het je overkomt. Ik ben in ieder geval blij dat hij me dit nut pas vertelt!) Ook de koers die we gevaren hebben, maakte dit mogelijk. Met de zelfde windkracht scherp aan de wind varen, was het een heel ander verhaal geweest.

16.30 tot 20.00 uur. We doen een dutje en ik word wakker met een weer opgevlamde Herpes uitbraak op mijn billen. Toch maar even een dokter zien te vinden voor wat antibiotica. Het houdt maar niet op en komt en gaat nu al vanaf maart van dit jaar. Bovendien wordt de plek iedere keer weer een stukje groter.

Dinsdag 19 juli: Van Thyborøn naar een ankerboei in de baai van Lemvig.

Om een uur op 08.00 worden we wakker. Ik heb nog heel heftig gedroomd, onze boot die net als de sportyak helemaal onder water schoof in het slib en net boven het wateroppervlak bleef dreven. Allerlei mensen van mijn werk aan boord. Varen door een heel modern uitziend gebied, waar de wolken allemaal letters vormden en tot slot een aantal kleine zwartgeblakerde zeilbootjes die ons met zwartgeblakerde bemanning tegemoet varen. Gruwelijk.

Ik ga lekker douchen bij de haven. Gisteren was ik daar te moe voor. Ook even bij het toeristeninformatie kantoortje naar de plaatselijke arts gevraagd. Die bel ik, maar beiden zijn op vakantie, volgens het antwoordapparaat. Dat kan ik nog net wel verstaan, maar als men in het Deens telefoonnummers begint te zeggen, haak ik af. Ik ga even naar de plaatselijke apotheek en daar krijg ik een nummer van het regionale ziekenhuisje in Lemvig. Ik kan er morgenochtend om 11.00 uur terecht. Hier in de haven, nog een echter vissersplaats met ook visverwerkende industrie brengen we een bezoek aan het KYSTCENTRET,een nieuw museum, waar van alles te zien en te doen op het gebied van zee, water/dijkbeheer, visserij etc. Dit gecombineerd met een kaartje voor het Aquarium verder op, zijn we ruim 35 euro kwijt. En dan mag Meine nog als senior naar binnen tegen verlaagd tarief! Wat wel opvalt, is de enorme zorg die men aan dit museum besteed heeft. Heel veel te doen, vooral voor kinderen. Je kunt het effect van golfslagen simuleren, wat er gebeurt als de zeespiegel stijgt of daalt en nog veel meer. Ook is er een expositie van het vergaan van het Russisch fregat de Alexander Nevskij in 1868. De meesten van de 724 man aan boord werden gered door de heldhaftige kustbewoners. Die konden daarna trouwens met de verkoop van allerlei aangespoeld huisraad van het schip fors investeren in nieuwe vissersschepen! In één van de bunkers (er staan er hier vele door de Duitsers gebouwd) is een expositie over een Deense “Skildpaddespionen”, die tekeningen en informatie van de bunkers doorspeelde aan het Deense verzet. Pas eind jaren 1980 trad hij in de openbaarheid, nadat een journalist hem op het spoor was gekomen. Ook zijn buiten nog allerlei terraria, waar adders, ringslangen en amfibieën leven in een redelijke natuurlijk omgeving. Wat opvalt, is dat de meeste, ook die van de Adders, niet zijn afgesloten. Je zou er zo bij kunnen stappen. Het aquarium is klein, maar wat heel leuk is, dat ook hier direct contact mogelijk is met de vissen in verschillende zogenaamde “Streichelbekkens”. Voor het eerst in mijn leven streel ik een kleine grijze haai. Er is maar weinig nodig om het kind in mij naar boven te laten komen.

Nog even wat verse vis gekocht en om 16.00 uur varen we naar een ankerboei bij het stadje LEMVIG. Het zeil kan er bij en het wordt nog een leuk tochtje van ongeveer 2,5 uur.

Eindelijk liggen we dan in de zon en privé op een mooie plek, veilig aan een boei. Het strandje is redelijk dichtbij, dus dat is handig met Max. Ik doe sokken/onderbroeken wasje en ga aan de witte wijn. De vis die ik al gemarineerd, had moet maar wachten tot morgen. Meine en ik versukkelen in de goede zin van het woord en we zitten samen lekker in de kuip tot de zon prachtig ondergaat. Dit is toch waar we het voor doen.

Woensdag 20 juli: Van Lemvig naar Lemvig

We worden om 8.30 uur wakker, gaan even te water (koud nog steeds) en varen op de motor naar de haven. We leggen aan in deze nog nieuwe haven. Alles doet het, maar het kost nog niets! Meine vult de beide watertanks en haalt Diesel bij de plaatselijke pomp. Drie keer lopen met een jerrycan van 25 liter! De Diesel is hier bijna 50 cent duurder dan op HELGOLAND!Ik ga naar het ziekenhuisje en ben daar veel te vroeg, maar word toch snel geholpen. Aardige oudere arts die waarneemt en na een blik om mijn bil een 5 daagse Aciclodan kuur voorschrijft. Betalen hoef ik niet, want alles gaat via de verzekering en anders is het “on the house”, zoals hij zegt. Even naar de apotheek en hopelijk is het leed snel geleden. Vervolgens boodschappen gedaan in een grote supermarkt, waar je ook Tv’s en dergelijke kunt kopen. Ik nodig Meine uit, om aan het haventje lekker te lunchen, maar we bedenken ons, als we ons realiseren dat we dan ook in het geluid van de laswerkzaamheden aan deze nieuwe haven zitten. We varen weer naar onze ankerboei.

Donderdag 21 juli: een mooie zeildag van Lemvig naar een volgende ankerboei 37 mijl verder op.

Vandaag eerst maar eens een sms-je sturen naar Joost en Margot met de vraag hoe het gaat met de bevalling van hun 2^ekindje. Vorige had ik Margot aan de telefoon, ze was de 15^euitgerekend, maar alles was nog rustig. Ook Kick was een week te laat. Later op de dag krijg ik antwoord van Joost dat alles nog steeds rustig is, maar dat het geduld een beetje opraakt. Ze houden ons op de hoogte. Wel jammer dat we er deze keer niet snel bij kunnen zijn. Bij Kick zaten Meine en ik al binnen en dag in het ziekenhuis met een heel klein baby’tje op ons schoot. Voor mij zeer bijzonder en een uniek ervaring.

Mooi weer en we varen om 10.15 uur de baai uit. Even een stukje op de motor en dan het zeil er bij. Op de kaart heb ik een mooi ankerplekje uitgezocht zo’n 40 mijl hier vandaan. We varen eerst door de NISSUM BREDNINGnaar het zuid oosten, dan door de brug bij de ODDE SUNDrichting het noord oosten. Door het water van de KǺS BREDNING,weer naar het noord westen. Vanaf hier wordt het oppassen met de diepgang. Één keer zitten we aan de grond en klapt het zwaard omhoog. Vervolgens tussen twee kleine eilandje door: LINDHOLMen AGERØ.In de westelijke hoek van de baai, ligt een lieflijk klein dorpje: DOVERODDE, waar we voorbij varen. Het gaat te lekker en het weer is te mooi om vroeg te stoppen. Vervolgens weer naar het noord oosten door de NEESSUNDover twee brede meren: VISBY BREDNINGen DRAGSTRUP VIG. Van hieruit zien we al twee jachtjes liggen. Via de kaart heb ik gezien dat er drie ankerboeien beschikbaar zijn. Wij pakken de middelste, die nog vrij is. Als we even liggen, komt een zeehondje even buurten. Het vaargebied is hier echt prachtig, weids en beschut, een verschil tussen eb en vloed waar je nauwelijks rekening mee behoeft te houden en niet druk. Alles bij elkaar komen we misschien 10 jachtjes tegen, terwijl het een prachtige zonnige dag is. Dat zal op andere plekken tijdens een vakantie periode heel anders zijn, weten we uit ervaring. Maar je moet er wel wat voor over hebben om hier te komen, natuurlijk.

Een vegetarische pasta schotel gemaakt en lekker de gehele avond in de kuip zitten lezen. Een prachtige vuurrode zonsondergang, terwijl nu bijna geheel bewolkt is. Voor het slapen gaan, haal ik mijn wasje binnen, want er wordt veel regen voorspeld de komende twee dagen.

Vrijdag 22 juli: een natte en toch bijzondere dag.

Uiteindelijk blijven we hier de gehele dag voor anker liggen. Het regent aan één stuk door en ik besluit mijn verslag en foto’s en filmpjes nu allemaal te ordenen. Meine rommelt wat en ruimt allerlei dingen op. Ook is hij onder de vlonders met slangen bezig!? Twee keer gaat hij in de stromende regen met Max naar de kant om haar uit te laten. Af en toe komt er een zeehondje boven water.

Vanavond om 19.00 uur belde Joost en ik had mijn telefoon gelukkig aan staan. Een half uur daarvoor was hun 2^ezoontje Tibbe Duuk geboren! Alles goed gegaan gelukkig. Ik bel direct daarna Bomhoff in Breukelen om morgen bloemen te laten bezorgen.

