In deze blog 3 linkjes naar filmpjes!!

Eind februari huren we weer voor een weekje een auto om het binnenland van Zweden op te zoeken en de sneeuw in te gaan. 1625 km gereden.

Hammarstrand, een camping gerund door Nederlanders, ter hoogte van Sundsvall. Op en neer ongeveer 1650 km. De rivier Indalsälven is nog helemaal bevroren en daarom indrukwekkend om de stuwdam te zien. Lopen in het bos en tot boven je knieën wegzinken in de sneeuw, dus vanaf dat moment zoeken we kleine autowegen op, waar het gemakkelijker lopen is. Of tracks van sneeuwscooters. We lopen naar een bevroren vismeer, waar ook Duca weg zakt in de sneeuw. Grappig gezicht. We regelen hout bij een oude man op een industrie terrein om een ​​vuur aan te steken. 

In Sollefteå een tocht met sledehonden. Alleen Meine en ik met een gids en elk met onze eigen slee. Ik had een mooie oude houten exemplaar. Korte instructie over hoe te remmen, nooit loslaten en gaan. Aan het eind van de week hebben we Frank en Eva in Ekolsund bezocht om het bouwperceel te zien waar hun nieuwe huis gebouwd gaat worden. Buiten BBQ. We sliepen in een piepkleine en charmante B&B.

De volgende dag rond Hjälstaviken een 10 km lang pad gelopen.  Vele soorten vogels, maar het meer is nu nog steeds bevroren, dus geen vogel gezien. 

Rondom Hjälstaviken is een 8 km lang pad. Het niveau van het pad varieert in verschillende delen van het reservaat. Vanaf de ingang bij Hårby is er een onverharde weg naar de vogeltoren. Hier kunt u zich verplaatsen met een kinderwagen of rolstoel. Tussen de vogeltoren en Parnassen gaat het pad door een koeienweide op de strandweiden. Hier was het nat en modderig zijn. Op de natste delen zitten vlonders.

11 maart. Bar en Boos hier buiten maar ook machtig prachtig en indrukwekkend. Dus maar even er op uit zonder Duca want het is hondenweer

Plots is de winter er weer. Ik was al vergeten hoe het er hier uit ziet met sneeuw, maar ik krijg een tweede kans. Sneeuwstorm met hele harde wind en er toch maar even op uit. Wel uitkijken voor afbrekende dikke takken van de bomen.

14 maart. Het zeilershart begint te kriebelen.

Na het bar en boze weer van een paar dagen geleden, nu bladstil en een graad of 8. Er komen al bootjes aanvaren en bij de buurman Gunnar gaat het dekzeil eraf. Een nieuwe bestemming popt op in mijn gedachten. Åland archipel ten westen van Finland en mooi beschreven in de gids van René Vleut! Nu mijn vraag. Is dat in April te doen? Erg vroeg in seizoen maar onze reis naar Höga Kuste heeft ons ook geleerd dat we alle faciliteiten niet echt nodig hebben! En een andere vraag: Gaan we in mei in konvooi door het Götakanaal? Ik heb echter ook het gevoel dat in konvooi varen niet iets voor ons is. Ik ga even onderzoeken wanneer dat niet meer hoeft. En ja Åland gaan we zeer waarschijnlijk wel doen! Maar eerst vaccinatie regelen voor optimale flexibiliteit. Vaccinatie is voor ons nog even een uitdaging hier vanwege de herhaling. We zijn nooit zo lang op 1 plek, maar alles is te regelen! OV is zo goed in Zweden en auto huren kan ook.

Intermezzo. Een opsomming van de regeldingen van de afgelopen maanden.

Laat ik zeggen dat het internet en alle apps een grote hulp zijn geweest. Wat wilden we zoal voor elkaar hebben voordat we weer gaan varen:

