30 november Stockholm. Eindelijk weer een update van ons. Een korte samenvatting van de youtube film hieronder.

De afgelopen 2 weken hebben we ons hier in Saltsjöbaden voor de winter geïnstalleerd. Dat kostte even tijd en aandacht! Nu dus de één na laatste van dit jaar! Een nieuwe Youtube film 8 en Blog 7. Zeilen in oktober langs de oostkust van Zweden. Af en toe leek het wel lente. Dit eerste deel van onze terugreis naar Stockholm t/m 15 oktober laat zien dat het weer hier nog heel goed kan zijn. Heel rustig aan zwerven we 137 mijl in 14 dagen. Ook nu weer veel zeilen (iedere dag onderweg zagen we wel ergens aan de horizon een andere zeilboot) en zelfs af en toe zwemmen! Dierendag voor Duca gevierd. Prachtige plekjes weer en zoveel mogelijk andere dan op de heenweg: Sörákersviken waar we succesvolle vissers ontmoeten, Alnö, Juniskär in zeer mistige omstandigheden, Skatan waar men de boeien al uit de smalle vaargeul had weg gehaald en waar we forse overnachtingprijs moesten betalen, Mellanfjärden voor de 2^e keer deze reis en daar dus 4 dagen in de regen, het kleine haventje van Hölick, waar we net een “illegaal” plekje vonden op de plek van de reddingsboot, Borka met een COÖP op afstand dus of de fietsje boodschappen doen. Mooie wandeling gemaakt in wat onderweg leek op een sprookjes- of trollen bos. Let maar goed op de foto. We bleven hier een paar dagen. Leuk was ook hier een mini museum met oude houten vissersbootjes en een heleboel buitenboord motoren. Ook prachtig weer en een vlucht kraanvogels die in een dubbele V overvlogen, Skärså, waar we warm onthaald werden en gratis mochten liggen. De visboer was open en dus heerlijke gerookte vis gekocht. En uiteindelijk op een lenteachtige dag tussen de rotsjes door gezeild richting Soderhamn. 

28 september. Zomaar onverwacht een koude maar perfecte zeildag. Sorakersviken

Vanmorgen droog, maar laaghangende bewolking. Wel een noorden wind kracht 3 ongeveer. Eerst maar even Duca uitlaten en onderweg bij The Espresso house een pond vers gemalen espresso voor mijn machientje gehaald. Kon ik nergens krijgen en was bijna op. Toen met Meine samen toch maar weer een paar “kartonnetjes” ingeslagen en hijzelf daarna 10 liter koelvloeistof voor de motor gescoord. Härnösand is een plezierig stadje, lekker relaxed en alles wat je nodig hebt aanwezig. Gisteren bij de LIDL een nieuw boodschappen karretje gekocht en de oude aan een zwerver gegeven, die hier een paar keer per dag de vuilnisbakken komt checken. Hij was er enorm blij mee.

We vertrekken pas om 11.15 uur. Het is droog en we hijsen direct de zeilen als we vrij water hebben. De motor moet er nog wel even bij en we varen dicht langs de kust voor het zicht. Uiteindelijk zeilen we 25 mijl naar de baai van Sorakersviken. Geen zicht tijdens het zeilen, maar het gaat prima. Het zeilen zonder zicht gaat mij nooit zo goed af. Soms ben ik mijn oriëntatie helemaal kwijt. Je stuurt op de plotter en aangezien die staat op “Noord” en wij nu “Zuid” varen moet ik continue denken hoe te sturen.  Ook even een paar mijl “voor de wind” gekruist omdat pal voor de wind ondoenlijk is gezien de deining. Om 17.00 uur leggen we aan de steiger waar je normaal met achterboei gaat liggen. Een prachtig plekje met een compleet nieuw clubhuis met alle voorzieningen.  Nu wel op slot natuurlijk. Meine is nu onze green egg aan het aansteken. Straks kippenbouten erop met gepofte aardappels en gegrilde groente. Zo besparen we ook weer elektriciteit! Dit was weer zo een cadeautjes dag. Niets verwacht en veel gekregen. Misschien blijven we hier wel een dagje voor een wandeling.

29 september. 4 gevangen vissen plus 1 zalm. Sorakersviken

We zijn 2 nachtjes blijven liggen in deze mooie baai. Nieuwe steigers en een geheel nieuw clubhuis. Wel alles op slot en dus ook geen stroom, maar een mooi plekje. Om onze stroom te besparen (zoals jullie weten alles elektrisch hier aan boord en inductie koken) steekt Meine op de eerste dag de green egg aan. De kippetjes zijn heerlijk. De zonnepanelen laden nu slechts 10 watt op en dat is te verwaarlozen.