3 2011 Denemarken westkust en Limjefjörd foto’s Deel 3

Donderdag 28 juli 2011; Varend van Aalborg naar Hals. (57°04’989N/010°00’000E): Logstand 5117

Dit is al weer de derde dag met mooi weer en dat is fijn na de sombere miezerige dagen daarvoor. De andere kant hiervan is wel dat er weinig wind is. We varen nu dan ook op de motor, ook al is de windrichting goed. Windkracht 1 is echt te weinig om te zeilen, c.q. de spinnaker bij te zetten. Echter de laatste dagen hebben we ook gemerkt, dat later op de dag de wind toeneemt tot een windkracht 3 en dat is natuurlijk lekker varen.

Zojuist de spoorburg en gewone brug van AALBORGgepasseerd. We waren mooi op tijd, nl om 12.00 uur. Nu is hij een uur dicht vanwege een teveel aan autoverkeer. De snelweg E45 gaat namelijk over deze brug en tussen de middag is het dan druk.

Vanmorgen in het haventje bij de Tagrijn (watersportwinkel) wat noodzakelijke inkopen gedaan: nieuwe lijn voor het grootzeil overloop, die begint te slijten, bakboord rood lichtje voor op de preekstoel voor (in het begin van de vakantie afgebroken toen we tegen een paal aankwamen ergens) en een blauwe grote Campinggas fles voor 700 (!) kronen. Onze eigen flessen krijgen we hier niet gevuld. Na de vakantie zal Meine de flessen weer inleveren om het statiegeld te innen. Er staat er thuis namelijk ook nog één van een vorige vakantie, die we vergeten zijn mee te nemen.

Volgt nu een verslag van de afgelopen dagen.

Zaterdag 23 juli: een kort tochtje naar Thisted.

Vanmorgen toch even gezwommen, ook al regent het. Dat merk je toch niet en het blijft lekker verfrissend. Meine even naar de kant met Max en vervolgens gaan we op de motor naar THISTED.Als we daar aankomen, vinden we een box in de jachthaven en gaan we even het stadje is. Uitgestorven! Het is best een aardige grote plaats, maar toch gaan hier op zaterdag om 12.30 de winkels al dicht voor het weekend. We lopen wat rond, doen het plaatselijke park aan en doen toch nog even wat boodschappen in de grote supermarkt aan de haven die wel langer open is. We kopen ook een fles champagne om te toasten op de geboorte van Tibbe. Het is trouwens aan de haven nog al zoeken naar het havenkantoor. Uiteindelijk blijkt via een A4tje bij de zeilclub aan de haven dat we moeten betalen bij het Shell station ietsje verderop. Hier krijg ik ook een code voor de het internet. (seamate007). Op het terras bij de zeilclub heb ik de beste verbinding en ga op het trappetje zitten. Even later komt een Deens gezinnetje voorbij wandelen en het kleinste meisje van een jaar of 5 komt op me af en vraagt: “…..Ipad?” Ze wil even kijken en ik vind het prima. Helaas staan er geen spelletjes op en mijn banksaldo vind ze niet zo interessant. Mooi dat ik weer even naar het weer kijken kan kijken, inderdaad de bankrekeningstand checken en misschien een eerste gedeelte van mijn verslag sturen naar een paar vrienden. Dat wordt op prijs gesteld en ik vind het leuk om te doen. Zeker als ik later de emails erover lees. (hint voor de lezer!!).

De zon begint door te breken en dat is heerlijk. In de zeilclub, waar ik met een code naar binnen kan, raadpleeg ik WindGuru (het wordt beter weer!) en stuur ik mijn verslag op. Wat me opvalt hier in DENEMARKEN , is dat er bij de meeste havens een clubhuis is, dat open staat en te gebruiken is voor zeilers. Toilet, douches, een volledig ingerichte keuken en informatie over de geschiedenis van het haventje (meestal een fotoboek van de bouw, vernieuwing of versteviging van de haven). Ook als er verder niemand is, zijn de gebouwen toegankelijk. Er staat alleen soms een bordje bij: “alleen voor zeilers”. In het Deens dan natuurlijk. Alles in goed vertrouwen dus!

Zondag 24 juli: een lastig zeiltochtje onder zware bewolking en met wisselende wind naar Sundsøre, ongeveer 30 mijl.

Vandaag is het toch niet het weer waar ik op hoopte. Grijs met laaghangende bewolking. Windkracht 3-4 uit het oosten tot zuidoosten en dat is precies de richting waar we heen willen. Aangezien het water én de vaargeul redelijk breed is, gaan we toch al laverend op pad.

We varen over de THISTED BREDNING naar het oosten en gaan door een heel smalle sund, de FEGGESUND. Dan meer naar het zuidoosten. Ook vandaag komen we weinig schepen tegen. Komt dat door het weer, of is het hier zo rustig? Ik denk het laatste, ook omdat we de gehele LIMJEFJORDwillen verkennen en dus afwijken van de doorgaande route. Vanaf de punt van de sund gaan we al laverend naar het zuidoosten richting het eiland FURdat besloten hebben niet aan te doen, omdat het een toeristische beschrijving heeft. Doel is er voorbij te varen, omdat we graag het aller zuidelijkste puntje van de fjord willen verkennen en als het ware “van de kaart af willen varen”. Oppassen voor andere schepen hoeven we overigens niet, maar des te meer voor de vele ondiepe plekken in de LIVØ BREDNING, die wel goed staan aangegeven. Met de hand gps bepalen we regelmatig onze positie. Af en toe zien we wat zeehonden liggen op een kleine zandplaat.  Het is lastig zeilen met steeds wisselende windrichting en stroom tegen. Des te leuker als we precies goed uitkomen en het eiland FURaan stuurboord kunnen passeren. Langs FUR, waar de ankerplek die we eventueel zouden aandoen, in de volle wind ligt, varen we de RISGǺRDE BREDNINGin. In de STORE ROTHOLM, vlakbij een haventje moet volgens de kaart ook een ankerboei liggen, die wel gunstig is ten opzichte van de huidige wind. Daar aangekomen ligt deze er wel, maar er woont een meeuw op, die pas op het allerlaatste moment wegvliegt. De stang om een lijn aan te bevestigen is verdwenen en daarvoor in de plaats zit er een hoop aangeplakte vogelstront. We besluiten het haventje SUNDSØRE  aan te doen. Klein, met nog wel een plekje voor ons met de kop op de wind. Verder is het hier uitgestorven, behalve dan de mensen die met de veerboot over varen naar het plaatsje HVALPSUNDaan de overkant. Deze boot vaart continue en stopt ’s avonds om een uur of 23.00.

Ook hier is een zeilclub die gebruikt kan worden. Het havengeld doen we, zoals hier gebruikelijk is, in een daarvoor bestemde enveloppe en schijven onze bootsnaam en de datum er op. Jammer, dat het goed werkende Wi-Fi een code heeft, die ik, hoe ik ook zoek, niet kan vinden. We kopen een ijsje bij het kleine kioskje, dat verder alleen hotdogs verkoopt. Wij eten heerlijke, vanmorgen gemarineerde lamskoteletjes.

Maandag 25 juli: met “geen wind tegen” op de motor nog verder naar het zuiden naar een volgende ankerplek.

Weer een grauwe dag en deze keer “met geen wind”, dus we gaan op de motor en wederom richting het zuidoosten. Bij de MJELBERG HOVED gaan we niet “rechtdoor” naar het plaatsjeSKIVE, maar verleggen de koers naar VIRKSUND, waar ook een sluisje is waar we door heen moeten om in de HJARBǼK FJORD te komen. Wanneer we aankomen, draait het sluisje direct en gaat ook de brug open om ons door te laten. De sluis heeft bijna geen verval en werkt met grote kleppen die dwars op de sluis naar beneden kantelen. Goed wachten tot het sein op groen staat, want je kunt bijna niet zien wanneer de klep geheel gedaald is. De sluiswachter is uiterst vriendelijk. We vragen ons af waarom er hier een sluis is. Om de fjord zoet te houden misschien? Later komen we wel zwanen tegen; zwemmen die alleen in zoet water? Later op de dag proeven we even en inderdaad het is behoorlijk zoet.

Om 17.00 uur liggen we aan een ankerboei tegenover een op een klooster lijkend gebouw, de TǺRUPGǺRD. Meine doet een tukje en ik lees de nieuwe VN, die deze week geheel aan seks en erotiek gewijd is. Of het hierdoor komt, weet ik niet, maar als Meine wakker wordt stel ik voor om hier weg te gaan en naar het plaatsje HJARBǼKeven verder op te gaan. Ik moet weer eens onder de mensen komen. Door de verrekijker heb ik even gekeken en het ziet er best aantrekkelijk uit. Ik moet even mensen zien, want ik vind het ineens allemaal enorm saai, zo liggend op een plekje waar het nu ook nog begint te miezeren! Meine zet me nog wel even aan tot zelfonderzoek, met de woorden; “Ligt dat niet een beetje aan jou? Ik vermaak me overal”. Na een korte zelfanalyse, besluit ik dat het misschien wel aan mij ligt, maar dat ik toch graag naar het haventje wil. Meine vind het prima en een uurtje later hebben we ons tussen twee kleine paaltjes door in een iets te smalle box gewrongen. We zijn ook hier weer het grootste schip! Het is een leuk haventje en we gaan even de wal op. Kleine huisjes, onverharde weg, een restaurantje dat dicht is en een Nederlands sprekende Deens vrouw, die het wel leuk vindt dat we helemaal tot hier zijn doorgedrongen. Vanaf hier kun je echt niet verder zuidelijk in deze fjord: 56°53’224N/009°06’081E.