• Duca. Als eerste natuurlijk want ons belangrijkste bemanningslid. Haar jaarlijkse APK en inenting doen we in de honden kliniek in Tippen. Alles in orde, maar wel advies om haar gebit te laten reinigen. Voor het eerst in 8 jaar, dus vooruit maar. Kostbaar hier, want ik tik alleen al hiervoor 420 euro af. Vervolgens een trimsalon vinden. Ze is geweest toen we hier net waren, maar daar wisten ze niet hoe te plukken. Inmiddels is het haar heel lang. Zoals ik eerder schreef: 1 van de lastigste dingen om te regelen als je leeft zoals wij nu. Het plukken moet op een bepaald moment. De trimsalons hebben het alle druk en normaliter weet ik niet wanneer we waar zijn om een afspraak te maken. In december al heb ik er 1 gevonden in Boo. Ze neemt geen nieuwe klanten aan, maar als ik uitleg dat ik maar 1 keer langs kom, is het ok. Als ze Duca ziet kijkt ze erg bedenkelijk vanwege het vele haar, maar 2 uur later ziet ze er toch weer top uit. In de tussentijd ga ik met Gunnars auto naar een mooi natuurgebied voor een wandeling. Gelukkig denk ik er op tijd aan om op mijn telefoon te plek te merken waar de auto staat! 
• Autopilot. Vorig jaar niet gebruikt vanwege het krakende geluid dat de pomp maakt. Nu maar eens aan de slag om iemand te vinden. Eerst proberen we het bij Bjorn Nilsson, een adres dat we van Egill gekregen hebben, maar hij komt er niet uit en mailt ons contact op te nemen met Tymar Marine in Bullandö. Zogezegd zo gedaan. Meine bouwt de pomp uit en met de auto van Gunnar rijden we er naar toe. De pomp/motor blijkt toch veel ouder dan we denken. Er staat een sticker op van 1986. Besloten wordt dat men een nieuwe bestelt (die uit Nederland moet komen) en als die er is zullen we een afspraak maken om er heen te varen. Ze kunnen niet beloven dat ze tijd hebben want het is heel druk. Inmiddels is het apparaat binnen en afgesproken dat we 7 mei in de Marina aldaar zullen liggen. Het wordt een duur klusje.
• Check up van Meine en mijzelf in de familiaklinik is Saltsjöbaden. De laatste keer was in 2019 in Sneek. Officieel hebben we een persoonsnummer en een vast adres nodig. Dat hebben we natuurlijk niet, maar flexibel als de Zweden zijn, nemen ze genoegen met het adres van de KSSS. Het helpt natuurlijk wel als je persoonlijk langs gaat. Bloedwaarden en ook vaccinatie willen we regelen. De uitkomst voor ons beiden is goed. Mijn cholesterol is zelfs beter dan 2 jaar geleden. Wel de bloeddruk wat hoog. Ik beloof dat ik dat later in NL zal opnemen met een plaatselijke huisarts. V.w.b. vaccinatie raadt ze aan de website in de gaten te houden wanneer onze leeftijdsgroep aan de beurt is. Uiteindelijk zijn we 21 april aan de beurt voor de eerste prik. De 2^e kunnen we zelf plannen ergens tussen 4 en 12 weken, dus erg handig. Kunnen we eerst naar Åland.
• Dan ook maar naar tandarts Stefan en dat is maar goed ook. Via röntgenfoto duidelijk te zien dat er iets begint te ontsteken dicht bij een wortel van mijn kies. Inmiddels is ook die ingreep achter de rug. Declareren van de medische kosten doen we wel als we weer in Nederland zijn. Geen slapende honden wakker maken, want officieel zijn we hier al te lang en zouden we moeten uitschrijven uit Nederland, wat we natuurlijk niet doen. Beetje “Off the grid” leven dus.

16 maart. Een klein beetje nachtvorst nog gehad waardoor er een flintertje ijs op het water ligt.

Er ontstaat nu echt reuring in de haven en onze buurboten beginnen allemaal hun boten klaar te maken voor het seizoen. Na dit weekend zullen ook wij de wintertent er afhalen. De barometer schiet vooruit, dus hopelijk de komende dagen nog meer zon. Die heeft best al wat kracht nu. Dus misschien ook een tintje bruin oplopen? Nog wel iets te koud denk ik voor de korte broek. 

21 maart de lente vieren op Sandhamn.

Hier begint eindelijk af en toe de zon te schijnen maar nog wel nachtvorst. Dit weekend gaan we het begin van de lente vieren op Sandhamn. Met de veerboot en nachtje in het Segler hotel. Zin in! En inderdaad vieren we een paar dagen later op Sandhamn het begin van de lente.  Prachtig weer, harde wind en nog frisjes. Ingecheckt in het befaamde Seglerhotel. Auto geleend van Gunnar uit Saltsjöbaden, veerboot genomen en straks en morgen lekker wandelen. Zwempak mee voor bezoek aan de Spa van het hotel!

