Aankondiging Film 8: Voordat we naar het Götakanaal gaan genieten we nog van een paar mooie plekken in de Archipelago van Stockholm. Het naderend afscheid van de oostkust voelt zwaar en niet leuk. Veel zon in deze film. Overdag, opkomsten én ondergangen. Prachtige natuurplekjes. Nu wel geel van de pollen. Een otter die scharrelt op de rotsen. Zwanen families die af en toe hun territorium beschermen. Koeien die voor de zomer uitgezet worden m.b.v. een bootje. Een eland in de avondzon. Zeehonden opeengepakt op een kleine rots vlak bij Arkösund. Een zeearend die een baai waar we invaren bewaakt. Ook mooie klassieke schepen en scheepjes. Een grote groep ganzen die van ons schrikt en al weg vliegend veren verliest. “Homecoming” in Saltsjöbaden. En veel heerlijk zeilen.
27 mei. Zonnige foto’s en films verwerken tot een nieuwe YouTube film.
Dat deed ik tijdens de twee dagen regen achter elkaar en harde wind in de beschutte Paradisviken van Finnhamn. Deze keer vooral over onze zeiltocht naar het natuurreservaat van Stora Nassa in de buiten Archipelago van Stockholm.
Dan wordt het toch weer mooi weer en na boodschappen tijdens een korte stop in Ingmarso, varen we door naar Ladviken Norrgards. Op de motor, want er is geen wind. Het is prachtig in de baai en we blijven 3 nachten achter het anker. Meine doet een vis poging en ik maak een wandeling over het eiland. Ook dit is weer prachtig met weilanden afgewisseld door prachtige bomen. Het jonge groen met de zon erop is schitterend. Ook mooie is dat hier nu zo langzamerhand prachtige klassieke scheepjes varen; motorboten en scherenkruisers. Er ligt er 1 bij ons om de hoek.
Op een avond komt er een schip aan varen en ik denk dat deze het afval komt ophalen. Op deze eilanden moet dat allemaal verzameld worden. Ze vervoert echter 2 koeien, die bij de grote rode schuur aan land gezet worden voor de zomer. Die hebben genoeg mals gras om te grazen!
31 mei. Richting Saltsjöbaden voor onze 2e prik, maar eerst nog even ankeren in Napoleonviken!
Het is raar weer vandaag. Geen wind om te zeilen en een hele zwoele lucht, alsof er ergens een bui valt. Niet bij ons in ieder geval. In de baai van Napoleonviken, waar we in november ook ankerden, liggen nu op een doordeweekse avond als zo’n 10 jachtjes. Dat wordt wat hier in het hoogseizoen! Ik hoorde van iemand dat bij Huvudskär waar we midden augustus ankereden, ooit iemand in die baai 200 jachtjes telde.
1 juni. Welcome home! En Car?
De volgende ochtend varen we richting Saltsjöbaden op de motor. Als we bij de haven komen, momt er toevallig een snelle RIB aanvaren van de KSSS met Frederik aan boord. “Welcome home”, roept hij. Dat doet me wel wat. Later op de ochtend ga ik even gedag zeggen bij Gunnar. Na de begroeting zegt hij: “Car?”. Yes please. Handig om boodschappen te gaan doen in Tippen waar we ook willen kijken hoe snel we de 2e vaccinatie kunnen regelen. We rijden erheen en toevallig is vandaag de “drive in” vaccinatie. Eerst vindt men de tijd tussen de prikken wat kort (5,5 weken), maar men legt hier de verantwoordelijkheid gelukkig bij de patiënt. Wij vinden het allang prima. Ossian komt langs op het pakket uit Nederland te brengen. Een nieuwe drone! De vorige die gerepareerd was in Nederland bleek niet meer waterdicht.
2 juni. 21 jaar jonger!
In de middag komt Linda weer even aan boord om een nieuwe workout routine te maken. Daarvoor ga ik even op de weegschaal. Best spannend na een maand, maar ik heb trouw ieder 3e dag mijn oefeningen gedaan. Wat blijkt: alle waarden zijn verbeter en ik ben inmiddels 58 jaar jong. Scheelt 21 jaar met beginstand. En 10 kg lichter.
