Zoals altijd inmiddels aan het eind van dit verhaal een link naar een nieuwe YouTube film.

Een film over onze zwerftocht over de Vänern. Een maand lang. De Kriskras gaat het. De volgende beelden krijg je te zien. Veel mooie anker plekken. Schitterend weer met af en toe een buitje. Een bezoek aan Peter en Monica in hun zomerhuis in Åmål. Oude rotstekeningen van de Vikingen. Met weinig wind een mooi kruisrak naar Vlavik. De mist die daar de volgende ochtend komt binnen drijven. Maar toch gaan we varen richting Ekenäs. Een hele nauwe vaargeul daarnaartoe. Prachtige plompenbledden alsof je in Friesland vaart. Puur zomer is het daar heet. In het water spelende kinderen.

Met ruime wind zeilend richting Spiken. Visnetten waar we bijna in verzeild raken omdat het niet goed aangegeven stond.

Drie jonge vrouwen met een klassieke oude prachtige licht blauwe scherenkruiser. 

Een dwaaltocht op de fiets door het bos richting het Slott Lacko. Mooie beelden van het interieur en van de prachtige tuin.

Een onverwacht bezoek van dierbare vrienden Caroline en Gert die drie dagen met ons eens meevaren. Zeilend naar het mooie natuureiland Djurö. Een wandeling daar en de volgende dag met gedraaide wind weer terug kunnen zeilen naar Spiken. 

Voor een dreigen de bui uit zeilen en net niet op tijd aankomen in Säffle.

Gakkende ganzen die zwemmen in de avondzon. De nauwe ingang bij de Dalbergså. En vervolgens Vänernborg.

Het Trolhattän kanaal met diepe sluizen. En tot slot Göteborg waar we in de haven Lilla Bommen liggen

We blijven 5 nachten in Sjötorp. Lekker uitrusten. Zullen jullie ook wel behoefte aan hebben denk ik. Morgen weer varen en dan blijven we een tijdje op Vänern. Waarschijnlijk dit weekend onze vrienden uit Stockholm ontmoeten die hun huis aan de overkant van het meer hebben. 

De Vänern. Vooraf had ik er weinig voorstelling van, behalve dat ik wist dat het een meer was 6,5 keer zo groot als het IJsselmeer. 

Dus had ik een groot IJsselmeer voor ogen. De enige overeenkomst is echter het zoete water. En her en der leuke plaatsjes aan de kust.

De Vänern is een echte binnenzee, met scheren, rotspartijen, diepe plekken van meer dan 70 meter en prachtige ankerbaaien.

Ook kan het er behoorlijk te keer gaan en is navigeren en op het weer letten weer aan de orde.

We bleven hier dus ruim een maand. Ook omdat het hier rustig is. 

Ik had verhalen gelezen van vrienden aan de westkust waar het nu hoogseizoen is en alle haven vol lopen. Liggelden zijn hier ook niet hoog, ongeacht de grootte van je schip € 20 inclusief elektriciteit.

De afgelopen dagen heerlijk geankerd in een mooie baai Kvarholmssund, vier mijl ten westen van Sjötorp. 

Weer een goede tip van René Vleut! In ons blootje overboord. Water was 5 graden kouder dan in Götakanaal. Daar 23. Dat was ons te warm. 

Toen we net lagen vloog er een grote visarend voorbij die een vis ving. Prachtig gezicht. De vogel werd achternagezeten door een meeuw, die het maaltje wilde verschalken. Een paar uur later zag ik een meeuw met een groot zilver vissenlijkje worstelen. Hij kon er niets mee. Dus wel te pakken gekregen, maar te groot. Jammer voor de vis. De volgende dag op de motor naar een volgende anker plek Huson. 

Hier blijken veel steekvliegen die erg agressief zijn dus een boswandeling zit er niet in. Duca laat zichzelf uit. Springt uit het bootje, doet haar ding en springt weer aan boord. 