Wat een heerlijk weekend en wat een gastvrije ontvangst in het Seglerhotel: Gebruik van Spa en hondje Duca inclusief en het nieuwe (sinds 2 jaar) jonge stel Markus en Johanna dat het hotel nu beheert, doet het goed. Als ze ons verhaal horen en ons visitekaartje hebben, bieden ze voor de komende weken zelfs een gratis ligplaats aan. Ook gaat de drijvende hout sauna voor ons aan. Dus ik nu ook maar een onderdompeling in het koude zoute zeewater. Best ok eigenlijk! Restaurant biedt in de winter op zondag alleen pizza. 

24 maart. We worden Bekende Buitenlanders. Nederlandse zeilers overwinteren aan de steiger.

Een paar dagen geleden worden we benaderd door Marie-Louise Gravestam, journaliste van de krant “Saltsjöbladet”. Ze had een tip gekregen dat hier Nederlanders zijn die uitgerekend deze plek hebben gekozen om te overwinteren. Hieronder vertaling gemaakt door wandelvriend Peter.

Nederlandse zeilers overwinteren aan de steiger.

De volgende keer dat ze van wal gaan, waarschijnlijk in april, kiezen ze koers naar Åland. Daarna is het Götakanaal een goede manier om door Zweden te zeilen en hoe dan ook door te varen naar Noorwegen. Na een winter op één van de KSSS-pieren In Saltsjöbaden hebben de gepensioneerden Meine Osterveld, 75 en Marianne van Iperen 65, plannen om de Åland-archipel te verkennen en naar het oosten te gaan met hun 14 meter lange stalen boot gebouwd in Nederland. De boot is hun thuis sinds ze enkele jaren geleden hun huis aan de rand van Utrecht in Nederland hebben verkocht. Beiden zijn veel op zee geweest in verschillende contexten. Maar het zeeleven kreeg een nieuwe start toen het echtpaar, dat al 21 jaar samen was, begon te denken dat het te stressvol was in Nederland. Toen werd de boot hun thuis en dat is dat al een aantal jaren. Het was een van Saltsjöbladens lezers die een tip gaf over het Nederlandse stel dat de hele winter op een boot in de gastenhaven woont. Gezegd en klaar, met de cameratas over zijn schouder, stapten we de pier op, leunden over de boot en vonden een houten klopper om aan te kloppen met een Hallo iedereen thuis? En ja hoor, er was natuurlijk iemand thuis, de deur naar de kajuit ging van binnenuit open en de bemanning aan boord vertelde ons graag over het leven aan boord op de gastenpier in Hotellviken. Een leven in een klimaat dat vele dagen sneeuw en kou heeft geboden, ook al is de sneeuw die voorheen touwen bedekte, opgerolde zeilen, luiken van dekzeilen en nog veel meer dat op een bootdek te vinden is, nu bijna weg. Er was dus een korte babbel aan dek voordat we naar het stationsgebouw gingen en verder praatten. In de herfst, voordat ze Stockholm en Saltsjöbaden binnengingen, zeilde het paar verder naar het noorden in Zweden en liet zich op veel manieren betoveren door de Höga Kusten. Een hele mooie natuur en veel leuke plekjes om te verblijven, vonden ze en het was ergens tijdens het zeilen dat ze het advies kregen om voor de winter voor anker te gaan in de zoutmerenbaden (saltsjöbaden). Eerst zeilden ze Stockholm binnen en brachten een paar dagen door in Vasahamnen om Stan te bekijken, maar het was de rust die ze zochten, dus na een stop in Napoleonviken zullen het de saltsjöbaden zijn en hier hebben ze een goede tijd.

De boot is groot en heeft een aantal kamers (Het heet kajuit aan boord van boten), 2 wasruimtes en een goed uitgeruste keuken met inductiekookplaat. Geen problemen gehad om de warmte aan boord te houden. Met toegang tot de steiger en voorzieningen die ze in het KSSS-huis kunnen gebruiken, denken ze dat ze zich in alle opzichten op hun gemak voelden. En Meine doet elke dag een duik bij de boot. Gewoon omdat hij het graag doet.

