Een 2e blog dit jaar over onze 3 weken naar het noorden zeilen langs de westkust van Denemarken. Veel en vaak harde noordenwind, dus veel stops in veilige havens. Zoals je hier kunt lezen en zien, was dat geen straf. We hebben de tijd. Onderaan dit blog ook een eerste wat langere (12 minuten) YouTube film van het gehele traject. Ook deze keer een google translate knop toegevoegd.

Leuk als je een reactie achterlaat en/of je abonneert.

Het bijkomen in Helgoland na 110 mijlen varen ging verrassend snel.

Hele nacht niet geslapen en toen twee keer een uurtje gisteren in de ochtend.

Vandaag mijn blog 1 zo goed als klaar gemaakt. Morgen nog shit weer dus dan maak ik het af. Vanaf vrijdag wordt het zonnig en oostenwind. Gunstig om in 1 keer naar Thyborøn te zeilen. Hier nu droog en bijgaand weerbericht voor komende dagen. Oostenwind dus gunstig om verder noord te varen langs westkust Denemarken 🇩🇰.

Helgoland was weer eens heel erg leuk. Eerste dagen regen en hele erge mist maar de laatste dag prachtig zonnig weer. Dus naar de klif gelopen en prachtige foto’s gemaakt. Marja ging met ons mee. De avond daarvoor uit eten geweest met Jan en Marja van de Swing. Erg gezellig en lekker.

Nog even over Helgoland: je ligt goedkoop wij met 14 meter 17,50 euro per nacht inclusief kuhrtax. Wc één euro. Douche € 0,50 per minuut. Elektriciteit een euro voor 70 kWh. Dat is dus zo op.

Aan de westkant van het eiland bij laag water liggen nu grote zeehonden die normaliter op Düne liggen. Mooi om te zien.

We vertrokken laat want moesten 1 1/2 uur wachten voor we diesel tanken konden tanken. Niet handig van ons. We hadden dat natuurlijk een dag eerder moeten doen. Toen we aankwamen ging dat niet omdat er te harde wind was en we bovendien veel te vroeg waren. Wel lekker goedkoop: 750 liter 1.18 euro.

Voordat we gaan varen zie ik nog een karretje met een aanhangwagentje vol met kreeften en krabben. Als we inmiddels onderweg zijn we vertrekken om 12:00 uur zien we inderdaad hier en daar een lobster pot met een groene lijn eraan en een gele boei. Door het heldere water zie ik dat de lijn vrij snel de diepte ingaat dus we hoeven niet ver uit te wijken. Naarmate we verder van Helgoland komen verdwijnen de potjes. Het is prachtig weer en we motor-zeilen richting de kust, dus niet heel noordelijk. Prachtig weer. 

14 mei. Thyborøn gaan we niet halen vandaag.

Gister hield het weer zich niet aan de voorspelling. De wind draaide niet naar Oost. En werd hard Noord windkracht vijf. Je zou dan langs de kust kunnen varen maar met een waddenkust is dat wat lastig met alle ondieptes. De koers die te doen was ging de zee op en dat was ook niet handig, dus besloten naar Hornüm op Sylt te varen en daar de nacht te liggen. We liggen daar prima aan een vingerpiertje maar er is geen wind dus dat gaat wel prima deze nacht. De volgende morgen nog even met Duca naar het strand en kan ze eindelijk zwemmen. En een enveloppe ophalen om het havengeld te betalen. Voor ons nu 30 euro. Het is te doen. Stroom hebben we niet nodig want de accu’s zijn door het varen op de motor volledig opgeladen. Het havenkantoor is helemaal nieuw en het schijnt dat de faciliteiten erg mooi zijn maar die hebben we niet gezien. Gisteravond te moe om te douchen en vanmorgen toch wel weer redelijk vroeg op pad.

10 uur HW vertrokken. Naar ⚓️ plek Ho bucht. 1100 zeilen omhoog en motor uit.

We krabbelen rustig naar het noorden. Vandaag ook prachtig weer. 4 uur kunnen zeilen en toen was de wind weg. Het boek van René Vleut er maar eens bijgehaald. Nu in Rømø, na het lezen van zijn tip. Dan zijn we in ieder geval in Denemarken! Ook nu weer met hoog water aangekomen en we stroomden met 7,5 knopen naar binnen. Aangekleed weer in onze zeilpakken voor een zware dreigende bui die uiteindelijk langs dreef. Lastig met aflandige wind aanleggen aan een dubbele vingerpier aan de buitenkant, maar het lukte Meine uiteindelijk wel na twee pogingen van mij. Hier het slechte weer met harde noordenwind afwachten. Aggenebis plekje maar wel veilig. Eiland moet prachtig zijn dus dat gaan we ontdekken. 

App aan jaarclub i.v.m. het waarschijnlijk niet halen van mijn vlucht op 30 mei Oslo-Nice

Dit jaar bestaat mijn Leidse jaarclub Rapsodie 45 jaar. Waard om weer eens uitgebreid te vieren. Een van de meiden heeft een buitenhuis vlakbij Nice, waar we al eerder zijn geweest. Ook nu zijn we welkom. In januari dus een ticket geboekt van Oslo naar Nice in de verwachting dat we daar op 30 mei wel zouden zijn. Ik ben van plan om vanuit bijvoorbeeld Kristiansand met OV naar Oslo te gaan. Niet dus. Het weer is heel instabiel en zoals de zeilsters in de club weten, als je naar het noorden wilt zeilen is noordenwind niet echt handig. We zijn best vroeg uit Nederland vertrekken, hebben ook een nacht doorgezeild richting Helgoland, maar sinds we daar waren zat het qua windrichting niet mee. 

Vrijdag 19 mei. Vandaag half uur voor laag water (8.30) vertrokken uit Rømø.

Op deze manier niet te veel stroom tegen. 2 uur later zijn we buiten en ook nu geen wind om te zeilen. We zijn op weg naar de HoBucht bij Esbjerg. (Lees trouwens net dat het vanaf 15 mei beboeid is t/m 15 oktober) We willen daar ankeren, mits we naar de kant kunnen i.v.m. Duca uitlaten. Het is mooi rustig weer. Er staan hier meer (rode) boeien dan op de kaart staat aangegeven. Het zijn ook grote nieuwe en dat is fijn als je met slecht weer dit zeegat in of uit moet. Toen we aankwamen in Rømø, waren de boeien bij het eiland moeilijk te zien. Ze zijn klein en de rode zijn eerder roze dan rood. Het liggeld was trouwens prima. 18,50 per nacht voor een boot langer dan 10 meter. Elektriciteit 5 euro per dag, maar dag hadden we maar 1 dag nodig i.v.m. boiler en wasmachine.

Echter vanaf dinsdag weer harde NW-wind op de kust hier. Nu we geen haast meer hebben en ik het lustrum met de jaarclub voor 99% heb afgezegd geeft dat ook rust. Het weer is nog steeds instabiel en de nationale feestdag van Noorwegen op 17 mei halen we dan volgend jaar.

Gisteren met mooi weer op de fietsjes Rømø verkend.

45 km. Het natuurschoon waar René Vleut het over heeft is ver te zoeken. Er zijn hier in de loop der jaren veel vakantiehuisjes gebouwd, zelfs op plekken waar oude gebouwen voor afgebroken moesten worden. De nieuwe huisjes zijn zwart en vierkant. Op zich geen eens lelijk maar het zijn er zoveel. Modern winkelcentrum vlak bij de haven. Visboer goed gesorteerd.

We bezoeken het kerkje uit de 16e eeuw, de oude reddingsboot huisje met toren erop om zicht te hebben op de gevaarlijke zandbanken aan de oostkant van het eiland. En het commandeurs huis dat zeer de moeite waard is. Ook de extreem goede cappuccino en de kaneelbroodjes. Walvis skelet aangespoeld vissen in 1996 en 1997.

“Kommandørgården is een van de oude, rijke erfelijke landgoederen op Rømø. Sinds 1600 is het 12 generaties lang binnen dezelfde familie geërfd. In 1749 kreeg de boerderij zijn huidige aanzien door Margaretha Petersdatter. De naam van de boerderij doet denken aan de kapiteins van de walvisboten die Rømø verlieten. Ze bereikten aanzienlijke welvaart door de walvisjacht of de koopvaardij. De rijke uitrusting van de Kommandørgården getuigt hiervan. Beschilderde plafonds, houtsnijwerk en timmerwerk, gemeubileerde kamers en de Sønderdørns zijn hier te zien. Sønderdørns is een grote kamer op Zuid-Jutlandse en Friese boerderijen die verwarmd kan worden. In de schuur staat het skelet van een potvis die hier in 1996 op Rømø is gestrand.”

Een opknappertje

In Rømø lag trouwens nog een “Opknappertje”; een totaal verwaarloosde Scheldeschouw met opkrullend teak op het dek. Zonde! Ik vond het altijd fijne schepen en weet dat zelfs mijn moeder dat ook vond. Worden al lang niet meer gebouwd, dus als iemand zin heeft in een klus??

“De Scheldeschouw is in het begin van de jaren zestig ontworpen door LA Vermeulen jr. uit Terneuzen. De ligging van de werf aan de Westerschelde zal de reden zijn waarom het ontwerp de naam Scheldeschouw meekreeg. Bij dit jacht zijn de voordelen van een platbodem – ruimte en geringe diepgang – met die van een kieljacht – zeileigenschappen en zeewaardigheid – samengebracht. Het meest opvallende kenmerk van de toch als platbodem ogende Scheldeschouw is het ontbreken van de zijzwaarden. Minder opvallend, maar zeker zo belangrijk, is het platte onderwaterschip met de dooskiel. Torentuig, stuurwiel en voorpunt doen aan een scherp jacht denken. De positieve spiegel, geknikte zijkant en het aangehangen roer juist weer aan een platbodem. Een laatste kenmerk is de zogenaamde ‘banaan’; dit is het witte vlak aan de zijkant van de romp boven de ‘knik’”

20 mei. Plons!! Een zeehond naast de boot.

We liggen op onze ankerplek in de HoBucht vlakbij Esbjerg. Niet zo ver door gevaren als op de kaart stond aangegeven want dat werd met aflopend tij en geen boeien toch een beetje te spannend. Op een bepaald moment (1 uur na laagwater) zaten we ineens op 1,60 meter en spoelden modder op. En dan te denken dat het water nog 1,50 cm zakt. Snel terug en dan is de track ook handig. Meine kreeg eerst de lier niet aan de praat (er zat een bout in de weg) en ik cirkelde rondjes tot het kon. Geankerd op 5,5 meter diep water. Vannacht valt de wind helemaal weg en morgen wordt het volledig zonnig. Net gekeken of ik hier met de drone mag en dat kan. Misschien dus morgenochtend met laag water vanaf een zandplaat.

21 mei. Twee nachtjes heerlijk voor anker gelegen.

Dat was voor het eerst in lange tijd en zeker op zout stromend water. Tussen de droogvallende zandplaten en de zeehonden. Af en toe kwam er eentje nieuwsgierig kijken. Het blijft leuk. Bovendien hadden we natuurlijk helemaal niet verwacht in een waddengebied terecht te komen. Dat is weer het mooie van het onstabiele weer. We maken korte tochtjes. Dronen is niet gelukt tot nu toe. Gisteren moest er toch een firmware update gedaan worden en dat ontdekte ik toen we al op de drooggevallen plaat stonden. Ik wilde het net doen toen ik van Meine een appje kreeg: Het water komt op! Firmware update dus aan boord gedaan. Vandaag had het vliegen gekund maar de plaat waar we naartoe waren gegaan gisteren was vol met slijm en modder. Dat is heel moeilijk van laarzen te verwijderen. Er was nog wel een echt mooie zandplaat maar daar lagen dus steeds zeehonden op en die wilde ik niet storen. Bovendien waren er vanmorgen nog wat regenbuien.

Vanmorgen dus maar na de Marina gevaren. Supermodern en nog niet helemaal af. Er komen vast nog heel veel moderne gebouwen en hotels etc. bij. Maar we liggen hier wel goed en veilig en het is niet duur. En we liggen aan een heel mooi plekje waar ik zelf niet had durven gaan liggen. Alternatief was achteruit een box in met oog op de komende harde wind en dat is met de rubberboot in de Davits niet zo gemakkelijk. Maar er was iemand om ons op te vangen en die zei dat we hier konden gaan liggen.

23 mei. Verwaaid in Esbjerg.

Ook hier liggen 2 ZeilNoord schepen te wachten op betere wind: de Swing van Marga en Jan en onze Cestlavie. De Marina van Esbjerg is spiksplinternieuw en geopend in maart 2023. Luxe en eenheidsprijzen voor alle maten: 21 euro incl. elektriciteit. Betalen met app of bij de automaat (die ik na twee dagen gevonden heb, want nergens nog bordjes.) Het zeilcentrum is mooi met Wi-Fi en een enorme smart tv met Google Chrome cast voor wie dat wil. We werden heel vriendelijk welkom door Jesper, die goed Nederlands spreekt een zijn eerste zeilboot gereed aan het maken is voor een tocht naar het zuiden. We mochten van hem aan de Brygge liggen. De stad is ver weg maar bus om de hoek. Strand dichtbij. Het vensterbankje met vondelingen raakt alweer bewoond. (Ieder jaar verzamelen we van alles en dat krijgt dan een plekje. De mooiste mogen het langst blijven, maar uiteindelijk ruimen we die meestal weer op. We hebben aan boord veel ruimte, maar toch niet zoveel als in ons vroegere huis.)