De 2e dag miezert het en ik lees veel. Er komt een klein bootje met twee mannen aanvaren. Zij zijn degenen die de vis gevangen hebben, dat snap je wel. We maken een praatje en volgens hen kan vissen vangen nu echt alleen met een fijnmazig net. Ik proef wat van de verse rauwe kuit en het heeft niet veel smaak. De visser gaat het later thuis met kruiden verwerken tot homemade kaviaar. De vissen zullen gerookt worden.

Gisteren aten we restjes en dus snel klaar met koken. Om niet al om 19.00 uur in bed te liggen, pak ik er maar eens een dvd’tje bij. “As it is in heaven”, mooie Zweedse film die we al gezien hebben. 

30 september. Zo dicht mogelijk langs de rotsjes, want Meine wil een vis vangen. Op weg naar Alnö

We varen vandaag op de motor. Geen wind, maar wel droog stil weer. Bij de uitgang van de baai wil Meine toch nog een keer de “reel” met de paravaan gebruiken. Ik vaar met weinig snelheid zo dicht mogelijk langs de rotsjes. Daar zit namelijk “De Vis”. Als de dieptemeter 1,60 aangeeft (we steken 1,50 en we weten dat we dan nog 20 cm speling hebben. Zo staat onze meter afgesteld) geloof ik het wel. Ik vaar naar dieper water, maar de haak is vast blijven zitten. Heel voorzichtig manoeuvreren zorgt er voor dat de lijn niet breekt en alles heelhuids binnen komt. Zonder vis natuurlijk! We varen met weinig zicht op de motor om het eiland Alnö heen. Het is geen aantrekkelijk traject. Industrie, verlaten fabrieken en vervallen steigers. Wel fotogeniek, dat dan weer wel. We leggen aan in het haventje uit ons gidsje, maar het blijkt geen gasthamn. Toch mogen we blijven liggen en zelfs gratis elektriciteit gebruiken. Erg aardig dus. We hoeven niets te betalen. Als het donker is maak ik een foto van de grote hoge brug waar we onderdoor gevaren zijn. Even later verdwijnt hij in de mist.

1 oktober in dichte mis de ingang van een baai vinden tussen alle rotsjes door naar Juniskär

Geen enkel zicht en de grote tanker, die ons voorbij vaart is echt alleen via AIS te zien. Ik wijk uit zodat ik niet meer op de officiële vaarroute vaar. Zo kan hij ruim passeren. Geheel op de plotter varen we de baai van Juniskär binnen. Omdat we niets kunnen zien, besluiten we voor anker te gaan.  

Dat blijkt maar goed ook, want er is hier niet veel om aan te leggen, ontdekt Meine als hij Duca uit gaat laten. Slechts kleine vermolmde steigers. Onderweg hiernaartoe krijgen we gezelschap van 2 kleine Goudhaantjes, die een plekje zoeken om uit te rusten. Mooie klein vogeltje met gele streep op de kop. Leuk, de eerste zeilboot van mijn ouders heette “Goudhaantje”.

2 oktober 15 mijltjes lekker zeilen met NO 3 en goed zicht naar Skatan.

Vanmorgen is het opgeklaard, maar nog geen zon te zien. Wel een goed windje om naar het zuiden te varen. Ik wil graag naar Skatan. We varen naar binnen de route in, maar zien al snel dat alle boeien voor de winter al verwijderd zijn. Weer via de plotter gaat het goed. Het zijn hele smalle doorgangetjes. Twee aardige mannen wachten ons op en we kunnen langszij aan de steiger. Er wonnen hier permanent 63 mensen. In de zomer veel meer, want het is een populaire plek. We moeten het normale tarief van 130 kronen betalen, terwijl alles verder dicht is. Wel krijgen we stroom gelukkig. Ik film een zwanenfamilie, waarbij het mannetje een indringer verjaagt. De volgende morgen als ik wil afrekenen is het 160 kronen geworden, maar dat voorstel lach ik met een glimlach weg. 

3 t/m 7 oktober. De 4e verregende en verwaaide dag in mellanfjärden! Wat doe je dan?

Brood bakken, lezen heel veel lezen, een wandelingetje in de miezer. Vandaag echt heel erg qua regen, maar het fruit is bijna op. Dus na 2 uur komen Meine en Duca volledig verzopen weer aan boord: met resultaat! Mijn kanjers!