“We zijn zo blij om de echte winter mee te maken. Dat hebben we in Nederland nog niet zo lang gehad.

Soms huren we een auto en gaan op excursies. We zijn onder meer in Sälen geweest”, vertelt Marianne. Had ook geen problemen met wat we nu weer moeten doen. Er is altijd iets te doen, niet in de laatste plaats met de boot en alles kost zijn tijd. De scheepshond Duca is gewend aan varen en het is ook mogelijk om aan de wal activiteiten te vinden. Marianne gaat naar de sportschool recht tegenover de steigers en ze hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om een ​​tandarts te bezoeken en een gezondheidscheck te doen in het gezondheidscentrum in Saltis.

Jullie hebben ook rond Engeland, Ierland en Schotland gevaren. Wat is het leukste aan varen? Het is zowel avontuur als vrijheid, zegt Marianne. En het is leuk om andere senioren te inspireren om spannende ervaringen op te doen, zegt Meine.

Na het verblijf in de Åland-archipel zijn de plannen zoals ze er nu uitzien, om over het Götakanaal naar Göteborg te gaan en dan de kust van Noorwegen op te varen. Volgende winter zijn we waarschijnlijk in Nederland, zegt Marianne. Marianne filmt en fotografeert en heeft haar eigen Youtube-kanaal voor vrienden en volgers die Cestlavie willen volgen. In Nederland is het gebruikelijker dat de zeilen rood zijn. Hier in Zweden hebben we gezien dat de meeste witte zeilen hebben.

27 maart. De teerling is geworpen: we gaan half April naar de Finse Åland archipel. 

Half mei Götakanaal en dan richting Noorwegen. De Lofoten vinden we uiteindelijk toch te ambities. Wij zijn nu eenmaal “Slow Sailors”. Gisteren daarom misschien wel HET cartografie Walhalla bezocht in Stockholm: Kartbutiken! Wat een sortering! Zie filmpje. Twee Finse papieren zeekaarten (C en D) gescoord en een handig haven/anker gidsje! PS hun e-shop is erg goed! Vervolgens wandeling terug naar Slüssen en onderweg een terrasje met wijntje.  

Wat meer over de plek waar we overwinteren: Restaurangholmen behorend bij Royal Swedisch Sailing Club KSSS.

Het is een bewoond eiland bij Hotellviken in Saltsjöbaden. Vóór de jaren 1890 heette het eiland Nedergårdsholmen en behoorde het toe aan een van de boerderijen in het dorp Neglinge. K.A. Wallenberg en zijn metgezellen lieten toen het grote Grand Restaurant op het eilandje bouwen als onderdeel van een grote luxe vakantiefaciliteit, een tegenhanger van het Grand Hotel Saltsjöbaden aan de andere kant van de baai. Daarnaast was er het kleinere Sommarhotellet en het openluchtbad van Saltsjöbaden. De naam Saltsjöbaden is bedacht om deze onderneming op de markt te brengen. Het kasteelachtige hotel in het park is ontworpen door Erik Josphson en ingehuldigd in 1893. Het had oorspronkelijk geen restaurant, omwille van het uitzicht en de omgeving werd het op het eiland geplaatst welke zijn naam kreeg. Het gebouw is ontworpen als een machtig Rijnland kasteel mee hoge kerntoren. Het bewaakte de baai en het hotel en markeerde de plaats van de gemeenschap. Naast het restaurant ligt het Sommar Hotel, ontworpen door Carlestmaoche gebouwd in 1904: Grand Restaurant Brarin in 1968 en Sommarhotellet werd in 1984 afgebroken. Tegenwoordig zijn van de faciliteit van Wallenberg alleen de twee badhuizen en de vergulde handtekening van Oscar II op een rotsplaat bij de bruggen naar het eiland over. In het begin van de jaren 2000 keurde de gemeente Nacka een gedetailleerd plan goed dat huisvesting op het eiland mogelijk maakt. In de jaren 2006-2008 zijn vijf gebouwen gebouwd op drie verdiepingen, waarvan vier voor bewoning met in totaal 30 appartementen en één is een revalidatiecentrum. Bij een van de bruggen werd in 2010 de buste van Peter Linde in brons opgericht door Alice Babs, een bekende Zweedse jazzzangeres. In januari 2012 verklaarde het districtsbestuur de badhuizen tot monument voor gebouwen. De plaatselijke straat aan Restaurangholmen heet Torben Gruts väg, genoemd naar de architect die in 1925 het mannenbad ontwierp.