Blij dat we het korte weergat van zaterdag hebben benut: van Esbjerg naar Hvide Sande via Horns Rev. 

Horns Rev is een ondiep zandrif van gletsjerafzettingen in de oostelijke Noordzee, ongeveer 15 km van het meest westelijke punt van Denemarken, Blåvands Huk. Het rif bevat het Horns Rev Offshore Windpark. We vertrokken om 9.30 en met motor bij opkruisend richting de vuurtoren. Afscheid genomen van Jan en Marga. Leuke mensen en een fijn contact. De 50 jaar oude Colin Archer die gisterochtend om 06.00 uur langszij kwam (vanuit Den Helder) was al om 05.00 vertrokken. Ze wilden naar Kristiansand.

Precies met eb waren we bij het rif. Windkracht 2-3. 4 meter water op meest ondiepe deel. Toch wel behoorlijk wiebelig. Beetje lastig sturen. In de verte zien we de branding. Na het rif is er een lange deining. Heerlijk. Na de harde wind was de zee toch snel tot rust gekomen. Alle zeilen bij uiteindelijk maar wel met motor bij. Schitterend weer maar fris. Onderweg veel vissersboten, die ons wel onze koers laten houden. Fijn!

Duca was voor het eerst zeeziek en dus paar keer kotsen 🤢Zielig. Meine heeft haar in badkamer op kleedje gelegd dan had ze rust. Ze was even in paniek, kwam naar buiten en wilde weg. Gelukkig was ze aangelijnd. 

Aan het eind werd de wind pas echt goed qua richting en sterkte maar ja dan ben je er hihi. Doorvaren tot Thyborøn ging niet vanwege harde wind voorspelling in de nacht en west 5 bij aankomst.

Nadat we zijn aangekomen in Hvide Sande worden we verwelkomd door havenmeester Allen. Tegenwoordig best bijzonder. Nog steeds het ene gasten steigertje (de tweede in beslag genomen door vissersbootjes). In 11 jaar is het hier wel veranderd. Veel nieuwe eettentjes, winkels en een grote Spar. Gisteren gewandeld over het prachtige strand en ook nog omgelopen naar de vissershaven. Altijd leuk die bedrijvigheid. Er werd ook veel gevist vanaf de kade. 

31 mei. Na 3 weken eindelijk in Thyborøn.

Lauwersoog-Thyborøn hink-stap-sprong. 3 weken deden we er over via 7 stops. Helgoland. Hornüm. Rømø. HoBucht ⚓️plek. Esbjerg. Hvide Sande. Thyborøn. Steeds een kort weergaatje kunnen pakken. Daartussendoor fijne dagen gehad op de verschillende plekken. Het was alleen de wind die tegenzat. De 🌞 scheen vaak en gelukkig uitbundig. Wat ben ik blij dat we de tijd hebben. 

Gisteren dus het laatste stuk: 48 mijl gevaren van HS naar Thyborøn. Wind noord 2-4. Zeer krappe koers met motor bij, maar het zeil kon wel als ondersteuning erbij. Eerste deel nog behoorlijk hoge 🌊 en onrustige zee. Ons zware schip kan dat wel aan. Ikzelf moest opletten om niet zeeziek te worden, dus buiten blijven. Het was ondanks de zon koud en uiteindelijk mijn Noorse winterpak aangetrokken. Dat ging beter. Voor de lunch had ik kant en klare Noodle curry bekers gekocht. Alleen kokend water erop. Dus wel voorzichtig ⚠️ maar ideaal en wat calorieën binnen. Daar word je ook warm van. Duca hield zich goed deze keer en dus niet zeeziek gelukkig. Denk toch dat ze die andere keer iets verkeerds gegeten had. Als ze de kans krijgt vreet ze steeds 🦀 schalen. Het tweede deel nog meer onder de kust. Water werd rustiger en dus kunnen genieten van de prachtige witte stranden en duinen. Om 1700 kwamen we aan en ook wij werden verwelkomd door 🐬. Wat een cadeautje. Volgens mij zijn ze hier altijd want er voeren ook bootjes met toeristen. Onze boot vonden ze net iets interessanter hihi. Snel foto gemaakt maar helaas niet van de grote sprongen die ze maakten. Blijven opletten bij het invaren van de haven!!

Nog even over Thyborøn: 17 euro excl. elektriciteit, mooie (keuken) ruimte met gratis Wi-Fi en meer dan voldoende Sejlerens én een papieren kaart met alle Lystbådehavne van Denemarken.

1 juni. Stormy Weather.

Een dag nadat we hier aankwamen, was er weer harde wind. Ik schat in BF 6-7. Wij lagen veilig en dus maar eens een filmpjes gemaakt. Van de spectaculaire opnames van de storm een kort YouTube filmpje gemaakt. Zie hieronder. 

Vandaag 2 juni is er nog steeds wind, maar veel minder en dan eerst maar eens zout en zand afspuiten. Ook weer uitgebreid 2 wassen gedraaid. Met passende muziek van Beethoven.

Hoe nu verder richting Noorwegen?

De wind blijft nog steeds veel noord, dus eerst maar eens een weekje relaxen in de Limje-Fjörd, waar we 11 jaar geleden ook waren. Dan wellicht aan de oostkant van Denemarken viaSkagen naar Kristiansand.

Vanmorgen de douane in Noorwegen gebeld om even precies te horen hoe het gaat met het importeren van Duca. Het volgende blijkt. Paspoort en alle in entingen moeten natuurlijk in orde zijn. Maximaal 4 dagen vantevoren door een dierenarts haar een wormenkuur laten geven. Dan een speciaal nummer bellen op moment dat we de grens over zeilen. Zij maken dan een notitie dat het op tijd is v.w.b. het moment van de wormenkuur. Mocht er controle komen op een bepaald moment dan moeten we de papieren laten zien. We hoeven dus niet speciaal ergens naar toe.

In de YouTube film hieronder dit hele verhaal weer gegeven in 12 minuten, maar wel weer met andere foto’s en films. Enjoy.

Er gaat niets boven Groningen, voor ons een winter lang.

En zo wonen we ineens weer een halfjaar in een stad. Sinds we hier 1 november aankwamen loop ik veel. Gemiddeld >10000 stappen per dag. (en nu 1 Mei is dat daggemiddelde er nog steeds) De stad zelf is heerlijk compact dus meine en ik doen alle boodschappen, lopend met een boodschappenkarretje. Oud Jaar vieren we aan boord met Petra en Peter, die ook in Zweden met ons meevoeren. Direct na dat weekend vereren Caroline en Gert ons met een bezoekje. 18 Januari een heerlijk rondje Paterswoldemeer in het zonnetje gelopen. De regen begon pas toen we weer in de bus terug naar het centrum zaten. Goed getimed en een heerlijk smakelijk intermezzo bij het Scandinavisch dorp.

We halen cultuur in. Van Wende’s “de Wildernis, Loes Luca t/m een prachtige film.

O Malleys pup is een perfecte plek om na te genieten van een schitterende Ierse film. The Banshee of Inisherin  Over een vriendschap. Over aardig zijn. Over heel ver gaan om je punt te maken. En dat alles in het schitterende landschap van een eiland aan de westkust van Ierland. Dus ook herinneringen aan onze zeiltocht rond Ierland. (Een eerdere film uit 2008 van hetzelfde stel is ook zeer de moeite waard. In Bruges) 

11 februari ZeilNoord dag Enkhuizen

Sinds het overlijden van René Vleut ben ik beheerder van ZeilNoord. Een facebook groep gericht op zeilers die naar Scandinavië varen. Ik doe het samen met Arjen Weber. Afgelopen najaar kregen we het idee om elkaar eens life te ontmoeten. Daar bleek veel animo voor. Uiteindelijk kwamen 165 mensen naar het Strandpaviljoen in Enkhuizen. Ik organiseerde een Open Space conferentie, zoals vroeger tijdens mijn werk. Echter nog nooit gedaan voor zover mensen. Het was een geweldige dag en iedereen werkte positief mee.

28 februari herinneringen aan mijn moeder Aafke

Vandaag zou mijn lieve mama 102 geworden zijn. Ze werd 79 en toen ze al borstkanker had, wilde ze nog een mooi reis maken. Een laatste wens. Met de trans Siberische trein van Petersburg via het Baikalmeer en Mongolië naar Peking en Shanghai. Dat hebben we gedaan, waarna ze een werk na thuiskomst in haar slaap overleed. Wat was dat een grote troost, eindigen voordat de echte uitzaaiingen en pijn kwam. Ik ben er ook trots op dat ik dat toen gedaan heb, er het lef voor had. Dit alles is inmiddels ook alweer bijna 23 jaar geleden. Naast haar nieuwsgierige zwerversgeest (ze ging nadat ze weduwe was geworden ook nog naar de Noordkaap en ging mee met een trans-Atlantische cruise, omdat ze varen op zee mee wilde maken) erfde ik van haar en van mijn vader de liefde voor bootjes. Geboren in Rotterdam zei ze als kind dat ze later matroos wilde worden. Dat gebeurde niet maar in 1939 stapte ze op de Rottemeren wel bij mijn vader in het bootje, een mooie houten BM, om nooit meer uit te stappen. Uit de oude doos wat foto’s van onze zeilvakanties met de Fair Lady zo’n 60 jaar geleden!! Wat ben ik dankbaar dat dit varen nu “in mijn genen” zit. Vorige week was het precies 5 jaar geleden dat Meine en ik aan boord van onze Cestlavie gingen wonen. Ik in ieder geval geïnspireerd door Aafke en Jan.

22 maart Onze Tibetaanse “dochter” Tseyang kennen we al 20 jaar en komt op bezoek

We hebben haar financieel geholpen met haar studie on Kathmandu destijds in 2002. We hebben al die jaren contact gehouden. Nu komt ze met haar Hongaarse vriend Norbi op bezoek. Ze blijven 4 nachtjes, we koken om beurt en ik huur een auto, zodat we Noordpolderzijl (in 2013 lagen we hier voor het laatst met de Ithaka. Nu kunnen we er niet meer komen, want bijna geheel dichtgeslibd. Het Zeehondencentrum in Pieterburen was ook zeer de moeite waard. Veel positief veranderd in de afgelopen jaren. Op de terugweg naar Groningen stoppen we bij een dijk om de eerste lammetjes te zien. Norbi maakte een goulash en tseyang de volgende dag een curry.

7 maart. Gisteren een buitenkansje.

Met de Klipper Najade van Hans Vlasbloem van Groningen naar Zoutkamp gevaren. Prachtig tochtje. Beter weer dan voorspeld. Wel nog twee sneeuwbuitjes. Na heerlijk stil slapen in de ochtend een witte wereld.

In verband met ov-staking (elektrische) fiets meegenomen. Volgende dag met een paar omwegen 37 km teruggefietst door het nog gedeeltelijk witte Hoge Land. Koud dus🥶. Opgewarmd bij Wierdenland museum in Ezinge. Daar bleek een schitterende expositie van kunstschilder inclusief 50 minuten durende film van kunstschilder Matthijs Röling. Verkleumd aan boord gekomen Meine maakte een finishfoto. Om 2100 uur in mijn bedje en klokje rond geslapen.

Veel (nieuwe) vrienden op bezoek. We verkommeren niet in Groningen

Velen komen op bezoek. Ad en Elzo, de broers van Meine: Hans en Drikus. Biljarten. Ilona en Joost. Frank en Lucie. Annet en Rainier, met wie we samen Boot Holland in Leeuwarden bezoeken. Wim en Babette. Sebo en Jolanda. Peter en Petra. Stef en Manon even ver vanuit Gambia voor familiebezoek. Bij Eke en Gerard bij op bezoek geweest in Haren, maar helaas niet meer gelukt elkaar voor het varen nog te zien

 Via de havenapp maken we nieuwe vrienden. Begin november organiseerde Christa een borrel voor alle “winterliggers”.  Dat hielp! Tijdens een wandeling ontmoet ik Wilma, die mij aanspreekt omdat ze Duca zo leuk vindt. We ontdekken dat we elkaar kennen, want ze sprak me afgelopen zomer ook al in Sneek op het Starteiland. Ook over Duca. Wat een toeval! Extra leuk is dat ze bereid is Duca bij haar te laten logeren, toen we naar Sauna Nieuweschans gingen. Op het sportveldje voor de haven ontmoet ik Wendel, die mij in het voorjaar als PT helpt mijn conditie te verbeteren. Top! En we laten hen die niet naar Groningen kunnen komen zelf ook niet verkommeren. Begin april huur ik weer een autootje bij Autohopper Een geweldig bedrijf met vele vestigingen. Ik huur dan de goedkoopste voor 29 euro per dag, maar kreeg regelmatig een upgrade zonder extra kosten, als die niet beschikbaar was. Zo bezoeken we Daan en Reni, Henk en Garmyn, Karin en Ton en rijden we naar Havelte waar de dochters van Meine; Nanet en Laura ook naar toe komen voor een heerlijke lunch. Heerlijk om iedereen nog gezien te hebben voordat we aan onze lange reis beginnen!

April. De eerste voorbereidingen voor 1,5 jaar Noorwegen.

Er gaat dus wel iets boven Groningen: Noorwegen dus.