Geïnspireerd door de slappe hotdog in de kiosk gisteren, maak ik een Hotdog Special de Luxe, naar eigen ter plekke bedacht recept: Ciabatta afbakbrood met olijfolie besprenkeld, per persoon 4 worstjes, daarover heen een mengsel van gebakken uien en champignons met wat chilisaus. Vervolgens daarop plakken Mozzarella en een tijd in de oven. Daarbij een vers gemaakte salade. Heerlijk, maar voor ons allebei wel te veel.

Dinsdag 26 juli: de zon schijnt en de wind is gedraaid naar het noordoosten.

Strakblauwe hemel als we wakker worden. Geen aasje wind! We doen nogmaals een klein wandelingetje tot voorbij de grenzen van het dorp: één kilometer hoogstens en varen op de motor weer terug naar de sluis. Later neemt de wind toe en wordt het een heerlijke zeildag! Al laverend en de ondiepe plekken vermijdend, liggen we rond 17.00 uur precies op koers voor een ankerplek bij het eiland LIVØ. Een prachtige plek, waar nog een paar jachtjes liggen. Het piepkleine haventje, waar we vlak bij liggen, ligt stampvol.

Lekker in kuip zittend samen met Meine aan de witte wijn en relaxen. Een mooi moment en plek om de Champagne te openen en Tibbe Duuk een gezond, gelukkig en lang leven te wensen!

Vandaag is de dag geworden waar ik gisteren zo naar verlangde. Wat ziet het water en de kust er anders uit als de zon schijnt!

Het wordt zo langzamerhand tijd om te beslissen hoe we na de Fjord verder gaan. Een hele tijd hadden we het plan om COPENHAGENaan te doen, maar helaas heb ik Serie 2 van mijn kaarten van de OOSTZEE niet meegenomen. Ik dacht ze niet nodig te hebben. Ze beslaan het gedeelte van de zuidkust van ZWEDENen de zuidoostkust van DENEMARKEN. We besluiten daarom om dan de oostkust langs ǺRHUSaf te zakken naar het zuiden. Dat stuk van de kust hebben we nog niet gezien en het lijkt ons leuk om een enkel fjord in te varen en te verkennen. Dit is ook echt weer een voorbeeld van het heerlijke avontuurlijke van het varen met je eigen schip. Steeds hebben we de mogelijkheid om onze reis aan te passen aan omstandigheden en wensen.

Woensdag 27 juli: een paar rondjes zwemmen rond de boot en dan naar Aalborg.

We staan wat vroeger op na een prachtige nacht. Het werd al licht rond 3.30 uur en ik heb even aan dek gezeten en naar de sterren en het kleine maantje gekeken. Een uurtje later doet Meine hetzelfde en hij maakt prachtige foto’s van de opkomende zon en de twee scheepjes die dicht bij ons liggen. Lekker even zwemmen om wakker te worden, Max ook even een sopje, omdat hij toch wel weer naar urine begint te ruiken en we vertrekken om 9.15 uur richting LOGSTØR, om zeer noodzakelijke boodschappen te doen. Terwijl we varen maak ik de koeling weer eens helemaal schoon. Als lunch eten we de restjes van onze hotdog van eergisteren.

Door het dorp lopend zien we bij de kerk de vlag halfstok hangen. Dat zal zeker te maken hebben met het meeleven met de rouw en het verdriet in het andere Scandinavische land NOORWEGEN, waar een paar dagen geleden een bomaanslag in OSLOheeft plaats gevonden en waar later op de dag op een klein eilandje UTØYAvele jonge mensen in koelen bloede zijn dood geschoten door dezelfde terrorist die de bom liet ontploffen. Ik zal er hier niet al te veel over uitweiden, maar het raakt me natuurlijk wel. Ook al omdat wij vanmorgen bij het eiland LIVØ lagen, wat in grootte wel te vergelijken valt met het Noorse eiland. Er hier in dit verslag aandacht geven is ook een uiting van medeleven en maakt in ieder geval, dat het niet vergeten wordt.

Om 14.15 vertrekken we weer uit het stadje, na uitgebreid boodschappen te hebben gedaan in een grote supermarkt buiten het dorp en dus een eindje lopen. Het valt weer op dat het hier duur is. Ik ben bijna 1000 kronen kwijt. De BTW is hier 25% zie ik op de bon. Maar we kunnen er weer een hele tijd tegen en alles bij elkaar geven we erg weinig geld uit.

We varen nu het smalle gedeelte van de fjord in, waar we goed binnen de vaargeul moeten blijven. We moeten lang voor de brug wachten, maar niet zo langs als een Nederlandse Cornish Crabber, die ik al voorbij zag varen, toen wij nog met onze boodschappen liepen te sjouwen. Ook vandaag komt er later op de dag meer wind en kunnen we de rest van de dag heerlijk zeilen. We beginnen nog even aan onze spinnakerprocedure, maar breken deze af, aangezien de vaargeul te smal en te bochtig wordt. Om 19.45 komen we aan in de jachthaven van AALBORG, waar ik me weer in een box moet wringen, maar deze keer lukt het zelfs helemaal niet en het is een heel gemanoeuvreer om een andere plek te vinden. Even verderop wijen andere zeilers ons een iets bredere box aan, waar we wel in passen. Na ons vaart ook de CC binnen, die uit Rijswijk blijkt te komen. Hij heeft een geblokte blauwe theedoek in het wand, als vervanger voor de blauw witte N vlag, die je hier moet voeren om de brugwachters aan te geven dat je door de brug wilt. Wij hebben niets in het wand, maar dat gaat dus meestal ook wel goed. Wanneer we in de haven liggen komt Leendert Verzijlen, want zo heet de schipper van het jachtje even bij ons aan boord om te vragen of hij onze telefoon mag gebruiken. Die van hem heeft het begeven en laadt niet meer op. Morgen gaat hij in de stad een nieuwe kopen, maar omdat hij alleen vaart heeft hij met het thuisfront de afspraak iedere dag even te bellen. Hij drinkt een wijntje met ons mee en vertelt net met pensioen te zijn. Zijn vrouw komt later aan boord en het plan is om het GOTAKANAALdoor te varen. Hij heeft tot september te tijd. Hij wel!

Vrijdag 29 juli 2011; Varend met een klein windje van Hadsund naar Bønnerup. (56°39’821N/010°28’870E): Logstand 5117

De zon schijnt, er zijn wel wat windveren hoog in de lucht en af en toe ontwikkelt zich een grote stapelwolk, waar nog niet veel wind uitkomt. We varen “voor het lapje” met de boom in de Genua een snelheid van 3.4 knopen. Maar we hebben de tijd.

Donderdag 28 juli: een bliksembezoek aan het drukke plaatsje Hals en dan weer door.

Vandaag werd het uiteindelijk toch nog een lange intensieve dag, maar met mooi zeilweer. Om 15.00 waren we in HALS, eerst met het idee daar de nacht door te brengen en een wasje te doen. De “klamme lappen”, zoals mijn moeder vroeger het beddengoed noemde hebben meer nodig dan alleen even ‘s ochtends luchten over de giek om weer fris te worden. Het is echter nog zo vroeg, zo’n mooi zeilweer én zeer druk in het plaatsje dat we besluiten alleen even een tussenstop te doen voor wat noodzakelijk dingen. We leggen aan in het werkgedeelte van de haven en Meine blijft bij de boot. Ik ga op stap met een missie: Geld pinnen, WindGuru raadplegen en de nieuwe kranten en VN binnenhalen. Ik beloof binnen een uurtje terug te zijn.

Eerst naar het Toeristenbureau in het plaatsje zelf. Daar mag ik gratis mijn Ipad aan het digitale infuus leggen. Banksaldo bekeken, mailtje van Hinne gelezen en beantwoord. Hij zorgt er altijd voor via zijn commentaar, dat we geen al te gekke dingen doen. Bijvoorbeeld, ons sms’en dat het afstand van 150 mijl ook in 3 keer 50 mijl kan worden afgelegd en nu schrijft hij dat een galewarning voor de westkust van Denemarken wel serieus genomen moet worden. (Die kreeg Meine namelijk in de nacht te horen op de marifoon toen we op weg waren naar THYBORØN). Vervolgens van drie plaatsen het weerbericht opgehaald en vier nieuwe NRC kranten en een nieuwe Vrij Nederland gedownload. Het bevalt me prima om zo af en toe de krant te lezen. Dan even pinnen en nog een snel rondje langs de haven waar ik bij een stalletje verse heilbot, hele grote garnalen en een gerookte makreel koop. Even voor vieren verlaten we de haven weer richting ALS ODDEaan het begin van de MARIAGER-FJORD. Er schijnt daar een ankerplek te zijn. Inmiddels waait het wat harder, zo rond windkracht 4 en het gaat lekker. Wel ben ik zenuwachtig en ik denk dat het komt, omdat we weer op zee zitten en dat is toch altijd weer anders. Ik heb de koers uitgezet via een aantal waypoints en we kunnen onder de kust varen. Wel moeten we zorgen dat we een oost-kardinale boei aan stuurboord houden in verband met een ondiepte van zo’n 50 centimeter midden op zee. Ik houd via de hand gps in de gaten wanneer we ongeveer op de breedte graad komen waar de boei ligt. Ook moet ik niet verder naar het oosten dan 10º22 Oosterlengte. Binnen houd ik de diepte in de gaten, terwijl ik de garnalen aan het pellen en marineren zie ik de diepgang naar 4 meter dalen en ga ik even aan dek om mee te kijken. Meine kijkt aan dek uit naar de kardinaal boei. We zouden er toch zo ongeveer moeten zijn! We turen met de verrekijker en plots zie ik boei vrij dichtbij aan bakboord. Dat is niet de bedoeling en snel stuur ik naaf het oosten. Blijkbaar ligt de boei toch meer naar het oosten (kan iedereen het nog volgen?), dan gedacht. Dat loopt dus goed af. Ik bedank mijn zenuwen van een tijdje terug, want ze hebben me wel weer alert gemaakt.

