ONDERAAN DEZE TEKST VIND JE EEN LINK NAAR EEN NIEUWE YOUTUBE FILM!!

Ik zei het al eerder, “wij zijn geen kilometervreters”. Al bijna een maand zwerven wij nu door dit prachtige gebied: Rügen, Hiddensee, De Bodden, Achterwasser, Stettinger Haf en tot slot in Polen Wietziger See. Totaal 222 mijl afgelegd. Niet veel, maar daar gaat het ons niet om. In deze periode hebben we 15 keer voor anker gelegen en vaak langer dan 1 dag! Het is heel fijn om zoveel tijd te hebben om een gebied echt te leren kennen. (Zie ook het intermezzo). Ons doel om helemaal naar het noorden van de Botnische Golf te gaan hebben we natuurlijk letterlijk laten varen. Sowieso gingen we al te laat weg, maar ook ons tempo is heel rustig. Ik denk dat het toen we in 2014 rondom Engeland voeren in 3 1/2 maand en meer dan 3000 mijl aflegden, dat ook wel echt kwam omdat er een tijdsdruk op zat. En die is er nu niet meer! Wat ik eigenlijk het mooiste vind, is dat ik ontdek en dat wordt een soort van persoonlijke spreuk (een “tijdelijk waar weten”): “De kunst van zwerven is dat je nergens heen wilt”. Anders wordt het reizen ergens naartoe. We zijn nu twee maanden onderweg en eigenlijk nu pas vind ik de echte rust. En gelukkig ben ik daar samen in met Meine.

Intermezzo. Zwerven, waarom? En wat levert het op?

Ik lees het boek “Goudzand” van Konstantin Paustovski, die ik als schrijver leerde kennen in 1991. Daarin stelt men dat er drie gelijke delen in een leven zijn. De eerste 30 jaar kennis verwerven. De tweede 30 jaar over de aarde zwerven. De laatste 30 jaar aan scheppend werk wijden. Bij het maken van een zwerftocht moet je, zelfs al is het maar voor een hele korte tijd, op die plek waar het lot je heeft doen belanden, echt leven in het hier en nuen wakker zijn. Kennis en zwerftochten zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Omzwervingen zijn de weg die ons nader tot de hemel doet komen, zeiden in de oudheid de Arabieren. Geluk wordt alleen de wetenden geschonken. Reizen laat onuitwisbare sporen achter in ons bewustzijn. Tijdens zwerftochten te land en ter zee over de uitgestrekte ruimtes van onze aarde worden sterke karakters gesmeed en ontstaan humaan gedrag, begrip voor de verschillen tussen volkeren en ruimhartige en nobele inzichten.
Ben ik dan nu te laat? Want ik ben 63 en zou dus aan het scheppen moeten zijn. Dat is ook zo. Vanaf mijn 30^steheb ik inderdaad veel gereisd en niet op standaard manier: rugzaktrekking Groenland, Nepal tweemaal, in mijn eentje naar Santiago lopen. Al die indrukken die ik toen opdeed zitten als het ware in mijn lijf. Nu dan scheppen? Natuurlijk, ik schep mijn eigen leven en geef er vorm aan. En ten tweede, pas nu realiseer ik het talent dat ik van mijn vader heb geërfd: goed kunnen kijken, zien en oog voor detail hebben. Dat doe ik d.m.v. fotograferen en filmen en ik leer iedere dag weer iets.

Ondertussen de rauwe werkelijkheid.

Alles over zwerven dat ik heb opgeschreven is een luxe variant en dat realiseer ik me nu des te meer! Reden? Meine had gisteren gekookt: zijn fameuze gerecht met linzen rijst en garnalen, lekker pittig. We aten buiten en een oud mannetje met fiets gebaarde dat hij ook graag iets wilde eten. Natuurlijk een kommetje voor hem klaar gemaakt! Wel met spullen die ik niet per se meer nodig had. Schaamrood dus omdat ik er onbewust van uit ging dat ik het bestek niet zou terugkrijgen. Onzin, hij kwam het natuurlijk terug brengen! Dit lijkt erg op de ervaring met Daan in Turkije door het Kackar gebergte), die niet snapte dat ik een mes uitleende aan schapenhoeders en die dat natuurlijk de volgende dag kwamen terugbrengen.

EN HIER DE LINK NAAR EEN FOTO FILM VERSLAG.  https://youtu.be/SRzUCdgyFbc