Uiteindelijk liggen we dus 5 dagen hier. De 5^e dag is het droog, maar het heeft hard gewaaid en de zee zal nog onstuimig zijn. En bovendien zuidenwind en er dus geheel tegen in. 

De afgelopen dagen hebben we, naast veel lezen, brood gebakken, mijn speciale waterdichte en warme Norway pak opgezocht, Meine maakt de Dickinson schoon voor als we deze moeten aansteken. Totnutoe voldoet onze Eberspacher nog prima. Alleen in de ochtend even aan en later op de dag een keer. Ik heb toch drie wasjes gedraaid, nadat ik ontdekte dat de droger bij de camping het wel doet. Die bij de haven is oud en kapot. De faciliteiten bij de camping zijn echt prachtig. Alles is open, de keuken is ongelooflijk luxueus: oven, magnetron én vaatwasmachine. Even denk ik nog deze te gebruiken, omdat een aantal van onze spullen en ook de filters uit de afzuigkap vies worden. Toch maar niet, dat komt wel een keer komende winter. We besluiten morgen weer verder te varen. Ik verzamel al het Zweedse cash dat ik nog heb (340 kronen) en stop ze in de enveloppe met een briefje erbij dat als ik meer (officieel 180 kronen per dag) moet betalen ze me kunnen berichten. Er zijn hier wel mensen, maar de receptie van het hotel is verlaten. Wel open en ik begrijp dat gasten ook gewoon een sleutel kunnen pakken.

We hebben ook nog een gesprek met een stel dat op het eilandje woont. Kunnen daar niet het hele jaar zijn, want als het vriest en het ijs niet betrouwbaar is, kunnen ze er niet vanaf. Dan wonen ze in Sundsvall. Als we de volgende dag vertrekken en ik zoek naar hun roeibootje, komen ze beiden naar buiten en zwaaien uitbundig. Ik bedenk me dat dit best een leuk contact was en dat we ook wel toenadering hadden kunnen zoeken met ze de afgelopen dagen. Toch hebben we dat niet gedaan. Mooi wel, dat zo een ontmoeting genoeg voor me is.

8 oktober. Een lichte streep aan de einder en dan eindelijk de zon die doorbreekt. Voor één dag. Op de motor naar Hölick

Voordat we kunnen varen, moet eerst de zware last van het regenwater in de bijboot eruit. Dat hebben we gisteren gedaan, door het bootje scheef op te hijsen en leeg te laten lopen. Genoeg om een watertank van een gemiddeld zeilschip te vullen. En lekker ook waarschijnlijk. Het water dat ik 22 september uit de bron bij Mjältön haalde (3 flessen vol) is nog steeds lekker.  

We vertrekken om 9.45 uur (vroeg voor ons doen) en hebben ongeveer 25 mijl te gaan. Op de motor en tegen de wind in. Gelukkig is de zee inderdaad wat tot rust gekomen. 

Ik zit 5 uur in mijn warme pak buiten aan het stuurwiel en de gedachten fladderen door mijn hoofd. Op de heenweg zijn we hier ook geweest en het is mooi om te merken dat de fysieke herinneringen terugkomen als we langs bepaalde plekken varen. Bijvoorbeeld die van 5 september:

Wat een prachtige zeildag was het. Met alleen de kluiver en de bezaan eerst tussen de eilandjes door en dan buitenom het grote schiereiland Hornslandet om. Op zee gaat het even ruig met behoorlijke golven, maar dan komen we onder de beschutting van de kust. ZW 4-5. We zeilen door een nauwe smalle sund ten zuiden van het eilandje Balsun door.

Nu varen we dus in de andere richting en ik herinner me dat een maand geleden hier op de kust allemaal vuurtjes werden gestookt. Ook nu weer varen we langs het schiereiland en in de verte zie ik een lichte streep aan de einder. Terwijl er boven land een grote streep mist lijkt te hangen. Laaghangende bewolking, die gelukkig niet de zee op drijft. Dat lijkt wel de zon en ja hoor als bij de haven aankomen schijn te zon volop. Wel krijgen we eerst nog even een buitje als we de kaap ronden. Mijn pak is dus echt waterdicht. Onderweg zien we toch nog weer een ander zeiljacht.

Het haventje van Hölick blijkt niet echt geschikt voor ons. Hele kleine drijfsteigertjes met smalle boxen. De enige plek is een drijvende steiger met een groot bord: “No admittance to yachts”. We gaan er toch maar liggen. Ik ben best moe van het sturen de gehele tijd, maar besluit toch even een wandelingetje te maken met Duca. Het is een mooi plekje met ook nog een duin gebied en een groot strand. Nu de zon zo mooi schijnt en er tegelijkertijd dikke wolkenpartijen zijn, ga ik een 2^e keer lopen met mijn camera. Het licht is prachtig.