Na een tijdje komen we bij de vaargeul die naar de fjord leidt. De zon staat al laag en het is goed turen met de zonnebril op. Wanneer we bij het haventje aankomen, blijkt het niet meer te zijn dan een paar steigertjes in open water. De twee ankerboeien zijn bezet, het waait inmiddels windkracht 5 en het oppertje, dat ik me had voorgesteld, blijkt niet te bestaan, omdat voor ons een heel breed en zeer ondiep water zich uitstrekt, waar de wind vrij spel heeft. Er staan dan ook behoorlijke golven. Hier zelf voor anker gaan het kleine stukje diep water, zie ik niet zo zitten. We varen verder. Misschien is er later nog wel een plek. We komen nog een mooie tegen, maar ook hier is de boei bezet en het waait nog steeds hard. Meine wil het verder op onder de bomen proberen. Als we daar eenmaal zijn zal ik de boot naar de kant sturen, totdat het ondiep wordt en dan laat Meine het anker vallen. Er is echter behoorlijke stroom hier in de bocht en ik durf het niet aan. Meine vindt dat altijd een beetje suffig, maar ik zet door met niet willen. Ik weet nu al dat ik dan onrustig ben vannacht en amper kan slapen. Bovendien denk ik dat als het een goede plek zou zijn, er wel een boei zou liggen. We varen door naar het stadje en even voor de brug is een klein vissershaventje, waar geen plek lijkt te zien. Net voordat we doorvaren, ziet Meine aan de buitensteiger het woord “Geaste”, staan en we leggen aan om 21.30. De brug zou nog wel voor ons gedraaid hebben(tot een half uur na zonsondergang) en daar achter is een echte jachthaven, maar dit vinden we veel fijner. Een mooi klein rustig plekje. Ik bak de garnalen, samen met oude bak rijst en broccoli op en om 22.00 zitten we lekker buiten in de luwte (ja, de wind is gaan liggen) te eten. Met alle verse lectuur van NRC en VN op de Ipad, blijf ik tot 00.30 uur lezen.

Zondag 31 juli 2011; Voor anker in de baai bij Ebeltoft. (56°11’974N/010°34’434E): Logstand 5229

Eindelijk liggen we een keer een dagje voor anker in een mooie baai, maar hierover later meer.

Vrijdag 29 juli: voor het lapje de fjord uit richting “een gelukkige huisvrouw”.

We worden pas om 9.30 uur wakker, maar varen al om 10.15 uur. Vanmorgen vroeg hielden een paar vliegen ons uit de slaap en pas om 07.00 uur viel ik weer in slaap. Er is vanuit HALSeen heel leger vliegen met ons mee geëmigreerd en ook al hebben we er zeker 20 vermoord, er blijft altijd die ene over die je uit de slaap houdt. Na het wakker worden, even over boord en snel op pad. Met een klein windje in onze rug, kabbelen we de fjord met enkel de Genua op, weer uit. Hier had ik me gisteravond al op verheugd. Zonder geluid van de motor door dit zeer vogelrijke natuurgebied varen. Er zijn redelijk wat zandbanken, maar de vaargeul is duidelijk aangegeven. Onder andere ook met seinen op de wal. In een kleine drie uur zijn we weer buiten. De wind is noord west windkracht 3 en we zetten de koers richting BONNERUP,een vissers- en jachten haven aan de kust. Deze haven is in zee gebouwd en herkenbaar aan zeven grote windmolens die op de beide havenpieren staan. In de loop van de middag “slapt de wind zich af”, zoals we dat noemen en moet de motor er bij. We halen het grootzeil nog niet binnen, maar laten het er bij staan. Dat is mooi want een half uur later waait het windkracht 4 en zeilen we weer met een lekker gangetje. Om 17.45 lopen we de haven ,die overvol is binnen. Ik probeer het nog even in de haven zelf voor een box, maar draai om en ga langszij bij een grote nieuwe Dufour 40 voet, met een Zweeds gezin aan boord.

Snel ga ik aan de wal op zoek naar een wasmachine. Het moet nu toch echt gebeuren. En ja wel in het douchegebouwtje 2 Miele wassers en 2 drogers én niet in gebruik. Terug naar boord en met Meine snel al het beddengoed verzameld. Na enige moeite en met één keer teveel geld laten afschrijven van de haven creditcard, krijgen we de apparaten aan de praat. Het blijft altijd spannend of ze het doen en zeker als de was er al in zit en al nat is. Dan stoppen ze beiden toch nog. Nogmaals de instructie lezen en vooral niet zelf nadenken! Twee volle trommels wasgoed draaien een kleine anderhalf uur. Terug naar boord om wederom een gemarineerde visschotel te maken en heerlijk buiten te eten. Dan weer naar het wasgoed om het in de drogers te doen. Rond 21.00 uur is het hele zaakje weer aan boord en hangen een paar geïmproviseerde waslijnen vol met was die nog wat verdere moet door drogen. Wat kan een vrouw gelukkig zijn, als het allemaal weer fris ruikt! Ik ben zeker niet iemand met grote huishoudelijke aspiraties, maar ik moest wel glimlachen om mezelf toen ik het doen van een wasje tot het eerste gespreksonderwerp maakte in het praatje met mijn Zweedse buurvrouw. Ze snapte precies wat ik bedoelde.

In de tussentijd is Meine druk doende geweest met het bevestigen van een nieuw bakboord licht aan de preekstoel, een delicaat werkje, want voor je het weet, laat je het uit je handen in het water vallen! ………… Nee, dat gebeurt niet en de lampjes branden beide weer als vanouds. Belangrijk voor ’s nachts, dat ze het doen. Ons gepland flaneer rondje langs de haven en door het dorp schiet er door al deze klusjes bij in.

Zaterdag 30: een heerlijke echte zeildag: zon, wind van achter 45 mijl gevaren met een gemiddelde van 6 mijl per uur.

We worden vroeg om 7.30 uur gewekt door onze Zweedse vrienden, die vandaag een heel stuk te gaan hebben naar het Noorden. Ik ga weer eens even onder een echte douche in het havengebouw om mijn haren te wassen. Helaas is het er weer zo één met vast gestelde warmte. Voor mij te warm.

Nadat we nog even verleggen, om de Zweden uit te kunnen laten varen, vertrekken we om 9.15 richting EBELTOFT, een tocht van ongeveer 45 mijl.

Nog even een leuke babbel met onze Belgische buren. Ik noem het boek “De wereld is rond”, geschreven door zijn landsgenoot JEAN HEYLBROECK. Hij kent hem inderdaad en ja er zijn nog dappere Belgen, is zijn reactie. Dit overigens in relatie tot de politieke slapte in BELGIË.

Het wordt een prachtige dag met een mooie koers. Het is toch wel opvallend dat nu we naar het zuiden willen, de wind uit het noorden komt. Aan het begin van de vakantie was dit precies andersom en dus ook goed. Zo is het eenvoudig je te laten brengen waarheen de wind waait. Maar………., we zijn nog niet thuis.

We missen trouwens weer bijna een Kardinale boei, omdat we toch te dicht bij de kust zitten. Deze keer heeft Meine een voorgevoel en daardoor zien we op tijd een Noord Kardinaal een heel stuk ten noorden van ons.

We besluiten de spinnaker maar weer eens bij te zetten, maar al deze eenmaal staat, is het toch wat te onstuimig. Het waait inmiddels tegen windkracht 5 aan en we halen hem weer naar beneden. Met de giek aan bakboord en de Genua aan stuurboord, gaat het snel genoeg. We varen langs de prachtige kust en de plaats GRENAAnaar het zuiden om tussen het eiland HJELMen de zuidelijke punt van de kust richting EBELTOFT te gaan. Het gaat steeds harder waaien, zoals de laatste dagen trouwens steeds het geval is en we minderen zeil, ook omdat we nu richting het noord westen varen en dus aan de wind. Het gaat nog steeds erg lekker en we genieten beiden. We besluiten niet naar het plaatsje te gaan, maar een ons anker in de baai te laten vallen. We vermoeden dat de wind tegen de avond wel zal afnemen en dan liggen we lekker buiten. Het is zaterdag en ik denk dat de haven bovendien bomvol zal liggen.

