Maar eerst over toen de zon nog wel scheen. 22 september.

Gisteren heerlijk het hele stuk (maar 20 mijl) kunnen zeilen van Darlowo naar Ustka. De volgende dag met stralend weer onderweg naar Leba, maar met helaas te weinig wind en dus op de motor. Meine is bezig het grootschoot blok te repareren. Gisteren maakten we een wat onverwachte gijp en toen knalde het blok op de bank kapot. Althans de klem, want de rest van het blok was nog in orde. Het zijn klassieke teflon blokken dus als we die nog kunnen repareren is dat fijn. Bovendien zijn hier weinig of geen “shipchandlers”, waar we een nieuwe zouden kunnen kopen.
We hebben inmiddels zo’n 150 mijl langs de Poolse kust gevaren en wat opvalt is dat het alleen maar zand is en strand. Met meestal bossen tot aan waar het strand begint. Alleen bij de kleine plaatsjes onderweg vind je wat bebouwing maar dat is minimaal. Niet te vergelijken dus met de Belgische kust. We varen momenteel langs het natuurpark met de zogenaamde “stuifduinen”. Dat betekent ook wel dat je een mijl of drie uit de kust moet blijven omdat ook de zandbodem zich hier verplaatst. Vanuit de verte zijn de hoge duinen te zien en als je niet beter weet, denk je naar skipistes te kijken. Morgen blijven we hier weer een dagje om een mooie wandeling te maken. 

En dan wordt het ook even uitzoeken hoe we de laatste etappe naar de Gdansk  gaan doen, want er komt ander weer en andere wind. Maar zoals ik eerder zei “We hebben de tijd”. Gisteren lagen we aan de kade in Ustka en dat deinde enorm.  (Zie ook het filmpje). Men heeft hier de kade wel heel goed afgeschermd met hele dikke zware zwarte rubberen randen. Je zou bijna denken dat stootwillen niet nodig. Het is hier het minst duur tot nu toe langs deze kust (Euro 14.50) en er kwam ook direct een havenmeester. We konden ook gratis stroom krijgen hier aan de kade, maar uiteindelijk bleek die kabel niet aangesloten te zijn. Maar goed een dagje zonder kunnen we wel hebben en bovendien zijn we uit eten gegaan dus geen stroom verbruikt. (We koken op inductie en hebben geen gas aan boord. Dat is heel fijn, ook omdat onze ervaring heeft geleerd dat passende gasflessen danwel de nippeltjes in het buitenland vaak niet passen). In het restaurant kwamen we een jong stel tegen waarvan de man al naar onze boot had staan kijken en ik sprak hem aan. Hij sprak geen woord buiten de deur maar zijn vrouw wel een beetje en ik heb en mijn kaartje gegeven van onze boot. Toen ik vertelde dat we op het schip wonen gaf die mij een high five en zei “I love you”. We hebben ook wel veel bekijks van toeristen en worden heel veel gefotografeerd met het naar binnen varen in een haven. Ik moest ook behoorlijk goed sturen want het ging best nog wel wat tekeer gisteren. De havenmondingen zijn hier smal en met een aanlandige wind ontstaat behoorlijke deining. Boven windkracht 6 kun je sowieso niet binnenlopen. De nieuwe (sinds 2013) voetgangersbrug, waar we doorheen moesten staat meestal open voor schepen en is ieder uur rond het hele uur 20 minuutjes dicht voor de voetgangers. Goeie regeling dus.

26 september en op weg naar Hel, ja zo heet het echt!

We varen op de motor richting Hel en het is prachtig weer. Nu even tegen de wind in maar zo straks kunnen we zeilen waarschijnlijk. Zojuist besloten om toch ietsje verder door te varen naar Gdynia. Gisteravond in Wladislawowo een hele gezellige avond gehad met een Ier en zijn Italiaanse vrouw (Darren en Fabiana). Gisteren werd hun jacht, (een “Van der Stadt) met de reddingsboot binnen gebracht. Hun hydraulische stuur systeem was er mee opgehouden. Erg sneu, want ze hadden 5 jaar aan het schip gewerkt en pas heel kort kunnen zeilen. We hadden hen voor gisteravond aan boord uitgenodigd en vanzelfsprekend natuurlijk weer onze films uit 2014 van het zeilen Rond Engeland en Ierland laten zien. Hij heeft al die jaren aan het schip gewerkt hier in Polen en ze wonen in Tsjechoslowakije. Ze zouden ook heel graag rondom ierland varen. Het was dus wel heel bijzonder om een Ier, plekken in Ierland te laten zien waar hij wel van gehoord had maar nog nooit geweest was. Erg inspirerend vonden ze. Wij zitten trouwens blijkbaar aan de goede kant van de Oostzee want veel mooi weer gehad. Eigenlijk gisteren (in drie maanden) pas voor het eerst de gehele dag regen. Iedere keer was de voorspelling slecht maar kwam het slechte weer niet! 

1 oktober 2019, een mijlpaal: Cestlavie bereikt op eigen kiel Gdansk.

Voordat we hier aankomen doen we nog Gdynia (op uitnodiging van Annika en Pjotr die we in Darlowo ontmoetten en daar nu liggen). Erg gezellig uit eten geweest met ook nog Poolse vrienden van hen. Pjotr is opgegroeid in deze stad, die volgens hem ooit in 10 jaar uit het niets ontstaan is. Nu is het een enorme havenstad met een goede Marina en voor het eerst zonder vissersschepen. Op wedstrijd zeilen gericht. Goede scheepswinkel. We konden hier eindelijk nieuwe schoten met een dikte van 14 mm kopen en zelfs in 2 kleuren. Ook een dieselpomp aan de haven en dus voor euro 1,18 per liter 500 liter getankt.

