Je kent het recept inmiddels: aan het eind een Youtube linkje. … Enne reacties op dit blog worden zeer gewaardeerd!!!

14 augustus op Landsort nemen we een belangrijk besluit voor de winter.

Na Hävringe varen we n.a.v. een tip van CJ naar Landsort een langwerpig eiland in de buitenscheren. Voordat we gaan varen, moet ik echter mijn Navionics card van de plotter updaten. Noordelijk van hier heb ik lege plekken op de kaart. In de buurt van Stockholm vooral. Een eind verder is het weer ok. De kaart heb ik laten updaten in Enkhuizen. Vreemd. Toch maar ingelogd op de Navionics site en 220000 update én 500 mb verder is alles weer in orde. Was wel gratis gelukkig. We liggen in Landsort met de punt op de kade en voor het eerste m.b.v. het achteranker. Nog een hele manoeuvre en uiteindelijk met het bootje opnieuw en verder uit gebracht. Dan nog liggen we niet lekker. Er varen regelmatig veerbootjes voorbij die hoge deining veroorzaken. We halen ons 33 kg wegende voor anker aan dek, want dat dreunt dan steeds tegen de kade. Als ik ‘s-avonds met Caroline aan het bellen ben, hoor ik Duca luid blaffen. Ze is eigenhandig van boord gegaan en doet nu mee met een badminton spelletje. De kinderen vinden het gelukkig heel leuk. Terug aan boord is Meine in gesprek geraakt met iemand (Alexander) die onze boot bewondert. Hij wil de boot graag zien, maar het is al bijna 21.00 uur en het enige restaurant op dit eiland sluit dan. Ik bak een omelet voor hem aan boord en we raken aan de praat. Hij geeft ons een tip waar we kunnen overwinteren aan de oostkust: Saltsjöbaden Marina. Volgende morgen op onze fietsje (te heet om te wandelen) verkennen we het plaatsje en inderdaad heel leuk en charmant. Lekker geluncht met een biertje en wat boodschappen gehaald. Eind van de dag varen we uit om direct om de hoek 1,5 mijl verder te ankeren. Prima plekje en veel goedkoper. Ook hier weer aardige mensen. Ze bevestigen de mogelijkheid van Saltsjöbaden Marina voor wintermogelijkheden. Dus ja we besluiten definitief deze winter hier in zweden te blijven. Waarom terugvaren? Bovendien kunnen we dan komend jaar misschien wel de gehele Botnische golf doen. Ons plan van vorig jaar!

15 augustus. Prachtige tocht naar Huvudskär en een leuke ontmoeting.

Op de AIS heb ik gezien dat Albert de Nijs en Claudia met hun Orion hier liggen. Ze blijven nog even dus we gaan elkaar daar zeker ontmoeten. We kennen elkaar alleen van facebook ZeilNoord. Het is weer prachtig weer maar met helaas te weinig wind voor ons om te zeilen.

WIKIPEDIA: Huvudskär is de laatste buitenpost van de Haninge-archipel. Een uitgestrekte en prachtige archipel met meer dan 200 eilanden, eilandjes en rotsen. Het grootste eiland is Lökskär, maar mensen verwijzen meestal naar het wat kleinere, maar bevolkte eiland Ålandskär als ze het over Huvudskär hebben. In de middeleeuwen was er een vissersdorp en later werd het eiland bekend als loods-, douane- en vuurtorenstation. Tegenwoordig is het oude douanekantoor een herberg en in het pilotenhuis is er een tentoonstelling over de geschiedenis van Huvudskär. Op Huvudskär kun je de kenmerkende schoonheid van de kale buitenarchipel ervaren. 

We blijven hier twee nachten liggen. De eerste avond maken we kennis met Albert en Claudia voordat ze uitvaren voor een nachtelijke zeiltocht naar het “zandeiland” Gotska Sandön. Ik maak foto’s en een filmpje wanneer ze met het laatste daglicht vertrekken. Ze hebben een heerlijke zeiltocht hoor ik later. Als we bij hen van boord gaan, maakt Claudia een leuke foto van ons tweetjes in het bootje en met het zonlicht op onze gezichten. Ben ik heel blij mee. Heerlijk zwemmen en het eiland verkennen. De vuurtoren is open en te bezichtigen. Vanaf de top maak ik film opnames. Daar heb ik geen drone voor nodig.