• Eerst maar eens begonnen met het regelen van een winter ligplaats in Trondheim. Het belangrijkste als eerste want Ik heb begrepen dat dat in Noorwegen echt nodig is. Een tijdje geleden bevestiging gekregen van Roar Johnsen, de havenmeester dat we een plekje krijgen in Brattøra Basin. Het lijkt op afstand een mooie plek, met pal naast de haven het grootste zwembad van Noorwegen. En er is ook een Sjøbadet. (Zout buitenbad). Als het goed is bevriest het water in de haven niet als gevolg van de warme golfstroom.
• Afgelopen najaar hebben we ook alvast nieuwe accu’s en nieuwe zonnepanelen geregeld en met oog op de koude winter in Trondheim een Noors elektrisch kacheltje aangeschaft. Een convector wandkalender van 600 watt van het merk Mill. Werkt hier in Nederland ook goed. Als het hier vriest dan is het ‘s ochtends zonder dat kacheltje in de deck House een graad of acht. Beetje fris dus. We verheugen ons nu al op de goedkope energietarieven in Noorwegen.
• Ook weer een abonnement op https://www.harbourguide.com  afgesloten, zodat we de tekst in het Engels kunnen lezen. Nieuwe papieren zeekaarten besteld. Ik heb oude uit 2005.
• Toch nieuwe papieren kaarten besteld. NV Verlag 2023. 
• Onze extra 40 meter lange ankerlijn opgediept die we al die tijd al aan boord hebben. Zo kunnen we de ketting verlengen.
• Eet voorraad geïnspecteerd en ouder dan 2 jaar over de datum (2 blikken soep) weggedaan. 
• Lid geworden van Noorse reddingsmaatschappij en app gedownload. Kost iets meer dan 100 euro, maar wel de moeite waard, omdat ik begrepen heb dat hulp tot hoge kosten leidt. Bovendien, goed om dergelijke organisaties te steunen.
• Nieuwe handheld marifoon met Gps en nood knop die de positie uitzendt. Dat kan onze sailor niet. 
• Schaatsen en de langlaufschoenen van Meine opgehaald uit onze opslag bij broer Drikus. Daar bleek ook nog mijn blauwe wollen zeeduffel van de Biesot uit Leiden te liggen, 30 jaar oud, nog helemaal goed én ik pas hem nog. 
• Tot slot: rigoureus minderen met alcohol. Niet alleen omdat het in Noorwegen zo duur is, ook voor onze gezondheid! Dan hoeven nieren en lever hoeven niet zo hard te werken.

18 april Zo blij als een kind, maar wel met mededogen

Gisteren de stad Groningen verlaten. Zonnig maar koud. Ons zoveelste “thuis”, zoals mijn iPhone aangeeft. Na Langbroek, Nederhorst den Berg, Sneek, Enkhuizen, weer Sneek, Stockholm en Groningen. Allemaal plekken waar we sinds we nu 5 jaar aan boord wonen, de winter doorbrachten. Wat een rijk leven hebben we toch! Een winter in Groningen sprong er wel uit. Wat een heerlijke stad én een verleiding voor de portemonnee hihi. 

Ook een stad met zwarte kanten. Best veel zwervers en verslaafden. Aan de kade waar we lagen werd het bankje druk bezocht. Ik noemde dit het “blow bankje”. Met een van die jongens had ik meer contact, een 30-jarige Pool, die vaak zijn telefoon bij ons aan boord liet opladen. Een paar dagen geleden vertelde hij mij in tranen zijn levensverhaal. Gewelddadige vader die zijn moeder het ziekenhuis insloeg, hij reagerend door hem neer te steken (niet dodelijk). De rechter die vroeg: wilde je hem doden? Ja. 7 jaar gevangenis. Ik was er helemaal stuk van. Ik heb er een halve nacht wakker van gelegen. Een intelligente jongen op weg naar een diep dal en je kunt niets doen. Zijn oudere “collega’s”, zie je strompelen door de stad. Zijn voorland? Het enige dat ik kon doen was luisteren met mededogen. Trouwens, contact leggen met deze mensen is naar mijn mening goed. Ook voor onszelf. Toen we een keer een week weg gingen bepakt met koffers etc., bedacht ik me: “Als ze nu op het bankje zitten, spreek ik ze aan met letten jullie een beetje op de boot”? Beter vertrouwen dan wantrouwen. Zonder al te naïef te zijn natuurlijk!

De winter van ons af laten glijden.

Zoals vaker of eigenlijk altijd na een lange winter varen we een klein stukje en zoeken een mooi plekje voor een paar dagen. De eerste 3 dagen liggen we dus in het Reitdiep midden tussen de weilanden. Lekker met zijn tweetjes in de natuur aan boord. De winter van ons af laten glijden en onze plannen verder concretiseren. Zonnig en koud met noordoostenwind kracht 5-6. Hierna voeren we naar Zoutkamp, door de brug en vinden een plekje in de Hunzegat Jachthaven Via de kraan van havenmeester Pieter wordt Meine en een kompaan naar boven getakeld om de Mussenstag vast ts zetten. Moest nog wel even gebeuren. We liggen afwisselend in de haven en aan een Marrekrite plek. Life is good 🤗. In de avondschemering loop ik voorzichtig om slakken te ontwijken. Het knappend geluid af en toe geeft aan dat dit niet lukt Vogels spotten: kiekendief, zeearend (de foto’s die ik maak, halen het qua kwaliteit helaas niet bij degene die ik in Zweden maakte), havik, Vitis gezien en Wielewaal gehoord. (Wist niet dat Wim de Bie deze tekst schreef) De Wielewaal Wim de Bier

Kom mee naar buiten allemaal, dan zoeken wij de wielewaal 

En horen wij die muzikant Dan is zomer weer in ’t land! 

Dudeldjo klinkt zijn lied, Dudeldjo klinkt zijn lied, Dudeldjo en anders niet.  

Hij woont in ’t dichte eikenbos Gekleed in gouden vederdos. 

Daar jodelt hij op zijn schalmei Tovert onze harten blij. 

Dudeldjo klinkt zijn lied, Dudeldjo klinkt zijn lied, Dudeldjo en anders niet.

In de poeltjes veel drukte als gevolg van kuitschietende karpers. Al deze kennis hierboven opgedaan via praatjes met mensen die ik onderweg tegenkwam. Gisteren gevlogen met mijn drone vanaf de parkeerplaats bij he haven. Daar mocht het nog net. Kort filmpje en geniet van de beelden.

Bijna zover om richting Noord te gaan. In 1 keer naar Helgoland?

Alle voorbereidingen zijn gedaan en het ziet er naar uit dat maandag 8 mei een mooi weergat oplevert. Besloten om van hieruit in 1 keer naar Helgoland te zeilen. Hier even na hoogwater vertrekken rond een uur of 13.00. In het donker hopelijk bijgelicht door de volle maan van 7 mei. Ik heb er zin in, ook al voel ik straks vlak voor vertrek vast spanning. 

Nog even onze plotter opgeschoond. Alle oude routes en waypoints eruit. (Ik heb ze nog wel als file op de laptop) Nu alleen een nieuwe route naar Helgoland vanaf Lauwersoog erin. Cestlavie ombouwen van woonboot naar zeilboot ⛵️

8 mei, We doen het toch maar met zijn tweetjes, totaal 110 mijlen

Vanmorgen spaghetti gemaakt met de zelfgemaakte saus die ik van Ad kreeg toen ze aan boord waren.

Verslag van 22 uur varen. Vertrek marrekrite 10.00 uur. Door de sluis 1130. Op motor tot we buiten zijn en wat wind kunnen pakken. Om 13.15 zeilen we! 14.45 wordt het een krap koersje, dus motor aan. Om 18.30 wind helemaal weg en zeilen weg. 23.00 beetje wind, dus kluiver erbij. Af en toe kleine miezer buitjes, maar niet de buien die voorspeld waren. Verder een prachtige nacht en niet koud.

Om 01.45 maan komt bloedrood op boven Baltrum op. Om 6.30 stevige zuidenwind, kracht 5 en met kluiver en bezaan zeilen we nog even heerlijk 12 mijlen. Dicht bij Helgoland wordt de zee woelig, dus goed sturen. We leggen om 06.30 aan naast een grote Lagoon. Een paar uur later kunnen we verkassen naar een plek direct aan de drijvende steiger. 

Ook Duca heeft het perfect gedaan en de meeste tijd geslapen. Ik heb de hele nacht juist niet geslapen en toen twee keer een uurtje in de ochtend nadat we waren aangekomen.

Wij hebben de eerste 110 mijlen dit seizoen weer gedaan. Verrassend hoe snel na anderhalf jaar niet op zee varen we onze routine oppakten en weer een goed team werden. Dat voelt erg goed en geeft zelfvertrouwen. De laatste grote tocht was november 2021 vanuit Cuxhafen terug naar Nederland en toen waren we samen met Stef en Manon 

Bijvoorbeeld hoe we samen beslissingen nemen bij oversteek boei jade 1 en 2. Oversteek over de traffic Lane van de Jade is geen probleem, maar nu wilden we naar Helgoland en dan moet je over een druk “kruispunt” heen! Bijna nog donker! AIS helpt maar groene en rode lichtjes geven me toch nog steeds meer info. Voor de “zee-leken” deze info gehaald van www.gratisvaarbewijs.nl “Om in het donker zichtbaar te zijn maken alle schepen gebruik van navigatielichten. Behalve voor het zichtbaar maken, helpen navigatielichten je om te bepalen van welke kant je een schip ziet en om welk soort schip het gaat. Het is makkelijk om de verlichting van vaarwegmarkering en navigatielichten uit elkaar te houden want vaarwegmarkering (boeien) heeft verlichting die aan en uit gaat en navigatieverlichting is altijd aan. 

Boordlichten: Aan bakboord een rood licht en aan stuurboord een groen licht die van opzij en van voren zichtbaar zijn. 

Toplicht: Een wit licht dat van opzij en van voren zichtbaar is. Het toplicht is altijd hoger geplaatst dan de boordlichten. Heklicht: Een wit licht dat van achteren zichtbaar is. 

Als je een schip recht van voren ziet, zal je dus de beide boordlichten en het toplicht zien. Zie je een schip van recht opzij, zal je één boordlicht en het toplicht zien. Als je een schip recht van achteren ziet, zie je alleen het heklicht. De hoek waaronder de navigatielichten zichtbaar zijn overlappen een klein beetje. Daarom zie je beide boordlichten als je een schip recht van voren ziet (het schip komt recht op je af… opletten dus!) en als een schip je voorbijvaart, zal op een gegeven moment heel even zowel een van de boordlichten, het toplicht en het heklicht zichtbaar zijn.” Als je de lichten ziet wisselen van rood naar groen of omgekeerd, kun je zien of een schip voor of achter je langsgaat.

Hieronder een animatie van onze track vanaf Groningen t/m Helgoland.

De komende dagen?

Vanaf vrijdag wordt het zonnig en oostenwind. Gunstig om in 1 keer naar Thyborøn te zeilen. We weten nu weer hoe het moet! Of dat lukte, lees je in een volgend blog.

De volgende morgen blijkt de zeilmaker toch niet aanwezig en ik vind een andere in Göteborg aan de rivier richting Lilla Bommen. Lundh, een familiebedrijf blijkt later en echte topspecialisten. We leggen aan in de oude marinehaven, waar ook een paar houten oude zeiljachten liggen. Kluiver naar beneden en weggebracht is morgen klaar. Weet nog niet wat het gaat kosten. Uiteindelijk slechts 250 euro en alle naden in de door de zon aangetaste strook helemaal gestikt in een keurige zigzag. Erg blij mee.  Joost komt aan in de regen, dan klaart het op en varen we naar de oude marinehaven van Göteborg om de volgende ochtend ons gerepareerde kluiver bij zeilmaker Lundh op te halen. Later lukt het Meine om de elektriciteit te ontsluiten. Ik heb me wel even gemeld bij een paar mensen en die zeiden dat we welkom zijn. Met weinig wind de kluiver kunnen hijsen en met een zuidwestenwind je naar eiland Rörö gevaren.

23/9 Rörö. Spannend dagje want het gaat hier hard waaien en veel regenen. Zelfs de vissersboten komen eerder van zee. Dat zegt wel wat!

Dus in plaats van ⚓️ plek gisteren een veilige en op de westenwind beschutte haven gezocht: Rörö. Die haven is behoorlijk beschut want het gaat heel hard waaien. Ook valt er veel regen. Gisteren nog mooie wandeling gemaakt. De volgende morgen toch nog de boot verkast verder naar binnen. Er wordt Beaufort 7-9 verwacht en ik wil niet zoals destijds op Terschelling de ringen uit de steiger rukken met onze 22 ton. Het waaide al behoorlijk toen we verplaatsten, dus goed zeemanschap toegepast: reddingsvesten aan, procedure door gesproken. Joost en Meine op de steiger om met de lijnen mee te lopen en ik met motor en boegschroef meehelpen. Eerste stuk ging goed. Ook dankzij de elektrische lier, waarmee ik het schip naar de kant kon trekken. Toen wilden we nog iets verder, maar inmiddels stond de wind al helemaal dwars op het schip. 

Dan glijd ik uit, kom met mijn heup tegen het stag aan, val en klap met mijn hoofd op het tafeltje. Best even beetje duizelig. Verder niets aan de hand behalve pijnlijke plek op mijn been. Nu buil op mijn hoofd en paarse plek op mijn heup.

Na twee nachtjes is de wind gedraaid en zeilen we naar Donsö. Ook een haven omdat het ook vannacht weer hard gaat waaien. 

Zaterdag lijkt het ineens weer zomer met strakblauwe lucht en de wind die gaat afnemen. Stora Kläh. 