We doen vervolgens ook Sopot (4 mijl verderop) aan en eten in een echt Pools restaurant, een tip van Waldemar die met zijn Hallberg Rassy een nachtje naast ons ligt. Het is een nieuwe Marina gebouwd langs de langste (511 meter) pier van Europa, die gebouwd is in 1827 en later verlengd toen de Marina werd gebouwd (2011). Sopot (50000 inwoners) is een mooie stad met langs het strand luxehotels en terrassen. Ons Kurhaus in Scheveningen is er niets bij. De stad heeft ook nog veel oude houten gebouwen met veranda’s. 

In miezerig weer varen we een paar dagen later van Sopot naar de GdansK en ook dat is een heel klein stukje. Na de havenmonding ligt direct aan bakboord op een heuvel het memorial “Westerplatte” voor de Tweede Wereldoorlog. Daar breng ik de Nationale groet als eerbetoon aan alle Poolse slachtoffers. Dat houdt in dat ik onze Nederlandse driekleur even strijk en vervolgens weer omhoog hijs. Het bijzondere is dat op moment dat ik doe, ik geëmotioneerd raak. Bijzonder dat een ritueel dat kan oproepen en een mooie ervaring. 

We varen verder het havencomplex in tijdens een miezerig regentje. Toch kan ik niet ophouden met het maken van foto’s. Ook de oude, of júist de oude, industriële objecten zijn zeer fotogeniek. Voorbij de voetgangersbrug die ieder heel uur een ½ uur open is voor schepen, varen we langs de “Krantor” zo de haven in: plek zat in deze tijd van het jaar. Als we in een box liggen lukt het me om net een foto te maken van ons schip met op de achtergrond deze middeleeuwse kraan. We blijven hier in ieder geval 3 nachten en afhankelijk van het weer wellicht langer.

De volgende dag regent het en staat ook Waldemar ineens “op de stoep”. Hij was langs gereden en had ons zien liggen. Even gezellig koffiegedronken en wederom van hem “culinair advies” gekregen. Nu voor een koffietent met de beste appeltaart. We gaan er inderdaad naartoe en Meine drinkt goddelijke warme chocolademelk met whisky. Op het menu staat met Rum, maar wij bedenken dit zelf en even later komt de cheffin vertellen dat dit een heel goede variant is.

De volgende dagen regent het nog steeds en we gaan naar het nieuwe museum over WO2. Zeer indrukwekkend! Ik ben nog nooit zo (5 uur) lang in een museum geweest. 18 verschillende zalen waar je d.m.v. een audiotour doorheen geleid wordt. Het apparaatje heeft wifi en weet dus waar je bent om zo een toepasselijke tekst te geven. Ik meen de stem van Judy Dench te herkennen en later na wat “gegoogle” blijkt dat te kloppen. Door haar acteren wordt de beleving erg echt en mooi. Een van de indrukwekkende zalen is een straat uit Gdansk zoals die er in 1939 uit zag. De straat is op ware grootte en je wandelt je er doorheen. Aan het eind van de tour, kom je in eenzelfde soort straat, maar nu uit 1945. Na de oorlog hebben de Russen de binnenstad weer geheel in oude glorie opgebouwd. Er was niets meer van over. Ik las ergens dat men zelfs het stratenplan heeft aangepast, zodat er bredere straten ontstonden. De gehele binnenstad is nu autovrij en een aaneenschakeling van prachtige panden (soms zijn alleen de façades opgebouwd) en zeer veel restaurantjes. Aan het eind van de tour in het museum wel een vreemd filmpje opgebouwd uit computerbeelden, met de boodschap dat de Polen door het westen achter het ijzeren gordijn in de steek gelaten zijn. Wat me wel duidelijk wordt, is dat Polen wel heel veel over zich heen heeft gekregen. 

De volgende dag schijnt te zon en verkennen we de binnenstad. We beklimmen zelfs de 400 treden tellende trap van de grote kerk: mooi uitzicht.

6 oktober. Vanmorgen 7.30 uur best fris (6 graden) en dus het warme ondergoed aan en mijn nieuwe leren waterdichte handschoenen opgezocht.

Na prachtige dagen in Gdansk  zijn we gisteren over een hobbelige zee naar Hel gevaren op de motor en tegen de golven en wind in. Een tochtje van maar 4 uur, maar we komen bekaf aan, ook al scheen de zon. Vanmorgen was het plan om in een keer naar Leba te varen (52 mijl), maar weer hadden we wind tegen en dus op de motor. Na 22 mijl stoppen we in Wladislawowo. Darren en Fabiana liggen er nog steeds. Het heeft heel lang geduurd voor de nieuwe stuurinrichting opgestuurd was. Ik ben blij dat ik binnen ben, want zojuist net als we liggen, een stevige bui met wind. We weten dat we dit soort weer nu kunnen verwachtten en doen extra voorzichtig.  Morgen zien we verder! Gelukkig hebben we alle tijd. In plaats van de volgende dag weer tegen de wind in, wachtten we nog een dagje en drinken een gezellige borrel bij Darren aan boord. Gezamenlijk en met goede wind zeilen we de volgende dag naar Leba. We zeilen het gehele stuk (33mijl) en ook als is het bewolkt, het is echt heerlijk. Zij varen de volgende dag rond 16.00 uur uit richting Bornholm. Ze zijn inmiddels met zijn drieën aan boord en varen een nachtje door. Wij doen dat niet, want vinden dat in de winter te vermoeiend.