’s Avonds komen Peter en Monica op de borrel. Peter tipt ons dat we nu ook een officieel certificaat kunnen halen bij de receptie van de Familiaklinik. Hij stuurt me als voorbeeld zijn exemplaar. De volgende dag er weer op uit. Het kan maar pas eind van de middag, want de vaccinaties staan nog niet in het systeem. Prima, want ik moet toch nog even naar Sickla om mijn kapotte laarzen in te leveren bij de Naturkompaniet en voor een paar andere boodschappen. Ook nog even bij “mijn kapster” Miriam langs om gedag te zeggen. Ik heb besloten niet nu weer naar de kapper te gaan, want het is niet nodig, maar ik koop wel wat extra kleuring middel. Ze verkopen hier de professionele variant, die ze zelf ook gebruiken.
3 juni. Nou nog 1 nachtje dan!
Uiteindelijk toch maar met zijn tweetje gegeten bij het haven restaurant. Erg leuk. Links van ons zitten drie mannen met aan de andere tafel de drie vrouwen. Ook hier niet meer dan 4 aan een tafel. Het zijn een beetje populaire types, die hier met een grote RIB zijn aangekomen. Een van hen begint een gesprek met mij. Dat is aardig en had ik niet verwacht. Ik vertel ons verhaal. Oh, maar dan heb ik over jullie gelezen in de krant. Nu zijn de andere mannen ook geïnteresseerd. Ze lopen tegen de 60 en zijn nog druk aan het werk, maar realiseren zich dat ze ook een plan, visie voor hun toekomst moeten bedenken.
Gisteren kwam er nog een groot 80 voet super modern zeiljacht aan de buiten steiger onder Engelse vlag: Alithia. Wij gaan daar later ook liggen, nadat we 720 liter diesel gebunkerd hebben. De schipper, op zo’n jacht een professional en niet de eigenaar, maakt me een compliment over de manoeuvre. Ik liet vooral de wind het werk doen. We maken een praatje. Ze komen nu min of meer rechtstreeks uit Italië!!!.
4 juni. Peter en Monica zwaaien ons uit.
Gisteren ook afscheid van Ossian genomen. Tegenwoordig kunnen we weer iemand een “Hug” geven al vraag ik nog wel om toestemming.
Op het papiertje van de vaccinatie stond geeneens onze naam.
De plek waar we naar toe gaan en die ons is aanbevolen, valt ons tegen. Niet vrij ankeren a.g.v. de vele kabels die er lopen. De ingang is heel ondiep en ik raak even de grond. Dieptemeter geeft 180 aan, maar toch. Weer naar buiten gevaren en daar geankerd. Prima plekje. Wandelingetje met Duca.
5 juni. Eindelijk weer zeilen!
Er is wind en we maken een mooi lang kruisrak over het ruime water. Het is zaterdag, stralend weer en behoorlijk druk op het water. We wilden eigenlijk naar een plek die NB even opzoeken. Maar daarvoor moeten we te veel tegen de wind in koersen en tussen eilandje door. De ervaring heeft geleerd dat daar meestal de wind wegvalt danwel uit een andere hoek komt. Bovendien verwacht ik dat het daar druk zal zijn. We naderen wel een andere plek: Stora Husarn. Het heeft een kleine baai open op te noorden. Het is rustig weer, dus dat kan wel. Er ligt al een zeiljacht en een paar motorbootjes. Wij ankeren vrij op 10 meter diep water. De Zweedse manier van ankeren met achteranker is Meine vorig jaar op Landsort erg slecht bevallen. Anker zat vast en koste hem veel kracht. Rugpijn voor 2 weken.
Later op de avond roei ik nog even met Duca rond de rotjes en maak een filmpje. De meeuwen zijn heel boos. Trouwens de laatste dagen draag ik geen contactlenzen vanwege tranende ogen door de pollen. Gelukkig had ik voordat we Nl verlaatten een bril laten aanmeten. De eerste 2 dagen tolt alles om me heen. Nu 9 juni gaat het beter. Ik heb geen allergie denk ik maar de pollen creëren zon klein geel stof dat het irriteert. Het ligt als een film over het water en ook op de boot. Berken en dennen.
6 juni. Zuinig met 4G
Ik ben nu zuinig met internet want Tele2 vindt dat ik te veel te lang in buitenland roam. Nu een prepaid kaart voor data gekocht. Onze vrienden nemen een oude iPhone mee. Hoef ik niet steeds te wisselen.
We zeilen we met heel weinig wind naar Langviksskar, een buiten scheer zoals Stora Nassa, maar wel iets meer begroeit. We liggen er prachtig tussen het leefgebied van de zwanen, die veel ruzie met elkaar maken. Een paar uur nadat we zijn aangekomen, ziet Meine iets zwart ritselen. Een blijkt een kleine otter, die scharrelt en steeds even het water in duikt. Het lukt me een paar foto’s te maken. We blijven hier een dagje. Zonne tentje erop. De water temperatuur is nu ook zodanig (16 graden ongeveer), dat we een rondje rond de boot kunnen zwemmen. Fris maar ook heerlijk.