We zoeken een ankerplekje voor een paar uurtjes om daarna naar Långedrag te varen zodat Joost daar van boord kan voor het vliegtuig. Als we na lang zoeken een plekje Stora Kläh gevonden hebben waar niet allerlei kabels en leidingen lopen liggen we nog maar vijf mijl verwijderd van de haven en we besluiten hier vannacht te blijven. Onderweg heeft Joost ook nog een makreel gevangen. Prachtige avond met eten in de kuip en een maan die mooi opkomt. Wat een cadeautje! De volgende dag zetten we Joost af in Långedrag, waar hij de bus naar het vliegveld neemt. Het was heel fijn.

In deze korte blog meerdere linkjes naar korte YouTube filmpjes. enjoy.

29 augustus. Hier is het weer stralend weer. Gestoken door een Hoornaar: ik blijk allergisch. Alvö.

Vandaag drie uur kunnen zeilen en toen twee uurtjes op de motor. Weerbericht is best oké. Waanzinnig dus hoe hier steeds na een paar slechte dagen het weer opknapt en de zon zich laat zien. Toch maar even vanmorgen een arts gebeld want mijn arm zwol helemaal op. Hard en dik en pijnlijk. Zojuist van de ⚓️ plek naar FJÄLLBACKA gevaren en bij de apotheek medicijnen opgehaald. Voelt goed dat ik contact heb gehad met een arts. 

3 september. Wat een geweldige zeildag gisteren van onze ankerplaats bij Väddo naar de noordelijk gelegen Koster eilanden, 20 mijlen verderop.

Met een 1 dag geldende zuidenwind, opbouwend van kracht 4 naar 5. En volop zon natuurlijk. We volgen de route richting de koster eilanden tussen de scheren en kleine rotsjes door. Zie screenshot. Best spannend en omdat het ook nog hard gaat met 6 tot 7 knopen, nemen we de kluiver weg om vaart te minderen. Nauwkeurig sturen en blijven opletten. Natuurlijk ook naar de prachtige door de zon verlichte rotsen kijken.

Als we door de nauwe ingang naar binnen zeilen, zijn er heel wat zee kanoërs, die ons ruimte geven. Gelukkig voor ons en voor hen hihi.

Aangekomen bij Breviks Fiskehamn is het nog even een kunst om ons 22 ton schip langs de kade te krijgen, want nu staat de wind er pal op en veel ruimte om te manoeuvreren is er niet. Met pure spierkracht van Meine en mijzelf trekken we de boot naar de wal. Het lukt. BBQ aan. Wijntje erbij. Later komt Thomas de havenmeester het havengeld innen. Aardige vent die ons mooie tips geeft om te liggen. Maar eerst dit eiland verkennen en lekker slapen. Bijna het klokje rond en wakker worden met spierpijn in de armen. Het hoort er allemaal bij. En Oja, de zon schijnt ook vandaag en de wind is weer gedraaid naar Noord.

Zondag 5 september SydKoster. Op het fietsje naar het Naturum. Breviks.

Mooie film over vooral het onderwater leven. De fjord die wij overstaken om hier te komen is zo’n 250 meter diep.

Daarna naar een door Nederlanders gerund ecologisch restaurant in een tuin: Kostersträdgårdar. Erg leuk want toen we vertelden dat we uit Nederland kwamen zei hij dat hij net een foto doorgestuurd had gekregen van een jacht uit Nederland dat in de haven van Breviks ligt. Dat zijn wij dus! Erg leuk en heerlijke salade gegeten. 

We zijn hier nu al een dag of 4. Perfect. Alles wat we nodig hebben: stroom, de Ica voor boodschappen, een wc en een magnifiek uitzicht. Lekker relaxen dus! Ook wel eens fijn. Hoe geweldig ons leven/zwerven ook is, soms is het fijn om daar een “vakantie” van te nemen. 

Gisteren na 5 nachtjes Breviks 9 mijltjes naar het Noorden gezeild. Tjurholmen.

We voeren eerst tussen de twee Koster eilanden door. Wat een rust nu hier en wat zal het in het hoogseizoen druk zijn hier. We liggen nu in de wat onrustige kleine baai van het eilandje Tjurholmen en met een zandstrand op 2,5 meter diep water. Dit is onze meest noordelijke plek dit jaar. Ik schat ook in dat dit het meeste noordelijke eilandje van west Zweden is, waar je kunt ankeren. Zojuist kwam trouwens de kustwacht in een grote RIB nog even langszij. Ze wilden eigenlijk alleen een praatje en onze plannen weten. Papieren hoefde men niet te zien.

Het begon toch wel erg hard te schommelen met deze harde wind, dus hoe mooi dit eilandje ook is, we zullen vannacht niet veel slapen, daarom verkassen we 2,5 mijl zuidelijker naar het beschutte ankerplekje van Stora Trollholmen, vlakbij Stromstad.

Ik maak een paar korte filmpjes van de afgelopen dagen. Weer eens wat anders dan die langere. 

8 september Zonnig en puur zomer. Heerlijk lezen, filmpje maken, blog bijwerken. Åkersvass.

Meine vissen. Na 14 maanden in Zweden eindelijk gelukt: Meine heeft 2 makrelen gevangen. Met advies van de visserij winkel in Lysekil, waar Meine bevroren aasvisje kocht. BBQ gaat aan!

9 en 10 september. Als de mist is opgetrokken verlaten we onze mooie beschutte ankerplek bij Stora Trollholmen. Stromstand voor boodschappen.

Bij het uitlaten van Duca ruik ik een verschrikkelijke stank. Er ligt een dode zeehond op het strandje en al behoorlijk vergaan. 

Eerst varen we 1 1/2 mijl richting Strömstad voor een “short visit”. Boodschappen, (Ica direct naast de kade). Systembolaget, stroom opladen, water tanken, gratis wifi gebruiken om een nieuwe YouTube film op internet te zetten en natuurlijk weer een nieuwe blog. (Wat toch niet lukt vanwege de auteursrechten op een nummer van Bob Dylan) rond 1400 uur vertrekken we weer om een eindje verder varen richting zuid.

Ons oorspronkelijke doel (het piepkleine haventje Kalvö) vandaag halen we toch niet. Geen zin om op de motor tegen de wind in te varen. Ik zoek een mooi beschutte baai: Stora Arsklåvet en daar varen we rond een uur of vier naar binnen. Gisterochtend bladstil en glas helder water. 17° dus ik ga ook nog maar even overboord. Met het bootje even naar de kant. Prachtig uitzicht en geen swell deze keer! Later film ik het ophalen van het anker dat door het kraakheldere water heel erg goed te zien is. We liggen op 3 m diep. Omdat de verwachting is dat het morgen de gehele dag regent varen we een klein stukje verder ongeveer 10 mijl richting de Havstenssund. Daar zijn we zo’n 10 jaar geleden voorbijgevaren omdat het loeidruk was. Nu is er bijna geen kip. Als ik de havengelden wil gaan betalen hoeft dat niet want het is naseizoen. Uiteindelijk liggen we er 3 nachten en ontmoeten het gezellige Engels/noordse stel Sue en Lars.

13 september. Wat een top dag. Zon en een klein windje uit het noorden om naar het zuiden te zeilen. Väderöarna.

Onderweg zien we een zeehond zonnen op een steen en vangt Meine 4 makrelen. We zijn op weg naar Väderöarna, de meest westelijke Archipelago van Zweden: “the weather islands”. Echt prachtig. Als we liggen in het kleine haventje, wandel ik naar het uitzichtpunt van de pilots. Ik neem blijkbaar een iets verkeerde route en kan dan niet verder omdat er een hoge steile rotswand voor mij opdoemt. Tot ik een zwarte lijn zie hangen die blijkbaar bedoeld is om naar boven te klimmen. Vooruit dan maar! Goed vasthouden en opletten. Als ik bij het kleine rode Pilot huisje kom is daarbinnen een aardige man van het eiland. Hij had ons al binnen zien varen. Leuk gesprek en hij vertelt dat ik de officiële route van de Swedish Amy Force heb gebruikt. Er is in ieder geval een andere weg terug. Eerst echter nog 32 stapjes het trappertje om helemaal boven op te staan. Rondom uitzicht en werkelijk prachtig. 

Later die avond gaan we uit eten in het restaurant. Dat valt tegen. Geen keus alleen 1 soort voorgerecht en 1 soort matig hoofdgerecht en als ik ga afrekenen moet ik € 175 betalen. Geen goede prijs-kwaliteitverhouding. Gelukkig liggen we hier voor niks omdat de haven meesteres een foutje heeft gemaakt en dacht dat het gratis was. Het blijkt nu voor ons € 25 geweest te zijn in plaats van € 40. 

19 september. Vanmorgen eerst mijn 30 minuten workout aan boord gedaan en toen warm genoeg om even te water te gaan in baai Rörholmen

We zijn zo’n 20 mijl ten noorden van Göteborg. In de baai van Rörholmen. Watertemperatuur nu 14,5 graden. Te doen maar geen rondjes zwemmen meer om de boot. Meine wel natuurlijk. Zondag middag windkracht 3 en er wordt nog behoorlijk gezeild hier in de scheren net ten noorden van Göteborg.

Wij zijn op weg naar Öckero om een zeilmaker te “regelen” om de versleten naden van onze kluiver te naaien.

Gisteravond in de baai nog een paar mooie foto’s gemaakt van een ruïne met de zon erop, waarschijnlijk te maken met vroegere haringvangst en verwerking. En wederom een ultieme zonsondergang.

Link YouTube filmpje onderaan.

12 en 13 augustus. Een vrouw met een missie in Lilla Bommen

Woensdag In Lilla Bommen Marina in Göteborg. Hier word ik een vrouw met een missie. Of eigenlijk met meerdere missies.

Dit verhaal gaat dus niet over het zeilen zelf, maar wel over het organisatietalent dat je nodig hebt als je al meer dan een jaar uit Nederland weg bent zoals wij.

Zoals nieuwe creditcard card ophalen bij Post Nord die hier door zwager Drikus Post Restante naar toe gestuurd is. Na een lange wandeling naar het grote postkantoor met wat omwegen omdat men ook hier enorm aan het bouwen is en wegen zijn opgebroken, zien we het gebouw al van verre, maar waar is nu de ingang. Uiteindelijk gevonden met hulp van een Zweed in een bestelbusje, die ons zoekend ziet lopen en speciaal even stopt.

Dan natuurlijk afwachten of de post is binnengekomen. Natuurlijk kunnen ze het in eerste instantie niet vrienden. Gelukkig heb ik de mail aan Drikus nog met adresvermelding. Het blijkt dat de straatnaam niet genomen had moeten worden. Probeer je iets zorgvuldig te doen, gaat het toch nog bijna verkeerd. Nu komt de brief snel boven water. Missie 1 geslaagd.

Nu naar de Naturkompaniet, de Zweedse Bever zeg maar. Bij deze winkel had ik in Gävle vorig jaar oktober Polyver waterdichte minus 50 graden winter laarzen gekocht. Dit voorjaar bleken ze kapot. Naar de winkel in Stockholm Sickla gegaan, ingeleverd en uiteindelijk geld teruggestort gekregen. Nu nieuwe opgehaald, die ik eerder telefonisch besteld had. Per internet bestellen is voor ons lastig omdat we geen Zweden zijn en soms is een persoonsnummer nodig. Ze liggen klaar in de goede winkel, want er is een aantal vestigingen hier in de stad. Missie 2 geslaagd.

Toen naar een fotowinkel waar ik dit keer per mail een nieuwe zogenaamde oogschelp voor mijn camera heb besteld. Ook deze ligt klaar in de winkel. Missie 3 geslaagd en alles te voet gedaan. Inmiddels 14500 stappen.

Missie 4. Donderdag met de bus naar de noordkant van de stad op zoek naar de winkel Dogstar. Daar wil ik proberen een korte termijn afspraak te maken om Duca te laten trimmen. Niet zo eenvoudig, want bij een schnauzers moet het haar op het juiste moment geplukt worden. Namelijk als de bovenvacht los begint te laten en de ondervacht al gegroeid is. De trimmers zijn altijd heel druk. (In Stockholm kon ik pas een afspraak maken op een termijn van 5 weken!) Hondje meegenomen en wat een enorme winkel en hondenparadijs is dit. In de winkel de trimster gebeld die niet aanwezig is en ze heeft geen tijd. Vandaag niet, morgen niet, maar komende dinsdag wel! We besluiten het wel te doen. Een paar dagen varen en dan weer even terug en met OV. Missie 5 gaat slagen.

In de middag wandel ik naar de binnenstad voor een afspraak met de pedicure. Ook op afstand gemaakt en noodzakelijk vanwege een ingegroeid teentje. Dan ook maar direct een leuk kleurtje erop. Missie 6 geslaagd.

12 augustus. Långedrag hier wachten we Petra en Peter op. 5 dagen verwaaid. 

Zaterdag middag geborreld met Paul en Moniek, die met hun Hutting 40 tegenover ons liggen. Leuke mensen en wat ziet het houtwerk er schitterend uit. Beetje jaloers, maar dit schip gaat iedere winter naar binnen. Zondag zonnig en een mooie wandeling in een stadspark gemaakt. Zonnig, prachtige bloemen en planten, warme kassen. Die avond uit eten in het restaurant van de GKSS. Dinsdag is Duca getrimd en dat was ook een reden om hier langer te blijven. Alles kwam mooi uit, want het weer was niet zo best, dus geen spijt dat we niet konden uitvaren. Verder regende het de gehele dag. Na Duca afgeleverd te hebben met de auto van Peter naar een Ica Kwantum. 