Met Peter en Monica uit Saltsjöbaden toeren in Dalsand.

De wind is tegen en we willen vrijdagavond in de haven van Åmål zijn aan de overkant zijn voor een afspraak met Peter en Monica. Ze hebben ons uitgenodigd in hun zomerhuis. De gasthamn is erg fijn en als ik ze vantevoren bel voor een ligplaats omdat het vrijdag is gaan ze zeer actief op zoek. Later belt Mathilde terug en heeft voor ons een plek langs een oude vissersboot. Later ontdekken we waarom het zo druk is. Niet alleen door het weekend, maar het is hier blues week. Dat pikken we dan ook weer even mee. De volgende dag gaan we met Peter en Monica toeren door Dalsand. Het blijft waarschijnlijk de gehele dag regenen. Ze laten ons van alles zien.

Een onverwacht mooie zeiltocht.

Eergisteren vertrokken uit Åmål een leuke anker plek die Peter had aangeraden: Svegön. Er is hier ook een steiger maar daar lagen nogal wat schepen aan dus wij zoals gebruikelijk voor anker. Later kwam er een man naar ons toe met zijn bootje om ons te vertellen dat we meer dan welkom zijn om daar te liggen. Gratis. Heel aardig. Toch lekker voor anker gebleven. Er is ook een strandje en natuurlijk springt Duca lekker uit het bootje als ik haar ga uitlaten. Mooie bos met vogelgeluiden tegen de avond. 

De volgende dag vertrekken we laat om half één. Besloten om eerst te kijken wat een mooie zeilkoers is en dan pas de bestemming te vinden. Echter dan zouden we weer terugzeilen richting sjötorp. Uiteindelijk zeilen we 22 mijl op een prachtige manier een groot kruisrak. Cestlavie zeilt zichzelf met kluiver, grootzeil en bezaan én met door Meine goed getrimde zeilen. We hoeven amper bij te sturen. En komen precies goed uit aan de overkant bij het begin van een betonde vaargeul. Hier heb ik een anker plek gevonden. Maar eerst varen we dan nog vijf mijl door een beton de vaargeul langs alle scheren naar de plek toe. Er is voor heel veel later op de avond heel veel regen voorspeld: dikke buien maar zoals we inmiddels gewend zijn, gebeurt er helemaal niets. Vandaag blijven we hier in deze baai liggen. Kijken of er een visje kunnen vangen.

18 juli. De afgelopen drie nachten in het kleine haventje van Ekenäs gelegen. 

In de mist vanaf de ankerplek bij Flaviken naar toe gevaren tussen de scheren door. Na een tijdje brak de zon door. Echt prachtig. Mijn Navionics had een route berekent, die we toch maar niet helemaal hebben gevolgd. Ging door een gebied met 0,90 meter water. Altijd zelf blijven nadenken.

Naar haventje toe varend, heb je het gevoel in Friesland te zijn. Heel groen en overal plompe bledden. Je ziet ook buiten de vaargeul direct de ondiepe plekken. Een beetje zoals in Rügen. Toen we aankwamen was er geen plek voor ons, ook al was er wel een achterboei vrij. Een aardige Zweed zorgde ervoor dat de smalle scherenkruizers wat dichter op elkaar gingen liggen zodat wij ons er voorzichtig tussen konden wringen. Enorm aardig. Lekker die avond gegeten op het terras van het restaurant. Wel in de schaduw, want het is heet. 25-30 graden.

Gisteren iets gedaan wat we nog niet eerder gedaan hebben in Zweden. Hoogzomer, midden op de dag met plus 28 graden wandelen in het bos. We werden dus continue belaagd door kleine wespen en dazen. Dat hield het tempo er wel in haha. Geeneens tijd genomen om bosbessen te plukken die al mooi rijp zijn. Uiteindelijke maar een 5 km rondje gelopen. Voor we uitvaren onze poeptank geleegd. Zijn we dat ook weer kwijt. Nu aan het zeilen naar Spiken een klein oud vissershaventje. Daar voor anker. Op ‘t nippertje een veld van visboeien gezien. Het liep door tot aan de kust. 

