Link YouTube filmpje onderaan.

12 en 13 augustus. Een vrouw met een missie in Lilla Bommen

Woensdag In Lilla Bommen Marina in Göteborg. Hier word ik een vrouw met een missie. Of eigenlijk met meerdere missies.

Dit verhaal gaat dus niet over het zeilen zelf, maar wel over het organisatietalent dat je nodig hebt als je al meer dan een jaar uit Nederland weg bent zoals wij.

Zoals nieuwe creditcard card ophalen bij Post Nord die hier door zwager Drikus Post Restante naar toe gestuurd is. Na een lange wandeling naar het grote postkantoor met wat omwegen omdat men ook hier enorm aan het bouwen is en wegen zijn opgebroken, zien we het gebouw al van verre, maar waar is nu de ingang. Uiteindelijk gevonden met hulp van een Zweed in een bestelbusje, die ons zoekend ziet lopen en speciaal even stopt.

Dan natuurlijk afwachten of de post is binnengekomen. Natuurlijk kunnen ze het in eerste instantie niet vrienden. Gelukkig heb ik de mail aan Drikus nog met adresvermelding. Het blijkt dat de straatnaam niet genomen had moeten worden. Probeer je iets zorgvuldig te doen, gaat het toch nog bijna verkeerd. Nu komt de brief snel boven water. Missie 1 geslaagd.

Nu naar de Naturkompaniet, de Zweedse Bever zeg maar. Bij deze winkel had ik in Gävle vorig jaar oktober Polyver waterdichte minus 50 graden winter laarzen gekocht. Dit voorjaar bleken ze kapot. Naar de winkel in Stockholm Sickla gegaan, ingeleverd en uiteindelijk geld teruggestort gekregen. Nu nieuwe opgehaald, die ik eerder telefonisch besteld had. Per internet bestellen is voor ons lastig omdat we geen Zweden zijn en soms is een persoonsnummer nodig. Ze liggen klaar in de goede winkel, want er is een aantal vestigingen hier in de stad. Missie 2 geslaagd.

Toen naar een fotowinkel waar ik dit keer per mail een nieuwe zogenaamde oogschelp voor mijn camera heb besteld. Ook deze ligt klaar in de winkel. Missie 3 geslaagd en alles te voet gedaan. Inmiddels 14500 stappen.

Missie 4. Donderdag met de bus naar de noordkant van de stad op zoek naar de winkel Dogstar. Daar wil ik proberen een korte termijn afspraak te maken om Duca te laten trimmen. Niet zo eenvoudig, want bij een schnauzers moet het haar op het juiste moment geplukt worden. Namelijk als de bovenvacht los begint te laten en de ondervacht al gegroeid is. De trimmers zijn altijd heel druk. (In Stockholm kon ik pas een afspraak maken op een termijn van 5 weken!) Hondje meegenomen en wat een enorme winkel en hondenparadijs is dit. In de winkel de trimster gebeld die niet aanwezig is en ze heeft geen tijd. Vandaag niet, morgen niet, maar komende dinsdag wel! We besluiten het wel te doen. Een paar dagen varen en dan weer even terug en met OV. Missie 5 gaat slagen.

In de middag wandel ik naar de binnenstad voor een afspraak met de pedicure. Ook op afstand gemaakt en noodzakelijk vanwege een ingegroeid teentje. Dan ook maar direct een leuk kleurtje erop. Missie 6 geslaagd.

12 augustus. Långedrag hier wachten we Petra en Peter op. 5 dagen verwaaid. 

Zaterdag middag geborreld met Paul en Moniek, die met hun Hutting 40 tegenover ons liggen. Leuke mensen en wat ziet het houtwerk er schitterend uit. Beetje jaloers, maar dit schip gaat iedere winter naar binnen. Zondag zonnig en een mooie wandeling in een stadspark gemaakt. Zonnig, prachtige bloemen en planten, warme kassen. Die avond uit eten in het restaurant van de GKSS. Dinsdag is Duca getrimd en dat was ook een reden om hier langer te blijven. Alles kwam mooi uit, want het weer was niet zo best, dus geen spijt dat we niet konden uitvaren. Verder regende het de gehele dag. Na Duca afgeleverd te hebben met de auto van Peter naar een Ica Kwantum. 

18 augustus. Vanmorgen voor het eerst weer zonnig. Varen! Donsö.

De voorspellingen zijn wel in de loop van de dag veel wind, zelfs windkracht 8 in buien. Toch gaan we eerst op zoek naar een beschutte ankerplaats aan de oostkant van Donsö. Twee keer doen we een ankerpoging, maar we liggen niet echt lekker. Te weinig ruimte en ook dicht bij kabels. Waarom stress opzoeken als het niet nodig. Naar de andere kant van het eiland gevaren en een plaats gezocht in de vissershaven en Gasthamn van het eiland. Nog net 1 plek langszij aan de drijvende steiger. We liggen veilig. 