18 augustus. Vanmorgen voor het eerst weer zonnig. Varen! Donsö.

De voorspellingen zijn wel in de loop van de dag veel wind, zelfs windkracht 8 in buien. Toch gaan we eerst op zoek naar een beschutte ankerplaats aan de oostkant van Donsö. Twee keer doen we een ankerpoging, maar we liggen niet echt lekker. Te weinig ruimte en ook dicht bij kabels. Waarom stress opzoeken als het niet nodig. Naar de andere kant van het eiland gevaren en een plaats gezocht in de vissershaven en Gasthamn van het eiland. Nog net 1 plek langszij aan de drijvende steiger. We liggen veilig. 

Later een prachtige wandeling gemaakt door het natuurgebied van het eiland. Echt prachtig hoe nu de heide in bloei staat en de struiken roodgekleurd zijn van de bessen. Nu strakblauwe lucht en zo lekker zeilen richting noord naar een mooie ⚓️ plek. Welke weten we nu nog niet!

20 augustus. Onstuimig varen en een zeedoop voor Petra en Peter. Utkaften.

We verlaten Donsö ook als is de zee nog onstuimig. Eerst stuk op motor tegen de wind in. Onstuimig varen met behoorlijk golven. Petra en Peter vonden het leuk dus mooie zeedoop. Daarna stuurboord uit en heerlijk rustig zeilen tussen de eilanden. We vinden de mooie baai van Utkaften vlakbij Marstrand. Daar liggen ook Albert en Claudia met hun Orion, die we vorig jaar aan de oostkust ontmoetten. Ze komen gezellog borrelen in de kuip en we wisselen vele verhalen uit. Ook leuk voor onze gasten!

21 augustus. Eerste rang in Marstrand. Het mekka van de zeilsport.

Het is hier nog erg druk omdat de wereldkampioenschappen Draken net is afgerond én ze zijn na 31 jaar proberen gewonnen door Nederlander Peter Heerema. Als we aankomen varen er toch aardig wat grote schepen weg en we vinden een zogenaamde “drop-in” plaats aan de kade. Deze keer meer mooring lijnen. Het kost hier nu maar 35 euro. Een week eerdere zou de prijs voor onze lengte nog 57 geweest `zijn. Leuk om hier weer een keer te zijn. 

22 augustus. Zon, tuimelaars, Reeën en oesters en dat allemaal op 1 dag. Oxholmen

Na een rustig nachtje aan de kade in Marstrand, voor de toeristen ook nu nog toestromen met de veerboot, nog even naar de burcht gelopen, wat boodschappen gedaan en om 12.00 uur gaan varen. Op de motor, want er is geen wind. Besloten ten oosten van Tjorn en Onrust naar het noorden te varen. Niet vanwege noodzakelijke beschutting, maar om te ervaren hoe het iets meer het binnenland in steeds groener en heuvelachtiger wordt. Een prachtige tocht van 23 mijl. Aan het begin zie ik ineens een paar tuimelaartjes. Wat een cadeautje. De boot ook maar even stil gelegd om een te vissen. Zonder resultaat. Na 23 mijl komen we aan bij de baai van Oxholmen. Terwijl we nog aan het ankeren zijn, ziet Meine reetjes aan de waterkant. Ze staan rustig te grazen. Een moeder met 2 kleintjes. Prachtig in de middagzon.

Aan de oostkant is een mosselfarm. Als ik Duca ga uitlaten bedenk ik me dat er misschien wel ontsnapte mosselen te rapen zijn. Dat niet, maar wel oesters. We blijven hier een dagje.

25 augustus. Gisteren rond 1300 uur gestopt bij anker baai bij Hjältön & Gåsö.

Geen zin meer in op de motor tegen de wind in. We liggen hier prima op 11 meter diep water. Rustige nacht. Maar even van genieten want het gaat de komende dagen onstuimig worden. Volgende dag vertrokken en omdat de wind nu al uit noord kwam heerlijk twee uur kunnen zeilen. Door de stromingen in de Björnsund. Toen een kort onstuimig stukje buitenom naar het eiland Gåsö. Wat een prachtig natuurgebied is dit! Mooie wandeling tussen het paars van de heide en de bomen met rode besjes. Vanavond gaat het nog wat steviger waaien met uitschieters naar 8 Beaufort.

27 augustus. Vandaag de dag van het grote afscheid van 4 dierbare vrienden. Lysekil.

Allereerst van Petra en Peter, die 2 weken met ons meevoeren. Wat hadden we een geluk met het weer. Ze hebben alles meegemaakt. Zon, geen wind, veel wind, regen. Mooie ankerbaaien en leuke haventjes. Gesupt. Géén vissen gevangen. Wel oesters en mosselen geplukt en gegeten. Reeën gezien. Een dolfijntje en eergisteren een zeehondje. Gisteravond boden ze ons een etentje aan in het visrestaurant aan de haven. Natuurlijk langoustines, garnalen en krab in deze augustus maand in Zweden.

Toen kwamen gisteren door een mooi toeval Frank en Eva uit Uppsala even langs. Ze zijn onderweg vanuit Nederland naar huis en bleken ook Lysekil uitgekozen te hebben met hun camper. Hoe bedenk je het? Als je zoiets wilt afspreken, lukt het vaak niet, maar nu spontaan wel. 

Vanmorgen ook nog even aan boord voordat ze onderweg naar huis gingen. Heftig, vier dierbare vrienden aan boord en dan ineens zijn ze weg. Wel een traantje gelaten.

Zoals altijd inmiddels aan het eind van dit verhaal een link naar een nieuwe YouTube film.

Een film over onze zwerftocht over de Vänern. Een maand lang. De Kriskras gaat het. De volgende beelden krijg je te zien. Veel mooie anker plekken. Schitterend weer met af en toe een buitje. Een bezoek aan Peter en Monica in hun zomerhuis in Åmål. Oude rotstekeningen van de Vikingen. Met weinig wind een mooi kruisrak naar Vlavik. De mist die daar de volgende ochtend komt binnen drijven. Maar toch gaan we varen richting Ekenäs. Een hele nauwe vaargeul daarnaartoe. Prachtige plompenbledden alsof je in Friesland vaart. Puur zomer is het daar heet. In het water spelende kinderen.

Met ruime wind zeilend richting Spiken. Visnetten waar we bijna in verzeild raken omdat het niet goed aangegeven stond.

Drie jonge vrouwen met een klassieke oude prachtige licht blauwe scherenkruiser. 

Een dwaaltocht op de fiets door het bos richting het Slott Lacko. Mooie beelden van het interieur en van de prachtige tuin.

Een onverwacht bezoek van dierbare vrienden Caroline en Gert die drie dagen met ons eens meevaren. Zeilend naar het mooie natuureiland Djurö. Een wandeling daar en de volgende dag met gedraaide wind weer terug kunnen zeilen naar Spiken. 

Voor een dreigen de bui uit zeilen en net niet op tijd aankomen in Säffle.

Gakkende ganzen die zwemmen in de avondzon. De nauwe ingang bij de Dalbergså. En vervolgens Vänernborg.

Het Trolhattän kanaal met diepe sluizen. En tot slot Göteborg waar we in de haven Lilla Bommen liggen

We blijven 5 nachten in Sjötorp. Lekker uitrusten. Zullen jullie ook wel behoefte aan hebben denk ik. Morgen weer varen en dan blijven we een tijdje op Vänern. Waarschijnlijk dit weekend onze vrienden uit Stockholm ontmoeten die hun huis aan de overkant van het meer hebben. 

De Vänern. Vooraf had ik er weinig voorstelling van, behalve dat ik wist dat het een meer was 6,5 keer zo groot als het IJsselmeer. 

Dus had ik een groot IJsselmeer voor ogen. De enige overeenkomst is echter het zoete water. En her en der leuke plaatsjes aan de kust.

De Vänern is een echte binnenzee, met scheren, rotspartijen, diepe plekken van meer dan 70 meter en prachtige ankerbaaien.

Ook kan het er behoorlijk te keer gaan en is navigeren en op het weer letten weer aan de orde.

We bleven hier dus ruim een maand. Ook omdat het hier rustig is. 

Ik had verhalen gelezen van vrienden aan de westkust waar het nu hoogseizoen is en alle haven vol lopen. Liggelden zijn hier ook niet hoog, ongeacht de grootte van je schip € 20 inclusief elektriciteit.

De afgelopen dagen heerlijk geankerd in een mooie baai Kvarholmssund, vier mijl ten westen van Sjötorp. 

Weer een goede tip van René Vleut! In ons blootje overboord. Water was 5 graden kouder dan in Götakanaal. Daar 23. Dat was ons te warm. 

Toen we net lagen vloog er een grote visarend voorbij die een vis ving. Prachtig gezicht. De vogel werd achternagezeten door een meeuw, die het maaltje wilde verschalken. Een paar uur later zag ik een meeuw met een groot zilver vissenlijkje worstelen. Hij kon er niets mee. Dus wel te pakken gekregen, maar te groot. Jammer voor de vis. De volgende dag op de motor naar een volgende anker plek Huson. 

Hier blijken veel steekvliegen die erg agressief zijn dus een boswandeling zit er niet in. Duca laat zichzelf uit. Springt uit het bootje, doet haar ding en springt weer aan boord. 

Met Peter en Monica uit Saltsjöbaden toeren in Dalsand.

De wind is tegen en we willen vrijdagavond in de haven van Åmål zijn aan de overkant zijn voor een afspraak met Peter en Monica. Ze hebben ons uitgenodigd in hun zomerhuis. De gasthamn is erg fijn en als ik ze vantevoren bel voor een ligplaats omdat het vrijdag is gaan ze zeer actief op zoek. Later belt Mathilde terug en heeft voor ons een plek langs een oude vissersboot. Later ontdekken we waarom het zo druk is. Niet alleen door het weekend, maar het is hier blues week. Dat pikken we dan ook weer even mee. De volgende dag gaan we met Peter en Monica toeren door Dalsand. Het blijft waarschijnlijk de gehele dag regenen. Ze laten ons van alles zien.

Een onverwacht mooie zeiltocht.

Eergisteren vertrokken uit Åmål een leuke anker plek die Peter had aangeraden: Svegön. Er is hier ook een steiger maar daar lagen nogal wat schepen aan dus wij zoals gebruikelijk voor anker. Later kwam er een man naar ons toe met zijn bootje om ons te vertellen dat we meer dan welkom zijn om daar te liggen. Gratis. Heel aardig. Toch lekker voor anker gebleven. Er is ook een strandje en natuurlijk springt Duca lekker uit het bootje als ik haar ga uitlaten. Mooie bos met vogelgeluiden tegen de avond. 

De volgende dag vertrekken we laat om half één. Besloten om eerst te kijken wat een mooie zeilkoers is en dan pas de bestemming te vinden. Echter dan zouden we weer terugzeilen richting sjötorp. Uiteindelijk zeilen we 22 mijl op een prachtige manier een groot kruisrak. Cestlavie zeilt zichzelf met kluiver, grootzeil en bezaan én met door Meine goed getrimde zeilen. We hoeven amper bij te sturen. En komen precies goed uit aan de overkant bij het begin van een betonde vaargeul. Hier heb ik een anker plek gevonden. Maar eerst varen we dan nog vijf mijl door een beton de vaargeul langs alle scheren naar de plek toe. Er is voor heel veel later op de avond heel veel regen voorspeld: dikke buien maar zoals we inmiddels gewend zijn, gebeurt er helemaal niets. Vandaag blijven we hier in deze baai liggen. Kijken of er een visje kunnen vangen.

18 juli. De afgelopen drie nachten in het kleine haventje van Ekenäs gelegen. 

In de mist vanaf de ankerplek bij Flaviken naar toe gevaren tussen de scheren door. Na een tijdje brak de zon door. Echt prachtig. Mijn Navionics had een route berekent, die we toch maar niet helemaal hebben gevolgd. Ging door een gebied met 0,90 meter water. Altijd zelf blijven nadenken.

Naar haventje toe varend, heb je het gevoel in Friesland te zijn. Heel groen en overal plompe bledden. Je ziet ook buiten de vaargeul direct de ondiepe plekken. Een beetje zoals in Rügen. Toen we aankwamen was er geen plek voor ons, ook al was er wel een achterboei vrij. Een aardige Zweed zorgde ervoor dat de smalle scherenkruizers wat dichter op elkaar gingen liggen zodat wij ons er voorzichtig tussen konden wringen. Enorm aardig. Lekker die avond gegeten op het terras van het restaurant. Wel in de schaduw, want het is heet. 25-30 graden.

Gisteren iets gedaan wat we nog niet eerder gedaan hebben in Zweden. Hoogzomer, midden op de dag met plus 28 graden wandelen in het bos. We werden dus continue belaagd door kleine wespen en dazen. Dat hield het tempo er wel in haha. Geeneens tijd genomen om bosbessen te plukken die al mooi rijp zijn. Uiteindelijke maar een 5 km rondje gelopen. Voor we uitvaren onze poeptank geleegd. Zijn we dat ook weer kwijt. Nu aan het zeilen naar Spiken een klein oud vissershaventje. Daar voor anker. Op ‘t nippertje een veld van visboeien gezien. Het liep door tot aan de kust. 