Om 17.00 uur laten we het anker vallen en heerlijk zwemmen in het heldere water. We liggen in 3,5 meter diep water en kunnen de bodem zien. Even later lig ik voor het eerst deze vakantie in mijn blootje te zonnen in de kuip. Daarna weer even eten en niet al te laat slapen, want het was een intensieve dag.

Zondag 31 juli: rood gelakte teennagels, pannenkoeken en een rugvin voor de boot.

Vandaag blijven we hier heerlijk liggen. Even naar de kant met Max en het verdroogde graan aanschouwen. Ik weet toch nog een paar Klaprozen en Korenbloemen te vinden. Max drentelt achter me aan. Ze heeft het niet zo warm, want ik heb haar het laatste stukje naar de kant laten zwemmen. Meine doet een paar klusjes aan boord: water wegpompen uit de bilge, want er komt steeds wat water binnen door de zwaardkast. Daar moet na de vakantie naar gekeken worden, ook omdat we wat schade vermoeden een het zwaard. We krijgen het niet meer hoger opgedraaid dan tot 1.30 meter.

Tussen de middag bakt Meine pannenkoeken met spek en kaas en ik eet deze keer eens mee. Lekker! Vervolgens steeds een beetje zwemmen. Meine probeert de romp nog schoon te krijgen, maar dat lukt niet. Wel doet hij met de duikbril op onderzoek naar de kiel. Het is hier zeer helder water, maar het enige dat hij ziet is dat de kiel inderdaad zo’n 30 centimeter uit de kielkast steekt. Er is geen beweging in te krijgen. Ook ik ben nuttig bezig: Ik lak mijn teennagels weer eens een keer mooi rood. Ook deze vakantie verwilder ik weer enorm en het enige dat ik ’s ochtends doe is mijn handen door mijn haar kammen en twee speldjes in.

Verder begin ik eens te kijken hoe de getijden zullen zijn bij terugtocht. Het liefst zouden we de overtocht vanuitCUXHAVEN doen op zondag 7 augustus. Het is dan om 8.24 uur hoog water in BRÜNSBUTTELen dan spoelen we zo het zeegat uit. Dat betekent dat we vrijdag in KIELmoeten zijn, zaterdag het kanaal door en dan hopen dat het weer goed is. Binnenlopen en droogvallen bij SCHIERMONNIKOOG, kan niet omdat we met deze kiel nu niet kunnen droogvallen. Bovendien moet de planning qua getij dan wel heel goed uitkomen!

In de kuip zittend, zie ik plots wat zwarts bewegen in het water verderop en het blijken Bruinvissen te zijn. Die hebben we nog niet gezien. Ook niet in 2007 toen we hier waren. Ook al komen ze niet heel dichtbij, het is een mooi gezicht.

4 2011 Denemarken westkust en Limjefjörd foto’s Deel 4

Donderdag 4 augustus 2011; Voor anker in de baai bij Høruphav (54°52’737N/009°56’670E): Logstand 5375

Al een aantal dagen wil ik dit verslag bijwerken, maar het komt er steeds niet van: te laat aankomen en geen tijd meer, te mooi weer of andere bezigheden die ook leuk zijn. Maar nu is het dan weer zo ver. Vandaag zijn we om 9.50 uur vertrokken uit ǺRØSUNDen hebben we 33 mijl gevaren. Niet zo lang, maar ik wilde dus graag tijd hebben om te schrijven. Om 17.00 uur lieten we hier het anker vallen. Misschien wel de laatste keer deze vakantie. Meine kookt vanavond, dus ik kan lekker door met dit verslag. Vanmiddag tijdens het op de motor varen door de ALSSUND, heb ik al de foto’s van de afgelopen dagen bijgewerkt, dan wel weg gegooid en naar de filmpjes gekeken. Het is veel materiaal, dus daar moet nog wel kritisch naar gekeken worden. Voorlopig bewaar ik veel van de filmpjes, omdat ik ze thuis ga editen. Dit jaar heb ik zeer consciëntieus gefilmd, dus het zou een hele mooie film kunnen worden. Maar nu eerst weer even terug naar een paar dagen geleden.

Maandag 1 augustus: een rondje rondom Helgenǽs en weet voor anker.

Vanmorgen weer gezwommen, ook als is het bewolkt en een beetje somber, en daarna richting het stadje EBELTOFT. We leggen even aan in de haven om water en stroom te “tanken” en boodschappen te doen. Ook wil ik op internet het weerbericht checken. Het Wi-Fi van de haven doet het echter niet, maar ik mag de PC in het zeilersgebouw gebruiken. Vervolgens gaan we boodschappen doen, want we hebben toch nog wel wat nodig. In de plaatselijk viswinkel, koop ik een prachtig uitziende Zeeforel en ook wat vishamburgers. Inmiddels is de zon weer gaan schijnen en nodig ik Meine uit voor de lunch, die we al sinds LEMVIGvan plan zijn. We lopen wat langs de haven, gaan even naar het nieuw ontwikkelde museumgebied, met daarin een mooi groot museumschip, dat op een afstand lijkt op de Russische Krutzenstern. Dat roept bij mij herinneringen op aan een middag in Rotterdam, vlak na het overlijden van mijn vader in november 1989, samen met mijn moeder en dat ze vertelde het zo erg te vinden dat hun geplande reis met de Trans Siberië Express niet was door gegaan. Volgens mij besloot ze daar ter plekke het toch ooit een keer te willen. In 2000 maakten we deze reis uiteindelijk samen. Dit nu hier opschrijvend ontroert me plotseling en ik zit met tranen in mijn ogen.

Het was dus niet de Kruzenstern en de brasserie die erbij hoort, vinden we te trendy. Toch maar even het stadje in. Nog even een bezoek aan een plaatselijk glasblazer (er is hier ook een museum over glas, maar dat bezoek we niet. Het weer is te mooi.), waar we niets kopen. In het stadje zelf vinden we een leuk oud restaurant DEN SKǼVE KRO, een zeer oud vakwerkgebouw met een mooi terras. We bestellen het uitbreide lunchmenu (vooraf zure haring met salade en als hoofdgerecht een boord met daar op gebakken vis, gerookte zalm, een warm spinaziehapje, Deense paté, een koud rabarbertoetje en heerlijke kaas toe). Daarbij bestel ik een mooi Riesling uit 2009. Kortom, we genieten weer. Meine maakt een paar mooie foto’s van mij, zoals ik er bij zit vlak naast de rode rozenstruik. Om een uur of vier varen we weer uit, nadat we Max nog even hebben laten kennismaken met een grote zwarte achtjarige Riesenschnauzer. Ze is niet geïnteresseerd.

Om 19.25 uur laten we het anker vallen in de BEGTRUP VIG. We konden nog even heerlijk zeilen. Misschien kwam het door het “drankmisbruik” tijdens de lunch, maar in ieder geval zag ik de eerste groene boei bij EBELTOFTaan voor de laatste. Even later verwonderde ik me dat het water weer zo helder was en ik de bodem kon zien, totdat ik me realiseerde, dat het wel heel snel ondiep werd. Snel het stuur om en weer naar dieper water. Wel macaber, dat er even later een wrak staat aangeduid op de kaart en dat we dit ook daadwerkelijk zien liggen. Een nog niet eens zo oude vrij grote vissersboot. Als waarschuwing waarschijnlijk, maar wij kwamen wel van de andere kant.

In de baai waar we nu liggen is het weer prachtig. Onderweg haalde een mooi houten groot Duits jacht “Der Graf von Hamburg” ons in en dat ligt nu ook hier. Ik ga weer even zwemmen terwijl ik in de verte ook hier weer bruinvissen zie. Ze zijn een paar minuten in de baai en lijken dan verdwenen. Zouden ze in de buurt komen?

21.30 uur. Hoe onthoud ik een avond als deze? Het is bladstil. Eerder kwam er mist opzetten vanuit het Noordwesten, maar die zette niet door. Wel leverde het een mooie foto op. We eten in de kuip en de zon gaat onder in een rood schijnsel door de mist. Het geluid van krijsende grote meeuwen en tjilpende kleinere is rondom. Daar tussendoor het geluid van de aalscholvers. Wat vertellen ze elkaar? Soms vliegt er een meeuw voorbij, rakelings over het wateroppervlak scherend. Prachtig. Max snurkt hier allemaal doorheen. Het wordt al vochtig buiten en het is net of nu op 1 augustus de herfst begonnen is. Ondertussen lees ik in het boek dat ik van Marja L gekregen heb voor mijn verjaardag: “Ga niet naar zee!”, van Tommy Wieringa. Met de titel ben ik het niet eens, maar het zijn prachtige korte ontroerende verhalen, die me raken. Ze passen helemaal bij deze sfeer nu. Soms lees ik er een voor aan Meine. Ik zou iedereen die me dierbaar is, wel willen laten meebeleven, wat ik nu meemaak en voel. Om 21.40 uur zijn de vogels weer stil en ook vannacht zal het wel weer doodstil zijn. Door dit nu zo op te schrijven, onthoud ik deze avond. 

Dinsdag 2 augustus: Ǽbelo kunnen we niet links laten liggen.