6 april. Prachtig weer en met het treintje naar Solsidan om een wandeling te gaan maken in 1 van de vele natuur reservaten hier: Tattby.  

Mooi en uitgestrekt gebied. Via Wikiloc een mooie route gevonden waar we na een half uurtje weer vanaf wijken. Zo gaat het vaak: een app geeft richting en inspiratie en vervolgens dwalen we vandaar verder. Zo kwamen we bij een mooi strand en kon Duca weer eens rollen in zand i.p.v. sneeuw. In de verte een landhuis. Daarnaartoe en we kwamen een ouder stel tegen die ons wijzen op een grote hoeveelheid herten een eindje verder. Gaan jullie straks terug naar de boot vroeg hij? Blijkbaar herkenden ze ons uit het krantenartikel. Duca aan de lijn en inderdaad een eind verder wel 50 reeën, jong en oud en sommige mannetjes met grote geweien.

10 april. Gisteren luxe uit eten geweest.

We hadden iets te vieren. Meines dochters doen af en toe een “donatie” speciaal bedoeld om uit eten te gaan. En ik ben 10 kg afgevallen en vandaag voor het eerst onder de 80 kg. Ik ga trouwens nog door, maar vandaag even niet hihi! Geweldig kleinschalig restaurant gevonden hier in Saltsjöbaden: Handelshuset. De chef jaagt zelf in het hoge noorden en bereidt alles met liefde voor de natuur. Wat aten we onder meer. Slakken en daarna Tartaar van eland vooraf.  Meine vis en ik rundvlees dat eerst een aantal dagen in wijn gemarineerd was en vervolgens in een aantal uren zacht gesudderd was. Meine sloot af met een taartje en een Lagavulin 16 jaar. Ik met een kopje heerlijke thee.

20 april. Druk naaimachine dagje. Lekker bezig en waarmee?

10 kg afvallen is 10 cm minder! Van maat 46 naar 42? Dus ik vermaak 4 korte broeken. En passant ook nog even hoezen voor de lieren afgemaakt met anti wegwaai elastiek. 

En de nieuwe vlaggetjes van ZeilNoord en de Toerzeilers hebben een extra stiksel gekregen en wapperen weer. Wel jammer dat Taselaar ons de driekleur met donkerblauw stuurde i.p.v. helderblauw. Dat “heurt ” niet volgens mij. En we zijn hier al zo lang dat zelfs ons gastenvlaggetje versleten is. Stukje eraf geknipt en als nieuw weer.

Half April vertrekken wordt begin Mei. Er valt namelijk eerst nog iets te vieren. Mijn 65^e verjaardag met Newly Found Swedish Friends.

Het is al jaren een goede gewoonte om zelf de slingers op te hangen als ik zin heb in een feestje. Aangezien het een bijzondere leeftijd is, besluiten we hier toch maar meer aandacht aan te geven dan oorspronkelijk de gedachte. Mede door het artikel in de krant leren we veel mensen kennen hier en waarom niet met hen samen een feestje vieren? Ik maak een uitnodiging met een foto van mezelf toen ik 12 jaar was en onze Fair Lady stuurde. Via Gunnar een adres gevonden om glazen te huren, zoveel leuker dan wijn uit een papieren bekertje. Via Ossian de Grillroom geregeld voor als het koud is, zodat mensen wat kunnen opwarmen als het koud is. Het weerbericht ziet er niet zo goed uit. Via het restaurant hiernaast wat ze voor het seizoen aan het opbouwen zijn en dat 30 april open gaat, mag ik een paar tafels lenen om drank en hapjes uit te stallen. Woensdag nog even naar de kapper in Sickla. Meine en ik doen dinsdag boodschappen en slaan zodanig in, dat wat over blijft bewaard kan worden. Stel dat er heel weinig mensen komen?

26 april. Cestlavie verbouwen tot Gym.

Linda komt aan boord om tips te geven over hoe ik kan blijven sporten als we weer varen. Op haar advies heb ik twee gewichten van 3 kg gekocht, een zogenaamde kettlebar van 12 kg. Een springtouw. Een stevige rubberband met handvaten. En een matje.