20 juli Goedemorgen. Wolken wat is dat nu? Bezoek aan Slott Lackö

We liggen aan een klein steigertje vlakbij Spiken: Mista Udda, ook een plekje van de Zweedse cruising club lijkt het. Afval en wc zijn hier geregeld. Verder lekker niks. Straks komt de zon weer en doen de zonnepanelen het werk. Nu door het bos op de fietsjes naar Spiken voor wat boodschappen en gerookte vis en dan naar het Slott Lackö. Later vandaag zien we wel weer. En FaceTime doen met kleinzoon Faas die gisteren 7 jaar geworden is!

Inderdaad werd het een stevig fietstochtje eerst door het bos. Het leek wel mountainbiken met het ontwijken van alle takken en wortels. Had er best moeite mee, maar niet gevallen gelukkig. Totaal 18,5 km afgelegd in een combinatie van fietsen, wandelen en fiets voortduwen. Eerst naar Spiken voor boodschappen en toen door naar het Slott. Deze keer toch maar eens binnenkijken. Zeer de moeite waard. Ik houd ervan als het interieur leeg is en je de oude basis nog kunt zien. Toen we weggingen rond 12.30 stond er een hele rij, dus mooi getimed! In Spiken wat gerookte vis gekocht en toen snel weer weg. Wat een druk en toeristisch oord is dat in de zomer. Weinig authenticiteit behalve achter de schuren waar nog wel vissersboten liggen. 

Een onverwacht bezoek.

Toch maar even naar Gasthamn Lackö Slott gevaren én een plaatsje gevonden! Morgen komen namelijk zeer onverwacht Gert en Caroline, vrienden uit Nederland langs. Ze zijn onderweg naar Noorwegen en appten vanmorgen. Zooo leuk! Ze varen een paar daagjes mee! Dus wij vanmiddag met de bus naar Lidköping voor boodschappen. Een karretje vol geladen plus een tas met lichtere spullen. Bleek de bus terug maar tot Spiken te gaan! Dus ruim 2 km lopen met een redelijk zware last. De buschauffeuse stopte wel speciaal voor ons bij het wandelpad. Heb ik mijn workout ook weer gehad! Nu aan een dubbele gin-tonic!!

Met Caroline en Gert mooi gezeild naar Djurö, wederom een natuurreservaat. Prachtig weer, lekker windje. De baai blijkt kleiner dan verwacht en er liggen wat jachten, dus wij gaan iets meer buiten liggen. De wind gaat namelijk draaien en dan hebben we ruimte nodig om te “cirkelen”.

Inderdaad draait de wind in de vroege ochtend en we liggen nu wel wat de schommelen. Later wordt het rustiger en Caroline en ik maken een mooie wandeling. Gert en Meine vissen en in tegenstelling tot hun succes in Schotland, lukt het hen hier niet.

Na 2 nachtjes kunne we weer mooi terugzeilen naar onze ankerplek in Spiken. De volgende morgen breng ik hen met de rubberboot terug naar Spiken, koop er voor de 2^e keer weer de heerlijke gerookte vis en neem afscheid van deze dierbaren vrienden. In 2014 bezochten ze ons ook tijdens ons rondje Engeland. De volgende dag nog steeds zonnig en ik besteed de tijd aan het repareren van opnieuw een scheur of eigenlijk losgeraakte naad in de kluiver. Komende winter maar eens naar een zeilmaker brengen, want ik denk dat alle stiksels zo langzamerhand wel versleten zijn. Gelukkig stond er daarna weinig wind zodat we het zeil ook weet konden hijsen. Morgen 30 mijlen zeilen met waarschijnlijk goede wind naar Säffle. Hopelijk voor de buien binnen!

Net niet voor de buien binnen in Säffle. 

Maar vergeleken met wat er komen gaat de komende dagen valt heel erg mee. Een stevige miezer meer is het niet. Als we eenmaal echt vastliggen barst het onweer echter los! En niet zo zuinig ook trouwens. We werden hier weer ouderwets ontvangen door de havenmeesters. Säffle is een klein plaatje met ongeveer 9000 inwoners en prima om een tijdje te liggen. De volgende dag drie wassen in de goede wasmachine voor slechts € 2,50 per stuk. Boodschappen doen bij de ICA. Bij de plaatselijke foto winkel toch maar een nieuw statief gekocht wat een tijd geleden overboord is gegaan helaas. Ook geeft hij mij een tip van een zaak in de buurt Göteborg voor een onderdeel van mijn camera. Die zaak mail ik en ze hebben het inderdaad op voorraad en zullen het voor mij bewaren tot ik in Göteborg ben.

30 juli. Nog even en de zonnebril mag weer op! 

Vier dagen in zijn Säffle verregend gelegen in een Gasthamn met zeer behulpvaardige havenmeesters. Waar zie je nog dat ze al klaar staan om je op te vangen? In de regen! Ook hier is het niet duur. Alle havens hier in de Vänern zijn ongeveer € 20 ongeacht de grootte van het schip. En na vijf nachten ergens in een haventje gelegen te hebben een nacht gratis. Dat ontdekken we pas vanmorgen omdat onze uit Syrië afkomstige havenmeester de moeite neemt het te vertellen. We zeilen nu rustig scherp aan de wind met het zwaard op 2,10 m richting een ankerplaats. Zo langzamerhand gaan we naar het Trollhättan kanaal en dan door naar Göteborg.

Wat zouden jullie gedaan hebben? 

Door harde tegenwind kracht 5 drie nachten blijven liggen in onze mooie Vingenshamn. Geen straf. Vanmorgen volgens verwachting de wind gedraaid en we gaan naar buiten richting Dalbergså. Alleen op de kluiver halen we al bijna zeven knopen, maar we gaan behoorlijk tekeer. Ik begin me zorgen te maken dat we met deze wind en vooral golfslag moeilijk de smalle aan lagerwal liggende vaargeul van Dalbergså in kunnen varen.  Dus wijken we uit naar het westen en komen terecht bij het begin van het Dalsandkanaal. Eigenlijk wel een prima plekje om te liggen, want we liggen hier aan de kade van het oude Köpmannehamn. 

In 1938 werd een nieuwe haven geopend in Köpmannehamn, aan het Vänernmeer net buiten Köpmannebro. Na nogal lange en hardnekkige discussies werd het gebouwd op Musdragsholmen. Het idee was dat de kleinere rondvaartboten zouden overslaan op grotere Vänern-schepen voor de verdere reis naar Göteborg. Het werd echter geen succes. De Tweede Wereldoorlog maakte de aanschaf van brandstof voor de schepen duur, de molens in Dalsland sloten goedkopere afspraken met de spoorwegmaatschappijen en de haven van Köpmannehamn lag op een eiland zonder landverbinding. Het belang van het wegvervoer was niet te voorspellen. In de jaren vijftig viel de haven in slaap en werd een gasthaven voor pleziervaartuigen.

De volgende dag varen we wel naar Dalbergså. Beetje motorzeilen met prachtig weer.

De volgende dag fietsen we naar de Slott ruïne. 

Dalaborg werd in 1304 gesticht door de hertogen Erik en Valdemar, mogelijk beïnvloed door het Torgils Knutsson’s Aranäs aan de andere kant van het meer van Vänern. Dalaborg was ooit het belangrijkste kasteel van Dalsland. De overblijfselen van het 14e-eeuwse kasteel rusten prachtig op een heuvel met uitzicht op het meer van Vänern. Tijdens de Engelbrecht-opstand in de 15e eeuw werd het, net als andere gerechtsdeurwaarders, platgebrand door de rebellen.Dalaborg had een zorgvuldig gemetselde en gepleisterde begane grond in steen met muren van vier meter dik. Boven de begane grond waren extra verdiepingen, waarschijnlijk twee, van hout. De kasteelrots is aan drie zijden omgeven door water en aan de vierde zijde een natuurlijke tombe. Tijdens een latere bouwfase werd de tombe versterkt met een dijk, waarschijnlijk ook met houten barrières. De vestingwerken werden sowieso niet bijzonder sterk – er waren hier geen ringmuren, flankerende torens of soortgelijke verdedigingsinstallaties. Mogelijk was het plan vanaf het begin om het hele hoofdgebouw in steen te bouwen, maar tijd en geld raakte op.

Toen wat boodschappen gedaan in een lantshandel winkel. Prachtig door de korenvelden gefietst. Één grote graanschuur hier en met de zon erop schitterend. Ze waren al aan het maaien! De roofvogels vlogen over het land op zoek naar lekkere hapjes.

5 augustus varen we naar Vänersborg voor begin Trollhättan kanaal. 

Uiteindelijk vandaag vier uur heerlijk gezeild met een klein Noordoosten windje Beaufort kracht 2 tot 3. Om 12:00 uur vertrokken na een leuke ontmoeting met Cherry en Gerald, Nederlandse campers. Niet door gevaren tot Vänersborg maar een ankerbaai ongeveer zeven mijl ten noorden gevonden om te ankeren. Op de kaart staat geen ankertje maar we durven het wel aan. Prima plekje en ook beschut als de wind vannacht naar zuidoost draait. Puur zuidenwind moet je hier niet hebben. Duca uitgelaten op een “wildernis” eiland. Prachtige avond met veel ganzen die lekker “gakken”, maar snachts gelukkig stil zijn. We blijven hier nog vandaag liggen. Mooi weer nog. Afhankelijk van (slechte) weersvoorspelling varen we eind van de middag de 7 mijltjes naar Vänersborg!

Vanaf gisteren gaan we alleen nog maar naar beneden. Easy toch?

Trollhättan sluistrap. Een eitje of toch niet helemaal? Oja en later nog Duca tussen wal en schip. De sluizen werken zoals in Nederland, met 1 groot verschil. Niveauverschil 7 meter, dat heb je niet vaak in onze wateren. Wat we niet handig doen, is met voor en achterlijn werken. Gisteren dus ingewikkeld via de pikhaak de achterlijn uiteindelijk om een bolder gekregen. Vanmorgen was het nog lastiger. Het water staat zo hoog, dat ik onder water moet reiken om de lijn om een bolder te krijgen. Dat werkt niet, ook omdat we drijvende lijnen hebben. Dus dan maar de lijn om de grote stenen bolder op de kant, want het geluidssignaal gaat al en het water gaat zakken. Halverwege snel een tweede lijn vastgeknoopt aan de andere, want te kort. Gelukkig blijft die niet haken als we wegvaren. Bij de sluistrap doen we het anders. Alleen de midden bolder gebruiken en via de stalen trap in de sluis de lijn verhalen. Met boegschroef schip in bedwang houden. Stond notabene allemaal in het boek van René Vleut! Als we aanleggen op het mooie natuur plekje stuurboord uit (Åkersvass), ziet Duca het gras en springt van boord. Mikt verkeerd. Blijft met haar pootjes nog even aan de rand hangen om vervolgens toch in het water te plonzen. Gelukkig zijn onze fenders zo dik dat ze niet wordt geplet. Ik moet er niet aan denken. Altijd zit ze aangelijnd en nu even niet. Uiteindelijk zwemt ze tussen het schip en de wal door naar de overkant en wordt door een aardige jongen uit het water gevist. Hij komt haar terug brengen en vertelt dat hij zelf thuis ook twee schnauzers heeft.  Nu maar effe chillen. Het hondje, maar ik ook. 

Aan het eind weer het bekende linkje naar YouTube.

16 juni. Twee landrotten komen aan boord! Het Götakanaal zal van hen ervaren matrozen maken!

Vandaag komen Ad en Elzo aan boord. Ad ken ik al 40 jaar vanuit onze studie bedrijfskunde in Delft. In die tijd werd ik verliefd op hem, niet wetende dat hij niet van de vrouwen is. Elzo is al meer dan 30 jaar zijn partner. Dierbare vrienden. Voordat we het kanaal in gaan, varen we eerst nog een dag of 6 naar de scheren buiten Stegeborg. Om hen dat ook eens te laten ervaren, maar ook om al vast een beetjes zeebenen en behendigheid te kweken. Het is prachtig en rustig weer, we kunnen zeilen en ankeren 6 nachten achtereen. We doen Länjö, Äspholm, Djursö en Lilla Holmen aan, waar we steeds een paar nachtjes blijven liggen en ook wandelingen maken.

21 juni, de langste dag en de kortste nacht en we zijn in Zweden.

Vandaag gaan we het Götakanaal in. Gisteren een paar naden van de kluiver met het handje gerepareerd. De schoot was losgeschoten uit het blok, dat openklapt met te harde wind. Meine was net te laat met het innemen van de kluiver. We varen via Mem in 1 keer naar Söderköping. Daar weer de nodige boodschappen gedaan en de eerste avond uit eten geweest. Voor Meine en mijzelf is het ook de eerste keer dat we door het kanaal varen en hoe goed we ook zijn voorbereid, ik ben best zenuwachtig. Hoe zal het gaan en zullen onze opstappers ook een beetje kunnen genieten. De eerste paar sluizen zet Meine de achterlijn niet vast en dat betekent dus dat de enorme kracht die erop komt natuurlijk niet te hanteren is voor Ad. Dat moet anders en gelukkig gaat het daarna beter: Ik stuur, zet Elzo voor de sluis af en hij gaat met de lijnen op de wal. Meine neemt eerst de achterlijn aan en zet die vast. Ik pak de voorlijn aan die in de kuip over de lier door Meine steeds wordt aangetrokken naarmate er meer water in de sluis komt. Ad bedient de motor. Perfect dus.