Later een prachtige wandeling gemaakt door het natuurgebied van het eiland. Echt prachtig hoe nu de heide in bloei staat en de struiken roodgekleurd zijn van de bessen. Nu strakblauwe lucht en zo lekker zeilen richting noord naar een mooie ⚓️ plek. Welke weten we nu nog niet!

20 augustus. Onstuimig varen en een zeedoop voor Petra en Peter. Utkaften.

We verlaten Donsö ook als is de zee nog onstuimig. Eerst stuk op motor tegen de wind in. Onstuimig varen met behoorlijk golven. Petra en Peter vonden het leuk dus mooie zeedoop. Daarna stuurboord uit en heerlijk rustig zeilen tussen de eilanden. We vinden de mooie baai van Utkaften vlakbij Marstrand. Daar liggen ook Albert en Claudia met hun Orion, die we vorig jaar aan de oostkust ontmoetten. Ze komen gezellog borrelen in de kuip en we wisselen vele verhalen uit. Ook leuk voor onze gasten!

21 augustus. Eerste rang in Marstrand. Het mekka van de zeilsport.

Het is hier nog erg druk omdat de wereldkampioenschappen Draken net is afgerond én ze zijn na 31 jaar proberen gewonnen door Nederlander Peter Heerema. Als we aankomen varen er toch aardig wat grote schepen weg en we vinden een zogenaamde “drop-in” plaats aan de kade. Deze keer meer mooring lijnen. Het kost hier nu maar 35 euro. Een week eerdere zou de prijs voor onze lengte nog 57 geweest `zijn. Leuk om hier weer een keer te zijn. 

22 augustus. Zon, tuimelaars, Reeën en oesters en dat allemaal op 1 dag. Oxholmen

Na een rustig nachtje aan de kade in Marstrand, voor de toeristen ook nu nog toestromen met de veerboot, nog even naar de burcht gelopen, wat boodschappen gedaan en om 12.00 uur gaan varen. Op de motor, want er is geen wind. Besloten ten oosten van Tjorn en Onrust naar het noorden te varen. Niet vanwege noodzakelijke beschutting, maar om te ervaren hoe het iets meer het binnenland in steeds groener en heuvelachtiger wordt. Een prachtige tocht van 23 mijl. Aan het begin zie ik ineens een paar tuimelaartjes. Wat een cadeautje. De boot ook maar even stil gelegd om een te vissen. Zonder resultaat. Na 23 mijl komen we aan bij de baai van Oxholmen. Terwijl we nog aan het ankeren zijn, ziet Meine reetjes aan de waterkant. Ze staan rustig te grazen. Een moeder met 2 kleintjes. Prachtig in de middagzon.

Aan de oostkant is een mosselfarm. Als ik Duca ga uitlaten bedenk ik me dat er misschien wel ontsnapte mosselen te rapen zijn. Dat niet, maar wel oesters. We blijven hier een dagje.

25 augustus. Gisteren rond 1300 uur gestopt bij anker baai bij Hjältön & Gåsö.

Geen zin meer in op de motor tegen de wind in. We liggen hier prima op 11 meter diep water. Rustige nacht. Maar even van genieten want het gaat de komende dagen onstuimig worden. Volgende dag vertrokken en omdat de wind nu al uit noord kwam heerlijk twee uur kunnen zeilen. Door de stromingen in de Björnsund. Toen een kort onstuimig stukje buitenom naar het eiland Gåsö. Wat een prachtig natuurgebied is dit! Mooie wandeling tussen het paars van de heide en de bomen met rode besjes. Vanavond gaat het nog wat steviger waaien met uitschieters naar 8 Beaufort.

27 augustus. Vandaag de dag van het grote afscheid van 4 dierbare vrienden. Lysekil.

Allereerst van Petra en Peter, die 2 weken met ons meevoeren. Wat hadden we een geluk met het weer. Ze hebben alles meegemaakt. Zon, geen wind, veel wind, regen. Mooie ankerbaaien en leuke haventjes. Gesupt. Géén vissen gevangen. Wel oesters en mosselen geplukt en gegeten. Reeën gezien. Een dolfijntje en eergisteren een zeehondje. Gisteravond boden ze ons een etentje aan in het visrestaurant aan de haven. Natuurlijk langoustines, garnalen en krab in deze augustus maand in Zweden.

Toen kwamen gisteren door een mooi toeval Frank en Eva uit Uppsala even langs. Ze zijn onderweg vanuit Nederland naar huis en bleken ook Lysekil uitgekozen te hebben met hun camper. Hoe bedenk je het? Als je zoiets wilt afspreken, lukt het vaak niet, maar nu spontaan wel. 

Vanmorgen ook nog even aan boord voordat ze onderweg naar huis gingen. Heftig, vier dierbare vrienden aan boord en dan ineens zijn ze weg. Wel een traantje gelaten.