29 april. De zon schijnt.

Naarmate de dag vorderende komt er steeds meer zon. Wat een geluk.  Om 1700 uur zit ik klaar om de gasten te ontvangen. Altijd een beetje spannend. Meine en ik hebben dan hetzelfde grapje: “Waar blijven ze nou?”. Maar ze kwamen! Van de 30 mensen die ik uitnodig, komen er 20. Mooi toch.

Alexander (die we op Landsort ontmoetten afgelopen zomer en die de tip gaf hier te overwinteren), Caspar (met gitaar! En ik ben helemaal verbaasd. Heeft Meine dit geregeld, maar nee hoor het is een Zweedse gewoonte) & Maud, Frank en Eva (vrienden uit Uppsala), Gunnar Peren (buurman met zijn mooie schip Zafina2, Johannes Knulst (die ik via FB ken en nog niet eerder had ontmoet, John Ottmar en Kristin (die ons eerder al een mooi gidsje van Äland hadden gegeven, Linda Hautajarvi (mijn PT die me geholpen heeft af te vallen), Marie Louise Grave (journaliste van de krant) en Ake, Monica & Peter (die ons thuis uitnodigden om bij hen te eten, Ossian en haven crew collega’s (maar aangezien er Corona heeft geheerst, komt alleen Frederik die altijd buiten werkt en gezond is gebleven, Tina (die steeds mijn naam riep tijdens het zingen) & Anderson.

Een bekende Zweedse liedjeszanger met een ballade uit 1936. Eric Taube 1890-1976: Calle Schewen’s Waltz

On Roslagen’s isle, in a flowery bay. Where ripples wash in from the sea,

The reeds slowly rock, and the sweet new-mown hay Is wafting its fragrance to me.

There I sit alone ‘mid the trees by the way And gaze at the sea-birds on high.

They dive to the water with glitter of spray And feed, while I watch them and sigh.

I’m mixing my coffee quite freely with rum To a strength and a flavor just right!

The accordion’s measures alluringly come

From my cabin so gaily alight. I feel like a boy, though a Grandad am I:

My spirit my grey hair belies. I only get worse as the years pass me by,

With dancing and maidens’ bright eyes. Look—there is a gull with a fish he has caught.

But I’m caught by arms soft and white! My heart is so happy, my years are as naught.

Then play, for I’m dancing tonight The sea sends a song, and its fragrance the glade.

Tonight you must stay as my guest. Here dances Calle Schewen with Roslagen’s maid–

The sunset is in the northwest! My flowery isle on your bosom you hold,

You tranquil and darkling blue seas! While July twilight shadows so tender, enfold

All the slumbering bushes and trees. You’re dancing so quietly, sweet little miss–

I think that all men you despise. It trembles, that small childish hand that I kiss,

While in minor the waltz softly dies.But hey, all you fellows who visit my bay

I’m really a sober old man, When morning has come, I must stack up my hay,

And catch all the fish that I can! The deuce takes you, twilight; the morn you disclose

In fir tops agleam one by one– Here dances Calle Schewen with Roslagen’s rose:

He dances while up comes the sun!

30 april. Goedemorgen! Nieuwjaarsdag!

De gehele dag komen er liever berichtjes uit Nederland binnen. Van de jaarclub natuurlijk, van diverse vrienden en de Pyreneeën groep heeft echt haar best gedaan. Allemaal hebben ze een speciaal rondeel voor me gemaakt en in een PDF gezet. Petra, Peter en Kitty sturen ook nog een filmpje waarin ze het voorlezen. Inderdaad mijn familie. Zo ontroerend. 

1 mei. Cestlavie weer transformeren van woonboot naar varend zeilschip!

Tsja en dan gaan we toch echt weer varen over een paar dagen. Mijn hoofd en ziel gevuld met prachtige herinneringen aan Saltsjöbaden. Moeilijk om afscheid te nemen, maar dat hoort bij ons leven. Begin juni kome we trouwens nog even terug om onze tweede vaccinatie te krijgen.

Vandaag motor gestart en een half uurtje laten lopen. Boegschroef gecheckt. Raymarine plotter weer buiten gemonteerd. Diepte meter en water temperatuur (Inmiddels als 5,6 graden) doen het.