De 2e dag maken we een wandelingetje. Er is hier een pad heb ik gezien, vernoemd naar een kunstschilder die hier veel kwam. Axel Sjoberg. Het pad is aangegeven met steen mannetjes, maar niet zo gemakkelijk. Doordat ik met de bril ook geen diepte kan zien, val ik midden in een hoop zeer agressieve mieren. Ook Meine had er al last van dat ze langs zijn sokken omhoog lopen. Ik heb dan wel een lange broek aan. Vanwege de teken, maar door de val zitten ze direct op mijn rug. Meine slaat ze weg. Zelfs Duca heeft er last van en gaat liggen rollen op haar rug, wat natuurlijk niet echt helpt. Weg hier.
8 juni. Een eland in de zon.
Hier moeten we wel naar toe. 15 juni omen Ad (studievriend uit Delft) en Elzo aan boord om met ons mee te varen door het Götakanaal. Ik verheug me er zeer op. Ze komen met de auto dus de afgelopen tijd heb ik allerlei bestellingen bij hen laten bezorgen. Lak voor het hout. Nieuwe horren, een zwart-wit cartridge voor de printer, Gimber, gerookte olijfolie, en wijn, heel veel wijn.
We vertrekken de 8ste om 8.30 uur om 24 mijltjes naar Utö te motoren. Het is niet anders. De wind is hier dominant zuid en niet krachtig genoeg om hele stukken te kruisen. Onderweg is er wel veel militaire verkeer. We zien ook het grote futuristische schip weer varen. We gaan nu zelf ook door militair gebied. Niet verboden, maar aanleggen of ankeren mag niet. Als we door een smalle doorgang varen ligt er aan de andere kant een patrouille vaartuig te wachten en iets verder het grote schip. We hebben de marifoon aan en ik verwacht eigenlijk dat ze ons zullen oproepen. Ik blijf echter uit de buurt en koers achter beide schepen langs, ook als is mijn route een andere. Als we voorbij zijn, stoomt het schip op ook in de richting van de doorgang en vaart er doorheen. Ze hebben dus op ons gewacht. Later op de avond horen we ook schiet geluiden. Meine heeft in de krant gelezen dat de Zweden veel aan het oefenen zijn i.v.m. Het gedrag van de Russen.
We ankeren in de Kyrkviken baai van Utö, net voorbij de plek waar de veerboten aanleggen. Toch ook hier maar weer even een wandelingetje. Deze keer door een bos en ook als is het pas 1600 uur, de muggen weten me al te vinden. Helaas vergeten muggenspul mee te nemen. Bij de Gasthamn, is nog niet veel open door de week, maar er is wel een restaurant iets verder op. We zijn duidelijk weer zonder voorbereiding vertrokken. Geen water mee genomen, dus een biertje…. En ze hebben anti muggen spul. Nog beter. Uiteindelijk eten we op het terras een hapje en lopen later via de hoofdweg, het bos niet meer vanwege de muggen, terug naar de boot. De hoofdweg heeft hier zelfs een nummer, ook als is het niet meer dan een zandpad.
Bijna terug bij de boot reageert Duca, die gelukkig aan de lijn zit, op iets in het bos. Meine ziet meteen dat het een eland is, die rustig ion het zonnetje staat te grazen. Na 10 maanden Zweden zien we er dan eindelijk een. Prachtig en hij zij gaat er ook niet vandoor, maar blijft rustig grazen. Het verse jonge malse gras is aantrekkelijker, dan haar instinct om mensen te ontlopen. Het filmpje dat ik maak lukt.
10 juni. Het wordt hier even ten zuiden van Stockholm niet echt donker meer.