22 juni. Hier in Götakanaal is het nog erg rustig! We zijn steeds de enige in de kleine sluizen.

We zijn nu ook wat gewend aan de sluizen en hebben nu een goede taakverdeling aan boord. Inmiddels zijn we al een paar dagen in het zeer rustige Götakanaal. De volgende dag komt een Lock master vertellen dat de grote brug een eind verderop een elektronisch probleem een heeft. We blijven hier dus nog een nachtje. Het is heet en Elzo en ik hebben de boot gisteren strategisch naast een grote boom geplaatst. Lekker in de schaduw dus. Nadat de drie mannen het lekkerste ijs van Zweden hebben gegeten, klimmen Elzo en ik naar boven naar het uitzichtpunt.  

24 juni. De volgende dag doen we 14 sluizen en ankeren op het meer Roxen. De heren maken een steile leercurve door!

De wind draait en ook al is ze niet hard na een tijdje liggen we aardig te klotsen want nu aan lagerwal en het Roxenmeer is langgerekt. Een waarschuwing die René Vleut ook in zijn boek geeft. Elzo is aan het koken en heeft nergens last van qua zeeziekte. We krijgen een buitje en daarna een prachtige avond met een regenboog. Voordat de wind kwam was het water en de lucht schitterende grijs met een kleine rimpeling. Twee watervliegtuigen waren aan het cirkelen en landden af en toe. En stegen weer op natuurlijk. De bui zette niet door en ook nu weer konden we buiten eten. 

25 juni. Die hele nacht regent het en de volgende morgen ook nog.

In een klein miezertje vertrekken we om 9.30 uur naar de befaamde sluistrappen van Berg. We zijn het eerste schip, dat er ligt en hoeven alleen maar te wachten tot de naar beneden schuttende jachten klaar zijn. Vanwege onze grootte gaan we meestal alleen in de sluis. Heel relaxed. Officieel moeten we vanwege ons gewicht van 22 ton ook aan de grote stenen meerpalen aanleggen. Soms doen we dat. Sinds gisteren zijn we als team ook aardig op elkaar ingespeeld. 

Midzomernachtfeest op vrijdag?

Na de sluizen van Berg is een grote ruimte om te overnachten, maar wij varen door. Door een prachtig landelijk gebied en af en toe zien we door de bomen de uitloper Norrbysjön van de rivier Motala die hier evenwijdig met het kanaal loopt. We varen die dag van sluis nr. 16 tot en met nr. 31 in Borensberg, waar ook het beroemde Götahotel staat. 16 sluizen op 1 dag is best vermoeiend. De laatste wordt trouwens met de hand bediend. Op deze plek blijven we uiteindelijk 2 nachtjes. 

Vrijdag zochten we een leuk plekje voor het midzomernachtfeest, dat de Zweden op vrijdag vieren, want dan kunnen ze lekker dronken worden en het weekend bijslapen. En wij ook. Het is midzomernachtfeest en veel boten liggen en varen (!) gepavoiseerd. Echter verder gebeurt er niet veel. Ik had van alles verwacht en ook veel herrie in de nacht. Niets van dat al. Families zitten wel gezellig buiten te eten, maar dat is alles. Af en toe rijdt er een oude jaren 60 Volvo voorbij met jeugd en harde muziek, maar dat is het dan. Wel lekker bijslapen dus die nacht tegen de verwachting in.

De eerste avond eten we op een leuk terrasje. De volgende morgen doe ik alle was in de machines van de haven. Ook wel weer eens handig. Het is ook raar weer met onweer in de verte.

Natuurlijk willen we ook het mooie hotel zien dus daar drinken we een biertje en een wijntje. Twee dus en rekenen 79 euro af voor 5 bier en 3 wijn. 

We eten gezellig buiten aan de picknicktafel die voor de deur staat. Het klaart weer helemaal op.

28 juni.  Een nieuwe aanlegmogelijkheid in Motala

Een paar mijl voor Motala is een nieuwe aanlegmogelijkheid gerealiseerd bij de Volksuniversiteit en het industriemuseum. Haven heet Verkstadsön. Goede voorzieningen en alles nieuw volgens een bordje juni 2021. Leuk ook het museumpje over de aanleg van het kanaal. Mooi wandelpad in de schaduw naar Motala. Daar het motormuseum bezocht. Terug in de tijd en ongelooflijk uitgebreid. Zeer de moeite waard. Nu liggen we te wachten voor de spoorbrug, ook omdat de sluis in Motala kapot schijnt de zijn. Reparaties zijn gaande. Dit is inmiddels de derde keer dat we enige vertraging oplopen vanwege een reparatie. Gelukkig hebben we geen haast.

29 juni. Een droomplek in Vadstena.

Na Motala maken we een uitstapje naar Vadstena en we hebben enorm geluk want omdat we vroeg zijn, vinden we een droomplek in de gracht rondom het beroemde renaissance Slott. Ik maak snel een foto nu we er nog alleen liggen. En inderdaad, later komen er nog een paar jachtjes liggen.

Erg leuk is ook dat we bezoek krijgen. Åsa en Lars, die we vorig jaar ontmoeten in Hävringe. Het is een piepklein haventje en het waaide behoorlijk toen ik tegen de avond een mast steeds heen en weer voorbij zag komen. Ik ben toen de kade op gegaan om hen aan te geven, dat er plaats naast ons. Nu tijdens dit bezoekje bijna een jaar later blijkt hoeveel indruk dit op met name Lars heeft gemaakt. Hij is ook nog van de “oude stempel” zeilers die gewend is anderen te helpen. Als ze weer van boord gaan, lopen Meine en ik even mee. Wat blijkt. Lars rijdt in perfect gerestaureerde zwart MG uit 1948. Dat pikken we dan ook weer even mee. Die avond maak ik prachtige foto’s van de zonsondergang.

De volgende dag bezoeken we het slot en het stadje. Het Slott maakt indruk op me omdat het zo puur is zonder al te veel opsmuk. Het stadje heeft leuke winkeltjes om in rond te snuffelen.

30 juni vanuit lagerwal op Vattern met korte golfjes zeilen richting Karlsborg. Een bijna zeezieke bemanning.

We waren gewaarschuwd! Dit meer kan ruig zijn en dat is het ook. Wat moet ik doen als ik moet kotsen? Vraagt Ad plotseling. In het gangboord zeg ik en denk er direct aan dat hij niet over boord moet vallen, dus aanlijnen. Uiteindelijk komt het gelukkig niet zo ver.

De volgende dagen varen we een beetje door. We overnachten nog een keer in Forsvik, een leuk klein haventje. Als ik Duca uitlaat, ziet ze op het pad een “gifgroene” slang waar ze heel verstandig met een grote boog omheen loopt. Het lukt me om het slangetje te filmen voordat het water in glijdt.

1 juli op het hoogste punt in het Götakanaal: de Viken

Het Viken meer en het hoogste punt in het kanaal is prachtig. Juist doordat het grijs en miezerig is en we langs net of net niet boven water uit stekende muurtjes varen. Het is stil en geen wind. Een eend die we opschrikken wil opvliegen, maar dat lukt steeds niet. Een grappig gezicht. 

SeaFever als afscheidslied.

Na nog een nachtje in Hajstorp bij een prachtig oud landhuis, leggen we aan in Sjötorp, het einde van het kanaal en ook het afscheid van onze vrienden. In Hajstorp verassen onze vrienden ons met een lied. Ze zingen staande in het gangboord het lied “Seafever” uit 1902 van John Masefield als afscheid cadeau. 

I must go down to the seas again, to the lonely sea and the sky,
And all I ask is a tall ship and a star to steer her by;
And the wheel’s kick and the wind’s song and the white sail’s shaking,
And a grey mist on the sea’s face, and a grey dawn breaking.

I must go down to the seas again, for the call of the running tide
Is a wild call and a clear call that may not be denied;
And all I ask is a windy day with the white clouds flying,
And the flung spray and the blown spume, and the seagulls crying.

I must go down to the seas again, to the vagrant gypsy life,
To the gull’s way and the whale’s way where the wind is like a whetted knife;
And all I ask is a merry yarn from a laughing fellow-rover,
And quiet sleep and a sweet dream when the long trick’s over.

Terwijl ze zingen nadert de Lock master om ons iets mede te delen. Gelukkig heeft ze in de gaten wat er gaande is en blijft rustig staan wachten. Haar applaus verrast de mannen. Het blijkt dat ze ook muzieklerares is!

In Sjötorp nemen we na drie weken afscheid van Ad en Elzo. Het was een geweldige ervaring, maar ook wel vermoeiend. Ik voelde me zeer verantwoordelijk voor hen. Twee landrotten die zich in die periode ontwikkelden tot goede matrozen. Het betekent wel steeds extra opletten of alles goed gaat. Ondanks de steile leercurve maakt 1 van de twee soms een fout, zoals de meerlijn boven de reling aanreiken of een lijn zomaar loslaten. Hoe kan het ook anders? Als ik zoiets nieuws zou ervaren, zou er bij mij ook af en toe een soort kortsluiting in mijn hoofd optreden. Heel fijn dat alles goed is gegaan. Geen ongelukken of krasjes op het schip of de ziel. Veel gelachen, lekker gegeten en het “nodige” gedronken! Hieronder het verhaal dat ik voor de Bloemlezing 2021 ZeilNoord schreef.

Aankondiging Film 8: Voordat we naar het Götakanaal gaan genieten we nog van een paar mooie plekken in de Archipelago van Stockholm. Het naderend afscheid van de oostkust voelt zwaar en niet leuk. Veel zon in deze film. Overdag, opkomsten én ondergangen. Prachtige natuurplekjes. Nu wel geel van de pollen. Een otter die scharrelt op de rotsen. Zwanen families die af en toe hun territorium beschermen. Koeien die voor de zomer uitgezet worden m.b.v. een bootje. Een eland in de avondzon. Zeehonden opeengepakt op een kleine rots vlak bij Arkösund. Een zeearend die een baai waar we invaren bewaakt. Ook mooie klassieke schepen en scheepjes. Een grote groep ganzen die van ons schrikt en al weg vliegend veren verliest. “Homecoming”  in Saltsjöbaden. En veel heerlijk zeilen.

27 mei. Zonnige foto’s en films verwerken tot een nieuwe YouTube film.

Dat deed ik tijdens de twee dagen regen achter elkaar en harde wind in de beschutte Paradisviken van Finnhamn. Deze keer vooral over onze zeiltocht naar het natuurreservaat van Stora Nassa in de buiten Archipelago van Stockholm. 

Dan wordt het toch weer mooi weer en na boodschappen tijdens een korte stop in Ingmarso, varen we door naar Ladviken Norrgards. Op de motor, want er is geen wind. Het is prachtig in de baai en we blijven 3 nachten achter het anker. Meine doet een vis poging en ik maak een wandeling over het eiland. Ook dit is weer prachtig met weilanden afgewisseld door prachtige bomen. Het jonge groen met de zon erop is schitterend. Ook mooie is dat hier nu zo langzamerhand prachtige klassieke scheepjes varen; motorboten en scherenkruisers. Er ligt er 1 bij ons om de hoek.

Op een avond komt er een schip aan varen en ik denk dat deze het afval komt ophalen. Op deze eilanden moet dat allemaal verzameld worden. Ze vervoert echter 2 koeien, die bij de grote rode schuur aan land gezet worden voor de zomer. Die hebben genoeg mals gras om te grazen!

31 mei. Richting Saltsjöbaden voor onze 2^e prik, maar eerst nog even ankeren in Napoleonviken!

Het is raar weer vandaag. Geen wind om te zeilen en een hele zwoele lucht, alsof er ergens een bui valt. Niet bij ons in ieder geval. In de baai van Napoleonviken, waar we in november ook ankerden, liggen nu op een doordeweekse avond als zo’n 10 jachtjes. Dat wordt wat hier in het hoogseizoen! Ik hoorde van iemand dat bij Huvudskär waar we midden augustus ankereden, ooit iemand in die baai 200 jachtjes telde.

1 juni. Welcome home! En Car?

De volgende ochtend varen we richting Saltsjöbaden op de motor. Als we bij de haven komen, momt er toevallig een snelle RIB aanvaren van de KSSS met Frederik aan boord. “Welcome home”, roept hij. Dat doet me wel wat. Later op de ochtend ga ik even gedag zeggen bij Gunnar. Na de begroeting zegt hij: “Car?”. Yes please. Handig om boodschappen te gaan doen in Tippen waar we ook willen kijken hoe snel we de 2^e vaccinatie kunnen regelen. We rijden erheen en toevallig is vandaag de “drive in” vaccinatie. Eerst vindt men de tijd tussen de prikken wat kort (5,5 weken), maar men legt hier de verantwoordelijkheid gelukkig bij de patiënt. Wij vinden het allang prima. Ossian komt langs op het pakket uit Nederland te brengen. Een nieuwe drone! De vorige die gerepareerd was in Nederland bleek niet meer waterdicht.

2 juni. 21 jaar jonger!

In de middag komt Linda weer even aan boord om een nieuwe workout routine te maken. Daarvoor ga ik even op de weegschaal. Best spannend na een maand, maar ik heb trouw ieder 3^e dag mijn oefeningen gedaan. Wat blijkt: alle waarden zijn verbeter en ik ben inmiddels 58 jaar jong. Scheelt 21 jaar met beginstand. En 10 kg lichter.