17 en 18 augustus. Een “Koninklijke” ontvangst bij de Royal Swedish Yachtclub in Saltsjöbaden!

Met een klein windje en alleen kluiver en bezaan met een gangetje van 2,5 knopen tussen de scheren naar Stockholm gescharreld. Prachtig van de kale rotsen van de buitenscheren, via begroeide en uiteindelijk beboste scheren. Weer twee arenden en op het eind een zeehondje gezien. We komen onderweg ook nog 1 van de vijf Visbyklasse korvetten tegen, die zijn bedoeld voor oorlogvoering op en onder water. De korvetten hebben veel internationale aandacht gekregen om hun “stealth” uiterlijk en de techniek. De schepen zijn ontworpen door de Zweedse marine en gebouwd door de Zweedse scheepswerf Kockums. Zweden heeft echter veel problemen met de schepen gekend. Mede hierdoor is veel bezuinigd op de schepen. Bij een eventueel conflict worden de meeste Zweedse marineschepen ingezet in de kustwateren. Hier gaan zij op in de grillige Zweedse kust, en kunnen snel toeslaan van achter rotsen en kleine eilandjes. Ook de Visby’s kunnen dat, maar zijn ook in staat om verder op zee het conflict aan te gaan. 

5 mijl voor Saltsjöbaden stoppen we bij een ankerbaai: Hörsö. Vannacht ging ons voltage onder de 22 volt na 8 dagen geen Marina met wal aansluiting. En weinig op de motor. Vanmorgen direct motor gestart en dáárna pas mijn espresso machine aan. Lekker gezwommen in 20 graden water en op weg naar Saltsjöbaden. De Royal Swedish sailing club.  Hier willen we informeren voor een winter ligplaats. En wat een Koninklijk welkom kregen we! Toen ik vroeg waar ik een zwemvest kon kopen voor als ik op de SUP ben kon ik die van de zeilclub lenen tot we in eind september/oktober weer terug zijn. Dus ja ze hebben een plek voor ons. Moet nog wel gecheckt worden, maar voor een mooi schip doen ze extra moeite! Kosten iets minder dan 1000 euro incl. 250 voor elektriciteit. Daarna bijbetalen. Douches, sauna en wasmachine gratis. In geval van vriezen gaan er onder water propellers aan. Toen we vroegen waar de supermarkt is en de Systembolaget (staatswinkel voor alcohol) bood de havenmeester aan om ons even te brengen en na een uurtje of zo weer op te halen!

Al direct als we liggen via een ankerboei meert ook een klassieke houten kotter aan met een IJslandse vlag. De Sjòfuglinn van Egill en Tinna. Ik maak een praatje en het klikt! We spreken af vanavond met zijn vieren in het restaurant te gaan eten. Het wordt een bijzondere avond met mooie gesprekken. Beiden zijn bekend in de culturele sector: Egill zanger en toneelspeler en Tinna toneelspeelster en tot voor kort Artistiek directeur van het IJslandse theater. We hebben het over op tijd stoppen met werken, familiebedrijven enz. We spreken af om contact met elkaar te houden.

19 en 20 augustus. Energie perikelen.

Als we besluiten weer verder te varen, gaan we eerst maar even diesel halen. We gaan nog verder naar het noorden. Het seizoen stopt en het onzeker of er veel dieselpompen zijn. Net als ik aanmeer bij de ponton houdt de boegschroef het voor gezien. Er zijn ergere moment en plekken om hier last van te hebben. De man van de dieselpomp kan direct opmeten en het ziet er niet best uit. Dat zullen nieuwe moeten worden. Wat nu? Terug naar de Marina en vragen om advies. (En weer een nachtje 48 euro) de havenmeester van dienst belt voor ons met 6 elektriciens: 4 nemen op, 3 daarvan hebben over een week of 3 tijd en de vierde misschien over een paar dagen. Dat schiet niet op. We gaan het zelf oplossen. De volgende morgen met de trein (5 minuten lopen) en met een karretje met accu op weg naar winkelcentrum Nacka, waar een grote watersport zaak zit. Daar kunnen ze ons gelukkig helpen. Ze hebben de goede accu’s’ op voorraad en opgeladen en ze passen ook nog precies in de houten box. Ik reken 440 euro’tjes af en we besluiten dan ook maar even te lunchen. En Oja Meine gaat in één moeite door naar de kapper. Met twee karretjes met ieder een nieuwe accu gaan we weer op weg. Kaartje kopen voor de trein is nu lastig want er zijn geen automaten en het wifi apparaat om je betaalkaart tegen te houden werkt pas in het najaar. De conductrice heeft gelukkig begrip. Aan boord is Meine nog wel even bezig om alles te installeren, maar het gaat voorspoedig! 

