Na drie dagen op ons marrekrite https://marrekrite.frl plek, besloten we gisteren via Lauwersoog naar Norderney te varen. De wind was afgenomen tot NW 4 en via het Westgat zou het een mooi rustig halve-wind rak worden. Eindelijk heerlijk zeilen. We vertrokken met bijna doodtij en dus geen verwachtte stroming. Wel de wind tegen, dus op de motor. Het eerste stuk ging nog, maar toen werd het heel heftig met hoge golven. Achteraf bleek dat door de harde wind van de afgelopen tijd, de zee nog meer onstuimig was dan anders. Bovendien hier veel zandplaten die voor veel hoge golven zorgen. Wat gingen we tekeer! Ik had natuurlijk wel een en ander zeevast gezet, maar niet genoeg bleek naderhand. Een grote ravage in de kombuis, zei Meine toen hij even naar binnen ging. Espressoapparaat (dat ik wel had leeggehaald gelukkig) op de grond, evenals de melk schuimer en andere spullen. Onze nieuwe koelkast bleef dicht gelukkig. De vorige klapte open in dit soort situaties met als gevolg alles op de grond. (Overigens zo’n situatie als nu, heb ik nog nooit meegemaakt.) Teruggaan heeft ook geen zin en ik bleef buiten sturen. Op een gegeven moment gingen we zo te keer, dat de gangboorden in het water kwamen. Duca, die gelukkig aangelijnd zat, wilde van boord en deed een poging in het gangboord te komen. Meine trok haar naar binnen en lijnde haar opnieuw aan. Op haar buik, met haar pootjes gespreid, deed ze van ellende een plas.

Eenmaal op zee werd het niet echt rustig, maar in ieder geval kon het grootzeil omhoog. Althans dat dachten we! Het lukte Meine niet het voor elkaar te krijgen de val te monteren aan het zeil. Alhoewel natuurlijk aangelijnd, toch gevaarlijk als je valt en je kop stoot. Dus dan maar niet en alleen de kluiver en de bezaan. Dat maakte het allemaal wel ietsje rustiger en de motor kon uit. Meine kon even rusten en wat bleek voor het eerst dat ik hem ken, werd hij zeeziek en was misselijk. Heel even snel ging ik naar binnen om krentenbollen en water te halen, zodat we in ieder geval iets in onze maag hadden. Dat hielp. Weer even later kon toch het grootzeil erbij en werd het zelfs een beetje leuk. Tot een harde knal en aan bakboord knapte de staalkabel in onze railing. Het blok van de kluiverschoot was open geknald en ertegenaan gekomen. Wat een krachten kunnen er loskomen! Inmiddels was het 15.00 uur en nog 27 mijl naar de ingangsboei van Norderney. En dan ben je nog niet binnen in de haven! We besluiten naar Borkum te gaan! Nog 10 mijl en voor ons bekend. Bovendien kan vanwege een iets andere koers de kluiver ook aan stuurboord met het blok dat nog wel goed is. Voordat je samen zo’n beslissing neemt, gaat er bij mij althans van alles door het hoofd. Helemaal doorvaren naar Cuxhafen? Nee, te vermoeiend en ook geen maaltijden voorbereid voor een nacht doorvaren. Toch naar Norderney? Dat wordt dan zeker 23.00 uur voordat we binnen zijn en we voelen ons nu toch al niet helemaal fit. Hebben we sowieso een verkeerde beslissing genomen door uit te varen? Hadden we kunnen weten dat het zo ruig zou worden? Zijn we dan zo’n slechte zeelui?Dan houdt de gps er mee uit. Geen fix meer. Wat is dit nu weer? We hadden alles toch goed voor elkaar? Gelukkig ken ik de weg en zijn we bij het begin van de toegangsgeul naar Borkum. Het weer is helder, dus dat zal wel goed komen. Toch blijf ik maar achter een ander jacht varen dat duidelijk ook deze richting op gaat. Ze gaan trouwens ook enorm te keer en worden af en toe weg gezet door de golven. We varen nu alleen nog op de bezaan en de motor, maar hebben wel de stroom tegen. Later als ik even snel naar binnen ga om te plassen bedenk ik me dat het misschien het kabeltje van de plotter is, dat losgeschoten is. (We kunnen de plotter binnen en buiten gebruiken en hadden voor deze tocht de plotter buiten aangesloten). Dat blijkt zo te zijn en de laatste mijlen hebben we weer een gps-positie.