20 juli Goedemorgen. Wolken wat is dat nu? Bezoek aan Slott Lackö

We liggen aan een klein steigertje vlakbij Spiken: Mista Udda, ook een plekje van de Zweedse cruising club lijkt het. Afval en wc zijn hier geregeld. Verder lekker niks. Straks komt de zon weer en doen de zonnepanelen het werk. Nu door het bos op de fietsjes naar Spiken voor wat boodschappen en gerookte vis en dan naar het Slott Lackö. Later vandaag zien we wel weer. En FaceTime doen met kleinzoon Faas die gisteren 7 jaar geworden is!

Inderdaad werd het een stevig fietstochtje eerst door het bos. Het leek wel mountainbiken met het ontwijken van alle takken en wortels. Had er best moeite mee, maar niet gevallen gelukkig. Totaal 18,5 km afgelegd in een combinatie van fietsen, wandelen en fiets voortduwen. Eerst naar Spiken voor boodschappen en toen door naar het Slott. Deze keer toch maar eens binnenkijken. Zeer de moeite waard. Ik houd ervan als het interieur leeg is en je de oude basis nog kunt zien. Toen we weggingen rond 12.30 stond er een hele rij, dus mooi getimed! In Spiken wat gerookte vis gekocht en toen snel weer weg. Wat een druk en toeristisch oord is dat in de zomer. Weinig authenticiteit behalve achter de schuren waar nog wel vissersboten liggen. 

Een onverwacht bezoek.

Toch maar even naar Gasthamn Lackö Slott gevaren én een plaatsje gevonden! Morgen komen namelijk zeer onverwacht Gert en Caroline, vrienden uit Nederland langs. Ze zijn onderweg naar Noorwegen en appten vanmorgen. Zooo leuk! Ze varen een paar daagjes mee! Dus wij vanmiddag met de bus naar Lidköping voor boodschappen. Een karretje vol geladen plus een tas met lichtere spullen. Bleek de bus terug maar tot Spiken te gaan! Dus ruim 2 km lopen met een redelijk zware last. De buschauffeuse stopte wel speciaal voor ons bij het wandelpad. Heb ik mijn workout ook weer gehad! Nu aan een dubbele gin-tonic!!

Met Caroline en Gert mooi gezeild naar Djurö, wederom een natuurreservaat. Prachtig weer, lekker windje. De baai blijkt kleiner dan verwacht en er liggen wat jachten, dus wij gaan iets meer buiten liggen. De wind gaat namelijk draaien en dan hebben we ruimte nodig om te “cirkelen”.

Inderdaad draait de wind in de vroege ochtend en we liggen nu wel wat de schommelen. Later wordt het rustiger en Caroline en ik maken een mooie wandeling. Gert en Meine vissen en in tegenstelling tot hun succes in Schotland, lukt het hen hier niet.

Na 2 nachtjes kunne we weer mooi terugzeilen naar onze ankerplek in Spiken. De volgende morgen breng ik hen met de rubberboot terug naar Spiken, koop er voor de 2^e keer weer de heerlijke gerookte vis en neem afscheid van deze dierbaren vrienden. In 2014 bezochten ze ons ook tijdens ons rondje Engeland. De volgende dag nog steeds zonnig en ik besteed de tijd aan het repareren van opnieuw een scheur of eigenlijk losgeraakte naad in de kluiver. Komende winter maar eens naar een zeilmaker brengen, want ik denk dat alle stiksels zo langzamerhand wel versleten zijn. Gelukkig stond er daarna weinig wind zodat we het zeil ook weet konden hijsen. Morgen 30 mijlen zeilen met waarschijnlijk goede wind naar Säffle. Hopelijk voor de buien binnen!

Net niet voor de buien binnen in Säffle. 