21, 22 en 23 augustus. Drie heerlijke zeildagen en 94 NM verder noordwaarts.

De volgende morgen vertrekken we vroeg. Allereerst gaat het op de motor door de Baggensstäket. Dat is een zeestraat in de archipel van Stockholm, tussen het eiland Värmdö en het vasteland. Het maakt deel uit van de waterweg tussen de firth van Baggensfjärden en de baai van Lännerstasundet. De waterweg loopt noordwaarts door Skurusundet naar Stockholm. Erg leuk en mooi ook. Daarna hijsen we de zeilen en gaan we door de drukke scheren op weg.  We overnachten in een kleine baai Stor Asken. 37 mijlen gevaren. Het is een beetje somber, maar heel stil. Aan het eind van de middag zien we weer reetjes zwemmen. Nu twee volwassenen en een kleintje. Ik ben op tijd om ze te fotograferen. Niet zwemmend, maar wel als ze net aan land zijn. De volgende ochtend een klein buitje en dan schijn te zon weer.

Nu op weg naar Arholma, een boeren eiland dat nog behoorlijk authentiek is. 18 mijltjes heerlijk zeilen verder ankeren we in de baai. We stoppen deze keer wat vroeger, dus tijd om met Duca een lange wandeling te maken. Het is inderdaad een mooi eiland. 

Er liggen wat jachten met een achteranker aan de steiger, maar dat wil Meine voorlopig niet meer. In Landsort heeft hij zijn rugspieren verrekt, omdat ons achteranker sowieso heel zwaar is en met een grote klomp klei al helemaal niet binnen te halen is. Hier moeten we nog iets op bedenken. 

De volgende ochtend vertrekken we rond 8.30 richting öregrund. Dat is een kleine 40 mijl verder, maar er staat goede wind. 4-5 beaufort. Aflandig dus geen deining en met alleen bezaan en kleine kluiver halen we regelmatig de 7 knopen. Na 20 mijlen open zee, komen we bij de ingang van de sund naar Öregrund. Hier is het een stuk beschutter en kunnen alle zeilen bijgezet. Dat gaat af en toe wel erg hard met bijna uit het roer lopen, maar wel lekker intensief. Om 16.00 uur komen we aan in een zo goed als lege haven. Plek zat. De kosten zijn hoog, ongeveer 50 euro, maar niemand te bekennen. Er komt geen havenmeester langs. Er is ook geen zogenaamde “honesty” box, waarvoor ik speciaal cash geld heb gehaald en betalen met het Zweedse systeem kunnen we niet als je geen Zweedse bankrekening hebt. Dus we laten het maar zo. We investeren in ieder geval behoorlijk in de plaatselijke economie. (Supermarkt, lunch en 2 accu’s)

We besluiten de volgende morgen nu ook maar de accu’s van de startmotor te laten nakijken. De laatste tijd start de motor wel, maar niet erg gemakkelijk. Daar gaan we dus weer, niet met de trein maar op onze fietsjes met ieder een accu achterop naar de jachtwerf. Daar worden we weer heel snel geholpen en ook nu is het dringend advies: vervangen. Een monteur van de werf brengt de nieuwe accu’s met een autootje naar de haven. Meine installeert ze en we varen uit om 6 mijl noordelijk te ankeren in wat blijkt een schitterende baai te zijn. (Stond niet in een gids, maar wel aangegeven op de kaart). Hier genieten van de mooiste zonsondergang van deze reis.

• 

• 

Enjoy