’s Avonds komen Peter en Monica op de borrel. Peter tipt ons dat we nu ook een officieel certificaat kunnen halen bij de receptie van de Familiaklinik. Hij stuurt me als voorbeeld zijn exemplaar. De volgende dag er weer op uit. Het kan maar pas eind van de middag, want de vaccinaties staan nog niet in het systeem. Prima, want ik moet toch nog even naar Sickla om mijn kapotte laarzen in te leveren bij de Naturkompaniet en voor een paar andere boodschappen. Ook nog even bij “mijn kapster” Miriam langs om gedag te zeggen. Ik heb besloten niet nu weer naar de kapper te gaan, want het is niet nodig, maar ik koop wel wat extra kleuring middel. Ze verkopen hier de professionele variant, die ze zelf ook gebruiken. 

3 juni. Nou nog 1 nachtje dan!

Uiteindelijk toch maar met zijn tweetje gegeten bij het haven restaurant. Erg leuk. Links van ons zitten drie mannen met aan de andere tafel de drie vrouwen. Ook hier niet meer dan 4 aan een tafel. Het zijn een beetje populaire types, die hier met een grote RIB zijn aangekomen. Een van hen begint een gesprek met mij. Dat is aardig en had ik niet verwacht. Ik vertel ons verhaal. Oh, maar dan heb ik over jullie gelezen in de krant. Nu zijn de andere mannen ook geïnteresseerd. Ze lopen tegen de 60 en zijn nog druk aan het werk, maar realiseren zich dat ze ook een plan, visie voor hun toekomst moeten bedenken.

Gisteren kwam er nog een groot 80 voet super modern zeiljacht aan de buiten steiger onder Engelse vlag: Alithia. Wij gaan daar later ook liggen, nadat we 720 liter diesel gebunkerd hebben. De schipper, op zo’n jacht een professional en niet de eigenaar, maakt me een compliment over de manoeuvre. Ik liet vooral de wind het werk doen. We maken een praatje. Ze komen nu min of meer rechtstreeks uit Italië!!!.

4 juni. Peter en Monica zwaaien ons uit.

Gisteren ook afscheid van Ossian genomen. Tegenwoordig kunnen we weer iemand een “Hug” geven al vraag ik nog wel om toestemming. 

Op het papiertje van de vaccinatie stond geeneens onze naam.

De plek waar we naar toe gaan en die ons is aanbevolen, valt ons tegen. Niet vrij ankeren a.g.v. de vele kabels die er lopen. De ingang is heel ondiep en ik raak even de grond. Dieptemeter geeft 180 aan, maar toch. Weer naar buiten gevaren en daar geankerd. Prima plekje. Wandelingetje met Duca.

5 juni. Eindelijk weer zeilen!

Er is wind en we maken een mooi lang kruisrak over het ruime water. Het is zaterdag, stralend weer en behoorlijk druk op het water. We wilden eigenlijk naar een plek die NB even opzoeken. Maar daarvoor moeten we te veel tegen de wind in koersen en tussen eilandje door. De ervaring heeft geleerd dat daar meestal de wind wegvalt danwel uit een andere hoek komt. Bovendien verwacht ik dat het daar druk zal zijn. We naderen wel een andere plek: Stora Husarn. Het heeft een kleine baai open op te noorden. Het is rustig weer, dus dat kan wel. Er ligt al een zeiljacht en een paar motorbootjes. Wij ankeren vrij op 10 meter diep water. De Zweedse manier van ankeren met achteranker is Meine vorig jaar op Landsort erg slecht bevallen. Anker zat vast en koste hem veel kracht. Rugpijn voor 2 weken.

Later op de avond roei ik nog even met Duca rond de rotjes en maak een filmpje. De meeuwen zijn heel boos. Trouwens de laatste dagen draag ik geen contactlenzen vanwege tranende ogen door de pollen. Gelukkig had ik voordat we Nl verlaatten een bril laten aanmeten. De eerste 2 dagen tolt alles om me heen. Nu 9 juni gaat het beter. Ik heb geen allergie denk ik maar de pollen creëren zon klein geel stof dat het irriteert. Het ligt als een film over het water en ook op de boot. Berken en dennen.

6 juni. Zuinig met 4G

Ik ben nu zuinig met internet want Tele2 vindt dat ik te veel te lang in buitenland roam. Nu een prepaid kaart voor data gekocht. Onze vrienden nemen een oude iPhone mee. Hoef ik niet steeds te wisselen. 

We zeilen we met heel weinig wind naar Langviksskar, een buiten scheer zoals Stora Nassa, maar wel iets meer begroeit. We liggen er prachtig tussen het leefgebied van de zwanen, die veel ruzie met elkaar maken. Een paar uur nadat we zijn aangekomen, ziet Meine iets zwart ritselen. Een blijkt een kleine otter, die scharrelt en steeds even het water in duikt. Het lukt me een paar foto’s te maken. We blijven hier een dagje. Zonne tentje erop. De water temperatuur is nu ook zodanig (16 graden ongeveer), dat we een rondje rond de boot kunnen zwemmen. Fris maar ook heerlijk.

De 2e dag maken we een wandelingetje. Er is hier een pad heb ik gezien, vernoemd naar een kunstschilder die hier veel kwam. Axel Sjoberg. Het pad is aangegeven met steen mannetjes, maar niet zo gemakkelijk. Doordat ik met de bril ook geen diepte kan zien, val ik midden in een hoop zeer agressieve mieren. Ook Meine had er al last van dat ze langs zijn sokken omhoog lopen. Ik heb dan wel een lange broek aan. Vanwege de teken, maar door de val zitten ze direct op mijn rug. Meine slaat ze weg. Zelfs Duca heeft er last van en gaat liggen rollen op haar rug, wat natuurlijk niet echt helpt. Weg hier.

8 juni. Een eland in de zon.

Hier moeten we wel naar toe. 15 juni omen Ad (studievriend uit Delft) en Elzo aan boord om met ons mee te varen door het Götakanaal. Ik verheug me er zeer op. Ze komen met de auto dus de afgelopen tijd heb ik allerlei bestellingen bij hen laten bezorgen. Lak voor het hout. Nieuwe horren, een zwart-wit cartridge voor de printer, Gimber, gerookte olijfolie, en wijn, heel veel wijn.

We vertrekken de 8ste om 8.30 uur om 24 mijltjes naar Utö te motoren. Het is niet anders. De wind is hier dominant zuid en niet krachtig genoeg om hele stukken te kruisen. Onderweg is er wel veel militaire verkeer. We zien ook het grote futuristische schip weer varen. We gaan nu zelf ook door militair gebied. Niet verboden, maar aanleggen of ankeren mag niet. Als we door een smalle doorgang varen ligt er aan de andere kant een patrouille vaartuig te wachten en iets verder het grote schip. We hebben de marifoon aan en ik verwacht eigenlijk dat ze ons zullen oproepen. Ik blijf echter uit de buurt en koers achter beide schepen langs, ook als is mijn route een andere. Als we voorbij zijn, stoomt het schip op ook in de richting van de doorgang en vaart er doorheen. Ze hebben dus op ons gewacht. Later op de avond horen we ook schiet geluiden. Meine heeft in de krant gelezen dat de Zweden veel aan het oefenen zijn i.v.m. Het gedrag van de Russen.

We ankeren in de Kyrkviken baai van Utö, net voorbij de plek waar de veerboten aanleggen. Toch ook hier maar weer even een wandelingetje. Deze keer door een bos en ook als is het pas 1600 uur, de muggen weten me al te vinden. Helaas vergeten muggenspul mee te nemen. Bij de Gasthamn, is nog niet veel open door de week, maar er is wel een restaurant iets verder op. We zijn duidelijk weer zonder voorbereiding vertrokken. Geen water mee genomen, dus een biertje…. En ze hebben anti muggen spul. Nog beter. Uiteindelijk eten we op het terras een hapje en lopen later via de hoofdweg, het bos niet meer vanwege de muggen, terug naar de boot. De hoofdweg heeft hier zelfs een nummer, ook als is het niet meer dan een zandpad.

Bijna terug bij de boot reageert Duca, die gelukkig aan de lijn zit, op iets in het bos. Meine ziet meteen dat het een eland is, die rustig ion het zonnetje staat te grazen. Na 10 maanden Zweden zien we er dan eindelijk een. Prachtig en hij zij gaat er ook niet vandoor, maar blijft rustig grazen. Het verse jonge malse gras is aantrekkelijker, dan haar instinct om mensen te ontlopen. Het filmpje dat ik maak lukt.

10 juni. Het wordt hier even ten zuiden van Stockholm niet echt donker meer.

Foto van vanmorgen 03.15 uur en nu zojuist om 8.30 uur. Al dagen dit soort weer met af en toe een buitje tussendoor. Geen zeilweer want te weinig wind, maar we klagen niet. Nu in Skvallerhamn bij het eiland Järflotta nog steeds het enige jacht. Heerlijk genieten dus van de rust. Dat zal vanaf volgende week als het hoogseizoen losbarst anders zijn. En dus zojuist heerlijk in ons blootje overboord. 13 graden. Het is weer schitterend weer. Eerst van plan in deze baai te blijven liggen vandaag en een mooie wandeling te maken, maar dan zie ik dat er mooi windje begint te waaien. Wel uit het zuiden dus tegen de wind in, maar ik zoek een koers die te bezeilen is naar Trosa. Na zes nachten geankerd te hebben is het tijd voor nieuwe elektriciteit en boodschappen. Het wordt een heerlijke dag met een maximum snelheid van meer dan 6 1/2 knoop. Erg ondiep bij het aanleggen aan de lange steiger van het riviertje dat naar het stadje loopt. 160 diep en wij 150. We woelden dus aardig wat blubber op diep bij het aanleggen. Ik wil het schip nog keren en gebruikt iets te veel de boegschroef. Die wil niet meer, want de accu is leeg. Gelukkig hebben we vorig jaar 2 nieuwe accu’s geplaatst, dus ik verwacht dat hij het morgen wel weer doet.

Trosa is wat je noemt een lieflijk stadje met mooi houten huizen. De meesten met een veranda op de eerste verdieping, zoals ik ze ook in Spanje tijdens mijn Camino gezien heb. Alleen hier veel beter onderhouden. We doen boodschappen en later ga ik nog even alleen terug het stadje in met mijn camera. Mooie plaatjes genoeg te schieten. Het wemelt hier trouwens van de (kleding) winkeltjes. Verleidelijk en heel anders dan vorig jaar toen we op pad waren na het seizoen. Toen was alles dicht. Ik weet me te beheersen, maar koop wel een polo voor Meine. Die is over een paar dagen jarig.

11 juni. Tussen onverstoorbaar broedende ganzen en meeuwen.

We varen we naar Aspöfladen, waar we weer 2 nachtjes blijven. Het is midden in een natuurreservaat, compleet met bezoekerscentrum. Voor ons iets te geciviliseerd. Er wordt slecht weer verwacht. Hardere wind en regen. Uiteindelijk valt het mee en regent het vooral gedurende de nacht. We liggen vlak bij een paar rotsen, waar meeuwen en ganzen aan het broeden zijn. Onverstoorbaar. Een enkeling heeft al een jong zie ik de volgende dag. Ook vandaag kunnen we goed zeilen. Soms even de motor bij als de wind weg valt tussen de eilandjes. Doordat ons schip zo zwaar is, zet het meestal nog wel een tijdje door als er geen wind is. 

13 juni Meine jarig en een zeer gunstige NW wind. 20 mijl zeilen. Ik maak een gedichtje

76 jaar en nog steeds van die jongens benen.

Haar genoeg en nog niet wit, dat komt door je genen.

Stabiel, betrouwbaar en kalm aan.

Dat is waarom ik samen met je blijf gaan.

Voor dit komend jaar wens ik je mooie reizen en bijzondere plekjes.

Natuurlijk horen daarbij ook visrijke stekjes.

Wat een cadeautje deze wind. Meestal waait het hiervan uit zuid, maar nu dus niet. Het wordt weer prachtig zeilen met alleen bezaan en kluiver. Windkracht 3-4 en af en toe een gangetje van soms bijna 7 knopen. Totaal 20 mijl. Op een bepaald moment hoor ik zeehonden huilen. Ik ben toch niet op de Wadden? Op een kleine rots ligt een heel stel inclusief huilers te zonnen. Ze liggen bijna boven op elkaar, zo weinig plek is er. Gemiddeld zien we trouwens 1 visarend per dag. In de verte zie ik ook veel witte zeiltjes. In de buurt van Arkosund. Het zijn Lasers in een wedstrijd en begeleid door een heleboel RIB’s. Ik vaar netjes om het veld heen, maar kan met de telelens toch mooie foto’s maken. 

We ankeren in de baai van Lundarna. Wederom als enig schip. Mooi beschut plekje. Na zonsondergang gaat Meine nog even met het bootje naar de andere kant van het eiland om de ultieme avond foto te maken.

14 juni. 12 mijltjes op de motor en geen gastvrije ontvangst.

Vandaag is de wind weer zuid gedraaid en dus tegen. We willen niet direct door naar Stegeborg, want dan liggen we daar 2 nachten, dus ankeren we tegenover een grote Herenboerderij. Het ziet er op afstand prachtig uit. Mooi landhuis, machtige bomen, leuk voor een wandelingetje. Helaas worden we na een minuten vriendelijk doch dringend verzocht het terrein te verlaten. Privé!

De volgende ochtend varen we 4 mijltjes op de motor naar Stegeborg. Ad en Elzo komen vandaag aan boord om met ons mee te varen door het Götakanaal, een nieuwe etappe van onze zwerftocht.