Maar vergeleken met wat er komen gaat de komende dagen valt heel erg mee. Een stevige miezer meer is het niet. Als we eenmaal echt vastliggen barst het onweer echter los! En niet zo zuinig ook trouwens. We werden hier weer ouderwets ontvangen door de havenmeesters. Säffle is een klein plaatje met ongeveer 9000 inwoners en prima om een tijdje te liggen. De volgende dag drie wassen in de goede wasmachine voor slechts € 2,50 per stuk. Boodschappen doen bij de ICA. Bij de plaatselijke foto winkel toch maar een nieuw statief gekocht wat een tijd geleden overboord is gegaan helaas. Ook geeft hij mij een tip van een zaak in de buurt Göteborg voor een onderdeel van mijn camera. Die zaak mail ik en ze hebben het inderdaad op voorraad en zullen het voor mij bewaren tot ik in Göteborg ben.

30 juli. Nog even en de zonnebril mag weer op! 

Vier dagen in zijn Säffle verregend gelegen in een Gasthamn met zeer behulpvaardige havenmeesters. Waar zie je nog dat ze al klaar staan om je op te vangen? In de regen! Ook hier is het niet duur. Alle havens hier in de Vänern zijn ongeveer € 20 ongeacht de grootte van het schip. En na vijf nachten ergens in een haventje gelegen te hebben een nacht gratis. Dat ontdekken we pas vanmorgen omdat onze uit Syrië afkomstige havenmeester de moeite neemt het te vertellen. We zeilen nu rustig scherp aan de wind met het zwaard op 2,10 m richting een ankerplaats. Zo langzamerhand gaan we naar het Trollhättan kanaal en dan door naar Göteborg.

Wat zouden jullie gedaan hebben? 

Door harde tegenwind kracht 5 drie nachten blijven liggen in onze mooie Vingenshamn. Geen straf. Vanmorgen volgens verwachting de wind gedraaid en we gaan naar buiten richting Dalbergså. Alleen op de kluiver halen we al bijna zeven knopen, maar we gaan behoorlijk tekeer. Ik begin me zorgen te maken dat we met deze wind en vooral golfslag moeilijk de smalle aan lagerwal liggende vaargeul van Dalbergså in kunnen varen.  Dus wijken we uit naar het westen en komen terecht bij het begin van het Dalsandkanaal. Eigenlijk wel een prima plekje om te liggen, want we liggen hier aan de kade van het oude Köpmannehamn. 

In 1938 werd een nieuwe haven geopend in Köpmannehamn, aan het Vänernmeer net buiten Köpmannebro. Na nogal lange en hardnekkige discussies werd het gebouwd op Musdragsholmen. Het idee was dat de kleinere rondvaartboten zouden overslaan op grotere Vänern-schepen voor de verdere reis naar Göteborg. Het werd echter geen succes. De Tweede Wereldoorlog maakte de aanschaf van brandstof voor de schepen duur, de molens in Dalsland sloten goedkopere afspraken met de spoorwegmaatschappijen en de haven van Köpmannehamn lag op een eiland zonder landverbinding. Het belang van het wegvervoer was niet te voorspellen. In de jaren vijftig viel de haven in slaap en werd een gasthaven voor pleziervaartuigen.

De volgende dag varen we wel naar Dalbergså. Beetje motorzeilen met prachtig weer.

De volgende dag fietsen we naar de Slott ruïne. 