Als we wakker worden is het nevelig. De wind komt uit het Noordnoordoosten met windkracht 1-2. We zwemmen even en ook de bruinvissen laten zich weer zien. Met de motor bij varen we een net bezeilbare koers. De gedachte is om ergens ten zuiden van JUELSMINDEte ankeren en toch te proberen al op donderdag in KIELte zijn. Dit vanwege de weersvoorspellingen. Om een uur of 12.00 komt de zon er bij en ik vind eigenlijk dat we te veel haast gaan maken. Op deze manier zijn we overmorgen al uit Denemarken en ik heb nog bijna 2 weken vrij. Het gaat me te snel. Ik bel Hinne even of hij een lange termijn weerbericht heeft. Meine had hem gisteren ge-sms’t, maar nog geen antwoord gekregen. Op dit moment is het in NEDERLAND prachtig weer en 28 graden. Hij vindt ook dat we er nu moeten van genieten. Zijn advies slaan we niet in de wind en we verleggen de kers naar ǼBELO, waar we in 2007 zo heerlijk hebben geankerd met de IJsvogel. Met prachtige wind koersen we recht op het eiland af en om 17.00 uur laten we het anker vallen. Op een iets andere plek, maar zeer in de buurt. Er liggen nu wel veel meer schepen dan toen. Ik ga snel Max uitlaten en wat foto’s maken. Onder andere van de zelfde grote boomstronk als vier jaar geleden. Denk ik. Terug op de boot weer even zwemmen en haren wassen en vervolgens lekker in de kuip in de zon aan de borrel samen met Meine.

We komen nu inderdaad weer in het gebied waar we vier jaar geleden waren. Ik besluit om te proberen andere plaatsen dan toen aan te doen

Woensdag 3 augustus: stevig zeilen en lastig navigeren.

Nadat we zijn opgestaan, gaan we met Max nog even wandelen op het eiland. Het is nog net zo mooi en stil als toen. Bij het vennetje en de varens maak ik een filmpje van Meine en Max, terwijl ze beide aandachtig vanaf de uitkijktoren naar de omgeving kijken. Om 11.00 uur varen we uit richting MIDDELFAHRT. De wind is vrij krachtig, maar de zon schijnt wel. Als we de TRAGTENnaderen, de ingang naar de kronkelige SNǼVRINGEN, is het heel helder. Ik zie de vuurtoren al van veraf en ook de prachtige moderne villa’s op de heuvel. We laten het grootzeil zakken, laten de Genua staan en zetten de motor bij, zodat we goed kunnen manoeuvreren tussen de pijlers van de twee hoge bruggen door. Er staat in dit gedeelte van het water veel stroom én het is druk. Vervolgens varen we de BREDNINGENop en koersen toch naar het zuidwesten, richting de ǺRØSUND. Deze koers is beter te bezeilen. Voor anker gaan we niet, want het waait echt te hard. Het navigeren tussen de ondieptes door is vrij lastig. 0m 19.30 uur leggen we aan in de Marina haven van ǺRØSUND en ik wil zo snel mogelijk een weerbericht voor de komende dagen te pakken zien te krijgen. Ik zet de Ipad aan en deze pakt het signaal op van het grote motorjacht, waar we langszij zijn gegaan, aangezien alle boxen bezet zijn. Meerdere schepen liggen hier trouwens drie rijen dik. Ze willen me niet de toegangscode geven, aangezien het een bedrijfsabonnement betreft, maar ik ben zeer welkom aan boord om hun laptop te gebruiken. Later op de avond word ik inderdaad uitgenodigd en haal de weerberichten van CUXHAVEN, HELGOLANDen TERSCHELLINGbinnen. Van alle drie krijg ik keurige kleurenprintjes mee. Erg aardig. Het weer ziet er niet best uit. Voor zondag en maandag west tot zuidwest windkracht 5-6 met buien. Dat is dus pal tegen. De verwachtingen voor later in de week kan ik nog niet binnenhalen, maar dat wordt dan zeer krap in tijd. Ik wil een aantal dagen thuis zijn, voordat ik weer aan het werk ga. Een definitief besluit kunnen we dus nog niet nemen, maar we houden wel vast aan onze eerdere beslissing om aanstaande vrijdagavond in KIELte zijn.

Met Max gaat het nog steeds prima. De laatste twee weken is ze steeds bij ons in de kuip als we varen. Binnen lag ze toch wel vaak te hijgen van de warmte. Ze slaapt ook ’s nachts buiten. Soms hoor ik haar snurken door het raampje, maar ze blijft wel rustig. Vroeger werd ze dan heel vroeg wakker, begon te piepen en wilde naar binnen. Nu slaapt ze gewoon door, totdat wij wakker zijn. Ze ligt op haar kussen, slaapt, eet en drinkt wat en doet een plas en sinds kort “drolt” ze ook buiten in de kuip. Dit lijkt misschien gek, maar het is wel handig en voor haar zelf wel gezond, dat ze het niet ophoudt, lijkt me. Vanmorgen heb ik haar kuif maar weer eens bij geknipt, want ik zag haar ogen niet meer.

Donderdag 4 augustus: opboksen tegen de wind en stroom in en eindigend op een prachtige ankerplek.

We vertrekken om 9.50 uur en de eerste twee uren gaat het pal tegen de wind en de stroom in. Het waait hard en het is zwaar bewolkt. In ieder geval kunnen we nu 3 uren lang zeilen richting de ingang van de Sund. Het is krap maar het kan. Het eerste uur is het opboksen tegen de wind en de golven. Ik sta aan het stuur en overreed me zelf dat ik dit leuk vind! Dit zijn toch zo’n beetje de laatste dagen van onze vakantie en ik wil er van genieten. Na een uur kan de motor uit en wordt het rustiger. Het lijkt er zelf op, dat de zon zich zal gaan laten zien! We hebben inmiddels besloten om dan toch maar door de Sund te varen naar SONDERBURGen niet via de KLEINE BELTte gaan. Dat laatste had ik graag gedaan, omdat we in 2007 ook al door deze Sund zijn gevaren. Een andere route kiezen blijft toch het leukst. Zo ging het ook gisteren. In 2007 lagen we in het haventje op het eiland ǺRØ, nu kozen we voor de haven precies aan de andere kant van de fjord. De keuze voor deze koers vandaag komt doordat het hard waait (windkracht 4-5), precies tegen met ook nog behoorlijke stroom tegen. Daar hebben we niet zo’n zin in, ook omdat het er nu naar uitziet dat het weer voor onze overtocht dit weekend niet echt comfortabel zal zijn: Zuidwest windkracht 5 met in buien windkracht 7! We laten het maar even voor wat het is. Wie weet veranderen de weervoorspellingen nog. Binnenkort kunnen we DP07 weer ontvangen.

We zijn trouwens niet de enige jachten die voor deze koers kiezen. Vanuit de KLEINE BELT, komen alleen schepen ons tegemoet. Zij varen nu voor de wind en met de stroom mee! Voor ons uit varen velen dezelfde koers. Om 12.25 uur breekt de zon door, maar even later wordt het toch weer miezerig. Om 17.00 uur laten we het anker vallen in de baai bij HØRUPHAV.Ik begin direct aan mijn verslag.

Maandag 9 augustus 2011; Kielerkanaal. De wind giert en een zware bui is net over getrokken. (54°21’218N/009°46’305E): Logstand 5476.

Ik ben net even buiten geweest, zodat Meine zijn pak kon aantrekken om de buien op te vangen. De opmerkzame lezer zal zich nu afvragen wat er met de beslissing om op vrijdag in Kiel te zijn is gebeurd. Het is immers nu maandag en we zitten pas 20 kilometer in het kanaal. Eigenlijk zouden we nu op zee hebben moeten zitten, met waarschijnlijk dit weer op ons dak.

Vrijdag 5 augustus: volgens plan naar Kiel.

Na gezwommen te hebben, met op de achtergrond een paar bruinvissen, varen we al om 8.45 uur richting KIEL. Vannacht heeft het enorm geregend en vanmorgen vroeg zwommen we nog in de regen. Nu breekt de lucht al weer een beetje. De windrichting valt nog mee en ik kan een waypoint kiezen even buiten KIEL, hier 26 mijl verder op. Dat valt net te bezeilen. We moeten dan bij KIELnog wel een slag maken. De barometer gaat achter uit, maar nu schijnt toch weer de zon. Het waait windkracht 4-5. 0m 10.30 uur kan ik waypoint 79 vervangen door waypoint 48, dichter bij KIEL. De wind draait dus gunstig voor ons. Na een paar uurtjes kan ik dat nog een keer doen. We zeilen met volle Genua en één reef in het zeil 6 knopen, recht op de baai van de OLYMPIAhaven af. Deze haven hebben we hier nog niet gehad en het lijkt me wel interessant om zo’n grote haven eens te bezoeken, die helemaal gericht is op het wedstrijdzeilen. Als we dichterbij komen, blijken er een enorme hoeveelheid Optimisten van allerlei verschillende nationaliteiten te varen. Het waait inmiddels windkracht 7 en het is hard werken voor ze. De hele ploeg van een paar honderd bootjes wordt begeleid door wel 30 rubberbootjes, die alles in de gaten houden. Er lijken verschillende groepen bezig te zijn en ik zie net op tijd een groep bootjes onze kant opvaren, die op weg zijn naar dezelfde boei als ik. Direct ga ik overstag en de begeleiding in het rubberbootje steken opgelucht hun hand naar me op. Ze waren al in volle vaart op ons toe aan het varen om ons weg te sturen. Later bleek dat dit de laatste wedstrijd was van de Wereldkampioenschappen en dat het ook nog eens heel spannend was. Dit leek zelfs de laatste boei te zijn die men moest ronden, want even later, koersen alle bootjes naar de haven. Ik moet er niet aan denken, dat ik dit verstoord zou hebben.