9 – 12 oktober. Tijd om te vertragen. Borka.

Vannacht weer veel regen en ook vanmorgen nog. We besluiten de ergste buien af te wachten en dan naar Enånger te varen, hier 13 mijltjes vandaan. Voordat we vertrekken heb ik nog een leuk gesprek met Bjorn en Annika, die even naar onze boot komen kijken.

We vertrekken rond 12.00 uur vanaf Hölick en het is zo goed als droog. Aan de wind motor zeilen naar de sund tussen de eilanden Agön en Kråkon door. Daarna halve wind nog een mijl of 8 naar het haventje. Helaas is de wind helemaal weg gevallen. Onderweg wel prachtige luchten met onheilspellende wolken. Het is druk in het haventje van Borka. Het is een vereniging en iedereen is druk bezig met het schoonmaken en aftuigen van zijn schip. Morgen komt er een grote kraan en gaan ze alle op de kant. 

De zonsopgang de volgende ochtend is prachtig. Het wordt een heerlijke dag. Wat hebben die watersporters hier een geluk dat juist vandaag hun boten op de kant gaan. Het lijkt wel lente! Wij gaan op de fietsjes boodschappen doen bij de Coöp. Zo 1 keer per 14 dagen is genoeg. Daarna een mooie wandeling. Het is nog zo’n 180 mijl naar onze winterligplaats in Stockholm en daar willen we niet voor 1 november aankomen vanwege het grote verschil in kosten. In de zomer per dag zo’n 48 euro voor onze lengte en in de winter voor 6 maanden totaal 1000. Bovendien genieten we hier nog enorm en willen zoveel mogelijk leuke plekken aandoen. Wel gaan we nog weinig voor anker aangezien we onze zonnepanelen niet echt opladen meer. De dagen worden korter maar het valt nog mee: het wordt licht rond 6.15 uur en donker iets voor rond 18.30. De komende dagen krijgen we noordenwind dus dat is handig. We hebben wel enorm geluk gehad met de wind. Op de heenreis veel kunnen zeilen vanwege zuidenwind en hopelijk de komende dagen ook weer.

13 oktober. Eindelijk weer een stukje zeilen. Naar Skärså 16 mijltjes.

Vanmorgen strak blauwe lucht en dan heb ik ook wel zin in een “dipping in and out” ervaring. Als je er eenmaal uit bent is het heerlijk, die tinteling van het 10.5 graden koude water. 16 mijltjes gevaren waarvan 3 uur zeilen en 1 uur motor. Net buiten op zee bij de eerste rosten 2 “White tailed eagels” gezien. De wind nam af en de zee werd daardoor rommelig. Gaandeweg de dag meer bewolkt, maar geen regen. In Skärså worden we zeer warm welkom geheten. De havenmeester had ons zelfs al opgeroepen op de marifoon om te waarschuwen voor de ondiepe toegang. Hier staan de boeien nog wel dus het viel mee. We hoeven niet te betalen, daar is het nu te laat in het seizoen voor. Wel krijgen we gratis stroom. De aardige man belt ook even de plaatselijke visser Dennis en we wandelen er even heen. Hij is haring aan het roken en morgenochtend kunnen we wat bij hem kopen. Het restaurant is helaas dicht, maar dat verwachtten we wel.

15 oktober. Het lijkt wel lente.

Vanmorgen rond 10.30 vertrokken en wat zijn wij een “mazzelpikken”, als ik het zo mag noemen. Het werd een stralende dag. Windkracht 3 uit het noorden en erg fijn nu we op weg naar het zuiden zijn. 12 mijltjes gezeild tussen de rotsjes en eilandje ten oosten van Storsand. Op de heenweg hier ook geweest en toen ook wind mee. Vervolgens rustig de diepe sund naar Soderhamn op voor de nodige boodschappen (lees bezoek aan Systembolaget). Het water staat hier wat lager, waarschijnlijk door de harde noordenwind een paar dagen geleden in het zuiden van de oostzee. 

Plan is om de komende dagen nog een mooie ankerplek te zoeken ten zuiden van het eiland Kusön, hier 23 mijl vandaan. Wel even de wind in de gaten houden, want die neemt weer toe over een paar dagen. Vanuit het westen dus voor ons aflandig.