Dalaborg werd in 1304 gesticht door de hertogen Erik en Valdemar, mogelijk beïnvloed door het Torgils Knutsson’s Aranäs aan de andere kant van het meer van Vänern. Dalaborg was ooit het belangrijkste kasteel van Dalsland. De overblijfselen van het 14e-eeuwse kasteel rusten prachtig op een heuvel met uitzicht op het meer van Vänern. Tijdens de Engelbrecht-opstand in de 15e eeuw werd het, net als andere gerechtsdeurwaarders, platgebrand door de rebellen.Dalaborg had een zorgvuldig gemetselde en gepleisterde begane grond in steen met muren van vier meter dik. Boven de begane grond waren extra verdiepingen, waarschijnlijk twee, van hout. De kasteelrots is aan drie zijden omgeven door water en aan de vierde zijde een natuurlijke tombe. Tijdens een latere bouwfase werd de tombe versterkt met een dijk, waarschijnlijk ook met houten barrières. De vestingwerken werden sowieso niet bijzonder sterk – er waren hier geen ringmuren, flankerende torens of soortgelijke verdedigingsinstallaties. Mogelijk was het plan vanaf het begin om het hele hoofdgebouw in steen te bouwen, maar tijd en geld raakte op.

Toen wat boodschappen gedaan in een lantshandel winkel. Prachtig door de korenvelden gefietst. Één grote graanschuur hier en met de zon erop schitterend. Ze waren al aan het maaien! De roofvogels vlogen over het land op zoek naar lekkere hapjes.

5 augustus varen we naar Vänersborg voor begin Trollhättan kanaal. 

Uiteindelijk vandaag vier uur heerlijk gezeild met een klein Noordoosten windje Beaufort kracht 2 tot 3. Om 12:00 uur vertrokken na een leuke ontmoeting met Cherry en Gerald, Nederlandse campers. Niet door gevaren tot Vänersborg maar een ankerbaai ongeveer zeven mijl ten noorden gevonden om te ankeren. Op de kaart staat geen ankertje maar we durven het wel aan. Prima plekje en ook beschut als de wind vannacht naar zuidoost draait. Puur zuidenwind moet je hier niet hebben. Duca uitgelaten op een “wildernis” eiland. Prachtige avond met veel ganzen die lekker “gakken”, maar snachts gelukkig stil zijn. We blijven hier nog vandaag liggen. Mooi weer nog. Afhankelijk van (slechte) weersvoorspelling varen we eind van de middag de 7 mijltjes naar Vänersborg!

Vanaf gisteren gaan we alleen nog maar naar beneden. Easy toch?

Trollhättan sluistrap. Een eitje of toch niet helemaal? Oja en later nog Duca tussen wal en schip. De sluizen werken zoals in Nederland, met 1 groot verschil. Niveauverschil 7 meter, dat heb je niet vaak in onze wateren. Wat we niet handig doen, is met voor en achterlijn werken. Gisteren dus ingewikkeld via de pikhaak de achterlijn uiteindelijk om een bolder gekregen. Vanmorgen was het nog lastiger. Het water staat zo hoog, dat ik onder water moet reiken om de lijn om een bolder te krijgen. Dat werkt niet, ook omdat we drijvende lijnen hebben. Dus dan maar de lijn om de grote stenen bolder op de kant, want het geluidssignaal gaat al en het water gaat zakken. Halverwege snel een tweede lijn vastgeknoopt aan de andere, want te kort. Gelukkig blijft die niet haken als we wegvaren. Bij de sluistrap doen we het anders. Alleen de midden bolder gebruiken en via de stalen trap in de sluis de lijn verhalen. Met boegschroef schip in bedwang houden. Stond notabene allemaal in het boek van René Vleut! Als we aanleggen op het mooie natuur plekje stuurboord uit (Åkersvass), ziet Duca het gras en springt van boord. Mikt verkeerd. Blijft met haar pootjes nog even aan de rand hangen om vervolgens toch in het water te plonzen. Gelukkig zijn onze fenders zo dik dat ze niet wordt geplet. Ik moet er niet aan denken. Altijd zit ze aangelijnd en nu even niet. Uiteindelijk zwemt ze tussen het schip en de wal door naar de overkant en wordt door een aardige jongen uit het water gevist. Hij komt haar terug brengen en vertelt dat hij zelf thuis ook twee schnauzers heeft.  Nu maar effe chillen. Het hondje, maar ik ook.