We zijn al om 15.00 uur bij de haven, maar gaan eerst diesel tanken in de haven van STRANDE, vlak bij. Daar is een kermis aan de gang, met veel lawaai, dus mooi dat we hier niet gaan liggen. Uiteindelijk vind ik in de OLYMPIA haven een plekje vlak bij de ingang. Snel naar de havenmeester om een code voor internet op te halen en te betalen. Ik wordt niet vrolijk van het weerbericht. Eigenlijk lijkt het pas op donderdag mogelijk te zijn om over te steken naar Nederland en dan nog met windkracht 4 vanuit het zuidwesten. Inmiddels heeft Hinne ons ook een Filo-kort weerbericht gestuurd. Dat is consistent met mijn WindGuru bericht. We besluiten eerst maar even wat boodschappen te doen en dan uit eten te gaan. Tijdens het eten kunnen we dan wel bedenken, wat te doen.

Ik voel bij mij de stress al behoorlijk opkomen, maar vertrouw er op dat we uiteindelijk wel een goede beslissing zullen nemen. Na een zeer goede malse Rumpfsteak met gepofte aardappels voor mij en een Haenchenbrust voor Meine, lopen we terug naar de boot. Aan het begin van onze steiger ligt een Nederlands schip, de “Ons Marie”, een oude S&S langkieler, die in ENKHUIZENligt en we raken even in gesprek. Ze staan voor hetzelfde dilemma. Ook zij moet maandag de 15^eweer aan het werk. Zij hebben besloten de boot in KIELte laten, de komende dagen hier nog even een tochtje te doen van een paar dagen en dan met de trein terug naar huis te gaan. Dat lijkt mij ook wel wat. Als ik dit later tegen Meine zeg, geeft hij aan, hier morgen wel over te willen hebben. We spreken dus af om in ieder geval morgen gewoon vroeg op te staan om rond 07.00 uur te kunnen gaan varen richting CUXHAVEN.

Dinsdag 10 augustus 2011; Kielerkanaal. Idem: De wind giert en een zware bui trekt over. (54°09’479N/009°23’436E): Logstand 5497.

Gisteren zijn we door gevaren tot aan de ingang van EIDER. Vorig jaar zijn we die door gegaan. Nu natuurlijk niet. Hier kun je mooi liggen aan de beschoeiing vlak voor de sluis. Na zonsondergang varen op het kanaal is verboden om veiligheidsredenen. De grote scheepvaart gaat namelijk wel gewoon door. Het is trouwens vrij druk op het kanaal. Ook nu zit ik te schrijven aan mijn verslag.

Zaterdag 6 augustus: een moeilijke beslissing.

Vanmorgen werd ik om 05.00 uur wakker van de schreeuwende meeuwen. Ik moest direct denken aan onze plannen. In slaap vallen was niet zo gemakkelijk meer. Gisteren besprak ik met de vrouw op het schip, dat de stress vooral komt door de tijdsdruk. Dat is natuurlijk ook logisch. Als je alle tijd hebt, dan wacht je op beter weer. Op tijd over zee terugvaren is nu duidelijk onmogelijk. Tot en met woensdag blijft de wind zuidwest 5-6 in de DUITSE BOCHT, met in buien windkracht 8 en soms zelfs 9. Ik heb één keer deze dagen zelfs een Filo bericht gezien waar windkracht 10 in buien stond aangegeven. Bovendien is het een vakantie en geen prestatietocht. Als we om 06.30 wakker worden, vraag ik Meine, wat hij vindt van het plan van de mensen die we gisteren hebben gesproken. Hij ziet er niets in en vindt dat we gewoon door moeten naar CUXHAVEN. Ik geef aan dat we dat dan maar moeten doen, maar dat ik het er niet mee eens ben. Als ik vraag waarom Meine toch door wil, geeft hij aan dat hij de boot graag zo snel mogelijk in Nederland wil hebben en op ziet tegen het ophalen later. Hij moet dan bemanning regelen, omdat ik dan geen vrije tijd meer heb. Ik geef aan dat ik dan wel iedereen met de auto hier naar toe wil brengen. Uiteindelijk is Meine het toch met me eens en varen we niet uit. We besluiten onze vakantie hier nog wat te verlengen en maandag pas door het kanaal te varen. Hier in de KIELERBOCHTzijn meer mogelijkheden om nog wat te varen en het weer lijkt hier ook wat beter te blijven dan aan de andere kant. We laten dan de boot inderdaad achter in CUXHAVEN. Hoe we dat precies gaan doen, gaan we later op de dag bespreken. Nu eerst genieten van deze dag. In ieder geval bel ik de BMW dealer even om te vragen of mijn auto daar nog staat i.v.m. onderhoud en dat blijkt het geval. Een optie zou kunnen zijn dat zij er voor zorgen dat de auto in CUXHAVENterecht komt. Later bel ik ook Daan nog even of hij me een paar telefoonnummers kans sms’en van “studentenchauffeurs”. In ieder geval is wel duidelijk dat we niet met het openbaar vervoer willen, vanwege alle spullen die mee naar huis moeten. We kunnen dan via MEDEMBLIKrijden en daar de auto van Meine ophalen. Een andere optie is ook nog een auto huren. Of misschien wil Henk dit wel doen?

Er valt echt een enorme last van we af. We doen nog even wat boodschappen en drinken een koffie, voor Meine helaas zonder Kuchen, want die zijn op dit tijdstip nog niet vers gebakken. Terug op de boot bekijk ik wat mogelijk zou kunnen zijn voor een dag of twee a drie. Te ver weg en een grote oversteek over zee is niet handig, want dan wordt het lastig om terug te komen, mocht het weer hier ook echt slecht worden. Uiteindelijk lijkt een stuk opvaren van de SCHLEI, een mooie optie. In 2007 lagen we al met de boot in MAASHOLM, een dorpje aan deze rivier en het is een mooie omgeving.

Meine belt/sms’t ondertussen Hinne en Reyer, of zij de boot met terug willen varen, dan wel mensen kennen die dat willen. Meine blijft het liefst aan boord en vaart de boot dan zodra het weer beter wordt terug. Dat is niet zo leuk en ook niet “samen uit, samen thuis”. Ik vind het ook fijn om de laatste dagen van mijn vakantie samen met Meine door te brengen thuis en wat (waarschijnlijk heel veel) in de tuin te doen. Dat is altijd zo’n heerlijke transitie van zeilen naar werken. Gelukkig voor mij hoeven we dit besluit niet te nemen, want Hinne wil so wie so liever niet en Reyer kan zich zo snel niet vrij maken. Reyer wil wel graag op een ander moment, dus dat is al heel fijn.

Om 12.30 varen we uit met best mooi weer. De route naar de vuurtoren aan de ingang van de SCHLEIis te bezeilen. De wind is oost zuidoost windkracht 3 en we varen lekker. Door de brug bij KAPPELN, die 15 minuten voor ieder uur draait. Met een beetje gas bij halen we dat precies. Daarna kabbelen we nog een uurtje door en vinden een mooie ankerplek, een eind voor de spoorbrug. We gaan zo liggen, dat we ook goed liggen als de wind gaat draaien. Dat is namelijk de verwachting. Om daadwerkelijk onze vakantie op deze manier nog even te verlengen, vroeg wel een behoorlijke verandering in mindset van mij. Eigenlijk had ik al afscheid genomen van de vakantie en de eerste impuls blijkt dan om zo snel mogelijk naar huis te willen. Het mooie is, dat als je daar overheen stapt, je toch weer open staat voor nieuwe ervaringen en weer even kort op ontdekkingstocht gaat.

Zondag 7 augustus: een kort tochtje en mooie plek aan de havenkade.

Vannacht heeft het enorm geregend en is de wind gedraaid naar west. Hij waait krachtig 4-5, maar ons anker houdt het weer goed. Even zwemmen, maar wel goed vasthouden aan de boot in verband met stroom en wind. Lekker rustig ontbijten met een eitje er bij. Meine controleert de motor en ik bel Henk en Garmyn om even bij te praten en te vragen of Henk misschien wel onze auto wil brengen. Ze staan echter op het punt om naar de kerk te gaan, dus ik zal ze later bellen.

Om 12.00 varen we in een klein uurtje met de wind in ons rug naar KAPPELN.We komen ook het mooi houten Duitse jacht tegen en zij herkennen ons ook. In het stadje aangekomen, zijn er op dit tijdstip genoeg ligplaatsen direct aan de kade. Ik zoek een box uit, maar heb de sterke stroming niet in de gaten, dus voor ik het weet ligt ik buiten de box, dwars op de palen. Die zijn hierop berekend, zie ik, want ze zijn bekleed met rubber. Meine weet een lijn om de bakboord paal te krijgen en door gas te geven draai ik zo de box in terwijl ik aan stuurboord al vast een achterlijn vast maak. Als we eenmaal liggen, wordt eenzelfde procedure ook door andere jachtjes uitgevoerd. Ik ben niet de enige die zich verkijkt op de stroom.