• 

• 

• 

• 

• 

We komen om 19.00 uur aan in de noodhaven (Burkana-haven) van Borkum, waar we een plek vinden aan de ponton tegenover de reddingsboot. Gedurende de avond komen er meer jachten binnen met ook zeezieke bemanning, uitroepen als “Dit doen we nooit meer, het westgat uit bij Lauwersoog” en “Bij ons aan boord in een Vacature. Ik ga nooit meer mee”. Mijn twijfel dat we een en ander verkeerd hadden ingeschat, wordt daarmee wel weg genomen! De schade aan boord valt ook mee; espressoapparaat doet het nog gewoon. Wel voor de 2^ekeer de oven open geknald en weer de kleine ovenschoteltjes kapot! Het blok van de schoot blijkt niet stuk, maar een variant die open kan. De staalkabel is niet gebroken, maar aan 1 kant uit de spanner getrokken. Een Russisch stel kom later binnen en ook zij zien er grauw uit. Vanzelfsprekend kunnen ze bij ons langszij. We hebben de komende dag leuk contact en ze vindt Duca het einde. Als cadeau voor onze gastvrijheid geeft ze me een pakket Russische chocolade uit Sint-Petersburg. We eten in het restaurant aan de jachthaven en ik ben zo moe dat ik het bijna niet op krijg, hoe heerlijk het ook is. Gelukkig maar twee glazen witte wijn gedronken, beide gecombineerd met een groot glas water. Ik was nogal dorstig geworden van ons avontuur.

De volgende dag wordt het prachtig weer en we pakken wederom onze rust. Wel moeten we verkassen naar een ponton aan de overkant, omdat we nu op de plek liggen waar de reddingsboot schepen met pech neer leggen. Meine doet een middagdutje en ik ga op mijn fietsje naar het dorp voor wat boodschappen en om wat cash te pinnen. De vrouwelijke havenmeester hier aan de ponton is trouwens geweldig! Humor, een gezellig praatje en gastvrij! Ze doet voor iedereen moeite om een goede plek te vinden. Officieel is dit geen jachthaven en komen er ook grote Pilot schepen binnen. Toch regelt ze dat een Engels jacht met een grote oude hond direct aan de wal kan liggen, zodat het arme beest niet steeds over 4 schepen gedragen behoeft te worden. ….en de douche: gratis en de beste sinds maanden! Zelf de temperatuur te regelen en een zeer krachtige straal.

20 Juli Norderney. Enne we bleven nog een paar dagen op Borkum.

18 juli maken we een mooie fietstocht over het eiland. Het is prachtig weer en zelfs warm. Een jonge man van 1 van de werkschepen die de windmolens op zee controleren en onderhouden, laat zijn drone vliegen. Hij vertelt dat ze er een groot aantal hebben die ze gebruiken om bovenin de windmolens te inspecteren. Ik vertel van de mijne en dat ik nog wel wat te leren heb. Hij biedt aan morgen op zijn vrije dag me les te willen geven. Helemaal top natuurlijk, maar morgen willen we varen, omdat het dan rustig weer is en daarna weer wat onstuimiger wordt. Jammer, maar wel enorm aardig!

19 juli vertrekken we om 10.00 uur. Lekker rustig, er is toch geen wind, dus op de motor. Onderweg de stuurautomaat uitproberen, die werkt geweldig en wat fijn is, je hoort het niet, omdat de machine onderin de machinekamer zit. Om 17.00 na een zeer rustige overtocht komen we aan op Norderney. Het is er niet echt druk en we kunnen aan de kade liggen. Meine is een hele tijd bezig om de lijnen goed te bevestigen omdat we hier rekening moeten houden met eb en vloed. Het verschil is zeker 3 meter. Midden in de nacht als het laag water is worden we wakker van gebonk. De stootwillen zijn er tussenuit en we liggen tegen de palen aan te rijen. Meine weet het te verhelpen we slapen heerlijk tot ruim 8.30 uur.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•