Foto van vanmorgen 03.15 uur en nu zojuist om 8.30 uur. Al dagen dit soort weer met af en toe een buitje tussendoor. Geen zeilweer want te weinig wind, maar we klagen niet. Nu in Skvallerhamn bij het eiland Järflotta nog steeds het enige jacht. Heerlijk genieten dus van de rust. Dat zal vanaf volgende week als het hoogseizoen losbarst anders zijn. En dus zojuist heerlijk in ons blootje overboord. 13 graden. Het is weer schitterend weer. Eerst van plan in deze baai te blijven liggen vandaag en een mooie wandeling te maken, maar dan zie ik dat er mooi windje begint te waaien. Wel uit het zuiden dus tegen de wind in, maar ik zoek een koers die te bezeilen is naar Trosa. Na zes nachten geankerd te hebben is het tijd voor nieuwe elektriciteit en boodschappen. Het wordt een heerlijke dag met een maximum snelheid van meer dan 6 1/2 knoop. Erg ondiep bij het aanleggen aan de lange steiger van het riviertje dat naar het stadje loopt. 160 diep en wij 150. We woelden dus aardig wat blubber op diep bij het aanleggen. Ik wil het schip nog keren en gebruikt iets te veel de boegschroef. Die wil niet meer, want de accu is leeg. Gelukkig hebben we vorig jaar 2 nieuwe accu’s geplaatst, dus ik verwacht dat hij het morgen wel weer doet.
Trosa is wat je noemt een lieflijk stadje met mooi houten huizen. De meesten met een veranda op de eerste verdieping, zoals ik ze ook in Spanje tijdens mijn Camino gezien heb. Alleen hier veel beter onderhouden. We doen boodschappen en later ga ik nog even alleen terug het stadje in met mijn camera. Mooie plaatjes genoeg te schieten. Het wemelt hier trouwens van de (kleding) winkeltjes. Verleidelijk en heel anders dan vorig jaar toen we op pad waren na het seizoen. Toen was alles dicht. Ik weet me te beheersen, maar koop wel een polo voor Meine. Die is over een paar dagen jarig.
11 juni. Tussen onverstoorbaar broedende ganzen en meeuwen.
We varen we naar Aspöfladen, waar we weer 2 nachtjes blijven. Het is midden in een natuurreservaat, compleet met bezoekerscentrum. Voor ons iets te geciviliseerd. Er wordt slecht weer verwacht. Hardere wind en regen. Uiteindelijk valt het mee en regent het vooral gedurende de nacht. We liggen vlak bij een paar rotsen, waar meeuwen en ganzen aan het broeden zijn. Onverstoorbaar. Een enkeling heeft al een jong zie ik de volgende dag. Ook vandaag kunnen we goed zeilen. Soms even de motor bij als de wind weg valt tussen de eilandjes. Doordat ons schip zo zwaar is, zet het meestal nog wel een tijdje door als er geen wind is.
13 juni Meine jarig en een zeer gunstige NW wind. 20 mijl zeilen. Ik maak een gedichtje
76 jaar en nog steeds van die jongens benen.
Haar genoeg en nog niet wit, dat komt door je genen.
Stabiel, betrouwbaar en kalm aan.
Dat is waarom ik samen met je blijf gaan.
Voor dit komend jaar wens ik je mooie reizen en bijzondere plekjes.
Natuurlijk horen daarbij ook visrijke stekjes.
Wat een cadeautje deze wind. Meestal waait het hiervan uit zuid, maar nu dus niet. Het wordt weer prachtig zeilen met alleen bezaan en kluiver. Windkracht 3-4 en af en toe een gangetje van soms bijna 7 knopen. Totaal 20 mijl. Op een bepaald moment hoor ik zeehonden huilen. Ik ben toch niet op de Wadden? Op een kleine rots ligt een heel stel inclusief huilers te zonnen. Ze liggen bijna boven op elkaar, zo weinig plek is er. Gemiddeld zien we trouwens 1 visarend per dag. In de verte zie ik ook veel witte zeiltjes. In de buurt van Arkosund. Het zijn Lasers in een wedstrijd en begeleid door een heleboel RIB’s. Ik vaar netjes om het veld heen, maar kan met de telelens toch mooie foto’s maken.
We ankeren in de baai van Lundarna. Wederom als enig schip. Mooi beschut plekje. Na zonsondergang gaat Meine nog even met het bootje naar de andere kant van het eiland om de ultieme avond foto te maken.
14 juni. 12 mijltjes op de motor en geen gastvrije ontvangst.
Vandaag is de wind weer zuid gedraaid en dus tegen. We willen niet direct door naar Stegeborg, want dan liggen we daar 2 nachten, dus ankeren we tegenover een grote Herenboerderij. Het ziet er op afstand prachtig uit. Mooi landhuis, machtige bomen, leuk voor een wandelingetje. Helaas worden we na een minuten vriendelijk doch dringend verzocht het terrein te verlaten. Privé!
De volgende ochtend varen we 4 mijltjes op de motor naar Stegeborg. Ad en Elzo komen vandaag aan boord om met ons mee te varen door het Götakanaal, een nieuwe etappe van onze zwerftocht.
Cestlavie Zwerft. 