Er is geen havenmeester beschikbaar, maar bij het restaurantje “Alte Raucherei”, kan ik een sleutel halen met een borg van 10 euro om toilet en douches te kunnen gebruiken. De havenmeester zal tussen vijf en zeven langskomen op de havengelden te innen. Internet is hier gratis beschikbaar en het blijkt goed te werken. Ik ga op zoek naar een autoverhuurbedrijf. Na een tijdje proberen me te registreren op een site geef ik het op. Ik weet inmiddels dat er een Europcar vestiging in CUXHAVENis. Daar kunnen we het altijd nog regelen.

Om een uur of drie bel ik Henk en Garmyn weer even en nadat ik onze situatie heb verteld, biedt Henk zelf al aan om ons te komen ophalen. Ik hoef hem niets te vragen. Geweldig!

Ik stel voor dat hij samen met Garmyn komt, dat ze bij ons aan boord blijven slapen en we gezellig eten in het havenrestaurant. We rijden dan met zijn viertjes (en twee honden) op woensdag weer terug. Maandag zal ik de dealer bellen om aan te geven dat Henk de auto komt ophalen. De volgende dag zullen we weer even contact opnemen.

Nu ga ik even zelf het stadje in en koop aan de kade een fles Champagne is een soort taxfree shop. Later loop ik ook nog even langs het vissersgedeelte van de haven. Een visser wordt boos als ik ongevraagd een stukje film. Hij heeft ook wel gelijk, vind ik. Hij doet zijn werk en dan al die nieuwsgierige toeristen!

Meine is inmiddels ook even op pad geweest en heeft ontdekt dat er allerlei kraampjes met keramiek in het binnenstadje staan. We gaan even op pad en ik koop een nieuwe zoutpot voor op de AGA en een mooie blauwe vaas. Meine koopt een mooie beker voor Nanet, die vandaag jarig is. We wandelen daarna nog even naar de museum haven aan de andere kan van de brug. Terug naar boord, beetje de kranten lezen en wachten op de havenmeester die zich niet laat zien. Later gaan we eten bij het restaurant van de zeilvereniging voorbij de brug. Het zag er vanmiddag erg gezellig uit, maar nu we er komen is het een beetje oubollige sfeer met veel ouderen. Het zit vol en dus goed dat ik gereserveerd heb. Het eten is echter prima en de wijn smaakt. Later nog even een Irish Coffee in de Alte Raucherei, waar het inmiddels uitgestorven is, met uitzondering van een familie van vier (ouders en twee volwassen kinderen, lijkt het) aan de tafel naast ons, die uitgebreid en luid hun familie problemen zitten te bespreken. De emoties lopen redelijk hoog op. Als we even later buiten zijn, staan de zoon en dochter heftig te roken buiten. Het is vervelend om er getuige van te zijn en ik heb dan ook wel weer mededogen met het schijnbare onvermogen om hun problemen op te lossen.

5 2011 Denemarken westkust en Limjefjörd foto’s Deel 5

Maandag 8 augustus: door het Kielerkanaal.

We staan om 7.30 uur op. Repareren nog even het contact van de motor, dat helemaal los zit, zodat starten en stoppen van de motor lastig gaat. Meine heeft ontdekt, dat er in de bakboord achterhut een paneeltje zit, dat gemakkelijk (klittenband) te verwijderen is. Ik houd het contact van binnen vast en Meine draait de moer van buiten vast. Zo eenvoudig kan het zijn. Bij onze vorige boot konden we er niet bij en moest het gehele paneel eruit, waardoor het niet meer helemaal waterdicht was. Overigens moet er wel wat gebeuren met de instrumenten, want regelmatig doen de toerenteller, de meter van de dieseltank en de motoruren display het niet. Een klusje voor na de vakantie.

We varen om 8.15 uit en hebben hier gratis gelegen. De havenmeester is niet langs geweest. Ik bel nog even met Garmyn en ze vertelt dat ze inderdaad mee komt. Gezellig. Henk is mijn auto al aan het ophalen.

Strak aan de wind met de motor er bij varen we richting de sluizen van het KIELERKANAAL.  We komen er om 13.00 uur aan en de sluis staat net op om ons binnen te laten. We zijn het laatste jachtje waar hij even op wacht. Later bij het betalen van de kanaal gelden, bedank ik hem daarvoor. We liggen met slechts 8 jachtjes in de sluis. Daarna varen we door. Ik sorteer binnen weer alle kaarten, zodat de sets weer op orde zijn. Ergens deze dagen moet ik nog even tijd vinden om Meine de GPS goed uit te leggen voor de terugweg later deze maand en hem te laten zien welke route ik hem ingepland.

Om 19.30 leggen we aan bij de sluis in de Eider. Onderweg had ik al een lasagne schotel voorbereid. Ik ga eerst even Max uitlaten. Die vindt het heerlijk in het gras en we lopen een paadje het weiland in. Aan het eind krijgen we weer een bui over ons heen.

Dinsdag 9 augustus: heel veel regen en wind door het Kielerkanaal.

Wat ben ik blij met ons besluit! De gehele nacht heeft het enorm geregend en ook nu is dat het geval. De ene bui volgt de andere op. Volgens de voorspellingen, wordt het vanaf 14.00 uur wat droger. We varen om 8.15 uur weer uit. Het is nog zo’n 20 mijl naar BRÜNSBUTTEL. Ik bel ook even naar de mobiel van Henk en krijg Garmyn aan de lijn. Ze blijken al om 07.00 uur vertrokken te zijn.

Het is nu 12.20 uur en we naderen het eind van het kanaal. De wind giert buiten. Hopelijk kunnen we straks snel door de sluis. Het is hier om 10.29 uur hoog water geweest en dat betekent dat we de stroom nog net een beetje mee zullen hebben richting CUXHAVEN.  Meine roept me net dat we de sluis naderen.

We besluiten om maar direct door te varen. Even wachten op een aantal vrachtschepen die eruit moeten en vervolgens varen we de sluis is. We zijn het enige jacht. Een half uur later weten we waarom! Als we de sluis uit zijn, blijkt het enorm onstuimig. Harde wind, nog steeds 35 knopen wind tegen. We hebben de stroom wel mee. We doen er echter veel te lang over om überhaupt het water over te varen. Dat wil ik haaks doen vanwege de drukke scheepsvaart. Als we dan eindelijk aan de overkant zijn, beginnen we te rekenen. Conclusie is dat we ook nog stroom tegen zullen krijgen. Dat gaat nooit lukken met die harde tegenwind. Bovendien op volle toeren varen, laat het alarm van de motor weer af gaan. Kortom we besluiten terug te gaan. En dat betekent ook naar lager wal varen naar de sluis! Officieel met je daar voor de kust wachten en rond blijven varen tot je de sluis in kan. We besluiten dat niet te doen. Meine roept de sluiswachter op en die geeft aan dat we direct weer door kunnen. Zo liggen we even later weer alleen in de sluis. Vervolgens zoeken we een plek in de vluchthaven van BRÜNSBUTTEL.  Daar liggen er meer!

Inmiddels van Henk en Garmyn een telefoontje gekregen dat ze in CUXHAVENzijn aangekomen. Ze moeten dus omrijden naar waar wij liggen. Dat blijkt een hele lange en vermoeiende tocht te worden, waar ze met de auto nog ruim 4 uur over doen. Rond een uur of 19.00 komen ze bij ons aan. Die hebben dus twaalf uur achter elkaar gereisd. We doen de kachel aan, lekker warm en gaan gevieren uit eten. Wordt het toch nog gezellig.

Woensdag 10 augustus: op naar Cuxhaven.

De volgende ochtend kunnen we de sluis nemen van 12.00 uur. Het waait nu nog maar met kracht 6. Wel nog wind tegen, maar dit is te doen. we bellen Henk zodra we de sluis uit zijn en laten hem weten dat het deze keer wel gaat lukken. Dan vertrekken zij ook weer met de auto naar Cuxhaven. Zo rijden ze niet voor niets. Rond 16.00 komen we in de haven aan, kiezen een goede plek en betalen liggeld voor een week. De bedoeling is dat Meine met Reyer en Johan de boot later over vaart naar Nederland.

Als we net in de have zijn, arriveren Henk en Garmyn ook aan boord en breekt er vervolgens weer een noodweer los met donder en bliksem. Aangezien ik bet wel moe ben en aangeboden heb ons vieren veilig naar huis te rijden, stel ik voor nóg een nachtje aan boord te slapen. Ik zie er tegen op om in het donker en in het noodweer naar huis te rijden. Gelukkig zijn Henk en Garmyn flexibel. Ik warm de lasagne op en daarna drinken we een borrel in het havenrestaurant. De Irish coffee is zo slecht (namelijk zonder whisky) dat we deze niet behoeven te betalen.

De volgende morgen vertrekken we om 9.00 uur en komen uiteindelijk na allerlei omzwervingen door wegomleggingen om 14.00 uur aan in Loenen.

Precies een week later, lukt het Meine om de boot terug te varen naar Medemblik. Hij heeft in Utrecht een Europcar gehuurd, die hij in Cuxhaven achter kan laten. Handig en voordelig!